Author: info@vandongen-online.nl

DIY: Memorybox
In de eerste periode van je baby’s leven verzamel en bewaar je veel spullen. Daarom maakte ik een persoonlijke memorybox voor Luuk. Hierin kan ik al zijn spullen bij elkaar houden en het hem later meegeven als hij er oud genoeg voor is. En soms is het ook erg leuk om er zelf even in te kijken en weer herinneringen op te halen.

Via Marktplaats stuitte ik op een leuke houten kist. De kaart van Nederland was erop geschilderd. In eerste instantie dacht ik dat ik de kist gewoon wit zou schilderen en het zou gebruiken voor newborn fotoshoots. Maar uiteindelijk ben ik hier nooit aan toe gekomen. Toen ik eenmaal zwanger was wist ik direct een nieuwe bestemming voor de kist. Het zou een memorybox gaan worden, waar ik alle kleine spulletjes van Luuk in kan bewaren. Ik haalde de verfspullen in huis en door mijn zware zwangerschap kwam ik er pas aan toe met de kist te beginnen toen Luuk al lang en breed geboren was.

Met de home deco verf (krijtverf) van de Action schilderde ik eerst de hele kist. Een keer of 3 voor de kaart van Nederland echt niet meer zichtbaar was. De kist kreeg hierdoor een mooie matte uitstraling en je kon goed zien dat het handgeschilderd is. Ik zou willen dat mijn schilderwerk perfect is, maar met deze verf op deze kist is dat bijna niet haalbaar. Maar dat maakt het eigenlijk juist zo leuk.

Daarna heb ik met potlood letters overgetrokken die ik via Word heb uitgeprint. Om zo Luuk’s naam en geboortedatum op de kist te kunnen schrijven. Met acrylverf ben ik het in gaan kleuren. En zo werd de kist steeds meer af. Aan de zijkanten schilderde ik nog 2 grote sterren en na een poosje drogen was de kist klaar om gevuld te worden.

Wat erin zit?
- Luuk’s navelklemmetje
- Het enkelbandje dat hij in het ziekenhuis om had, met zijn naam en geboortedatum erop
- Het naamkaartje dat in zijn ziekenhuiswieg stond
- Het kraamdossier van de kraamzorg
- Papieren van de verloskundige
- Het verslag van mijn bevalling uit het ziekenhuis (hier heb ik zelf om gevraagd, krijg je meestal niet standaard)
- Het kraambezoekboek
- Felicitatie kaartjes van de periode na de bevalling
- Luuk’s eerste pakje
- Zijn eerste speen
- Het mutsje dat hij opkreeg direct na de bevalling
- De zwangerschapstest
- Echo foto’s
- Brief van de gemeente Utrecht na de aangifte van zijn geboorte
En zo zal ik de komende jaren nog meer spullen verzamelen om in de box te stoppen. Ook ben ik van plan om ieder jaar, voor zijn verjaardag een brief in de kist te stoppen. Zodat hij deze later kan lezen.

Natuurlijk kun je ook zo’n box maken voor jezelf. Ik heb eens een stevige kartonnen opbergdoos gekocht waar ik ook allerlei spullen van mezelf van vroeger in bewaar. Liefdesbrieven, stiekeme briefjes met vriendinnen die we in de klas schreven, foto’s, concert kaartjes en nog meer van zulke dingen. Heerlijk vind ik het, om soms even door de doos heen te gaan en alles weer even vast te houden en door te lezen. Hopelijk beleefd Luuk later ook zoveel plezier aan het napluizen van zijn memorybox.

Hoe bewaar jij de spullen van je kind?
14 March 2015
Gelezen: Geschonden

Toen ik las waar dit boek over gaat, moest en zou ik het afrekenen en lezen. Waargebeurde verhalen over andere culturen en hun gewoontes vind ik altijd interessant. Hoe het er in de Westelijke Jordaanoever aan toe gaat wist ik niet. Inmiddels ben ik daar maar al te blij mee…

Waar gaat het boek over?

Souad, geboren in een dorpje op de Westelijke Jordaanoever, groeit op in een gezin waar haar brute vader de scepter zwaait. Op zeventienjarige leeftijd wordt Souad verliefd op een jongen uit haar dorp. Ze ontmoeten elkaar een paar keer voordat het noodlot toeslaat. Souad voelt zich moe en misselijk en realiseert zich tot haar grote schrik dat zij zwanger is. Als haar ouders erachter komen wordt er geen moment geaarzeld: Souad heeft de familie onteerd en moet sterven. Op een onverwacht moment besprenkelt haar zwager haar met benzine en strijkt een lucifer af. Zwaargewond weet Souad te vluchten, waarna ze door de dorpelingen naar een ziekenhuis wordt gebracht. Daar wordt haar kind twee maanden te vroeg geboren, terwijl haar lichaam is bedekt met derdegraads brandwonden. Maar zelfs in het ziekenhuis is zij niet veilig: haar moeder probeert de eer van de familie alsnog te redden. Souad overleeft ook deze aanslag, en weet naar het buitenland te vluchten.
Geschonden is een zeer aangrijpende getuigenis van een vrouw die weigert nog langer te zwijgen en op deze manier aandacht vraagt voor de positie van vrouwen in het Midden-Oosten. Souad schreef dit boek om andere vrouwen die het slachtoffer zijn van hun familie te steunen en hun te laten zien dat het mogelijk is een nieuw leven op te bouwen.
Souad woont en werkt momenteel in Europa. Ze is al ruim tien jaar getrouwd en heeft drie kinderen.

Wat vind ik van het boek?

