Author: info@vandongen-online.nl

Maak een speelkamer van de slaapkamer

Gastblog – Heb jij ook zo’n actieve, kleine dreumes die het liefst bij het opstaan al in hutten wil spelen of zich om 6 uur in de morgen al als prinsesje wil verkleden? Door verschillende thema’s toe te passen in de slaapkamer van je kleintje ontstaat er een geweldige speelkamer. Hieronder vind je een aantal voorbeelden waar je aan kunt denken bij speelkamers.

Een echte klauteraar of een nette prinses?

Voor een echte klauteraar is het natuurlijk fantastisch om een boomhut als bed te hebben. Door een boomhut als bed te gebruiken bespaar je veel ruimte. Door slingertouwen, hangmatten en kleine obstakels te plaatsen, blijft het spelen met vriendjes leuk en een uitdaging. Je bent ze uren kwijt. Voor de kleine prinses is het een droom die uitkomt om in een kasteel wakker te worden. Door een voorkant van een kasteel na te maken en daarachter een bed of klets hoekje te maken, hebben de meisjes privacy en voelen ze zichzelf echte prinsesjes.

Bron

Bron

Accessoires

Ben je geen echte handy-man, maar wil je toch wat leuks van de slaapkamer maken? Door gebruik te maken van accessoires kom je al een heel eind. Denk hierbij aan een indianentent, de muren schilderen met krijtverf of een magneetmuur waar de kleintjes hun eigen knutselwerken op kunnen hangen. Op deze manier zijn de kinderen lekker creatief bezig en ontwikkelen ze zich sneller op dit gebied. Spelen en leren tegelijk, beter kan niet toch?

Bron

Zorgeloos spelen

Spelen is belangrijk voor een kind, maar een goede temperatuur op de slaapkamer is net zo belangrijk. De kleine kan namelijk snel klachten krijgen wanneer er ongezonde lucht in het kamertje zweeft. Dubbel glas is bijvoorbeeld iets wat aandacht verdient om de temperatuur constant te houden. Door dubbel glas aan te schaffen blijft het koel in de zomer en warm in de winter. Dubbel glas prijzen liggen ongeveer tussen de € 20 en € 40 per m2.

Lekker slapen

Wanneer de kleintjes gaan slapen zorgen rolluiken voor een constante temperatuur op de slaapkamer. Woningen worden tegenwoordig steeds beter geïsoleerd, maar er gaat nog veel warmte verloren. Rolluiken prijzen zijn afhankelijk van de volgende keuzes: materiaal, montage en de bediening. De prijzen liggen daarom best wel uiteen. Denk hierbij aan kosten tussen de € 90 en € 800.

Bron

Heb jij nog leuke tips voor een echte speelkamer op de slaapkamer? Deel dan alsjeblieft jouw creatieve ideeën.
]]>

21 June 2016
De 20 weken echo

Iedere zwangere krijgt ermee te maken, de 20 weken echo. De echo is niet verplicht om te laten maken, maar ik ken maar weinig zwangeren die de echo niet laten maken. Want hoe fijn is het dat je kindje halverwege de zwangerschap wordt nagekeken. Inmiddels is het alweer twee weken geleden dat we de 20 weken echo hadden, of in ons geval, de GUO.

Een GUO is een Geavanceerd ultrageluidonderzoek. Meestal wordt deze echo gedaan bij een zwangerschapsduur van 20 weken. Het verschil tussen de 20-weken echo en een GUO is met name de uitgebreidheid van de echo. Een GUO wordt verricht door gespecialiseerde artsechoscopisten die gebruik maken van zeer goede echo apparatuur. Een reden voor een GUO kan zijn omdat er bij de 20 weken echo een verdenking is op een afwijking. Maar je kunt ook een GUO krijgen omdat je als zwangere vrouw een verhoogd risico hebt op een kind met een afwijking.

In ons geval kregen wij een GUO vanwege de hart- en vaatziekten die bij mij in de familie zitten. Namelijk bij mijn ouders en opa en oma. Op zich hoeven dit geen afwijkingen te zijn die al tijdens de zwangerschap of na de geboorte zichtbaar kunnen zijn. Maar ik vind het een prettig idee dat ze er toch even extra goed naar kijken. En zo’n straf vind ik het ook niet om behoorlijk lang naar een pompend klein hartje in mijn buik te kijken.

Twee weken geleden was het voor ons zover. We brachten Luuk naar de peuterspeelzaal en vertrokken samen richting het WKZ. Helaas liep het behoorlijk uit, waardoor we pas na een half uur aan de beurt waren. De kleine man had weinig zin om er echt goed voor te liggen. Hij lag met zijn voeten in mijn linkerzij en zijn hoofd in mijn rechterzij. Een echte dwarsligger. Omdat zijn hart precies achter mijn navel lag, was dit niet gelijk goed in beeld te krijgen. Net als zijn hoofd, hij bewoog zo druk, dat we ongeveer de helft van de tijd bezig zijn geweest met wachten tot hij goed lag, mijn adem inhouden en proberen zo stil mogelijk te liggen om de metingen te laten slagen. Uiteindelijk lukte het gelukkig, maar het had heel wat voeten in de aarde.

