Category: lifestyle

Na heel veel weken rustig aan doen omdat mijn lichaam me steeds terug floot, kon ik afgelopen week eindelijk weer het een en ander ondernemen. Ik krijg zo langzaamaan echt last van nesteldrang en heb erg de behoefte aan een opgeruimd huis. 

Tussen de bedrijven door begint mijn buikje aardig te groeien. En dat is te zien ook, de striae wordt weer donkerder en er komen meer strepen bij. Ach, het maakt mij niet uit, ik ben toch al nooit trots geweest op mijn buik.

En dan tref je dit ineens aan om 6 uur ‘s morgens in je bed.

Woensdagochtend ging Luuk voor het eerst naar de tandarts. Joost was eerst aan de beurt en daarna mocht Luuk zijn tandjes laten tellen. Maar dat liet hij mooi niet toe. Toen papa in de stoel lag was het allemaal interessant, maar die mevrouw mocht echt niet dichter dan een meter bij hem in de buurt komen haha. Over een half jaar doen we dus maar weer een nieuwe poging.

Luuk vermaakte zich de rest van de dag hartstikke goed, terwijl ik met mijn moeder de slaapkamer aanpakte.

We maakten ruimte voor de co-sleeper en zochten veel spullen uit. Heerlijk al die ruimte!

‘s Avonds had ik alleen nog een Himalaya aan incomplete sokken liggen, dus onder het genot van wat jankprogramma’s op RTL4 ging ik aan de slag met de berg.

En dan heb je stapels vol complete setjes sokken, maar van deze is de partner niet te vinden. Nou ja, hopelijk komen die verder nog tevoorschijn als ik klaar ben met de was.

Donderdag besloot ik terwijl de kinderen sliepen, de co-sleeper in elkaar te zetten. Dan staat hij maar vast en kunnen we er allemaal aan wennen.

Luuk werd vrijdag wakker met een dik oog, het leek ontstoken.

En terwijl ik verder ging met opruimen en kasten uitmesten, kwam ik ineens de sleutels tegen waar we een week eerder steeds naar opzoek geweest waren.

Jong geleerd is oud gedaan.. Zo grappig om te zien dat Luuk zonder hem te helpen, zelf wel weet hoe hij de controller van de Playstation vast moet houden. En hij kreeg zowaar de poppetjes in het spel aan het lopen.

Ik ging naar de Action en nam een grote stapel plastic bakken mee. Want ik ging weer verder met opruimen. Verrassend he!

De uitnodiging voor de eerste keer spelen op de peuterspeelzaal viel op de mat. Op de dag dat dit artikel online komt, gaat Luuk voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Ik zie er zelf behoorlijk tegenop, maar zal binnenkort zeker laten weten hoe het is gegaan.

Zaterdag hielden we ons bezig met het maken van ‘dakjes’ op de stapelbedden van de gastkinderen. Door deze dakjes kunnen er ook 1+ oude kinderen bovenin slapen, zonder dat ze eruit kunnen klimmen en ruim 2 meter naar beneden vallen. En ik heb op deze manier veel meer opbergruimte en kan speelgoed en andere spullen kwijt. Nu ligt het meeste verspreid over de grond en daardoor is het een enorme troep.

Zondag aten we eindelijk weer eens lekkere kip cashew. Dit is echt mijn favoriete maaltijd en het is zo makkelijk te maken.

Zondagavond ging ik nog even aan de slag met het uitzoeken van wat spullen. En ik ruimde het op in de gekochte plastic bakken. Heerlijk, wat een overzicht op deze manier. Ik kan gelijk zien wat waar in zit en het is netjes op elkaar te stapelen door de plastic bakken.

Ook haalde ik zondag nog de kinderwagen op. Een mutsy in een toffe groene kleur. Is weer eens wat anders dan bruin of zwart. En hij is helemaal compleet en in zeer goede staat. Ik ben er blij mee!

Lees ook: Weekoverzicht #92

]]>

Het is weer tijd voor een fotodagboek met het weekoverzicht van afgelopen week. Omdat ik vorige week heb overgeslagen, komen er foto’s online van maar liefst twee weken. In die twee weken was het erg warm weer en werd er ontdekt dat ik opnieuw zwangerschapsdiabetes heb. 

Ik fotografeerde alles wat in de Baby-Dump babybox zit en deed zo een unboxing.

