Tag: de maagverkleining van

De maagverkleining van Angelique

In de aanloop naar mijn maagverkleinende operatie, ben ik heel druk met het lezen van andermans verhalen. Dit zijn verhalen die niet altijd even leuk zijn, maar ze komen over het algemeen allemaal één ding overeen: Iedereen is blij met de afgevallen kilo’s. Om de tijd tot mijn eigen operatie te overbruggen, wil ik 10 mensen aan het woord laten, die een maagverkleining ondergaan hebben. Om te laten zien hoe groot de verandering is in lichaam, maar ook in geest. Angelique is 70 kilo afgevallen en heeft nog geen gezond BMI, maar heeft wel een gezonder en slanker lichaam sinds de operatie.

Even voorstellen

“Mijn naam is Angelique, 47 jaar, moeder van 3 mooie dochters en getrouwd met mijn lieve man. Tevens ben ik oma van 2 geweldige kleinzoons van 2 jaar en 4 maanden. Sinds twee jaar ben ik werkzaam als zelfstandig vertrouwenspersoon, coach en trainer.”

Overgewicht drukte een grote stempel op mijn leven

“Sinds mijn twaalfde drukt overgewicht een grote stempel op mijn leven. Vanaf die leeftijd ben ik steeds dikker geworden en regelmatig afgevallen en aangekomen. Tijdens mijn twintiger jaren ben ik ook begonnen met het weg eten van mijn emoties. Ik zat in een behoorlijk moeilijke relatie, waarbij ik regelmatig vluchtte in eten.

Rond mijn 26e is het me gelukt om ruim 40 kilo af te vallen. Ik voelde me geweldig, bruiste van de energie en was op dat moment moeder van mijn tweeling die toen 4 jaar waren. Het feit dat het mij toen wel lukte om dat gewicht kwijt te raken, was mede dankzij de psycholoog waar ik toen gesprekken mee had. Vlak daarna kwam ik in een hele moeilijke echtscheiding terecht, wat voor veel spanning zorgde en vrij snel resulteerde in eten met als gevolg dat de 40 kilo er zo weer aan zat.”

Ik kwam aan na mijn zwangerschappen

“Die jaren die volgden ben ik ook weer gewicht verloren en toch ook steeds weer aangekomen. Vooral na mijn laatste zwangerschap in 2004, was ik 35 kilo aangekomen en deze kreeg ik er met geen mogelijkheid vanaf.”

Een vriend vertelde over de gastric bypass

“In 2009 kwam ik bij een goede familievriend op bezoek. Hij was toen net geopereerd en had een gastric bypass gehad. De laatste tijd was mij regelmatig geadviseerd door artsen om een maagbandje te nemen. Alleen zag ik dit echt niet zitten. Ik wilde niet iets tijdelijks, ik wilde een definitieve oplossing voor mijn probleem. Inmiddels woog ik met mijn 1.56 meter ruim 125 kilo. Ik was diep ongelukkig en veel te zwaar. Die vriend vertelde bij over de GBP, ik werd direct enthousiast, dit was precies wat ik nodig had, hier zou ik wel achter kunnen staan.

Ik ben me gaan verdiepen in de operatie en heb mijn huisarts om advies gevraagd. Die adviseerde me om met mijn zorgverzekering contact op te nemen om te kijken welke stappen ik zou kunnen nemen. Na enkele weken werd ik door mijn zorgverzekering doorverwezen naar het NOK. Na enkele weken kon ik bij hen terecht. Ik weet dit nog goed, het was 1 dag voor wij met vakantie zouden gaan.”

Mijn BMI was niet hoog genoeg

“Bij het NOK kreeg ik een uitgebreid onderzoek, enkele gesprekken en na een aantal uur kwam de conclusie: Ze waren het met mij eens dat een GBP voor mijn persoonlijkheid de beste oplossing zou zijn, alleen was mijn BMI volgens de toenmalige maatstaven, niet hoog genoeg. Dus kwam ik bij hen in aanmerking voor een maagbandje.

