Category: gezondheid

Maagverkleining – Hoe reageert mijn omgeving?

Misschien vond ik het inlichten van mijn omgeving nog wel spannender dan dat ik de stap naar de huisarts heb gezet om te praten over een maagverkleining. Ik was bang voor vervelende reacties, het is nogal een ingrijpende operatie en veel mensen vinden opereren in een “gezond lichaam” (voor zover morbide obesitas gezond is…) niet oke. Maar hoe reageert mijn omgeving nu echt? Zoals ik had gedacht van te voren?

Vriendinnen

Als allereerste vertelde ik het niet aan mijn naaste familie, maar aan vriendinnen. Vooral aan Marije, zij heeft me echt de aanloop naar de huisarts zien maken en stimuleerde en steunde me enorm. Zij heeft zelf een Gastric Bypass gehad en weet dus als geen ander hoe het is om deze stap te zetten. Ook vertelde ik het aan andere vriendinnen, waarbij de een positiever reageerde dan de ander. Er was zelfs iemand die zei “Jeetje, dat is wel kiezen voor de makkelijke weg he?”. Dat kwetste me enorm, want als iets het niet is, dan is het wel een makkelijke weg. Het is en blijft keihard knokken, kilo’s raak je nooit zomaar kwijt, helaas. Was het maar waar!

Mijn naaste familie

Het inlichten van mijn naaste familie vond ik best spannend. Ouders, schoonouders, aanplak zussen en mijn broertje. Maar vrijwel iedereen reageerde positief. Natuurlijk hebben ze zo hun zorgen, maar come on, het zou raar zijn als ze dat niet zouden hebben. Het is en blijft een operatie. En iedere operatie brengt risico’s met zich mee. Maar juist mijn naaste families zien hoe ik de afgelopen jaren steeds meer heb geworsteld met mijn overschot aan kilo’s en steunt me dus door en door. Fijn! Want ik ga ze nog heel hard nodig hebben voor en na de operatie. Tillen is uit den boze de eerste periode, dus ik zal her en der toch hulp nodig hebben. Maar dat komt vast en zeker goed.

Joost weet natuurlijk al van begin af aan dat dit is wat ik graag wil en hij begrijpt het. Hij blijft herhalen dat hij me mooi vindt zoals ik ben, maar vindt het veel belangrijker dat ik ook goed in mijn vel zit. Ik bof enorm met hem, hij steunt me waar nodig en, ook al heeft hij natuurlijk ook zorgen, staat volledig achter deze keuze.

Keuzes maken en afscheid nemen

Van sommige mensen die mijn keuze enorm afkraakten, heb ik deels afscheid genomen. Vriendschappen zijn belangrijk, vriendschappen betekenen ook dat je best kritisch naar elkaar mag zijn. Maar iemands keuze volledig afplassen is in mijn ogen niet nodig. Met enkele van hen heb ik dus geen contact meer. Het houdt me nu eenmaal bezig en als mensen niet begrijpen dat ik het er veel over heb, dan is geen contact beter. Daarentegen heb ik ook meer contact gekregen met andere vrouwen. Ik heb via social media vrij veel mensen “om me heen” die ook voor een maagverkleining gekozen hebben. Open zijn over deze keuze, zorgt voor veel reacties, nieuwe vriendschappen zelfs. En dat is erg fijn. Een vriendin vatte het laatst mooi samen, dat het juist zo fijn is dat ik nieuwe mensen ontmoet, die precies weten wat ik doormaak en nog ga doormaken. Iets dat mensen die deze keuze niet maken of gemaakt hebben, wellicht nooit helemaal zullen begrijpen.

Begrip en (h)erkenning is wat ik nu zo nodig heb. Gelukkig krijg ik dat van de meeste mensen om mij heen en daar ben ik heel erg blij mee.

8 May 2017
Schildklierhormoon is mogelijk schadelijk tijdens zwangerschap

Specialisten moeten bij zwangere vrouwen voorzichtig zijn met een behandeling met een schildklierhormoon. Zwangere vrouwen met een traag werkende schildklier worden vaak op deze manier geholpen, maar wanneer zij te veel van dit hormoon toegediend krijgen treden mogelijk zwangerschapscomplicaties op of kunnen de hersenen van het kind beschadigd worden.

Promovendus Tim Korevaar, verbonden aan het Erasmus MC Academic Center for Thyroid Diseases vond in samenwerking met professor Robin Peeters en professor Henning Tiemeier dat het belangrijk is om voorzichtig te werk te gaan bij het behandelen van zwangere vrouwen met schildklierhormoon.