Ik kwam tot de ontdekking dat aardbeien de enige fruitsoort is waar ik niet van ga spugen. Dus at ik op een avond maar gelijk een halve kilo op, ze waren zo lekker! En het is zo jammer dat ze altijd zo snel bederven.

Luuk kwam met buikpijn uit bed, dus mocht hij een nachtje bij ons slapen. Dat vindt hij helemaal niet erg. Wij op zich ook niet, maar ik merk met mijn groeiende buik dat er steeds minder ruimte overblijft haha. Ach ja, dat is onze toekomst, kunnen we er alvast aan wennen.

Wat was het heerlijk weer twee weken geleden. Ik kon lekker op het balkon bloggen, terwijl Luuk lief aan het spelen was.

Ik schreef een artikel over het poolgebied van DUPLO die we ontvingen voor Luuk’s tweede verjaardag.

En ik begon weer eens met het haken van een dekentje. Deze keer moet het af komen, want ik wil er nog twee maken voor vriendinnen.

Joost is voor Feyenoord en probeert (op een leuke manier) Luuk steeds ‘Feyenoord’ te laten zeggen. Dat lukt aardig. Toen Joost zijn shirt uittrok, wilde Luuk het graag aan. Dat liet Joost zich natuurlijk geen twee keer zeggen. Zo schattig, zo’n kleine jongen in zo’n groot shirt.

En dit is dan een kleine jongen in een grote buik. Ineens veranderde mijn buik van een ‘dikke buik’ naar een ‘zwangere buik’. Een groeispurt. En die groeispurt lijkt maar niet op te houden.

Taart, want Joost was jarig!

Het was nog maar een uurtje of 8, maar ik kon Luuk echt niet langer binnen houden. Geef hem eens ongelijk met dat heerlijke warme weer.

Gelukkig wilde hij toch ook nog wel even lekker knuffelen samen.

Zijn eerste ijsje en wat vond hij het lekker! Het houdertje is trouwens van Nuby.

Ondertussen begin ik al lekker op te schieten met het dekentje.

Maar helaas, hij begint een beetje krom te trekken, dat wordt opnieuw beginnen vrees ik!

Moederdag. En dit was mijn ontbijtje, heerlijk!

Luuk had een mooie tekening gemaakt, maar wilde die niet zelf aan me geven, hij wilde sowieso niets van me weten. Hij bleek ineens koorts te hebben en zich helemaal niet lekker te voelen. Een doorkomende kies was de boosdoener.

Toch ben ik flink verwend op Moederdag!

‘s Middags gingen we naar mijn moeder en daar zaten we lekker in de tuin. Natuurlijk werd Luuk goed ingesmeerd met Naïf, wat een lekkere zonnebrandcrème is dit.

Hoewel Luuk zich nog steeds niet lekker voelde, speelde hij lekker buiten met zijn tractor.

En na het eten wilde hij samen met oma nog wel even de eendjes voeren.

Dat was een lekkere barbecue, de eerste van dit jaar!

Luuk at nog een banaan en ging wat uitbuiken bij tante Kim.

En ondertussen was ik alweer 16 weken zwanger.

Ik deed een rondje Marktplaats om wat spullen op te halen voor de baby. Een maxi-cosi, een fijne omslagdoek van Baby’s Only en twee pakketjes met babykleding.

Tijdens een opvangdag sprak ik af met een collega gastouder uit de buurt. Op naar de speeltuin waar lekker gespeeld werd, maar ook bloemetjes geplukt die vervolgens aan mij gegeven werden. Zo lief!

Ik moest een trein tekenen van Luuk, ik vind het aardig gelukt, maar Luuk vond het een auto en werd boos omdat ik geen trein had gemaakt. Een echte peuterpuber dus.

‘s Avonds was het nog een flinke tijd erg warm bij ons binnen. Als je op 8 hoog woont, merk je gewoon dat ‘s avonds de warmte omhoog stijgt, helaas. Luuk had het ook erg warm en dat was te zien via de babyfoon toen ik terug kwam van cursus.

Woensdagochtend was het tijd voor de GTT (suikertest) in het WKZ. Ik weet leukere bezigheden, maar wist ook dat het noodzakelijk was om het te onderzoeken.

Want wat ik al dacht; ik heb weer zwangerschapsdiabetes en dit is mijn prikvriend voor de komende maanden.

