Search results for: “blote buik”

Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Daisy had voor haar eerste zwangerschap een eetstoornis.

Wie ben je?

Ik ben Daisy, een jonge mama van 24 jaar met 2 kindjes. Op dit moment ben ik fulltime mama, die opzoek is naar een baan. Op Instagram post ik foto’s onder de naam Daisymamavanshivano_shavira.

Hoe oud zijn Shivano en Shavira?

Shivano is bijna 2 jaar en Shavira is 5 maanden oud.

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Voordat ik zwanger was van Shivano, heb ik altijd erg lopen tobben met mijn lichaam. Als jonge meid heb ik een eetstoornis gehad en deed ik er alles aan om die platte buik maar te houden. Op mijn slechtst, woog ik nog maar 50 kilo. Toen ik de hulp kreeg die ik nodig had ging het wel beter. Alleen toen kregen we het probleem dat ik juist wilde aankomen en dat ook wilde niet echt lukken. Ik was jaloers op iedereen die heupen en billen had. Voordat ik zwanger was van Shavira was ik ook weer erg dun. Eigenlijk te dun. Dat kwam door veel stress, dus ook toen was ik niet trots op mijn lichaam.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Bij Shivano moest ik erg wennen aan mijn lijf. Het duurde erg lang voor mijn buikje zichtbaar werd, terwijl ik voor mezelf al een vreselijke toeter had, maar mensen zagen het amper tot niet. En dan kreeg je vaak de reactie dat je maar blij moet zijn met je bescheiden buikje. Maar dat was ik niet. Ik wilde ook pronken met mijn buik. Alleen op het laatst had ik spijt van mijn gezeur. Toen was mijn toeter zo aanwezig dat ik er soms gek van werd haha. Het enige dat ik tijdens de zwangerschap van Shivano mooi vond, waren mijn borsten. Hallo boobies! Op de rest van mijn lijf was nauwelijks een vetje gekomen. De zwangerschap van Shavira daarentegen was totaal anders. De buik was erg snel aanwezig en de buik, ben en en billen ook. Had ik eindelijk een kont haha!

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Na de bevalling van Shivano had ik snel mijn lichaam terug. Mijn sixpack had ik na 6 weken alweer. Ik baalde er alleen van dat er geen grammetje vet was blijven hangen. Na de bevalling van Shavira was ik minder blij met mijn lichaam. Het was zo veranderd, dat ik het vaak niet eens herkende. Zeker goede dingen zoals de kont en heupen waren gebleven en wat extra kilo’s. Maar helaas ook minder fijne dingen. Borsten die enorm van elkaar verschilden door bij beide zwangerschappen ontzettende stuwing te hebben gehad.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

Bij Shivano heb ik totaal geen last gehad van striae. Maar bij Shavira leek mijn huid met de dag te scheuren. Daar heb ik dus op mijn buik en borsten wel zichtbare veranderingen van. Wat ik al eerder aangaf, zijn mijn borsten ook niet meer wat het geweest is. De term theezakjes past er meer bij. Lang leven de push up bh’s! En natuurlijk de positieve verandering dat ik eindelijk de heupen en kond heb die ik wilde.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik denk dat het een logische reactie is. Je lichaam verandert zodanig dat je veel dingen niet meer herkent. Ik was ontzettend onzeker bij mijn laatste zwangerschap. Voor mijn doen was ik ik dik en wist ik niet hoe het af zou lopen. Vooral voor iemand die een eetstoornis gehad heeft, is dat soms lastig. De oude ik kwam vaak naar boven.

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Wat mij vaak heeft geholpen is, hoe cliché het ook kinkt, de gedachte dat ik er straks een prachtig cadeautje voor terug zou hebben. Daardoor had ik het er graag voor over. Trek je ook vooral niets aan van nare opmerkingen. Vooral niet na je zwangerschap. Waar ik nu dagelijks nog tegenaan loop is dat voor mijn gevoel mijn buik vreselijk is. Hij blubbert en is niet strak. Dan krijg je nare opmerkingen over dat je je moet aan moet stellen. Maar je voelt je zoals je je voelt en daar mag je best aan toegeven als je net een kind op de wereld hebt gezet.

Bedankt voor het meedoen Daisy, ik vind dat je buik er fantastisch uitziet. Ga zo door!

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.

Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Linda heeft last van striae en is er nog trots op ook!

Wie ben je?