“Baat het niet, dan schaadt het niet”, was het idee, maar bij een verkeerde dosis kan deze methode het risico op zwangerschapscomplicaties zoals vroeggeboorte en pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging) verhogen.

Hersenen

Omdat een ongeboren kind afhankelijk is van het schildklierhormoon van de moeder, kan een tekort leiden tot een verminderde ontwikkeling van de hersenen. Artsen proberen dit te voorkomen door de schildklierhormoonspiegel zo vroeg mogelijk tijdens de zwangerschap op peil te krijgen.

In zowel de groep met een tekort als met een teveel aan schildklierhormoon zagen de onderzoekers een gemiddeld IQ verlies van vier punten.

Leerproblemen

“We hebben ontdekt dat in de groep van zwangeren met te lage én te hoge schildklierhormoon concentraties het aantal kinderen met een IQ dat past bij leerproblemen (minder dan 85 punten) bijna verdubbelt.”

Zwangeren met een mild tekort aan schildklierhormoon krijgen op dit moment vaak nog een volledige dosis schildklierhormoon toegediend.

Jaarlijks wordt bij naar schatting vijf procent van de zwangeren een -milde- afwijking in het schildklierhormoon gevonden.

Bron: Nu.nl

]]>

20 February 2017
Zwangerschapsdiabetes – Hoe gaat het nu?

Het is alweer 12 weken geleden dat er voor de tweede keer tijdens een zwangerschap zwangerschapsdiabetes bij me werd ontdekt. Tijdens de vorige zwangerschap was dit pas met 32 weken het geval en nu was de uitslag met 16 weken al overduidelijk. Hoe gaat het nu ik al ruim 3 maanden een aantal keer per dag bloedprik en me aan een dieet hou?

Suikerwaardes

Al bij de eerste uitslag werd me in het ziekenhuis direct verteld dat ik hoogstwaarschijnlijk deze keer, in tegenstelling tot de vorige zwangerschap, wel insuline zal moeten spuiten. Omdat je over het algemeen later in de zwangerschap de suikerwaardes steeds minder goed onder controle kunt houden.

Gelukkig lijkt dat tot nu toe nog steeds niet het geval bij mij. Mijn suikerwaardes blijven met her en der een uitschieter nog binnen de perken. Wel merk ik bij de gekste dingen dat het steeds moeilijker wordt om de suikerwaardes laag te houden.

Het liefst zien ze dat ik geen waardes boven de 7.0 heb, wat voor een “echte” diabetespatiënt nog erg laag is. Op sommige dagen lukt het niet om hieronder te blijven, zonder dat ik echt iets geks doe. Ik hoop dus dat ik het vol kan blijven houden zonder insuline. Want nog steeds zit ik er niet op te wachten om in mijn buik te moeten spuiten. De vingerprikjes voor het bloedprikken vind ik al vervelend genoeg.

Dieet

Me aan het dieet houden vind ik misschien nog wel het meest vervelend. Al neem ik ook regelmatig nog wel iets lekkers. Op de een of andere manier reageert mijn suiker daar niet enorm op, dus zolang het goed blijft gaan, neem ik ook zeker af en toe iets lekkers. Ik vind het wel vervelend dat ik elke dag bezig moet zijn met wat ik wel en niet kan eten. Even buiten de deur eten gaat niet zo makkelijk. Want je moet rekening houden met de hoeveelheid koolhydraten en suiker dat ergens in zit.

Maar het is allemaal prima te doen. De scores zijn perfect als ik een beetje aardappelen met veel groente en een lekker stuk vlees neem, dus dat is fijn. Ik heb ook geen honger gedurende de dag en dat schijnen veel vrouwen met zwangerschapsdiabetes wel te hebben, dus ik mag in mijn handjes knijpen wat dat betreft.

De groei

De groei van de baby en mijn buik wordt nauwkeurig in de gaten gehouden. Door middel van het meten van mijn buik tijdens controles en ik krijg extra groeiecho’s om te zien of de baby niet te hard groeit. Voornamelijk bij het buikje, want die groeit vaak te hard als een moeder te maken heeft met zwangerschapsdiabetes.

Bij de laatste controle bleek het buikje van de baby een aantal dagen voor te lopen. Waar de echoscopiste dit allemaal nog wel mee vond vallen, vonden de medisch verloskundige en diabetesverpleegkundige dit toch wel zaak om heel goed in de gaten te houden. Waardoor ik nu iedere 3 weken een groeiecho zal krijgen. Ik vind het in elk geval nog niet zo schokkend allemaal en maak me er voorlopig ook zeker nog niet druk over. We zien wel hoe de groei doorzet de komende weken.

