Search results for: “blote buik”

Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Minke is zwanger van haar tweede kindje en viel voor haar zwangerschap maar liefst 15 kilo af. 

Wie ben je?

Ik ben Minke, 25 jaar oud en ben de mama van Luca. En ik ben 37 weken zwanger van ons meisje. Ik blog op MamaMinke om iets voor mezelf te blijven doen en niet alleen maar bezig te zijn met opvoeding. Op mijn blog gaat het over geloof, kids en een hoop liefde. Helaas heb ik wat last van zwangerschapskwaaltjes waardoor een en ander stiller ligt dan ik zou willen, maar dat komt vast goed zodra de kleine geboren is.

Hoe oud is Luca en wanneer ben je uitgerekend?

Luca is 2 jaar en ons dochtertje moet nog geboren worden. Ik ben 17 november uitgerekend en we hopen haar rond die datum in onze armen te kunnen houden.

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Ik was vlak voor mijn zwangerschap 15 kilo afgevallen en daar erg trots op. Ik zat goed in mijn vel en vond het goed gaan zo. Uiteraard vond ik mijn buik iets te dik, maar dan ben ik vast een vrouw voor?

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Bij mijn eerste zwangerschap bleef de buik best lang achterwege, dat vond ik wel jammer. Ik vond mezelf wel mooi, maar het was niet duidelijk dat ik al tegen de 40 weken aan zat qua buik. Nu heb ik dat ruimschoots goedgemaakt met een, in mijn ogen, enorme buik. Mensen vinden vaak dat ik nog lang moet als ze mijn buik bekijken. Ik ben er wel trots op, al zit hij soms behoorlijk in de weg.

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Helaas bleven er wat kilo’s aan plakken. Ik sport veel minder en hou erg van lekker eten. Geen beste combinatie. Na de geboorte van onze dochter en het herstel wil ik graag weer gaan sporten. Zo kom ik lekker in mijn vel en verdwijnen de zwangerschapskilo’s, hoop ik. Ik vond mezelf niet lelijk, maar vond wel dat de kilo’s eraf mochten. Tot ik zwanger werd en bedacht dat we dan beter konden wachten tot na de geboorte van ons tweede wondertje.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

De striae begint nu helaas ook te komen. Dat kon niet anders gezien de omvang. Op de foto’s nog niet goed te zijn, want die zijn van iets eerder. Maar ach, ik heb twee kinderen gedragen in mijn buik, daar mag je straks ook best iets van zien.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik vind het jammer voor hen. Ik kan het me ook goed voorstellen, zeker met veel striae als gevolg van de zwangerschap. Maar we hebben wel iets moois voortgebracht en we mogen trots zijn dat ons lichaam dat kon. Daarom hoop ik dat ze er ook met trots naar kunnen kijken.

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Accepteer en laat los. Klinkt heel eenvoudig (misschien heb ik het zelf straks ook wel nodig dit te lezen), maar je kunt er weinig aan veranderen. Je lichaam heeft je het mooiste en bijzonderste gegeven wat je kunt krijgen, naar mijn mening. Wees daar trots op en laat het zien. Iedereen is mooi hoe zij er ook uit ziet. Je partner en kind(eren) vinden dat, probeer dat zelf ook. Je wordt daar zoveel gelukkiger van denk ik.

Bedankt voor het meedoen Minke. Ik ben echt zo benieuwd wanneer jullie kleine meisje geboren gaat worden! Succes nog heel even!

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.

Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Sylvie heeft PCO en heeft voor ze zwanger werd van zoontje Ivar, twee miskramen gehad.

Wie ben je?

Ik ben Sylvie, 28 jaar oud en sinds ruim een jaar ben ik moeder van ons zoontje Ivar. Op dit moment ben ik fulltime thuis, maar wel opzoek naar een baan. Tot nu toe zonder succes. In het dagelijks leven blog ik op C’est Sylvie.

Hoe oud is Ivar?

Ivar heeft net zijn eerste verjaardag gevierd en is dus 1 jaar oud

Hoe keek je naar je lichaam voor je zwanger werd?

Ik baalde zo van mijn lichaam! Niet zozeer omdat ik het lelijk vond, maar omdat het maar niet zwanger wilde worden. Ik had twee miskramen achter de rug voordat ik Ivar kreeg, er was PCO vastgesteld en daarom kreeg ik hormonen (clomid) om onze kansen te verhogen. Daardoor kreeg ik last van een opgezwollen buik, waardoor het leek of ik 15 weken zwanger was. Nee, ik was allesbehalve blij met mijn lijf.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Het is een understatement om te zeggen dat ik trots was op mijn zwangere buik. Ik was er gigantisch blij mee! Het was onzeker of ik vanwege mijn baarmoederafwijking (uterus bicornis) de zwangerschap zou kunnen voldragen, maar dat is gelukkig gelukt. Elke week die voorbij ging was weer een week dichter naar een goede start voor ons kindje. Ik vond het dus wel erg spannend om zwanger te zijn, maar was ook ontzettend dankbaar dat het na twee jaar zover was. De striae die na zo’n 30 weken ontstond nam ik voor lief.

