Category: mama-en-kind

Baby

Mijn schoonzusje is zwanger en over enige tijd komt er een wereldwondertje onze familie versterken. We kunnen natuurlijk niet wachten! Baby’s, ik ben dol op die kleine schattige mensjes. Hun kleine vingertjes, teentjes, oortjes, alles is zo lief. Het is toch fantastisch om te zien hoe een baby slaapt met hun kleine knuistjes tegen hun wangetjes gedrukt. Baby’s ruiken bovendien heerlijk. Ze zijn ook zo lekker om te knuffelen. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik hou van baby’s.

Onze jongste is 12 jaar. Dus we zijn de babytijd al lang en breed ontgroeit. Ik zit te denken….Was die babytijd eigenlijk wel zo rooskleurig als ik hierboven doe vermoeden? Het klopt naar mijn idee wèl. Baby’s zijn echt zoooo schattig als ze slapen. Alleen, ze slapen niet altijd. Als ze wakker zijn gebeurd het wel eens dat ze een geluid produceren waar de Arbo wet een gehoorbescherming voor zou moeten voorschrijven. En dat huilen doen baby’s vaak ook op momenten dat het eigenlijk even niet uitkomt. Net als je dacht dat het wel zou kunnen om met je baby ergens een broodje te gaan eten, hij sliep immers toch, zijn ze niet te stoppen. Het is ook zo lastig te achterhalen waarom ze gaan huilen. Het is namelijk zo dat baby’s niet kunnen praten, en er zit geen gebruiksaanwijzing bij ze. Dus het is gissen. Is het honger, of pijn, of hebben ze een natte luier? Ja, ze ruiken meestal lekker, maar zo nu en dan poepen ze de hele boel onder, tegen die geur, daar kan geen potje Zwitsal tegen op.

Baby’s hebben heel vaak honger. Ik geloof dat ze elke drie uur wat moeten eten. Midden in de nacht ook dus. En als de baby moet eten, moeten ouders ook hun bed uit. En snel! Iedere babymoeder die je tegenkomt in het dorp moet je eigenlijk een applaus geven. Wat die al allemaal heeft doorstaan voordat ze de straat op kan. Die baby moet eerst aangekleed worden. Een baby mag het niet te koud hebben, en zeker niet te warm. Regent het? Dan moet er een regenhoes over de wandelwagen. Schijnt de zon, dan wordt het een parasolletje. Er moeten ook veel spullen mee. Aan alles moet gedacht worden en ingepakt. Luiers, spuugdoekjes, flesjes, slabbers, speentjes, reserve kleding, billendoekjes enz. Als je vervolgens je baby op wil pakken en in de wandelwagen wil leggen, spuugt hij net op dat moment jou en zichzelf helemaal onder. Echt waar, baby’s doen dat altijd net als je wil gaan! Vooral als je haast hebt trouwens. Dat spul waarmee je onder gespuugd word, ruikt meestal ook niet naar roosjes. Dus een nat doekje werkt niet. Iedereen verschonen is de beste optie. Oh ja, dat was waar ook, een boel was heb je van zo’n kleintje, ongelofelijk.

Maar bovenal, zijn baby’s enorm schattig. En lief. En…. Ahhhh die knuistjes. Ik ben blij dat we binnenkort weer een baby’tje in de familie krijgen. Wat zal ik er van gaan genieten. Helemaal verliefd zal ik weer worden op ons nichtje of neefje. En terug geven aan mama en papa als hij huilt. Of spuugt. Of poept. Of honger heeft.
]]>

18 December 2016
Aeromoov reisbed
Echt dol ben ik niet zo op campingbedjes. Vooral omdat ze zo vervelend zijn om in te klappen. Het uitklappen gaat meestal nog wel, maar na een aantal keer gebruiken zit je altijd met een kant die niet meer in of uit elkaar wil. Maar toch is het wel handig een campingbedje te hebben voor als we eens een avondje op visite gaan of als we bijvoorbeeld een weekendje weggaan. Met het Aeromoov reisbed schijn je het probleem van in- en uit elkaar klappen niet te hebben en dat wilde ik natuurlijk zelf uitproberen.

Wat is er zo bijzonder aan het Aeromoov reisbed?

Het Aeromoov reisbed is lichtgewicht en compact, vergeleken met veel zware campingbedjes. Het reisbed is ingeklapt nog vrij fors in breedte en hoogte, maar het is wel dun en is dus makkelijk tussen het kiertje tussen je muur en je kast op te bergen, of bijvoorbeeld onder je bed. Het allerfijnste is, dat je niet in de weer hoeft met buizen die in elkaar hoeven te klikken. Het Aeromoov reisbedje popt zo uit elkaar. Het is een kwestie van het klittenband lostrekken en het bedje vouwt uit zichzelf uit elkaar. Niet alleen scheelt dat heel veel frustraties, maar bovenal veel tijd. Ook het in elkaar vouwen gaat eenvoudig en snel.

Het bedje is niet alleen bedoeld om in te slapen. Maar je kunt je kind er ook met een gerust hart in laten spelen. Via de transparante zijkanten kun je je kind altijd in de gaten houden. En wanneer je baby nog niet overeind kan zitten, is er een tussenniveau. Net als dat je je box kunt ophogen, kan dat met dit matrasje ook. Je haalt een deel van het matras los, ritst de tussenbodem vast en legt het kleinere matras in het bedje. Zo hoef je niet zo ver te bukken. Dat is fijn voor je rug.

