mamakletst.nl

Category: opvoeding

  • Help! Mijn kind is bang voor onweer.nl

    Onweer, een typisch natuurverschijnsel waar veel mensen bang voor zijn. Harde geluiden, soms ook duidelijke flitsen zorgen ervoor dat we even heel erg schrikken! Helaas kan je niks doen aan het feit dat onweer blijft bestaan, maar er zijn wel dingen die je kunt doen richting je kinderen. Lees hier wat ideeën om je kind beter met onweer te laten omgaan. 

    Goede voorbereiding is het halve werk

    Zoals bij zoveel dingen in het leven, is het zo dat een goede voorbereiding ons heel ver brengt. Het klinkt misschien gek, maar zo zit het ook met onweer. Wanneer een kind erop voorbereid wordt dat het gaat onweren, zal het er beter mee om kunnen gaan. Is het bekend dat het vanavond gaat onweren? Heb het er ’s ochtends over tijdens het ontbijt. Het gaat vanavond onweren. Als je een hard geluid hoort of je ziet een flits uit het raam, dan hoef je niet te schrikken, omdat het onweert. Het onweer is boven ons, wij zijn veilig beneden. Onder voorbereiding zit ook een stukje ‘zorg ervoor dat het kind niet buiten is’. Hoef je niet per se buiten te zijn in de tijdsperiode waarin het onweer voorspeld is? Zorg er dan ook voor dat je binnen bent.

    Kennis stelt gerust

    Verdergaand op het vorige onderwerp; wanneer je kind meer weet over onweer, leert het het natuurverschijnsel beter begrijpen. Dit zorgt ervoor dat het kind per definitie minder bang zal worden voor het verschijnsel onweer omdat het snapt waar het vandaan komt en wat het inhoudt. De schrik voor onverwachtse geluiden en flitsen kan natuurlijk blijven. Ben je op zoek naar een goed kinderboek over onweer? Klik dan hier voor een goede optie!

    Mijn kind is wakker geworden van onweer, wat nu?

    Het is weer zo ver, een nacht met onweer waar je kind wakker van wordt. Wat sneu! Zo wil natuurlijk niemand wakker worden. Toch zijn er wel wat dingen die je kunt doen. Hoor je onweer? Sluip dan even naar boven om te kijken of je kind wakker is of niet. Zo ben je het moment voor dat het misschien uit zijn of haar bed rent omdat het alleen is en bang is. Ben je bij je kind wanneer het angstig is? Geef het een dikke knuffel, dat stelt gerust. Neem het serieus: onweer is ook spannend, zo onverwachts en hard! Maar gelukkig is het ver weg boven ons, en zijn wij beneden.

    Als het onweer voorbij is, is het tijd om te slapen. Leid het kind even af voordat je het weer een kus en knuffel geeft en alleen achterlaat. Denk over de leuke dingen die het mag gaan doen als het weer wakker wordt, denk na over de lievelingsknuffel die ook wel erg moe is en weer wil gaan slapen, zing een fijn liedje samen … Kortom: help het kind even de zinnen te verzetten en laat het kind lekker slapen, zoals je altijd doet als je zijn of haar slaapkamer verlaat. Het kan weer  gewoon gaan slapen, net zoals anders.

    Lees ook: Tips tegen muggen die echt werken

    Vervangend geluid

    Overdag harde geluiden door onweer? Zorg dat er ander geluid is, waardoor het kind minder stilstaat bij het onweer. Luister een liedje, zing iets, pak je gitaar erbij, luister naar een luisterboek.. Hierdoor wordt het geluid van het onweer minder overweldigend.

    Zijn jouw kinderen ook bang voor onweer? Welke tips heb jij voor ons? We lezen ze graag!

  • Kinderen en honden; tips waarom dit goed is voor ontwikkeling- MamaKletst

    Waarom zou een kind met een hond moeten opgroeien? Het is heel gezellig hoor, een hond in huis, maar ook hard werken. En heb je wel tijd voor een dier tijdens alle drukte met de kinderen? Ik ben van mening dat een hond prima in een (druk) gezin past. En vertel je waarom. 

    1. Maatjes voor het leven

    Het is heel bijzonder om te zien wat een bijzondere vriendschap er kan ontstaan tussen een kind en een hond. Een vriendschap door dik en dun, een vriendschap voor het leven. Dat gun je toch ieder kind?

    2. Een goede reden om naar buiten te gaan

    Tegenwoordig wordt er veel geklaagd dat kinderen te weinig buiten spelen. Met een hond in huis, is er een extra reden om een rondje te lopen buiten. De hond moet immers uitgelaten worden. De meeste kinderen vinden dit heel erg leuk om te doen!

    3. Minder vaak ziek

    Het schijnt dat baby’s die in hun eerste levensjaar met een hond in aanraking komen, minder vaak ziek worden. Dit schijnt te komen door de blootstelling aan bacteriën, waardoor het kind meer weerstand opbouwt. Klinkt logisch! Lees er hier meer over.