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Mijn lichaam zal nooit meer zo worden als voor de bevalling, maar dat vind ik niet erg. Mijn leven zal ook nooit meer zo worden als voor de bevalling tenslotte. Ik kan goed leven met de veranderingen die mijn lijf heeft ondergaan en ik stap ook gerust in mijn bikini om met Ivar te gaan zwemmen.

Waar ik wel best van baal is dat ik nog steeds PCO lijk te hebben. Ik had gehoopt dat mijn hormonen door de zwangerschap “ge-reset” zouden worden en ik weer een regelmatige cyclus zou krijgen, maar dat is dus niet het geval.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

Ik was vrij snel weer terug op gewicht, maar nu na een jaar is mijn striae nog steeds vrij donker. Ook is mijn buik niet meer zo strak als eerst, maar de pantybroekjes van de HEMA doen wonderen (ik heb anders een soort “flubje” boven mijn broekband hangen). Ook is mijn BH wat minder gevuld na het stoppen met de borstvoeding.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik kan het heel goed begrijpen. Als ik nu terugkijk naar foto’s van vroeger denk ik “was ik toen maar wat gelukkiger met mijn lijf geweest!” Dat lijf komt niet meer terug, al kun je denk ik door gezond eten en bewegen wel heel dicht in de buurt komen. Maar zoals ik al zei, mijn striae en loshangende velletje kunnen mij weinig schelen nu ik uiteindelijk toch een kindje heb mogen krijgen. Al heb ik natuurlijk ook wel baalmomentjes…

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Het is heel makkelijk gezegd – en op onzekere momenten lukt het mij ook niet hoor – maar probeer je lichaam te accepteren en wees trots op wat het je heeft gebracht. Plan B is om een leuk setje nieuwe kleding te gaan kopen!

Bedankt voor je verhaal Sylvie. Volgens mij is het (helaas) een bekend verhaal voor veel moeders.

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.

Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Arianne heeft altijd een slecht beeld van haar eigen lichaam gehad. Maar nu ze moeder is kan ze haar lichaam beter waarderen.

Wie ben je?

Ik ben Arianne. Ik ben 26 jaar en mama van een eigenwijze kleine man genaamd Lucas. In het dagelijks leven ben ik thuisblijfmoeder.

Hoe oud is Lucas?

Onze kleine man is net 1,5 jaar oud

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Ik ben altijd mollig geweest, iets waar ik in mijn jeugd veel moeite mee heb gehad. Mijn moeder was eigenlijk te licht, maar toen ze eenmaal op gezond gewicht kwam, maakte ze opmerkingen over hoe dik ze wel niet was. Ik werd daar onzeker van; als zij al dik was, hoe dik was ik dan wel niet? Door mijn onzekerheid ging ik emotie eten. Op mijn 19e kreeg ik te horen dat ik vruchtbaarheidsproblemen had en de kans dat ik ooit zwanger zou worden zou nihil zijn. Ook al was ik er op die leeftijd totaal nog niet mee bezig, moeder worden was mijn grootste wens. Ik zakte in een diepe depressie die ik probeerde weg te eten. In de paar jaar daarop kwam ik ruim 20 kilo aan. Ik voelde me verslagen en verraden door mijn eigen lijf, ik was niet mollig meer, ik was dik. Ik had striemen op mijn heupen, benen en borsten. Het leek alsof mijn lijf een kind had gedragen, maar dat was niet zo. Mijn lieve vriend (inmiddels man) deed heel hard zijn best om mij mooi te laten voelen. Hij vond het niet erg. De striemen en de kilo’s, het maakte hem niet uit, hij vond mij mooi! Ik probeerde me daarop te richten en positiever in het leven te gaan staan. Na een tijdje zat ik beter in mijn vel en werd ik minder onzeker over mijn volle lijf. Maar die kilo’s? Die gingen nergens heen.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