Over het algemeen gaat het dus prima en hoop ik dat ik de rest van de zwangerschap zo door kan gaan, dat zou heel fijn zijn. En als dat niet zo is, weet ik zeker dat het ook wel weer goed komt. Ze houden ons immers zo goed in de gaten!
]]>

5 August 2016
Een gezond kind is niet vanzelfsprekend

Na de 20 weken echo was ik maar wat blij dat bleek dat we weer in verwachting zijn van een gezond kind. Want helaas is dat niet zo vanzelfsprekend. Elke keer dat we op controle gaan in het WKZ in Utrecht, rijden we langs het Ronald McDonald huis en soms dwalen mijn gedachten wel dan wel eens af. Wat nu als een van onze kinderen straks toch eens ziek gaat worden? Ik ben maar wat blij dat we op 10 minuten van het ziekenhuis af wonen, waardoor de kans zeer minimaal is dat we ooit gebruik hoeven te maken van het Ronald McDonald huis.

Maandenlang in het ziekenhuis moeten verblijven is niets aan. Niet als volwassene, maar al helemaal niet als kind. Het is dus heel erg fijn als je ouders door middel van het Ronald McDonald huis toch dichtbij je in de buurt kunnen zijn. Met de Homeride uit onderstaande video worden ouders en kinderen die te maken hebben (gehad) met het Ronald McDonald huis dichterbij elkaar gebracht. Wat een mooi initiatief.

]]>

8 July 2016
Mijn Gastric Bypass

Het is alweer vier jaar geleden dat ik een Gastric Bypass heb ondergaan. Veel mensen zien dit als een makkelijke uitweg, want waarom zou je niet gewoon afvallen? Gewoon even je maag kleiner laten maken en alles gaat vanzelf. Maar niets is minder waar. Laatst las ik reacties op internet over Sonja Silva die dezelfde operatie heeft ondergaan en die reacties waren totaal niet vriendelijk.

Wat is een Gastric Bypass?

Met een Gastric Bypass wordt de maag verkleind en het spijsverteringskanaal wordt omgelegd. De maag wordt ongeveer het formaat van een kiwi en de darm wordt aan dit nieuwe maagje vastgemaakt. De oude maag blijft bestaan, want deze zal ervoor zorgen dat het maagzuur bij het eten samenkomt zodat er een normale spijsvertering zal zijn.

De operatie zelf heeft grote impact op mij gemaakt. Voor de operatie woog ik 127 kilo. De meeste dieten die er te vinden zijn heb ik wel geprobeerd, maar zonder gewenst en blijvend resultaat. Ik viel wel af, maar het kwam er net zo hard weer aan en soms zelfs meer. Ondanks dat alles rustig volgens de schema’s afgebouwd werd.

Mijn gezondheid kwam in gevaar en daardoor besloot ik de knoop door te hakken en toch deze operatie te ondergaan. Online zocht ik naar informatie en ik kwam bij een ziekenhuis in Amsterdam terecht. Ik maakte een afspraak en het traject ging van start. Eerst een kennismakingsgesprek en daarna nog een informatie avond. Wat kwam er veel bij kijken zeg. Het is niet zomaar een operatie, maar je hele levensstijl wordt veranderd. Of je het nu wil of niet, er is geen ontkomen meer aan. Er vielen zelfs woorden als overlijden en risico’s. Hier schrok ik wel van, maar toch zette ik door.

Mijn hele voortraject is begonnen in augustus 2011 en in oktober van datzelfde jaar moest ik langs verschillende artsen om te kijken of ik wel in aanmerking zou komen. Eindelijk kreeg ik in januari mijn eindgesprek, dat wordt ook wel het ja/nee gesprek genoemd. En ik kreeg een ja! Wat was ik blij zeg, ik kon eindelijk mijn oude leven vaarwel zeggen.

Op 26 maart werd ik geopereerd en na de kilo’s vlogen eraf. Ik zal je verder niet vermoeien met dit traject, maar het bestond uit veel opnieuw leren kennen van mijn lichaam. Wat kan ik wel en wat kan ik niet eten? En de dumpingen als het eten niet goed viel, waren erg vervelend. Wat kun je jezelf toch beroerd voelen. Na een half uur slapen voelde ik me meestal gelukkig wel weer goed. Inmiddels heb ik geleerd wat ik wel en niet meer kan eten. Echt luxe uit eten gaan zal niet meer gaan, want na bijvoorbeeld een kopje soep zit ik vol.