    Lees ook: Gezinsuitbreiding

    4. Kinderen leren voor een dier te zorgen

    Het is een hele verantwoordelijke taak, het verzorgen van een huisdier. En het is heel leuk om dit als kind van jongs af aan al te leren. Een hond heeft natuurlijk eten nodig en soms meerdere keren per dag vers water. Ook vinden veel honden het heerlijk om geborsteld te worden, daar kan je kind natuurlijk ook goed mee helpen. Je kunt bij Zoobio hele leuke spullen kopen om samen met je kind jullie hond te verzorgen.

    5. Het geeft zelfvertrouwen

    Schoolopdrachten oefenen, problemen vertellen, het kan allemaal heel veilig aan een huisdier. Die vertelt het immers toch niet door. Dit kan een enorme boost aan zelfvertrouwen geven.

    6. Een hond kan sociale vaardigheden leren aan een kind

    Wie komt je gelijk gedag zeggen als je thuis komt? Dat is natuurlijk je hond! Dat en meer sociale vaardigheden neemt je kind zo over van een hond. Hartstikke handig.

    7. Minder kans op allergieën en astma

    Er is een studie gedaan waaruit blijkt dat kinderen die opgroeien met een hond thuis, minder kans hebben op allergieën en astma.

    Heb jij nog aanvullende redenen om een hond te nemen als je kinderen hebt? 

    Waarom zou een kind met een hond moeten opgroeien? Het is heel gezellig hoor, een hond in huis, maar ook hard werken. En heb je wel tijd voor een dier tijdens alle drukte met de kinderen? Ik ben van mening dat een hond prima in een (druk) gezin past. En vertel je waarom. 

     

  • Leeftijd eerste mobiele telefoon kind

    Herinner jij je eerste mobieltje nog? Ik wel, het was een knalblauwe Swing 200, mét antenne. Ik was zo trots als een pauw en showde hem aan iedereen die hem wilde zien. Ik was er ook ontzettend zuinig op. Nu ik zelf kinderen heb ben ik wel gaan nadenken over hun eerste telefoon. Wanneer gaan ze die krijgen? En wordt het een Nokia, iPhone of Blackberry? En wordt het een prepaid kaartje of ga je voor een SIM only abonnement? En nog belangrijker: hoe ga ik mijn kinderen adviseren over de online wereld en welke afspraken wil ik hierover graag met ze maken?

    Enorme verscheidenheid aan telefoons

    Zelf vind ik het fijn om een goede mobiele telefoon te hebben. Hypermodern kan ik mijn iPhone wel noemen en er staan ook allerlei handige apps op waar ik als zelfstandig internetonderneemster niet zonder kan. De telefoon van mijn kinderen hoeft geen enorme hoeveelheid opbergruimte, de nieuwste apps of een geweldige camera te hebben. Ik vind het veel belangrijker dat ze me altijd kunnen bellen als ze dat nodig vinden. Als ze zich bijvoorbeeld onveilig voelen of als ze iets belangrijks willen vertellen moeten ze altijd met het thuisfront kunnen bellen. Hiervoor hebben ze niet de nieuwste van het nieuwste mobiele telefoon te hebben. Een tweedehands exemplaar voldoet dan ook prima.

    Valkuilen vermijden

    Zo’n eigen telefoon is niet alleen ontzettend gaaf en leuk, het brengt ook mogelijke gevaren met zich mee. Vandaag wil ik een aantal tips met je delen waar je aan kunt denken als je de eerste mobiele telefoon aan je zoon of dochter geeft:

    • Een telefoonnummer is privé en geef je niet zomaar aan anderen. Spreek dan ook met je kind af dat hij/zij het telefoonnummer met een beperkt aantal mensen mag delen.
    • Zet de belangrijkste telefoonnummers onder de favorieten zodat je kind altijd makkelijk jou, school en bijvoorbeeld opa en oma kunnen bellen.
    • Maak altijd een ICE-contact wat bereikt kan worden in geval van nood. ICE staat voor In Case of Emergency. Je wil er niet aan denken, maar in een geval van nood is het belangrijk dat omstanders de juiste persoon kunnen bereiken.
    • Maak afspraken over MB-gebruik en het gebruik van belminuten en/of smsjes. Als ouder is het uiteraard mogelijk om zelf een bundel uit te kiezen voor je kind. Bij iedere provider heeft elk telefoonnummer een persoonlijke pagina waar je het gebruik kunt bijhouden. Gaat je kind over de bundel heen? Spreek dan af wie voor de kosten opdraait.

    Alleen bellen of ook spelletjes en internet?