Stomverbaasd was ik, na dit gesprek. Ook zij vonden dat een GBP beter bij mij zou passen, maar omdat ze zich aan de cijfertjes moesten houden en anders hun geloofwaardigheid richting de artsen waarvoor wij werkten (dit hebben ze echt gezegd) niet wilden verliezen, kreeg ik geen positief advies voor een GBP. Er werd dus niet naar de mens gekeken, maar naar de cijfertjes.

Verdrietig ging ik naar huis en de dag erna met vakantie. Tijdens deze vakantie brak ik ook nog eens mijn stuitje, wat mijn leven er toen niet makkelijker op maakte. Én enorm overgewicht én een gebroken stuitje.”

Ik kreeg het advies contact op te nemen met het Slotervaart

“Terug van vakantie kwam ik terecht op een forum waar ik mijn verhaal deed. Daar kreeg ik van iemand de tip om contact op te nemen met het Slotervaart ziekenhuis. Ook vertelde deze vrouw mij dat het aan de arts is om te beslissen welke operatie voor mij geschikt is én dat de GBP in het basispakket zit van de zorgverzekering. Dit was voor mij een positieve verrassing. Ik ben me gaan inlezen op de website van het Slotervaart ziekenhuis en vond daar wat ik nodig had. Door de spanning kon ik niet slapen die nacht. En ik heb de minuten afgeteld tot ik de volgende ochtend kon bellen naar de afdeling bariatrie.

Begin augustus 2009 heb ik ze gebeld, ik kreeg een afspraak en eind augustus was ik aan de beurt voor mijn intakegesprek. Daarna kwam alles in een sneltrein vaart. Ik kreeg toestemming voor de operatie, trof een geweldig team aan specialisten aan en voelde me welkom en begrepen. 17 november van dat jaar ben ik geopereerd.”

Mijn leven is veranderd

“Na mijn operatie is mijn leven totaal veranderd. Ik heb goede begeleiding gehad en heb deze nog steeds. De eerste 2 weken mocht ik vloeibaar eten. En na deze 2 weken mocht ik mijn eerste cracker eten. Ik weet nog goed hoe deze smaakte, maar ook hoe eng het was om deze stap te nemen. Weer vast voedsel te gaan eten, goed kauwen en kleine hapjes. Maar het ging goed en hij smaakte verrukkelijk!

Daarna ben ik langzaamaan mijn eten gaan oppakken. Wel ben ik gelijk anders gaan eten. Heb ik mijn eetpatroon drastisch omgegooid. Gedurende de 8 maanden die volgde ben ik ruim 50 kilo afgevallen. Meestal ging het eten prima. Wel merkte ik dat ik tijdens het eten niet met mijn gezin mee moest kletsen. Dan ging het mis en kreeg ik een dumping. Ik slikte dan te snel mijn eten door, omdat je dan niet met je eten bezig bent maar met de gesprekken om je heen.”

Eten zonder afleiding

Voor mij hielp het om alleen te eten. Vooral in het begin had ik dat echt nodig. Elke 2 uur nam ik iets te eten. In het beging vond ik dat lastig, omdat ik ook lang bezig was met mijn eten. Voor mijn gevoel was ik de hele dag met eten bezig. Als we een dag weg gingen, moest ik bedenken hoe, wat en wanneer ik kon eten. Hier heb ik wel aan moeten wennen.

Langzaamaan ben ik weer met mijn gezin mee gaan eten, leerde ik wat ik wel kan eten en wat niet. Ik ben van hele andere dingen gaan houden, eet veel meer groente, eet zelfs vis, wat ik daarvoor echt niet lekker vond.

De voorspellingen zijn uitgekomen

Zelf vond ik het jammer dat bij mij het afvallen niet verder ging. Al ben ik een patiënt volgens het boekje volgens de artsen, zelfs na al die jaren. Wat ze voorspeld hadden, is uitgekomen. Ik ben afgevallen tot 70 kilo, inmiddels weer 8 kilo aangekomen. En ja, dat hebben ze voorspeld dat dit zou gebeuren, maar ik vind het wel jammer. Voor mijn lengte heb ik nog geen gezond BMI.