Het in- en uitklappen

Ik heb wel eens vaker producten gehoord die heel makkelijk in en uit te klappen zouden zijn, waarbij het stiekem toch wel tegenviel. Ik was een beetje bang dat het in dit geval ook zo zou zijn. Dus ik nam de proef op de som en probeerde het uit. Het lukte me direct. Het was een kwestie van het klittenband losmaken en het bedje ‘popte’ zo uit elkaar. Het dichtritsen van de tussenbodem lukte ook heel gemakkelijk en binnen no time had ik het matrasje (die overigens perfect aansluit, dus je hoeft niet bang te zijn dat je kindje deze omhoog werkt en eronder gaat liggen), erin liggen. Het bedje was klaar voor gebruik.

Het was wel iets groter dan ik had verwacht. Een campingbedje heeft het formaat van een ledikant en dit is iets korter, maar wel breder. Je hebt dus wel aardig wat ruimte nodig om het bedje kwijt te kunnen. In een smalle kamer wordt dit al lastig. Het bedje is ook lager dan het gemiddelde campingbedje. Maar dat maakt niet zoveel uit. Dat is juist wel handig voor in een tent als je op vakantie bent bijvoorbeeld.

Het inklappen ging ook erg makkelijk. Wel moest ik even uitvinden hoe dat precies moet. Maar het is eigenlijk een kwestie van de zijkanten tegen elkaar aanduwen en je vouwt het zo weer op. Klittenbandje vastmaken om ervoor te zorgen dat het niet gelijk weer uit elkaar klapt als je het loslaat en je stopt het eenvoudig terug in de zak die eromheen zit. Matrasje erbij en je bent klaar om te gaan.

Slaap kindje slaap

Omdat Maik’s ledikant nu als co-sleeper dient, maar hij nu toch ook een eigen kamer heeft, hebben we het reisbedje in gebruik op zijn nieuwe kamer. Overdag slaapt hij hier wel eens. En hij lijkt het erg comfortabel te vinden. Hij sliep in elk geval direct toen ik hem daar in zijn bedje legde.

Wanneer we ergens op visite zijn, nemen we het reisbedje ook mee. Zo kan Maik lekker slapen of spelen als hij daar behoefte aan heeft en zo hebben wij op die momenten onze handen even vrij. Ik ben anders al snel geneigd hem de hele tijd vast te houden. Het bedje past bij ons precies op de bodem van de achterklep, dus de kinderwagen kan er gewoon bovenop, zonder dat je last hebt van het bedje.

Voor- en nadelen

Voordelen
- Geen gedoe met in- en uitklappen, dit gaat vrijwel vanzelf en scheelt heel veel tijd en frustraties.
- Het matras is op te hogen door de tussenverdieping die je in het bedje vast kunt maken, zodat je baby hoger ligt en jij minder hoeft te bukken.
- Het matras sluit perfect aan, waardoor je kindje hier niet onder kan komen. Dit is helaas bij veel andere campingbedjes wel het geval en dus gevaarlijk.
- Het bedje is compact en daardoor gemakkelijk ergens tussen of onder op te bergen.
Nadelen
- Het is breder dan een ‘normaal’ campingbedje en past daardoor moeilijker in hele kleine ruimtes.
- Het bedje is aan de lage kant, wat niet heel fijn is als je lang bent. Maar ik ben klein, dus voor mij maakt het niets uit.
- Het bedje is behoorlijk aan de prijs.
Fijn in gebruik?

Wij zijn erg blij met het Aeromoov reisbed. In de zomer zijn we veel op de camping te vinden en het is een ideaal reisbedje om dan op te zetten. Zodat Maik daar rustig in kan slapen en spelen. En op dit moment wordt het bedje gebruikt als bed voor Maik op de dag. En vanaf januari zal mijn gastkindje erin slapen op de dagen dat ze hier is. Het is ideaal dat ik het bedje op de momenten dat we het niet gebruiken, in elkaar kan vouwen en onder ons bed kan leggen. Dan hebben we er in ons appartement waar we toch al nauwelijks ruimte over hebben, geen last van. En op mijn werkdagen is het zo neergezet voor als mijn gastkindje wil slapen. Ik vind het een veel fijner bedje dan de ouderwetse campingbedjes die ik gewend was te gebruiken.

Het Aeromoov Instant Reisbed is verkrijgbaar bij bijvoorbeeld Bol.com of Babypark en de verkoopprijs is € 149,00. Wat mij betreft is het reisbedje zijn geld helemaal waard. Maar je moet het er maar net voor over hebben.

Maak jij veel gebruik van een campingbedje?
15 December 2016
De Nachtnanny – Een nieuw fenomeen

Door Sharelyn – Ook die nachtelijke avontuurtjes van de baby even zat, huur een nachtnanny in. Voor maar 300 euro een ongestoorde nacht! Euh, wat?

Ze verzinnen ook steeds weer wat nieuws hé! Een uiteraard uit Amerika overgewaaid fenomeen, de nachtnanny. Een nanny die je kunt inhuren voor de nacht. Wel wat professioneler dan je buurmeisje van 12, die soms een avondje oppast. Het zijn vooral vroegere kraamzorgende of net afgestudeerde meiden. Ze nemen hun taak dan ook zeer serieus en zorgen de gehele nacht voor jouw baby, zodat jij ongestoord kunt slapen.

Even een nachtje zonder voedingen, verschoningen, boertjes enzo. Gewoon lekker slapen! En desgewenst een gebaad en aangekleed wurmpje die lachend ligt te wachten op zijn zeer uitgeslapen ouders, de volgende ochtend Het klinkt even als muziek in m’n oren, maar toch heeft het ook iets vreemds.