Tegenwoordig ga ik voor de sushi/tapas, zo kan ik weinig eten en toch heerlijk genieten en een gezellig avondje hebben. Door vitamine tekorten ben ik vaak moe en heb ik weer extra injecties nodig zodat ik me weer beter ga voelen.

Inmiddels ben ik ook alweer een jaar de trotse moeder van Roxas, hij kan regelmatig meer eten dan zijn eigen moeder. Ik maak mezelf vaak genoeg zorgen of hij niet teveel krijgt of dat hij niet te zwaar is. Ik ben vaak bang dat hij mijn genen heeft en met dezelfde problemen en worstelingen als zijn moeder komt te zitten. Maar afgelopen week hadden we een afspraak bij het consultatiebureau en daar maakte ze zich zelfs zorgen om zijn BMI omdat deze te laag zou zijn. Nou ja, ik neem het maar met een korrel zout.

Na al het afvallen heb ik mezelf een tattoo cadeau gedaan, een veer van een fenix, herboren uit eigen as en de tekst ‘Initium Novum’ erbij, dit betekent ‘een nieuw begin’. Wellicht heb je deze al eens voorbij zien komen in het blote mama buik artikel. Dit was voor mij echt het begin van een nieuw leven.

Ooit zou ik nog wel mijn overtollige huid willen laten verwijderen, mits dit vergoed zal worden. Het totale kostenplaatje voor mijn benen, buik en armen zal zo rond de € 9000 zijn, als het al niet meer is en dat is mij net iets teveel. In september heb ik weer een controle afspraak en dan ga ik daar zeker naar informeren. Duim je mee voor me?

16 June 2016
Weight Watchers week 1

De eerste week Weight Watchers is voorbij. Ik was erg zoekende in hoe ik het kon toepassen in mijn leven en het kon combineren met het gezinsleven. Iedere week zal ik vertellen hoe het is gegaan. Ben ik ondanks het zoeken naar hoe het werkt toch nog wat afgevallen? Of is er helemaal niets vanaf? Ik vertel het je in deze update.

Even inkomen

Stiekem valt het me best wel tegen en vind ik het hele systeem erg stom. Nergens kan ik houvast vinden. Ik ben gewend om een dieet te volgen waarbij er een weekmenu wordt voorgekauwd. Maar goed, dat werkt dus niet voor me, anders had ik nu geen Weight Watchers geprobeerd. Ik zoek me suf naar recepten, maar ik krijg er vooral honger van. De moed zakt me stiekem al in de schoenen. Ik besluit om de eerste dag gewoon te eten wat ik normaal gesproken eet. Ik stapte uit bed, maakte een bakje yoghurt met muesli en zag ineens een zakje met nog een paar dropjes op het aanrecht liggen. Ik heb ze eerst gewogen en stopte ze toen in mijn mond. 8 punten maar liefst, in 5 mini dropjes. Zo gaat het dus hard met die punten! Ook had ik een schep muesli minder in mijn yoghurt moeten doen en had ik beter halverwege de ochtend geen eierkoek kunnen eten. Of ik had minder uitgebreid moeten lunchen. Nou ja, om half 2 ‘s middags was ik al door mijn punten voor die dag heen. En ik maar denken dat het allemaal wel meeviel met wat ik zoal naar binnen schoof. Ik moet dus echt even inkomen.

Ik krijg de feeling

Via Instagram scroll ik langs wat hashtags die te maken hebben met Weight Watchers. Veel meiden delen recepten van de gerechten die ze maken en zo doe ik leuke ideeën op. Op dag twee eet ik een bakje yoghurt met wat muesli als ontbijt en ik zet een twee liter fles met water in de koelkast. Ik leg mezelf op dat die aan het eind van de dag leeggedronken moet zijn. Bij de lunch eet ik een wrap die ik lekker heb gevuld met groente en kipfilet. Dat is lekker! Tussendoor eet ik nog een appel en als diner eet ik een recept die ik vond op de website van Weight Watchers. Na het eten heb ik nog 4 punten over. Die ik opmaak met een koekje en later een bakje chips. Niet hele gezonde keuzes, maar hey, ik dronk wel 2 liter water en heb geen enkele punt teveel (of te weinig) gegeten. Dit voelt goed!