    Ik vind het een best spannend idee dat mijn kind toegang heeft tot allerlei apps. Als je als ouder controle wilt over welke apps je kind op zijn of haar mobiel krijgt zou je bijvoorbeeld een app als Smart App Protector kunnen installeren. Met deze app kun je via een wachtwoord of patroon toegang verlenen tot bepaalde apps. Ook kun je er voor kiezen deze wachtwoorden voor een bepaalde tijd in te schakelen. Zo heb je toch nog een beetje inspraak op wat er allemaal op de mobiele telefoon van je kind geïnstalleerd wordt.

    Onbewust extra telefoonkosten maken

    Als je de telefoon aan je kind geeft is het wat mij betreft belangrijk om te vertellen dat je extra moet betalen voor bijvoorbeeld abonnementen of verzekeringen. Wat je zelf kunt doen is het mobiele nummer blokkeren voor sms-diensten via smsdienstenfilter.nl. Ook is een datalimiet instellen een goede optie. Dit kan voor zowel op Android en iOS. Een handige app om een datalimiet in te stellen is bijvoorbeeld My Data Manager. Zo voorkom je onverwachte torenhoge rekeningen. Een andere optie is kiezen voor een prepaid telefoon. Je zou hiervoor kunnen kiezen in de eerste maanden van het telefoongebruik van je kind. Het beltegoed is dan alleen voor noodgevallen. Wil je kind gebruik maken van internet? Dan is het bij langer gebruik afhankelijk van Wi-Fi.

    Abonnement met telefoon of Sim Only?

    Persoonlijk vind ik een nieuwe telefoon voor een jonger kind echt niet nodig. Kinderen onder de 18 jaar kunnen sowieso niet zelf een abonnement afsluiten.  Als je nog een oude mobiel hebt liggen is het een mogelijkheid om daar zelf een Sim Only abonnement voor af te sluiten. Bij een Sim Only abonnement krijg je van de provider alleen een simkaart. Als je een abonnement met telefoon afsluit krijg je van de provider de telefoon er ‘gratis’ bij. Dit lijkt gratis, maar je gaat als het ware een lening aan voor je telefoon en die los je maandelijks af.

    Dit betekent dan ook dat je vaak hogere maandlasten hebt dan bij een Sim Only abonnement. Daarnaast kun je bijvoorbeeld met sommige sim only abonnementen elke maand de hoogte van je bel- en internetbundels aanpassen, terwijl je dit bij een abonnement met toestel alleen naar boven kan aanpassen. Als je kiest voor een abonnement met een telefoon die duurder is dan €250, dan wordt het geregistreerd bij Bureau Krediet Registratie als lening. Hier lees je meer over een BKR-registratie.

    Brengen scherven écht geluk?

    Ik baal er zelf altijd zo enorm van als mijn telefoon valt en vervolgens het scherm kapot gaat. De kans dat het bij je kind gebeurt is natuurlijk erg groot, dus ik zou altijd zorgen voor een goed hoesje en een goede bescherming voor het scherm. Wat je ook kunt doen is een verzekering afsluiten, al is het een goed idee om van te voren te checken of het wellicht onder de inboedelverzekering zal vallen.

    Was jij net zo zuinig op je eerste mobiele telefoon als ik?

    Met deze tips voor de eerste mobiele telefoon voor je kind, weet je zeker dat je niet voor verrassingen (van bijvoorbeeld hoge telefoonkosten) komt te staan!

  • Tanden poetsen drama bij je baby, dreumes, peuter? Tips om het leuk maken

    Sommige kinderen laten het prima toe, maar andere kids maken er een drama van: Tandenpoetsen. Vanaf het doorkomen van het eerste tandje volstaat 1 keer poetsen per dag. Zodra je peuter twee is, zou je het gebit van je kindje twee keer per dag moeten poetsen, zo lezen we op de website van Ivoren Kruis. Geen probleem als dat gemakkelijk gaat. Maar een hele opgave als tanden poetsen een flinke strijd is! Mijn tandarts gaf onlangs als tip: “Liever één keer goed, dan twee keer half. Dus ’s morgens zelf laten poetsen en ’s avonds samen.” Maar wat als tanden poetsen bij je kind strijd oplevert? We zetten hier wat handreikingen op een rij…

    Maak er geen strijd van

    Tanden poetsen is van belang om die mooie kleine melktandjes wit en zonder gaatjes te houden. Maar wat als dit niet vanzelf gaat? Sommige ouders zien geen andere uitweg dan hun kind in de houdgreep te nemen en onder dwang te poetsen. Dit is voor niemand leuk. Voor het kind wordt tanden poetsen een negatieve aangelegenheid en ook als ouders kan je flink op gaan zien tegen het bed ritueel. En dit terwijl de aanloop naar het slapen gaan juist ontspannen en een fijne afsluiting van de dag zou moeten zijn, om zo rustig de nacht in te gaan.

    Hoe houd je tandenpoetsen leuk?