Verklaar me gek, maar ik vond die gebroken nachten ook wel wat hebben. Vooraf weet je dat het erbij hoort, dus zo erg komt ’t niet uit de lucht vallen. En ik weet nog dat ik er zo van stond te kijken, dat m’n lijf zoveel kon hebben. Zo weinig slaap en toch nog redelijk kunnen functioneren. Hier en daar in slaap vallend op ongebruikelijke plekken, zoals op de grond naast het ledikantje. Maar in het grote geheel, ging t allemaal best goed. En die kleine rustige momentjes met je baby in de nacht, waren ook wel heel mooi en lief.

Ik besef me ook goed dat ik geluk had met kinderen die rond 5 weken doorsliepen en het is alweer bijna 2 jaar geleden sinds m’n laatste gebroken nacht. Dus misschien ben ik het mooier aan het maken in m’n hoofd, maar toch. Hoort het er niet gewoon een beetje bij?

En nu besef ik mij heel goed dat er zat verzachtende omstandigheden zijn, waarin het er niet zo mooi en roze uitziet als ik het nu beschrijf. Maar onder de gewenste omstandigheden, had ik het toch niet willen missen.

Ik kan mij daarentegen wel voorstellen dat wanneer je 3-4 kids hebt onder 5 en je dus ook al een jaar of 5 geen normale nacht heb kunnen genieten, het je heus 300 euro waard is. Maar mij niet gezien!

Zou een nachtnanny iets voor jou zijn?

Foto bovenaan komt van Shutterstock.
]]>

6 December 2016
Hoe overleef ik een verhuizing met een kind
Door Lize – Twee maanden geleden zijn wij verhuisd. We woonde voorheen in een leuk appartement, wat zeg ik een fantastisch appartement, in de Amsterdamse pijp. Heerlijk, maar met een kleine erbij werd het toch een beetje klein en druk daar in de pijp. Tijd dus om opzoek te gaan naar een groter huis in een minder drukke wijk van Amsterdam, want een ding wisten we wel we willen niet weg uit Amsterdam. En dat is ons gelukt. Met pijn in ons hart hebben we ons appartement verlaten en wonen we nu in een rustigere wijk in weer een fantastisch huis. Een nieuw avontuur. Maar pffff verhuizen met een kleine erbij is wel even anders. Inpakken koste heel wat meer tijd en plannen. Maar… het is ons geluk! In deze blog een aantal tips voor als je van plan bent om binnenkort te gaan verhuizen met één of meer kinderen.

De voorbereiding

De vorige keer dat we gingen verhuizen, pakte we een paar dagen van te voren alles in en hoppa daar gingen we. Dat was dit keer wel even anders. We moesten echt plannen wanneer we gingen inpakken. Huub naar de oma’s of als hij ’s avonds in bed lag. In het weekend ging een van ons even de deur uit met Huub en de ander ging inpakken. Al weken van te voren begonnen we met inpakken. Althans ik begon al weken van te voren. Mike vond me weer eens lekker gestrest en misschien had hij daar ook wel gelijk in, maar ik wilde gewoon niet alles op het laatste moment moeten doen met Huub erbij. Daarbij moesten we goed nadenken over welke spullen van Huub al wel ingepakt konden worden en welke niet. Ik vond het dit keer een hele opgave, omdat we met zo veel meer rekening moesten houden dan alleen onze spullen inpakken en gaan. Ik was dan ook blij toen alles ingepakt was.

De verhuizing

Op de dag zelf hebben we Huub zijn bedje pas uit elkaar gehaald. Hij moest natuurlijk nog wel ergens kunnen slapen. En ik heb de spullen die we direct weer nodig hadden niet in de verhuiswagen geladen, maar in onze auto. Huub ging lekker een dagje met opa en oma op pad en werd aan het einde van de middag naar ons nieuwe huis gebracht. Omdat hij die avond meteen in het nieuwe huis zou slapen, zette we als eerste zijn bedje in elkaar en toen het bed van ons. Konden we in ieder geval lekker slapen. De verhuizing verliep goed en Huub kon ’s avonds in een fris en schoon opgemaakt bedje slapen. Oke, dat lukte nog niet meteen dus hij sliep lekker tussen ons in haha.

Tips

Ik ga niet zeggen dat ik de expert ben op gebied van verhuizen met kinderen, maar met de ervaring die ik nu heb, kan ik je wel een aantal tips geven:
1. Neem de tijd om alles in te pakken. Met kind(eren) gaat het gewoon langzamer. Ze willen graag aandacht en dat moet je ook kunnen blijven geven.
2. Pak een week van te voren een tas in met wat kleding voor je kleintje, zodat je in het nieuwe huis niet in de onderste doos opzoek moet naar een schone romper (dit had ik niet gedaan. Stom!).
3. Zet alle spullen die je direct weer nodig hebt voor je kindje bij elkaar en plak er een papiertje op dat het niet in de verhuiswagen mag. Zet deze spullen in de auto of auto van iemand anders, zodat je die spullen lekker bij de hand hebt.
4. Richt als eerste de kamer van je kind(eren) in, zodat zij meteen hun spulletjes weer hebben en zich veilig en vertrouwd voelen in het nieuwe huis. Zorg er dus voor dat de bedjes als een van de eerste naar binnen kunnen, zodat je er meteen mee aan de slag kan.
5. Zorg voor oppas. Het is echt niet handig als je moet verhuizen met kinderen om je heen en voor hen is het ook niet leuk. Achteraf gezien hadden we Huub misschien beter bij opa en oma kunnen laten slapen, maar we wilde hem snel aan het nieuwe huis laten wennen en hem bij ons hebben. Maar goed, wat had één nachtje uitgemaakt.
Deze tips klinken allemaal zo logisch, maar ik vond het heel fijn ze te krijgen van vrienden die al eens zijn verhuisd met kinderen en via internet. En ik hoop dat de tips jou kunnen helpen als je stress ervaart of chaos in je hoofd omtrent een aankomende verhuizing met kinderen.

