Author: info@vandongen-online.nl

Katja snoep wordt vegetarisch

Er zijn steeds meer mensen die geen vlees eten, maar die ook snoep en koek laten staan vanwege de gelatine die erin verwerkt is. Katja snoep speelt hier slim op in door gelatine vrije snoep te gaan verkopen. Maar waar ik vooral benieuwd naar ben, is of het daardoor niet anders gaat smaken.

Ongeveer 30 jaar geleden was Katja de eerste snoepfabrikant die overging op natuurlijke kleur en smaakstoffen. De Katja snoepjes zijn dus niet alleen gelatinevrij, ze bevatten ook alleen maar natuurlijke kleur- en smaakstoffen.

Het probleem bij mij is altijd dat ik niet 1 of 2 snoepjes kan pakken uit zo’n zak, maar dat de zak direct op moet. Het kostte dan ook enorm veel moeite om de snoepjes eerst nog te fotograferen toen ze binnenkwamen.

Ik ontving de bekende roze biggetjes, de Kokindjes, Yoghurt gums, Bertha’s Vlaflip, Zure matten en de Apekoppen.

De gelatine vrije zakken snoep zijn te herkennen aan het ‘I love Veggie’ logo die erop geplakt is. Natuurlijk moesten alle zakken een voor een geprobeerd worden. Bertha’s vlaflip en de zure matjes kende ik nog niet van Katja. Maar ze waren allemaal heel erg lekker.

Ik heb totaal geen verschil gemerkt in de gelatinevrije snoepjes of de snoepjes waar wel gelatine in verwerkt is. Wat mij betreft is dit dus een hele goede manier om de snoepjes ook geschikt te maken voor de vegetarische mensen onder ons.

Natuurlijk zitten de snoepjes nog steeds wel bomvol calorieën, waardoor het niet raadzaam is om alle 6 de zakken op een avond, of een week op te eten. Jammer! Misschien is het een idee voor Katja om daar toch nog eens iets op te verzinnen voor de lekkerbekken onder ons.

De snoepjes zijn glutenvrij en ze zijn verkrijgbaar bij vrijwel elke supermarkt in het snoep schap. Let wel op dat je daadwerkelijk de veggie variant in je mandje legt, want ik zie ze nog niet in alle winkels liggen!

3 May 2016
15 weken zwanger
Wat ging de afgelopen week snel, tegen de tijd dat ik weer thuis was na de ziekenhuisopname, vloog de week voorbij! Ik ben inmiddels alweer 15 weken zwanger. En dat betekent dat het tijd is voor een nieuwe update. Onze kleine spruit is nu ongeveer 11,6 centimeter lang en weegt ongeveer 100 gram.

Hoe voel ik me?

Sinds vorige week voel ik me een stuk rustiger. Of dit komt door bepaalde beslissingen die ik heb gemaakt, de rust die ik heb genomen of de gesprekken die ik heb gehad, weet ik niet. Misschien komt het wel door alles bij elkaar. Het overgeven gebeurt bijna niet meer en de medicijnen lijken hun werk te doen. Van de blaasontsteking heb ik nog wel wat last, hopelijk is dat gauw voorbij als ik de antibiotica trouw blijf innemen.

Geestelijk heb ik wel een enorme klap gehad vorige week door de ziekenhuisopname. Ik voelde me vreselijk schuldig naar Luuk toe dat ik er niet voor hem kon zijn. En dat hij zich zo tegen mij afzette. Hij wilde niets van me weten in het ziekenhuis en ook thuis moest ik langzaam zijn vertrouwen weer winnen. Het zorgt er wel voor dat ik alles op alles wil zetten om uit het ziekenhuis te blijven en er alleen nog kom te liggen als er daadwerkelijk een baby mee naar huis zal komen. Hiervoor heb ik wel moeten besluiten, in overleg met de artsen, een stuk minder te gaan werken. En op het moment dat ik die knoop doorhakte wist ik dat dit is waar ik al weken tegenaan hik. Ik red het niet meer, om 45 tot 50 uur per week te werken. Het is niet te doen in deze situatie. Eind deze maand zal ik nog maximaal 28 uur per week werken en ik kijk er ontzettend naar uit, al zal ik de kindjes wel gaan missen.

Weten dat we een zoon krijgen geeft me ook rust. We kunnen gericht opzoek naar een naam, rustig opzoek naar leuke kleding en alle spullen die we nog hebben kunnen uitgezocht worden.

Groei & Kilo’s

Tja, qua kilo’s kun je goed merken dat het vorige week even helemaal mis ging. De teller staat op – 4,8 kilo inmiddels sinds de start van de zwangerschap. Gelukkig heb ik wel wat reserves, maar meer afvallen is echt niet de bedoeling. Hopelijk kan ik er de komende tijd dus weer wat bij optellen, dat zou fijn zijn en betekenen dat het weer de goede kant uitgaat met me.

Vergeleken met twee weken geleden ben ik ook 2 cm buikomvang kwijt. Dat kan goed kloppen. Ik meet ter hoogte van mijn navel en daar zit met name vet, in plaats van een babybuikje. En met het afvallen verlies ik dan uiteraard ook centimeters. Ach, die buik groeit vanzelf nog wel de komende tijd!

Afspraken afgelopen week

Buiten de twee dagen in het ziekenhuis om, had ik nog twee afspraken. Ik ging naar de maatschappelijk werker om te praten. Naast alle andere ellende kamp ik namelijk ook nog met een prenatale depressie. Dat gesprek was fijn, het gaf nieuwe inzichten, maar het maakte me ook wel helemaal leeg.

En natuurlijk hadden we ook nog de geslachtsbepalende echo waarbij we hoorden dat we opnieuw een zoon gaan krijgen.

