Vorige week kwam het er in het ziekenhuis niet van om te bloggen. Daarom deze week niet een weekoverzicht zoals je gewend bent van één week, maar van twee weken. Bereid je dus voor op heel veel foto’s dit artikel. Ik kwam door uitdroging in het ziekenhuis te liggen en natuurlijk vierden we Koningsdag.
Ik was 13 weken zwanger en schreef een update over de week daarvoor.
Je let 2 minuten niet op en je grijpgrage peuter heeft een bakje poedermelk te pakken. Echt leuk. Gelukkig doet stofzuigen met mijn enorm soepele lijf totaal geen pijn de laatste tijd….. 😉
Terwijl de kinderen sliepen maakte ik een Koningsdag slinger voor op het whiteboard in de gang.
Rechtsonderin hangen normaal gesproken nog de foto’s en de namen van de kinderen die er die dag zijn, maar dit heb ik vanwege privacy weggehaald. Wat een gezellig hoekje is het zo!
Luuk ging los met de oranje verf tijdens het verven van zijn Koningsdag kroon. Het zat echt overal haha.
Het eindresultaat van verven met 4 kinderen, waaronder 1 baby 🙂
Ook begon ik met de moederdagcadeautjes. Met de oudere kinderen maak ik iets anders, maar dit is met de baby (en Luuk) gemaakt. Het is nog niet af, het eindresultaat zal ik binnenkort laten zien.
Na een drukke werkweek ging ik lekker met de pootjes omhoog om Holland’s Got Talent te kijken. De start van een rustig weekend, dacht ik.
Zondag begin van de middag belandde ik op de spoedeisende hulp na overleg met de verloskundige. Ik hield geen druppel vocht binnen en had al minstens 20 keer overgegeven.
Zodra de verpleegkundige nog een ader zag die te prikken was, werd er een infuus geprikt en bloed afgenomen. Blijkbaar ben je erg slecht te prikken als je uitgedroogd bent, dus ze greep snel haar kans.
Waar ik al bang voor was, te erg uitgedroogd om naar huis te kunnen. Ik moest tenminste 1 nacht in het ziekenhuis blijven.
Gelukkig was daar ook tv en kon ik rustig naar de bekerfinale tussen Feyenoord en FC Utrecht kijken. Helaas verloor Utrecht.
Toen ik ’s avonds laat ineens hoge koorts kreeg, gingen de alarmbellen af bij de verpleging, er moest snel bloed afgenomen worden en de koorts moest omlaag geholpen worden met behulp van paracetamol. Koorts is niet fijn voor je baby, dus die moest zo snel mogelijk weer verdwijnen. Bloedprikken is bij mij nooit makkelijk, toch ging het deze keer goed, totdat de naald eruit ging. Het bloed spoot eruit haha. Ik kreeg dus een lekker fris bedje vlak voor het slapengaan.
Luuk was zondagmiddag ook aan het spugen geslagen thuis. Arme Joost. Hoefde hij niet voor mij te zorgen, had Luuk hem heel hard nodig. Gelukkig kreeg ik de volgende ochtend deze lieve foto van mijn net wakkere mannetje.
Mijn arm werd intussen lekker blauw. Inmiddels is het donkerpaars, dus deze foto valt nog reuze mee haha.
Ik vergat het door alle commotie helemaal te delen, maar ik was ook alweer 14 weken zwanger.
Maandagochtend probeerde ik voorzichtig weer wat te eten. Ik was zo bang dat alles er weer uit zou komen, maar moest en zou eten, want ik wilde graag naar huis.
Toch besloot de arts dat dit nog niet kon. Er zaten nog teveel ketonen in mijn urine, dus mijn lichaam was nog teveel uitgedroogd om naar huis te kunnen. Ik zou nog tenminste 24 uur aan het infuus moeten liggen.
Eten ging wel maandag. Ik had ook enorme trek na een dag niet eten en drinken. Maar dit soort maaltijden vind ik gewoon echt niks aan. Ziekenhuisvoer, brrr, je maakt mij er niet blij mee.
Om een lange nacht te kunnen maken werd er nog een mini flesje vocht toegediend, zodat ik met de volgende zak tot tenminste 6 uur de volgende ochtend met rust gelaten zou worden. Het was fijn dat er zo werd meegedacht met mijn nachtrust!
Met uitzicht op de verloskamer in het WKZ waarin ik van Luuk ben bevallen ging ik slapen. In de hoop een lange nacht slaap te kunnen pakken. Wat nog niet meevalt met een infuus in je arm. Ik mocht mijn arm namelijk niet buigen, dan zou het alarm afgaan en dat gebeurde nog wel eens ’s nachts.
Na ruim 7 uur slaap werd ik wakker. Ik besloot lekker voor het raam te gaan zitten, mensen kijken en zien hoe de wereld ontwaakt en aan het werk gaat. Erg saai eigenlijk, maar het ontbijtnieuws had ik inmiddels ook al 6 keer gezien.
