Vorige maand konden jullie mijn allereerste gastblog lezen. Hierin kon je lezen wie ik ben en waarom ik ‘deels’ in het buitenland verblijf. Aan het einde vroeg ik, of jullie het leuk vonden om een Q&A (Question & Answer) te doen, aangezien het natuurlijk niet de “normaalste’ gang van zaken is om deels in het buitenland te verblijven. Ik heb een aantal zeer interessante vragen gekregen voor de Q&A en die ga ik deze keer ook met jullie doornemen! Dus wil je weten wat voor een gekke gebruiken de Spanjaarden hebben of wat de vóór en nadelen zijn van ‘deels’ in het buitenland wonen. Lees dan snel verder!
Hoe heb je de eerste stap gezet om te gaan en hoe reageerde je omgeving?
Toen ik 24 was, was ik werkzaam bij een grote organisatie in Nederland. Echter toen ik na een heleboel cursussen en interne opleidingen niet meer kon groeien in mijn functie. Dacht ik bij mezelf “moet ik dit werk” nog mijn hele leven doen.. is dit het??
Ik zag toen heel toevallig in een krant een oproep voor hostess in het buitenland. Ik reageerde in een opwelling en dacht eigenlijk niks meer te horen. Echter toen ik na 2 weken hoorde dat ik op gesprek mocht komen.. dacht ik ‘ach’ laat ik het eens een kans geven, kijken wat ze te vertellen hebben. Tijdens dat gesprek werd ik enorm enthousiast (gelukkig beide kanten) want ik hoorde na afloop van het gesprek dat ik aangenomen was en dat ik twee maanden erop kon beginnen in Gran Canaria..
Toen is alles in een stroomversnelling terecht gekomen. Ik moest mijn appartement opzeggen (ik woonde al op mezelf), mijn auto en al mijn spullen verkopen/opslaan en tja toen ging ik samen met mijn kat Muis op het grootste avontuur van mijn/ons leven!
Mijn omgeving (vooral familie en vrienden) moesten wel even slikken (vooral ook omdat het zo plots en uit het niets kwam) maar ze reageerden allemaal enorm positief. Ze vonden deze baan/dit beroep heel erg bij mij passen.
Sinds 1 april 2008 verblijf ik dus al meerdere maanden per jaar in het buitenland.
Hoe is het om steeds van bestemming te moeten wisselen?
Richard en ik hebben sinds 2008 (we hebben elkaar leren kennen in 2008 op Gran Canaria) al op heel veel mooie bestemmingen mogen werken en daardoor is het voor ons niet moeilijk meer om naar een nieuwe bestemming te gaan. Dat is gewoon helemaal in geprogrammeerd. Zoë weet eigenlijk niet beter dan dat we veel reizen. Muisje reist ook al 10 jaar gezellig met ons mee. Het enige verschil nu is, dat we nu wat meer moeten regelen. Maar dat nemen we graag voor lief!
Nu ik thuisblijfmoeder ben voel ik mij vooral aan het begin van een nieuwe bestemming wel eens (soms behoorlijk) eenzaam. Ik ga het niet anders brengen dan dat het is. Toen ik nog werkte (ik ben dus (8 jaar) hostess geweest) had ik natuurlijk met iedereen contact, hoteliers, toeristen, collega’s en nu is dat natuurlijk weggevallen.
Zodra wij naar een nieuwe bestemming gaan moet ik mij weer helemaal opnieuw aanpassen, want “ik” ken niemand en niemand kent mij. Nu met Zoë erbij, valt het natuurlijk wel mee om nieuwe contacten te maken want je komt natuurlijk snel in contact met andere ouders. Dus dat probleem is meestal ook snel opgelost.
Hechte vriendschappen maken blijft moeilijk, het is en blijft altijd een beetje oppervlakkig aangezien ik/we nooit weten hoelang we op een bestemming mogen blijven. Het is voor mij ook heel lastig om ‘zomaar’ even met iemand af te spreken. Dit aangezien Richard geen vaste werkuren per dag heeft, werkdagen van langer dan 12 uur zijn namelijk geen uitzondering.
Daarnaast ligt het er natuurlijk ook aan ‘waar’ we wonen. Nu hebben we ruim anderhalf jaar in het toeristengebied gewoond en tja daar wonen bijna/tot geen Spanjaarden. Dus de afgelopen anderhalf jaar heb ik heel weinig sociale contacten opgedaan. Uitzondering van de twee Engelse ‘veel oudere’ buurvrouwen die tegenover ons zijn komen wonen. Waar we regelmatig een kopje thee drinken?
