mamakletst.nl

Category: carriere

  • Voorstellen nieuwe gastblogger Sylvia van Alovelyadventure.nl

    Joyce zocht onlangs diverse gastbloggers waaronder ook een mama in het buitenland. Gelijk voelde ik mij aangesproken want tja ik ben mama en woon ‘gedeeltelijk’ in het buitenland. Na wat e-mail contact te hebben gehad mag ik vanaf deze maand, eens per maand een gastblog gaan schrijven voor mamakletst.nl. Wat mij natuurlijk onwijs leuk lijkt! Omdat mijn situatie wat anders is dan normaal wil ik mezelf daarom ook even uitgebreid aan jullie voorstellen.

    Even voorstellen

    Ik ben Sylvia, 12 december word ik alweer 34 jaar oud. Ik woon samen met mijn vriend Richard en onze dochter Zoë (09 November 2014). Ook hebben wij een hele lieve kater met de naam Muis.

    Gek ben ik op de volgende dingen: Richard mijn vriend/maatje, Zoë mijn dochter, Muis mijn poezenbeest, Apie mijn knuffelaap, pinterest, paling, schoenen, lekker eten, gezelligheid, lachen, reizen, zon-zee-strand, strakblauwe lucht, een heerlijk zeebriesje, films/series kijken, boeken/tijdschriften lezen, mooie bloemen, DIY/knutselen, cup cakes eten en maken, armbandjes, tweedehands, rommel/vlooienmarkten en zo kan ik nog wel even doorgaan…

    Mijn of beter gezegd ons leven is niet het standaard (huur)huisje, boompje, beestje. Nu hebben wij het alle drie wel maar Richard werkt voor een grote touroperator in het buitenland, op dit moment Lanzarote (Canarische eilanden). Zoë en ik wonen officieel nog gewoon in Nederland maar aangezien wij Richard niet zoveel kunnen missen, reizen wij dus op en neer tussen Nederland en Lanzarote. We verblijven zogezegd een aantal maanden per jaar in Lanzarote en een aantal weken per jaar in Nederland.

    Omdat dit natuurlijk heel veel tijd en energie kost, werk ik niet voor een bedrijf en mag ik mijzelf een thuisblijfmama noemen. Wat natuurlijk ook gewoon heel veel werk is?. Om onze avonturen vast te leggen, ben ik begin dit jaar een blog begonnen met de naam alovelyadventure. Hierin beschrijf ik mijn/onze avonturen in Nederland en het buitenland maar ook over het grote avontuur van het mama zijn.

    Er gaat iets in ons leven veranderen

    Wat op dit moment in ons leven speelt is dat Richard de bestemming Lanzarote gaat verlaten. Wij gaan dus verhuizen. Inmiddels weten we dat hij gaat werken in Portugal – de Algarve. Hij zal hier aankomende winter (vanaf half december) waarschijnlijk een jaar gaan werken. Omdat niks in de reiswereld 100% zeker is, kan dit altijd nog veranderen. Hopelijk krijgen we binnen niet al te lange tijd de officiële toezegging, zodat ik alvast kan beginnen met het regelen van de verhuizing.

    Het lijkt mij ontzettend leuk om jullie ook op onze reis mee te nemen. Ik zal voornamelijk gaan schrijven over de verhuizing van Lanzarote naar Portugal, tegen welke problemen ik aanloop (ook als moeder zijnde), hoe het is om (gedeeltelijk) mama in het buitenland te zijn en nog heel veel meer.

    Nu hebben jullie waarschijnlijk vast al een heleboel vragen. Dus leek het mij leuk om voor volgende maand een Q&A (Question & Answer) te doen. Dus heb je een vraag stel ze gerust hieronder bij de comments. Volgende maand zal ik de gestelde vragen in een artikel behandelen.

    ]]>

  • Babe, you got this – Een inspirerend boek voor iedere vrouwelijke ondernemer

    Als zelfstandig ondernemer, mis ik het wel eens om te kunnen sparren met collega’s. Nu kan dat wel met blogcollega’s, maar eerlijk is eerlijk, een groot deel van hen, gunt elkaar niet zoveel. En soms is het ook wel eens fijn om met iemand te praten die totaal iets anders doet dan ik. Dat praten over kwesties waar je tegenaan loopt, is in het boek Babe, you got this, heel goed nagebootst. Het is net of je met allemaal inspirerende ondernemende vrouwen zit tijdens het lezen van het boek. Ik vind het een heel tof boek voor elke “girlboss”. 

    Waar gaat het boek over?

    Er zijn steeds meer vrouwen op jonge leeftijd al heel succesvol. Ze hebben een eigen bedrijf, een droombaan, een geweldige partner en een druk sociaal leven. Via social media kun je al die successen prima volgen, aangezien het continu met de hele wereld gedeeld wordt. Maar dat kan je ook onzeker maken, want wanneer ga je zélf al die successen bereiken?

    Emilie Sobels (29, oprichter van Hashtag Workmode) en Martje Haverkamp (23, aan het begin van haar carrière) begrijpen deze vragen. En zijn voor het boek ‘Babe, you got this’ meer dan twintig inspirerende, succesvolle, vrouwelijke ondernemers en zakenwonders om advies gaan vragen. Want hoe wisten zij waar hun kracht lag en hoe hebben zij hun doelen bereikt? Welke misstappen maakten ze en hoe blijven ze trouw aan zichzelf en hun idealen? Hoe verkoop je jezelf of jouw ideeën aan anderen? Hoe bouw je een ultiem netwerk op? En bovenal: hoe combineer je al je ambities met je sociale leven zonder knettergek te worden?

