Het is niet heel ongewoon dat wij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat met een scherm voor ons neus zitten. Als het onze telefoons niet zijn, zijn het wel de iPads, de televisie, de computers of de laptop. Ik schrijf graag, blog graag. Dus zit ik met mijn neus achter de iPad of de computer. Tussendoor nog even mijn social media checken en her en der wat reageren. Mijn werk vind grotendeels plaats achter een scherm. Tijdens het voeden snuffel ik graag wat rond op Pinterest. Eten maken doe ik ook regelmatig met een recept via mijn telefoon. Ook Joost zijn hobby vindt plaats met zijn laptop en zijn iPad. Maar dat Luuk met zijn leeftijd van 6,5 maand al zoveel van ons zou overnemen, hadden we niet verwacht. Tijd dus om schermvrije uurtjes in te lassen.
Kleine vingertjes op een scherm
De eerste maanden keek Luuk vooral naar de schermen. Af en toe gingen zijn ogen naar de kleurtjes, maar verder keek hij dan al gauw ergens anders naar. Maar een aantal weken geleden stak hij zijn handen uit naar onze telefoons. Dat vonden wij wel grappig. Terwijl hij aan het scherm voelde en probeerde de apparaatjes naar zijn mond te brengen, maakten wij foto’s. Zo leuk vonden we het, dat hij op zijn jonge leeftijd al door had dat die apparaten zo interessant zijn. We zorgden voor wat babyspelletjes op de iPads en lieten hem zo af en toe wat op de iPads slaan. Lachten mee als hij om de vrolijke figuurtjes moet lachen en stimuleerden het scherm aan te raken. Tot we ons ineens afvroegen waar we toch mee bezig waren.
Weg met die schermen
Elke keer wanneer we met de iPad, of de telefoon op schoot zitten steekt Luuk zijn handen ernaar uit. Hij wil het ook aanraken, wil het bekijken, wil het in zijn mond stoppen. Maar dat doet hij niet alleen met de telefoons en de iPads. Als we zijn knuffel of ander speelgoed beethouden, wil hij het ook graag aanraken. En dat laatste is prima. Daar is het voor gemaakt. Daar leert hij veel van. Van die iPads leert hij nu nog niet zoveel, dat komt over een tijdje wel. Om het juist te stimuleren met andere dingen te spelen, hebben wij schermvrije uurtjes ingelast. Na het eten niet direct met de iPads voor ons, maar lekker wat voorlezen aan Luuk. We geven hem blokjes, waarmee we een toren bouwen, of het juist laten omvallen. En we maken contact door elkaar aan te raken en gekke geluidjes te maken. Dat is niet alleen goed voor Luuk, maar natuurlijk ook voor onszelf. Zo gezond is het niet om continue met je ogen aan zo’n scherm vastgeplakt te zitten.
Het geeft rust
Het zorgt voor veel rust ook, die schermvrije uurtjes. Het geeft rust om niet constant maar bezig te zijn met wat andere mensen online delen. Het geeft rust om me niet steeds in discussies op de verschillende social media kanalen te mengen. Want bij zo’n discussie komt altijd een stukje ergernis kijken, omdat je het niet altijd eens bent met iemand anders. Ik ben er een stuk gezelliger van geworden en heb veel meer aandacht voor Luuk. Samen zingen en lachen we wat af zonder die schermen erbij. En daarbij zorgt het er ook voor dat het nog interessant is als ik echt even gauw iets moet doen en Luuk even afgeleid moet worden. Hoe niet pedagogisch verantwoord dat misschien ook mag zijn. Volgens mij doet elke ouder het wel.
Niet verbieden
Toch ben ik niet van plan het gebruik op de apparaten te verbieden. Vrijwel elke school werkt inmiddels met iPads en ik wil natuurlijk wel dat Luuk daarin mee kan gaan. Dat hij niet op de basisschool pas voor het eerst een iPad in zijn handen heeft en geen idee heeft wat hij ermee aan moet. Maar het moet ook niet zo zijn dat hij de hele dag door met de iPad of de televisie bezig is. In mijn werk als gastouder was het normaal om tussen 17:00 en 18:00 uur scherm-tijd te hebben. Tot die tijd mochten de kinderen spelen met hun speelgoed, binnen of buiten. En pas na 17:00 uur ging de televisie aan, of werden de iPads tevoorschijn gehaald. Zo konden de ouders rustig het eten bereiden in dit hectische uurtje en kwamen de kinderen lichamelijk lekker tot rust.
Wij merken in elk geval al flink verschil. Voor elk half uurtje “scherm-tijd”, staat een half uurtje “scherm-vrij” spelen. We genieten er alle drie volop van. En als ik achter mijn computer zit, is het avond en ligt Luuk op bed, of is Luuk zelfstandig aan het spelen. Er moet natuurlijk wel gewerkt worden en dat verschil zal in de loop der tijd ook duidelijk gemaakt moeten worden aan Luuk. Ik ben benieuwd hoe dat proces gaat lopen, maar ik ben ervan overtuigd dat we daar ook onze weg weer in vinden.
Laat je jouw kind wel eens met je telefoon/iPad spelen en zijn hier regels voor?
]]>