Het duurde even tot het boek me greep. In het begin kon ik maar moeilijk wennen aan het gissen van de schrijfster over wanneer bepaalde gebeurtenissen hadden plaatsgevonden. Inmiddels begrijp ik heel goed dat het komt omdat de vrouwen in Jordanië duidelijk geen besef van tijd hebben. Sterker nog, ze hebben bijna nergens besef van. Vanaf het moment dat Souad vertelt over haar verliefdheid begon ik echt nieuwsgierig te worden naar de rest van het verhaal. Ik voelde de angst door het boek heen komen en kreeg steeds minder respect voor de mannen in het boek.

Het verhaal is eigenlijk te erg om waar te kunnen zijn. Maar helaas is het toch echt waargebeurd. Ik ben onder de indruk van het verhaal en besef me maar al te goed dat we het als vrouw zijnde maar goed hebben hier. Wanneer je vrouwonvriendelijke verhalen en verschillen in cultuur interessant vindt is dit boek echt een aanrader.

Beoordeling

★★★★☆ (4/5)

12 March 2015
Weekoverzicht #46

De afgelopen week was heftig. Niet eens omdat we het druk hadden, maar omdat ik er even helemaal doorheen zat wat Luuk’s gedrag betreft. Buiten dat genoten we volop van het lente weer en ik ging voor het eerst sinds 5 jaar weer eens langs bij een vriendin. Kijken jullie mee naar mijn snapshots van afgelopen week?

Woensdag

Ik ging op bezoek bij een vriendin die ik al 5 jaar niet gezien had. We hebben sinds kort weer contact en zijn allebei van partygangers in moeders veranderd haha. Zij heeft een zoon van 5 maanden. Dus ik was benieuwd hoe Luuk het zou vinden. Hij was erg lief voor de kleine man, leuk om te zien! Op de terugweg in de auto viel hij gelijk in slaap. Moe van alle nieuwe indrukken.

Donderdag

Story of my life.. Er komt echt nooit een eind aan! En mocht je denken dat dit de enige wasmand is. Nee hoor, dit was alleen de bonte was. Achter me stonden nog 2 manden met witte en zwarte was. Het einde is nog steeds niet in zicht. Zien jullie wel eens een lege wasmand?

De lente lijkt nu echt begonnen. Dus trapten we het af met een heerlijk ijsje. Oh deze waren echt zo lekker!

Vrijdag

Het vervolg verhaal over mijn zwangerschap kwam online. Ik vind het zo fijn om te merken dat mensen het interessant vinden om te lezen. De een die zich niet kan voorstellen hoe pittig het geweest is en de ander die nu door eenzelfde hel gaat. Hopelijk kan ik voor de laatste groep op deze manier laten blijken dat je echt de enige niet bent!

Zaterdag

De zaterdag is mijn uitslaapdag. Ik slaap niet eens altijd lang, maar blijf vaak nog wel een tijd op bed liggen. Even lekker ontspannen met een boek. De kat komt altijd gezellig bij me liggen. Die geniet ook van de rust. Luuk zit haar namelijk de hele dag achterna haha.

En zodra Joost doorheeft dat ik wakker ben, komt hij meestal nog even bij me liggen samen met Luuk. En dan liggen ze te gapen en te kroelen samen. Heerlijk om te zien.

Dit is Luuk’s favoriete knuffel. Een dag zonder de pratende Woezel is een dag niet geleefd. Het duurde even tot we uitgevonden hebben wat hij nu eigenlijk zingt. Maar nu zingen we vrolijk mee. Een keer of 20 per dag…

Mijn heerlijke lunch. Rijstwafels met een plakje kipfilet, een gekookt eitje en wat druiven.

‘s Middags gingen we fijn een stukje wandelen met elkaar. Het was echt heerlijk weer. Dus Luuk kreeg voor het eerst zijn lentejas aan en keek rustig om zich heen vanuit de wandelwagen.

Na het eten keken we naar het darten. Luuk vond het blijkbaar ook erg leuk. Want waar hij normaal gesproken maximaal 2 minuten zijn aandacht bij de tv of zijn speelgoed kan houden, bleef hij hier een minuut of 10 erg geconcentreerd naar kijken.

Zondag

In de nacht van zaterdag op zondag zit ik er helemaal doorheen. We geven het vrijwel niet toe aan de “buitenwereld”, maar Luuk slaapt erg slecht. Iedere nacht heeft hij krijspartijen en weten we niet meer wat we met hem aan moeten. Ik wil er niet over zeuren of klagen, want ik ben van mening dat het er gewoon bij hoort. Maar de schijn ophouden wil ik ook niet. De afgelopen weken, maanden zelfs, zijn verschrikkelijk vermoeiend. Luuk slaapt niet alleen in de nacht slecht, maar ook op de dag. En daarbij kan hij zich erg moeilijk zelf vermaken. En omdat ik 24/7 in zijn buurt ben heb ik maar weinig ademruimte. Het komt wel weer goed. Maar soms is het erg pittig en moet ik zelf even flink janken om er daarna weer tegenaan te kunnen.

Na zelf maximaal 2 uur geslapen te hebben, begint de dag weer. Luuk kijkt tv, terwijl ik hard mijn best doe om mijn ogen open te houden. We besluiten Luuk de hele ochtend wakker te houden en hem pas na de lunch op bed te leggen. Eens zien of dat werkt. Misschien is hij wel gewoon toe aan 1 slaapje per dag, in plaats van 2. En aan het eind van de middag, nadat Luuk 2,5 uur heeft geslapen (!!), fietsen we naar mijn moeder en stiefvader om er even uit te zijn.