    Aan de hand van de verschillende adviezen die ze kregen, bouwden Emilie en Martje dit boek op. Een boek vol met handvatten die kunnen helpen met het verwezenlijken van je dromen. Want succesvolle vrouwen helpen elkaar.

    Wat vind ik van het boek?

    Wat een verademing om dit boek te lezen. Want ja, met alle perfect picture foto’s op onder andere Instagram, lijkt het net of sommige vrouwen het succes aan is komen waaien. Terwijl ik ervaar keihard te moeten werken voor elke verdiende stuiver. En daarnaast ook geen idee heb hoe ik het huishouden en alle andere zaken er omheen goed draaiende moet houden, naast dat harde werken. Wat blijkt? Er zijn heel veel vrouwelijke ondernemers die dit probleem kennen.

    Het is tijdens het lezen net of je met een groep vrouwen aan tafel zit, om gewoon wat te kletsen over de leuke en de minder leuke dingen van het ondernemerschap. Ik heb er ontzettend veel goede tips uit gehaald en vond het heel erg inspirerend om te lezen.

    Het is geen boek waarin staat dat je zaken zus of zo moet doen. Nee, het is een boek vol met verhalen van verschillende ondernemers, die alles ieder op een eigen manier doen. Het is geen handboek, maar meer een boek om je eigen bedrijf te overdenken. En je te beseffen dat je het echt allemaal niet zo verkeerd doet.

    Wat mij betreft is dit een absolute aanrader voor iedere vrouwelijke ondernemer.

    Je koopt het boek voor € 17,99 via Bol.com.

  • Werkende moeder of thuisblijfmoeder?

    Dit wordt geen blog waarin ik je ga vertellen wat beter is voor je kindje; een thuisblijfmoeder of een werkende moeder? Volg je gevoel! Dit wordt een blog waarin ik vertel waarom ik ben blijven werken en welke voor- en nadelen ik ervaar.

    Ik ben dus een werkende moeder. En om het nog erger te maken; ik werk in de zorg. Ik heb dus wisseldiensten, inclusief nachtdiensten, weekenddiensten en feestdagen! Wel ben ik minder gaan werken. Van 32 uur naar 24 uur. De grootste reden om te blijven werken, was het financiële plaatje. Zonder mijn baan redden we het gewoon niet. En misschien redden we het wel, als we heel zuinig doen, maar zo wil ik niet leven.

    Als ik eerlijk ben vind ik het heerlijk om te werken. Ik ben ook gewoon Tamara, vriendin van, zuster, dochter.. ga zo maar door. Ik ben niet alleen maar mama. En door op mijn werk te zijn voel ik me weer even Tamara. Sociale contacten en volwassen gesprekken doen me goed. En ik vind het moederschap soms ook gewoon retezwaar. Werken geeft me weer een beetje lucht. Ik geloof echt dat ik een leukere moeder ben als ik blijf werken.

    Aan de andere kant, mis ik mijn lieve Jaxx ontzettend als ik aan het werk ben. Ik voel me zelfs een beetje schuldig. Ik weet dat Jaxx het naar zijn zin heeft bij de gastouder. En over een paar jaar weet hij dit heus niet meer. In mijn vorige blog benoemde ik ook dat ik maar één kindje wil. Op deze manier leert Jaxx toch met andere kindjes te spelen. Dit soort dingen zeg ik de hele dag tegen mezelf om mij niet schuldig te voelen.

    Ik heb groot respect voor thuisblijfmoeders. Ik vind het zwaar, heel zwaar, om een paar dagen alleen met Jaxx te zijn. Vooral als hij een verdrietige heeft of een dag vol frustratie (ik wil kruipen!). En thuisblijfmoeders hebben dit dus elke dag. R E S P E C T !

    Ben jij een werkende moeder of een thuisblijfmoeder? En wat zou je het liefste willen zijn?

    ]]>

  • Nieuwe visitekaartjes en stickers voor MamaKletst

    Met een nieuw logo op de website, is het ook nodig om het drukwerk aan te passen. Want visitekaartjes met het oude logo passen niet meer bij de huidige huisstijl. Ik ben redelijk perfectionistisch met dit soort dingen en kan dan ook uren aan “het perfecte” visitekaartje werken. Om mijn post, laptop en andere plekken op te leuken, bestelde ik er deze keer ook ronde stickers bij. Het is voor het eerst dat ik bij Drukbedrijf heb besteld, best spannend, aangezien ik al jaren bij dezelfde leverancier zit. Of ik er spijt van heb nu ergens anders te bestellen? Nee absoluut niet!

    Wat zet je nou op een visitekaartje als blogger?

    Die vraag zie ik regelmatig voorbij komen in diverse bloggersgroepen op Facebook en heel eerlijk? Ik weet het zelf ook nooit zo goed. Visitekaartjes bedrukken is natuurlijk erg persoonlijk en het is ook juist belangrijk om er je eigen stempel op te drukken (letterlijk!). Bij mijn vorige visitekaartjes had ik er mijn voor- en achternaam, blognaam, adres, e-mailadres, website, social media, BTW & KVK nummer op staan. Deze keer wilde ik dat toch anders doen. Op mijn social media kanalen komen mensen wel als ze op mijn blog terecht zijn gekomen en bedrijven mogen er inmiddels toch wel vanuit gaan dat bloggers ook actief zijn op social media kanalen, dat hoef ik dus niet perse op dat kleine kaartje te vermelden.