Hoe hebben jullie een verhuizing met kinderen ervaren en wat zijn jullie tips?
]]>
1 December 2016
De regels van een puber

Door Wanda – Beste ouders van pubers, doe dit nooooooooit:

*Vragen stellen op informatiebijeenkomsten op school. Dit is natuurlijk onverantwoord gedrag. Zeker wanneer je puber en zijn klasgenootjes ook aanwezig zijn op deze bijeenkomst. Heb je toch een dringende vraag, stel deze desnoods achteraf via de mail, of verzin een andere creatieve oplossing.

*Zingen. Ten eerste kunnen wij, ouders, niet zingen, we zingen vals en de verkeerde teksten. En ten tweede de liedjes die we zingen, zijn zoiezo de verkeerde liedjes. De liedjes die wij mee kunnen zingen, zijn liedjes van vroeger. En alles wat van vroeger is, is zo niet cool.

*Dansen. We schijnen vreselijk te dansen. We maken geen coole moves in ieder geval. Stijldansen is uiteraard echt niet hip. En de rest… laat maar zitten. Of beter nog… blijf maar zitten.

*Praten over seks. Pubers willen absoluut niet horen dat wij, hun ouders, eventueel, misschien, ooit, wel eens een keertje, zouden seksen. Ze hebben uitgerekend hoe vaak je het minimaal gedaan hebt en om dat te weten is al een schokkende ervaring voor hen. Dus we moeten onze mond houden over alles wat met seks te maken heeft. Ook, en vooral, tijdens die seks die je (niet) hebt.

*Topless zonnen. Wat die jonge dame in de buurt doet, moet zij weten, maar als moeder moet je echt het bovenstuk van je bikini aan houden. Dreigementen zullen anders volgen: “Mam, als jij er zo bij gaat liggen, ga ik weg en wil ik niks meer met je te maken hebben!” Zelfs het open maken van je bikini als je op je buik ligt, zodat je rug egaal kan kleuren, is ten strengste verboden.

*Sandalen dragen. Die zijn zo niet flex. En witte sokken in die sandalen, dat is echt een doodzonde. Dus we zullen, ook bij dertig graden, schoenen dragen, met sokken. (Maar dan geen witte exemplaren uiteraard).

*De vrienden van je puber een schat noemen. Ook al vinden we deze jongen of meisje een schat eerste klas, zeg dit vooral nooit. Spreek hem of haar gewoon aan bij zijn of haar voornaam. Lach maar een keer lief ofzo, maar nee, vermijd het woord schat.

*Je puber kussen of knuffelen in het openbaar. Als het dan echt moet, een kus of een knuffel uit delen, dan doe dit achter de gesloten deur. Zorg dat niemand het zien kan. En laat vooral geen spoor van lippenstift achter. Ook het vastpakken van zijn of haar hand tijdens een wandeling is ten strengste verboden.

*Over meisjes (jongens) uit hun klas praten, die eventueel potentiele liefdeskandidaten zijn. Hier hoort een ouder zich niet mee te bemoeien. Dus zwijg.

*Nadrukkelijk aanwezig zijn in een gezelschap. Lach niet hardop. Een gniffel binnensmonds is eventueel wel geaccepteerd. Dim je stemgeluid in een gesprek. Ga geen felle discussies aan en ben vooral niet te veel aan het woord.

En als je dan alles gedaan hebt om je aan deze regels te houden. En nog is er puber commentaar op je gedrag… dan is er deze tip:

Breath in, breath out, move on.
]]>

17 November 2016
Piercings en tattoos

Piercings en tattoos zijn allebei niet onbekend voor me. Ik heb en had verschillende van allebei. En ik vind het dan ook extra leuk dat dit een onderwerp is in de 30 Day Blog Challenge waar ik aan meedoe. Welke piercings heb ik allemaal gehad, welke heb ik nog steeds en welke tatoeages heb ik?

Piercingmeisje

Ik was jong toen ik begon met piercings. Op mijn veertiende liet ik voor het eerst een neuspiercing zetten. En daarvoor had ik al verschillende gaatjes in mijn oren. Vanaf dat moment had ik de smaak te pakken en liet ik ook een navelpiercing zetten, een wenkbrauwpiercing en een tongpiercing. Oh ja en ook aan de andere kant liet ik nog een neuspiercing zetten. Ik vond het mooi en had, in tegenstelling tot mijn vriendinnen, geen ouders die er tegen waren. Sterker nog, twee van de piercings kreeg ik cadeau van mijn ouders voor mijn verjaardag. En ze zijn bij alle piercings mee geweest naar de piercingshop. Want het maakte ze niet uit dat ik mezelf liet piercen, als het maar wel in een goede (en hygiënische) shop gebeurde.

12 jaar geleden alweer… Jeetje.. 12 jaar!!

