Tag: Luuk

  • Peuteroutfit van Vingino

    Luuk verandert steeds meer naar een kleuter, daardoor vind ik het steeds leuker worden om hem aan te kleden. Het wordt steeds duidelijker wat er wel en wat er niet bij hem past. Daarnaast vindt hij het zelf ook steeds belangrijker worden om mee te kunnen beslissen in wat hij draagt. Niet dat ik hem allerlei rare combinaties laat maken hoor. Ik kies zelf twee shirtjes en daar mag hij er een van uitkiezen. Maar met altijd alleen maar skinny jeans vond ik het nu wel eens tijd worden ook een andere stoere jeans voor hem in de kast te hebben.

    Nu Luuk steeds minder hard groeit en langere tijd in dezelfde maat blijft zitten vind ik het ook fijn om wat meer te investeren in goede kledingstukken. Steeds vaker voegen we dan ook merkkleding toe aan zijn garderobe. Nu we van Vingino kleding uit mochten zoeken, was ik helemaal blij. Ik was nog niet bekend met dit merk en was erg benieuwd naar de kwaliteit van de kleding.

    Ik vond een toffe spijkerbroek, met gaten, zoals dat hoort tegenwoordig en zocht er nog een leuk t-shirt bij uit. Door het uitgebreide assortiment in t-shirts, vond ik het moeilijker een t-shirt uit te kiezen dan een broek. Kleding in maat 104 alweer. Hele lange tijd heeft Luuk tussen 92 en 98 in gezeten, maar 104 begint nu toch wel zijn nieuwe kledingmaat te worden. Ik had geen flauw idee hoe Vingino valt, dus ik liet me verrassen.

    Zodra de pakketbezorger het pakket kwam brengen, was Luuk, net als anders, al erg nieuwsgierig. En hij was helemaal door het dolle heen toen ik vertelde dat het nieuwe kleren voor hem waren. De arme schat zag het afgelopen jaar vaak kleding bezorgd worden, wat meestal voor Maik was, omdat Luuk lang geen nieuwe kleding nodig heeft gehad, omdat hij niet zo hard groeit. Dus hij was helemaal in zijn nopjes. Het maakte hem ook niet uit dat het een warme dag was, direct ging zijn korte broek uit en zijn nieuwe kleren moesten aan.

    Het t-shirt (T-shirt Herby) valt precies op maat, of is misschien zelfs wel een beetje aan de kleine kant. Toch zit het perfect bij Luuk, het heeft de juiste lengte en het is heerlijk luchtig. Fijn voor de warme dagen deze zomer. De spijkerbroek (jeans Colin) is wat dikker en zeker niet geschikt voor warme dagen. Maar het is wel een broek die tegen een stootje kan. En dat is altijd fijn bij het spelen op de grond. De broek is iets aan de lange kant, maar het kan prima bij hem. De binnenkant van de broek heeft elastiek, die je aan kunt trekken om het minder wijd te maken. En daardoor is het een broek waar hij voorlopig nog wel even in kan groeien.

    Zoals je op de foto’s wel kunt zien is Luuk meer dan tevreden met zijn kleding, kleine ijdeltuit. En ik ben er zelf ook erg blij mee. De kleding is van goede kwaliteit en ik vind het Luuk heel erg leuk staan. Het was een eerste kennismaking met Vingino, maar ik denk dat er nog wel meer kledingstukken toegevoegd gaan worden aan de garderobes van de jongens.

    Ben jij al bekend met Vingino? 

  • Living Arrows 17/52: Luuk met een kort koppie

    De hele week ben je ziek geweest, koorts, moe, huilerig, buikpijn. Je zat niet lekker in je vel en dat hebben we gemerkt. We hebben wel eens gezelligere dagen gehad. De thuiskapper kwam wel langs en omdat we daar toch de deur niet voor uit hoefden, dacht ik dat het een goed idee was haar gewoon te laten komen, mijn eigen haar moest immers ook geknipt worden. En jij was ook wel weer toe aan een kort koppie.

    We hebben het geweten dat je ziek was. Van begin tot eind heb je geschreeuwd en gehuild, de kapster heeft, terwijl jij flink met je hoofd bewoog, toch je haren kortgewiekt. En inmiddels ben je er trots op. “Luukje heeft mooie haren.” Dat heb je zeker vent. En hopelijk gaat het de volgende keer zonder tranen, want stiekem vindt je het gekriebel aan je haar normaal gesproken best wel lekker!

    En op de foto gaan vind je vanaf dit weekend ook weer leuk. Je bent opgeknapt! En kijkt maar al te graag op een zogenaamd verontwaardigde manier de camera in. Kleine boef!