    Maar wat staat er dan wel op? Mijn blognaam, url naar mijn blog, voor- en achternaam, adres en telefoonnummer. En nieuw deze keer is mijn profielfoto die ik erop gezet. Deze tip kreeg ik ooit van Marije, die ook haar foto op haar visitekaartjes heeft staan en vind ik geniaal. Op die manier kunnen mensen beter plaatsen van wie ze het visitekaartje ook alweer gehad hebben. En op de voorkant van het kaartje staat het logo wat ook bovenaan de website te vinden is. Herkenbaar en duidelijk.

    Stickers, wat moet je ermee?

    Het gebeurt regelmatig dat ik wat moet opsturen naar een bedrijf/PR bureau of naar een lezer die bijvoorbeeld iets gewonnen heeft. Met zo’n sticker vrolijk ik de envelop op, ik gebruik het bijvoorbeeld als sluitsticker. En hopelijk zorgt het er onderweg naar de ontvanger voor dat de postsorteerder of postbezorger ook een kijkje neemt op mijn blog haha. Het is in elk geval herkenbare post en ontvangers zien direct bij wie het vandaan komt.

    Ook heb ik mijn laptop ermee opgevrolijkt. Leuk voor als ik eens buiten de deur zit te werken. Als er iemand tegenover me zit, ziet die de sticker duidelijk. Een soort sluikreclame, maar op de een of andere manier werkt het vaak wel!

    Drukbedrijf

    Zoals ik al zei had ik absoluut geen spijt van een andere leverancier voor mijn drukwerk. Het leek namelijk scherper dan ik altijd gewend was. En dat is erg fijn! Mijn bestelling werd snel geleverd, via PostNL en zat stevig ingepakt. Ik denk dat ik een nieuwe leverancier voor mijn drukwerk gevonden heb!


    Heb jij al visitekaartjes of ander drukwerk voor je blog en wat staat erop? 

  • Zwangerschapsverlof zit erop

    Maik is 14,5 week oud en dat betekent dat mijn zwangerschapsverlof erop zit. Vanaf vandaag ga ik weer als gastouder aan de slag. Ook al werk ik thuis, ik vind dit toch wel echt een dingetje. Het newborn baby zijn is er helemaal af bij Maik en het “echte” leven gaat vanaf nu weer beginnen. Ik kan niet meer continue mijn aandacht geven aan Luuk en Maik, maar ze zullen de aandacht weer moeten delen met een ander kindje. Stiekem heb ik het er best wel moeilijk mee. 

    Eind augustus ging ik vervroegd met zwangerschapsverlof vanwege de complicaties tijdens de zwangerschap. Ik was een aantal maanden daarvoor al afgebouwd in uren en het aantal kinderen dat ik opving, maar eind augustus moest ik echt stoppen met werken vanuit het ziekenhuis. De koek was op en ik moest voor mijn eigen gezondheid en die van Maik kiezen. Een moeilijke beslissing, maar wel een die me heel erg goed beviel. Gelukkig was ik wat eerder gestopt, want op deze manier kon ik me nog even bezighouden met het doen van de babywas en verder probeerde ik zoveel mogelijk te ontspannen. Dat lukte maar moeilijk tussen de vele (extra) ziekenhuisbezoeken door.

    Met 35 weken en 5 dagen zwangerschap ging het helemaal mis, de zwangerschapsvergiftiging zette door en ik werd in de thuismonitoring gezet. Dat betekent dat je bent opgenomen, maar met behulp van een CTG apparaat en een bloeddrukmeter en zeer korte lijntjes met artsen in het ziekenhuis, mag je toch thuis blijven. Dit was maar van korte duur, want al snel bleken de artsen het niet aan te durven me thuis te houden. Nou ja, dat verhaal heb je eerder al kunnen lezen, mijn bevalling werd op gang gebracht en na een aantal dagen kwam Maik ter wereld. Stiekem heb ik dus na de bevalling wat langer verlof dan menig kersverse moeder. Maik is al 14,5 week oud nu ik pas weer hoef te beginnen met werken.

    Dat werken deed ik al min of meer. Ik ben volop door gaan bloggen en heb her en der wat opdrachten gedaan voor mijn eigen zaak. Als ZZP’er denk ik dat je nooit helemaal niet werkt. Zo is dat bij mij ook. Maar ik had nauwelijks verantwoording af te leggen aan iemand anders. Dat is natuurlijk als je de zorg voor andermans kind op je neemt wel anders. Hoewel ik eigen baas ben, heb je toch te maken met het ritme en gewoontes van het kindje bij je in de opvang. Ik bof wel hoor, want de baby die vanaf vandaag bij mij in de opvang komt, is de dochter van blogger Thea. Dat maakt het iets makkelijker. Maar toch vind ik het weer beginnen met werken best wel een ding.