Komende week heb ik helemaal geen zwangerschapsgerelateerde afspraken. Gelukkig maar, het is wel tijd voor een weekje rust wat dat betreft.

Leuke dingen afgelopen week
- Met stipt op 1: Thuis komen na 2 dagen in het ziekenhuis
- De geslachtsbepalende echo en horen dat we weer een zoon krijgen
- Boekjes lezen samen met Luuk
- Even met Joost en Luuk over de vrijmarkt en wat drinken samen
- Ontzettend veel reacties krijgen via social media en mijn blog op de geslachtsonthulling, zo leuk!
- Blauwe kleding kunnen shoppen
- Een weekje (noodgedwongen) rust nemen qua werk en merken dat het me heel erg goed doet
- Moederdagcadeautjes maken
- Leuke samenwerkingen voor de blog regelen
]]>
2 May 2016
De dreumes tag – Deel 2

Vorig jaar vulde ik de Dreumes tag al in. Luuk was op dat moment 14 maanden oud en was dus eigenlijk nog maar net een dreumes. Met zijn tweede verjaardag in het vooruitzicht, vulde ik de tag opnieuw in en beantwoordde de vragen met hoe hij was op dat moment. Helaas heb ik het nog niet kunnen publiceren. Inmiddels is Luuk alweer een hele gezellige peuter, maar ik wilde je deel 2 van de dreumes tag toch niet onthouden.

Wat is zijn leeftijd?

Luuk wordt op het moment van schrijven alweer bijna twee!

Wat is zijn favoriete eten?

Dat verschilt momenteel heel erg. Luuk is dol op pasta in alle soorten en maten. Spinazie pasta bijvoorbeeld. Maar hij kan ook enorm genieten van aardappelen met groente en wat vlees. En het andere moment hoeft hij het geen van allen. We houden dus maar weinig rekening met wat hij wel of niet lekker vindt, het is toch elke dag anders. En als hij het niet wil, dan eet hij het niet, ook even goede vrienden.

Het meest favoriete tussendoortje?

Met stipt op nummer 1: fruit. Appels, bananen, peren, het maakt hem allemaal niet uit. Alles is lekker. Daarnaast vindt hij een eierkoek en een rijstwafel erg lekker om te eten tussendoor.

Wat is zijn favoriete drinken?

Water en melk. Net als een jaar geleden. Zo heel af en toe krijgt hij wel eens appelsap, dat vindt hij ook erg lekker. Maar blijft wel speciaal. Wij halen het zelf niet in huis, dus hij krijgt het af en toe bij opa en oma, of wanneer we uiteten gaan.

Favoriete televisieprogramma?

Bob de Bouwer en allerlei dierenprogramma’s met rustgevende muziek op Animal Planet. Heerlijk zulke filmpjes.

Favoriete boek?

Het zoekboek ‘Het is herfst!‘ daar kan hij minutenlang in rondkijken, dingen aanwijzen en benoemen. Op die manier heeft hij ook al heel erg veel nieuwe woorden geleerd. We gaan gauw de andere seizoenen van dit zoekboek ook bestellen.

Favoriete speelgoed?

Auto’s, auto’s en nog veel meer auto’s. Zijn autostash begint wat uit de hand te lopen, maar hij kan zich er dan ook heel erg goed mee vermaken. Hij maakt files van de auto’s, zet ze keurig netjes op een rijtje naast of achter elkaar en rijdt ze dan over de bank heen om er opnieuw een rij van te maken.

Favoriete kleur?

Die heeft hij volgens mij nog niet. Ik merk in elk geval niet dat een bepaalde kleur hem meer of minder aantrekt.

Wat maakt hem verdrietig?

Onrecht, in zijn ogen dan he. Dat kan al betekenen dat hij een koekje wil, maar dat niet krijgt. Verder kan hij erg verdrietig worden van een nare droom of wanneer hij gewoon even niet zo lekker in zijn vel zit. Maar hij huilt vooral om niks, om zijn zin te krijgen of om te laten merken dat hij het ergens niet mee eens is. Wat dat betreft is hij een typische dreumes.

Hoe noemt hij papa en mama?

Papa en mama.

Wat is zijn favoriete knuffel?

Dat is nog steeds zijn witte knuffeldoekje, waar we gelukkig een reserve exemplaar van hebben, dus iedere maand gaat het doekje trouw door de wasmachine.

Een favoriete activiteit?

Luuk houdt enorm van knutselen. Verven, plakken, kleuren. Maar nog meer houdt hij van lezen. Buitenspelen vindt hij ook erg leuk, maar dat laat het weer niet altijd toe.

Wanneer slaapt hij?

In principe slaapt hij van 20:00 tot 06:30 uur ongeveer. De ene keer is dat wat vroeger of later. Maar hij is altijd vroeg wakker, hoe laat hij ook naar bed gaat. Met een klein beetje mazzel slaapt hij soms nog verder bij ons in bed, maar vaker niet helaas.

Wat maakt hem druk?

Iets wat hij leuk vindt. Een bezoekje van opa en oma, het krijgen van cadeautjes, of suiker. Suiker maakt hem echt heel erg druk en dat geven we hem dan ook liever niet haha. Hij kan ook helemaal opleven als mijn gastkindjes er zijn en met hen heel druk spelen, maar dat mag, daar zijn ze kind voor.

Wat maakt hem geweldig?