Ik ben Linda, 29 jaar en sinds een jaar trotse mama van mijn zoontje Duco. In het dagelijks leven beheer ik de Koninklijke onderscheidingen. Dus deze periode van het jaar is het naast mama zijn ook erg druk op mijn werk, want de lintjesregen nadert snel! Dit doe ik 4 dagen per week. Op mijn Mamadag geniet ik van Duco en doen we veel leuke dingen. Het liefst wil ik 2 dagen vrij voor hem hebben, maar helaas is dat in mijn functie niet mogelijk. Dus extra genieten op vrijdag, zaterdag en zondag.

Hoe oud is Duco?

Duco is afgelopen 16 maart 1 jaar geworden! Het klinkt erg cliché, maar wat is de tijd snel gegaan. Voor mijn gevoel is het pas, laat zeggen, 6 maanden geleden dat hij geboren is. Zijn geboorte staat dan ook nog erg vers in mijn geheugen.

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Ik was best dun voor mijn zwangerschap. Soms schaamde ik mij er zelfs voor, want vaak zeiden mensen: Jeetje,  wat ben jij dun! Of dat nou een compliment was of afschuw weet ik niet. Maar vervelend was het vaak wel.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Ik vond mijzelf echt super mooi tijdens de zwangerschap. Ik droeg Duco mooi naar voren en kreeg ook een wat bollere toet en vollere borsten. Ik heb me in een lange tijd niet zo mooi gevoeld als tijdens de zwangerschap. Als je mij van de achterkant zag, zag je eigenlijk niet eens dat ik zwanger was, vaak aan de voorkant zagen mensen het nog niet eens. Ik weet nog de dag voor de geboorte van Duco dat ik met de bus naar huis ging. Niemand stond voor me op (deden ze al de hele zwangerschap niet hoor). Tot op een gegeven moment ik het staan echt niet meer trok en vroeg of ik mocht zitten. Die vrouw keek me verbaasd aan en vroeg hoe ver ik dan wel was. Toen ik zei 38 weken, was ze nog verbaasder hahaha. Overigens bij de Prenatal die dag reageerden ze ook zo verbaasd.

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Na de bevalling zijn er een paar dingen veranderd. Zoals de striae op mijn buik, maar ook mijn borsten zijn veranderd. Ik zal eerst iets vertellen over mijn straie. De hele zwangerschap was mijn buik (vond ik zelf dan :-)) erg mooi. Ik had geen ene streep op mijn buik! Nou… Ja, de linea nigra dan wel. Maar die vond ik eigenlijk wel mooi zo verticaal over mijn buik. Met 33 weken werd ik onverwachts opgenomen in het ziekenhuis met vroegtijdige weeën. Na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen en longrijpers en weeënremmers te hebben gekregen, mocht ik naar huis, met strikte bedrust! Verschrikkelijk was dit. Door die bedrust groeide mijn buik ineens hard. En dus met 36 weken begonnen de eerste straie zichtbaar te worden. Helaas was er geen houden meer aan, ondanks al dat smeren de hele zwangerschap, en het werden er steeds meer. Ik vond het op dat moment echt verschrikkelijk. Maar na de bevalling, met kleine Duco in mijn armen (en daarna en zelfs nu) vind het het helemaal niet erg meer. Sterker nog, ik ben er super trots op en wat mij betreft hoef ik het niet te verbergen. Als je kijkt wat ik er voor terug heb gekregen is het wel waard. Ze doen mij ook denken aan mijn kleine Duco, en altijd als ik er naar kijk, en voor zolang als ik leef, ben ik weer super trots. Trots op hoe mijn kleine jongen het heeft gedaan in mijn buik, tijdens de bevalling en nu opgroeit.

Mijn borsten zijn altijd al klein geweest. Maar tijdens de zwangerschap groeiden ze. Ik vond ze zo mooi dat ik hoopte dat dit zou blijven, zoals je wel eens vaker hoort. Maar helaas… Ik heb in totaal maar 5 maanden borstvoeding gegeven. Helaas werd kolven mij onmogelijk gemaakt waardoor ik het niet meer op kon brengen. Na de borstvoedingsperiode werden mijn borsten slap en nog kleiner dan voor de bevalling. Dit vind ik zo jammer en dus ook niet mooi.

Mijn lichaam herstelde wel snel na de bevalling. Ik zat al snel weer in mijn oude maat en ben zelfs lichter dan voor de zwangerschap. Niet wat ik had gehoopt, want ik wilde wel wat kilootjes aanhouden na de bevalling. Nu zijn we dus weer terug bij het commentaar van: Jeetje,  wat ben jij dun! (VERSCHRIKKELIJK!)