    Een pyjamadag houden kan op zich wel, maar de hele ochtend in bed hangen, zoals ik de afgelopen weken wel vaker deed met Luuk en Maik samen, kan niet. Want dat doe ik gewoon niet met andermans kind. Onze slaapkamer is het plekje voor ons gezin. En natuurlijk is het ook weer van belang dat ik de hygieneregels nauw neem vanwege de mogelijkheid dat de GGD onverwachts komt controleren. Allemaal zaken waar je rekening mee moet houden. Het zijn kleine aanpassingen, maar toch zal het best weer even wennen zijn.

    En ach, als ik eenmaal weer begonnen ben, is het vast heel gezellig. Nog een baby erbij is druk, maar ze is bijna 2 maanden ouder dan Maik, kan al goed overeind blijven zitten, eet al een groentehap, drinkt grotere flessen en ze drinkt heel veel sneller dan Maik. Daarnaast kan ze al omrollen en kletst op haar manier de oren van je kop de hele dag. Luuk vindt het prachtig, zo’n nieuwe baby in huis en tussen Maik en de andere baby komt vast ook binnenkort wat meer interactie. Zeker wanneer ze samen bij me aan tafel kunnen zitten tijdens de lunch bijvoorbeeld.

    Het is gewoon weer even in komen, klaar staan om 9 uur ’s morgens, of op sommige dagen eerder, want dan gaan we met zijn vieren naar de peuterspeelzaal om Luuk weg te brengen. Twee extra flessen geven, een paar extra luiers verwisselen en wat extra knuffels geven op een dag. Het is vast en zeker heel erg druk en gezellig. En wat klaag ik nu eigenlijk? Ik ben immers thuis bij mijn jongens. Als ik buitenshuis had gewerkt en vanaf dit moment Maik naar de kinderopvang had moeten brengen, had ik het vast nog veel moeilijker gevonden!

    Vond jij het ook zo’n groot ding toen je zwangerschapsverlof was afgelopen?

    Kinderhandjes op laptop afbeelding komt van Shutterstock.

    ]]>

  • Nieuw logo voor MamaKletst

    Er zat me al een tijdje iets niet lekker op mijn blog. Het logo paste niet meer bij mij. Daarom werd het tijd voor een nieuwe. Maar hoe begin je daar mee. En haal ik zo niet juist het herkenbare van MamaKletst weg? Ik vond het maar lastig om de knoop door te hakken. Maar nu ik een nieuw logo heb, ben ik er enorm blij mee.

    Het oude logo

    Tja, het oude logo was alweer 2,5 jaar in gebruik. Een lange tijd voor mijn doen. Want meestal raak ik sneller uitgekeken op zoiets. Maar op de een of andere manier was de afbeelding herkenbaar. Het was een tekening van mij en Luuk samen. Maar mijn haar was ruim 2,5 jaar geleden nog een stuk korter dan het nu is en Luuk is natuurlijk al een tijd geen baby meer. En met de komst van Maik past het helemaal niet meer.

    Een logo in dezelfde style?

    Even heb ik eraan gedacht een logo in dezelfde style te maken. Maar dan met twee kinderen. Alleen stuitte ik daarmee op het volgende probleem. Hoewel MamaKletst wel echt helemaal van mij is, laat ik ook met grote regelmaat gastbloggers schrijven. En om dan een logo met daarop mij en mijn kinderen te hebben, vind ik toch niet zo passend. Daarbij heb ik ook nog geen mooie foto van mij en de kinderen samen (die moet ik echt gauw eens laten maken!), dus ik wilde het over een andere boeg gaan gooien.

    Het nieuwe logo

    Dit is ‘m dan! Een watercolor hart met in sierletters MamaKletst erop. Een hele andere kleur ook. Dat groen/blauwe was ik nu wel zat. Er is in het logo geen link meer te zien met maar 1 schrijfster. En dat is precies wat ik wilde. Ik heb het logo zelf gemaakt, na een rondje inspiratie op doen her en der, is dit het geworden. En jeetje, wat ben ik toch blij met het eindresultaat! Ik kan bijna niet wachten tot ik mijn nieuwe visitekaartjes met dit logo kan bestellen. Want tja, mijn oude kaartjes kunnen nu natuurlijk niet meer!

    Wat vind jij van mijn nieuwe logo?

    ]]>

  • Veranderingen op werkgebied

    Bezig zijn met je werk tijdens je zwangerschapsverlof is voor veel vrouwen een echte no go. Maar ja, als zelfstandig ondernemer ben je toch al gauw weer bezig met kleine dingetjes. Even dit, even dat en voor je het weet ben je alweer volle bak aan het werk. Maar in mijn geval heb ik ook tijd gehad om na te denken. Wat wil je als je verplicht rust moet houden tijdens je zwangerschap en toen kwam ik erachter dat ik helemaal niet zo happy was met hoe de dingen gingen op dat moment. Het bleek tijd voor veranderingen te zijn. 

    Gastouder of niet

    De afgelopen twee jaar heb ik gewerkt als gastouder. De ene keer had ik volle bak met meerdere dagen per week van ’s morgens vroeg tot en met het begin van de avond met 5 kinderen over de vloer. En het afgelopen jaar ben ik, mede door de problemen tijdens de zwangerschap, steeds minder kinderen gaan opvangen. En hoe minder kinderen het werden, hoe fijner het werk werd. Het werk als gastouder is ontzettend druk en om heel eerlijk te zijn, haalde ik er nauwelijks plezier uit. Het voelde als een inbreuk in mijn privacy. Dag in dag uit andermans kinderen over de vloer en bij die kinderen komen ook de ouders twee keer per dag binnen tijdens het brengen en halen. Ik voelde me ontzettend lullig als het huis niet spik en span was, terwijl dat sowieso niet in me zit. Erg tegenstrijdig dus en dat voelde ook helemaal niet fijn.