Wel voel ik me uitstekend en ben ik blij dat ik 8 jaar geleden deze stap heb genomen. Ik zou het zo weer doen. Ik heb er geen perfect lichaam door gekregen, maar deze was al na 2 flinke zwangerschappen niet meer perfect. Wilde ik een perfect lichaam? Nee wel een gezond en slanker lichaam, dat heb ik gekregen.

Ik heb veel meer energie, straal, durf me meer te presenteren aan de buitenwereld en duf zelfs mijn podium te pakken.

Bedankt voor het meedoen Angelique. Wat fijn dat je uiteindelijk toch gewoon de gastric bypass gehad hebt!

Dit was alweer het laatste verhaal in ‘de maagverkleining van‘. Vanaf nu ga ik jullie allemaal op de hoogte houden van mijn eigen avontuur, die inmiddels al in volle vaart begonnen is. Nog maar heel even tot mijn eigen operatie plaatsvindt!

13 November 2017
De maagverkleining van Dees

In de aanloop naar mijn maagverkleinende operatie, ben ik heel druk met het lezen van andermans verhalen. Dit zijn verhalen die niet altijd even leuk zijn, maar ze komen over het algemeen allemaal één ding overeen: Iedereen is blij met de afgevallen kilo’s. Om de tijd tot mijn eigen operatie te overbruggen, wil ik 10 mensen aan het woord laten, die een maagverkleining ondergaan hebben. Om te laten zien hoe groot de verandering is in lichaam, maar ook in geest. Dees heeft haar doel bereikt en is meer dan 60 kilo afgevallen. Helaas ervaart ze dat mensen moeite hebben met haar gewichtsverlies.

Even voorstellen

“Mijn naam is Dees, ik ben 30 jaar en moeder van 2 heerlijke mannetjes. Ik woon sinds 2012 samen met de liefde van mijn leven, Mike. Wij zullen op 18 augustus 2018 samen ein-de-lijk gaan trouwen, woehoe! We wonen in een schitterend dorpje; Sint Anthonis, waar we nooit meer weg willen. Op dit moment doe ik de opleiding Verzorgende IG. Mijn vriend werkt in ploegen, waardoor ik ook veel tijd heb met de kinderen. Je kunt mijn reis naar een gezond leven volgen op de Facebook groep; Mijn sleeve en ik of via Instagram; Deesjarotijn.”

De maat was vol, ik kon niet meer verder met mijn overgewicht

“Mijn overgewicht was eigenlijk altijd al wel aanwezig, niet zozeer dat ik me nou zo mega voelde, maar meer mijn omgeving. Dat is best lastig. Daarbij komen natuurlijk de dingen zoals dat je je veters niet kunt strikken, je jezelf niet volgens de mode kunt kleden, een trap op en meteen aan de beademing moeten etc. Ik ben nog nooit ergens weggebleven vanwege mijn overgewicht, eigenlijk was altijd wel ‘die vrolijke dikke’. Maar in januari liep ik met mijn jongste zoon over straat, hij rende zo de straat op en ik kon hem niet bijhouden. Voor mijn ogen flitste het beeld dat hij aangereden zou worden, maar dit is gelukkig niet gebeurd. Ik ben naar huis gelopen, heb keihard gehuild en zei tegen Mike: “De maat is vol. Het kan zo niet meer. Ik kan zo geen goede moeder zijn voor de kinderen”. Samen hebben we een afspraak gemaakt bij de huisarts. Op 17 januari kreeg ik de verwijzing voor het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. En na een groepsbijeenkomst en een screeningsdag kreeg ik op zaterdag 23 maart 2017 groen licht van het ziekenhuis. Helaas hebben ze er in Eindhoven geen heel traject omheen zitten, dat vind ik achteraf erg jammer!”

Een Gastric Sleeve in Eindhoven

“Op 3 mei 2017 kreeg ik een Gastric Sleeve in Eindhoven. Toen ik wakker werd, had ik het gevoel dat er een vrachtwagen over me heen gereden was. Ik had geen pijn hoor, maar spierpijn kreeg ineens een andere betekenis. De eerste drie dagen kon ik niet goed drinken. Alles viel als een blok in mijn maag, maar ik heb doorgezet. Koud water was voor mij de key. Eten ging eigenlijk vanaf de eerste dag al heel goed. Ja, de eerste weken eet je een hapje of drie, per keer. En het is ook je eigen mindset of je het daar moeilijk mee gaat krijgen.

