mamakletst.nl

Author: info@vandongen-online.nl

  • Eerste Pasen

    Luuk is nog net geen maand oud en viert nu al zijn eerste feestdagen. Het is Eerste Paasdag en hoewel wij normaal gesproken niet veel bijzonders doen met Pasen, vind ik dit toch wel een hele mooie eerste mijlpaal. Luuk viert zijn eerste Pasen. 

    Nadat we de eerste weken vooral thuis zijn gebleven, op een boodschapje bij de supermarkt om de hoek na, gaan we vandaag voor het eerst echt op visite met Luuk. Bij mijn moeder en stiefvader. Ik vind het maar wat spannend, omdat ik veel te bang ben iets te vergeten. Je moet immers aan zoveel denken als je met een baby op stap gaat. Alleen het inklappen van de kinderwagen wordt al een dingetje vrees ik. Bij mijn moeder thuis komen ook mijn stiefzusjes op bezoek vandaag. Het wordt dus een gezellig familiefeestje.

    Als vandaag alles goed gaat, gaan we morgen naar de paasparty in Renswoude. Bij de motorzaak van kennissen wordt ieder jaar een mooi feest georganiseerd. Dat wordt dus de echte vuurdoop voor Luuk. Zijn eerste kennismaking met de motorwereld. En dat wordt vast en zeker niet de laatste keer.

    De weersvoorspellingen zijn geweldig. Dus het gaan vast fantastische paasdagen worden. Onze eerste feestdagen als papa en mama zijn in elk geval begonnen. Om alvast een beetje in de stemming te komen haakte ik een muts voor Luuk. Staat het hem niet ontzettend schattig?! Ik herken mezelf helemaal niet meer terug, ik geef de hormonen dus maar de schuld. Ik weet niet wat het is, maar ik begin zo’n cliche moeder te worden, die ontzettend gaat genieten van dit soort dagen. Het wordt bijna eng!

    Wij wensen jullie allemaal hele fijne Paasdagen. Geniet van het mooie weer en de gezelligheid met je familie. Dan beloven wij dat ook te doen!

    Vonden jullie de eerste feestdagen met jullie kleintje ook zo’n bijzondere mijlpaal? 

    ]]>

  • After-verbouwing stress

    Terwijl ik de laatste zwangere dagen door kwam en lag te bevallen, waren er ondertussen verschillende bouwvakkers hard aan het werk in ons appartement. Zij gaven ons huis een nieuwe badkamer, wc, keuken, nieuwe ramen, een nieuw ventilatiesysteem, een extra isolatie wand in de slaapkamer, nieuwe stopcontacten, nieuwe stroomdraadjes en zorgden voor heel veel stof in alle ruimtes in huis. Een flinke verbouwing, wij zaten niet voor niets op de camping om op die manier zo min mogelijk last van stress te krijgen. 

    Op 2 april was ons huis, na het harde werken van Joost en mijn moeder om alles gereed te maken, klaar voor mij en Luuk om thuis te komen. Dat is raar. Alles ruikt vreemd, het was een enorme puinhoop, maar wat was het heerlijk om een commode en een wieg bij de hand te hebben waar Luuk verzorgd kan worden en lekker kan slapen. En onze eigen televisie en ons fijne internet, want op de camping hadden we niks.. En ondertussen ruimden we de keuken in, gaven zoveel mogelijk spullen weer een plaatsje en pakten wat dozen uit. Tot het moment dat je er alleen voor komt te staan. Joost moest weer aan het werk, ik was thuis met Luuk en kreeg niets voor elkaar. Luuk sliep steeds een half uurtje en in dat half uurtje was ik allang blij dat ik mezelf en de salontafel of het aanrecht al had gefatsoeneerd.