Gelukkig kwam na ruim een uur de uitslag. Alles lijkt helemaal goed te zijn met de kleine man. Hij oogt gezond en dat is heel erg fijn. Het is bizar hoe veel drukker je je maakt als je een tweede kindje krijgt. Ik was bij Luuk ook zenuwachtig, maar nu maakte ik me toch meer zorgen over een eventuele verkeerde uitslag. Maar dat is voor veel moeders bekend heb ik inmiddels begrepen.

Wij gaan dus met een gerust hart verder de zwangerschap in. De eerste helft zit erop en die was behoorlijk turbulent. Hopelijk is de tweede helft van de zwangerschap een stuk rustiger. Dat kunnen we wel gebruiken.
]]>

17 June 2016
Mijn Gastric Bypass

Het is alweer vier jaar geleden dat ik een Gastric Bypass heb ondergaan. Veel mensen zien dit als een makkelijke uitweg, want waarom zou je niet gewoon afvallen? Gewoon even je maag kleiner laten maken en alles gaat vanzelf. Maar niets is minder waar. Laatst las ik reacties op internet over Sonja Silva die dezelfde operatie heeft ondergaan en die reacties waren totaal niet vriendelijk.

Wat is een Gastric Bypass?

Met een Gastric Bypass wordt de maag verkleind en het spijsverteringskanaal wordt omgelegd. De maag wordt ongeveer het formaat van een kiwi en de darm wordt aan dit nieuwe maagje vastgemaakt. De oude maag blijft bestaan, want deze zal ervoor zorgen dat het maagzuur bij het eten samenkomt zodat er een normale spijsvertering zal zijn.

De operatie zelf heeft grote impact op mij gemaakt. Voor de operatie woog ik 127 kilo. De meeste dieten die er te vinden zijn heb ik wel geprobeerd, maar zonder gewenst en blijvend resultaat. Ik viel wel af, maar het kwam er net zo hard weer aan en soms zelfs meer. Ondanks dat alles rustig volgens de schema’s afgebouwd werd.

Mijn gezondheid kwam in gevaar en daardoor besloot ik de knoop door te hakken en toch deze operatie te ondergaan. Online zocht ik naar informatie en ik kwam bij een ziekenhuis in Amsterdam terecht. Ik maakte een afspraak en het traject ging van start. Eerst een kennismakingsgesprek en daarna nog een informatie avond. Wat kwam er veel bij kijken zeg. Het is niet zomaar een operatie, maar je hele levensstijl wordt veranderd. Of je het nu wil of niet, er is geen ontkomen meer aan. Er vielen zelfs woorden als overlijden en risico’s. Hier schrok ik wel van, maar toch zette ik door.

Mijn hele voortraject is begonnen in augustus 2011 en in oktober van datzelfde jaar moest ik langs verschillende artsen om te kijken of ik wel in aanmerking zou komen. Eindelijk kreeg ik in januari mijn eindgesprek, dat wordt ook wel het ja/nee gesprek genoemd. En ik kreeg een ja! Wat was ik blij zeg, ik kon eindelijk mijn oude leven vaarwel zeggen.

Op 26 maart werd ik geopereerd en na de kilo’s vlogen eraf. Ik zal je verder niet vermoeien met dit traject, maar het bestond uit veel opnieuw leren kennen van mijn lichaam. Wat kan ik wel en wat kan ik niet eten? En de dumpingen als het eten niet goed viel, waren erg vervelend. Wat kun je jezelf toch beroerd voelen. Na een half uur slapen voelde ik me meestal gelukkig wel weer goed. Inmiddels heb ik geleerd wat ik wel en niet meer kan eten. Echt luxe uit eten gaan zal niet meer gaan, want na bijvoorbeeld een kopje soep zit ik vol.

Tegenwoordig ga ik voor de sushi/tapas, zo kan ik weinig eten en toch heerlijk genieten en een gezellig avondje hebben. Door vitamine tekorten ben ik vaak moe en heb ik weer extra injecties nodig zodat ik me weer beter ga voelen.

Inmiddels ben ik ook alweer een jaar de trotse moeder van Roxas, hij kan regelmatig meer eten dan zijn eigen moeder. Ik maak mezelf vaak genoeg zorgen of hij niet teveel krijgt of dat hij niet te zwaar is. Ik ben vaak bang dat hij mijn genen heeft en met dezelfde problemen en worstelingen als zijn moeder komt te zitten. Maar afgelopen week hadden we een afspraak bij het consultatiebureau en daar maakte ze zich zelfs zorgen om zijn BMI omdat deze te laag zou zijn. Nou ja, ik neem het maar met een korrel zout.

Na al het afvallen heb ik mezelf een tattoo cadeau gedaan, een veer van een fenix, herboren uit eigen as en de tekst ‘Initium Novum’ erbij, dit betekent ‘een nieuw begin’. Wellicht heb je deze al eens voorbij zien komen in het blote mama buik artikel. Dit was voor mij echt het begin van een nieuw leven.

Ooit zou ik nog wel mijn overtollige huid willen laten verwijderen, mits dit vergoed zal worden. Het totale kostenplaatje voor mijn benen, buik en armen zal zo rond de € 9000 zijn, als het al niet meer is en dat is mij net iets teveel. In september heb ik weer een controle afspraak en dan ga ik daar zeker naar informeren. Duim je mee voor me?

16 June 2016
Wat als ik er niet meer ben?
Er zijn van die dingen, daar wil je eigenlijk niet aan denken. Maar die wel belangrijk zijn om over na te denken. “Wat als ik er niet meer ben?”- is zo’n ding. Ik wil er eigenlijk niet aan denken. Maar ik moet wel. Want als er iets met mij gebeurd, tijdens de bevalling of de jaren daarna… Wie zorgt er dan voor mijn kind?