Ik heb mezelf voorgehouden dat het beter zou worden en dat werd het ook. Mijn nieuwe leven, oh ik kan er wel uren over vertellen! Het voelt alsof ik opnieuw geboren ben. Ik kan alles eten, drinken (ja, zelfs af en toe een biertje!), scherp eten kan ik ook makkelijk. Je hele leven staat op zijn kop, ga daar maar vanuit. Als je daar niet klaar voor bent, dan zal het een heel zwaar traject gaan worden. Persoonlijk geniet ik elke dag van het leven, veel meer dan ooit tevoren. Overal neem ik mijn koelboxje mee naartoe, zodat ik geen slechte keuzes hoef te maken.”

Het resultaat van de operatie

“Mijn startgewicht was 148,3 kilo. Dit schrijf ik wel met bibberende knieeen, want veel mensen weten dit niet. Op de dag van de operatie woog ik 126,8 kilo. Ik val snel af, te snel volgens het ziekenhuis, maar ik kan er niet veel aan doen. Mijn streefgewicht is 80 kilo. En vandaag weeg ik 85,8 kilo. Ik ben meer dan te vrede. Sterker nog, als het zo zou blijven, zou ik er niet verdrietig van zijn. Ik pas weer in maat 42, dat wilde ik graag. het was mijn persoonlijke doel. Ik ben 1.81 cm lang, dus ik heb inmiddels een normaal postuur. Mijn lichaam is wel veranderd na de operatie, maar mijn buik, benen en armen hangen niet gelukkig. Wel zou ik later een borstverkleining willen, ik had zelf een grote E-cup en 4 maanden na de operatie is het een C. De zwaartekracht wint deze strijd, haha. Ik vind mezelf niet perse mooier geworden, maar ik voel me wel 100 keer beter. Ik ben fit, energiek, ik heb overal zin in en kan alles weer doen.”

Mensen hebben moeite met mijn gewichtsverlies

“Soms heb ik spijt dat ik het niet eerder heb gedaan, maar dat is dan ook gelijk het enige waar ik spijt van heb. Wel is het jammer dat de mensen die eerst zo’n moeite hadden met mijn overgewicht, nu juist moeite lijken te hebben met mijn gewichtsverlies. Maar ja, ik heb het voor mijzelf en mijn gezin gedaan en dat is het enige wat telt.”

Mijn familie bedanken

“Je maakt deze keuze niet zomaar. Ik denk dat mensen het traject vaak onderschatten. Zo wordt er vaak gezegd: “Oh die heeft een maagverkleining, dus die doet er niks voor!”, maar geloof me, je werkt harder dan bij welk dieet ooit. Ik mag heel dankbaar zijn, want mijn nieuwe leven heeft me zoveel gegeven. Ik heb vooral mezelf teruggekregen, iedere dag groei ik een beetje meer, ontpop ik mezelf van een klein dik rupsje tot de jonge vrouw die ik nu kan en mag zijn. Ik ben dankbaar voor mijn obesitas groepje, de slanke dennen, die om en in dezelfde periode geopereerd zijn. Ook ben ik dankbaar voor mijn familie, voor het opvangen van alle tranen, mijn schoonfamilie, mijn vrienden, maar vooral van mijn gezin. Zonder Mike had ik dit niet gekund. Hij is er non stop voor me geweest. We hebben samen gehuild op weg naar de OK, maar misschien nog wel meer toen ik heel terug kwam. Het kostte bloed zweet en tranen, het gevecht met de weegschaal, het overgeven van dat ene hapje teveel. Mike was er voor me en is er nog steeds voor me. Met hem ga ik oud worden. Hij was gelukkig met mijn oude 148 kilo wegende ik, maar is nu nog gelukkiger omdat ik zelf eindelijk gelukkig ben.”