    En ik werd zo onrustig van al die dozen en troep overal. Als ik al een uurtje rust had, had ik geen idee waar ik moest beginnen. Toch probeerde ik het zoveel mogelijk los te laten, sprak met Joost af dat ik gewoon iedere dag moest proberen 1 vuilniszak vol spullen die weg kunnen te vullen en zo slonk de boel al snel. Toen we gisteravond ook nog eens al het grofvuil aan de weg konden zetten was ik zo blij, alle troep was weg en er kwamen bergen stof, kattenharen en bouwstof tevoorschijn. Maar dat komt nog wel, elke 5 minuten die ik nu iets kan doen, pak ik aan en ik geniet ineens van het poetsen en schoonmaken. Het lijkt wel of de nesteldrang die ik tijdens de zwangerschap niet had, nu ineens naar boven komt.

    In plaats van pissig op mezelf te zijn dat ik bijna niets gedaan krijg, ben ik nu blij met elke kruimel die ik weg kan gooien. Loslaten is the key. Daarmee krijg ik veel meer gedaan. En langzaam aan kunnen we niet alleen genieten van ons gezin, maar ook weer van het huis waarin we wonen. Wat een heerlijk gevoel!

    Uitgelichte afbeelding komt van Shutterstock.

    ]]>

  • Luuk is geboren!

    Het heeft 8 hele lange maanden geduurd, we hebben heel veel angst gekend en hadden stiekem nooit verwacht dat ik de 37 weken zwangerschap nog zou halen. Maar het is toch waar. Op 22 maart om 08:09u is na 23 zware bevallingsuren en 8 minuten persen eindelijk onze Luuk geboren!

    Dat had ik natuurlijk al veel eerder op mijn blog willen melden, maar het moederschap zorgt ervoor dat de dagen voorbij zijn als je een paar keer met je ogen knippert.. Van mijn zwangerschapsklachten heb ik geen last meer, ik kan mijn eigen broeken weer aan, ben maar liefst 1 kg lichter dan voor ik zwanger werd. Ik heb geen last meer van mijn bekkeninstabiliteit en heb vooral heel veel zin om heel veel leuke dingen te doen. Ben ondanks de vermoeidheid vanwege de gebroken nachten, fitter dan ooit! Wel moeten we natuurlijk onze draai nog steeds een beetje vinden en een ritme ontdekken tussen alle voedingen en verzorgingsmomenten door, maar dat komt vast binnenkort wel goed.

    Ik kan merken dat ik mezelf langzaam aan weer terug vind. En dat is fijn, na 8 van zulke heftige maanden. Het liefst wil ik nooit meer terugdenken aan de vreselijke momenten die we hebben beleefd. Maar dan kijk ik naast me en zie ik het meest mooie en perfecte mannetje liggen. En dan weet ik waar we het allemaal voor hebben gedaan. Hij is elke pijn, traan en verdriet meer dan waard. Je merkt het al, ik zit op een hele grote roze (euh blauwe!) wolk en daar kom ik voorlopig echt nog niet vanaf.

    Binnenkort volgen er veel meer blogjes, verhaaltjes, foto’s en filmpjes. Want ik barst ineens van de inspiratie om te schrijven. Op dit moment heb ik sowieso het gevoel dat ik de hele wereld aan kan. Maar dat is nog net teveel gevraagd. Nu genieten we dus even lekker verder van onze Luuk en jullie lezen heel snel meer!

    ]]>

  • Weekoverzicht #3: Ziek en oppassen

    Het is alweer zondagavond en dat betekent dat het tijd is voor de mijn week in foto’s blog. Ik ben de hele week een beetje ziekjes geweest, waardoor ik de energie niet had om verder te bloggen.