Maandag

Ik word wakker rond 7 uur en ik besef me dat ik die nacht niet uit bed geweest ben. Ik app gauw naar Joost die al op zijn werk is en ook hij zegt er niet uit geweest te zijn. Als Luuk rond 8 uur rustig zonder te huilen wakker wordt, spring ik een gat in de lucht en besluit hem helemaal plat te kussen. Hij heeft het klokje rond geslapen en is nog vrolijk ook. De dag kan nu al niet meer stuk.

De blote mama buik van Marij komt online. En wat komen er weer fijne reacties. Ook stroomden er nog meer aanmeldingen binnen. Zo leuk om te zien. Het is een echte hit, dat blijkt!

Na opnieuw een middagdutje van 2,5 uur, wordt Luuk lachend wakker. Met zijn pretogen begroet hij me en hij hangt gelijk de clown uit. Blijkbaar had ik eerder moeten aangeven aan het eind van mijn Latijn te zijn, het lijkt te werken!

View this post on Instagram

A post shared by Joyce ▫️ Mamablogger (@mamakletst)

Mijn heerlijke kleine vent. Aan het eind van de middag gaan we nog een uur fietsen, zonder echt ergens naartoe te gaan. We fietsen van Zeist naar de Uithof en gaan door De Bilt weer terug naar huis. We genieten volop van het lenteweer en Luuk kijkt lekker om zich heen naar het water in de sloot, de eendjes, de schapen en de paarden. Om vervolgens samen te eten en rond half 8 gaat Luuk naar bed. Om zonder te huilen in slaap te vallen. Wat een ontzettend fijne dag was dit!

Dinsdag

Gisteren na de lunch waren we nog even aan het keten samen. Liedjes zingen, ginnegappen en Luuk langzaam voorbereiden op zijn slaapje. Weer was hij de hele ochtend wakker gebleven. Het ging al makkelijker dan de dagen ervoor. Dus ik was erg benieuwd of hij weer zo’n tijd zou gaan slapen. En jawel. Bijna 3 uur heeft hij lekker geslapen. Werd tussendoor een keer wakker van een brandweerauto die met gillende sirenes voorbij kwam rijden, maar sliep daarna rustig verder. Ik herken mijn kleine ventje bijna niet terug!

En vlak voordat Luuk wakker werd kreeg ik van Maike een berichtje of ik zin had om mee te gaan naar de kinderboerderij. Dat wilde ik wel, dus een half uur later stapte ik met een ietwat chagrijnige baby op de fiets en genoten we van het namiddag zonnetje en de beestjes. Luuk had wat moeite om los te komen, maar dat gaat de volgende keer vast en zeker beter.

En zo werd het toch nog een fijne week. Hoe was jullie week?

Lees ook: Weekoverzicht #47
]]>

11 March 2015
Mama valt af – De weegschaal op

Mijn overtollige kilo’s moeten eraf. Het liefst nog eerder vandaag dan morgen. Maar dat gaat natuurlijk niet zo makkelijk. In de rubriek Mama valt af neem ik jullie mee in mijn strijd tegen de kilo’s. Vorige week vertelde ik over de stap om naar een diëtiste te gaan. Om te beginnen met het hele traject was het belangrijk om een eetdagboek bij te houden en weer de weegschaal op te stappen om het juiste gewicht te kunnen doorgeven. Wat was ik bang om er weer op te gaan staan…

De afgelopen weken heb ik niet echt mijn best gedaan om af te vallen. Nu ik weet dat ik toch samen met een diëtiste aan de slag ga, doe ik gewoon een beetje waar ik zin in heb. En dat is eigenlijk hartstikke fout! Eigenlijk hou je jezelf dus ontzettend voor de gek daarmee terwijl je in afwachting bent van het dieet dat voorgeschreven wordt. Een van de dingen die ik ook moest doorgeven samen met het eetdagboek was mijn gewicht. En jawel, laat nu net mijn nog niet zo oude weegschaal ermee opgehouden zijn. Dat schoot dus al niet op.

Gelukkig kwamen we in een winkel een leuke aanbieding tegen. Een weegschaal die ook nog eens het vetpercentage meet. Niet helemaal betrouwbaar. Maar het is toch een leuke extra functie. Eenmaal thuis besloot ik het apparaat direct uit te pakken en uit te proberen. Dat uitpakken was zo gebeurt. Maar ik was toch wel bang voor wat de weegschaal aan zou geven. Ik had me best misdragen de afgelopen tijd. Waarschijnlijk zou ik de 2 kilo die ik al was afgevallen er inmiddels wel weer bij gegeten hebben.

Terwijl ik mezelf dat af bleef vragen en in mijn hoofd minstens 10 redenen te bedenken om vooral die weegschaal niet op te stappen, deed ik het toch. Ik deed mijn ogen dicht en stapte de weegschaal op. En toen ik ze weer opende zag ik een error op het scherm staan. Nee he! Na nog 2 keer op en af stappen wilde ik het ding al de deur uit gooien, tot ik ineens zag dat er nog een plastic laagje overheen zat. Zo strak dat het me helemaal niet was opgevallen.

Om goed te kunnen meten moet je contact maken met de ijzeren plaatjes die op de weegschaal zitten. En met dat plastic er overheen lukte dat natuurlijk niet. Poging 4 dus. Zonder plastic deze keer. Weer deed ik mijn ogen dicht en stapte de weegschaal op. -1,7 kilo gaf de weegschaal aan. En dat tijdens mijn maandelijkse periode, waarbij ik toch meestal nog zo’n 1,5 kilo zwaarder ben dan anders. Ik geloofde mijn ogen niet. Dacht dat het aan het verschil in de weegschaal zou liggen. Dus stapte ik op de analoge weegschaal die ik ook nog heb staan en die gaf exact hetzelfde gewicht aan. Betrouwbaar dus.