    Voordat je overschakelt op de houdgreep, omdat die tanden toch gepoetst moeten worden, kan je wellicht eerst eens proberen om ‘out of the box’ te denken en onderstaande tips een kans te geven:

    • Benoem tijdens het poetsen wat je allemaal ‘ziet’ in het mondje van je dreumes, dingen die die dag gegeten of gedronken zijn. “Hey, ik zie broccoli op jouw kiesjes! Snel weg poetsen” “Huh, wat zit daar nu weer? Een chocoladekoekje?” Maak er samen een vrolijk spelletje van.
    • Varieer met tandpasta met verschillende smaakjes. Wellicht maakt dit het interessanter.
    • Geef je kind jouw tandenborstel, zodat hij of zij jouw tanden kan poetsen, terwijl jij de tanden van je kind poetst. Afleiding is het toverwoord.
    • Zeg ‘aaaaaaaaah’ en ‘ieeeeeeeeeeh’ op verschillende toonhoogtes en laat jouw kind dit nazeggen. Wederom afleiding en het mondje gaat goed open.
    • Ga samen naar de winkel en zoek een mooie tandenborstel en een leuke tube tandpasta uit. Laat je kind zelf kiezen en bij thuiskomst bijvoorbeeld trots aan papa laten zien. “Hey, zo’n tandenborstel is eigenlijk best leuk!”
    • Zet je kind op de rand van de wastafel en laat het een beetje met het water uit de kraan kliederen, zodat ondertussen dat mondje misschien zonder nadenken open gaat.
    • Misschien is een elektrische tandenborstel speciaal voor kinderen leuk genoeg om te willen poetsen. Hier vind je een Mickey Mouse borstel van OralB met een leuke muzikale timer en bijbehorende app.
    • Zet de favoriete knuffel op de commode en laat die meekijken. “Bumba wil graag zien hoe schoon jouw tandjes worden!”

    Het is belangrijk om twee keer per dag je tanden te poetsen, ook bij je kind. Maar wat als tandenpoetsen bij je kind een strijd is? Met deze tips kun je strijd bij het tandenpoetsen voorkomen.

    Vanaf wanneer ga je naar de tandarts?

    Goed poetsen alleen is niet voldoende. Op een gegeven moment komen de tandartscontroles ook om de hoek kijken. Neem je zoon of dochter al zo vroeg mogelijk mee naar jouw eigen controles. Op die manier raakt je kind vertrouwd met de omgeving en de mensen die er werken. Misschien kan je kind zelfs al even in de stoel zitten of kan de tandarts of mondhygiënist al op speelse wijze even in de mond kijken. Leg van tevoren uit wat er staat te gebeuren, kijk een filmpje over de tandarts of lees een boekje. Vanaf het tweede levensjaar zou het goed zijn om je kind twee keer per jaar mee te nemen naar de controles.

    Voorkomen is beter…

    • Twee keer poetsen per dag, waarvan één keer grondig.
    • Twee controles per jaar.
    • Maximaal vier momenten per dag zoet en zuur eten.
    • Niet de hele dag door slokjes drinken (water is overigens geen probleem).

    Als je de vier bovenstaande richtlijnen in acht neemt, dan leg je over het algemeen een goede basis voor een stralende lach. Kijk hier ook voor tips om je tanden goed te poetsen. Hopelijk helpen de tips in deze blog om het verzorgen van de kindertandjes wat aangenamer te maken voor zowel ouder als kind, want je hebt maar één gebit!

    Het is belangrijk om twee keer per dag je tanden te poetsen, ook bij je kind. Maar wat als tandenpoetsen bij je kind een strijd is? Met deze tips kun je strijd bij het tandenpoetsen voorkomen.

  • Loslaten

    Het blijft een terugkerend “dingetje” voor mij als moeder. Loslaten. Vanaf dat de kinderen klein zijn moest ik leren de zorg voor ze uit handen te geven. Aan de oppas, aan de juffrouw en meester van school. Aan oma opa en oma, aan de moeder van vriendjes en vriendinnetjes.

    Het begon toen ik weer moest gaan werken na mijn zwangerschapsverlof. Een kleine kwetsbare baby bracht ik naar de oppas. Ik vond het moeilijk om hem, en de zorgen voor hem, uit handen te geven. Aan de andere kant was het ook wel weer lekker om op het werk te zijn. Te voelen dat ik niet alleen moeder was, maar ook nog een verzorgende en een collega.

    Toen na de oudste, ook mijn  jongste zoon  voor het eerst naar school ging, had ik opeens hele dagdelen vrije tijd. Waar ik voorheen blij was met een momentje voor mezelf op het toilet, had ik nu het gevoel een marathon aan vrije tijd te hebben. Het was wennen, het was zo stil in huis. Maar al snel had ik die vrij tijd volledig benut. Stiekem bleef ik regelmatig naar het schoolplein gluren. We wonen naast de school, dus de verleiding was enorm groot. Niet omdat ik de leerkrachten niet vertrouwde, maar wel omdat ik het moeilijk vond om niet te weten wat mijn kind de hele dag deed.