Die piercings heb ik allemaal niet meer. Mijn navelpiercing ging vaak ontsteken. Met mijn wenkbrauwpiercing was het toch wel lastig om een baan te vinden (wat ik overigens onbegrijpelijk vind tegenwoordig..) en met de rest was ik ook wel klaar. Alleen mijn oorbellen bleven. Wel ben ik vorig jaar begonnen met het oprekken van mijn oorlellen. Met tunnels. Ook omdat ik dat mooi vind. Ik laat geen enorme gaten in m’n oorlellen rekken, maar een aantal millimeter vind ik wel leuk. Overigens heb ik het oprekken tijdens de zwangerschap even gelaten, omdat ik bang was dat het met de hormonen in mijn lijf, minder snel zou herstellen en dan eventueel zou gaan ontsteken. Binnenkort ga ik dus weer verder met oprekken.

Mijn eerste tattoo

Tja en toen liet ik mijn eerste tattoo zetten. En dan is het hek van de dam. Zodra je er 1 hebt, wil je meer. Althans, dat is mijn ervaring en ik hoor het ook veel van de mensen om me heen haha. Ik begon met het laten zetten van twee sterren aan de binnenkant van mijn pols. Als aandenken aan mijn opa en oma. Ik liet het zetten in een tattooshop in Spanje. In Lloret de Mar. Uiteraard in een hele schone shop waar ik eerst heb gekeken hoe er geprikt werd.

De rest van mijn tattoo’s

De tweede die ik liet zetten was Luuk’s hartslag met zijn naam daarin verwerkt. Eigenlijk kwam ik met een ander ontwerp aan, maar zo vond ik het ook wel heel erg gaaf. Nog steeds zien mensen vaak Luuk’s naam er niet in en dat vind ik wel grappig. Het is een tattoo met uitleg. Vooral artsen en verpleegkundigen hebben de afgelopen maanden heel vaak gevraagd waar die hartslag voor stond haha.

En na twee van die kleintjes werd het toch wel tijd voor de eerste grote. Ik heb als plan uiteindelijk een complete sleeve op mijn arm te laten zetten. Maar ja, dat kost heel erg veel geld. En daarbij ben ik bang dat als ik die in een keer laat zetten, het niet lang duurt tot de rest van mijn arm en benen ook vol staan haha. Deze grote roos is dus het begin van de uiteindelijke sleeve. Waar ik druk voor aan het sparen ben inmiddels. Deze roos staat aan de voorkant van mijn linkerschouder, over mijn sleutelbeen heen. Met net een randje zichtbaar als ik een shirt aan heb, maar dat is wat mij betreft geen probleem.

En mijn nieuwste aanwinst staat er net een week op. Ik liet namelijk een tattoo zetten door Peter van Walls & Skin, voor ons als gezin. Met 4 driehoekjes in elkaar verweven. Een driehoekje per gezinslid. Ik vond het een mooi symbool en een kleine subtiele tattoo. Zo staat Maik indirect ook al op mijn lichaam, dan kan ik ondertussen rustig verder sparen voor de grote sleeve die eraan zit te komen.

Tja, ik heb er voorlopig nog niet genoeg van en kan niet wachten tot ik weer in de stoel kan zitten in de tattooshop.

Heb jij tattoo’s en of piercings?

Dit is opdracht 11 van de 30 Day Blog Challenge. Met de 30 Day Blog Challenge NL, komen de 30 bovenstaande blogonderwerpen voorbij op MamaKletst. Niet in 30 dagen achter elkaar, maar wel in de komende maanden. Lees hier meer over de challenge.
]]>

11 November 2016
Mijn 3 beste & slechtste gewoontes of eigenschappen

Goede en slechte gewoontes of eigenschappen, we hebben ze allemaal. En over de slechte schrijf ik eigenlijk niet zoveel. Want wie wil daar nu de nadruk op leggen? Toch ga ik erover schrijven. Speciaal voor de 30 Day Blog Challenge.

Slechte gewoontes of eigenschappen. Het valt nog niet altijd mee om ze echt helder voor de geest te halen, omdat ik ze liever wegstop en doe of ik helemaal geen slechte eigenschappen heb. Maar ja, die hebben we allemaal! Het leek me handig om eerst maar met de slechte eigenschappen te beginnen en het artikel te eindigen met mijn goede eigenschappen, in de hoop dat de goede bij iedereen blijven hangen haha.

Slechte gewoontes of eigenschappen

Ik ben een slechte huisvrouw

Tja. Daar kan ik wel heel erg veel over vertellen, maar ik kan het ook niet doen. Ik ben gewoon echt niet goed in het huishouden. Ik vind het doodzonde van mijn tijd om de hele tijd met een poetsdoek rond te lopen. Want de tijd die ik aan het huishouden zou kunnen besteden, kan ik ook besteden aan het doen van leuke dingen. De kinderen, maar bijvoorbeeld ook mijn werk. Daar haal ik veel meer energie uit. Aan de andere kant erger ik me kapot aan rommel en kan ik me helemaal niet concentreren in mijn werk als het een rotzooi is. Dus eigenlijk moet het toch. Om rust in mijn hoofd te krijgen. Maar mijn hobby zal het nooit worden.

Ik ben minder attent dan ik zou willen

Zelf word ik altijd zo blij van kaartjes en berichtjes met verjaardagen of als ik bijvoorbeeld een wat lastigere periode in mijn leven heb. Maar zelf vergeet ik het altijd om een kaartje te sturen. Zo stom! Ik denk er wel aan hoor, een week van te voren. Vaak schrijf ik het zelfs op om het te doen later die week. En dan nog vergeet ik het. Er komt iets tussen en voor ik het weet is het al ‘s avonds laat en lig ik op mijn bed zonder een kaartje gestuurd te hebben. Zo jammer. En ik zou zo graag willen dat dat anders was. Dat zelfde heb ik trouwens ook met mensen bellen. Zo kan ik maanden voorbij laten gaan zonder een vriendin gesproken te hebben. Dat is wederzijds hoor en als we elkaar dan weer spreken is het helemaal prima. Maar toch is het jammer en helemaal niet nodig.