De teugels vieren

Zo gaat het een aantal dagen goed, tot het weekend, dan laat ik de teugels toch wat vieren. Ontzettend zonde. Maar ik vind het heel moeilijk om goed te eten als Joost ook thuis is. Dat ligt totaal niet aan hem, maar ik vind het gewoon gezellig om een chippie en een biertje te eten en drinken. Slaat nergens op eigenlijk. Want wat is er nu gezellig aan eten en drinken? Ik probeer nog wat gezondere keuzes te maken en dat gaat best goed. Maar ik vergeet sommige dingen in te voeren in de app en heb daardoor totaal geen overzicht en idee van de punten die ik heb opgemaakt.

Tussenstand

Ik begon op dinsdag met Weight Watchers, maar wil graag mijn weegdag op vrijdag hebben. Sowieso omdat dit gunstiger is, maar ik begin op vrijdag vaak ook later met werken, waardoor ik echt de tijd heb even rustig te wegen en te meten (want ook meten vind ik erg belangrijk, je hoeft niet altijd resultaat te zien op de weegschaal, maar je omvang kan wel veranderen). Dus na 3 dagen ga ik al op de weegschaal. Ik ben verbaasd. Ik ben namelijk al 2,5 kilo afgevallen! Bizar. Ik denk dat het vooral te wijten is aan het vele water wat ik drink. Ik plas enorm veel en vocht afdrijven is nu eenmaal goed voor de kilo’s.

Stiekem ben ik dus erg tevreden over deze eerste week waarin ik vooral heel erg zoekende was.
]]>

3 February 2016
Pseudokroep; wat is het en wat kun je ertegen doen?
Bij mede moeders had ik de term pseudokroep wel eens horen vallen. Ik wist dat iets te maken had met benauwdheid bij je kind, maar echt het fijne wist ik er niet van. Laat staan hoe je het kunt herkennen. De schrik zat er daarom onlangs des te meer in. En wat had ik het fijn gevonden om voor die tijd al te weten wat je op zo’n moment moet doen. Ik ben geen dokter of expert, maar wil graag uit mijn eigen ervaring wel tips delen.

Wat is pseudokroep?

Pseudokroep is een ontsteking van de bovenste luchtwegen, in de buurt van de stembanden. Meestal wordt deze infectie door een verkoudheid vooraf gegaan.

Pseudokroep komt er veel voor in de herfst en de winter en bij kinderen van 1 tot 6 jaar. De eerste symtomen treden meestal ’s avonds of ’s nachts op. Bij een pseudokroep aanval zwellen de slijmviezen rondom de stembanden op, waardoor inademen moeilijker wordt en benauwdheid kan veroorzaken. Bij het ademen hoor je vaak een gierend geluid en de stem van het kind is meestal hees. Het kan ook zijn dat je kind erg moet hoesten. Vaak heeft een kind met pseudokroep geen koorts.

Symptomen van pseudokroep

Er zijn verschillende symptomen voor pseudokroep, het is ook niet altijd even makkelijk te herkennen. Dit zijn de symptomen van pseudokroep;
- Je kind is niet ziek of alleen verkouden
- ’s Avonds of ’s nachts wordt je kind huilend wakker
- Je kind heeft het benauwd, bij het inademen hoor je een gierend geluid
- Hard hoesten
- Stem kan hees zijn
- Geen koorts
Pseudokroep komt door een verkoudheidsvirus en is daarom erg besmettelijk bij kinderen tot vijf jaar.

Is pseudokroep gevaarlijk?

Pseudokroep kan zorgen voor benauwdheid. Vaak stopt een pseudokroep aanval na een paar uur, maar in zeldzame gevallen kan het gevaarlijk zijn. Het is sowieso een hele nare ervaring om je kind zo benauwd te zien. Hoe lang je kind ziek is, hangt af van de ernst van de aanval. Een pseudokroep aanval kan eenmalig voorkomen of een aantal avonden/nachten achter elkaar. Het virus duurt vaak zo’n twee weken. Vaak is je kind na een paar dagen weer opgeknapt.

Wat gaf ons zorgen?

Drie weken geleden werd Luuk ’s avonds wakker van het hoesten. Hij had het erg benauwd en werd daar onrustig van. Wij namen hem bij ons in bed om hem beter in de gaten te kunnen houden, maar hij raakte daarvan helemaal in paniek. Hij kreeg nog nauwelijks adem en bij het inademen piepte het enorm. Op een gegeven moment zag ik aan zijn ogen dat hij zelf bang werd. En dat was het punt dat ik besloot de huisartsenpost te bellen. Toen zij Luuk hoorden op de achtergrond, mochten we direct komen. Eenmaal daar ging het beter, frisse lucht had hem goed gedaan en zijn longen waren schoon. Pseudokroep bleek het te zijn en we mochten, zonder medicijnen, weer naar huis.