    Maar ja, wat moet je dan? Want de inkomsten zijn wel lekker. En het is ook wel heel erg fijn om bij de jongens thuis te kunnen blijven en zelf niet perse opvang voor ze te hoeven regelen. Uiteindelijk is het zo geregeld dat ik na mijn verlof start met nog maar 1 kindje. Een baby. En wel de baby van Thea. Het fijne daaraan is, is dat het heel erg eigen is. Thea komt hier zeker wekelijks over de vloer en we kennen elkaar goed. In plaats van 4 volle dagen, zal ik 2,5 dag per week als gastouder blijven werken. Tot een van ons gaan verhuizen of de opvang vanwege een andere reden stopgezet zal worden. Heerlijk!

    Schrijven, schrijven en nog meer schrijven

    En dan is er MamaKletst. Nu ik niet als gastouder werk, heb ik meer tijd voor mijn blog. Ja, zelfs nu tijdens mijn zwangerschapsverlof werk ik keihard voor en achter de schermen aan mijn blog. Tussen de voeding- en verzorgingsmomenten in en in de avonduren en weekenden. En wat vind ik het leuk om te merken dat het opgemerkt wordt door lezers en bedrijven. De samenwerkingsaanvragen blijven binnenkomen, de bezoekersaantallen stijgen iedere maand weer en ik merk dat de vaste lezersgroep steeds groter wordt. Ik ben dan ook nog lang niet van plan hiermee te stoppen.

    Websites bouwen en teksten schrijven

    Naast mijn blog en mijn werk als gastouder, ben ik de afgelopen twee jaar ook heel druk geweest met het bouwen en bijhouden van verschillende websites. Over het algemeen voor andere (kleine) ondernemers die er zelf niet heel veel kaas van gegeten hebben. En dat vind ik leuk om te doen. Ik duik met alle liefde in de codes achter een website om aanpassingen te doen. En dit blijf ik ook doen. Voor het komende jaar staan er allerlei leuke projecten op de planning. Maar mijn agenda is nog lang niet vol! Mocht je nog hulp nodig hebben met je blog, bijvoorbeeld om over te stappen van Blogger naar WordPress of hulp nodig hebben bij het installeren van een nieuwe layout, laat het me dan zeker weten en vraag naar de mogelijkheden.

    Fotograferen

    Tot ik zwanger werd van Luuk had ik mijn eigen fotostudio. Ik fotografeerde er op los en had allerlei hele leuke klanten die regelmatig voor mijn lens stonden. Toch vond ik het steeds moeilijker te combineren met het moederschap en ik haalde er niet meer zoveel plezier uit. En toch begin ik het te missen. Ik ga het dus weer oppakken. Niet zoals ik eerst deed. Maar in mijn netwerk vol met gastouders, wil ik gaan kijken of ik een soort “schoolfotograaf” voor gastouders kan worden om de kinderen op de gevoelige plaat vast te leggen.

    Ach, ik ben en blijf een bezig bijtje en een duizendpoot. Ik ben er inmiddels wel achter dat veel dingen mij niet gelukkig maken. Zo ook het doen van een en hetzelfde ding. Ik wil doen wat ik leuk vind en dat is het bovenstaande allemaal. Lekker keuvelen met de kindjes, blogs schrijven, websites bouwen, teksten lezen en aanpassen en fotograferen. Het maakt me gelukkig. En het is de afgelopen tijd wel gebleken dat er veranderingen nodig waren in de dingen die ik deed, om weer echt gelukkig te worden in de dingen die ik doe. Nu maar eens kijken hoe we de opvang voor de kinderen kunnen dicht bouwen om ervoor te zorgen dat ik niet iedere avond aan het werk ben. Maar dat is zorg voor later.

    Doe jij ook wat jou het gelukkigste maakt? 

    Afbeelding komt van Shutterstock.

    ]]>

  • Oproepje: Ik ben op zoek naar jou!

    Al sinds december 2013 blog ik fanatiek op MamaKletst. In eerste instantie helemaal alleen en aan vaste rubrieken had ik nog niet gedacht. Toch is dat inmiddels helemaal anders. Ik vind het leuk om ook andere mensen aan het woord te laten en dit een aanvulling te laten zijn op mijn eigen persoonlijke verhalen. Maar de voorraad aan verhalen is leeg en daarom ben ik op zoek naar jou! Heb jij interesse mee te doen aan een (of meer) van mijn vaste (nieuwe) rubrieken? Of zou je willen gastbloggen op MamaKletst? Laat het me dan vooral weten! 

    Blote Mama Buik

    Toch wel de best gelezen artikelen van 2015 waren de artikelen van de Blote Mama Buik rubriek. Ik kreeg en krijg nog steeds heel vaak te horen dat men de artikelen zo graag leest. Omdat het zo herkenbaar is allemaal. Het enige jammere is, dat ik geen voorraad meer heb om de artikelen aan te blijven vullen. Terwijl ik het juist zo’n toffe rubriek vind en het niet zomaar aan de kant wil zetten.

