mamakletst.nl

Category: mama-en-kind

  • Luuk is 2,5 jaar oud

    Waar blijft mijn kleine jongen toch? Luuk is vandaag precies 2,5 jaar oud en het is cliché maar waar; de tijd vliegt. Nog maar heel even en Luuk heeft alle aandacht niet meer voor zich alleen, maar zal het moeten delen met zijn broertje. De aanmelding voor de basisschool is gedaan en Luuk speelt al een tijdje twee ochtenden per week op de peuterspeelzaal. Luuk is een echte peuter, zit middenin de peuterpuberteit en is een enorm lekker jochie. Het leek me leuk om nog een laatste keer een artikel te schreven zoals ik het het eerste jaar iedere maand heb gedaan in de maandupdate. 

    ONTWIKKELINGEN

    Lengte & Gewicht

    We zijn in juli voor het laatst op het consultatiebureau geweest en het was aan Luuk’s kleding al te merken, dat hij niet heel erg hard gegroeid was. Hij volgt nog keurig zijn lijntjes. Op dat moment woog hij 14 kilo en was 90 centimeter lang. Een kleine jongen dus, maar dat heeft ook wel weer wat leuks.

    Praten

    Luuk praat erg goed. Zeker afgelopen zomer is hij met enorme sprongen vooruit gegaan. Hij zegt werkelijk alles na. We hebben gewoon een kleine papegaai in huis lopen. Soms zijn sommige woorden nog onduidelijk en begrijpen we niet direct wat hij bedoelt. Daar kan hij erg boos om worden. Maar dat komt steeds minder vaak voor omdat hij alles duidelijk begint te zeggen. Van ’s morgens vroeg tot hij ’s avonds naar bed gaat, staat zijn kwebbel open. De hele dag kletst hij de oren van ons hoofd. Best gezellig. Maar ik geniet des te meer van de rust in huis als hij slaapt haha.

    Peuterspeelzaal

    Luuk gaat sinds eind mei een ochtend per week naar de peuterspeelzaal en omdat dit heel goed ging, besloten we hem vanaf de zomervakantie twee ochtenden per week te laten gaan. Hij leert hier erg veel en vindt het heel erg leuk om er naartoe te gaan. Hij luistert goed, blijft keurig in de kring zitten, zingt mee met liedjes en doet de bewegingen daar ook bij. En de leidsters zijn gek op hem. Ze vinden hem een erg lieve jongen en altijd vrolijk.
    Dat vrolijk zijn kan wel kloppen, want dat kan hij vervolgens de rest van de dag niet meer zijn haha. Hij is duidelijk nog wel erg onder de indruk op de peuterspeelzaal en dat uit hij ’s middags thuis weer. Maar het gaat steeds beter. Ik ben allang blij dat hij enthousiast naar binnen rent ’s morgens. We brengen hem met een goed gevoel weg en hebben er alle vertrouwen in dat het goed gaat.

    op-buik-zitten

    Grote broer

    Nog maar even en hij is grote broer. Luuk is er steeds meer bezig dat er een baby in mama’s buik zit en begint er soms ook naar te vragen. Op andere momenten interesseert het hem ook helemaal niet. Het is natuurlijk ook nog maar vaag allemaal als je 2,5 bent. Ik bedoel, hoe moet hij nou begrijpen dat er straks een baby bij ons woont die nooit meer weggaat? Door middel van boekjes lezen proberen we het hem wel uit te leggen. En soms begint hij er uit zichzelf over. Dan probeert hij met een speelgoedzaag mijn buik open te zagen, om de baby eruit te halen haha. Ik ben heel erg benieuwd hoe hij het straks zal vinden.

    Auto-gek

    Luuk is stapelgek op het spelen met zijn auto’s. Hij rijdt ze de hele dag heen en weer over de bank, in rijen en vertelt daarbij de hele tijd van wie hij welke auto heeft gekregen. Ook als we ergens anders zijn speelt hij met de auto’s, want hij neemt er dan een aantal mee in een tasje. Het is heerlijk om naar te kijken.

    MATEN

    Luiers

    Maat 5+ zijn de luiers die hij draagt. Al een hele lange tijd, maar ze zitten nog steeds goed. Soms trekt hij zijn luier ook uit en dan wil hij in zijn blote billen rondlopen. Met als resultaat dat een plasje op een potje gedaan werd, maar verder heeft Luuk nog weinig interesse in zindelijk worden. Dat is ook prima, we geven hem daar de tijd voor.