Je wilt er niet vanuit gaan. Je wilt er vanuit gaan dat je oud en grijs wordt. Je kind (en kleinkinderen) zien opgroeien en gelukkig zien worden. Maar laten we wel eerlijk zijn. Er zijn dingen die je niet in de hand hebt. Als een idioot besluit door rood te rijden, als ik op weg ben naar mijn werk o.i.d. Het kan. Je wilt het niet, maar het kan.

Als je een partner hebt kun je nog denken hij/zij is er dan nog. Maar dat stukje valt al weg bij mij. Ik ben alleen (bewust voor gekozen). Dus wie zorgt er dan voor mijn kind. Al in de aanloop naar mijn zwangerschap heb ik er wel over nagedacht. Maar in de loop van de tijd veranderd je visie, je leven en je omgeving. Als ik niks zou vastleggen dan zou de jeugdrechter beslissen (wel in overleg met familie) maar dan hebben ze mijn mening niet.

Je zou dan misschien zeggen: je ouders. Ook dat gaat bij mij het niet worden. Mijn ouders zijn al in de 70, en dat wil ik ze niet aan doen. Ineens weer de zorg voor (wellicht) een klein kind. En wat als zij dan wegvallen? Dan moet mijn kind weer naar een ander. Dan kom je al gauw op broers/zussen die je hebt of een goede vriendin (of ander familielid).

Maar er zijn nog meer overwegingen:
- Willen zij wel de zorg voor mijn kind?
- Vind ik hun geschikte opvoeders?
- Wat is/hoe goed is de relatie met mijn kind?
- Kunnen zij het financieel wel dragen?
- Hebben ze zelf al kinderen/ervaring?
- Zijn zij sterk genoeg om in zo’n situatie de zorg over te nemen?
- Wil ik iemand voor de opvoeding en een apart iemand die het financiële gedeelte beheert?
En zo zijn er nog veel meer gedachten voorbijgekomen.

Rond 20 weken begon ik er steeds meer over na te denken. En besloot ik eigenlijk ook dat ik het wel vast wilde leggen voor het einde van de zwangerschap. Want wat als er wat gebeurt bij de bevalling (hoeft overigens niet gelijk sterfte te zijn, je kan ook in coma raken door een of ander iets).

Ik besloot het ook bij mijn familie neer te leggen. Ik vond hun visie en mening ook belangrijk. Het is geen leuk onderwerp om te bespreken maar wel belangrijk. En daarbij vroeg ik binnen de Verenging Bam-mam.nl ook hoe zij het geregeld hadden en waarom. Maar ook waar.

Ik ben er denk ik uit. Toch durf ik het nog niet helemaal vast te leggen. Dat is toch wel een drempeltje…

Heb jij hier ook over nagedacht? Iets geregeld?
]]>
14 June 2016
Weekoverzicht #93: Echo’s en nesteldrang

He wat, een fotodagboek op maandag? Ja mijn blogplanning ligt een beetje overhoop en ik ben wat aan het schuiven geweest met vaste rubrieken. Maar dit fotodagboek komt eenmalig op maandag voorbij, vanaf volgende week is het gewoon weer op woensdag te lezen. De afgelopen twee weken waren voor ons doen best druk. Ik merk dat ik meer energie heb om wat te ondernemen. En dat is te zien aan de foto’s.

Zo hallo babybuikje! Ben je daar ineens!

Luuk stapt ‘s middags nog wel eens met het verkeerde been uit bed, nog wat luieren op het grote bed met zijn speen, doekje en een koekje doet dan vaak veel goeds.

Ik kan me niet voorstellen dat dit lekker slaapt.

Tja, de afbeelding zegt genoeg denk ik.

In de wachtkamer bij de GUO. We waren aan de vroege kant en het liep ook nog eens bijna een half uur uit. Dus dronk ik een warme chocomel.

En hoewel de kleine man behoorlijk eigenwijs was en enorm lag te bewegen tijdens de echo, was na een lange drie kwartier de uitslag dat alles in orde is. Zo’n opluchting. En kijk dat lieve wipneusje eens.

Luuk ging soep koken met een bamboe stok.

En wilde heel wat af knuffelen met mama.

De 19 weken zwanger update kwam online op mijn blog.

Na een lange en drukke dag op de peuterspeelzaal en daarna bij opa en oma, had Luuk vooral zin om te slapen de dag daarna.

Een foto uit Frankrijk. Op deze camping gaan wij over een maandje een week lang vakantie vieren. Maar met alle regenval was de boel een beetje erg overstroomd. Hopelijk blijft het de komende weken droog.

Koeienkaas op brood!

In de middag wil ik nog wel eens een middagdutje doen om een beetje extra energie te krijgen, Luuk wilde graag naast mij slapen, maar deed natuurlijk geen oog dicht, al lijkt het op deze foto anders.

Samen met papa gekke filmpjes kijken op Dumpert. De ideale zaterdagochtendbesteding voor Luuk.

‘s Middags gingen we naar de jaarmarkt. En wat was het warm! We zijn op een gegeven moment binnen onder de ventilator gaan zitten om wat af te koelen. Luuk vermaakte zich uitstekend met zijn nieuwe tractor en maakte op zijn manier praatjes met iedereen.