    Toen de jongens zo groot waren dat ze alleen thuis konden blijven, werd het ineens een stuk gemakkelijker m dingen voor mezelf te plannen. Het regelen van en rekening houden met een oppas hoefde niet meer. Op toerbeurten een verjaardag bezoeken was ook van de baan. Daar heb ik niet lang aan hoeven wennen.  Ook het gaan werken bracht zoveel meer rust. Ik hoefde niet meer te stressen om op tijd thuis te zijn als de jongens uit school kwamen.

    Aan deze zelfstandigheid zit natuurlijk weer een keerzijde. Dit betekend ook dat ze steeds vaker alleen op pad gaan. Ze willen naar de disco, gaan chillen bij vrienden, met een groepje met de trein naar de stad. Het loslaten houdt maar niet op. En nu moet ik accepteren dat ze de grote wereld in gaan. Zowel letterlijk de grote wereld, als de digitale grote wereld.  En dat is weer een heel andere fase. “Mahaaam, ik ben geen kleuter meer!” is iets wat ik tegenwoordig vaak hoor. Ik zorg zo graag voor ze. Maar ze kunnen steeds meer en beter voor zichzelf zorgen. En dat is ook goed, zeg ik heel verstandig. Er komen nog veel meer loslaat momentjes. Maar stiekem hoop ik dat ze hun oude moedertje nog heel erg lang nodig hebben.

    ]]>

  • Overlevingszwemmen voor baby’s?

    Heb jij ook gelijk zo’n gezellig beeld op je netvlies wanneer ik zeg: babyzwemmen? Laat dat beeld maar snel weer los, want dat is niet waar ik hier op doel. Nee, babyzwemmen betekent in dit geval, echt waar, heuse zwemlessen voor je baby. Oftewel: overlevingszwemmen voor baby’s…Gelukkig ben ik niet de enige die daar de nodige bedenkingen bij heeft. 

    Overlevingszwemmen voor baby’s?

    Als ouder is het natuurlijk één van je grootste angsten. Je baby (hoe dan?) of kind die in het water valt en verdrinkt. Gelukkig hebben ze daar in Amerika iets op bedacht: overlevingszwemmen voor baby’s. Maar na het zien van de nieuwsbeelden vraag ik me toch oprecht af of die baby’s net zo gelukkig met deze nieuwe trend zijn als hun ouders.

    Op de beelden is te zien hoe een paar baby’s met een zwemleraar in het water zijn terwijl hun moeders op de kant zitten. Ik zie een baby kopje onder gaan en mijn maag draait zich om. Het kindje trappelt en spartelt in paniek naar boven en weet zich op zijn rug drijvende te houden. Dat dan weer wel. Maar het kindje in kwestie is verre van blij.

    Huilen

    Huilend en pruttelend drijft hij daar een beetje hulpeloos rond. De leraar pakt hem vast en herhaalt het riedeltje nog een keer. “Ja”, zegt hij, “een baby huilt nou eenmaal, hij kan immers niet anders?” Ik zal maar niet herhalen wat ik in gedachten tegen die beste man zei. Want als een baby huilt, dan geeft hij toch aan dat er iets niet goed is? Dat hij zich niet veilig voelt? In ieder geval voelt de ‘zwemmende’ baby zich overduidelijk verre van comfortabel. Hij is een beetje een te letterlijk lijdend voorwerp als je het mij vraagt.

    Watervrij

    Het op jonge leeftijd watervrij maken van baby’s gebeurt in Amerika en Australië op grote schaal. De reden hiervoor is dat veel mensen een zwembad in de tuin hebben. Natuurlijk is het prettig om te weten dat je kind zich tenminste even zelf kan redden als het per ongeluk ter water mocht raken. Maar wegen de zogenaamde voordelen wel op tegen de nadelen? Het lijkt mij namelijk vreselijk traumatiserend voor zo’n kleintje. Ik herhaal het nog maar eens: zo’n kleintje is alleen maar op zoek naar veiligheid en geborgenheid.

    Gevaarlijk?

    Wat veel mensen niet beseffen is dat het ook nog eens ronduit gevaarlijk kan zijn. Je weet namelijk helemaal niet of en hoeveel water jouw kindje in zijn longetjes krijgt. Verdrinking op het droge en vele andere longproblemen behoren dan ook tot de risico’s. Dat lijkt het me toch allemaal niet waard? Dan schiet het overlevingszwemmen voor baby’s toch behoorlijk zijn doel voorbij.

    Als ouder ben je verantwoordelijk voor de veiligheid van je kind. Ook in en rond het water. Ongelukken gebeuren en zitten in een verdomd klein hoekje, ik ben me daar echt wel van bewust. Maar als je zo graag je baby watervrij wil maken, wees dan ook niet te beroerd om zelf je zwempak aan te trekken en samen met je baby het water in te gaan. Maak het leuk. Maak het water écht vertrouwd. Troost je baby als hij het zwemmen toch iets minder leuk lijkt te vinden dan jij. Schijnveiligheid is namelijk geen oplossing. Schijnveiligheid is gevaarlijk.