Wat zijn de meest aparte/opvallende gebruiken van de Spanjaarden?
Dat ze (onbekende) kinderen heel veel te snoepen geven haha (ook zonder te vragen). Voor de rest natuurlijk in het weekend met de gehele familie naar het strand en daar blijven ze dan de gehele dag plakken. De ‘O’ zo bekende Siësta tussen de middag (waar ik soms echt gek van word). Dat ze overal ladingen olijfolie overheen gooien.. als ik dat zou doen, dan ben ik gelijk aan de spetter??, dat ze overal ruim de tijd voor nemen. Afspraak gemaakt? Nou reken er maar op, dat ze een uur of zelfs pas nog later aan komen zetten.
Hoe kijken buitenlanders tegen Nederlanders aan, andere gebruiken, omgangsvormen (welke vinden zij vreemd)?
Heel veel “oudere” Spanjaarden die wij tegenkomen, zijn zelf of hebben familie die in Nederland hebben gewerkt (bij de hoogovens). De ‘jongere’ generatie die wij tegenkomen, willen of gaan studeren in Nederland. De meeste Spanjaarden zijn dus heel erg positief over ons landje.
De letter G, CH of SCH uitspreken vinden ze natuurlijk gewoon raar.. Maar goed volgens mij vinden alle buitenlanders dat. Wat natuurlijk altijd voor lachwekkende uitspraken zorgt als ze het gaan proberen…
Wat erg wennen is, is dat de Spanjaarden bij het begroeten maar 2 kusjes geven (op elke wang eentje) en wij 3.. (daar ga ik nog heel vaak mee de mist in.. wat ook wel weer heel komisch is haha)
Wat zijn de vóór en nadelen voor Zoë om op te groeien in het buitenland (wisselende bestemmingen)?
Voordelen:
Flexibel zijn, goed in kunnen leven in andere culturen, meerdere talen kunnen spreken, makkelijk contact kunnen leggen met andere mensen (zowel jong als oud), altijd een spannend avontuur/veel van de wereld zien
Nadelen:
Afscheid nemen van bekenden, telkens weer opnieuw moeten beginnen.
Wel moet ik er heel eerlijk bij zeggen, dat we hopelijk snel een vaste bestemming hebben waar we gewoon kunnen blijven wonen. Hoe leuk en avontuurlijk het ook is, om rond te reizen en de wereld te mogen zien, snak ik toch wel heel erg naar een eigen plekje.. een plekje echt van ‘onszelf’.
Wat is jullie plan zodra Zoë leerplichtig is?
We gaan Zoë aankomend jaar aanmelden op een internationale school, waar de voertaal Engels is. Daarnaast kan ze dan nog een andere extra taal uitkiezen. (de talen waar men meestal uit kan kiezen zijn, Engels, Spaans, Duits, Mandarijns en Portugees) Als het mogelijk is wordt dit dan Spaans, aangezien we ons uiteindelijk in Spanje willen vestigen.
Zodra Zoë 4 jaar is, willen wij/ik haar thuis (zelf) onderwijzen in het Nederlands. Dit kan doormiddel van speciale digitale lespakketten. Dit zodat ze geen taalachterstand krijgt met het Nederlands. Voor de overige vakken kan zij vrijstelling krijgen, aangezien zij dit op de internationale school krijgt.
Willen jullie Zoë tweetalig opvoeden?
We voeden Zoë op dit moment zelfs drietalig op! Mocht je hier meer over willen lezen klik dan hier ‘Meertalig opvoeden’
Kun je je nog voorstellen om terug naar Nederland te komen?
We wonen natuurlijk nog gewoon in Nederland. Maar om echt 12 maanden per jaar in Nederland te moeten wonen zal wel heel erg wennen zijn. We hopen daarom ook heel snel een vaste bestemming voor Richard te kunnen krijgen (hopelijk Spanje) waar we gewoon echt een bestaan kunnen opbouwen.
Mocht dit nu echt niet mogelijk zijn, dan zullen wij voor een betere toekomst voor Zoë terugkeren naar Nederland maar dit is zeker niet onze planning/bedoeling.
Dus JA, ik kan mij het wel voorstellen als het niet anders kan, maar liever natuurlijk niet!
Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden om een kijkje in mijn/ons leven te krijgen! Mocht je nu toch nog een vraag hebben die ik niet in deze Q&A heb behandeld, stel hem gerust hieronder bij de comments! Wil je meer over ‘ons’ leven te zien krijgen klik dan hier alovelyadventure.
]]>
Leave a Reply