Eenmaal thuis is Luuk lekker verder gaan slapen. Maar de volgende avond kreeg hij opnieuw een aanval. Met onderstaande tips lukte het ons om Luuk snel weer rustig te krijgen en de aanval was daardoor veel sneller voorbij.

Wat kun je doen bij pseudokroep
1. Blijf rustig!
  Hoe eng het ook is dat je kind vreselijk benauwd is, als jij ook nog eens in paniek raakt, wordt het bij je kind nog erger. Rustig blijven en je kind de ruimte geven rustig te blijven ademen zal goed helpen.
2. Ga stomen
  Ga met je kind naar de badkamer en ga rustig naast een hete douche zitten of staan om te kunnen stomen. Bij veel kinderen zal dit helpen de luchtwegen te openen, waardoor ademen makkelijker zal gaan. Het zou ook averechts kunnen werken. Luuk wilde er bijvoorbeeld niets van weten. Dus hou je kind wel goed in de gaten.
3. Ga naar buiten
  Wanneer je kind helemaal niet ontspant bij het stomen, helpt het misschien wel goed om naar buiten te gaan. Frisse lucht doet wonderen.
4. Doe dikke kleding of slaapzak uit
  Als je benauwd bent is het helemaal niet fijn om dik ingepakt te zijn. Maak je kind zoveel mogelijk vrij van storende kleding, een slaapzak of dekens.
5. Bel de huisarts(enpost)
  Als je het niet vertrouwt is het altijd handig de huisarts of huisartsenpost te bellen. Zij zullen dan laten weten wat je het beste kunt doen. Vaak is een pseudokroep aanval al snel weer voorbij.
Je vindt hier meer informatie over pseudokroep
23 October 2015
Sporten met muziek

Nu ik met zeer grote regelmaat naar de sportschool ga, heb ik ook iets nodig waarmee ik goed muziek kan luisteren. Want muziek maakt het sporten nu eenmaal leuker. Ik ontving de draadloze Jabra Sport oordopjes en vertel je waarom ik nu al helemaal enthousiast ben over het sporten met muziek.

In mijn zoektocht naar de juiste oordopjes, kwam ik maar niets tegen wat naar mijn zin was en ook nog betaalbaar was. Vorig jaar won ik al eens een draadloze hoofdtelefoon via de blog van Debbie. En hoe fijn ik die koptelefoon ook vind achter mijn computer, voor tijdens het sporten is het niets. Het blijft niet goed zitten, waardoor ik vaak meer bezig ben met het goedzetten van de koptelefoon dan het sporten zelf. En dat is de bedoeling niet.

Via GSMpunt mocht ik iets uitkiezen om te reviewen. In eerste instantie wilde ik kiezen voor een smartphonehoes, maar daar heb ik net twee nieuwe van, dus het zou zonde zijn als het merendeel in de la terecht komt. Daarna twijfelde ik nog even over een Galaxy Note 5 hoesje voor een vriendin. Maar een hoesje voor een telefoon vind ik toch vrij persoonlijk.

Gelukkig kwam ik de Jabra sport oordopjes tegen. Dat was precies waar ik al die tijd al naar opzoek was. Twee oordopjes, met een systeem om ze achter je oor vast te zetten en ze zijn alleen met een snoertje in je nek aan elkaar verbonden. Je hoeft geen snoertje in je telefoon te steken en dat is echt ideaal.

Voorheen was ik regelmatig aan het stoeien met het snoertje dat naar mijn telefoon ging. En nu stop ik mijn telefoon in het hoesje om mijn arm, ook besteld bij GSMpunt, en ik kan me vrij bewegen. Het geluid is prima, het zijn in ear dopjes, waardoor je je voor je omgeving zou kunnen afsluiten door je geluid wat harder te zetten. Maar het sluit niet voldoende af om helemaal niets meer te horen. En dat is fijn, want tijdens het hardlopen is het belangrijk om de geluiden in de omgeving te horen, zodat je niet onder een fiets of auto loopt.

