Door Lize – Ik (en mijn man ook) ben voor samen slapen met je kindje. Hier bedoel ik mee samen op een kamer slapen, maar ook samen in een bed slapen. Waarom ik voor samen slapen ben, lees je in deze blog.
In Nederland zijn de meeste mensen en de meeste pedagogische instanties geen grote voorstanders van samen slapen met je kindje. Er wordt tegenwoordig wel geadviseerd om je baby tot minstens 6 maanden op de kamer van de ouders te laten slapen, maar vooral niet je baby bij je in bed te nemen. Gek eigenlijk, want in andere landen van de wereld vinden ze juist dat kinderen langer bij de ouders moeten slapen of het heel normaal dat kinderen bij de ouders in bed liggen. Mijn schoonzusje woont in Duitsland en daar slapen kinderen minstens tot 2 jaar op de kamer van hun ouders. De beste vriendin van mijn moeder is Indonesisch en zij zei altijd: jullie gekke Hollanders, wij sliepen met 7 kinderen bij mijn moeder in bed. En in Afrika worden kinderen heel lang door hun moeder de hele dag gedragen. Ik heb niet het gevoel dat deze kinderen allemaal heel vreemd zijn geworden.
Als je kindje dan eenmaal naar zijn of haar eigen kamer verhuist moet het daar vooral blijven: in zijn of haar eigen bed. Tientallen boeken kan je erover kopen om je kind goed door te laten slapen in zijn of eigen bed. Een mening die ik tot op zekere hoogte deelde, tot dat ik zelf een kindje kreeg. Het afgelopen jaar is mijn mening over waar en hoe een kind moet slapen sterk veranderd en ik merk dat onze aanpak soms als slap, onpedagogisch en soft wordt gezien. En ook dat Huub met een jaar nog bij ons op de kamer sliep, was voor veel mensen iets geks. Ik zie het anders.
Veiligheid en geborgenheid
Huub is een makkelijk kind en 80% van de tijd super vrolijk. Hij eet over het algemeen goed en slapen gaat een groot gedeelte van de tijd ook prima. Rond een jaar sloeg het met het goede slapen een beetje om. Eerst werd Huub elke nacht rond 03:00 uur huilend en overstuur wakker. Na een aantal weken was dit al om 22:00 uur. We hebben heel wat avonden geprobeerd hem weer in slaap te krijgen door erbij te gaan liggen. Niet ideaal en het hielp ook niet altijd. Zodra we hem bij ons in bed namen of mee naar boven (wij hebben de slaapkamers beneden en de woonkamer en keuken boven) en op de bank legden, sliep hij meteen verder.
Ik denk dat hij last had van verlatingsangst en veel droomde. Hij had veiligheid en geborgenheid nodig. Dit hebben wij hem gegeven door hem bij ons te nemen zodra hij overstuur raakte. Niet uren lang laten huilen of 20 keer terug om hem te troosten en zijn speen te geven. Nee, gewoon toegeven aan de situatie en lekker bij papa en mama.
Wij hebben nu besloten dat we Huub ’s avonds in zijn eigen bed leggen (sinds kort op zijn eigen kamer), omdat wij geen zin hebben om elke avond om 20:00 uur naar bed te gaan en het zeker ook belangrijk vinden dat hij dit wel leert. Zodra hij overstuur wakker wordt kijken we heel even aan hoe lang het duurt of gaan 1 tot 2 keer terug voor zijn speen. Helpt dit niet dan nemen we hem bij ons in bed.
Wij geloven erin dat dit voor Huub de beste methode is en in alle eerlijkheid werkt deze methode ook het beste voor ons. Wij geloven niet in uren laten huilen en dat willen en kunnen we ook niet.
Eigenbelang
Eerlijk gezegd is de methode die wij gebruiken naast dat we er oprecht in geloven ook een beetje eigenbelang.
Ten eerste hebben wij geen zin in elke avond strijd en gedoe. Je mag mij soft noemen maar ik zie het anders: pick your battles. Ik ga geen strijd aan over slapen en eten, want naar mijn mening win je die niet. Dit zijn dingen waar kinderen de macht over kunnen nemen heb ik gemerkt uit ervaring als pedagogisch medewerker en nu ook als moeder. Je kan kinderen niet dwingen om te slapen of te eten.
Ten tweede: ik wil slapen! Slapen is zo belangrijk. Het is goed voor je geest en voor je lichaam. Huub slaapt goed bij ons in bed en wij slapen ook goed. We hebben geen last van hem. We maken gemiddeld 6 tot 8 uur als we samen slapen en soms zelfs langer. Hierdoor zijn we een uitgerust gezin, die allemaal vrolijk en lekker door het leven gaan. Dit is heel belangrijk voor ons.
Hoe lang gaan we samen slapen
Geen idee. We hebben nu besloten dat we deze methode aanhouden zolang het werkt, maar zodra Huub ons beter begrijpt en we alles beter aan hem uit kunnen leggen willen we strenger gaan zijn met het in je eigen bed slapen. Sommige mensen zullen zeggen: “dan ben je al te laat”, Daar geloof ik niet zo in. Want waar komt anders de uitspraak “Je bent nooit te oud om iets te leren” vandaan?
Begrijp me goed. Ik wil met deze blog niet zeggen dat ik je een ontaarde ouder vindt als je jou kindje wel snel op zijn of haar eigen kamer legt. Of liever je kind niet bij je in bed hebt liggen. Ik wil alleen een tegen geluid laten horen aan de standaarden die we hebben in Nederland.
Ik loop vaak tegen onbegrip aan in de keuze die wij maken ten opzichte van het samen slapen. Dat maakt mij onzeker. Iedereen maakt zijn eigen keuzes hierin en doet dit omdat je denkt dat het de beste keuze is voor je kindje en voor jou. Dat doe ik ook.
Hoe denken jullie over samen slapen? Geen denken aan of juist wel?
]]>