    Dit is foto 17 van het Living Arrows project dit jaar. Wil je er meer over lezen? Dat kan hier!

    Doe je ook mee met het delen van een foto van je kind(eren) 1 keer per week, 52 weken weken lang? Post een foto op social media met de hashtag #LivingArrowsNL en ik kom de foto zeker bekijken!

  • Eerste verjaardag – Wie nodig je uit?

    Over zes weken vieren wij Luuk’s eerste verjaardag. Een hele speciale dag. Waar we normaal gesproken voor onze eigen verjaardagen een paar dagen van te voren bedenken dat we het wel of niet vieren, is dat nu helemaal anders. Bij zo’n eerste kinderverjaardag komt meer kijken dan je denkt. De komende weken neem ik jullie mee in onze voorbereidingen. Iedere zondag komt er een artikel online met een ander onderwerp, allemaal in het teken van Luuk’s eerste verjaardag. 

    Wanneer je een verjaardag viert, horen er natuurlijk gasten bij. Hoe bepaal je wie er wel en wie er niet bij zijn? En hoeveel mensen wil je bij deze bijzondere dag hebben? Vandaag deel ik 4 punten waar je op moet letten bij het uitnodigen van familie en vrienden.

    [su_list icon=”icon: heart-o”]

    • Bedenk of je opa’s en oma’s al eerder wil laten komen
      Het is voor je kind al druk genoeg, zo’n eerste verjaardag vieren. Des te leuker is het om de opa’s en oma’s wat eerder te laten komen dan de rest van de visite. Zo hebben zij rustig de tijd om een verjaardagsliedje te zingen met hun kleinkind en 1 op 1 een cadeautje te geven. Vaak lukt dat niet meer als het huis vol zit met visite.
    • Trek een lijn bij de mensen die je wil uitnodigen
      Het is echt niet nodig om de vriendin van je tante uit te nodigen als je kind deze persoon eigenlijk niet kent. Trek een duidelijke lijn bij de mensen wie je wel of niet wilt uitnodigen. Heb je de mensen die je wil uitnodigen de afgelopen maanden wel gezien? En sterker nog. Weet je kind wie ze zijn? Zo niet, nodig ze dan niet uit. Daar doe je uiteindelijk niemand een plezier mee. Je kunt beter 5 mensen uitnodigen die je kind ook kent, dan vage kennissen die normaal gesproken ook niet langskomen.
    • Bedenk of je iedereen tegelijkertijd laat komen, of gesplitst in 2 of meer groepen
      Je zal de eerste niet zijn die familie en vrienden gescheiden laat komen. Om het zo niet te druk te laten worden. Bijvoorbeeld een groep van 13:00 uur tot 15:00 uur en een groep van 15:30 uur tot 17:30 uur.
    • Nodig ook vriendjes of vriendinnetjes van je kind uit 
      Je kind ziet bekende gezichten en zo kunnen ze lekker samen spelen. Wel zo gezellig!  [/su_list]

    Hebben jullie nog ontbrekende tips om te bepalen wie je uitnodigt op de eerste verjaardag van je baby?

  • Fietsen met je baby

    Fietsen heb ik altijd veel gedaan. Ik was 24 toen ik mijn rijbewijs haalde en voor die tijd was ik altijd aan het fietsen. Toen ik 12 kilometer verderop een baan vond op mijn 18e, kwam ik erachter dat het openbaar vervoer die kant op te wensen overliet. Dus stapte ik op de fiets. Dag in dag uit. Na een paar weken lubberde mijn broeken om mijn benen heen. Ik viel af, zonder iets aan mijn voeding te veranderen. Dat motiveerde lekker!

    Fietsen heb ik dus altijd graag gedaan. Weekboodschappen doen, deed ik op de fiets. Met 2 volle boodschappentassen aan mijn stuur, mijn fietstassen vol en een rugzak vol boodschappen reed ik naar huis. Met veel gezucht en gesteun van Joost. Want hij begreep niet dat ik zoveel spullen kon meenemen op de fiets, zonder te vallen. Tijdens de zwangerschap moest ik het fietsen opgeven. Maar dat gaf niet. Ik had immers mijn auto en mijn scooter. Ik kwam overal waar ik wilde komen en mijn fiets stond stof te happen in de schuur.