Lieve Dees, ontzettend bedankt voor het meedoen aan deze rubriek. Ik weet dat je het heel eng vind om jezelf zo open te stellen, maar juist daarom vind ik het heel stoer. En kijk eens wat je hebt bereikt! Je kunt alleen maar trots op jezelf zijn!

]]>

30 October 2017
De maagverkleining van Shirley

In de aanloop naar mijn maagverkleinende operatie, ben ik heel druk met het lezen van andermans verhalen. Dit zijn verhalen die niet altijd even leuk zijn, maar ze komen over het algemeen allemaal één ding overeen: Iedereen is blij met de afgevallen kilo’s. Om de tijd tot mijn eigen operatie te overbruggen, wil ik 10 mensen aan het woord laten, die een maagverkleining ondergaan hebben. Om te laten zien hoe groot de verandering is in lichaam, maar ook in geest. Shirley viel 60 kilo af, maar eten werd haar vijand.

Even voorstellen

“Mijn naam is Shirley (Op Instagram kun je me vinden als zusjevaneenprins), ik ben student verpleegkunde, 25 jaar en woon samen met mijn man en twee kinderen in Hengelo.”

De huisarts vond een maagverkleining geen goed idee

“Afvallen was iets wat ik al jaren probeerde, maar na een kilo of 5 af te vallen ging het gewoon niet meer. Ik raakte de motivatie kwijt, was totaal onwetend over voeding en ging daardoor weer over op een ongezond eetpatroon. Ik hoorde iets over een maagverkleining en heb het aangekaart bij de huisarts. Hij vond het geen goed idee, maar ik stond erop dat hij mij zou doorverwijzen. En dat deed hij. Ik dacht dat afvallen met een kleine maag het allemaal een stuk makkelijker zou maken.”

De cijfers voor de operatie

“Voor het hele traject begon woog ik 125 kilo. Ik kreeg toen het advies om tijdens het traject ook naar een diëtist te gaan en daar viel ik in een paar maanden een kilo of 3 af. Voor de operatie moest ik aan de Modifast shakes. Op de dag van de ingreep woog ik rond de 120 kilo. Op 19 februari 2015 ben in het ZGT Almelo geopereerd. Dit verliep via het Obesitascentrum, er was intensieve begeleiding bij, maar ik heb geen idee hoe ons traject heette.”

Na de operatie

“De operatie ging goed. Bijkomen was naar. Het deed pijn, heel veel pijn. Toen ik de volgende dag (op mijn verjaardag, happy birthday!) naar huis mocht heb ik regelmatig gegild van de pijn. De minimaag was wel te doen maar jeetje wat deed die lucht die ze in mijn buik bliezen (om ruimte te maken) pijn. Na een paar dagen werd het steeds minder, ik kon steeds meer doen en steeds meer lopen. Ik hield helemaal niks binnen, alles wat er in ging kwam er ook weer uit. Ik hoor je denken dat dat niet zo gek is zo vlak na zo’n intensieve operatie en dat klopt inderdaad. Maar ik heb het niet over een paar dagen, een weekje of een maandje, ik heb het over bijna 2 jaar lang.”

Eten werd mijn vijand

“Eten was niet meer mijn vriend en dat was op zich niet zo erg, ergens was dat natuurlijk ook de bedoeling. Maar wat niet de bedoeling was, was dat eten mijn vijand werd. Ik haatte eten, eetmomenten en alles rondom het onderwerp eten. Toen ik zwanger werd van onze dochter werd de misselijkheid gek genoeg zo nihil dat het niet meer hinderlijk was. Goed, door de misselijkheid viel ik heel snel heel veel af, zo snel dat ik mezelf kwijtraakte. Ondanks alle begeleiding kwam ik in een soort gekke overspannen situatie en dat was heftig. Ineens was mijn spiegelbeeld anders, keek de wereld anders naar mij en was mijn plek in de maatschappij anders. Gelukkig kreeg ik fijne hulp van de psycholoog, heeft mijn man mij altijd overal in gesteund, was onze familie er voor mij en waren er nog een paar vriendinnen over die bij mij bleven.”

