Weekoverzicht #156

Het was de week waarvan ik wist dat ie ging komen. Ja, echt! Een week waar ik al heel lang naar uit keek. Want deze week vond mijn allerlaatste afspraak met de diëtiste plaats. Mijn voor-voortraject voor de maagverkleining is klaar en dat vierde ik tijdens het optreden van Machine Gun Kelly waar ik met mijn stiefliefzus en haar vriend naartoe ging. En omdat het daar zo leuk is, gingen we gewoon vrijdagavond nog een keer! Je ziet het allemaal in het weekoverzicht van week 40. 

Maandag

Maik begint de week met een aflevering Mike de ridder. Het is zo grappig dat hij steeds meer interesse krijgt in de tv. Als de Teletubbies voorbij komen, maakt hij een kruip-sprint naar de televisie en staat dan van pret te wiebelen haha.

Ik zei al eens eerder dat Maik en Sjef partners in crime zijn he. Maik kruipt dus af en toe ook even bij Sjef de bench in. Wat een lol hebben ze dan. Sjef vindt dat echt prachtig.

Zo’n verjaardagsfeestje in het weekend, resulteert trouwens wel in een chagrijnige baby. Euh, dreumes! Dacht ik tenminste. Uiteindelijk bleek dat hij gewoon ziek werd, de arme schat.

Gelukkig was er genoeg tijd om te knuffelen met Luuk en Sjef.

En wat een verschil kan een jaar tijd maken. Mijn hart brak bij het zien van deze foto. Wat voelde ik me op dat moment verscheurd, maar wat is het fijn dat het nu zo goed met hem gaat.

Knuffelen, knuffelen, knuffelen. Snot, hoesten, vochtige oogjes. Ja, dit mannetje heeft een nare verkoudheid te pakken.

Joost stuurde een foto van de plek waar hij op dat moment was, onderweg naar huis. Dus ik stuurde een foto terug dat ik hem al bij de deur stond.

Dinsdag

Nog zo’n foto van een jaar geleden. We kwamen thuis na een goede week in het ziekenhuis. Een dierbare foto! Ik was van plan nog net zo’n foto te maken van hoe het nu is, maar uiteindelijk ben ik dat vergeten. Misschien doen we het alsnog, als ik eraan denk tenminste.

Luuk is naar de peuterspeelzaal gebracht en Maik en ik maken een ussie in de lift. Hij vindt de spiegel echt geweldig en kletst enorm tegen zichzelf als we in de lift staan. Zo schattig.

Luuk kwam verkouden terug van de peuterspeelzaal. Oh nee he. Allemaal een beetje ziekig. Behalve ik. Dus dat duurt vast niet lang meer…

Joost hing onze nieuwe lamp even op. Daar hebben jullie vorige week alles al over kunnen lezen.

Moe is zelfs moe. Het is een hardnekkig virus…

Sjef kan ineens zelf op de bank springen, dus nu vinden we hem steeds opgerold op een kussen in diepe slaap ’s avonds.

Woensdag

Er wordt druk gezocht naar Anne Faber en vanuit de keuken zien we steeds een helikopter over vliegen. Huis ter Heide ligt hier heel dichtbij. Ik vind het een naar idee dat er zo dichtbij een jonge vrouw vermist is. Het houdt me best wel bezig.

Gelukkig zorgen de kinderen ook voor afleiding. Het uitzoeken van speelgoed voor op je verlanglijstje is immers een hele serieuze aangelegenheid.

Nog meer gedachtes verzetten dan maar, ik besluit eindelijk eens aan de slag te gaan met een Spiderman canvas voor Luuk.

Bijna klaar! Zodra ik de dikke zwarte lijnen geschilderd had, herkende Luuk ineens de vormen en keek hij me bewonderend aan. Zo grappig. Ik zal binnenkort in een uitgebreid artikel laten zien hoe het eindresultaat is geworden.

Eerst knuffel ik weer wat af met dit ventje.

En Luuk voelt zich ook niet zo lekker, dus kijkt veel tv vandaag. Het is een rustige dag zo.

’s Avonds krijg ik post van Difrax. Je vindt deze leuke boeken in de Difrax webshop.

Donderdag

Onze zeer drukke dag start met een controle bezoek aan de tandarts. We hebben geen van allen gaatjes. Wat fijn! Ik heb al in geen jaren te horen gehad dat ik geen gaatjes heb, dus ik was erg opgelucht. Na de tandarts, rijden we snel naar een kinderdagverblijf waar we een rondleiding hebben. En daarna maak ik haast om op tijd bij de diëtiste te zijn. Mijn allerlaatste afspraak!

De diëtiste was tevreden en stuurde een positief verslag naar de obesitas kliniek. Deze hindernis is genomen, op naar het eindoordeel. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt tot ik hoor of ik echt geopereerd ga worden.

Eind van de middag bak ik een aantal eitjes om bolletjes te beleggen.

En bepakt met bolletjes ei, vertrek ik samen met mijn liefzus en haar vriend naar Tilburg. In de 013 gaan we naar een optreden van Machine Gun Kelly. Ik ken hem niet echt, maar heb hem op Pinkpop gezien. En Melanie is erg fan van hem. Haar alleen laten gaan, doen we niet, dus gingen we gezellig met 3 man sterk.