De eerste vier maanden van mijn zwangerschap had ik flink last van zwangerschapsmisselijkheid en voelde ik me het tegenovergestelde van mooi. Elke keer als ik bij de verloskundige op de weegschaal stond was ik juist afgevallen in plaats van aangekomen. Ik vond dat toen heel raar, mijn hele lijf werd smaller, maar mijn buik begon langzaam wat boller te worden. De verloskundige vertelde dat dit niet erg was. Aankomen tijdens je zwangerschap gebeurd juist doordat je lijf reserves aan gaat maken en ik had die reserves al. Door de misselijkheid at ik weinig en moest mijn lijf dus die reserves gaan gebruiken. Zolang ik niet te snel en teveel zou afvallen was er niets aan de hand. Toen ik eenmaal 5 maanden zwanger was en mijn buik goed begon te groeien vond ik mezelf prachtig. Ik kreeg een flink aantal striemen op mijn buik, maar ik vond dit niet erg. ik vond ze juist mooi, ik had ze verdient deze keer. Mijn lijf had dit wel mooi geflikt, er groeide een kindje in mij terwijl ze zeiden dat het niet kon. Mijn lijf is fantastisch!

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Na de zwangerschap herkende ik mijn lijf niet terug. Ik was ruim 10 kilo afgevallen en mijn lijf zag er helemaal anders uit. Mijn gezicht was smaller, vermoeider. Mijn borsten (na de stuwing) kleiner en slapper en mijn huid onrustig. Ik had duidelijk een buikje en een randje vet op mijn heupen wat graag over mijn broekrand wilde hangen. Maar het stoorde me niet, deze keer werd ik niet onzeker van. Mijn lijf heeft tegen alle verwachtingen in succesvol een zwangerschap voldragen en een prachtig jongetje op de wereld gezet. Ik heb me het eerste jaar volledig gestort op het mama zijn. Pas nu begin ik langzaam maar zeker weer meer te sporten en me te richten op mezelf. Niet omdat ik perse wil afvallen om mooier te zijn, maar omdat ik weet dat minder gewicht beter is voor mijn lijf. Ik wild at mijn zoontje opgroeit met een gezonde moeder en niet met een moeder die over een paar jaar ziek wordt doordat ze overgewicht heeft.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

De striae op mijn buik zit er nog steeds, al is ze wel een stuk lichter geworden. Mijn borsten zijn van een volle E naar een ‘leeggelopen’ D gegaan, maar niks wat een goede BH niet kan oplossen. Ook heb ik nog steeds best een buikje, maar mijn zoontje vindt het juist fijn om daar lekker zijn hoofdje op te leggen. Lekker zacht.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik snap het wel, er verandert zoveel in je leven. Het is logisch dat je dan onzeker wordt! Je hele leven draait ineens om dat kleine mensje wat volledig afhankelijk is van jou. Je bent moe en uitgeput en als je dan in de spiegel kijkt zie je een lijf wat voor je gevoel niet eens van jou is. Voeg daar die stomme hormonen bij en ook nog de druk vanuit de maatschappij om binnen drie maanden weer ‘je oude lijf’ terug te hebben. Tsja, daar kan je goed onzeker van worden! Ik denk dat de houding van de maatschappij veel kan veranderen in hoe een vrouw zich voelt na de zwangerschap. In plaats van dat de nadruk ligt op per direct weer ‘dat oude lijf’ terug te krijgen, zou de nadruk meer moeten liggen op wat een voor een fantastische prestatie die vrouw geleverd heeft! Ze heeft wel een kind op aarde gezet! Meer openheid en eerlijkheid over hoe een moederlijf er echt uitziet zou ook helpen. Vrouwen denken nu dat ze zich moeten schamen omdat men zegt dat het ‘vies’ is en daarom verbergen ze hun lijf. Maar waarom? De enige reden dat men dit roept, is omdat ze het niet kennen. Ze kennen alleen de perfecte gephotoshopte Hollywood versie van moeders.

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Luister vooral naar je eigen lijf en je eigen gevoel. Ga geen dingen doen waar je nog niet aan toe bent. Je primaire focus is nu dat prachtige kindje dat in je armen ligt. Heb je zin om te sporten en er de energie voor? Lekker gaan meid, vooral doen! Maar voel je niet schuldig als je drie maanden later nog niet in de sportschool staat. Doe vooral wat voor jou goed voelt, dan ben je vaak ook het gelukkigst! Dus als het voor jou goed voelt om in je pyjama op de bank te gaan liggen met je kindje naast je, dan moet je dat ook gewoon lekker doen!

Lieve Arianne, onwijs bedankt dat je meedoet met deze rubriek. Ik weet dat je het doodeng vind om je verhaal en de bijbehorende foto’s te delen, maar je hebt het toch gedaan! Bedankt ook voor je goede tip, die kan ik zelf erg goed gebruiken en ik weet zeker dat meer moeders er iets aan zullen hebben.

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.