Het resultaat na 2,5 jaar

“Op dit moment weeg ik rond de 65 kilo. Ik wil nog 5 kilo kwijt maar daarvoor zal ik echt meer moeten gaan eten en dat is verrekte moeilijk. Zelf vind ik dat ik last heb van overtollig vel. Maar volgens mensen om mij heen valt het allemaal wel mee. Heb geen idee of het beeld wat ik over mijn lichaam heb ook echt klopt. Bij mijn borsten is er in het afgelopen jaar 1 meter aan vel weggehaald, dat werd vergoed door de zorgverzekering. Ik vind dat ik ook veel vel aan mijn armen heb hangen, misschien moet ik maar wat spierballen gaan kweken.”

Afvallen zou ook kunnen zonder maagverkleining

“Met de kennis en (levens)ervaring die ik nu heb zou ik ook kunnen afvallen zonder maagverkleining maar zonder dit hele traject zou ik niet zijn wie ik nu ben en al die kennis en ervaring dus ook niet hebben. Als ik iets zou mogen over doen dan zou dat mijn puberteit zijn, dan zou ik al deze informatie meenemen en zorgen dat ik nooit zo dik zou worden.”

Bedankt voor het meedoen Shirley, ik volg je nu al een tijdje en vind de metamorfose die je hebt ondergaan, heel indrukwekkend. Jammer dat het eten je zoveel moeite kost. Maar je komt er vast wel!

9 October 2017
De maagverkleining van Marlous

In de aanloop naar mijn maagverkleinende operatie, ben ik heel druk met het lezen van andermans verhalen. Dit zijn verhalen die niet altijd even leuk zijn, maar ze komen over het algemeen allemaal één ding overeen: Iedereen is blij met de afgevallen kilo’s. Om de tijd tot mijn eigen operatie te overbruggen, wil ik 10 mensen aan het woord laten, die een maagverkleining ondergaan hebben. Om te laten zien hoe groot de verandering is in lichaam, maar ook geest. Marlous werd geopereerd en pakte daarna haar nieuwe leven op. Met resultaat!

Even voorstellen

“Ik ben Marlous, ik ben 30 jaar oud en moeder van twee Kids. Een jongen Milan van vier jaar oud, en een meisje Noa van 10 weekjes oud. Ik ben huismoeder en woon samen met mijn vriend en kids in hendrik-ido-ambacht.”

Ik was bang dat mijn vriend liever een mooie slanke vriendin wilde

“Overgewicht speelde een hele grote rol in mijn leven. Ik had eigenlijk altijd al last van overgewicht, maar pas na de bevalling van de eerste werd het heel erg. Ik kreeg een andere mentaliteit, een soort van ‘ik heb een man en een kind, dus waarom zou ik slank moeten zijn?!’ ik had er zelfs een beetje vrede mee, of eigenlijk mezelf er bij neergelegd dat ik bijna de 130 kilo aantikte. Maar diep van binnen was ik dood en dood ongelukkig. Ik raakte mezelf totaal kwijt in mijn overgewicht, en werd iemand die ik niet wilde zijn.

Ik werd een jaloers en verzuurd type, en in mijn relatie speelde het ook een grote rol. Ik was bang dat mijn vriend me niet aantrekkelijk zou vinden, en liever een mooie slanke vriendin wilde. Of dat hij altijd naar slanke vrouwen keek. Elke dunne vrouw was in mijn ogen concurrentie, want zij waren slank, en ik niet.

Een dagje uit met ons gezin was een ramp, overal slanke meiden, ik hield mijn vriend goed in de gaten of hij naar ze keek of niet, dacht ik dat hij naar ze keek, was heel onze dag verpest. En wat denk je van een terasje pakken, ik ging echt niet zo te koop zitten hoor, waar iedereen me kon zien. En dan die vreselijke blikken als je iets at, je ziet ze elkaar aantikken en achterom kijken, soms lachen, soms een zucht van ‘ kind wat doe je jezelf aan’ en soms werd je zelfs uitgescholden of werd er keihard gezegd dat ik wat minder moest eten of dik en lelijk was.