In Tilburg kwamen we de kroeg van m’n andere liefzus nog tegen 😉

En toen begon het. Dit was even schakelen. Ik hou wel van een rockconert. Ik hou wel van hardstyle en hardcorefeesten, maar Machine Gun Kelly is echt een mix van hiphop en rock. En dat zorgt voor, ehm, aparte bezoekers. Het was even wennen, maar zodra de gitaren klonken, begon iedereen te springen en was het een kwestie van gewoon maar meedoen.

En… Ik vond het leuk! Voor het eerst luisterde ik naar zijn teksten en die bevielen me wel.

Even een ussie tussen de hiphoppersss

En op Pinkpop was ik erggg onder de indruk van de kunsten van de drummer van de band. JP Cappelletti, ook wel Rook genoemd is echt een meesterdrummer. Ik hou van muzikanten die vol overgave muziek maken en dat doet hij. Toen ik bijna tegen hem aanliep bij de merchandise in de hal, vroeg ik dan ook of hij op de foto wilde. “Yes, but you have to walk with me..”. Ehm oke. Nou ja dat deed ik en al rennende door de gang maakten we foto’s haha. Fangirl hier!

Maar ja, Melanie is wel echt een enorme fan van frontman Kells himself. Dus toen we hun tourbus zagen staan, bleven we wachten. Tussen de mega fans, die half Europa door reizen met de band. Na 1,5 uur (i kid you not!) kwam Kells zo stoned als een kanarie naar buiten en na wat roepen kwam hij de fans nog even een handtekening geven. Daar hebben we dan op staan wachten. Nou goed, Mel was dolgelukkig, dus waren wij dat ook. Dat we vervolgens pas tegen 2 uur thuis waren, vergeten we maar even.

Uitzicht foto vanuit de parkeergarage. En op weg naar de auto waren Mel en ik er al over uit dat we de avond daarna gewoon nog een optreden zouden pakken. Alleen deze keer in Groningen. Mits Joost het goed zou vinden natuurlijk, aangezien die 2 avonden de avondspits alleen zou moeten doen met de kinderen.

Vrijdag

Sliep ik eindelijk rond 2 uur, werd Maik wakker om 4 uur. Snotverkouden, heel erg hoesten. De arme schat. Luuk moest gewoon naar de peuterspeelzaal en ik probeerde op 2 uur slaap de boel zo goed mogelijk voor elkaar te boksen. Dat lukte. En Joost vond een tweede concertavondje prima.

Dus reden Melanie en ik in de stortregen he-le-maal naar Groningen. Ruim 2 uur later waren we er. Deze keer gingen we aan de andere kant van het podium staan, zodat ik Rookie deze keer echt in actie kon zien achter het drumstel. De band was deze avond nog beter dan donderdagavond. Ze waren dronken, dus tja. Haha.

De mensen om ons heen waren ook wat anders. Ineens belandden we midden in een moshpit. Echt, wie bedenkt dat, bij een hiphop concert. Maar goed, we kwamen er zonder kleerscheuren vanaf en gelukkig begeleidde de band de tweede grotere moshpit, in het midden van de zaal, waardoor wij stiekem een stuk dichterbij het podium konden sneaken. Hallo uitzicht! En ja Mr. Machine Gun Kelly staat daar zonder shirt ja. Dat doet ie altijd. En hoewel ik de eerste keer schrok van zijn lelijke tattoo’s, kan ik je vertellen dat het went, bij de derde keer. “See you next year!” zei hij aan het eind. En jawel, ik denk dat dat zeker gaat gebeuren. Maar hopelijk ben ik dan qua gewicht ongeveer de helft van mezelf, zodat ik het springen een stuk beter volhou.

Zaterdag

Ik heb maar 1 avond van de 2 gedronken. En aangezien ik vrijdag de bob was, sloeg de kater die ik had, nergens op. Die kwam niet van de alcohol. Ouderdom denk ik. Want jemig, ik hou 2 concertavonden achter elkaar echt niet meer vol hoor. Ik heb de halve dag op bed liggen luieren en heb ook nog hard proberen te werken. Wat niet echt lukte trouwens.

Zondag

Luuk begon de ochtend met een aflevering Nederland in Beweging. Hij wilde dat echt zelf kijken. Ongelooflijk, wie wil dat nou op zondagochtend?

Sjef!

Hij krijgt nog wel eens speelgoed te pakken. Maar om dan gelijk Luuk’s dino zo bruut te onthouden, is wellicht wat overdreven.

Ondertussen werd ik dus ziek. Tja, twee van die avondjes en zieke kinderen en een zieke man in huis, zorgen ervoor dat die bacillen mij ook omver krijgen. Ik heb het vreselijk koud, dus zit heel gangster-achtig, de hele dag met een capuchon op mijn hoofd. Lekker warm. Sjef vindt het ook wel gezellig.

Maik kreeg deze gitaar voor zijn verjaardag en dat is echt een wereldcadeau geweest. Hij vindt het geweldig en is het liefst de hele dag door op de knoppen aan het drukken. Gelukkig kan het geluid hard en zacht gezet worden. En soms kan het zelfs uit. Heel fijn!

Voor komende week staan de eerste kinderdagverblijf middagen gepland voor de jongens. En ik ben heel benieuwd hoe ze dat vinden.. Het loslaten van Maik is begonnen. En brrr, wat zie ik er tegenop!

Lees ook: Weekoverzicht #157

]]>