    weekoverzicht

    Van boven naar beneden en van links naar rechts;
    Maandag 6/1 had ik een oppasmiddagje en zat lekker aan tafel met de kinderen te tekenen. Heerlijk zo’n rustige middag. Dinsdag 7/1 ging ik voor het eerst sinds tijden weer eens met de bus naar de stad (Utrecht). Alles was zo veranderd op het station, dat ik al verdwaald was voor ik een winkel had gevonden haha, maar het is gelukkig goedgekomen. Woensdag 8/1 We moesten al vroeg voor controle naar de gynaecoloog. Alles was gelukkig weer goed met de kleine man, mijn bloeddruk was ook goed en we mochten ook nog even naar binnen gluren met een echo. Omdat ik nogal wat darmklachten heb sinds het begin van de zwangerschap, werd er nu eindelijk wat voorgeschreven. Ik vertrok dus direct naar de apotheek om alles op te halen. Eind goed, al goed? Dat zou je denken! Maar de fijne bijwerkingen zorgden er wel voor dat ik mij behoorlijk ziek ging voelen… Zaterdag 11/1 De eerste gedecoreerde week in mijn spiksplinternieuwe Filofax agenda. Echte liefde! Vrijdag 10/1 Akira moest de hele week erg wennen aan het feit dat Joost weer aan het werk ging na 2 weken vakantie. En was duidelijk heel blij dat hij vrijdagavond weekend had. Ze lag, hoe groot ze ook is, lekker op zijn schoot te slapen. Lief! Donderdag 9/1 Na 2 lange dagen wachten, kwam vandaag mijn bestelde Filofax agenda binnen. Yes! Zondag 12/1 Vandaag maakte ik een lijst met alles wat we nog moeten/willen kopen voor de kleine ter wereld komt. Dat is nog een flinke lijst! We gaan dus gauw maar eens beginnen met al deze spullen te kopen om de lijst snel te laten slinken..!

    Lees ook: Weekoverzicht #4

    ]]>

  • Weekoverzicht #2: Een nieuw jaar is begonnen

    De eerste week van 2014 is alweer voorbij gevlogen, wat gaat de tijd snel! Hier mijn week in foto’s.

    Weekoverzicht

    Maandag 30/12 hadden wij een rustige dag, we genoten van een rustige avond bankhangen en ook Akira heeft daarvan genoten. Ze kwijlt eigenlijk nooit, maar was zo ontspannen aan het slapen dat er spontaan een hele sliert uit haar bek ging hangen haha. Dinsdag 31/12 waren we al vroeg op, Akira moest nog uitgelaten worden voor het vuurwerkgeweld zou losbarsten en ik had geen zin om in een lange rij voor oliebollen te staan. Akira gedroeg zich voorbeeldig de hele dag, is niet bang geweest en heeft niet geblaft naar alle harde klappen. Woensdag 1/1 Dat Akira echt niet bang was voor het vuurwerk bleek wel na middernacht, ze kwam gezellig naast ons staan op de bank om naar al het vuurwerk in de verte te kijken. Ideaal hoor, zo’n huis op 8 hoog, wat vuurwerk uitzicht betreft. We hielden een rustige dag en keken ‘s avonds naar de dart finale tussen van Gerwen en Wright, van Gerwen won! Donderdag 2/1 We hadden een 3D echo gepland staan en waren heel nieuwsgierig naar hoe onze kleine vent eruit zou zien. Helaas heeft hij alleen zijn mond en neus laten zien, hij ligt al zo laag met zijn hoofd in mijn bekken en ligt ook nog eens met zijn gezicht tegen de placenta aan te knuffelen, dat de 3D echo niet lukte. We kregen wel 1 foto mee gelukkig en daarop is duidelijk te zien dat onze vent sprekend op Joost lijkt. Ook schilderde Joost de babykamer af, terwijl ik met mijn moeder op pad ging voor laminaat en gordijnen. Vrijdag 3/1 had ik een hele lange werkdag. Van 7.00u tot 18:00u. Ik was gesloopt ‘s avonds, had last van maagzuur en een rusteloos lichaam. Slapen gaat niet goed meer en dat merk ik overdag, gelukkig was dit de laatste mega lange werkdag voor mijn verlof. Wel keken we op mijn werk lekker filmpjes en hielden een bankdag, lekker rustig. Zaterdag 4/1 ging ik ‘s morgens al vroeg met mijn moeder naar de Lapjesmarkt in Utrecht om stoffen te halen voor het bekleden van de wieg. Mijn stiefvader en Joost waren ondertussen al druk bezig met het neerleggen van de laminaat vloer in de babykamer. Eenmaal weer thuis zette ik samen met mijn moeder de meubels in elkaar en aan het eind van de middag was de basis van de babykamer af. Het kluswerk is klaar, de commode en de garderobekast staan. Ik kan eindelijk al die lieve kleertjes een plekje geven! Zondag 5/1 hield ik wasdag. De afgelopen twee weken heb ik wat achterstand opgelopen, dus er liggen flinke stapels met wasgoed te wachten om door de machine gehaald te worden. Verder probeer ik uit te rusten en op te laden voor een nieuwe week.