    Ik ben dus op zoek naar moeders die hun blote mama buik (anoniem) willen delen. Je ontvangt van mij de eisen waaraan de foto’s moeten voldoen en een vragenlijst erbij die je zo uitgebreid mogelijk mag invullen. Dat stuur je terug en ik maak er een artikel van. Meedoen? Mail dan naar info@mamakletst.nl o.v.v. blote mama buik en ik stuur je zo snel mogelijk alle informatie toe.

    Ook als je al eerder hebt meegedaan aan de rubriek en wil vertellen hoe het nu met je gaat, mag je me mailen voor de ‘Hoe gaat het nu met de blote mama buik van..’ artikelen.

    In de luiertas van…

    Al een enkele keer is er een ‘in de luiertas van..‘ artikel online gekomen. Hierin laten moeders zien wat zij zoal meeslepen in de luiertas. En hoewel je zou verwachten dat dit bij vrijwel iedereen hetzelfde is, is niets minder waar. De een neemt een enorme hutkoffer mee vol met spullen die ze wellicht wel eens nodig kan hebben, terwijl de ander eerder te weinig dan genoeg meeneemt. Erg leuk om die verschillen te zien. En heel handig om ideeën op te doen voor de spullen in je eigen luiertas.

    Wil je meedoen aan deze rubriek? Stuur dan een mailtje naar info@mamakletst.nl o.v.v. luiertas en ik stuur je zo snel mogelijk alle informatie toe.

    Bevallingsverhalen

    Tja, kan er echt niet meer omheen. Ik ga binnenkort bevallen! En ik ben heel erg benieuwd naar andermans bevallingsverhalen. Meestal lees ik deze met een grote traan. Heb jij een hele mooie, spannende, heftige of juist simpele bevalling gehad en wil je je verhaal graag delen met mijn lezers? Mail dan naar info@mamakletst.nl o.v.v. bevalling en ik stuur je de informatie toe die ik van je nodig heb.

    Bloggers wanted!

    De laatste maanden werk ik met verschillende (vaste) gastbloggers en eigenlijk bevalt dat wel heel goed. Bloggers met kinderen in verschillende leeftijdscategorieën, met verschillende interesses en verschillende opvoedmethodes. Zo blijft het aanbod op MamaKletst divers. En hoewel het mijn blog blijft en ik natuurlijk ook vooral persoonlijke artikelen zal blijven delen, vind ik de blogs van de gastbloggers een hele leuke aanvulling. En ik ben niet de enige, want de artikelen worden goed gelezen! Daarom ben ik nog steeds op zoek naar meer gastbloggers. Wat ik dan zoek?

    • Betaalde gastbloggers
      Veel kan ik niet betalen aan mijn gastbloggers, maar goede artikelen die goed gelezen worden, verdienen zeker een vergoeding. Ik heb nog plek voor 2 gastbloggers die voor een vergoeding willen bloggen. Deze vergoeding is niet groot, maar groeit wel naarmate het artikel goed gelezen wordt.
      Wat ik van je verwacht?
      – Je levert 1x per maand een artikel aan (op een vast moment)
      – Het artikel bevat unieke content en je levert het aan met rechtenvrije (liefst zelfgemaakte) scherpe foto’s
      – Je vindt het leuk soms naar blogevents te gaan en hiervan verslag te schrijven op MamaKletst
      – Zeker wanneer je betaald blogt, vind ik het belangrijk dat de aangeleverde artikelen zoveel mogelijk vrij van taal- en spelfouten zijn.
    • Vrijwillige gastbloggers
      Wat ik van je verwacht? Eigenlijk hetzelfde als de betaalde gastbloggers.
      – Je levert 1x per maand een artikel aan (op een vast moment)
      – Het artikel bevat unieke content en je levert het aan met rechtenvrije (liefst zelfgemaakte) scherpe foto’s
      – Je vindt het leuk soms naar blogevents te gaan en hiervan verslag te schrijven op MamaKletst
      – De artikelen zijn zoveel mogelijk vrij van taal- en spelfouten.
    • Eenmalige gastbloggers
      Het is ook mogelijk eenmalig een gastblog aan te leveren voor MamaKletst. Bijvoorbeeld om je portfolio als tekstschrijver uit te breiden.
      Heb je hier interesse in en denk je dat je artikel een aanvulling kan zijn op de content van MamaKletst? Stuur dan zeker een mailtje.

    Aanmelden als gastblogger kan door mij een mailtje te sturen. Mail naar info@mamakletst.nl o.v.v. gastbloggen en stel je voor. Het zou leuk zijn als je gelijk een artikel meestuurt zodat ik kan lezen wat er in je zit.

    Ik hoop graag van je te horen!

    ]]>

  • Werkende moeder – Hoe ik alle ballen hoog houd

    Blog door Lize – Dat ik wilde blijven werken als ik moeder zou worden, was geen discussie. Ik wilde graag iets voor mezelf blijven doen en professioneel uitgedaagd blijven. Ik zeg hier absoluut niet mee dat ik iets heb tegen thuis blijvende mama’s, want ook hier heb ik respect voor. Ga maar na dat thuisblijvende mama’s echt 24/7 met hun kindjes bezig zijn, ik heb als werkende moeder nog een paar dagen in de week dat ik even kan uitblazen als Huub in een wat moeilijkere periode zit. En dan zeggen mensen wel eens: “ja, maar je werkt op een kinderdagverblijf.”. Dat is toch echt anders dan 24/7 met je eigen kinderen in de weer zijn.