    Bron: RTL nieuws

     

  • Rommel? Heel goed!

    Een tijdje geleden schreef ik al over laatkomers en hoe dit eigenlijk een hele positieve eigenschap is. Nu in dezelfde lijn,  blijkt een rommelige kamer ook juist heel positief te zijn. Uit onderzoek door de University of Minnesota blijkt namelijk dat mensen die in een rommelige omgeving leven, vaak intelligenter en creatiever zijn.  

    Betekent dit dan dat nette mensen, niet succesvol zijn? Nee, juist niet. Nette mensen blijken qua productiviteit en succes net zo hoog te liggen, maar zijn méér geneigd binnen de kaders te blijven. Rommelige mensen durven méér ‘out of the box’ te denken. Het onderzoek liet beide groepen ideeën bedenken en het bleek dat er geen verschil was tussen de hoeveelheden goede ideeën. Maar de nette mensen kwamen met de meer voor de hand liggende ideeën, terwijl de innoverende en interessantere ideeën eerder bij de rommelige groep naar voren kwamen.

    Daarbij werd in ditzelfde onderzoek ook meteen gekeken naar keuzes die deze twee groepen maken. En toen bleek het ook dat de nettere mensen, eerder geneigd zijn om te kiezen voor het bekende en vertrouwde. Terwijl de rommelige mensen eerder geneigd zijn om te kiezen voor het spannende en onbekende.

    Ik moet toch zeggen dat ik altijd wel blij word van die onderzoeken, die laten zien dat mijn negatieve kwaliteiten toch niet zó negatief zijn. En mocht zoon- of dochterlief weer een gigantische bende van de slaapkamer maken, maakt dit het misschien makkelijker om in perspectief te stellen. Het hoeft niet uit de hand te lopen, maar een beetje gezonde rotzooi kan geen kwaad.

    En mam, bedankt dat je jarenlang tegen die bende in mijn slaapkamer aan hebt gekeken. Bleek toch goed te zijn voor me!

    ]]>

  • Zwerfafval en hangjongeren

    Levi en ik lopen over straat. Hij wil iets wat op straat ligt oprapen. “Bah”, zeg ik, “Laat dat maar liggen, het is afval!” ’s Avonds vertel ik het voorval aan mijn manlief. Ik vertel hem dat ik eigenlijk schrok van mijn eigen reactie. Want mijn tweejarige peuter wil afval oprapen, had ik dat, achteraf gezien natuurlijk, niet gewoon samen met hem in de prullenbak moeten gooien? Iets met het goede voorbeeld enzo?

    Soms is de autisme van mijn oudste zoon een zegen. Wanneer je hem (eindelijk!) iets hebt aangeleerd, blijft hij dat vrijwel altijd vanzelf doen. Het lijkt af en toe bijna op het programmeren van een computer. Op het moment dat ik dit artikel schrijf zit hij tegenover me. “Gooi jij weleens afval op straat?”, vraag ik hem. “Nee, nooit”, is zijn antwoord. En ik weet dat ik er in dit geval blindelings vanuit kan gaan dat hij de waarheid spreekt. Ik heb hem namelijk geleerd dat je afval netjes in een prullenbak gooit. Is er geen prullenbak in de buurt? Prima, dan hou je het bij je totdat je thuis bent! Zo simpel is het.

    Onze flat staat langs een looproute van middelbare scholieren. Ze lopen van school naar de supermarkt en weer terug. Ondanks dat de route voorzien is van voldoende prullenbakken, is de weg regelmatig bezaaid met plastic zakjes en andere soorten afval. Hetzelfde geldt voor de prachtige, relatief nieuwe speeltuin tegenover onze flat. Die trekt, naast hangjongeren, blijkbaar ook zwerfafval aan. Je zou bijna zeggen dat het zonde is van al die prullenbakken die ze hebben geplaatst, maar goed.

    Gooide ik vroeger nooit wat op straat? Ja, ik heb me daar ook zeer zeker schuldig aan gemaakt. Op de één of andere manier voelde dat heel stoer ofzo. Maar al snel voelde het ontzettend fout om zo achteloos met het milieu om te gaan. Op school leerde ik namelijk over de gevolgen van al het zwerfafval en hoe lang het duurt voor iets helemaal vergaan is. Als het überhaupt vergaat. Toen was de lol er helemaal wel af.

    Staan onze kinderen nog wel voldoende stil bij de gevolgen van al het zwerfafval wat ze op straat deponeren? Of zouden ze gewoon last hebben van een ‘overkill’ aan informatie? Een kwestie van door de bomen het bos niet meer kunnen zien. Ik bedoel, wanneer de mensheid weigert te veranderen, is het nog maar afwachten hoe lang onze planeet het volhoudt natuurlijk. Want als volwassenen al niet willen veranderen, waarom zou een puber dan nog moeite doen?