    Lees ook: Weekoverzicht #3

    ]]>

  • Hoi 2014!

    Vannacht knalden we het jaar 2014 in. We proostten met een fles alcoholvrije bubbels en keken vanuit ons 8 hoge woonkamer uit op al het vuurwerk dat de lucht in werd geschoten. Gelukkig Nieuwjaar! Het is bijna onmogelijk om zo’n mooi jaar als 2013 te overtreffen, maar toch gaan we het proberen. En het leek mij leuk om al mijn doelen en vooruitzichten van dit jaar met jullie te delen. 

    Het jaar van de baby

    Het zal je niet ontgaan zijn dat ik zwanger ben, morgen alweer 26 weken. Nog 14 weken en dan kunnen we hopelijk onze kleine vent in ons armen sluiten. Wat een vooruitzicht! Het is dan ook niet gek dat dit jaar vooral in het teken staat van onze kleine vent. Zwangerschapscursus, controles bij de verloskundige, de bevalling, poepluiers, plasluiers, (hopelijk) fijne borstvoedingsmomenten, huiltjes, lachjes, heel veel ‘eerste’ momentjes, kraambezoek… En zo kan ik nog wel even doorgaan met alles wat op ons staat te wachten. Die periode plannen is geen optie, we zullen het allemaal maar over ons heen moeten laten komen, maar ik ben er van overtuigd dat het merendeel daarvan genieten is en ik kijk er dan ook ontzettend naar uit!

    Het jaar van acceptatie

    Ik kan maar moeilijk wennen aan de veranderingen aan mijn lichaam, mijn buikvet maakt plaats voor een strakke buik, zelfs een beetje te strak. Elke week krijg ik er meer striae strepen bij naar mate mijn buik dikker wordt. Het is voor een goed doel, absoluut, maar het is lastig dat, wanneer je nooit trots bent geweest op je buik, het ook nog zo te zien veranderen. Dat zal ik dus moeten gaan accepteren, na de bevalling komt er vast weer een blubberbuik voor terug en moeten we nog maar zien hoe de rest van mijn lijf erbij komt te hangen. Mijn voornemen is om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Als ik echt ga balen van mijn lijf, dan zal ik daar wat aan moeten doen, op een gezonde manier. Verdergaan met hardlopen, waar ik voor mijn zwangerschap fanatiek mee was begonnen bijvoorbeeld. En zo gezond en tevreden het jaar eind december af te sluiten.

    Het jaar van orde scheppen

    Orde scheppen in huis, dat is iets wat ik heel graag wil. Het zal grotendeels wel nesteldrang zijn, maar ik kan me kapot ergeren aan rommeltjes. Denk ik eindelijk alle administratie op orde te hebben, ligt er onderin een andere kast ineens nog een stapel papieren, welke vervolgens weer op een stapel terecht komen, waardoor ik me een paar maanden later weer kapot erger aan het feit dat de administratie niet op orde is. Dat moet anders kunnen. Zo wil ik elke kamer, beetje bij beetje aan gaan pakken. En omdat ik dat niet allemaal zelf kan, zal ik hulptroepen in moeten schakelen. Gelukkig staan er al een aantal mensen te trappelen om te komen helpen haha.

    Ook zakelijk wil ik een beetje orde in de chaos scheppen. Eindelijk mijn websites SEO-klaar maken, daar heb ik nu mooi de tijd voor, aangezien ik door de bekkeninstabiliteit al geen fotoshoots meer doe. En als mijn prive administratie onder de loep wordt genomen, kan ik net zo goed de zakelijke administratie ook even meepakken.