Zijn enthousiasme, zijn enorm gulle lach, maar bovenal zijn sociale gedrag. Hij zegt iedereen gedag, buiten op straat, in de bus onderweg naar de stad, wanneer we de lift instappen en er al iemand in staat. Iedereen begroet hij met een “hoi” of “hallo” en hij zal ook nooit vergeten gedag te zeggen als hij weer weggaat. Het zorgt voor erg veel glimlachen op straat en dat is ontzettend leuk. Hopelijk blijft hij zo sociaal en gezellig, daar gaat hij denk ik nog erg veel mee bereiken.
]]>

1 May 2016
Weekendje Landal is een weekendje harde buiken

Al een aantal jaren ben ik lid van de Vereniging Bam-mam. Elk jaar komen we bij elkaar met een grote groep voor de Algemene Leden Vergadering. Dit proppen we dan in een leuk weekeinde weg ergens. En er is ook altijd nog een tweede activiteit. Ik ging ook dit jaar weer mee naar Landal, ik had er onwijs veel zin in. Maar ik merkte wel dat het zwanger heel anders is!

Ik zou die dag de ALV lunch verzorgen. Leuk en simpel. Ik had er onwijs veel zin in, maar was er ook wel druk mee. Vooral met de boodschappen. Maar ik ging toch met een auto vol die kant op. Ingeladen in etappes, want ik merkte wel dat het zwaar was. Tja, het waren ook boodschappen voor het welkomst moment, de lunch, oppasdienst en borrel. En we waren met circa 55 moeders en 40 kinderen.

Maar eenmaal daar, ben je eruit, zit je in het bos, en ontwijk je konijnen, vogels en eekhoorns. Genieten dus ook. Heerlijk om eruit te zijn. Ik zat in een 8 persoonshuisje met 2 vriendinnen, beide BAM van 2 kinderen. Dus met 3 volwassenen, 2 peuters, een kleuter, een baby en een buikbaby in een huisje. Hectisch en druk? Nee, juist heel gezellig!

De nachten

Nacht 1 was waardeloos! Ik slaap altijd slecht de eerste nacht ergens. Maar meestal toch wel een paar uur. Nou die vrijdagnacht sliep ik niet. Ik begon de nacht met draaien, met bandenpijn en de eerste harde buiken. Toch veel te veel gedaan die dag. Toen dat wegzakte, kon ik nog niet slapen. Ik moest elk uur naar de wc en had ongeveer 3 keer kramp in mijn kuit. Ik zag de tijd voorbij tikken. Om 6.15u gaf ik het op met ongeveer een uurtje slaap. De kinderen zouden toch wel snel wakker worden. Dus ik sloop naar de woonkamer, even 4 andere muren om me heen en kijken naar konijntjes en vogeltjes, heel veel vogels.

Dag 2 besloot ik dus wat rustiger aan te doen. Wel was dit de ALV dag. Ook zou Stichting FIOM langskomen en praten over wat ze doen en hoe je je kind kunt vertellen dat hij/zij van een donor is. Ik had wat hulp en op tijd stond de lunch klaar. Op naar de vergadering, ik notuleerde, maar zat en ruste toch uit. Ook met de lunch veel gezeten. En had hulp met alles opruimen. Na de lunch op de bank geploft, en het FIOM overgeslagen. Ik wilde even niks. Jammer, maar ze komen vast nog eens en heb hun boek al.

In de avond op tijd terug naar het huisje en daar wat tv gekeken en op tijd naar bed. Deze nacht begon met heel kort paar harde buiken. Maar was zo snel over dat ik zo snel sliep. Ik sliep nog wel een tikkie onrustig. Maar al met al wel 7 uur ongeveer. Zo had ik genoeg energie voor de laatste dag.

En weer harde buiken

De laatste dag begonnen we met een gezamenlijk ontbijt en een tochtje naar het zwembad. De eerste keer zwanger zwemmen voor mij. En al zittend in het pierenbadje met een baby in mijn handen, besloot mijn buikmeisje ook van zich te laten horen (voelen). Na de lunch lekker in het huisje rustig aan gedaan en wat gelezen. Aan het einde van de middag verzamelden we met wat moeders en kinderen bij de snackbar voor een vroeg diner, zodat we daarna allemaal naar huis konden.

Om 18u was ik thuis, laadde ik de auto uit, draaide een wasje. Ik dacht een dagje vrij te hebben van harde buiken maar die kwamen toch nog kort. Vroeg naar bed en goed geslapen. De dag erna moest ik alleen nog alles uitpakken en opruimen. Maar dat hebben we heel langzaam gedaan.

Ik kijk al uit naar mijn volgend weekeinde weg, met deze groep weer of met een vriendin. Het maakt niet uit. Het was veel te kort! Heerlijk om eruit te zijn. Moet ik echt vaker doen! En volgend jaar doe ik de ALV met mijn meisje in mijn armen…

Wanneer kreeg jij de eerste harde buiken?
]]>

29 April 2016
Julianatoren met Jul & Julia

De Julianatoren in Apeldoorn, wie kent het niet? Dit familie pretpark is al geschikt voor de aller kleinste kinderen. En sinds 23 april is er een nieuw parkshow te zien ‘Jul & Julia en het Spannende safari Avontuur’. We werden uitgenodigd door de Julianatoren om een dagje langs te komen en te genieten van een dag uit en naar de nieuwe show te gaan. Helaas laat mijn gezondheid dit momenteel niet toe, maar gelukkig wilde vriendin Wendy wel heel graag naar het pretpark met haar moeder en zoons om hier een verslag over te schrijven.

“Samen met mijn moeder en zoons Jayden (3,5 jaar) en Vince (2 jaar) kwamen we aan. We waren nog nooit eerder in het park geweest, ik vroeger ook als kind nog niet. Bij de ingang werd er al verteld dat we vroeger wat gemist hebben. En we hebben zeker wat gemist, wat een leuk park is de Julianatoren. En dan vooral voor de jonge kinderen.

