mamakletst.nl

Tag: familie

  • Draag je overleden dierbaren bij je met een assieraad

    Een begraafplaats of urnenmuur bezoeken doe ik niet zo gauw. Als er dierbaren zijn overleden, dan kan ik daar flink verdrietig over zijn en doe ik er alles aan om aanwezig te zijn bij de uitvaart. Maar daar blijft het over het algemeen dan ook bij. Mijn opa en oma zijn nu 8 en 15 jaar geleden overleden. Zij werden gecremeerd en de familie besloot om het as in een urn in een urnenmuur te bewaren, zodat we allemaal nog eens langs kunnen lopen als we in de buurt zijn. Maar ja, ik ben vrijwel nooit in de buurt, daarom heb ik een andere manier om ze bij me te dragen. Namelijk in een assieraad. Voor een assieraad kun je onder andere terecht bij UitvaartUniq.nl; Assieraden voor een dierbare herinnering. 

    Samen in een urn

    Nadat mijn opa in 2009 plotseling overleed, zou hij samen met mijn oma in 1 mooie urn komen, wat de familie de mogelijkheid gaf om een beetje as van mijn oma eruit te halen en zo iets apart te hebben om eventueel in een assieraad te kunnen verwerken. Daarna werd de urn gesloten en sindsdien zitten ze samen in een urn in de urnenmuur bij het crematorium. Het is best een mooie plek, midden in het bos. En als ik voor een uitvaart daar ben, loop ik ook altijd nog even langs, maar als ik er ben dan vraag ik me toch altijd een beetje af wat ik daar nu eigenlijk aan het doen ben.

    Een tattoo met as of een assieraad

    Met het as dat uit de urn is gehaald konden we iets laten maken. In eerste instantie wilde ik graag een beetje as in een tattoo verwerken. Maar ja, ik was nog geen 21 en had nog helemaal geen tattoo’s. Dat idee wilde ik dus nog heel even parkeren. Maar ik besloot wel voor een assieraad te gaan. Een mooie zilveren kleine hanger in de vorm van een hart. Een kleine en subtiele ketting. Ik heb de ketting de eerste periode nog wel gedragen, maar toen ik met kinderen ging werken, besloot ik de ketting af te doen. Ik was veel te bang het kwijt te raken.

    Nu ik meerdere tattoo’s heb, waaronder 1 ter ere van mijn opa en oma, twijfel ik toch steeds vaker of ik niet nog steeds een beetje as wil laten tatoeëren, maar tegelijkertijd denk ik ook wel weer dat als de jongens ouder zijn, ik het kettinkje toch weer ga dragen. Ach, ook in mijn hoofd draag ik ze bij me. Dan is het alleen niet tastbaar.

    Verschillende sieraden

    Ik lees wel vaker over verschillende sieraden of manieren om je overleden dierbaren toch bij je te hebben. Door een kleine urn in huis bijvoorbeeld. Maar als je je overleden dierbaren altijd bij je wilt dragen, is een assieraad toch wel een goed idee. Bijvoorbeeld een ashanger bij UitvaartUniq.nl, die je net als ik aan een kettinkje kunt hangen. Of als je bang bent het kwijt te raken, kun je het natuurlijk ook altijd over een foto heen hangen. Wat ik zelf ook leuk vind, is de asring bij UitvaartUniq. Volgens mij waren er nog geen ringen toen ik een sieraad uitkoos 8 jaar geleden.

    Er is in elk geval voor ieder wat wils. En wat ik zelf altijd erg grappig vond, was dat mensen het hangertje om mijn nek even vastpakten en vroegen of ik die van mijn vriendje gekregen had. Als ik dan zei dat het as van mijn opa en oma erin zat, lieten ze snel los en keken een beetje geschrokken. Mooi vond ik dat. Net of je het aan de buitenkant zou kunnen aanraken.

    Zou jij je dierbaren bij je dragen in een assieraad? 

  • Maagverkleining – Hoe reageert mijn omgeving?

    Misschien vond ik het inlichten van mijn omgeving nog wel spannender dan dat ik de stap naar de huisarts heb gezet om te praten over een maagverkleining. Ik was bang voor vervelende reacties, het is nogal een ingrijpende operatie en veel mensen vinden opereren in een “gezond lichaam” (voor zover morbide obesitas gezond is…) niet oke. Maar hoe reageert mijn omgeving nu echt? Zoals ik had gedacht van te voren?

    Vriendinnen

    Als allereerste vertelde ik het niet aan mijn naaste familie, maar aan vriendinnen. Vooral aan Marije, zij heeft me echt de aanloop naar de huisarts zien maken en stimuleerde en steunde me enorm. Zij heeft zelf een Gastric Bypass gehad en weet dus als geen ander hoe het is om deze stap te zetten. Ook vertelde ik het aan andere vriendinnen, waarbij de een positiever reageerde dan de ander. Er was zelfs iemand die zei “Jeetje, dat is wel kiezen voor de makkelijke weg he?”. Dat kwetste me enorm, want als iets het niet is, dan is het wel een makkelijke weg. Het is en blijft keihard knokken, kilo’s raak je nooit zomaar kwijt, helaas. Was het maar waar!

    Mijn naaste familie

    Het inlichten van mijn naaste familie vond ik best spannend. Ouders, schoonouders, aanplak zussen en mijn broertje. Maar vrijwel iedereen reageerde positief. Natuurlijk hebben ze zo hun zorgen, maar come on, het zou raar zijn als ze dat niet zouden hebben. Het is en blijft een operatie. En iedere operatie brengt risico’s met zich mee. Maar juist mijn naaste families zien hoe ik de afgelopen jaren steeds meer heb geworsteld met mijn overschot aan kilo’s en steunt me dus door en door. Fijn! Want ik ga ze nog heel hard nodig hebben voor en na de operatie. Tillen is uit den boze de eerste periode, dus ik zal her en der toch hulp nodig hebben. Maar dat komt vast en zeker goed.

    Joost weet natuurlijk al van begin af aan dat dit is wat ik graag wil en hij begrijpt het. Hij blijft herhalen dat hij me mooi vindt zoals ik ben, maar vindt het veel belangrijker dat ik ook goed in mijn vel zit. Ik bof enorm met hem, hij steunt me waar nodig en, ook al heeft hij natuurlijk ook zorgen, staat volledig achter deze keuze.

    Keuzes maken en afscheid nemen

    Van sommige mensen die mijn keuze enorm afkraakten, heb ik deels afscheid genomen. Vriendschappen zijn belangrijk, vriendschappen betekenen ook dat je best kritisch naar elkaar mag zijn. Maar iemands keuze volledig afplassen is in mijn ogen niet nodig. Met enkele van hen heb ik dus geen contact meer. Het houdt me nu eenmaal bezig en als mensen niet begrijpen dat ik het er veel over heb, dan is geen contact beter. Daarentegen heb ik ook meer contact gekregen met andere vrouwen. Ik heb via social media vrij veel mensen “om me heen” die ook voor een maagverkleining gekozen hebben. Open zijn over deze keuze, zorgt voor veel reacties, nieuwe vriendschappen zelfs. En dat is erg fijn. Een vriendin vatte het laatst mooi samen, dat het juist zo fijn is dat ik nieuwe mensen ontmoet, die precies weten wat ik doormaak en nog ga doormaken. Iets dat mensen die deze keuze niet maken of gemaakt hebben, wellicht nooit helemaal zullen begrijpen.

    Begrip en (h)erkenning is wat ik nu zo nodig heb. Gelukkig krijg ik dat van de meeste mensen om mij heen en daar ben ik heel erg blij mee.