Weten dat je slaapapneu hebt, maar nog niet weten of dit een erge vorm is of niet, is niet fijn. Sinds ik de brief van het ziekenhuis kreeg na de slaaptest ben ik enorm moe. Het is net of mijn hoofd een seintje geeft aan mijn lichaam dat het nu toegestaan is om moe te zijn, omdat er een medische oorzaak voor is. Ik was dus maar wat blij toen het eindelijk 8 mei was en ik de uitslag van de longarts zou horen.
Een milde vorm
De longarts schoof het niet onder stoelen of banken, ik heb inderdaad slaapapneu. Dat op zich is niet heel goed, maar het is wel goed dat ik maar een milde vorm heb. Ik heb gemiddeld namelijk ‘maar’ 14 ademstops per uur en dan met name als ik op mijn rug lig. Die 14 ademstops zijn op het randje, het is niet perse noodzakelijk om een CPAP te krijgen, maar omdat ik tijdens en na de operatie toch echt een tijdje op mijn rug zal slapen, zal ik rondom de operatie toch met een CPAP moeten slapen.
Slapen met een slaapmasker
De CPAP kreeg ik direct mee naar huis, want zo hoef ik niet steeds op en neer te rijden naar het ziekenhuis. Fijn zo’n meedenkende arts. Na een korte uitleg en instructie neem ik een tas vol met de CPAP mee naar huis en vanaf die nacht is het de bedoeling dat ik met het slaapmasker ga slapen. Dat voelde toch een beetje krom. Nog steeds had ik geen telefoontje gehad na de intake voor de maagverkleining en zonder operatie zou ik de CPAP niet perse nodig hebben. Tel daarbij op dat het absoluut niet prettig is om met zo’n ding op je gezicht in bed te liggen, dus echt gemotiveerd was ik niet. Toch gaf ik het een kans. Maar steeds weer zakt mijn mond open als ik in slaap val en dat is met een CPAP die alleen over mijn neus gaat, helemaal niet fijn. Ik kan namelijk niet meer ademhalen zodra ik door mijn mond adem. Het is net of mijn luchtpijp dichtgedrukt wordt. En dan zak je net lekker in slaap en word je op zijn brute manier wakker.
Een nieuwe masker
Gelukkig kan ik bellen en overleggen en wordt er op afstand meegekeken wat er zoal gebeurt als ik de CPAP op heb en zo werd er een ander masker opgestuurd. Een die over mijn hele gezicht komt. Een full face masker. Of dat werkt, moet ik nog even uitvogelen. Maar ik denk van wel. Als ik wakker op bed lig met de CPAP op mijn gezicht, dan voelt het namelijk best wel aangenaam. Normaal gesproken ben ik benauwd als ik op mijn rug lig en dat is met de CPAP niet zo. En dat is fijn!
Kort gebruik van de CPAP
Hoewel het de bedoeling is dat ik pas voor een mogelijke operatie goed ingesteld zal zijn, wil ik toch proberen of ik me er beter van ga voelen als ik nu al fulltime met het masker ga slapen. En als de tijd daar is, kan ik na de operatie altijd nog afscheid nemen van het apparaat. Als ik weer makkelijk op mijn zij of zelfs buik kan slapen. De longarts verwacht dat ik binnen 1 a 2 weken na de operatie de CPAP al niet meer nodig heb en het kan inleveren. Maar of dat zo is wachten we natuurlijk nog even af. Het is in elk geval fijn te weten dat ik niet voor de rest van mijn leven slaapapneu lijk te hebben. Maar dat het echt een probleem is door mijn overgewicht en dat zodra ik niet meer op mijn rug hoef te slapen, ik er vanaf ben. Wat dat betreft is het tijdens het slapen even een beperking, maar hopelijk een beperking die niet jarenlang gaat duren.
Ik ben in elk geval weer een stapje verder in de richting van een maagverkleining.
Ik schrijf over het hele avontuur van mijn maagverkleining. Vanaf de wens voor een operatie tot alles wat er daarna gebeurt. Je kunt het hele verhaal volgen door de volgende blogs te lezen;
Ik wil een maagverkleining – #1
Mijn intake voor een maagverkleining – #2
Maagverkleining – Hoe reageert mijn omgeving? – #3
Maagverkleining – De apneutest #4