    Het jaar van het genieten

    Genieten van de kleine dingen in het leven, dat is iets dat ik veel meer moet doen. Hoe ik dat moet doen, dat weet ik nog niet, maar feit is wel dat het nodig is. Tips hiervoor zijn dus meer dan welkom!

    Het jaar van veranderingen

    Hoe we zullen veranderen is natuurlijk nog niet te zeggen, maar het is heel normaal om te veranderen zodra je moeder wordt. En dus ook als je vader wordt. Ik hoop dat het moederschap mij rustiger maakt, dat ik sommige dingen wat meer kan laten gaan en leer om prioriteiten te stellen. Ook hoop ik dat de band tussen mij en Joost alleen maar sterker zal worden, dat het ouderschap ons goed zal doen en dat we net zo blijven praten als we nu doen.

    Het jaar van de projecten

    De komende 3 maanden heb ik nog zeeën van tijd om mij bezig te houden met leuke projecten. Dat zou je tenminste zeggen, aangezien ik maar 6 uurtjes per week werk en verder tijd zat heb voor andere dingen, soms baal ik er nu al van dat de dagen zo snel gaan, de tijd vliegt! Toch wil ik een 365 dagen project gaan starten (en afmaken!). Elke dag een foto, waarvan hopelijk zeker 90% gemaakt zal worden met mijn spiegelreflex. Daarnaast lijkt het me leuk om een life list te maken en zo mooie doelen op te schrijven, waar ik de rest van mijn leven over mag doen.

    Het jaar 2014

    Wat heb ik zin in alles dat dit jaar gaat gebeuren. Wat heb ik zin in het kijken naar de Winterspelen en het WK voetbal. Wat kijk ik uit naar het allereerste moment dat ik de kleine vent in mijn armen mag sluiten. Wat ben ik nieuwsgierig naar al het moois dat dit jaar ons gaat brengen.
    Ik ben ervan overtuigd dat het jaar nóg beter gaat worden dan 2013 voor ons was.
    Hopelijk kan ik aan het einde van dit jaar net zo’n mooi mini foto overzicht van 2014 laten zien!

    jaaroverzicht 2013

    ]]>

  • Tag: De Liebster Award

    Mamakletst is genomineerd voor de Liebster Award. Een Award om als “beginnende blogger” wat meer over jezelf te vertellen en misschien meer bezoekers te krijgen. Erg leuk. Ik werd genomineerd door Sylvia. Eigenlijk is het de bedoeling dat ik 11 vragen beantwoord en naderhand 9 beginnende bloggers nomineer om die 11 zelfbedachte vragen te geven. Maar ik heb besloten zelf alleen de vragen te beantwoorden. Dat komt vooral doordat ik verder geen beginnende bloggers volg. En de kleine blogs die ik volg hebben al lang een nominatie gehad. Maar ik vind het natuurlijk wel heel leuk om jullie wat meer over mezelf te vertellen, dus hieronder de antwoorden op de vragen;

    Met welke reden ben je begonnen met bloggen?

    We beginnen gelijk lekker makkelijk.. Bedankt Sylvia! 😉 Ooit, vroeger, toen ik een jaar of 15 was begon ik met bloggen om mijn ei kwijt te kunnen op het web. Ik vond het vooral leuk om te designen, ik begon (uiteraard) met een web-streepje-log-punt-nl account en tikte zo lekker mijn vreselijke (wink) problemen van me af. In 2008 startte ik met een eigen domein en schreef daar mijn verhaaltjes over mijn 3 maanden durende reis door Thailand en begon daarna verder te schrijven over het wel en wee in mijn leven. Vanwege prive-omstandigheden heb ik besloten met dat domein te stoppen en ik begon met een nieuwe blog. Ook dat voelde ergens niet lekker en zodoende schrijf ik nu op mamakletst.nl.

    Wat is je lievelingsnummer en waarom?

    Wat een lastige, ik ben een enorme muziekliefhebster, maar heb daarbij ook een hele uiteenlopende smaak.
    Maar mijn 5 all time favorites zijn;

    Anouk & Sarah Bettens – I alone 
    Paul Simon – Homeless
    Oh Fortuna
    Feist – Graveyard
    Diss Reaction – Jiiieehaaaa

    Hou je meer van de zomer of de winter?