Ik zou minder tijd mogen doorbrengen op social media

Ach ja, het zegt al genoeg. Ik breng teveel tijd door op social media. Ik vind het veel te leuk om op Facebook rond te neuzen, nutteloze filmpjes te kijken, geinige uitspraken te liken. En ergens vind ik het blijkbaar ook leuk om alle berichten te lezen waar ik helemaal niks mee heb. Over de zwarte pieten discussie bijvoorbeeld of de Wilders fans die enorm racistische uitspattingen hebben. Ik erger me er echt kapot aan. En toch blijf ik het lezen. Want het zijn immers mijn “vrienden”. En ik kan het ergens niet over mijn hart verkrijgen sommige van hen uit mijn vriendenlijst te verwijderen. Maar nutteloos is het wel. Misschien moet ik binnenkort eens een social media vrije dag inplannen en kijken of dat bevalt. Dan heb ik gelijk weer blogmateriaal!

Mobiele telefoon foto via Shutterstock

Goede gewoontes of eigenschappen

Oke, je zou denken dat dit makkelijker is op te noemen dan mijn slechte gewoontes of eigenschappen, maar het valt nog niet mee om dit over jezelf te zeggen!

Ik sta voor je klaar

Nou ja, niet voor iedereen hoor. Je moet wel een plekje in mijn hart hebben, anders vind ik het zonde van mijn tijd haha. Maar over het algemeen sta ik voor heel erg veel mensen klaar. Altijd. Op de dag, maar ook midden in de nacht. Het maakt niet uit. Ik zal niet altijd iets voor iedereen kunnen doen, maar luisteren kan ik wel. Adviezen geven als het nodig is ook, maar bovenal luisteren en iemand zich gehoord laten voelen. Zelf vind ik het ook altijd erg fijn als dat andersom gebeurt.

Ik ben een harde werker

Ik moest even terugrekenen, maar ik werk inmiddels alweer vier jaar volledig voor mezelf. Al die tijd ben ik niet meer in loondienst geweest en dat bevalt goed! Het nadeel van zelfstandig ondernemer zijn is toch wel dat je vaak en heel veel werkt. Het gebeurt dan ook maar zelden dat ik ‘s avonds niet zit te werken. Ik kan wel zeggen dat ik een harde werker ben. Overigens ben ik dat in loondienst ook altijd geweest hoor. Alleen nu heb ik echt geen rem en kan ik de deur niet achter me dichttrekken en de werkdag afsluiten.

Ik ben direct

Dit is misschien wel mijn beste, maar tegelijkertijd ook een niet zo’n hele fijne eigenschap. Ik ben direct. Iedereen weet heel erg goed wat ie aan me heeft. Vind ik je niet aardig, zal ik niet doen alsof het wel zo is. Vind ik je wel aardig, dan laat ik je dit ook weten. Mijn hart ligt op mijn tong en ik zeg vaak dingen zonder er eerst over na te denken. Dat werkt ook wel eens tegen me. Maar ik denk ook wel dat het mijn kracht is. Ik doe er dan ook weinig voor om het te veranderen.

En wat is jouw beste eigenschap?

Dit is opdracht 10 van de 30 Day Blog Challenge. Met de 30 Day Blog Challenge NL, komen de 30 bovenstaande blogonderwerpen voorbij op MamaKletst. Niet in 30 dagen achter elkaar, maar wel in de komende maanden. Lees hier meer over de challenge.
]]>

8 November 2016
Maik’s geboortekaartje

Wat vond ik het deze keer vreselijk moeilijk om een geboortekaartje uit te kiezen. Op de Negenmaandenbeurs, toen nog heel pril zwanger, deed ik al inspiratie op en daardoor had ik bepaalde ideeën in mijn hoofd. En Joost vond ze geen van allen leuk. Nee he! Het duurde dan ook een tijdje tot we het perfecte kaartje gevonden hadden. Maar gelukkig waren we nog op tijd. Natuurlijk wil ik jullie, nu iedereen het kaartje ontvangen heeft, ook het geboortekaartje laten zien.

Het kaartje is een enkel kaartje. 1 papier, zonder vouwen. Alleen maar een voor- en achterkant. Simpel, modern, maar ook een beetje speels. Op Luuk’s geboortekaartje stond een uil, dus wilden we voor Maik ook graag een dier. En een vosje doet je toch een beetje aan de herfst denken. Althans.. Mij wel! En Maik werd een herfstkind, dus dat past er goed bij.

In eerste instantie wilden we een kant en klaar kaartje kiezen, maar al snel kwam er het besluit zelf aan het ontwerpen te slaan. Want de kaartjes waren het allemaal net niet. Totdat ik urenlang bezig was geweest met een kaartje, met bovenstaand vosje erop en ik na het opslaan bleek het verkeerde opgeslagen te hebben. Dag kaartje! Ik had totaal de energie niet om het nog eens helemaal overnieuw te maken, dus besloten we bij Hippe Geboortekaartjes dit kaartje aan te passen naar onze eigen wensen. Vooral het chevron achtergrondje moest in een andere kleur. Mint! Want dit vinden we nu eenmaal allebei een mooie kleur. En het past ook zo leuk bij de rest van het kaartje.