Er werd naar me geknord, of mijn postuur wekte agressie op bij mensen. De naam ‘bolle’ of ‘vetzak’ werden meer genoemd dan mijn eigen naam. Ik werd een kluizenaar, ging alleen naar buiten voor de boodschappen (en snoep, chocolade etc) en toen snel weer naar binnen, veilig met mijn eten.”

Een verwijzing naar het ziekenhuis

“Op een gegeven moment was ik het zat. Niemand zag wie ik echt was, of wie ik wilde zijn. Ze zagen alleen maar die ‘dikke’ maar wie ik van binnen was, zagen ze niet. Dus ik besloot naar de huisarts te stappen, mijn verhaal te doen en een verwijzing naar het ziekenhuis voor het maagverkleining traject. Ik kreeg een doorverwijzing, en buiten belde ik gelijk het Maasstad ziekenhuis voor een afspraak, want ik wist het echt zeker, ik wil dit. Ik wil niet meer het overgewicht zijn, maar gewoon Marlous. Ik ben 07-07-2015 geopereerd in het Maasstad ziekenhuis. Na een jaar in een traject gezeten te hebben inclusief op de wachtlijst staan.”

De operatie was de start van het nieuwe leven

“De operatie is me goed bevallen, ik vond het doodeng toen ik afscheid van mijn vriend, moeder en zoontje moest nemen toen ik de OK ingereden werd, maar de pijn en de operatie is me echt meegevallen. Nadat je ontwaakt op de uitslaapkamer is het nieuwe leven echt begonnen, ik vond het zo spannend! Want hoe zou mijn lichaam reageren op deze heftige operatie, en zou ik überhaupt nog wat kunnen eten? Of genieten van eten?

Ik mocht eigenlijk al vrij snel naar huis, toen heb ik gelijk mijn leven weer op gepakt. Ik heb nooit mijn eten gepureerd of afgewogen, en de eerste dagen at ik gewoon melkliga, en merkte al snel dat eten voor mij geen enkele probleem gaf, ik at gewoon als een normaal en slank mens.”

De resultaten

“Ik ben in totaal 61 kilo afgevallen. Ik woog 129 en toen 68 kilo. Helaas nu 72 door een zwangerschap. Maar ik ben heel erg tevreden, en voel me een gelukkig en gezegend mens. Die operatie was de beste keus ooit. Ik hoop de 65 kilo te kunnen halen, dan voel ik me het beste.”

Overtollige huid

“Ik heb niet overdreven veel overtollig vel, maar wel vel en geen mooie platte buik of het lichaam van iemand van 72 kilo. Dat is natuurlijk logisch en het ‘litteken’ van mijn lichaam van toen ik nog dik was, of de schade die het dik zijn achtergelaten heeft.

Ik heb geen mooie strakke benen, en ook geen mooie platte buik. Het blubbert en flubbert. Maar toch vind ik mezelf mooier dan toen ik zo zwaar was. Maar daardoor loop ik niet in een bikini op het strand of bij het zwembad, maar met een zwemjurkje.

Ik ben bij een plastische chirurg geweest, die heeft het allemaal mooi uitgetekend hoe de operatie mijn benen en buik ohja en armen want ook die flubberen ontzettend mooi strak zou gaan maken, want dat wilde ik wel echt, maar helaas kreeg ik een afwijzing bij de zorgverzekering. Probeer het over een jaar nog een keer. Toch zou ik het zo over doen. Ik heb er geen seconde spijt van gehad.”

Bedankt voor het meedoen Marlous! Wat ben je enorm veranderd!

25 September 2017
Mijn Gastric Bypass

Het is alweer vier jaar geleden dat ik een Gastric Bypass heb ondergaan. Veel mensen zien dit als een makkelijke uitweg, want waarom zou je niet gewoon afvallen? Gewoon even je maag kleiner laten maken en alles gaat vanzelf. Maar niets is minder waar. Laatst las ik reacties op internet over Sonja Silva die dezelfde operatie heeft ondergaan en die reacties waren totaal niet vriendelijk.

Wat is een Gastric Bypass?