Jayden en Vince keken hun ogen uit. Ze knuffelden wat af met Jul en Julia. De nieuwe show was erg leuk, Jayden deed met alles mee. Vince vond de show helaas wat eng, hij dook voor veel dingen weg. Persoonlijk denk ik dat de show pas geschikt is voor kinderen rond de 4 jaar. Vince schrok enorm van het geschreeuw in de zaal, hij rilde ervan.

Voordat de show begon stond er een mevrouw om lichtgevende staafjes en strikken te verkopen. Deze kostten € 5,00 per stuk. Natuurlijk kwamen we daar niet onder uit en kochten we voor beide jongens een lichtstaaf.

Na de show zijn we nog even gaan spelen en naast alle attracties zijn er ook nog een grote speeltuin en een picknick ruimte met tafeltjes. Dit is vooral in de zomer met mooi weer erg leuk denk ik.

Met de bonnen die we ontvangen hebben, besloten we te gaan eten bij Dino’s cafetaria. We bestelden twee hamburger menu’s en twee keer een kidsbox. De hamburgers waren erg lekker. Ook de jongens hebben lekker gegeten. Ze mochten zelf een snack uitkiezen, dus kozen ze beide voor een frikandel. Wel vonden we de prijs voor een bakje appelmoes wat overdreven. We betaalden € 1,50 voor een klein cupje. En de limonade van Slimpie die we bij het menu kregen, viel helaas niet in de smaak bij de kinderen. Daarnaast zag ik dat er aspartaam in het drankje zat, dit geef ik liever niet aan kleine kinderen.

Verder zag het park er heel goed en schoon uit, de jongens hebben zich uitstekend vermaakt en daar draait het natuurlijk om bij zo’n dag. Ontzettend bedankt dat wij voor MamaKletst een dagje uit mochten met elkaar.”

De TV-serie van Jul & Julia is iedere werkdag rond 7.20 uur te zijn op RTL Telekids.

Wil je zelf een dagje naar de Julianatoren? Vanaf 2 jaar betaal je € 22,50 per persoon. En wanneer je de kaarten online besteld ontvang je € 2,00 korting per persoon.

Ben jij wel eens naar de Julianatoren geweest?

29 April 2016
En dan lig je ineens in het ziekenhuis

Afgelopen zondagochtend 6 uur werd ik wakker, kotsmisselijk. Dit is nieuw, normaal gesproken word ik niet wakker van de misselijkheid en al voor ik me dat goed en wel besef moet ik sprinten richting het toilet om over te geven. Dit blijf ik doen. Wel eten, niet eten, wel drinken, niet drinken, het maakt niet uit. Alles komt eruit, zelfs als ik niets in mijn maag heb moet ik braken. En het doet zeer. Veel zeer. Als ik een aantal uur later het ziekenhuis bel, moet ik direct komen, niet wetende dat ik pas twee dagen later weer naar huis toe zou mogen.

In het ziekenhuis werden de hoognodige controles gedaan, mijn bloeddruk was netjes, maar mijn hartslag was 130 en daar schrokken ze van. Zodra ze een ader in mijn arm zag die nog te prikken was, werd er direct een infuus gezet. En nadat ik met veel moeite urine op kon vangen, was de uitslag al snel duidelijk, uitgedroogd. Teveel ketonen in mijn urine, dus het zou een opname worden. En met een rolstoel werd ik naar boven gereden naar mijn bed voor de komende nacht.

Omdat ik nog geen 16 weken zwanger ben, kwam ik niet zoals verwacht in het WKZ te liggen, maar op de gynaecologie afdeling in het UMC. Tussen de vrouwen die hun baarmoeder hebben moeten laten verwijderen, door bijv. baarmoederhalskanker. Gezellig. Want daartussen zitten helaas ook vrouwen met een kinderwens. Een lastige situatie. Maar zoals de verpleegkundige lief zei, je mag best een beetje egoïstisch zijn als je hier ligt, ook jij bent ziek en je ligt hier ook niet voor je lol.

Ik werd direct aangesloten aan vochtzakken en mocht het aangeven als ik iets wilde eten of drinken. Alles waar ik zin in zou hebben mocht ik vragen. Maar de realiteit was toch wel dat ik niets durfde te eten of drinken, terwijl mijn lichaam schreeuwde om eten en vocht. Mijn maag maakte echt hele enge geluiden haha. Aan het begin van de avond leek het te lukken om een kopje bouillon binnen te houden, maar na nog een half kopje water, kwam alles er toch weer uit. Wat een narigheid.

De volgende ochtend waren de bloed en urine uitslagen dan ook niet helemaal goed, waardoor besloten werd me alsnog een nacht te laten blijven. Dat vond ik een tegenvaller, want door de vitamines die ik de hele nacht via het infuus binnengekregen had, voelde ik me stiekem kiplekker. Ik had zelfs weer ontbeten!

Uiteindelijk bleek dat ik last heb van een virusinfectie, gewoon een simpel griepje. Die alarmbellen gingen af nadat ik ’s avonds ineens hoge koorts kreeg en Luuk thuis ook was begonnen met overgeven. Maar doordat mijn maag al zo prikkelbaar is momenteel, slaat het bij mij direct over in overmatig braken. Na zo’n 40 uur vocht en vitamines toegediend te hebben gekregen mocht ik gelukkig weer naar huis.