Ik heb zo vreselijk veel moeten hoesten vorige week, dat ik er nauwelijks van kon slapen.

Zondag gingen we barbecueën op de camping. En terwijl Joost nog even het laatste vlees kocht bij de Jumbo, maakten Luuk en ik een carselfie.

Lekker zwemmen. Luuk heeft zich zo goed vermaakt. En wat is het fijn dat hij nu zo goed zelf in en uit het badje kan komen en we er niet meer constant bij hoeven te zitten. Een relaxte middag voor ons allemaal.

Echte mannen koken buiten. Ofzo.

Luuk knuffelde nog even flink met zijn grote vriend Cooper.

En na zo’n dag kun je niet anders dan vooral weer heel erg veel slapen natuurlijk.

Woensdag hadden we een enorm drukke dag op de planning, Luuk en Joost gingen na het douchen nog heel even ontspannen voor de drukte begon. Want Luuk ging naar de peuterspeelzaal, we hadden een kennismaking op een potentiële basisschool voor Luuk, daarna een gesprek op de peuterspeelzaal, ik moest voor een klein onderzoekje naar het ziekenhuis, we hadden een echo en Luuk en ik aten ‘s avonds bij mijn moeder terwijl de rest van de familie naar het concert van Iron Maiden ging. Zulke dagen zijn niet goed voor een zwangere vrouw kan ik je vertellen.

Luuk heeft zich ondanks de drukke planning onwijs goed gedragen en kreeg na het eten nog een lekker toetje.

De echo was weer erg leuk om te zien. De kleine stak zijn duim nog op om te laten weten dat alles goed gaat.

En mijn bestelling van de Baby-Dump kwam binnen. Op het boxkleed na, is inmiddels de complete baby uitzet in huis.

Donderdagmiddag gingen we nog even langs de peuterspeelzaal voor de schoolfotograaf. Luuk vond de beste man erg grappig en na 3 foto’s was hij al klaar haha.

Van de juf kreeg hij een sticker, daar was hij mega trots op.

Er lag nog een traktatie van de peuterspeelzaal van een week daarvoor op de kast, Luuk vond het erg lekker!

Ik verbaas me ‘s morgens steeds meer over die groeiende buik en de bolling die je ziet als ik plat op mijn rug lig. Zo leuk weer!

Ondertussen begin ik wat last te krijgen van nesteldrang. Onze eettafel ligt meestal vol met zooi, maar het moest en zou opgeruimd worden. En zo pak ik elke keer wat aan in huis. Heerlijk dat het opruimt, jammer dat het zoveel tijd kost.

Op een lege eettafel kunnen de kinderen wel weer heel fijn knutselen. We gingen aan de slag met de Vaderdag cadeau’s.

Oh wat een lieffie he, dit is zijn nieuwe manier van kusjes geven. En laatst zei hij zelfs “mama mooi” terwijl hij zijn handen zo op mijn wangen hield. Dat maakt alle terrorpeuter buien zeker goed!

Tja, ik zei toch al dat ik last heb van nesteldrang? De kledingkasten van beide jongens moesten er dus aan geloven. Heerlijk alleen nog maar kleding die daadwerkelijk past in de kast bij Luuk en alle grotere maten in plastic bakken onderin de kast.

In gesprek met papa tijdens het eten.

Afgelopen zaterdag gingen we naar de brandweeroptocht in De Bilt. Luuk was enorm onder de indruk van alle brandweerauto’s en de geluiden die eruit kwamen.

Er reden ook verschillende oude brandweerwagens mee, zoiets als dit. Zo leuk!

Luuk bleef onder de indruk zijn.

Dan ook nog maar even bij mama op de arm kijken naar al het moois wat voorbij kwam.

Gisteren ging Luuk samen met zijn tante naar Dierenpark Amersfoort. Zo kon ik even wat werk verzetten. En het is weer een lesje in los laten voor mij. Hij heeft het enorm naar zijn zin gehad.

Lees ook: Weekoverzicht #94
]]>

13 June 2016
Borstvoeding geven – mijn verhaal

“Ga je borstvoeding geven?” Deze vraag heb ik heel vaak gehad tijdens mijn zwangerschap en vond ik soms mega irritant. Niet omdat mensen niet mochten weten of ik wel of geen borstvoeding ging geven, maar omdat er bij sommige mensen al zo een oordelend toontje in lag. Zo van: “als je nee zegt, nou, dan ben je wel een hele slechte moeder.”. Gelukkig heb ik hele een lieve man, vrienden en familie, die mijn keuzes hierin respecteerde en mij hielpen bij het maken van de voor mij juiste keuze!

Wel of geen borstvoeding?

Voor mijn zwangerschap zei ik altijd: ik ga geen borstvoeding geven. Even vooropgesteld, ik heb absoluut niets tegen borstvoeding en ben mezelf ervan bewust dat dit de allerbeste voeding voor baby’tjes is, maar ik had er totaal geen gevoel bij. Toen ik eenmaal zwanger was, ging ik er natuurlijk toch meer over nadenken en over lezen. Na het lezen van vele artikelen en vele gesprekken met vriendinnen, mijn moeder en mijn man besloot ik om toch borstvoeding te gaan geven. Ik wilde het in ieder geval geprobeerd hebben.