Toen de kleuren en de positie van de afbeeldingen helemaal naar wens waren, kwam de moeilijke klus om alle tekst die we erop wilden hebben erop te krijgen. Dat is nog niet zo makkelijk met alleen maar een voor- en achterkant kan ik je vertellen. In plaats van een gedichtje van verschillende zinnen, besloten we daarom alles kort maar krachtig te houden. Maar wel met een tekst waar wij allebei volledig achter stonden uiteraard.

Op de voorkant van het kaartje staat Maik’s naam met daarboven: “Hoera! Onze zoon is geboren!” en onder zijn naam staat zijn geboortedatum.

Op de achterkant van het kaartje staat de volgende tekst: “Grote avonturen beginnen klein”. Geen uitgebreid gedichtje zoals ik al zei. Maar wel een tekst die helemaal bij ons past. Onder dat zinnetje staat Maik’s voor- en achternaam, met daaronder weer zijn geboortedatum. En natuurlijk zijn lengte en gewicht. Met daaronder de tekst: “Bezoek vinden we heel fijn! Maar mag het na een telefoontje zijn?” speciaal voor het kraambezoek en ter voorkoming van onverwacht bezoek aan de deur.

Onder de grijze balkjes staan een linkje naar de cadeaulijst die ik van te voren aanmaakte, met cadeau ideeën. En natuurlijk ons adres en telefoonnummers. Ook staat Luuk’s naam hierbij.

We kozen er bewust voor geen kaartje uit naam van Luuk te nemen, met daarop “hoera ik ben grote broer” of iets in die trant. Gewoon omdat we dat niet leuk vinden. Verder hebben we daar geen goede redenen voor eigenlijk.

Wat wel jammer is dat er twee kaartjes zijn kwijtgeraakt bij de post, een kaartje kwam verscheurd aan bij de ontvanger en van een kaartje is alleen de envelop zonder inhoud aangekomen. Ontzettend zonde! Gelukkig is iedereen tegenwoordig met alle sociale media (en natuurlijk mijn blog!) al op de hoogte van de geboorte.

Vond jij een geboortekaartje uitkiezen ook zo moeilijk?
]]>

7 November 2016
5x waar ik mij als moeder schuldig aan maak

Door Lize – Elke moeder (en ook vader) wil het beste voor haar kind en heeft als voornemen bepaalde dingen niet te gaan doen of vooraf een sterke mening over. Ik dus ook. Suiker? Nee, dat komt er niet in. Sap drinken? Nee, mijn kind drinkt water. Bij mij in bed slapen? Nee, mijn kind slaapt netjes in zijn of haar eigen bed. Probeer je daar maar eens aan te houden. Ik weet inmiddels dat je een hele hoop kan zeggen over hoe je het gaat doen met je kindje, maar in de praktijk pakt het toch anders uit en geef je echt wel eens toe aan bepaalde dingen. Althans ik wel.

In de basis doe ik wat ik van te voren zei, maar er zijn echt wel een paar dingen waar ik aan toe heb gegeven. Voor alle duidelijkheid, dit zijn mijn dingen waar ik mij schuldig aanmaak. Voordat Huub kwam had ik hier een andere mening over. Misschien denken jullie: “hoezo vind je dit zo “erg” dan? Dat kan. Zoals ik al zei het zijn mijn “hier maak ik mij schuldig aan als moeder” (meningen en gedachten over opvoeden) en dat hoeven niet die van jou te zijn.

Daarbij wil ik nog zeggen dat als je er anders over denkt ik dit respecteer. Ik wil alleen maar laten zien dat je een mening kan hebben en dan in de praktijk iets heel anders kan doen.

Nou…. Hier komen ze dan! Hier maak ik mij schuldig aan als moeder.

Bij mij in bed slapen

Het is niet zo dat ik heb gezegd: “Nee, Huub mag nooit bij ons in bed slapen”. En ik vind het eigenlijk ook normaal dat kindjes wel eens bij de ouders in bed slapen als ze ziek zijn, niet kunnen slapen of er gewoon even behoefte aan hebben.

Maar ik maak me heel soms schuldig aan volgende: soms ben ik om 6:00 uur al wakker. Huub slaapt dan nog en dan haal ik hem stiekem uit zijn bedje om hem lekker bij ons in bed te leggen. Ik doe dit vaak op de dagen dat ik moet werken, dan kunnen we nog even lekker knuffelen haha. Mijn man moet hier altijd erg om lachen.

Ik heb mijn kind verpest met…. Sap!

Ik heb hem op een gegeven moment diksap gegeven met als resultaat dat hij naast een fles alleen nog maar diksap wil drinken. Geen water, geen thee. Nee, diksap. En ik geef er aan toe, want ik wil dat hij voldoende drinkt. Ik hoor mezelf nog roepen: “Nee, mijn kind drink water of thee, en zo af en toe sap”.

Mobiele telefoon als zoethoudertje

Ik geef dus wel eens mijn telefoon aan Huub om hem even zoet te houden. Hij is geobsedeerd door telefoons en vindt het heerlijk om ermee te spelen. Ik probeer dit te minimaliseren, maar betrap mezelf er dus wel eens op dat ik hem mijn telefoon geef om hem zoet te houden. Dan kan ik nog even snel de was ophangen of gewoon even rustig thee drinken.
Ik heb nu een speelgoed telefoon gekocht en de vindt hij heel leuk. Toch wel beter dan mijn telefoon.