    Ik hou veel meer van de zomer. Het is niet zo dat ik gevoelig ben voor een winterdepressie, maar ik kan erg down worden van langdurige kou. Aan de andere kant kijk ik nu ook wel weer heel erg uit naar de winterspelen. Maar dat komt meer omdat het weer een mooie gelegenheid is om wat vaker te ontspannen op de bank. Dat is met bekkeninstabiliteit wel erg prettig!

    Stel dat je een land zou zijn, welk land zou je zijn en waarom?

    Thailand! En dat terwijl het “Het land van de glimlach” genoemd wordt. Ik glimlach niet zo snel haha, ik kijk vaker een beetje nors. Maar alles in Thailand spreekt me aan. De taal, de cultuur, het eten, de steden, het boeddhisme. Dat past dan weer wel heel erg bij me. En als ik daar ben, glimlach ik wél de hele dag.

    liebster-blog-award

    Welk alcoholische drankje lust je het liefst?

    Ik kan hier wel een ontzettend lekker mixdrankje neerzetten, maar je maakt mij echt het meest blij met een koud biertje. Het merk maakt niet uit, als het maar geen bokbier is. Maargoed, ik ben zwanger, dus heb al een maand of 6 geen bier meer gedronken. Doe me nu maar een glas Jip en Janneke champagne haha.

    Wat zou je doen als je geen telefoon meer zou hebben?

    Een nieuwe kopen, want ik kan nog geen dag zonder telefoon.

    Wat zou je doen als je een dagje het andere geslacht zou hebben?

    Waarschijnlijk niet zo heel veel. Alhoewel, het zou nu wel heel fijn zijn om af en toe heel even een paar uurtjes niet-zwanger te zijn. Dan kan ik tenminste helpen met klussen in de babykamer en hoef ik niet zoals vandaag, huilend, door de pijn in mijn bekken, de kwast aan manlief te overhandigen. Verder vraag ik me af of ik het leuk zou vinden om een man te zijn. Ik denk het niet!

    Wat kan jou vreselijk irriteren?

    Op het moment heel erg veel haha, ik kan maar weinig hebben. Maar slome slakken in het verkeer, duwende mensen in de rij bij de kassa, of mensen die altijd en alleen maar over zichzelf kunnen praten kunnen mij heel erg irriteren. Net als bemoeials. Laat iedereen lekker in zijn waarde, daar wordt de hele wereld veel gelukkiger van!

    Hoe kan een ander je aan het lachen maken?

    Door iets liefs tegen me te zeggen. Of maak een goeie grap, dat wil ook nog wel eens helpen.

    Heb je dromen voor de toekomst? Zo ja, welke?

    Ik heb altijd dromen over de toekomst. Volgens mij is het leven heel saai als je geen uitdaging meer hebt in je leven. En die uitdaging krijg je door dromen te maken.
    Voor komend jaar droom ik vooral over het goed volbrengen van de zwangerschap en onze kleine man met heel erg veel liefde groot te brengen.

    Welke vraag heb je in dit rijtje gemist?

    Geen. Dit is altijd zo’n vraag van iemand die inspiratieloos is voor de laatste vragen haha. Mooi vind ik dat!

    Joyce

    ]]>

  • Verbouwen of verhuizen?

    Drie jaar geleden zijn we na een stressvolle periode in ons huidige appartement komen wonen. In een wijk waarvan de naam niet goed is, maar wij hebben hier eigenlijk nog geen gekke dingen meegemaakt en wonen hier wel prima. Natuurlijk is de wens naar een huis met een tuin heel groot, zeker met een hond in huis en een baby op komst, maar ach, voorlopig zitten we nog prima. Ons appartement wordt gerenoveerd binnenkort. En daardoor zitten we met een woon dilemma.