Zal het dan alleen maar komen door de verplichting aan mezelf een uur per dag te bewegen? Of dit nu wandelen of fietsen is maakt niet uit. Grote kans! Het motiveert enorm. En nu de temperaturen nog beter worden en de zon zich vaker laat zien krijg ik nog meer zin om naar buiten te gaan. Zo fietsten we afgelopen weekend al naar mijn moeder. En gisteren besloot ik gewoon een uur te fietsen zonder ergens heen te gaan. Tijdens de spits nog wel. Luuk keek zijn ogen uit, kletste maar aan tegen alles waar we langs af fietsten en ik voelde mijn benen zwaarder worden, maar heb stug doorgezet.

En sinds ik op de weegschaal heb gestaan heb ik ook zin om betere ontbijtjes en lunches te maken. Zo was afgelopen weekend mijn rijstwafel met kipfilet en een gekookt eitje favoriet. Een paar druiven erbij om het af te maken en ik had een heerlijke lunch. Brood kan ik nooit genoeg eten. Dat vind ik zo lekker. Maar ik weet ook dat het niet altijd een goede keuze is. Zeker niet als je er zo vier naar binnen schuift tussen de middag. Inmiddels heb ik al 6 dagen geen brood gegeten, maar ik neem rijstwafels, volkoren crackers of een wrap met iets gezonds erop. En ik heb ’s middags nog geen honger gehad.

Ik ben blij dat het zelfs met weinig inspanning de goede kant op gaat. Dat ik niet weer op mijn startgewicht zit. Het geeft me de motivatie om door te pakken en veel meer mijn best te doen. Dan zijn die eerste 5 kilo’s er zo vanaf en kan ik weer een nieuw doel bedenken. Ik ben dus weer op de goede weg!

Hoe gaat het met jullie? Hebben jullie je eerste doel al behaald?
]]>

10 March 2015
Terugblik: Zwanger en alleen

Waar ik 2 jaar geleden heel druk (en zorgeloos) was met het maken van fotoshoots, was ik een jaar geleden zwanger aan het knokken om ons kleine mannetje vooral in mijn buik te houden. Ik lijk de ziekenhuis momenten helemaal her te beleven en besloot het toch eens van me af te schrijven.

Vorige week vertelde ik over de ontdekking van zwangerschapsdiabetes en de verplichte bedrust die ik voorgeschreven kreeg. De week daarna veranderde er niet veel. De controles waren prima, ik lag vooral op bed en verveelde me kapot. Hoe deze saaie week was lees je vandaag.

Kleine disclaimer: Het is allemaal goed afgelopen. Maar ben je zwanger en trek je je nare zwangerschapsverhalen aan, lees dan vooral niet verder.

Zwangerschapsdiabetes

Van de zwangerschapsdiabetes merk ik weinig. Ik blijf trouw iedere dag 5 keer in mijn vinger prikken om mijn bloedsuikers te meten. Deze zijn eigenlijk altijd goed. Steeds vaker beginnen we eraan te twijfelen of de meting niet verkeerd is gegaan vorige week. De avond voor de suikertest heb ik behoorlijk stevig gegeten, misschien heeft dat ermee te maken. In het ziekenhuis zeggen ze dat dit eigenlijk niet kan. Want de test zou betrouwbaar zijn en als ik vanaf 12 uur de nacht voor de suikertest al niets meer gegeten en gedronken heb zou de test al helemaal betrouwbaar zijn.

Met normaal eten hou ik dus de suikers goed onder controle. Gelukkig maar. Want ik was best bang dat er ook nog insuline aan te pas zou moeten komen. Dit lijkt nu helemaal van de baan te zijn. En dat zorgt voor enige rust.

Bedrust

Die bedrust zorgt eigenlijk alleen maar voor meer onrust. Ik erger me kapot aan alles in de slaapkamer. De was stapelt zich op, maar ik voel me te slecht om een was in de machine te gooien. Bukken is sowieso onmogelijk. Maar lopen doet ook al vreselijk veel pijn aan mijn enkels door het vele vocht dat zich daar ophoopt. Ik probeer me dus koest te houden met mijn haakwerkje. Soms wandel ik na een toiletbezoek even de babykamer in. Vol ongeloof. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er straks een klein hummeltje zal slapen. En dat ik daar al deze pijn en moeite voor doe. Letterlijk!

Als ik dan weer op bed lig en even op mijn linkerzij ga liggen maak ik even contact met onze kleine man. Hij draait zijn kontje van rechts naar links en mijn ronde buik veranderd in een punt. Ik krijg een box tegen mijn blaas en denk dat ik weer naar het toilet moet. Even niet. Een tukje dan maar. En zo kom ik de dagen door. Het is verschrikkelijk saai. Ik ben jaloers op Joost, die gewoon collega’s om zich heen heeft en af en toe iets anders ziet of hoort. Ik reageer dus regelmatig wat geïrriteerd. Niet dat hij het verdiend, integendeel, maar ik moet mijn frustraties kwijt.

Kilo’s

Terwijl ik de dagen op bed doorbreng kom ik deze week een halve kilo per dag aan. En het bestaat niet dat dit door eten komt. Ik volg immers een streng dieet vanwege de diabetes. Maar mijn lijf geeft al aan waar het wel door komt. Ik blaas helemaal op. Een halve kilo vocht per dag houdt mijn lichaam vast. Als ik moet plassen komt er nauwelijks wat uit. Dus alles wat ik drink blijft ergens in mijn benen, gezicht en armen hangen. Maar ik kan er niet zoveel aan doen. Teveel bewegen mag ik immers niet.