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

Tuurlijk is mijn huid niet meer strak, maar ik stoor me er niet aan, juist omdat het niet echt opvalt. De striae valt wel op, maar zoals ik al zei ben ik daar erg trots op! Ze staan voor mijn kleine Duco. Zie het maar als een tattoo door hem gemaakt.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik kan het heel goed begrijpen, omdat je lichaam er vaak anders uitziet dan je had verwacht. Of die ene vriendin of collega die juist niks had aan striae en snel weer een strakke buik had, jij dacht dat jij dat ook zou hebben. Maar vergelijken is iets wat je juist niet moet doen! Maar onzeker voelen des te minder. De veranderingen van je lichaam zijn ontstaan door iets heel moois, en niet door iets verschrikkelijk. Wees er trots op!

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Ik vind dit wel een lastige vraag, want hoe jij je voelt kan ik niks aan veranderen. Probeer in mijn verhaal iets positiefs te vinden waardoor je ook positiever over jou veranderingen zal zijn. Maar probeer ook te bedenken voor wie je het nu zo erg vind dat je bijvoorbeeld striae hebt, voor jezelf? Je partner? Of mensen die je niet kent? Als het voor jezelf is, probeer dan het positieve er van te zien. Vele vrouwen die gedwongen kinderloos zijn zouden dolgraag met jou willen ruilen en straie op hun buik willen hebben door een kindje. Je partner accepteert je altijd, hoe je er ook uit zal zien. Het is immers je partner toch. En die mensen die jij niet kent? Ach laat ze staren, laat ze denken, laat ze… Laat ze…!

Bedankt voor het meedoen Linda! Ik geniet altijd met volle teugen van je verhalen en foto’s van Duco.

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.

Na mijn oproep om mee te doen aan de Blote Mama Buiken Challenge kreeg ik veel reacties en aanmeldingen. Vanaf vandaag zal er iedere maandag een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Stoere Deborah bijt het spits af. Zij is de mama van Jessie (december 2014). 

Wie ben je?

Ik ben Deborah, op Instagram ook bekend als @deb.jessie.lauren. Ik heb 1 zoontje Jessie. In het dagelijks leven ben ik thuisblijf mama. Maar het huishouden en voor je kleintje zorgen is al een fulltime baan opzich.

Hoe oud is Jessie?

Jessie is geboren op 30-12-2014 na een razendsnelle bevalling.

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Met mijn maatje 40/42 keek ik best redelijk naar mijn lichaam, ik voelde me mooi. Natuurlijk had ik graag een maatje minder gehad, zoals 5 jaar geleden. Toen paste ik nog met gemak in maatje 36/38. Maar toen werkte ik ook 60 uur per week in de horeca. Dat was mijn lust en leven! In de zomer van 2014 had ik mij eindelijk over mijn issue “dikke benen” gezet en kon je mij spotten in een jurkje wat net boven de knie kwam. Wat was ik trots, en ook nog eens 12 weken zwanger.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap? 

Ik vond mijn lichaam mooi, mijn buik was al snel enorm. Alles kwam een beetje in proportie. Die tieten, ik zou willen dat ze konden blijven haha. Ik kreeg veel opmerkingen over mijn buik. Hij was groot, rond en mooi. Daar kwam een beetje verandering in toen de eerste striae zich aandiende. Op me bovenbeen welliswaar, dit werd geleidelijk aan meer en meer en meer. Het verspreide zich naar mijn kuiten, dijen, heupen. Maar eigenlijk boeide het me toen niet zo. In de laatste 2 weken van mijn zwangerschap kreeg ik wat streepjes op mijn buik en ook op mijn borsten. Pas tijdens het persen werd de striae erger op mijn buik.