Ik had er flink de balen van en wist niet goed wat ik met mezelf aan moest na dit nieuws. Gelukkig weet Luuk dan heel goed wat ik nodig heb. Een dikke knuffel van mijn kleine ventje.

En nu ik toch op dieet moest, besloten we patat te bestellen haha. Nee we waren in afwachting van de nieuwe koelkast, die mega vertraagd was en ineens moesten we stel op sprong iets bedenken om te eten. Voor Luuk de eerste keer dat hij patat mee at en hij vond het heerlijk.

En daar was dan eindelijk de nieuwe koelkast, die keurig netjes overeind vervoerd was en in principe dus direct aan kon. Maar helaas bedachten de bezorgers het apparaat ondersteboven in de lift te zetten. Toen moesten we dus alsnog 24 uur wachten met het aanzetten. Ontzettend balen en ontzettend dom van die bezorgers.

Een quote die ik tegenkwam en waar ik regelmatig aan moet denken. Ik kan het maar moeilijk loslaten dat het vaak niet goed met me gaat momenteel. Maar daardoor word ik nog verdrietiger. Een goede reminder dus en hopelijk kan ik het gauw zo voelen.

Als je een heel weekend op bed ligt omdat je je zo slecht voelt, moet je wat bedenken om soms met je zoon te kunnen spelen. Toen hij een hoeslaken uit de la trok en die over zijn hoofd gooide ontstond er een gezellig verstop spelletje en mocht ik af en toe even onder het laken komen gluren.

17 weken zwanger alweer!

Luuk kreeg van kennissen een speelgoed motor en hij speelt er veel mee, hij wil er zelfs mee slapen. Deze foto maakte ik als bedankje, zo leuk om zo’n blij mannetje te zien.

Dit was mijn uitzicht vrijwel het hele weekend, maar maandag was het echt erg, ik werd ‘s nachts al wakker met migraine en dat hield de rest van de dag niet op. Ik heb dus vooral geslapen. Wat dat betreft zijn mijn weekenden echt mega saai, want ik kom bijna mijn bed niet uit. Gelukkig begint het minder werken binnenkort echt en hopelijk kan ik dan in de weekenden wat energie vinden om wat te doen. Al is het maar een hele dag in de woonkamer zitten.

Lees ook: Weekoverzicht #91

]]>

Vorige week kwam het er in het ziekenhuis niet van om te bloggen. Daarom deze week niet een weekoverzicht zoals je gewend bent van één week, maar van twee weken. Bereid je dus voor op heel veel foto’s dit artikel. Ik kwam door uitdroging in het ziekenhuis te liggen en natuurlijk vierden we Koningsdag. 

Ik was 13 weken zwanger en schreef een update over de week daarvoor.

Je let 2 minuten niet op en je grijpgrage peuter heeft een bakje poedermelk te pakken. Echt leuk. Gelukkig doet stofzuigen met mijn enorm soepele lijf totaal geen pijn de laatste tijd….. 😉

Terwijl de kinderen sliepen maakte ik een Koningsdag slinger voor op het whiteboard in de gang.

Rechtsonderin hangen normaal gesproken nog de foto’s en de namen van de kinderen die er die dag zijn, maar dit heb ik vanwege privacy weggehaald. Wat een gezellig hoekje is het zo!

Luuk ging los met de oranje verf tijdens het verven van zijn Koningsdag kroon. Het zat echt overal haha.

Het eindresultaat van verven met 4 kinderen, waaronder 1 baby 🙂

Ook  begon ik met de moederdagcadeautjes. Met de oudere kinderen maak ik iets anders, maar dit is met de baby (en Luuk) gemaakt. Het is nog niet af, het eindresultaat zal ik binnenkort laten zien.

Na een drukke werkweek ging ik lekker met de pootjes omhoog om Holland’s Got Talent te kijken. De start van een rustig weekend, dacht ik.

Zondag begin van de middag belandde ik op de spoedeisende hulp na overleg met de verloskundige. Ik hield geen druppel vocht binnen en had al minstens 20 keer overgegeven.

Zodra de verpleegkundige nog een ader zag die te prikken was, werd er een infuus geprikt en bloed afgenomen. Blijkbaar ben je erg slecht te prikken als je uitgedroogd bent, dus ze greep snel haar kans.

Waar ik al bang voor was, te erg uitgedroogd om naar huis te kunnen. Ik moest tenminste 1 nacht in het ziekenhuis blijven.