    ]]>

  • Het intieme plekje van je dochter verzorgen

    Het intieme plekje van je kind. We zijn open over van alles en nog wat, maar dit onderwerp is stiekem nog best een beetje taboe. Ik kwam er op een vervelende manier achter, dat ik vrij weinig van de verzorging af wist. Inmiddels heb ik een uitgebreid schoonmaak protocol ingevoerd. Hoe ik hierbij kwam en natuurlijk ook om jou die gênante zoektocht te besparen, deel ik hem met je in mijn blog!

    We kwamen net thuis van de oppas. Mijn dochtertje ging op de bank liggen en begon een beetje te jengelen. “Mam, ik heb zo’n zere billen. Kun je er even crème op doen?”
    Ik zei haar, dat ik er zo naar zou kijken en ging op zoek naar de billendoekjes. “Kom maar, dan maken we je billen even goed schoon”, zei ik. Ze deed haar broekje naar beneden en ik stond al klaar om haar billetjes af te vegen. “Neeheee, mam niet daar. Hier doet het pijn!”, zei ze. Ze wees naar haar plassertje. “Oh, bedoel je je plassertje?”, zei ik. “Ga maar even liggen, dan kijken we er even naar.” Haar plassertje was helemaal rood en gevoelig. Het stonk zelfs een beetje. Ik schrok ervan en schaamde me dood. Wat zielig! Hoe kon ik dat gemist hebben? Ik maak het toch altijd goed schoon? Ik check het regelmatig. Hoe kon het ineens zo rood zijn? En dat nare luchtje, dat was toch niet goed?

    Oké mama, niet te veel stressen. Panic attack uit, gezond verstand aan. Ik liet natuurlijk niet aan mijn dochtertje merken dat ik een beetje schrok. “Het valt wel mee lieverd. Kom, we gaan het even goed schoonmaken en dan doe ik er crème op.”

    Lees ook: Groeipijn bij peuters

    Mijn dochtertje is 3, zindelijk en gaat bijna altijd “zeluf” naar de wc. Alleen bij een grote boodschap heeft ze nog wat hulp nodig. Ze die dag de hele ochtend bij de oppas geweest. Waarschijnlijk had ze daar ook alles “zeluf” gedaan, net als thuis. Misschien dat ze het niet zo goed had schoongemaakt. De hitte van de laatste dagen had vast ook niet geholpen (+30 graden!). En doordat ze drie dagen op rij bijna de hele dag lekker  in de tuin met water hadden geknoeid. Hadden we het douchen iets minder grondig gedaan dan normaal. Ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan en voelde me even een hele slechte mama.

    Inmiddels had ik mijzelf weer “under control”. Eerst maar even met lauw water afspoelen en even goed schoonmaken”. Alleen met water, zover was ik. Daarna een klein beetje sudocrème op de schrale huid (alleen aan de buiten kant!). Ik vroeg mijn dochter of het beter was en kreeg ik meteen een volmondig JA. Gelukkig, nu goed in de gaten houden! Ineens bedacht ik mij, dat je over echt bijna alles advies krijgt als je kindje geboren wordt. Van hoe je een baby moet temperaturen, hoe je de oortjes droog en schoon maakt en ga zo maar door. Over de intieme plekjes van je kindje, kan ik me echter weinig herinneren. Ik weet wel, dat je van voor naar achteren moet vegen en dat je beter niet te veel met BILLENdoekjes (zo heten ze niet voor niets) tussen de schaamlipjes kunt vegen. Maar dat was het eigenlijk wel. Ik had mij er nooit echt in verdiept, hoe je nu eigenlijk de intieme plekjes van je kindje goed schoon moet houden. Ik besloot die avond meteen maar even een grootschalig online onderzoek te starten. Het is namelijk niet echt een onderwerp, dat je op de maandag ochtend met je mede-mama-collega’s op de afdeling bespreekt.

    Oké kids op bed, laptop aan, google. Als ik mijn zoektocht begin met “intieme delen kind schoonmaken,” valt het me al snel op dat er over piemeltjes veel meer te vinden is dan over plassertjes. Ik moet gerichter zoeken dus. Tja, waar zoek je eigenlijk op? Hoe noem je nou eigenlijk het intieme plekje van je dochter? Gewoon vagina? Dat vind ik altijd zo’n medisch woord. Ik kom al snel de raarste dingen tegen als ik naar een net woord zoek. Poes? Nou dat is bij ons gewoon een beest. Roos en bloem? Die groeien bij mij in de tuin. Pipi? Ik kan er niets aan doen, maar ik denk dan meteen aan “Pippi Langkous”. Voorbillen? Seriously? Wij noemen het gewoon plassertje. In de hoop dat het grootste deel van Nederland dat ook doet, is dat waar mijn zoektocht begint. Gelukkig kom ik uiteindelijk met plassertje en vagina een heel eind. Een beetje gezond verstand erbij en mijn checklist is klaar!