    Modelwoning

    Vorig jaar ontvingen we een uitnodiging om een modelwoning in de flat te komen bekijken. Alle appartementen zullen worden gerenoveerd en ook de buitenkant van de flat zou grondig worden aangepakt. Niet lang daarna zouden ze eigenlijk van start gaan, maar helaas gooide kapotte asbest platen in de kelder voor maandenlange oponthoud waardoor de start van de renovatie pas na afgelopen zomer was. Alle appartementen worden rij voor rij gerenoveerd, 13 verdiepingen tegelijkertijd en zo gaan ze steeds meer naar de andere kant van de flat toewerken.

    En dan ben je zwanger

    En dan heb je in augustus een positieve zwangerschapstest in je handen, dolgelukkig waren – en zijn – we daarmee. Maar al snel begonnen we na te denken over de renovatie plannen. Hoe zal het in zijn werk gaan en wanneer zijn we eigenlijk aan de beurt? Er werden hele Facebook pagina’s voor de bewoners de grond uitgestampt waar de bewoners lekker kunnen spuien over de verbouwing en die berichten zijn niet mals. Werd er eerst beloofd de verbouwing in je huis 10 dagen te laten duren, veranderde dat al vrij snel in 2 weken. Maar nu ze eenmaal bezig zijn blijkt 3 weken toch wat reëler te zijn. De bouwlui werkt niet echt handig en raffelen veel af omdat er haast bij is. Maar goed, de eerste woningen zijn inmiddels voorzien van nieuwe ramen, deuren, keuken, badkamer en toilet. Als je wilt kun je zelfs je woning van een 4 naar een 3 kamerappartement laten verbouwen, waardoor je badkamer groter wordt en je in plaats van 2 kleine extra slaapkamers 1 grote slaapkamer erbij hebt. Een ingrijpende gebeurtenis, waar je in een gewone situatie al niet blij van wordt om in te wonen.

    Lees ook: Terugblik: Zwanger en verhuizen naar de camping

    Planning bekend?

    5 weken geleden zijn we naar de huismeester gelopen om te vragen of er een planning bekend is, zodat we kunnen inschatten wanneer onze verbouwing gaat beginnen. Want het zou heel prettig zijn als dit in januari/februari zal zijn, in verband met het hoog zwanger zijn, of net bevallen zijn. Die planning was bekend, zoals het er nu naar uit ziet zijn wij 18 maart aan de beurt om te starten. Reken maar uit, 3 weken later is het 8 april en ik ben 10 april uitgerekend. Het idee van plassen op een chemisch toiletje dat ergens in je huis geplaatst wordt, geen stromend water in je woning en nergens privacy omdat ze in alle ruimtes tegelijkertijd aan de gang gaan, is niet ideaal in die situatie en zal voor heel veel onrust zorgen. Wat nu?

    Doorschuifwoning

    We bleken recht te hebben op een doorschuifwoning en zijn direct met de woningbouw in contact gekomen om het een en ander te regelen. Afgelopen dinsdag was het zo ver, we kregen een gerenoveerde woning in dezelfde flat aangeboden. Gisteren zijn we gaan kijken en het zag er netjes uit allemaal. Er moest wel heel veel aan gedaan worden, maar daar hadden we al rekening mee gehouden, alles was al uitgezocht, dus het was vooral een kwestie van de sleutel ontvangen en de spullen halen. Dus brachten we onze papieren naar de woningbouw in de hoop zo snel mogelijk de sleutel te mogen ophalen.

    Lees ook: Waarom ik graag wil verhuizen

    Bewijzen dat ik geen inkomsten heb

    Ineens ging de telefoon, met de papieren die ingeleverd zijn bleek dat ik in 2012 teveel verdiend heb om recht te hebben op een huurwoning, dat ik nu geen inkomen heb dat konden ze niet zomaar van ons aannemen, dat moesten we bewijzen. Hoe dan?! Bewijzen dat je een baan hebt is heel makkelijk, maar bewijzen dat je geen baan hebt valt niet mee. Alle mogelijke bewijzen werden in een half uur tijd verzameld, de gegevens van het UWV, de beëindiging van het contract van mijn laatste baan en zo gingen we weer naar de woningbouw. De persoon die alles zou regelen ging direct naar huis, wenste ons een fijn weekend en zou maandag wel weer contact met ons opnemen. Zonder dat we nog een stap verder waren, zo ga je natuurlijk niet rustig je weekend in. Dus behoorlijk pissig en aangedaan stapten we de auto weer in, op naar huis.