Gelukkig hoor ik van verschillende kanten dat je na de bevalling al heel snel al dat vocht kwijt bent. Ik hoop het maar. Ik kan me niet meer herinneren hoe mijn polsen en enkels er ooit uit zagen.

“Geniet van je zwangerschap!”

Doordat ik de hele zwangerschap al ziek, zwak of misselijk ben geweest is mijn wereldje erg klein geworden. Ik zoek mijn heil online en vind daar heel veel begrip. Maar aan de andere kant lees ik ook meerdere keren per dag “het is wel zwaar, maar je moet wel genieten! Je gaat de zwangerschap nog missen!” of “het is voor een goed doel!” en “het is het waard”. Regelmatig heb ik schreeuwend op bed gezeten. Hoe bestaat het dat mensen het lef hebben om dat tegen me te zeggen. Ze hebben geen idee. En ja, het is allemaal goed bedoeld. Maar ik geniet absoluut niet van deze zwangerschap. Hoe moet ik dat doen dan? Natuurlijk vind ik het fijn om de bewegingen in mijn buik te voelen. Maar dat is het. Ik baal van mijn lichaam. Ik ben boos op het feit dat mijn lichaam blijkbaar niet gewoon normaal zwanger kan zijn. Andere vrouwen kunnen dit toch ook? Fluitend en fietsend tot een paar dagen voor hun bevalling? Waarom lig ik hier dan als een zielig hoopje op bed?

Het deed verschrikkelijk veel pijn om zulke opmerkingen te krijgen. Maar ik weet ook dat dit vooral aan mezelf lag. En wat moet je anders zeggen tegen een hoogzwangere die helemaal gek wordt van pijn en eenzaamheid?

De verbouwing

En als dat allemaal nog niet genoeg was, komen de verbouwingsgeluiden ook erg dichtbij. Na een nacht nauwelijks slapen van de bekkenpijn of hoofdpijn hoop je dan in elk geval op een ochtend slaap. Maar vanaf half 7 ’s morgens lopen er tientallen luidruchtige bouwvakkers vlak langs het slaapkamerraam en dan word ik wakker. Vervolgens gaan ze met drilboren, hamers en ander grof geschud aan de gang tot een uur of 4 ’s middags. Tegen de tijd dat ik weer kan gaan slapen komt Joost dus alweer bijna thuis. En dan ben ik allang blij dat ik even met iemand kan praten.

Het is gekkenwerk. Op deze manier kan ik niet opladen voor de bevalling, die natuurlijk hoe dan ook zwaar gaat worden. We besluiten ons probleem met het medische circus eromheen aan te kaarten bij de woningbouw. Ze beloven zo snel mogelijk met een oplossing te komen.

De 34 weken grens

Ik ben 34 weken zwanger. Ik heb deze fantastische termijn gehaald. Waarschijnlijk heeft onze kleine man vanaf nu geen hulp meer nodig met ademenen als hij geboren wordt. Ik mag volgens het ziekenhuis geen longrijpingsspuiten vanwege de zwangerschapsdiabetes. Dus het was erg belangrijk om in elk geval de 34 weken door te komen. En dat is gelukt. Wat zijn we opgelucht. Vanaf nu gaan we gewoon weer voorzichtig per dag verder kijken.

En zo rommelen we maar aan. Vanaf komende week gaat er steeds meer gebeuren. Niet gek ook. Want we komen natuurlijk steeds dichter bij 22 maart. De verjaardag van Luuk.
]]>

6 March 2015
Gezien: Fifty shades of Grey

Bijna iedereen heeft wel een mening over de boeken of de film. Het zou vrouwonvriendelijk zijn, onrealistisch en ook nog eens slecht geschreven. Ik heb de boeken alle drie al 2 keer gelezen. En ze liggen klaar om nog eens gelezen te worden. Waarschijnlijk ben ik dus een van de weinige vrouwen in Nederland die de boeken erg graag leest. Ik was dus erg benieuwd naar de film!

Waar gaat de film over?

Literatuurstudente Anastasia Steele interviewt de 27-jarige zakenman en multimiljonair Christian Grey voor het universiteitsblad. De ontmoeting met Grey verandert haar leven en ze beginnen een seksuele relatie. Grey is emotioneel beschadigd waardoor hij niet meer op een normale manier intimiteit kan beleven. Daarnaast is hij bang om op welk moment dan ook de controle los te laten. Sm is voor hem een manier om zich zelf niet te veel bloot te hoeven geven en ook nog volledig in controle te blijven. Christian en Anastasia onderwerpen zich aan sadomasochistische rollenspellen.

Wat vind ik van de film?

De film boeide me van begin tot eind. Het was wel jammer dat we met een stel puberende meisjes in de zaal zaten die al begonnen te giechelen zodra het over seks ging. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik ben niet zo snel onder de indruk van een andere man. Maar Christian Grey was erg prettig om naar te kijken. En dat is zachtjes uitgedrukt. Voor een Amerikaanse film kwam er erg veel bloot in de film voor. Ik vond het niet teveel en al helemaal niet storend. Wel miste ik wat details die in het boek wel goed omschreven worden. Maar dat is logisch. In het boek lees je vooral wat Anastasia denkt. En dat is lastig over te brengen in een film.