En thuis gaat het wisselend. Ik ben nog regelmatig misselijk, soms braak ik nog, maar het is niet meer zo vaak als zondagochtend gelukkig. Ineens ben ik heel erg gevoelig voor geurtjes. Kipfilet van de Albert Heijn ruikt zo mega sterk dat ik al bijna over mijn nek ga als ik een boterham klaarmaak voor Luuk, dus lieg ik dat het op is en geef hem een plak kaas. De luchtverfrissers thuis kan ik ook niet verdragen, dus komen er weer wat andere luchtjes boven drijven, want tja, we verschonen in huis nu eenmaal luiers, hebben een kat en er komt ook wel eens een vreemd eetluchtje bij de buren vandaan.

Maar ik ben in elk geval weer thuis. En ik krijg weer de behoefte mijn verhaal te delen en soms even lekker achter de laptop te kruipen. Ik wilde jullie in elk geval niet onthouden waarom het zo stil is geweest de afgelopen dagen.
Wist je trouwens dat ik via Instagram en Twitter wel actief ben, ook als het even niet goed met me gaat?

*Edit: Het ziekenhuis belde vlak na het publiceren van dit artikel. De onstekingswaarden bleken niet van de griep te zijn, maar van een urineweginfectie. Het was dus toch helaas de HG die keihard toesloeg afgelopen weekend. Nu maar hopen dat er geen herhaling volgt!
]]>

28 April 2016
Bloggers be like tag

Sommige tags zijn te leuk om niet in te vullen. Zo ook de ‘bloggers be like tag‘ van Maris. Want hoe zie ik mezelf als blogger en welke tips heb ik allemaal te delen? En ook niet heel onbelangrijk, welke blogs vind ik zelf leuk om te lezen? Je leest het in mijn antwoorden!

1. Hoe lang blog je al?

Een jaar of 13 inmiddels alweer. Niet altijd op MamaKletst hoor. 13 jaar geleden was ik nog helemaal niet bezig met moeder worden. Maar ik heb verschillende domeinen en blogs op web-streepje-log-punt-nl gehad. Sinds december 2013 blog ik op MamaKletst met heel veel plezier!

2. Wat vind je het allerleukst en het allerstomst aan bloggen?

Het allerleukste vind ik dat ik mijn ei kwijt kan op mijn blog, al schrijf ik lang niet over alles wat we meemaken, sommige dingen zijn nu eenmaal te prive. Het stomste vind ik toch wel dat er mensen zijn die denken alles maar over je te kunnen zeggen. De laatste tijd valt het bij mij wel mee, maar als ik zie hoe er over sommige collega bloggers wordt gesproken, zonder enige aanleiding vind ik dat stom.

Maar het plezier dat ik in bloggen beleef geeft me zoveel meer dan de dingen waar ik me aan erger. Dat ik het nog steeds heerlijk vind om lekker te bloggen.

3. Wat zijn jouw beste kwaliteiten als blogger en aan welke punten wil je nog sleutelen?

Hmmm ik denk mijn schrijfstijl. Al vind ik dat echt heel moeilijk om over mezelf te zeggen. Ik zou graag nog willen sleutelen aan het maken van productfoto’s. Mensen fotograferen is dan wel weer een kwaliteit van me, maar dat is totaal anders dan productfotografie. Vaak staan mensen daar niet bij stil.

4. Wie zijn jouw favoriete bloggers uit binnen- en buitenland?

Mijn favoriete bloggers zijn Lonneke en Saskia. Lonneke maakt echt geweldige foto’s waar ik vol verwondering naar kan kijken. En Saskia blogt al zo lang met heel veel plezier, dat motiveert me altijd om door te gaan. Ik volg beide bloggers al vanaf het begin.

5. Welke drie artikelen op je blog, zijn het meest gelezen of gedeeld op social media?

De drie best gelezen artikelen zijn:
1. Baby moment cards van Hema
2. Hema mama basics
3. Tattoo inspiratie

Ze worden het meest gelezen via, je raadt het vast al, Google. Blijkbaar heb ik de goede zoekwoorden gebruikt. Iedere dag weer worden ze tientallen keer gelezen. Super leuk!

Het meest gedeeld zijn toch wel de blote mama buik artikelen.

6. Welke misvatting over bloggen hoor je het meest, of welk onderdeel van bloggen heb je zelf onderschat?

Wat ik vaak hoor is dat het wel heel makkelijk is, om gewoon wat stukjes te tikken en daar blijkbaar soms nog voor betaald te worden ook. Zelf ervaar ik dat heel anders. Sinds ik 40 uur per week (of meer) werk, vind ik het heel moeilijk om op dezelfde frequentie als een jaar geleden te bloggen. Toen kwamen er regelmatig 2 artikelen per dag online. Nu ben ik natuurlijk ook nog eens extreem moe vanwege de zwangerschap, waardoor ik helemaal weinig energie heb. Maar ik ben nog altijd erg zoekende in hoe ik alles samen kan combineren.

Bloggen is tijdrovend. Ik wil zoveel mogelijk eigen gemaakte foto’s gebruiken en alleen dat al kost veel tijd. Fotograferen, inladen op de laptop, bewerken waar nodig en op de juiste manier opslaan, zodat ik alles ook weer terug kan vinden. Dan nog het schrijven van de artikelen. Ik ben per artikel minimaal 2 uur bezig. Dus het valt niet mee dat altijd met mijn werk te combineren.

7. Aan welke bloggersclichés maak jij je schuldig?

Goh, zijn er bloggersclichés? Haha, ik zit wel meer tijd dan me lief is op social media denk ik. Ooit had ik heel erg het gevoel niks te willen missen, veel te willen reageren en liken. Maar dat heb ik inmiddels wel opgegeven. Net als reageren op iedere reactie die ik op foto’s en artikelen krijg. Ik red het niet, ik heb er een dagtaak aan anders en zou niet weten waar ik de tijd vandaan zou moeten halen.