    De laatste tijd miste ik het. Ik keek ontzettend uit naar het moment dat Luuk zelfstandig kon zitten. Want dan mocht hij mee op de fiets! Fietsen met je baby leek me zo ontzettend leuk!  Ik ben van plan een goede moederfiets te kopen. Maar tot die tijd heb ik een fietsstoeltje (via Marktplaats) op mijn huidige fiets gedaan. Afgelopen zaterdag was het zo ver. Luuk ging mee op de fiets. Naar de Gamma. 3,5 kilometer in totaal heen en terug. Prima te doen. Ik moest wel even wennen aan het fietsen met een baby aan mijn stuur. Maar Luuk vond het prachtig.

    fietsen01

    En wat was het prachtig weer afgelopen weekend. Zondag besloten we dus onverwachts bij mijn vader op visite te gaan. In totaal 14 kilometer fietsen. Misschien wat ver voor Luuk. Maar hij bleef kletsen en lachen op de fiets. Dus fietsten we door. Na wat spelen en lachen en een slaapje over te hebben geslagen fietsten we ook weer met een lachende Luuk terug naar huis aan het eind van de middag. We hebben de smaak te pakken! Ik had wel een houten kont, maar nam mezelf voor om te proberen iedere dag een stuk te fietsen.

    Gisteren gingen we ook weer fietsen. Ik heb mijn scooter verkocht en we moesten nog even het papierwerk in orde brengen, dus besloot ik op de fiets naar het dorp te gaan en gelijk wat boodschappen te doen. En als we dan toch al halverwege zijn, is het wel zo leuk om ook oma even met een bezoekje te verrassen.

    Fietsen02

    We gingen op pad. Klaar om weer ruim 15 kilometer te fietsen. Luuk vond het weer leuk. Maar merkte ook dat hij meer kan bewegen als hij in het fietsstoeltje zit. Dat was voor mij wel even wennen. De heenweg ging super. Tot we bijna bij mijn moeder waren. Ik voelde mijn achterband zacht worden en besloot de laatste 500 meter te lopen met de fiets aan mijn hand. Mijn band bleek lek.

    Gelukkig vond de buurman van mijn moeder het niet erg om mijn band even gauw te plakken. Na een uurtje of twee besloot ik dus weer terug naar huis te fietsen met Luuk. Hij had weer een slaapje overgeslagen en was helemaal niet meer in zijn hum. Dus begon de eerste kilometer flink te huilen en te jengelen. Maar ineens viel hij in slaap.

    Fietsen03

    Hij zakte steeds dieper in slaap en lag uiteindelijk met zijn hoofd op mijn arm. Ik vond het wel prima. We waren halverwege en ik verbaasde me over het feit dat het fietsen me zo makkelijk af ging. Terwijl ik ruim een jaar niet had gefietst. Blijkbaar verleer je ook het langere afstand fietsen niet. We reden ons dorp in en ik voelde weer mijn achterband zacht worden. Ik stapte af en zag dat mijn band al vrijwel gelijk leeg was. De laatste 1,5 kilometer kon ik dus lopen. Weer met mijn fiets aan de hand. En deze keer ook nog een slapende baby op mijn arm.

    Fietsen04

    Fietsen05

    Het zag er absoluut niet comfortabel uit, maar ik wilde hem ook niet wakker maken. Met spierpijn in mijn arm kwam ik thuis aan. Nadat ik veel onbeschofte mensen tegenkwam op straat. Allemaal hadden ze commentaar over het feit dat Luuk zat te slapen in zijn fietsstoeltje en ik niet aan het fietsen was, maar liep. In plaats van dat ze me hulp aanboden hadden ze commentaar. Je begrijpt dat ik na het commentaar van meneer nummer 3 niet aardig meer kon reageren.

    Wat een dag hebben we achter de rug. Maar we zijn wel lekker aan het fietsen. Het is echt genieten geblazen. Waar ik het eerst altijd al leuk vond om alleen te fietsen. Is het nu nog veel gezelliger om samen te fietsen. Om te kijken naar de dingen die Luuk vol interesse bekijkt. Om te luisteren naar de geluidjes die hij uitkraait vanuit zijn stoeltje. Om te zien hoe hij steeds beter durft te bewegen. En het feit dat hij in slaap valt op de fiets, zegt ook eigenlijk dat hij zich ook prima kan ontspannen op de fiets. Ook niet onbelangrijk!

    Weer een mijlpaal achter de rug. Het gaat hard met de kleine man. Ik ben benieuwd waar de volgende ‘eerste keer’ mee te maken zal hebben. Ik gok met Sinterklaas. Tenzij hij voor die tijd ineens begint te staan ofzo. Het is nog spannend welke ‘eerste keer’ er eerder is. Hij is hard op weg naar allebei! Wordt vervolgd…