    Enfin, ik wilde dus blijven werken. In eerste instantie zou ik 4 dagen gaan werken,  maar vlak voordat ik weer moest gaan werken, heb ik toch besloten 3 dagen te gaan werken. Ik wil graag de meeste tijd met Huub doorbrengen, hem zelf voor het grootste gedeelte zelf opvoeden en heel veel van zijn ontwikkeling meemaken. Ik kon de beslissing om 3 dagen te gaan werken voor mijn verlof nog niet maken, omdat ik mijn baan als vestigingsmanager dan ook moest loslaten. Dat vond ik moeilijk. Toen die kleine er eenmaal was, was die beslissing niet zo moeilijk meer. Hij is het allerbelangrijkste en ik wil gewoon veel bij hem zijn, maar een paar dagen in de week even met iets anders bezig zijn, vind ik ook heerlijk. Ik ben nu senior pedagogisch medewerker (verantwoordelijk voor het uitvoeren van het pedagogisch beleid en activiteitenprogramma) en daar ben ik heel tevreden mee.

    Alle ballen hooghouden

    Toen ik nog verlof had, dacht ik dat als ik zou gaan werken we een strakke planning nodig zouden hebben en het op de dagen dat werk heel hectisch zou zijn. Eerlijk, het is me reuze meegevallen. Nou moet ik zeggen dat we het best goed geregeld hebben. Op maandag is mijn man thuis. Hij werkt dan een halve dag en dat gaat tot nu toe erg goed. Op dinsdag en woensdag gaat Huub naar het kinderdagverblijf. Niet naar het kinderdagverblijf waar ik werk. We wilden juist dat Huub ook leert om bij andere mensen te zijn. Op donderdag en vrijdag ben ik thuis. Af en toe werk ik ook nog op donderdag en dan past mijn moeder of schoonmoeder op.

    Toch kan het nog best hectisch zijn en hebben we ook wel eens dagen dat ik het gevoel heb dat ik van hot naar her ren. Vooral de dinsdag is altijd erg druk dus dat is onze “Makkelijke Eetdag” (bestellen/afhalen/opwarmen). Naast dat we dus allebei werken, Huub naar de opvang brengen, moet er ook nog gekookt worden, huishouden worden gedaan, boodschappen, etc. etc. etc. Eerlijk is eerlijk, ons huis ziet er soms uit als een slagveld. Overal was, afwas, speelgoed, post. Soort huishouden van Jan Steen haha…

    image3

    Mijn man doet vaak in het weekend boodschappen en ik probeer op donderdag en vrijdag het verdere huishouden te doen. Koken lukt eigenlijk altijd wel, behalve op dinsdag. Nu vragen jullie je misschien af, jeetje hoe ziet die dinsdag eruit? Het valt mee hoor, maar het is een hectische dag en als we zouden moeten koken dan zitten we denk ik om 22:00 uur een keer met een kop thee op de bank. Maar om je een kijkje te geven hoe deze dag verloopt hier ons schema:

    6:45 uur          : Mijn wekker gaat. Ik ga er uit en ga mezelf opfrissen, opmaken en aankleden    (douchen doe ik altijd de avond ervoor). Ik maak een fles voor Huub.

    7:00 uur          : Mike zijn wekker gaat en hij maakt Huub wakker om de fles te geven. Ik maak intussen thee voor ons en mijn eigen ontbijt.

    7:15 uur          : Ik kleed Huub aan zodat Mike zich kan opfrissen/douchen, aankleden en ontbijten.

    7:50 uur          : Ik knuffel Huub (en Mike haha) en spring op de fiets. Mike gaat met Huub naar het kinderdagverblijf.

    8:10 uur          : Ik neem de trein naar mijn werk.

    8:30 uur          : Mijn werkdag begint.

    16:00 uur        : Mike is klaar met werken en gaat Huub ophalen. Hij moet uit Ede komen dus is nog wel een uur onderweg.

    18:00 uur                    : Ik ben klaar met werken en ga naar de trein. Mike is inmiddels al thuis met Huub en geeft hem een groentehap als hij die nog niet heeft gehad op het kinderdag verblijf.

    18:45 uur        : Ik ben thuis. Als ik pech heb met de trein ben ik pas om 19:00 uur thuis.

    19:30 uur        : Wij gaan eten.

    20:00 /

    21:00 uur        : Huub krijgt een fles en gaat vervolgens naar bed.

    20:30 uur        : Tea time voor papa en mama. En we gaan lekker serie kijken.

    22:30 uur        : Ik ga naar bed (moet de volgende ochtend om 7:30 uur beginnen met werken. Gelukkig kan ik dan met de auto).

    Hulp van de oma’s

    Huub heeft twee hele lieve oma’s, en opa’s natuurlijk, die graag oppassen. Als Huub niet zo lekker is of we hebben een probleem met werk, dan hoeven we maar te bellen en ze komen oppassen. Maar onze grootste hulp is toch wel mijn moeder. We hoeven maar te bellen en ze komt. Ze roept ook altijd: “bellen hè, als er wat is. Ik kom oppassen”. Toen ik nog zwanger was heeft ze meerdere malen gezegd dat ik echt moest blijven werken en dat we altijd een beroep op haar konden doen. En dat maakt ze dubbel en dwars waar. En niet alleen met oppassen is ze een grote hulp, maar soms komen we thuis en heeft ze stiekem het hele huis schoongemaakt en opgeruimd. Dat hoeft echt niet zeggen wij dan, maar zoals mijn moeder altijd zegt (dit is een soort levensmotto van haar haha): “ik doe het lekker toch”. Dus: Lieve mama, bedankt voor alle hulp en steun!