8. Krijg je hulp, of doe je alles voor je blog helemaal zelf?

Met het oog op onze kinderwens ben ik al opzoek gegaan naar gastbloggers. Hier heb ik een tijdje geleden ook een oproep voor geplaatst. Daar heb ik gastblogger Lisette aan over gehouden. En vanaf deze week zal ook Thea van voorheen Bampraat, minimaal eens per maand een blog aanleveren. Mijn doel is wel om meerdere gastbloggers te vinden. Omdat ik 4 dagen per week werk red ik het ook niet altijd om naar leuke events etc. te gaan. Hopelijk kan ik een team met bloggers vinden die ook dat soort dingen zouden willen doen.

Mocht je dit lezen en denken, jaaa ik wil gastbloggen, mail me dan vooral even!

9. Wat voor soort blogs lees je graag en hoeveel bloggers volg je?

Ik lees het liefste persoonlijke blogs, waarbij je de blogger leert kennen. Ik volg aardig wat bloggers, maar zeker niet meer dagelijks. Ik volg de meeste blogs via Facebook en als ik iets leuks voorbij zie komen klik ik het aan. Maar ik bezoek niet dagelijks bepaalde blogs.

10. Plan jij je blogberichten van tevoren in, of post je alles ‘live’?

Nee, mijn blogberichten plan ik van tevoren in. Ik ga niet om 6 uur blogs live zetten. Als ik een keer iets anders te melden heb, of ben vergeten een blog in te plannen (oeps), wil ik nog wel eens ‘live’ een blog posten. Maar dat gebeurt maar zelden.

11. Welke gouden (of technische) tip heeft jou geholpen en zou iedere blogger moeten weten?

Vermeld altijd dat je gesponsord bent. Of het nu in natura is of d.m.v. een geldbedrag. Zet het in, boven of onder je blog, zodat je transparant blijft naar je lezers. Ook is dit verplicht door de reclamecode commissie. Ik zie nog vaak bloggers die dit niet doen. Erg jammer!

12. Wat is de mooiste ervaring (of samenwerking) die je met je blog hebt gehad?

Ik heb heel veel lieve meiden leren kennen via het bloggen. Waarvan ik sommige inmiddels al jarenlang ken. Er zijn vriendschappen uit ontstaan en er is met sommige meerdere keren per dag contact. En qua samenwerkingen ben ik blij door ieder bedrijf die de weg naar MamaKletst weet te vinden en interesse heeft in een samenwerking. Wat overigens niet wil zeggen dat ik overal op in ga haha. Het moet wel bij mijn blog passen.

13. Wat is het stomste dat je ooit als blogger hebt gedaan/zijn er dingen waar je achteraf spijt van hebt?

Ik ben wel eens te persoonlijk geweest. Dat is op een eerdere blog geweest. Daar heb ik veel last van gehad doordat ik werd lastiggevallen door verschillende mensen.

14. Hoe ga jij om met jouw privacy? Deel jij veel persoonlijke dingen op je blog of scherm je bewust bepaalde dingen af?

Dat past wel bij de vorige vraag. Ik let heel erg op wat ik deel. Ik deel absoluut persoonlijke dingen en zal dit ook blijven doen. Maar ik denk wel na over of het iets is waar ik mee getreiterd kan gaan worden. Of Luuk. Over hem deel ik echt heel oppervlakkig zaken. En over Joost lezen jullie sowieso bijna niets. Ik vind dat het niet aan mij is om dat te doen. Zij hebben er niet voor gekozen dat ik veel over mijn en ons leven deel online. Maar je ziet ons wel voorbij komen op foto’s. In mijn ogen kan dat niet zo heel veel kwaad. Tenzij het naaktfoto’s zijn natuurlijk.

15. Wat hoop je nog een keer met/via/dankzij je blog te kunnen doen?

Ik hoop nog meer blogs en persoonlijke dingen te kunnen delen in de toekomst. En op die manier meer mensen te leren kennen. Ook zou ik het echt onwijs gaaf vinden om eens op persreis te mogen gaan. Al is het maar een nachtje in een hotel om de hoek haha. Maar als dat niet gebeurt is het ook goed, het is niet dat ik anders stop met bloggen, daar vind ik het echt veel te leuk voor!

En wat voor blogs lees jij het liefste?
]]>

21 April 2016
Weekoverzicht #88: Peuterdrama

Afgelopen week bleek mijn werkweek een stuk relaxter dan van te voren gedacht. Dat kwam mooi uit, want daardoor kon ik beter uitrusten van een ziekenhuisafspraak en de peuterdrama buien van Luuk. Kijk je mee naar een nieuw weekoverzicht?

De week begon met deze aap, het is een furry friends speelgoedaap en hij moest van Luuk de hele tijd bij mij zitten. Nou ja, vooruit dan maar…

Deze schoenen bestelde ik voor Luuk en mijzelf. Lekker cheap en te grappig om samen dezelfde schoenen te dragen.

Dinsdagmiddag ging ik midden op een werkdag naar het WKZ voor een afspraak op de POP poli. Hoe dat ging kon je lezen in mijn 13 weken zwanger update.

En terwijl ik een lastig gesprek voerde bij het WKZ, nam Thea mijn werk even over en knutselde wat samen met de kinderen.

Die avond had ik nog een trainingsavond. Naast mijn werk en de zwangerschap ben ik ook onlangs begonnen met een taal en interactie training, om mijn gastouderopvang naar een hoger niveau te tillen. Wel heftig zo na een lange werkdag.

Onze nieuwe schoenen kwamen binnen en we vonden gelijk een moment om ze in te lopen. Ik moest me even aanmelden bij de nieuwe huisarts, dus daar gingen we lopend naartoe.