Regelmatig ben ik bang om naar een film te gaan waarvan ik het boek graag las. Dan ben ik bang dat het tegenvalt. Dat mijn eigen fantasie niet kloppend is met hoe het in de film in beeld wordt gebracht. Maar dat had ik niet bij Fifty shades of Grey. Het huis van Christian was bijna exact als hoe ik het me had voorgesteld. De speelkamer ook. Ook de vrijpartijen tussen Christian en Anastasia waren niet vervelend om naar te kijken. Normaal krijg ik bij zulke scenes nog wel eens het gevoel even weg te moeten kijken, maar dat had ik nu niet. De film viel absoluut niet tegen.

De afgelopen weken heb ik veel klaagberichten gelezen over het open einde in de film. Ja, die is behoorlijk abrupt. Maar dat is in het boek ook zo. En omdat ik weet hoe de volgende twee boeken verder gaan, maakte het voor mij niet heel veel uit. Wel heb ik gemerkt dat het handig is om het boek al gelezen te hebben voor je de film gaat bekijken. Ik was met mijn schoonzus naar de film, die de boeken niet gelezen heeft. En zij begreep sommige stukken niet helemaal. Maar ook zij vond het een goede film.

Of ik het boek dan toch liever lees dan dat ik de film kijk? Ja. Maar dat blijf ik toch met alle boekverfilmingen vinden.

Ik ben heel erg benieuwd naar de volgende film en kan niet wachten tot deze gedraaid wordt!

Ben jij al naar Fifty shades of Grey geweest?

5 March 2015
Weekoverzicht #45

In snapshots laat ik je mijn week zien door middel van foto’s. Vanaf begin januari besloot ik alleen nog maar foto’s te laten zien die ik nog niet op Instagram had gezet. Maar ik merk dat ik daardoor minder foto’s op Instagram plaats en moeite heb om dit weekoverzicht te vullen. Daarom ga ik het nu allebei doen. De foto’s die ik deel op Instagram én foto’s die nog niet eerder online zijn gezet.

Afgelopen week ging ik naar de bioscoop, de Negenmaandenbeurs, we gingen lekker wandelen en tussendoor probeerde ik ook nog te ontspannen.

Even lekker op bed kroelen met poes Zoey. Sinds Luuk door het huis kruipt en stapt heeft ze nog maar weinig rust. Luuk zit haar de hele dag achterna. Dus soms heeft ze even rust nodig om te kroelen. Meestal ga ik dus zodra Luuk even op bed ligt even met haar knuffelen.

Donderdagavond begon het feest met mijn schoonzus. Ze kwam na haar werk naar ons toe gereden om een hapje te eten en niet veel later vertrokken we samen naar de bioscoop voor Fifty Shades of Grey. Ik ben volgens mij een van de weinige vrouwen die de boeken echt leuk vind en ik was daarom heel erg benieuwd naar de film. Ik vond ‘m super!

De Negenmaandenbeurs en Huishoudbeurs met onze trolleys. Ja verschrikkelijk! Maar het was zo handig om een stapel visitekaartjes, mijn tas en mijn camera in mee te slepen. Maar na een kort rondje besloten we de trolleys in de auto te gooien en ons gewoon met ellebogen en al door de mensenmassa heen te beuken. Dat ging een stuk makkelijker!

Even bijkomen in een massagestoel op de Huishoudbeurs. Zo’n stoel wil ik thuis ook wel hebben. Heerlijk!

Afgelopen weekend gingen we lekker wandelen met Luuk. Hij at ondertussen een rijstwafeltje. Of nou ja, de helft lag op zijn jas.

Ik schreef een blog over de Negenmaandenbeurs.

Rijstwafels zijn Luuk’s lekkerste tussendoortjes zoals je kunt zien. Hier zat hij er weer lekker van te smullen. En niet meer de mini rijstwafeltjes, maar hij heeft tegenwoordig de normale maat. Is hij wat langer zoet mee.

Op zondagavond is het standaard patat & snackdag met daarbij voetbal op de tv.

Luuk begint altijd in zijn haar te friemelen als hij moe is. Hij slaapt weer erg slecht de laatste tijd en is dus vrijwel de hele dag moe. Niet alleen hij trouwens. Wij zijn zelf ook kapot. De wakkere nachten breken ons op. Maar ach. Er komen vast betere tijden aan!

Deborah was de eerste mama die haar buik bloot gaf in de nieuwe rubriek. Wauw wat ben ik ontzettend blij met alle positieve reacties en de extreem hoge bezoekersaantallen. Blijkbaar slaat het aan om een “echte” mamabuik te laten zien, die niet direct weer strak is na de bevalling.

Lunchtijd! Lekker een broodje met kipfilet. Luuk vindt het heerlijk. Dat plakje kipfilet op zijn hand kreeg hij er trouwens niet vanaf hihi.

“Wat zeg je? Is mijn banaan nu al op?!” Luuk wil het liefste gewoon door eten, ook al is zijn bord leeg. Het is net een vuilnisbak af en toe.

Hoppa, nog een paar rozijntjes erbij. Die at hij trouwens voor het eerst. En hij vond het erg lekker!

Terwijl ik lekker languit op onze nieuwe bank lag kwam Luuk even de hangjeugd uithangen. Hij vind het zo lekker om languit in de hoek van de bank te hangen. Met zijn armen wijd.

Voor het eerst op zijn loopauto. En maar giechelen toen ik hem naar voor en naar achteren reed.

Samen even boodschapjes doen. En als meneer dan een beetje huilerig wordt omdat hij toch wel een beetje trek krijgt, helpt een pakje zakdoekjes altijd voor wat vermaak. Kijk hem eens trots zijn. Zo grappig waar je een jong kind blij mee kunt maken.