Onze kleine is middels een keizersnede geboren en in het ziekenhuis werd mij verteld dat het dan wel even kan duren voordat je borstvoeding goed op gang is. Bij mij kwam het sneller dan verwacht op gang en kon ik Huub gaan voeden. Het aanleggen vond ik wel een ding en in het ziekenhuis was de begeleiding niet optimaal. Je ziet zoveel verschillende verpleegsters, de een helpt heel goed en dan ander weet het niet zo goed of heeft geen tijd. Uiteindelijk kreeg ik een tepelhoedje en hiermee ging Huub beter drinken. Toch was het niet genoeg en de tweede nacht in het ziekenhuis vroeg ik om bijvoeding. Ook omdat Huub afviel en geel begon te zien.

Toch wilde ik doorzetten en kijken hoe het thuis zou gaan als ik hulp van de kraamhulp zou hebben. Ik had echt een fantastische kraamhulp en zij heeft mij enorm goed geholpen met de borstvoeding. Ik besloot wel om te gaan kolven, zodat mijn man zo af en toe een flesje kon geven. Ik was na de zware bevalling en uiteindelijk keizersnede enorm moe en hierdoor kon ik ’s avonds vroeg naar bed gaan tot aan de nachtvoeding. Na de kraamweek was de borstvoeding was goed op gang, Huub hapte mooi aan, begon steeds beter te drinken en ik kreeg ook meer handigheid in het aanleggen. Maar toch…

Stoppen met borstvoeding.

Ik heb vier weken borstvoeding gegeven en toen besloot ik om te stoppen. Waarom ik ben gestopt? Ik vond er niets aan! BAM, ik heb het gezegd. Noem me egoïstisch, noem me een opgever, maar dit was voor iedereen de beste keuze. En geloof me, deze keuze heeft een hele hoop tranen gekost. Ik kan niet goed uitleggen waarom ik borstvoeding geven niet leuk vond. Ik weet alleen dat die vier weken stressvol waren en dit was niet goed voor mij, maar al helemaal niet voor Huub. Hij merkte natuurlijk ook dat er iets met zijn mama was. Hij ging slechter en korter drinken, en ik kreeg het idee dat hij niet voldoende binnen kreeg.

In week drie kwam hij op sommige dagen om het uur en ’s nachts om de 2 uur. Dit was slopend voor mij en ik werd hier alleen maar enorm labiel door. In week vier besloot ik te stoppen door af te gaan bouwen (elke paar dagen een voeding vervangen door een fles). Met lood in mijn schoenen belde ik het consultatiebureau voor advies hoe af te bouwen. Nadat ik de woorden ‘ik ga stoppen met borstvoeding geven’ had uitgesproken, brak ik in tranen uit. De verpleegster die ik aan de telefoon had was heel lief en zei: aan een ongelukkige mama heeft Huub ook niets. Ik was zo blij met het begrip.

Vol goede moed begon ik aan het afbouwen en dacht er zelfs nog even aan om ’s ochtends en ’s avonds nog wel borstvoeding te geven. Na een paar dagen sloeg de stress rondom borstvoeding geven toch weer toe. Uiteindelijk besloot ik na precies vier weken borstvoeding te hebben gegeven helemaal te stoppen en volledig over te gaan op flesvoeding.

Voor mij een van de beste, maar ook een van de moeilijkste beslissingen die ik tot nu toe heb genomen in het moederschap. Ik werd meteen minder gestrest en emotioneel. Huub dronk goed en accepteerde de flesjes meteen. En zoals de verloskundige nog tegen mij zei: ‘een happy mama is een happy baby’; dat was echt van toepassing op ons.

En deze happy mama is met een happy baby en een happy man een wijntje gaan drinken om een emotionele periode af te sluiten en aan een volgend hoofdstuk te beginnen.

Opgelucht, maar toch…

Ik was enorm opgelucht nadat ik deze beslissing had genomen. Ik genoot/geniet van het geven van de flesjes en ook als mijn man Huub een flesje geeft geniet ik er enorm van om naar ze te kijken. Toch heb ik mij ook schuldig gevoeld. Schuldig naar Huub omdat ik het niet kon (emotioneel gezien) en hem onthoud van de beste voeding voor baby’tjes, schuldig naar mijn man omdat ik niet heb doorgezet (hij heeft me nooit, maar dan ook nooit, het gevoel gegeven dat ik faalde. Hij heeft mij juist enorm gesteund), schuldig naar mama’s die heel graag borstvoeding willen geven, maar waarbij het lichamelijk niet lukt.

Ik vond het enorm moeilijk om aan andere mensen uit te leggen waarom ik was gestopt. Op een of andere manier is borstvoeding geven een beladen onderwerp, waar veel mensen een sterke mening over hebben. Ik heb veel ‘smoesjes’ bedacht, als ‘ik had niet genoeg voedzame voeding’ of ‘Huub kreeg niet genoeg binnen’. Inmiddels ben ik zover dat ik dus durf te zeggen: ‘Ik vond er niets aan en daardoor werd het alleen maar een stressvolle bedoeling’. En eigenlijk krijg ik alleen maar positieve reacties van mensen en dat is zo fijn. En die paar mensen die wel veroordelend keken of met een ondertoontje zeiden: ‘als dat het beste is voor jou’, die neem ik voor lief. En hé, het is ook prima als je er een andere mening over hebt, maar respecteer die van een ander ook.