    Naast onze ouders kunnen we ook altijd rekenen op een aantal vrienden van ons en mijn nichtje. Op mijn schoonzusje en haar man kunnen we zeker ook rekenen, maar die wonen in Duitsland dus dat wordt wat moeilijker. Maar je merkt aan alles dat ze ondanks de afstand voor ons klaar staan.
    Het is ontzettend fijn dat we een netwerk om ons heen hebben van lieve mensen die graag helpen. Dit zorgt ervoor dat we beiden kunnen blijven werken, iets wat ik graag wilde, en zo af en toe samen tijd kunnen doorbrengen. Bedankt!

    image1

    Eigen leven en leven samen met Mike

    Wat zal ik daar eens over zeggen hahah…. Tja, een eigen leven en een leven samen met je man/vriend komt een beetje op de 2e plaats. Maar ach, dat is helemaal niet erg, althans dat vind ik. Toch merk ik nu Huub een half jaar is geweest ik weer meer behoefte krijg aan dingen voor mezelf en dingen samen doen met Mike (naast werken en ’s avonds als Huub slaapt Netflix kijken). Ik krijg er weer behoefte aan om met vriendinnen dingen te doen, een dagje te winkelen met mijn moeder of met Mike lekker uiteten te gaan.

    We pakken dit langzaam weer op, maar het lastigst vind ik het plannen. Alles moet natuurlijk om Huub en ons werk heen gepland worden en we moeten oppassen hebben. Nu zijn wij hier een beetje lastig mee en willen niet iedereen laten oppassen. Naast de opa’s en de oma’s hebben we nu Huub een half jaar is geweest meer mensen die we op heb kunnen en willen laten passen. En dat is heel fijn.

    Toch blijft het een uitdaging. Laatst zouden we voor het eerst weer eens samen een nachtje weggaan. Huub zou bij mijn ouders slapen en wij lekker naar Brugge. Maar toen werd Huub die week behoorlijk ziek (en ik ook), dus hebben we besloten het af te zeggen. Uiteindelijk zijn we wel een dagje samen naar Knokke geweest en dat was ook heel fijn en leuk. Ach, over een paar maanden (want dan hebben we pas weer plek in de planning hahah) proberen we het weer een keer. Ik zeg maar zo: een nieuw leven vol nieuwe uitdagingen. En…. I love it!

    Hoe hou jij alle ballen hoog? En aan wie heb jij veel steun?

    ]]>

  • Naam van mijn blog

    Hier is dan het eerste artikel van de 30 Day Blog Challenge. Hoewel er helemaal geen heel bijzonder verhaal of enorme manier van denken achter zit, ga ik toch vertellen hoe ik aan de naam van mijn blog ben gekomen zo’n drie jaar geleden. Wauw, drie jaar geleden alweer! Time flies when you’re having fun! 

    Ik heb al eens eerder verteld dat ik al een jaar of 13 blog. Wat begon op web-streepje-log-punt-nl met allerlei zelfbedachte verschillende namen, werd uiteindelijk heel serieus met een eigen domein. Ik ga je niet vermoeien met de reden dat ik besloot dat domein te stoppen zes jaar geleden, maar ik miste het bloggen al snel. In de tussenperiode heb ik nog een tijdje op JoyceBlogt.nl geblogt, maar door problemen achter de schermen met een back-up, moest ik ook dat domein vaarwel zeggen.

    En toen bleek ik zwanger van Luuk. De zwangerschap verliep niet heel erg soepel en ik begon het bloggen steeds meer te missen. Ik wilde weer een eigen website, waarop ik mijn verhaal kwijt kon en begon te brainstormen over een naam. Ik zou mama worden en ik wilde er een soort klets-blog van maken. Dus MamaKletst was al gauw bedacht. En toen die domeinnaam ook nog eens vrij bleek, had ik ‘m binnen no-time aangevraagd en was ik druk opzoek naar een leuke layout. De eerste blog op 8 december 2013 volgde al snel.

    Er zit dus helemaal geen diepe gedachtegang achter de naam MamaKletst en de afgelopen 3 jaar heb ik ook wel eens getwijfeld aan de naam. Past een andere naam niet beter bij mijn blog? Maar als ik mijn twijfels daarover uitspreek naar sommige mensen, wordt me vaak direct al verteld dat ik niet eens aan een andere naam moet denken. MamaKletst past nu bij me en een andere naam hoeft mijn blog zeker niet beter te maken. Eigenlijk ben ik dus nog steeds heel erg blij over de naam en hier zal ik de komende jaren ook zeker nog blijven bloggen verwacht ik.

    Hoe kom je aan de naam van jouw blog?

    30-Day-Blog-Challenge-NL-1

    Met de 30 Day Blog Challenge NL, komen de 30 bovenstaande blogonderwerpen voorbij op MamaKletst. Niet in 30 dagen achter elkaar, maar wel in de komende maanden. Lees hier meer over de challenge.

    ]]>