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Ik vind dit best een lastige. Ik vind mezelf niet lelijk, integendeel! Zelfs mijn buik vind ik niet lelijk en mijn heupen, tja ook daar valt best mee te leven. En me borsten show ik ook niet aan jan en alleman dus who cares dat ook die vol strepen zitten.  Maar de striae op mijn benen, kuiten en dijen, die maken me onzeker. Ik voel me niet meer sexy. Dit kan je pas begrijpen als je het gezien hebt. Geloof me als ik zeg dat ik zo bij Artis kan solliciteren voor nieuwe tijger in het tijgerverblijf. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben ontzettend trots op mijn lijf, we hebben dit samen toch maar even geflikt. Een gezond klein mannetje op de wereld gezet.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

Ja, naast mijn oksel, beide borsten, beide heupen, buik, beide bovenbenen (dijen inclusief), en beide kuiten zitten onder de striae. Niet 1 streepje, maar zoals je hierboven kan lezen. Een tijger zou er jaloers op zijn.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik snap het wel! Je bent vanaf het moment dat je zwanger test een ander mens. Je bent totaal vergeten wie je “ik” is. Alles draait om veranderingen van jezelf, je lijf en je baby. Na je zwangerschap gaat dat door, je bent onzeker over je kleintje, doe ik het wel goed? En daar komt ook je lijf bij, ben ik nog wel sexy genoeg? Gaan die strepen ooit weg? Of in iedergeval worden ze minder? Ik ben nog niet zo lang moeder, maar na 1 blik op mijn kleintje en ik vergeet even hoe onzeker ik ben/was. It’s all worth it!

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Geloof in jezelf, en kijk naar wat je 9 maanden lang hebt moeten doen. Een kindje groot laten worden in je buik. Neem van andere aan dat je nog mooi bent, en dat je er goed uitziet. Dit zeggen ze echt niet als ze het niet menen. Deze mensen spreken de waarheid! Je bent mooi zoals je bent, met een maatje meer, striae of wat je ook aan de zwangerschap hebt overgehouden.

Deborah, ontzettend bedankt voor het meedoen aan deze challenge. Ik vind het heel erg stoer van je, ook al ben je onzeker over hoe je benen eruit zien. Ik vind je een prachtmens!

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.

Begin september plaatste ik een artikel online waar ik erg nerveus voor was. Ik gaf mezelf bloot. Letterlijk. En ik bedacht de #blotemamabuik challenge. Wat was ik bang voor negatieve reacties. Maar die kwamen niet. Sterker nog, ik kreeg tientallen lieve reacties. Op het artikel zelf, maar ook via Facebook, Twitter en Instagram stroomden de lieve reacties binnen. Er was vooral veel respect. Respect voor mij. Dat ik zo’n foto van mezelf online durfde te zetten.

Ook bij Love 2 Be Mama werd de challenge opgemerkt en mijn foto kwam in het artikel te staan. En ook daar stroomde vooral via Facebook geweldige reacties binnen. Ik stond perplex. Dat het tonen van je blote buik als moeder zijnde nog maar zelden gebeurt vanwege schaamte, was me wel duidelijk. Maar dat het zoveel teweeg zou brengen had ik niet verwacht!

Door mijn oproep om massaal blote mama buiken te delen, verschenen er op Instagram een aantal blote mama buiken. Super gaaf om te zien! Zwangere buiken (waaronder die van Gwen!). Buiken met striae. Een strak getrainde buik. Een wat lossere buik, vanwege het kersverse mama zijn. Geweldig om zoveel input te krijgen. Maar bovenal mooi om iemands verhaal erachter te horen en lezen. Moet je blij zijn met die strak getrainde buik? Ja. Maar het valt in het niet als je weet dat deze mama een kindje verloren is.

Het is totaal niet nodig om je te schamen voor je buik. Je huisje, waar maandenlang je kindje in heeft mogen wonen, groeien en uiteindelijk uit geboren heeft mogen worden. Een blote mama buik is er 1 om trots op te zijn!

Hopelijk wil jij, als mama zijnde, ook mee doen met deze challenge. Zoals je ziet kom je volledig anoniem (of je moet een linkje willen) in het artikel te staan. Maar op deze manier inspireer je andere vrouwen om ook hun blote buik te laten zien. Mee doen kan op verschillende manieren:

• Plaats je blote mama buik op Instagram of Twitter, met hashtag #blotemamabuik (wanneer je een account hebt met een slotje, laat het me dan even weten, dan volg ik je!)
• Mail de foto naar info [at] mamakletst.nl
• Like MamaKletst op Facebook en plaats de foto op mijn wall. Of stuur het in een prive berichtje via die pagina.

Ik hoop dat het lukt om maandelijks, of om de maand een artikel vol met blote mama buiken online te kunnen zetten. Samen zorgen we er voor dat vrouwen zich minder gaan schamen voor hun buik. En vol trots hun buik aan de rest van de wereld willen laten zien.

Doe jij al mee?