Stoppen met borstvoeding geven was niet makkelijk en tegen anderen zeggen dat je bent gestopt en waarom was nog minder makkelijk. Je wil je kindje het allerbeste geven en uiteindelijk is dat borstvoeding. Maar de kunstvoeding die we tegenwoordig hebben is een heel goed alternatief als je om wat voor reden dan ook geen borstvoeding kan of wil geven. En welke reden je ook hebt om wel of geen borstvoeding te geven, is oké! Jij bent de mama en jij weet het beste wat je moet doen. De enige waarmee je dit hoeft te bespreken is met de papa van je kindje en verder heeft helemaal niemand iets te maken met de keuze die je maakt.
]]>

13 June 2016
mama-sieraden-winnen

Ik beken, ik ben een echte ekster. Als het glimt vind ik het leuk, als het sieraden zijn dan. Niet alleen ik heb daar een handje van, maar ook de man des huizes en zoonlief lopen heel graag met sieraden om. Ik was dus enorm blij dat ik van Kaya sieraden een echt mamakado mocht uitkiezen en het leukste is dat ik ook nog shoptegoed mag weggeven aan één van mijn lezers.

Het viel nog niet mee om te kiezen. Ik wilde het liefst een hanger, omdat ik deze de hele zwangerschap kan blijven dragen. Bij een armband en zeker een ring is dat nog de vraag, want als ik net zoveel vocht ga vasthouden als bij de vorige zwangerschap, kan ik al gauw geen ringen en armbanden meer om. Maar wat is er veel keuze uit hele toffe hangers.

Uiteindelijk besloot ik voor een naamketting met daarop een stamboom en een blauwe geboortesteen te kiezen. Een stamboom (of wel een ‘family tree’) omdat dit in onze familie vrij veel betekenis heeft en natuurlijk draag ik graag de naam Luuk bij me. Ik koos voor de geboortesteen van de maand maart omdat Luuk in maart geboren is. En die was toevallig ook nog eens blauw.

Ik draag de ketting vol trots en voor de Kerstdagen dit jaar kan ik altijd nog een tweede hanger vragen met de naam van onze tweede spruit.

Winnen?

Ben jij net als ik gek op mama sieraden, dan heb ik goed nieuws voor je. Ik mag namelijk shoptegoed voor KAYA sieraden weggeven t.w.v. € 35,00.

Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is hieronder in een reactie te laten weten dat je meedoet. Vergeet niet te reageren met een geldig e-mailadres. Om extra kans te maken mag je ook via Facebook reageren, ga hiervoor naar de MamaKletst Facebook pagina en reageer op het bovenste bericht over deze winactie.

Op woensdag 8 juni zal ik de winnaar bekend maken via Facebook, hou de pagina dus in de gaten!

31 May 2016
19 weken zwanger
Jeetje, nog maar een week en ik zit op de helft van de zwangerschap! Althans, als ik langer zwanger ben dan ik van Luuk was, anders ben ik inmiddels al over de helft heen. Komende week hebben we de 20 weken echo, want ik ben nu 19 weken zwanger. Maar hoe ging het afgelopen week?

Hoe voel ik me?

Het gaat wel, ik ben nog steeds erg somber en zit niet lekker in mijn vel. Ik vind het heel erg moeilijk om mijn grenzen te leren kennen om niet teveel pijn te hebben, waardoor ik vaak over die grenzen heen ga en ik weer een tijdje nodig heb om bij te komen.

Maar afgelopen week waren mijn laatste werkdagen met alle gastkinderen. De contracten zijn afgelopen, waardoor ik een stuk minder uren ga werken en ook maar 1 kind per dag erbij heb. Dat geeft me heel veel rust. Niet alleen in mijn hoofd, maar ook qua tillen en dergelijke scheelt het een stuk. Hopelijk ga ik me daardoor ook snel een stuk beter voelen, dat zou fijn zijn.

De misselijkheid gaat goed gelukkig. Ik weet precies wat me misselijk maakt en wat niet en ik heb daardoor geen medicijnen meer nodig. Ik durf nog niet te vroeg te juichen, omdat het de vorige zwangerschap na 30 weken ineens terug kwam, maar misschien bof ik deze keer haha.

Groei & Kilo’s

De misselijkheid is minder en het overgeven gebeurt eigenlijk niet meer. Ik had dus wel verwacht dat de kilo’s er nu aan zouden vliegen, maar niets is minder waar. Ik ben in een week tijd een halve kilo aangekomen en zit dus nog 4 kilo onder mijn startgewicht.

Mijn buikomvang heb ik deze week niet gemeten, maar ik merk wel dat mijn buik is gegroeid. De striae begint te jeuken en ik hoorde de afgelopen dagen van verschillende mensen dat mijn buik nu toch wel echt zichtbaar begint te worden.

Afspraken afgelopen week

Vorige week ging ik weer naar de POP poli om te praten over de manier waarop de zwangerschap verder begeleid zou worden. Er kwam niet heel veel bijzonders uit. Ze kunnen immers niet garanderen dat ik deze keer geen vervelende ervaringen zal krijgen wat betreft de uitleg van sommige artsen. Maar ze willen wel proberen er zoveel mogelijk voor te zorgen dat alles goed aan me wordt uitgelegd. En ik zal stap voor stap samen met de gynaecoloog aan mijn bevalplan gaan werken, om daar duidelijk mijn wensen in te zetten. Het zal mij benieuwen of ik daadwerkelijk verschil ga merken met de vorige zwangerschap. Ik hoop het wel!