Luuk was sowieso helemaal in het nieuw deze dag. De aankopen van de Zara zitten als gegoten.

Het zal eens niet. Het was tijd voor de allereerste peuterdrama inclusief dramatisch op de grond liggen huilen. Het was zo leuk bij de nieuwe dokter dat Luuk écht niet meer mee naar huis wilde. Wat een rotmoeder heeft hij ook.

Toen het drama daarna bij de Action gewoon nog even doorging en ik de helft van de boodschappen vergat, stapten we gauw de auto in waar meneer besloot lekker in slaap te vallen. Nou ja, hij was in elk geval rustig.

Vervolgens wilde hij de rest van de middag niet slapen, tot hij eind van de middag toch ineens op ons bed instortte.

Wat was het steeds regenachtig vorige week, maar dat zorgde wel voor mooie regenbogen.

Joost en Luuk waren weer druk met alles aanwijzen en benoemen in het kijk en zoekboek.

De nieuwe visitekaartjes voor Bam-mam.nl kwamen binnen.

Donderdagavond had ik een echt ‘bijna-weekend-dipje’. Ik lag al om 19:00 uur op bed ’s avonds.

Dit mega schattige Noppies pakje kwam binnen. Hier heb ik maar € 1,50 voor betaald via een veiling groep op Facebook. Ik ben echt dol op dit soort koopjes.

Luuk besloot vrijdagmiddag even te gaan stofzuigen voor me.

We aten, zoals wij dat noemen, malthanese spaghetti. Zo onwijs lekker, ik zal binnenkort eens een receptje delen.

Joost ging een avondje stappen met vrienden en ik bracht Luuk naar bed. Omdat ik met mijn bekken niet een uur bij Luuk op bed kan zitten wachten tot hij slaapt (ja zo lang duurt het meestal), besloot ik het anders aan te pakken. Ik bracht hem naar bed en ben de keuken gaan poetsen. Na zo’n 25 keer uit bed gekomen te zijn viel hij na ruim 5 kwartier toch in slaap. En de keuken was helemaal schoon. Wat wil je als je zo’n tijd bezig bent. Mijn bekken waren met dit actieve gedoe niet echt blij trouwens.

Zaterdagmiddag ging Luuk bij zijn opa en oma spelen. Dus ging hij met zijn knuffels in zijn tas op pad haha.

Zondag was ik 13 weken zwanger. Soms denk ik dat het heel langzaam gaat, maar voor ik het weet is er steeds weer een week voorbij, het gaat stiekem sneller dan gedacht.

Zaterdagavond ging Luuk zo laat slapen dat hij enorme woede aanvallen had zondag. Duidelijk slaapgebrek. Dus besloten we veel op bed te knuffelen samen. En die spontane kusjes maken de boze buien ook wel weer goed.

Hoe was jouw week?

Lees ook: Weekoverzicht #89
]]>

20 April 2016
13 weken zwanger
Zondag was ik alweer 13 weken zwanger. Het was tijd voor een nieuwe foto en ik ga je bijpraten over mijn dertiende zwangerschapsweek. Het was een heftige week door een lastige afspraak, maar daar gaan wel hele goede dingen uit komen. En Joost en ik hadden zaterdag quality time samen, waarbij we wel iets heel erg leuks deden. Lees je mee?

Hoe voel ik me?

Het is wisselend. Ik heb goede dagen en slechte dagen. Op de goede dagen heb ik zin om allerlei dingen te ondernemen, die me vervolgens weer een aantal dagen bijkomen kosten. En daar kan ik heel slecht aan wennen. Ik heb last van bekkeninstabiliteit en de misselijkheid breekt steeds door de medicatie heen, waardoor ik ook weer aan het braken ben. Maar aan de andere kant begin ik steeds vaker voorzichtige plopjes te voelen in mijn buik en kijk ik heel erg uit naar het moment dat ik de kleine goed kan voelen. Ik bekijk het maar per dag, geniet van de goede dagen en neem mijn rust waar nodig op de minder goede dagen.

Groei & Kilo’s

Ik ben weer aan het afvallen, de teller staat op – 1,5 kg sinds mijn startgewicht. Dat is niet gek, aangezien ik weer aan het overgeven ben geslagen. Mijn avondeten krijg ik nauwelijks weg. Het enige dat wel redelijk goed blijft zitten is brood. Tenzij er iemand een ei staat te bakken. Ook dan hoef ik geen brood meer haha.

En er is sinds vorige week 1 centimeter buikomvang bij. Woehoe! Mijn buikie groeit!

Afspraken afgelopen week

Vorige week had ik een afspraak op de POP poli (Psychiatrie, Obstetrie (verloskunde) en Pediatrie). Ergens had ik verwacht dat het heftig zou worden, maar het was meer dan dat. Er kwam al snel ter sprake waar ik bang voor was. Ik kamp met een prenatale depressie. Maar dat is niet iets waar niets aan gedaan kan worden. De oorzaak lijkt (deels) duidelijk te zijn. Blijkbaar heb ik mijn vorige zwangerschap niet goed verwerkt en ben ik nu ontzettend bang voor herhaling. Ik heb last van angstaanvallen, ben achterdochtig en bovenal ben ik totaal mezelf niet. Niet alleen lastig voor mezelf, maar ook voor mijn omgeving.