    Kleding

    In kleding hangt Luuk een beetje tussen maat 92 en 98 in. Het verschilt per merk hoe het valt. Ik vind het wel fijn dat hij nu steeds langer met zijn kleding gaat doen. Zo krijgt hij de kans alles aan te krijgen (of nou ja, misschien moeten we niet zoveel kleding kopen, kuch..), maar Luuk krijgt zelf ook favoriete items en kan heel goed aangeven welke kleding hij het liefste aan doet.

    ETEN & DRINKEN

    Nog steeds mogen we niet echt klagen over het eten en drinken van Luuk. Hij drinkt het liefst water of melk. Met enige uitzondering (vooral bij opa en oma) krijgt hij appelsap. Maar water is toch wel echt het meest gedronken drankje.

    Eten doet Luuk erg goed. Zo’n vier boterhammen per dag en bij het avondeten eet hij vrijwel alles mee. We maken hem het meest blij met Hollandse pot. Spinazie of rode kool met aardappels bijvoorbeeld. Hij vindt het heerlijk. Hij houdt wat minder van kip en laat dit dan ook vaak liggen. Patat, pannenkoeken en pasta vindt hij ook lekker. Heel erg lekker zelfs. Tomaatjes zijn nog steeds zijn favoriete groenten en die eet hij ook nog wel eens als tussendoortje. We hebben echt maar weinig te klagen. Hopelijk blijft hij zo’n goede eter.

    TANDJES

    Op 1 kies na, is Luuk’s hele gebit compleet. Ik ben blij toe, want jeetje, wat een drama is dat toch steeds geweest als ze doorkwamen. Zijn laatste kies begint nu wel door te komen en dit gaat weer gepaard met veel gekwijl en Luuk kan ook goed vertellen dat hij pijn aan zijn mond heeft. Echt zielig. Hopelijk is zijn compleet gauw helemaal compleet.

    OVERIGE

    • Luuk kan van al zijn auto’s opnoemen van wie hij ze heeft gekregen en maakt daar zelden een foutje in, zo grappig.
    • Nog steeds is Luuk een erg vroege vogel, meestal is hij om 6 uur ’s morgens wakker. Daarentegen slaapt hij in de middag vaak ook nog 1,5 tot 2 uur.
    • Luuk en onze poes Zoey zijn geen erg goede vrienden, Luuk rent nogal hard achter haar aan en zij vindt dat eng, dus rent van hem weg.
    • Luuk denkt dat hij bepaalt waar iedereen mag zitten, een echte peuterpuber dus!

     

    ]]>

  • 35 weken zwanger

    Het aftellen is nu toch wel echt begonnen. Ik ben 35 weken zwanger, je kunt niet meer om mijn bolle buik heen en er zijn min of meer afspraken gemaakt over wanneer de bevalling zal gaan plaatsvinden na de controle afgelopen week. Ik ben ontzettend blij dat onze ‘Klaas’ op een goede termijn geboren gaat worden, maar ben ook wel heel erg blij dat het einde echt in zicht is nu. 

    Hoe voel ik me?

    Nadat ik in het ziekenhuis heb aangegeven best wel op te zien tegen de bevalling en al het onverwachte daarbij, gaat het eigenlijk wel beter. Er wordt echt rekening gehouden met mijn wensen en er wordt open kaart gespeeld over de mogelijke risico’s nu onze kleine man toch wel erg groot blijkt te zijn. En dat geeft rust. Ik heb er vertrouwen in dat ze me gaan helpen waar kan.

    Natuurlijk had ik behoorlijk veel last van de warmte afgelopen week. Zo’n hittegolf is (hoog)zwanger echt geen pretje. Ik sliep nog slechter dan anders, hield nog meer vocht vast en waar ik normaal gesproken al vrijwel niets kan, kon ik het nu al helemaal niet. Bij de minste inspanning werd ik al misselijk en daardoor kon ik me maar slecht concentreren. Niet handig als je mailbox overstroomt van leuke mailtjes. Maar het is niet anders. Ik ben niet voor niets met zwangerschapsverlof.

    Ook Luuk heeft het maar zwaar met zo’n moeder die vrijwel niets kan. Hij test me vreselijk uit en we zitten elkaar met grote regelmaat in de weg. De muren komen op ons af en dat kun je merken. Gelukkig staan er voor komende week allemaal leuke dingen voor Luuk (en daardoor ook voor mijzelf) op de planning. Even een beetje los van elkaar om de momenten die we wel samen zijn extra van elkaar te kunnen genieten. Heel belangrijk nu we onze aandacht nog alleen aan Luuk kunnen geven, zonder dat hij het hoeft te delen met een baby.