    Willen we wel verhuizen?

    Onderweg raakten we in gesprek, wat nou als? Alle mogelijke scenario’s werden besproken. En we kwamen tot de conclusie dat we 3 mogelijkheden hebben, we kunnen afwachten tot maandag de uitslag volgt of we het huis wel of niet krijgen, we betalen een maand dubbele huur en gaan de feestdagen klussend door om alles op tijd af te krijgen. Of we blazen de hele verhuizing af, blijven wonen waar we wonen, ik ga tijdens de renovatie tijdelijk ergens anders wonen en zo krijgen we de onkostenvergoeding en hebben geen verhuis-stress. Of we gaan toch nog maar eens met een hypotheker praten om te kijken of we een hypotheek kunnen krijgen en zo naar een hele andere woning (ook een appartement) kunnen verhuizen.

    De beslissing. Gaan we verhuizen?

    De laatste mogelijkheid viel al snel af en de eerste eigenlijk ook. We belden wat mensen, vroegen naar wat zij zouden doen en iedereen was unaniem, blijf waar je zit, steek je energie in de babykamer en pak je rust, doe leuke dingen en geniet nou eindelijk een keer van je zwangerschap, op die manier steek je ook nog eens een hoop geld (zoals de dubbele huur, waar de woningbouw in eerste instantie wel wat voor wilde regelen, maar toch begonnen terug te krabbelen….) in je zak wat altijd zeer welkom is met een kleine op komst! En zij zeiden eigenlijk wat wij al wel voelden. Hier blijven is voor nu echt de juiste beslissing.
    Na dat nog eens uitgebreid besproken te hebben, sliepen we afgelopen nacht als een roosje. We hebben bijna het klokje rond geslapen en werden wakker met het gevoel dat het echt de juiste beslissing te zijn om hier te blijven.

    En zo reden we vanmiddag naar de Gamma om een kleurtje voor de muren van de babykamer te laten mengen, in de kerstvakantie zijn we allebei vrij en gaan we lekker de babykamer opknappen en inrichten. Daar kijken we ontzettend naar uit!

  • Mijn eerste blog!.nl

    Ben ik te fanatiek? Ga ik het weer niet volhouden? Wat als er net als met mijn vorige blog achter de schermen van alles misgaat, waardoor ik alles kwijtraak? Heb ik er momenteel de energie wel voor? Is mijn zwangerschap niet te zwaar om me ook nog eens bezig te houden met bezoekers, blogposten en bijbehorende reacties? Heb ik er straks met een kindje nog wel tijd voor om een blog bij te houden? Er zijn genoeg redenen om niet aan een blog te beginnen. Maar ik doe het toch! En dit is mijn eerste blog op MamaKletst.

    Want ik mis het schrijven blogs. Ik kan door te bloggen mijn rust nemen wanneer mijn zwangerschap even te zwaar is en dan juist achter de computer kruipen om lekker te bloggen. Soms is het fijn om wat eerdere gebeurtenissen terug te lezen. En op de een of andere manier hou ik de behoefte om mijn leven te delen op het wereld wijde web.

    Dus hier is mamakletst.nl. Mijn nieuwe plekje op het wereld wijde web, de eerste blog staat nu online. We gaan zien of het bezoekers trekt. Misschien niet. Dan maar niet. In dat geval heb ik in elk geval voor mezelf een soort naslagwerk over een paar jaar.

    De komende periode ga je hier verhalen over mijn zwangerschap vinden en de voorbereidingen op het moederschap. En hopelijk gaat het uiteindelijk een mooie website worden waarop ik mooie verhalen over het moederschap kan delen. Want ik voel erg de behoefte hiermee aan de slag te gaan.

    Lees ook: Waarom ik ben gaan bloggen.

    Follow my blog with Bloglovin

    ]]>