Gelukkig was daar ook tv en kon ik rustig naar de bekerfinale tussen Feyenoord en FC Utrecht kijken. Helaas verloor Utrecht.

Toen ik ’s avonds laat ineens hoge koorts kreeg, gingen de alarmbellen af bij de verpleging, er moest snel bloed afgenomen worden en de koorts moest omlaag geholpen worden met behulp van paracetamol. Koorts is niet fijn voor je baby, dus die moest zo snel mogelijk weer verdwijnen. Bloedprikken is bij mij nooit makkelijk, toch ging het deze keer goed, totdat de naald eruit ging. Het bloed spoot eruit haha. Ik kreeg dus een lekker fris bedje vlak voor het slapengaan.

Luuk was zondagmiddag ook aan het spugen geslagen thuis. Arme Joost. Hoefde hij niet voor mij te zorgen, had Luuk hem heel hard nodig. Gelukkig kreeg ik de volgende ochtend deze lieve foto van mijn net wakkere mannetje.

Mijn arm werd intussen lekker blauw. Inmiddels is het donkerpaars, dus deze foto valt nog reuze mee haha.

Ik vergat het door alle commotie helemaal te delen, maar ik was ook alweer 14 weken zwanger.

Maandagochtend probeerde ik voorzichtig weer wat te eten. Ik was zo bang dat alles er weer uit zou komen, maar moest en zou eten, want ik wilde graag naar huis.

Toch besloot de arts dat dit nog niet kon. Er zaten nog teveel ketonen in mijn urine, dus mijn lichaam was nog teveel uitgedroogd om naar huis te kunnen. Ik zou nog tenminste 24 uur aan het infuus moeten liggen.

Eten ging wel maandag. Ik had ook enorme trek na een dag niet eten en drinken. Maar dit soort maaltijden vind ik gewoon echt niks aan. Ziekenhuisvoer, brrr, je maakt mij er niet blij mee.

Om een lange nacht te kunnen maken werd er nog een mini flesje vocht toegediend, zodat ik met de volgende zak tot tenminste 6 uur de volgende ochtend met rust gelaten zou worden. Het was fijn dat er zo werd meegedacht met mijn nachtrust!

Met uitzicht op de verloskamer in het WKZ waarin ik van Luuk ben bevallen ging ik slapen. In de hoop een lange nacht slaap te kunnen pakken. Wat nog niet meevalt met een infuus in je arm. Ik mocht mijn arm namelijk niet buigen, dan zou het alarm afgaan en dat gebeurde nog wel eens ’s nachts.

Na ruim 7 uur slaap werd ik wakker. Ik besloot lekker voor het raam te gaan zitten, mensen kijken en zien hoe de wereld ontwaakt en aan het werk gaat. Erg saai eigenlijk, maar het ontbijtnieuws had ik inmiddels ook al 6 keer gezien.

Gelukkig brak het zonnetje nog even door.

Joost en Luuk waren ondertussen met de bus onderweg naar het werk van Joost om wat werk op te halen, zodat Joost thuis toch nog wat werk kon verzetten. Hij kreeg verlof om er voor Luuk en mij te zijn. Zo fijn!

Ik begon me weer een beetje levend te voelen, al zeggen mijn lippen wat anders. Wat een aanslag op je lijf is uitdroging toch.

Tijd voor ontbijt! Meer dan het dubbele dag de dag ervoor, maar ik had honger als een paard.

Dat bleef niet onopgemerkt. Omdat ik zo goed at en dronk en de ketonen net op het randje waren, mocht het infuus eruit en mocht ik naar huis om verder aan te sterken. Met het nadrukkelijke advies het vooral heel erg rustig aan te doen.

Thuis moest ik langzaam weer het vertrouwen van Luuk winnen. Hij vond het zo moeilijk dat ik er niet was. En man o man, wat voelde ik me schuldig, al kon ik er vrijwel niets aan doen.

Met Koningsdag voelde ik me goed genoeg om er even uit te gaan. We gingen naar de vrijmarkt en dronken wat bij een cafe’tje in de buurt. Het was fijn om even weg te zijn thuis.

Eenmaal terug kwamen mijn moeder en stiefvader met tompouces, de allereerste voor Luuk. Hij heeft ervan gesmuld!