Via de knopjes op de oordopjes kun je het geluid harder of zachter zetten. De muziek op pauze zetten en er zit zelfs een fm knop op, waardoor je naar de radio zou kunnen luisteren. Ook dat bereik is prima. Dat heb ik op mijn telefoon wel eens anders meegemaakt. Je verbind de oordopjes via Bluetooth met je telefoon en direct kun je muziek luisteren. En met een kabeltje kun je de oordopjes na het sporten opladen via je laptop. Het duurt ongeveer 2 uur tot ze helemaal zijn opgeladen.

Ik kan twee keer uitgebreid sporten met de oordopjes en dan zijn ze nog niet leeg. Een derde keer haal ik net niet helemaal, als ik bijna klaar ben met sporten vallen ze uit. Dus al met al gaan ze voor een goede tijd mee op een volle batterij. Bij het kopen van de oordopjes krijg je zelfs een proefabonnement van drie maanden voor de app Endomondo premium. Een app waarin je je voortgang op een makkelijke manier kunt bijhouden.

De oordopjes passen bij iedereen, er worden verschillende soorten rubbertjes meegeleverd, waardoor ze voor iedere maat oor in te stellen zijn. Het duurde even tot ik het juiste setje te pakken had, maar als ik de oordopjes nu in doe, zitten ze ook goed vast. Ze vallen er niet uit, want met mijn oren vaak wel gebeurt met andere oordopjes. En dat is heel prettig, zo kan ik me goed op het sporten focussen.

Enige nadeel vind ik het systeem dat achter mijn oor zit, die is voor mijn kleine oortjes net iets aan de grote kant. Ik krijg er een beetje flaporen van. Maargoed, ik loop niet een of andere modeshow in de sportschool, dus daar kan ik niet wakker van liggen.
Ik ben heel erg blij met de oordopjes en kan ze iedere sportfanaat aanraden.
Wat zijn jouw favoriete smartphone accessoires?

22 September 2015
My Breast Friends Tag

Wat als een geintje begon met een stel mamabloggers bij elkaar, werd uiteindelijk een echte tag. In de My Breast Friends Tag beantwoorden we vragen over onze borsten en vragen tegelijkertijd aandacht voor Pink Ribbon. Oktober is borstkanker maand, maar ook in september mogen we hier al bij stilstaan.

Zou je ooit iets aan je borsten laten veranderen (plastische chirurgie)?

Zeg nooit nooit. Als het niet zo vreselijk veel geld zou kosten, zou ik er waarschijnlijk sneller voor kiezen. Voor nu zou ik in elk geval met de kosten voor een operatie aan mijn borsten leukere bestemmingen weten.

Wat is jouw favoriete BH kleur?

Ik denk niet echt dat ik een favoriete kleur heb. Wel draag ik het meest een zwarte BH.

Controleer jij ze wel eens?

Ja soms wel, maar niet trouw maandelijks. Al denk ik dat je het onbewust tijdens het wassen onder de douche toch wel doet en het dan waarschijnlijk ook opvalt als er toch iets anders is dan anders.

Komt er borstkanker voor in jouw familie?

Nee, van alle ziektes die er in mijn familie voorkomt, is kanker er geen van.

Indien van toepassing, zijn je borsten veranderd tijdens/door je zwangerschap(pen)?

Nogal ja, ze groeiden als kool en al na een paar weken kon ik mijn eigen BH’s niet meer aan. Nadat ik stopte met borstvoeding was ik bang dat er helemaal niks meer van zou overblijven. Zonder bh stelt het ook niet heel erg veel voor. Toch heb ik wel een grotere cupmaat dan voor de zwangerschap. Maar ze zijn er niet mooier van geworden.

Heb jij en/of je man een naam voor je borsten?

Haha nee. Ik vind het geven van namen aan lichaamsdelen niet zo nodig eigenlijk.

Ken je de stichting Pink Ribbon?

Zeker, buiten dat het een goed doel voor borstkanker is, verkopen ze ook nog eens hele toffe spullen. Waarvan (een deel van) de opbrengst ook weer naar het goede doel gaat.

Wat is het eerste wat in je opkomt als je aan borstkanker denkt?

Om eerlijk te zijn denk ik dan aan de zogenaamd mysterieuze statusupdates op Facebook die eens in de zoveel tijd verschijnen. Daar heb ik zelf helemaal niets mee. Het helpt namelijk totaal niet. Ja je krijgt aandacht voor borstkanker. Maar van aandacht worden mensen niet beter.