    To do:
    – Gebruik bij voorkeur geen billendoekjes tussen de schaamlipjes van je kindje. Oké, soms kan het niet anders. Ik snap ook dat als je kind een flinke spuitluier heeft, dat het even niet anders is. Naar probeer het zo min mogelijk te doen.
    – Veeg altijd van voor naar achteren. Dus van het plassertje richting de billen en niet andersom. Dit geldt zowel voor het afdrogen als een wc bezoekje. Ben je aan het afdrogen? Gebruik dan steeds een schoon stukje van de handdoek/hydrofielluier.
    – Lekker in bad of douchen, dan spoelt het mooi schoon. Geen zeep direct op het plassertje. Aan het eind even goed naspoelen met water. Zeepresten kunnen gaan irriteren.
    – Op dagen dat er niet gedoucht of gebadderd wordt, even schoonmaken met een hydrofielluier of een zacht washandje en water.
    – Na het badje goed afdrogen. Zachtjes droog deppen met een hydrofielluier of zachte handdoek. Ga niet lopen vegen met een ruwe handdoek, dat voelt daar als schuurpapier. De huid is erg gevoelig en we willen irritatie juist voorkomen.
    – Crème of poeder gebruiken mag. Doe dat in de liezen, op buitenste schaamlippen en billetjes. Nooit in de vagina (binnenkant). Let op met geparfumeerde producten.
    – Gebruik je zintuigen en je gezonde verstand: Ziet de huid er rustig uit? Het is een beetje gek, maar ruikt het normaal? Tja, het hoort er allemaal bij. Twijfel je? Ga dan altijd langs de huisarts. Ook kinderen kunnen bijvoorbeeld een schimmel- of bacteriële infectie oplopen.
    – Last, but not least! Leer je kinderen hoe ze hun intieme delen schoon moeten houden. Praat erover, want het is heel normaal. En als jij er zelf normaal over doet, dan weet jouw kind straks niet beter.

    Zo! Hopelijk bespaar ik de meidenmama’s onder ons met deze blog een hoop gezoek en gênante gesprekken.

  • Social Media, toe aan nieuwe normen en waarden?

    Valt het jullie ook zo op dat er op Social Media steeds minder over lijkt te zijn van de normale normen en waarden? Vrijheid van meningsuiting is naar een nieuw niveau getild en ik vraag mij toch echt af of we dit moeten willen. 

    Elk bericht over vluchtelingen, het Sinterklaasfeest of Moslims word gevolgd door hele serenades aan scheldpartijen. Er was altijd al een hele lastige grens tussen vrijheid van meningsuiting en discriminatie, maar volgens mij is deze nu helemaal verdwenen. En je hoort er ook niemand meer over lijkt wel.

    Nu zal ik de laatste zijn die vrijheid van meningsuiting zal tegen gaan. Maar waar we vóór het digitale tijdperk nog enigszins rekening met elkaar hielden, kan nu iedereen anoniem zijn diepste en donkerste gedachten maar uitschreeuwen. Onder een massaal gedeeld artikel is zo een reactie ook nog eens door tientallen duizenden mensen te lezen en er gebeurd niets.

    Ik chargeer nu, want ik heb helemaal geen idee of er werkelijk niets gebeurd. Maar feit is wel, dat ik niet zie dat er iets aan gebeurd. En ik denk zo nog vele anderen met mij. En hiermee vraag ik mij toch wel af, waar is toch in vredesnaam onze ‘common decency’ gebleven? Het simpele respect naar elkaar om maar niet alle woorden die in je opkomen klakkeloos uit te schreeuwen en rekening te houden dat andere mensen ook gevoelens hebben.

    Het is ergens ook weer heel logisch. Men wil zich uiten en op internet voel je je veilig en anoniem. Je spreekt niemand rechtstreeks aan, dus niemand spreekt je er terug op aan of geeft je klap voor je smoel. Best veilig toch?

    Maar betekent dit nu dat we het dan maar zo moeten laten en het maar over ons heen moeten laten gaan? Ik vind het vaak gewoon ronduit asociaal hoe mensen zich gedragen via Social Media.  Is dit een wereld waar we naartoe willen? Lijkt mij niet!

    De oplossing is een lastige, want in verband met privacy etc. Is het lastig om iemand hierop te vervolgen. Maar neem dan kleinere stappen. Het antwoord ligt misschien eerder bij de beheerders van de Social Media kanalen als Facebook en Twitter. Zij zouden moeten ingrijpen wanneer men zich niet gedraagt en bijvoorbeeld moeten blokkeren of sanctioneren. Het lijkt mij toch dat we op z’n minst willen dat we ons weer een beetje netjes en respectvol gedragen op internet? Breng de discussies terug en praat met elkaar. Maar elkaar het land uitwensen of soms zelfs doodswensen, daar schiet niemand iets mee op!

    ]]>