Gelukkig wordt er goed meegedacht in het ziekenhuis. De gynaecoloog helpt me op medisch vlak en gaat zorgen dat de afspraken zo soepel mogelijk gaan verlopen en mocht ik toch weer complicaties krijgen, dit op de juiste manier begeleid zal gaan worden. Dus ga ik binnenkort nog een keer terug om de knelpunten van de vorige keer rustig door te nemen en een stappenplan te maken samen. Ook zal ik met een maatschappelijk werker gaan praten om te leren het een ander los te laten. Zij zal ook zorgen dat ik na de bevalling weer bij de juiste personen terecht kom om verder behandeld te worden, zodat ik nu niet te heftige therapieën zal krijgen. Aangezien dit te stressvol zal zijn voor de baby. En het zal onder invloed van de zwangerschapshormonen ook niet veel zin hebben nu.

Het was heftig, maar ik voelde me zoveel lichter de dagen daarna. Ik merk wel dat dit positieve gevoel weer weg ebt, dus ik hoop dat ik snel een afspraak kan maken met de maatschappelijk werker.

Leuke dingen afgelopen week
- Na het heftige gesprek was de gynaecoloog zo lief om te vragen of ik even gauw een echo wilde. Zo kon ik weer even naar onze kleine smurf kijken. En wat was hij of zij alweer gegroeid zeg!
- Samen met Joost door de Babydump, Prenatal en Ikea rondstruinen. Zwijmelen bij de kleine babykleertjes en kijken welke spullen we nog nodig hebben of aan vervanging toe is.
- Cadeautjes krijgen voor de baby! Zo schattig die kleine babykleertjes.
- Nog meer toffe kleding kopen via de Z8 veiling groep op Facebook. Ik word helemaal blij van het legen van de brievenbus tegenwoordig.
- Steeds meer mede zwangeren ontdekken. Facebook vrienden, oud collega’s, maar ook via social media kondigt de een na de ander aan zwanger te zijn. Zo leuk!
]]>
19 April 2016
Gastblogger Thea stelt zich voor

De zon gaat onder terwijl ik dit schrijf. Mooie kleuren komen tevoorschijn in de lucht. Tinten wit, blauw en roze, en hier en daar een streep van een vliegtuig. Ik ben moe maar heb nog zin om iets te doen: bloggen. En terwijl ik me lekker settel op de bank, voel ik wat in mijn buik: “Hallo klein meisje van me”. Ik ben Thea, 33 jaar, single, happy en zwanger! En vanaf vandaag gastblogger bij MamaKletst.

Ik weet eigenlijk niet meer wanneer en hoelang mijn laatste relatie was, maar het is al een behoorlijke tijd geleden. Het geeft niets. Ik ben heel gelukkig alleen. Er miste maar een ding, een kind. Mijn kinderwens groeide en werd sterker en sterker. Na er lang over nagedacht te hebben wist ik het zeker. Ik zou er alleen voor gaan. Ik word een Bewust Alleenstaande Moeder (BAM).

Zwanger van een donor

Ik schreef me in bij het UMC in Utrecht en na een intakeprocedure stond ik ongeveer 1.5 jaar op de wachtlijst. Na 8 inseminaties in net geen jaar (KID: Kunstmatige inseminaties met donorzaad), hield ik in december een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Een droom komt uit. Zo nu en dan kan ik het nog steeds niet geloven: Er groeit een kindje in mij!

Inmiddels ben ik over de helft. De verwachting is dat ik halverwege augustus mijn kleine meisje in mijn armen mag houden. Tot nu toe mag ik niet klagen over mijn zwangerschap. Ik heb weinig tot geen klachten. Het gaat echt heel goed, en ik geniet volop. Ik ben vrijwel niet misselijk geweest. Wel moe. En heb wat last van mijn bekken. Maar met goede oefeningen van de fysio zijn die stukken minder nu.

Ik ben heel erg benieuwd hoe mijn zwangerschap gaat verlopen. Ik word goed begeleid door mijn verloskundige, die veel overlegt met de in-house gynaecoloog. Dit vanwege mijn overgewicht. Tot nu toe gaat alles goed. Alle onderzoeken en echo’s zijn tot nu toe goed. Daarnaast krijg ik veel hulp van familie, vriendinnen en andere BAM’ers.

Werk en hobby’s

Ik werk fulltime zo’n 28-32uur per week. Ik werk als gastouder bij een gezin met 3 kinderen, en ik werk als bemiddelingsmedewerker voor een gastouderbureau. De combi zorgt voor een heerlijk afwisselende werkweek, met uitdaging en ook ruimte om mijn uren zelf in te delen. Ook ben ik bestuurslid van de Vereniging Bam-mam.nl. Als ik niet werk probeer ik leuke dingen te doen met vriendinnen, lees ik graag, doe ik aan fitness, Netflix ik soms (te veel), en blog met veel plezier.

Ongeveer anderhalf jaar lang blogde ik over mijn reis op Bampraat.nl. Maar ik besloot onlangs dat ik mijn tijd anders wilde indelen. Er komt veel kijken bij een eigen site. En ik wilde meer tijd voor mezelf en straks voor mijn kleintje. Maar stoppen met bloggen wilde ik ook niet. Dus ik koos twee sites om op te gaan gastbloggen. Dit is een van de plekken, een logische plek ook. Want ik ken Joyce al een aantal jaar.

Blog onderwerpen

Ik zal hier elke maand rond de 15e een blog plaatsen. Een blik in mijn leven en straks ons leven. Blogs over mijn zwangerschap en over het moederschap. Waar loop ik tegen aan? Hoe is het om een BAM te zijn? Om alles alleen te doen? Over de leuke dingen en over de niet leuke dingen. En dingen die jullie graag willen weten! Dus mocht je vragen hebben, dingen willen weten. Laat dan zeker een reactie achter. En mocht het nou erg kriebelen, dan zal ik zo nu en dan vaker een blog aanleveren.

Wat willen jullie lezen? Waar moet ik over schrijven?
]]>

14 April 2016