Dat mama weer thuis is maakte behoorlijk indruk op Luuk. Hij trok veel naar Joost toe. Maar dat zorgt wel voor zulke lieve plaatjes.

3 jaar Koningsdag op rij! Oh wat was Luuk ontzettend klein op de linker foto. Ik kan me bijna niet voorstellen dat we straks weer zo’n ukkie bij ons hebben. Dat wordt genieten to the max tegen die tijd!

Het eten thuis ging toch niet zo lekker als in het ziekenhuis. Ik heb weinig eetlust en moet echt met heel veel moeite iets binnen krijgen en houden. Brood is het enige wat goed gaat, maar op sommige dagen heb ik zelfs daar geen zin in. Lastig hoor, ik wil zo graag goed voor mezelf zorgen, maar soms laat mijn lichaam het echt niet toe.

Ik las de informatiefolder over Hyperemesis Gravidarum nog maar eens door in de hoop tips te vinden die ik nog niet ken, maar helaas.

Joost ging met zijn tante donderdag een dagje uit, naar het Spoorwegmuseum. Niet alleen ging hij daar voor het eerst naartoe, maar hij zou ook voor het eerst met de trein gaan. Hij keek er al een paar dagen naar uit.

En die trein maakte indruk! Ik heb zo gelachen om zijn gespannen koppie op de foto’s en filmpjes die ik doorgestuurd kreeg. Wel heel erg fijn dat Luuk zo wordt opgevangen door familie. Ik kan dit soort dingen momenteel echt niet met hem doen helaas.

En terwijl Luuk een dagje weg was ging mijn telefoon, het ziekenhuis belde met de uitslag van mijn urine kweek. Er was een “complexe urineweginfectie” gevonden, die eerder met het nakijken van mijn urine niet zichtbaar was. Tijd voor nog een pil erbij. Mijn pillenstash breidt zich behoorlijk uit. Ineens begrijp ik waarom ik weinig eetlust heb. Ik zit gewoon vol van de medicatie 😉

Vrijdagochtend hadden we na lang wachten eindelijk de geslachtsbepalende echo en we kregen te horen dat we een zoon krijgen!

Ik vond het zo leuk om via Instagram te lezen wat iedereen daar dacht wat het geslacht zou zijn. Er werd ongeveer 50/50 geraden. Veel mensen dachten (net als ik) dus toch dat het een meisje werd.

Vrijdagmiddag na een gesprek met de maatschappelijk werker zijn we maar lekker op bed gaan liggen samen. Luuk vindt het erg leuk om aan mijn haar te friemelen. Kapper in de dop denk ik!

Van onze hopelijk aankomende kraamverzorgster ontving ik dit kaartje, met sterktewensen vanwege de ziekenhuisopname. Zo ontzettend lief! Hopelijk gaat het lukken en komt ze in oktober bij ons kramen.

Sommige snapchat filters zijn te grappig. Net als deze. Veel slechter kan ik er momenteel niet uitzien, dus dit filter is best een vooruitgang.

Zondag was ik alweer 15 weken zwanger. De afgelopen week is best wel snel gegaan. Hopelijk gaan de komende 10 weken ook lekker snel, dan ben ik voor mijn gevoel de gevarenzone echt uit en kan hopelijk het genieten een beetje gaan beginnen.

Een lekker vol fotodagboek deze keer. Hoe heb jij Koningsdag gevierd dit jaar?

Lees ook: Weekoverzicht #90

]]>

Afgelopen week bleek mijn werkweek een stuk relaxter dan van te voren gedacht. Dat kwam mooi uit, want daardoor kon ik beter uitrusten van een ziekenhuisafspraak en de peuterdrama buien van Luuk. Kijk je mee naar een nieuw weekoverzicht? 

De week begon met deze aap, het is een furry friends speelgoedaap en hij moest van Luuk de hele tijd bij mij zitten. Nou ja, vooruit dan maar…

Deze schoenen bestelde ik voor Luuk en mijzelf. Lekker cheap en te grappig om samen dezelfde schoenen te dragen.

Dinsdagmiddag ging ik midden op een werkdag naar het WKZ voor een afspraak op de POP poli. Hoe dat ging kon je lezen in mijn 13 weken zwanger update.

En terwijl ik een lastig gesprek voerde bij het WKZ, nam Thea mijn werk even over en knutselde wat samen met de kinderen.