Met een Gastric Bypass wordt de maag verkleind en het spijsverteringskanaal wordt omgelegd. De maag wordt ongeveer het formaat van een kiwi en de darm wordt aan dit nieuwe maagje vastgemaakt. De oude maag blijft bestaan, want deze zal ervoor zorgen dat het maagzuur bij het eten samenkomt zodat er een normale spijsvertering zal zijn.

De operatie zelf heeft grote impact op mij gemaakt. Voor de operatie woog ik 127 kilo. De meeste dieten die er te vinden zijn heb ik wel geprobeerd, maar zonder gewenst en blijvend resultaat. Ik viel wel af, maar het kwam er net zo hard weer aan en soms zelfs meer. Ondanks dat alles rustig volgens de schema’s afgebouwd werd.

Mijn gezondheid kwam in gevaar en daardoor besloot ik de knoop door te hakken en toch deze operatie te ondergaan. Online zocht ik naar informatie en ik kwam bij een ziekenhuis in Amsterdam terecht. Ik maakte een afspraak en het traject ging van start. Eerst een kennismakingsgesprek en daarna nog een informatie avond. Wat kwam er veel bij kijken zeg. Het is niet zomaar een operatie, maar je hele levensstijl wordt veranderd. Of je het nu wil of niet, er is geen ontkomen meer aan. Er vielen zelfs woorden als overlijden en risico’s. Hier schrok ik wel van, maar toch zette ik door.

Mijn hele voortraject is begonnen in augustus 2011 en in oktober van datzelfde jaar moest ik langs verschillende artsen om te kijken of ik wel in aanmerking zou komen. Eindelijk kreeg ik in januari mijn eindgesprek, dat wordt ook wel het ja/nee gesprek genoemd. En ik kreeg een ja! Wat was ik blij zeg, ik kon eindelijk mijn oude leven vaarwel zeggen.

Op 26 maart werd ik geopereerd en na de kilo’s vlogen eraf. Ik zal je verder niet vermoeien met dit traject, maar het bestond uit veel opnieuw leren kennen van mijn lichaam. Wat kan ik wel en wat kan ik niet eten? En de dumpingen als het eten niet goed viel, waren erg vervelend. Wat kun je jezelf toch beroerd voelen. Na een half uur slapen voelde ik me meestal gelukkig wel weer goed. Inmiddels heb ik geleerd wat ik wel en niet meer kan eten. Echt luxe uit eten gaan zal niet meer gaan, want na bijvoorbeeld een kopje soep zit ik vol.

Tegenwoordig ga ik voor de sushi/tapas, zo kan ik weinig eten en toch heerlijk genieten en een gezellig avondje hebben. Door vitamine tekorten ben ik vaak moe en heb ik weer extra injecties nodig zodat ik me weer beter ga voelen.

Inmiddels ben ik ook alweer een jaar de trotse moeder van Roxas, hij kan regelmatig meer eten dan zijn eigen moeder. Ik maak mezelf vaak genoeg zorgen of hij niet teveel krijgt of dat hij niet te zwaar is. Ik ben vaak bang dat hij mijn genen heeft en met dezelfde problemen en worstelingen als zijn moeder komt te zitten. Maar afgelopen week hadden we een afspraak bij het consultatiebureau en daar maakte ze zich zelfs zorgen om zijn BMI omdat deze te laag zou zijn. Nou ja, ik neem het maar met een korrel zout.

Na al het afvallen heb ik mezelf een tattoo cadeau gedaan, een veer van een fenix, herboren uit eigen as en de tekst ‘Initium Novum’ erbij, dit betekent ‘een nieuw begin’. Wellicht heb je deze al eens voorbij zien komen in het blote mama buik artikel. Dit was voor mij echt het begin van een nieuw leven.

Ooit zou ik nog wel mijn overtollige huid willen laten verwijderen, mits dit vergoed zal worden. Het totale kostenplaatje voor mijn benen, buik en armen zal zo rond de € 9000 zijn, als het al niet meer is en dat is mij net iets teveel. In september heb ik weer een controle afspraak en dan ga ik daar zeker naar informeren. Duim je mee voor me?

16 June 2016