Lees ook: Weekoverzicht #46
]]>

4 March 2015
Mama valt af – Naar de dietiste

Soms moet je gewoon even eerlijk naar jezelf zijn en toegeven dat het afvalproces niet gaat zoals het zou moeten. Dan kun je verschillende dingen doen. Je kunt stoppen, of doorgaan. Maar omdat het me blijkbaar alleen met een of ander dieet niet lukt, heb ik hulp nodig. En die stap heb ik inmiddels genomen.

Een aantal weken geleden zag ik een oproepje voorbij komen. Om het onderdeel diëten en alles dat daarbij komt kijken af te ronden voor haar opleiding was een kennisje opzoek naar iemand met een hoog BMI. Nou, die heb ik wel, dus ik stuurde een berichtje. Eng. Dat wel. Maar als we elkaar op deze manier kunnen helpen dan is dat natuurlijk alleen maar mooi meegenomen.

Afgelopen weken kwam ze bij me thuis om het een en ander door te nemen. Mijn medische geschiedenis, mijn eetgewoontes en mijn dagelijks leven werden uitgebreid besproken en daarna was het tijd om met een tang mijn vetjes te meten. Of nou ja, vetjes. Mijn enorme zwembanden.

Inmiddels ben ik al twee dagen een eetdagboek aan het bijhouden. En eerlijk is eerlijk, soms schaam me ik me kapot om op te schrijven wat ik heb gegeten. Die halve zak chips zondagavond bijvoorbeeld. Was dat nu echt nodig? Nou ja, zo krijgen ze op de opleiding wel een goed beeld van een eetgewoonte die alles behalve goed en gewoon is.

Op school gaan ze het allemaal analyseren en aan de hand daarvan krijg ik een op maat gemaakt dieet voorgeschreven. En daar kijk ik dan weer erg naar uit.

De lente is in zicht en ook daar kijk ik naar uit. Want toen ik gistermiddag met Luuk op de fiets wilde stappen kwam er een gigantische hagelbui uit de lucht vallen. En dan is mijn zin om later die middag te gaan alweer weg. Dat excuus kan ik in elk geval niet gebruik als de winter echt voorbij is. Lekker wandelen en fietsen in de lentezon is natuurlijk ook veel leuker en gezelliger. Dat zal iedereen beamen.

Voorlopig ga ik in elk geval flink in de weer met het zoeken van lekkere gezonde recepten die me lekker lijken. En om te beginnen ga ik deze week minimaal 2 dagen geen broodmaaltijd nemen tussen de middag. Maar bijvoorbeeld een salade, of een wrap met iets lekkers maken. Ik ben benieuwd hoe dat me bevalt. En of ik daarna nog zin heb om te snoepen.

Het komt wel goed. Ooit ben ik vast en zeker weer apetrots op mijn lijf.

Hoe gaat het bij jullie met afvallen/sporten?
]]>

3 March 2015
Blote mama buik van Deborah

Na mijn oproep om mee te doen aan de Blote Mama Buiken Challenge kreeg ik veel reacties en aanmeldingen. Vanaf vandaag zal er iedere maandag een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Stoere Deborah bijt het spits af. Zij is de mama van Jessie (december 2014).

Wie ben je?

Ik ben Deborah, op Instagram ook bekend als @deb.jessie.lauren. Ik heb 1 zoontje Jessie. In het dagelijks leven ben ik thuisblijf mama. Maar het huishouden en voor je kleintje zorgen is al een fulltime baan opzich.

Hoe oud is Jessie?

Jessie is geboren op 30-12-2014 na een razendsnelle bevalling.

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Met mijn maatje 40/42 keek ik best redelijk naar mijn lichaam, ik voelde me mooi. Natuurlijk had ik graag een maatje minder gehad, zoals 5 jaar geleden. Toen paste ik nog met gemak in maatje 36/38. Maar toen werkte ik ook 60 uur per week in de horeca. Dat was mijn lust en leven! In de zomer van 2014 had ik mij eindelijk over mijn issue “dikke benen” gezet en kon je mij spotten in een jurkje wat net boven de knie kwam. Wat was ik trots, en ook nog eens 12 weken zwanger.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Ik vond mijn lichaam mooi, mijn buik was al snel enorm. Alles kwam een beetje in proportie. Die tieten, ik zou willen dat ze konden blijven haha. Ik kreeg veel opmerkingen over mijn buik. Hij was groot, rond en mooi. Daar kwam een beetje verandering in toen de eerste striae zich aandiende. Op me bovenbeen welliswaar, dit werd geleidelijk aan meer en meer en meer. Het verspreide zich naar mijn kuiten, dijen, heupen. Maar eigenlijk boeide het me toen niet zo. In de laatste 2 weken van mijn zwangerschap kreeg ik wat streepjes op mijn buik en ook op mijn borsten. Pas tijdens het persen werd de striae erger op mijn buik.