Komende week heb ik een drukke WKZ week. Ik moet op een middag naar de diabetesverpleegkundige en de medisch verloskundige voor een standaard controle. Ook zijn we een ochtendje in het ziekenhuis voor de GUO (medische 20 weken echo) en ik ga eind van de week een middagje op bezoek bij de maatschappelijk werker. Dat worden dus weer flink wat ritjes naar het ziekenhuis. Het is zo jammer dat niet alles op een dag gepland kan worden, maar de poli’s waar ik heen moet zijn er niet op dezelfde dagen, waardoor ik af en toe dus drie keer in een week tijd naar het ziekenhuis moet. Niets aan te doen helaas!

Leuke dingen afgelopen week
- Luuk ging voor het eerst naar de peuterspeelzaal
- Ik maakte van de vrije tijd gebruik door lekker een paar uurtjes naar de kapper te gaan en een hele nieuwe coupe te laten knippen
- Ik was jarig
- Samen met mijn schoonzus ging ik naar de Ibiza markt hier in het dorp
- De zwanger box van de Ouders van Nu is binnen, binnenkort deel ik de inhoud op mijn blog
- Ik werkte de laatste volledige week met alle gastkinderen, vanaf nu werk ik een stuk minder en komt er nog maar 1 kind per dag
- De rommelkamer is zo goed als opgeruimd met dank aan de hulp van mijn schoonzus, zo fijn!
- Tot de ontdekking komen dat op het boxkleed en wat kleine prulletjes na, de baby uitzet helemaal compleet is
- Ik had voor het eerst sinds tijden weer eens make-up op, Luuk bekeek het even goed en zei “mama kleuren!” toen ik vroeg of hij het mooi vond zei hij nee, haha!
]]>
30 May 2016
Help ons aan een babynaam
Nu we het geslacht van de baby weten, komen er allerlei praktische zaken op de to-do lijst te staan. Want naast het kopen van jongenskleren, moeten er meer dingen gebeuren. Waaronder het uitkiezen van een jongensnaam. Maar dat valt nog niet mee als je wat babynamen betreft allebei een hele andere smaak hebt.

Bij Luuk waren we al vrij snel over uit. Nadat we allebei verschillende favoriete namen op een rijtje hadden gezet, kwam alleen de naam Luuk overeen. En toen bleek dat we in verwachting waren van een zoon, wisten we direct dat onze baby Luuk zou gaan heten.

Maar deze keer komt er niets overeen, waar ik de wat apartere namen erg leuk vind, vindt Joost de echte Nederlandse namen erg leuk. En op onze lijstjes met favoriete namen staat geen enkele keer dezelfde naam. Dat zou nog wel eens lastig kunnen worden.

We hebben een aantal eisen:
- Een korte stoere naam (het liefst één lettergreep)
- Niet eindigen op een S of X, want dat bekt niet lekker met zijn achternaam, als hij slist zou dat echt zielig zijn in dat geval
- Het moet goed bij Joost, Joyce en Luuk passen
- Geen Henk, Piet, Jan of Klaas (of andere namen in die trant)
Op zich lijkt het niet heel moeilijk met bovenstaande eisen. Maar toch komen we er op de een of andere manier echt niet uit. Nu weet ik dat we nog ruim 20 weken de tijd hebben om een naam te bedenken, maar het zou me rust geven hier toch een beslissing over te nemen. Ik zou er niet aan moeten denken dat baby 2.0 te vroeg wordt geboren en we hem naamloos door het leven moeten laten gaan, of maar gewoon een naam kiezen op zo’n moment omdat we wel wat anders aan ons hoofd hebben. Een naam bedenken staat bovenaan mijn to-do list en ik hoop dat we dat puntje gauw kunnen afstrepen. Op de een of andere manier maakt het ook heel echt om de baby al een naam te kunnen geven. Ik vond het heel fijn om Luuk tijdens de zwangerschap al daadwerkelijk ‘Luuk’ te noemen onderling.

Natuurlijk is het vooral grappig bedoelt om hulp te vragen voor een naam. Maar je weet het niet, misschien komt dé naam wel tevoorschijn in een reactie onder dit artikel en kunnen we de namenzoektocht achter ons laten. Dus weet jij een leuke naam die door ons eisenpakket heen komt? Laat het dan vooral weten in een reactie.

Na de bevalling laten we weten of we dé naam uiteindelijk via zo’n reactie hebben gevonden of niet, want hoe leuk ik het ook vind om heel veel over de zwangerschap te delen, de naam blijft geheim. Ik vond het zo’n magisch moment om Luuk’s naam voor het eerst hardop uit te spreken waar andere mensen bij waren nadat hij was geboren. Dat moment wil ik echt niet missen deze keer!

Was jij snel uit de naam voor je kind? En welke naam vind je bij ons passen?
]]>
28 May 2016
Gastblogger Lize stelt zich voor

Ik ben Lize en ik ben 30 jaar oud. Op 12 januari 2016 ben ik voor het eerst mama geworden van een prachtige zoon. Ons mannetje heet Huub en is een heerlijk vrolijk en lief mannetje, maar er zit ook een kop op! Heerlijk! Ik heb een pittige zwangerschap gehad, met veel onzekerheden en downs. Desondanks heb ik gelukkig ook veel kunnen genieten. Mijn bevalling was er ook geen uit het boekje en als de kleine er dan eenmaal is staat je hele leven (positief) op z’n kop. Hier zal ik uiteraard nog een blog over gaan schrijven.