Die avond had ik nog een trainingsavond. Naast mijn werk en de zwangerschap ben ik ook onlangs begonnen met een taal en interactie training, om mijn gastouderopvang naar een hoger niveau te tillen. Wel heftig zo na een lange werkdag.

Onze nieuwe schoenen kwamen binnen en we vonden gelijk een moment om ze in te lopen. Ik moest me even aanmelden bij de nieuwe huisarts, dus daar gingen we lopend naartoe.

Luuk was sowieso helemaal in het nieuw deze dag. De aankopen van de Zara zitten als gegoten.

Het zal eens niet. Het was tijd voor de allereerste peuterdrama inclusief dramatisch op de grond liggen huilen. Het was zo leuk bij de nieuwe dokter dat Luuk écht niet meer mee naar huis wilde. Wat een rotmoeder heeft hij ook.

Toen het drama daarna bij de Action gewoon nog even doorging en ik de helft van de boodschappen vergat, stapten we gauw de auto in waar meneer besloot lekker in slaap te vallen. Nou ja, hij was in elk geval rustig.

Vervolgens wilde hij de rest van de middag niet slapen, tot hij eind van de middag toch ineens op ons bed instortte.

Wat was het steeds regenachtig vorige week, maar dat zorgde wel voor mooie regenbogen.

Joost en Luuk waren weer druk met alles aanwijzen en benoemen in het kijk en zoekboek.

De nieuwe visitekaartjes voor Bam-mam.nl kwamen binnen.

Donderdagavond had ik een echt ‘bijna-weekend-dipje’. Ik lag al om 19:00 uur op bed ’s avonds.

Dit mega schattige Noppies pakje kwam binnen. Hier heb ik maar € 1,50 voor betaald via een veiling groep op Facebook. Ik ben echt dol op dit soort koopjes.

Luuk besloot vrijdagmiddag even te gaan stofzuigen voor me.

We aten, zoals wij dat noemen, malthanese spaghetti. Zo onwijs lekker, ik zal binnenkort eens een receptje delen.

Joost ging een avondje stappen met vrienden en ik bracht Luuk naar bed. Omdat ik met mijn bekken niet een uur bij Luuk op bed kan zitten wachten tot hij slaapt (ja zo lang duurt het meestal), besloot ik het anders aan te pakken. Ik bracht hem naar bed en ben de keuken gaan poetsen. Na zo’n 25 keer uit bed gekomen te zijn viel hij na ruim 5 kwartier toch in slaap. En de keuken was helemaal schoon. Wat wil je als je zo’n tijd bezig bent. Mijn bekken waren met dit actieve gedoe niet echt blij trouwens.

Zaterdagmiddag ging Luuk bij zijn opa en oma spelen. Dus ging hij met zijn knuffels in zijn tas op pad haha.

Zondag was ik 13 weken zwanger. Soms denk ik dat het heel langzaam gaat, maar voor ik het weet is er steeds weer een week voorbij, het gaat stiekem sneller dan gedacht.

Zaterdagavond ging Luuk zo laat slapen dat hij enorme woede aanvallen had zondag. Duidelijk slaapgebrek. Dus besloten we veel op bed te knuffelen samen. En die spontane kusjes maken de boze buien ook wel weer goed.

Hoe was jouw week?

Lees ook: Weekoverzicht #89

]]>

Eindelijk kan ik weer een beetje energie vinden om met een fotodagboek aan de slag te gaan. Wat deden we afgelopen week allemaal? Het was Pasen, ik had een controle in het ziekenhuis en ik was volop aan het werk. Kijk je mee naar wat we allemaal gedaan hebben?

Eerste Paasdag gingen we vanaf het huis van mijn schoonzus met de tram naar Rotterdam. De weersvoorspellingen waren erg slecht, maar het bleek een onwijs mooie middag te zijn. De zon scheen en we troffen het echt met het weer.

Het was zelfs zo lekker weer, dat het tijd was voor het eerste softijsje dit jaar! Eigenlijk eet ik nooit een softijsje, maar nu hadden we er toch wel zin in.

Samen met mijn schoonzus ging ik in dit enorme reuzenrad. Het staat naast de Markthal en het uitzicht is waanzinnig! Helaas was de Markthal gesloten. Daar hadden we geen rekening mee gehouden. Dus we gaan binnenkort nog maar eens terug om alsnog de Markthal van binnen te bekijken.