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Ik vind dit best een lastige. Ik vind mezelf niet lelijk, integendeel! Zelfs mijn buik vind ik niet lelijk en mijn heupen, tja ook daar valt best mee te leven. En me borsten show ik ook niet aan jan en alleman dus who cares dat ook die vol strepen zitten. Maar de striae op mijn benen, kuiten en dijen, die maken me onzeker. Ik voel me niet meer sexy. Dit kan je pas begrijpen als je het gezien hebt. Geloof me als ik zeg dat ik zo bij Artis kan solliciteren voor nieuwe tijger in het tijgerverblijf. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben ontzettend trots op mijn lijf, we hebben dit samen toch maar even geflikt. Een gezond klein mannetje op de wereld gezet.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

Ja, naast mijn oksel, beide borsten, beide heupen, buik, beide bovenbenen (dijen inclusief), en beide kuiten zitten onder de striae. Niet 1 streepje, maar zoals je hierboven kan lezen. Een tijger zou er jaloers op zijn.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik snap het wel! Je bent vanaf het moment dat je zwanger test een ander mens. Je bent totaal vergeten wie je “ik” is. Alles draait om veranderingen van jezelf, je lijf en je baby. Na je zwangerschap gaat dat door, je bent onzeker over je kleintje, doe ik het wel goed? En daar komt ook je lijf bij, ben ik nog wel sexy genoeg? Gaan die strepen ooit weg? Of in iedergeval worden ze minder? Ik ben nog niet zo lang moeder, maar na 1 blik op mijn kleintje en ik vergeet even hoe onzeker ik ben/was. It’s all worth it!

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Geloof in jezelf, en kijk naar wat je 9 maanden lang hebt moeten doen. Een kindje groot laten worden in je buik. Neem van andere aan dat je nog mooi bent, en dat je er goed uitziet. Dit zeggen ze echt niet als ze het niet menen. Deze mensen spreken de waarheid! Je bent mooi zoals je bent, met een maatje meer, striae of wat je ook aan de zwangerschap hebt overgehouden.

Deborah, ontzettend bedankt voor het meedoen aan deze challenge. Ik vind het heel erg stoer van je, ook al ben je onzeker over hoe je benen eruit zien. Ik vind je een prachtmens!

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.
]]>

2 March 2015
Eerste verjaardag – Themafeest

Nog drie weken tot we Luuk’s eerste verjaardag vieren. Tot die tijd neem ik jullie iedere zondag mee in de voorbereidingen voor zijn eerste feest. Veel ouders kiezen ervoor om er een thema aan vast te hangen. Vandaag vertel ik waar je allemaal aan kunt denken bij het geven van een themafeest.

Vindt je kindje Woezel en Pip of bijvoorbeeld Kikker heel erg leuk. Dan is het leuk om het themafeest daar op af te stemmen. Maar ook wanneer je kind geen favoriet figuurtje heeft kun je makkelijk een themafeest geven. Wat dacht je er bijvoorbeeld van om een kleur aan te houden. Roze of blauw bijvoorbeeld. We zijn er nog niet helemaal uit of we ook een thema aanhouden.

De taart

De taart is misschien wel het belangrijkste voor het hele feestje. En het is zo leuk om de taart uit te zoeken op het thema. Wat dacht je bijvoorbeeld van een Woezel en Pip fondant taart? Of een blauwe taart zonder verdere poespas erop. Er is vast wel iemand in je buurt die een mooie taart kan maken voor een leuk bedrag als je het niet zelf kunt.

Hoe onze taart eruit komt te zien ben ik nog niet helemaal uit. Of het een Kikker taart moet worden die ik laat maken door iemand anders. Of dat ik zelf iets ga bakken. Ik vraag me namelijk af of ik onze visite blij maak met een fondant taart die mierzoet is. We moeten inmiddels wel opschieten met het kiezen van de taart.

Slingers en andere versiering

Ook met de slingers en ballonnen kun je natuurlijk losgaan. Denk soms ook een beetje out-the-box. Hang slingers (met daarop het favoriete tekenfilmfiguurtje) niet alleen aan het plafond of de kast, maar bijvoorbeeld in de deuropening van de woonkamer aan een lintje. Zo moet je baby door de ballonnen heen. Succes gegarandeerd! En het ziet er ook nog eens gezellig uit.

Natuurlijk kun je ook een en dezelfde kleur aanhouden wat versiering betreft. En kun je geen versiering vinden met daarop het favoriete tekenfilmfiguurtje? Maak dan zelf iets. Print een plaatje uit en maak er zelf een slinger van. Wedden dat nog niemand het eerder gezien heeft?

Hapjes

Ook met hapjes kun je creatief zijn. Maak bijvoorbeeld met plakjes kaas en worst een figuurtje. En wanneer je een kleurenthema kiest zijn er talloze ideeën om lekkere hapjes te maken.
Bijvoorbeeld cupcakes met witte en blauwe topping voor het blauwe themafeest. Of doormiddel van rode snoeptomaatjes, bosbessen en een dipsausje een Elmo te maken. Gezond en het ziet er ook nog eens heel leuk uit!

Kleding

Stem de kleding op elkaar af. Geef je een roze themafeest? Vraag dan de gasten ook allemaal een roze shirt aan te trekken. Zo ziet het er heel erg leuk uit in een volle woonkamer. Of laat t-shirts drukken met daarop het favoriete tekenfilmfiguurtje van je kind. En draag dat als ouders zelf ook, samen met je kind. Het maakt het extra feestelijk en je kindje zal het fantastisch vinden.

En heb je helemaal geen zin om een thema feest te bedenken, maar meer om van alles een beetje te doen, dan is dat natuurlijk ook prima. Het gaat erom dat je kind een fijne dag heeft. En dat hangt echt niet vast aan hoe het huis eruit ziet en de hoeveelheid cadeautjes die hij zal krijgen. Gezelligheid is veel belangrijker.

Ik denk dat wij van alles een beetje zullen doen. Qua versiering zal Luuk zelf een grote rol spelen. En misschien doen we dat met de taart dus ook maar. Het draait immers om Luuk die dag!

Gaf jij een themafeest?
]]>

1 March 2015