Gelukkig brak het zonnetje nog even door.
Joost en Luuk waren ondertussen met de bus onderweg naar het werk van Joost om wat werk op te halen, zodat Joost thuis toch nog wat werk kon verzetten. Hij kreeg verlof om er voor Luuk en mij te zijn. Zo fijn!
Ik begon me weer een beetje levend te voelen, al zeggen mijn lippen wat anders. Wat een aanslag op je lijf is uitdroging toch.
Tijd voor ontbijt! Meer dan het dubbele dag de dag ervoor, maar ik had honger als een paard.
Dat bleef niet onopgemerkt. Omdat ik zo goed at en dronk en de ketonen net op het randje waren, mocht het infuus eruit en mocht ik naar huis om verder aan te sterken. Met het nadrukkelijke advies het vooral heel erg rustig aan te doen.
Thuis moest ik langzaam weer het vertrouwen van Luuk winnen. Hij vond het zo moeilijk dat ik er niet was. En man o man, wat voelde ik me schuldig, al kon ik er vrijwel niets aan doen.
Met Koningsdag voelde ik me goed genoeg om er even uit te gaan. We gingen naar de vrijmarkt en dronken wat bij een cafe’tje in de buurt. Het was fijn om even weg te zijn thuis.
Eenmaal terug kwamen mijn moeder en stiefvader met tompouces, de allereerste voor Luuk. Hij heeft ervan gesmuld!
Dat mama weer thuis is maakte behoorlijk indruk op Luuk. Hij trok veel naar Joost toe. Maar dat zorgt wel voor zulke lieve plaatjes.
3 jaar Koningsdag op rij! Oh wat was Luuk ontzettend klein op de linker foto. Ik kan me bijna niet voorstellen dat we straks weer zo’n ukkie bij ons hebben. Dat wordt genieten to the max tegen die tijd!
Het eten thuis ging toch niet zo lekker als in het ziekenhuis. Ik heb weinig eetlust en moet echt met heel veel moeite iets binnen krijgen en houden. Brood is het enige wat goed gaat, maar op sommige dagen heb ik zelfs daar geen zin in. Lastig hoor, ik wil zo graag goed voor mezelf zorgen, maar soms laat mijn lichaam het echt niet toe.
Ik las de informatiefolder over Hyperemesis Gravidarum nog maar eens door in de hoop tips te vinden die ik nog niet ken, maar helaas.
Joost ging met zijn tante donderdag een dagje uit, naar het Spoorwegmuseum. Niet alleen ging hij daar voor het eerst naartoe, maar hij zou ook voor het eerst met de trein gaan. Hij keek er al een paar dagen naar uit.
En die trein maakte indruk! Ik heb zo gelachen om zijn gespannen koppie op de foto’s en filmpjes die ik doorgestuurd kreeg. Wel heel erg fijn dat Luuk zo wordt opgevangen door familie. Ik kan dit soort dingen momenteel echt niet met hem doen helaas.
En terwijl Luuk een dagje weg was ging mijn telefoon, het ziekenhuis belde met de uitslag van mijn urine kweek. Er was een “complexe urineweginfectie” gevonden, die eerder met het nakijken van mijn urine niet zichtbaar was. Tijd voor nog een pil erbij. Mijn pillenstash breidt zich behoorlijk uit. Ineens begrijp ik waarom ik weinig eetlust heb. Ik zit gewoon vol van de medicatie 😉
Vrijdagochtend hadden we na lang wachten eindelijk de geslachtsbepalende echo en we kregen te horen dat we een zoon krijgen!
Ik vond het zo leuk om via Instagram te lezen wat iedereen daar dacht wat het geslacht zou zijn. Er werd ongeveer 50/50 geraden. Veel mensen dachten (net als ik) dus toch dat het een meisje werd.
Vrijdagmiddag na een gesprek met de maatschappelijk werker zijn we maar lekker op bed gaan liggen samen. Luuk vindt het erg leuk om aan mijn haar te friemelen. Kapper in de dop denk ik!
Van onze hopelijk aankomende kraamverzorgster ontving ik dit kaartje, met sterktewensen vanwege de ziekenhuisopname. Zo ontzettend lief! Hopelijk gaat het lukken en komt ze in oktober bij ons kramen.
Sommige snapchat filters zijn te grappig. Net als deze. Veel slechter kan ik er momenteel niet uitzien, dus dit filter is best een vooruitgang.
Zondag was ik alweer 15 weken zwanger. De afgelopen week is best wel snel gegaan. Hopelijk gaan de komende 10 weken ook lekker snel, dan ben ik voor mijn gevoel de gevarenzone echt uit en kan hopelijk het genieten een beetje gaan beginnen.
Een lekker vol fotodagboek deze keer. Hoe heb jij Koningsdag gevierd dit jaar?
Lees ook: Weekoverzicht #90
]]>