Rond het avondeten begon het toch heel hard te regenen, maar toen waren we alweer binnen gelukkig. Het zorgde wel voor een hele mooie dubbele regenboog in de verte.

Nog even een familieportretje voor The View

Tweede Paasdag en heel Instagram was in rep en roer. Want er zou van alles veranderen en het was echt noodzakelijk om updates te ontvangen als de mensen die je volgt een foto online zetten. Daarom vroeg iedereen de notificaties aan te zetten. Kuddegedrag? Ja! Want er klopte niks van. Maar ik vond het wel hilarisch om te zien hoe druk iedereen zich erom kon maken. Ik kon het niet laten bovenstaande quote op Instagram te delen.

Na een ochtend op bed hangen leek mijn lijf klaar te zijn voor een paasparty bij Biker’s Best in Renswoude. Joost deed nog even wat boodschappen terwijl Luuk en ik lekker om ons heen keken vanuit de auto.

Op de foto met de paashaas. Luuk liet haar vinger niet meer los haha. Hij was verliefd. Zo schattig. Hij werd helemaal blij als hij haar ergens anders weer zag lopen haha.

En tja in een motorwinkel is het natuurlijk de bedoeling om zoveel mogelijk motoren te bekijken, of in Luuk’s geval ze even uit te proberen, op knopjes te drukken en te vragen of ze aan mochten.

In de hoop er alvast wat eten in te krijgen, kochten we voor Luuk een frikandel, maar hij moest er niets van weten. Dus at Joost het maar op haha.

Een shirt en een romper die matcht, speciaal voor Luuk als grote broer en de baby straks. Zo schattig.

En zelf kochten we ook nog twee leuke rompers voor de baby.

Na twee van die drukke dagen is het wel nodig om even uit te rusten. Luuk viel al snel in slaap de volgende middag. Met zijn hand op zijn valrekje.

Woensdagochtend moesten we al vroeg in het ziekenhuis zijn voor een uitgebreide controle. Ik moest bloedprikken en we hadden de termijnecho. Alles was gelukkig in orde.

Bloedprikken gaat bij mij meestal mis. Mijn aders rollen weg, ze prikken er doorheen, of kunnen sowieso niet vinden waar ze moeten prikken. Deze keer ging het goed, maar toch kreeg ik aan de andere kant van mijn arm ook weer bloeduitstortingen. Ach ja, het is voor een goed doel.

De echofoto. Die is niet zo heel erg duidelijk eigenlijk. Maar de leerling echoscopiste kon de baby maar niet goed volledig in beeld krijgen, die was namelijk zo druk met bewegen. Wel heel erg leuk om te zien!

Zo’n ochtendje ziekenhuis hakt er bij mij toch wel weer in. Dus eind van de middag ging ik op bed liggen. Luuk vindt dat vooral heel gezellig en komt er dan lekker bij liggen.

En ondertussen soms even naar buiten kijken om te zien of papa al thuis komt uit zijn werk.

Donderdag kwamen onze nieuwe patta’s binnen. K-swiss gympen. Ik heb geen lekker zittende gympen meer en deze kan ik, als ik ze goed knoop, zonder te bukken aan trekken. Wel zo handig met het oog op een dikke buik van de zomer.

Vrijdag maakte ik een thema hoekje bij ons in de gang. Ik werk sinds kort met het VVE programma Kiki voor de gastouderopvang en zo kan ik allemaal leuke spullen die bij de verschillende thema’s horen uitstallen. Ziet er gelijk netjes uit ook. Het was altijd zo’n rommelhoekje.

Zaterdag deed ik een fotografie opdracht op de markt die door een vriendin georganiseerd wordt. De Ibiza markt in Barneveld. Naast dat ik allemaal leuke foto’s maakte, kochten schoonzus en ik ook nog een aantal leuke spullen. Het was een geslaagde middag!

Ik kocht onder andere deze lieve kleine babyslofjes. De buitenkant is van leer en de binnenkant van echte schapenwol. Lekker warm voor de winter.

En zondag was dit vrijwel de hele dag mijn uitzicht. Ondanks het mooie weer kon ik mijn bed niet uitkomen van de pijn aan m’n lijf. Het was even genoeg geweest. ‘s Avonds heb ik even flink zitten janken en dat werkte wel. Ik kon een beetje opladen voor weer een nieuwe werkweek.

Hoe was jouw week?

Lees ook: Weekoverzicht #87

]]>