Al twijfel ik ook wel eens aan de oprechtheid van goede doelen organisaties. Hoe vaak hoor je ten slotte niet dat er heel erg veel geld naar een of andere directeur gaat en er uiteindelijk maar weinig geld bij de onderzoeken zelf terecht komt? Toch twijfel ik daar bij Pink Ribbon veel minder over en help ik het goede doel vaak door een van de producten te kopen.

Niet alleen ik heb de ‘My Breast Friends Tag’ ingevuld. Lees ‘m ook bij Gwen, Saskia, Angela, Meike, Geertje, Fleur, Simone, Judith, Josan, Jess en Lieke.

Wil jij de tag ook overnemen? Graag! Hoe meer aandacht er komt voor Pink Ribbon hoe beter. Vergeet niet te vermelden dat je de tag bij één van ons bent tegengekomen! En laat het even weten in een reactie als je de tag hebt overgenomen, ik ben erg benieuwd naar jouw antwoorden.
]]>

2 September 2015
Lid van de sportschool

Al een tijdje twijfelde ik over het sporten in een sportschool. Jaren geleden was ik lid van een sportschool in de buurt en ik ging vaker niet dan wel. In eerste instantie omdat het niet uitkwam, daarna omdat mijn sportmaatje en ik nauwelijks op dezelfde tijden konden. Toch besloot ik vorige week de stoute (sport)schoenen aan te trekken en me aan te melden bij een sportschool hier vlakbij.

Het afvallen gaat niet zoals verwacht. Terwijl ik weet dat ik het veel beter vol kan houden als ik er ook bij sport. Hoewel ik voor ik ga nooit zin heb, ben ik achteraf altijd blij dat ik toch ben gegaan. Ik krijg er energie van en vind het zonde om foute dingen te eten, omdat ik net zo goed bezig ben geweest. Daarbij gaat het drinken van water altijd een stuk beter wanneer ik ben gaan sporten.

Het klinkt misschien wat gek, maar ik ben nog nooit de allereerste keer alleen naar de sportschool gegaan. Ik ging altijd samen met iemand. Een vriendin, een vriend of mijn moeder. Met als resultaat, dat ik wanneer zij niet gingen, zelf ook niet meer ging. Maar alleen een sportschool binnen stappen, waar in mijn ogen, allerlei slanke mensen zich in het zweet staan te werken, zag ik niet zo zitten. Het leek een hele grote stap te zijn. Maar wel een die nodig was, anders zou ik waarschijnlijk ook weer thuisblijven als mijn sportmaatje een keer niet kan.

Daarom besloot ik twee weken terug online een abonnement aan te vragen bij Fit For Free. Die sportschool is hier nog net geen tien minuten fietsen vandaan en is goed te betalen. En ik ging. Vorige week zondag pakte ik, zodra Joost uit bed was, mijn spullen en reed naar de sportschool toe. Ik schrok me rot, het was super druk op de parkeerplaats en even kreeg ik koudwatervrees. Ik was bang dat ik nu steeds moest wachten tot er apparaten vrij waren. En wat doen mensen die staan te wachten? Die kijken om zich heen. Maar worden ook bekeken. En dat is iets waar ik altijd zo bang voor ben in een sportschool.

Toch ging ik naar binnen, ik meldde me bij de balie en kreeg mijn sportpas en kreeg gelijk een rondleiding door de sportschool. Het was wel druk, maar ik zag ook dat er voldoende ruimte was en dat er niemand stond te wachten tot er een apparaat vrij was. Ik kreeg zelfs wat bemoedigende glimlachjes her en der en dat was fijn. Ik ging richting de kleedkamer om me om te kleden en stapte zelfverzekerd met mijn eigen muziek in mijn oren de sportzaal weer in. De crosstrainer op om er 10 minuten later weer vanaf te stappen. Ik deed een rondje fitness apparaten en merkte weer hoe slecht mijn conditie eraan toe is.

Maar wat ik vooral merkte was de relaxte sfeer. Niemand keek naar elkaar. Nu is de indeling van de sportschool daar ook wel op gebouwd. Iedereen kijkt dezelfde kant op. Je kunt elkaar dus ook nauwelijks aankijken, tenzij je op zij kijkt. En daardoor voelde ik me al snel op mijn gemak. Na vijf kwartier trainen liep ik terug de kleedkamer in, omkleden en met een rood en bezweet hoofd weer naar buiten. Op naar huis. Met een goed gevoel. Mijn zondag kon niet meer stuk. Het is waar, sporten geeft je energie! Ik ben blij dat ik deze stap genomen heb.

Sport jij in een sportschool?
]]>

28 August 2015