Tijdens mijn zwangerschap merkte ik al dat ik graag over mijn gevoelens, onzekerheden, vragen en ervaringen wilde schrijven en dit gevoel werd na de geboorte van onze zoon alleen maar sterker. Het werkt voor mij therapeutisch, maar ik vind het ook gewoon heel leuk om mijn ervaringen te delen en andere mama’s en aanstaande mama’s hopelijk zelfs hiermee te kunnen helpen. Daarom ben ik erg verheugd dat ik aan de slag mag als gastblogger bij MamaKletst! Ik heb er super veel zin in.

Mijn leven

Ik ben op vrijdag 13 december 2013 getrouwd met Michael. Samen met Huub wonen wij in een heerlijk appartement in Amsterdam.

Ik werk drie dagen per week op een leuk en klein kinderdagverblijf. Ik werk daar op de groep en ben daarnaast verantwoordelijk voor het activiteitenprogramma en alle pedagogische zaken op de locatie. En nu ga ik ook beginnen met bloggen. Een nieuwe uitdaging waar ik heel veel zin in heb.

In mijn vrije tijd ga ik er graag op uit met mijn man en zoon. Lekker wandelen over het strand of door de stad, een terrasje pakken of op bezoek gaan bij vrienden en familie zijn favoriet. Verder houd ik enorm van winkelen, tegenwoordig vooral voor mijn kleine vent, koken en bakken en heerlijk ontspannen in en warm bad met een tijdschrift. Mijn man en ik houden ook enorm van reizen. Nu onze kleine man er is zullen we even geen verre reizen meer maken, maar in Nederland en Europa is ook nog zoveel moois te vinden.

Ik als mama

Ik ben een rustige en lieve moeder en doe veel op gevoel. Ik vind het belangrijk om goed naar mijn kind te kijken en met hem mee te bewegen. Zeker nu hij nog zo klein is vind ik dat laatste erg belangrijk. Ik overlaad hem met liefde, naar mijn mening kunnen kindjes daar niet genoeg van krijgen. Ik merk dat mensen niet altijd mijn keuzes snappen, omdat ik niet alles ‘volgens het boekje’ doe. In het begin werd ik soms onzeker door de vraagtekens die men bij mijn/onze keuzes zette, maar tegenwoordig trek ik me er niets meer van aan.
Hoe ik verder zal zijn als mama, ga ik de komende tijd ervaren. Wat voor mama ik hoop te zijn? Een lieve, gezellige, rustige, maar ook consequente en duidelijke mama. Ik wil een mama zijn waartegen mijn kind alles durft te zeggen, zonder bang te zijn dat ik hem veroordeel. Het zal echt niet altijd gemakkelijk zijn, maar ik heb er in ieder geval super veel zin in om deze ontdekkingsreis en uitdaging aan te gaan.

Privacy

Ik zal natuurlijk ook bij mijn blogs foto’s plaatsen. Ik (en mijn man) hebben ervoor gekozen om geen foto’s op social media te plaatsen waar Huub volledig met zijn gezichtje op staat, dus dit zal ook niet in mijn blogs gebeuren.
Nu vragen jullie je waarschijnlijk af waarom wij dit niet willen. Terechte vraag. Wij hebben hier rationeel gezien niet echt een reden voor, we voelen ons er gewoon niet prettig bij. Wij delen deze foto’s het liefst alleen met vrienden en familie die dichtbij ons staan.
Daarbij wil ik nu nog niet de keuze voor Huub maken dat hij volledig zichtbaar op internet staat. Als hij dat later zelf wel graag wil, dan vind ik dat ook helemaal prima. Tot een bepaalde leeftijd zal ik er wel altijd toezicht op blijven houden. Tot welke leeftijd dit is, kan ik je nu nog niet zeggen. Dit zal ook liggen aan wat voor kind Huub is. Is hij beïnvloedbaar of kan hij goed zelf keuzes maken, zoekt hij graag de sensatie op of is hij op jonge leeftijd al heel verantwoordelijk? De tijd zal het leren en daarmee de keuzes die ik en mijn man hierin gaan maken.
Als laatste wil ik vooral nog zeggen dat ik vind dat iedereen hierin moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt.

Blog onderwerpen

Ik wil graag gaan bloggen over mijn nieuwe leven als mama en alle emoties, onzekerheden en mooie en leuke ervaringen die hierbij komen kijken, denk hierbij ook aan mijn zwangerschap en bevalling, maar ook over praktische zaken, zoals de zoektocht naar de juiste fles, speen en mijn favoriete kinderkledingmerken.
Daarnaast wil ik gaan schrijven over opvoeden, omdat dit een onderwerp is wat mij heel erg interesseert, zowel op werkgebied als privé.
Ik heb SPH en Toegepaste Psychologie gestudeerd en werk nu 8 jaar in de kinderopvang, dus hoor vaak dat dit ‘appeltje-eitje’ voor mij gaat zijn. Ja, mijn ervaring en studies zijn heel handig op mijn werk, maar met je eigen kindje is het toch wel even anders. Er komen zoveel meer gevoelens en emoties bij kijken. Ik neem jullie daarin graag mee.
En ik hoor ook graag waarover jullie zouden willen dat ik blog. Dus laat zeker even een reactie achter met een vraag of opmerking!
]]>

26 May 2016