Heel veel over Huub praten

Ik had me voor genomen om niet altijd maar over mijn kind te praten. Zeker niet met mensen die zelf nog geen kinderen hebben. Ik snap dat mensen niet altijd zitten te wachten op alleen maar verhalen over Huub. Toch betrap ik mezelf er op dat Huub mijn favoriete onderwerp is en ik soms opeens denk: “oh, ik zit al weer de hele tijd over hem te praten”. Maar goed, Huub is natuurlijk ook het aller leukste kind van de wereld haha…

Minstens 10 keer controleren of alles goed gaat als Huub slaapt

Dit is echt mijn grote onzekerheid: gaat het goed met Huub als hij slaapt. Het is dus niet echt iets waar ik mij “schuldig aan maak”, maar ik zet het toch hierbij, omdat ik altijd zei: slapende kinderen moet je laten slapen en niet steeds storen. Oeps, dat doe ik dus wel. Gelukkig wordt het steeds minder nu hij ouder wordt. Ik wil gewoon altijd graag weten of hij het niet te koud of warm heeft, geen dekentje over zijn hoofd heeft. Eerlijk gezegd of hij het nog wel doet. Erg he? Ik weet het! Gelukkig is mijn man nuchter en kan hij me soms even aankijken van “doe nou even normaal, schat”.

Zo dit waren ze! Nu ik ze zo heb opgeschreven denk ik: ach het valt allemaal nog wel mee met mij en moet ik er erg om lachen. En ik zal vast nog wel veel dingen doen die eigenlijk pedagogisch niet heel verantwoord zijn, maar deze vijf vallen mezelf gewoon heel erg op. Vast omdat ik er vooraf echt een mening over had of omdat het een onzekerheid is.

Wat zijn jouw dingen waar je jezelf als moeder “schuldig aan maakt” en wil je er vanaf of moet je er net zoals ik eigenlijk wel een beetje om lachen?
]]>

1 November 2016
De uitgerekende datum

Het is 23 oktober 2016, de uitgerekende datum. Toen we op 16 maart dit jaar de eerste echo hadden deze zwangerschap, hoorden we dat we rond 23 oktober opnieuw vader en moeder zouden worden. En hoewel ik achteraf gezien alleen maar blij ben dat we niet tot vandaag of zelfs langer door hebben hoeven lopen in zwangere toestand, is en blijft dit toch wel een hele bijzondere dag.

Vandaag is Maik alweer 3 weken en 2 dagen oud. De eerste maand met Maik is gewoon alweer bijna voorbij, het is onvoorstelbaar. De weg naar de bevalling was vreselijk moeilijk en duurde lang. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de afgelopen maanden de langste maanden van mijn leven waren. Ik heb mijn lichaam vervloekt deze zwangerschap en heb heel erg veel tranen gelaten om hoe ik me voelde en hoe ik het gevoel had dat mijn lichaam me in de steek liet.

Tegelijkertijd voelt het alsof Maik er altijd al geweest is. Luuk is ongelooflijk lief voor zijn kleine broertje. De gebroken nachten zijn pittig, maar wennen toch ook alweer snel. En het gaat over het algemeen erg relaxt allemaal. Het klopt allemaal, we zijn compleet en het voelt allemaal heel goed zo met zijn viertjes.

Foto door Troost Fotografie

Het is bijna niet meer voor te stellen hoe verscheurd we ons voelden de eerste dagen na de bevalling. Luuk en Joost waren thuis, ik lag op de zwangeren afdeling in een ziekenhuisbed en Maik op de medium care van de neonatologie. Ik was ontzettend bang dat dat verscheurde gevoel ervoor zou zorgen dat ik me niet goed aan Maik zou kunnen hechten. En ik geef ook toe dat dit de eerste 48 uur van zijn leven best wel lastig was. Ik heb wel eens door mijn hoofd horen spoken dat ze zomaar mijn baby hadden kunnen verwisselen voor een ander, dat ik het toch niet gemerkt zou hebben. Dat is niet waar hoor, want toen ik Maik voor het eerst hoorde huilen aan de andere kant van de afdeling, wist ik zonder dat ik hem zag, direct dat hij het was. Daar was dus ineens mijn moedergevoel voor dat kleine mensje.

En dat gevoel is alleen maar sterker geworden de afgelopen weken. Mijn hart loopt over van liefde voor die twee kleine mannen van me. Net als voor die grote man van me, die me zo ongelooflijk heeft bijgestaan tijdens de bevalling en de pittige weken daarvoor. Voor mijn gevoel geniet ik veel meer van deze bijzondere eerste periode samen, dan toen Luuk klein was. Misschien komt dat omdat ik me er heel erg bewust van ben dat dit de laatste keer is dat we dit meemaken.

Ik maak zoveel mogelijk foto’s, filmpjes en probeer met man en macht ervoor te zorgen dat we deze periode goed vastleggen om er zo min mogelijk van te vergeten. Ik kan minuten, zo niet uren lang kijken naar dat kleine mensje wat ik het afgelopen jaar in mijn buik gedragen heb. Wat heb ik me zorgen gemaakt over hoe mijn lichaam het zou trekken en wat heb ik er altijd vertrouwen in gehad dat het met Maik zelf heel erg goed ging.

En dan is het ineens 23 oktober. De datum waar we maandenlang naar uit hebben gekeken. Een datum die ik nooit meer zal vergeten. Het bleek niet de verjaardag van onze jongste spruit te zijn. Mijn lichaam kon de zwangerschap niet meer aan, waardoor Maik al eerder ter wereld moest komen. Ach, elk nadeel heeft z’n voordeel. Zo kunnen we alleen maar nòg langer van hem genieten.

Vond jij de uitgerekende datum ook zo’n bijzondere dag?
]]>

23 October 2016