    Groei & Kilo’s

    Dat groeien lukt aardig. Ik maak een enorme groeispurt en dat werd in het ziekenhuis afgelopen week ook opgemerkt. Mijn buik is nu vergelijkbaar met hoe groot het was toen ik 37 weken zwanger was van Luuk. Soms ben ik wel een beetje bang waar het gaat eindigen.

    In gewicht blijf ik hangen waar ik zat. Alleen maar fijn, want dat gaat betekenen dat ik na de bevalling lichter ben dan voor de zwangerschap haha.

    foto-13-09-16-16-53-42

    Afspraken afgelopen week

    Dinsdag was het weer tijd voor onze wekelijkse controle. Ook hadden we een groeiecho van te voren. Deze liet zien dat de buik van Klaas ruim 4 weken voor loopt. 4 weken! Ik schrok me kapot. Verder loopt de kleine man helemaal op schema, zijn hoofd en benen zijn precies op de juiste termijn gemeten, alleen dat buikje he.. Met dank aan de zwangerschapsdiabetes. Er werd dus besloten toch de insuline maar wat op te hogen, ook al zijn de suikers niet zo extreem hoog meer en er werd een nieuwe groeiecho ingepland.

    Ook zijn we gaan praten over het inleiden van de bevalling. Deze zal ingeleid gaan worden vanwege de grootte van Klaas, maar ook om mij enigszins rust te geven. Ik ben zo vreselijk bang dat de bevalling spontaan begint en ik totaal niet weet wat me overkomt. Gek misschien, maar na een inleiding bij de vorige zwangerschap, geeft dat me op de een of andere manier het vertrouwen dat ik tenminste een klein beetje weet wat me te wachten staat.

    Buiten het ophogen van de insuline is het niet nodig verdere medicatie op te hogen. Mijn bloeddruk is wel steeds aan de hoge kant en moet dus goed in de gaten gehouden worden. Maar het lijkt allemaal stabiel nu. Daarnaast lag Klaas eindelijk eens een keer met z’n hoofd naar beneden en hij leek ook ingedaald. Maar ik geloof dat hij toch alweer is omgedraaid haha. Ik ben benieuwd hoe we hem dinsdag aan gaan treffen tijdens de controle, want ik heb zelf geen idee hoe de kleine man nu ligt.

    Leuke dingen afgelopen week

    • We werkten verschillende puntjes van de to-do list af
    • Mijn moeder maakte een superleuke opbergzak voor aan het ledikant. Binnenkort zal ik hier eens een blog over schrijven!
    • De hittegolf verdween, ja daar was ik wel echt heel erg blij mee
    • Klaas is lekker beweeglijk en ook al doet dat soms pijn, het blijft toch wel erg leuk, dat getrappel
    • Cadeautjes krijgen voor Klaas en ook Luuk werd verwend
    ]]>

  • Wat ik ga missen aan de zwangerschap

    Nu het einde van mijn zwangerschap in zicht is, sta ik steeds meer stil bij de dingen die ik ontzettend ga missen aan de zwangerschap. Dingen die heel vanzelfsprekend zijn, maar waarschijnlijk ook dingen die ik me achteraf nog nauwelijks zal herinneren. Welke dingen ga ik missen aan de zwangerschap? 

    Het getrappel in mijn buik

    Vrij vanzelfsprekend lijkt me. Ik vind het getrappel heel vaak ook heel erg ongemakkelijk. Luuk voelde ik vaker niet dan wel, waardoor ik regelmatig met zorgen extra controles in het ziekenhuis had. Maar onze kleine Klaas laat erg veel van zich horen. Vanaf het moment dat hij zich goed liet voelen, is hij eigenlijk constant aan het bewegen geweest. En hard ook. Mijn placenta ligt deze keer aan de achterkant (bij m’n rug) en daardoor voel ik vrijwel alles.

    En toch ga ik het ondanks het ongemakkelijke gevoel wat ik vaak bij het getrappel en de bewegingen heb wel missen denk ik. Ik weet nog dat ik het bij Luuk heel erg leeg vond voelen in mijn buik die eerste periode. En ik kan me na zo’n drukke baby in mijn buik heel goed voorstellen dat dat straks misschien nog wel erger is. Daarnaast willen we niet meer dan 2 kinderen en zullen dit de laatste weken zijn dat ik het getrappel kan voelen. Ik probeer er dus nog extra van te genieten en ervan vast te leggen wat lukt.

    Me niet druk maken om mijn kleding

    Al sinds juni heb ik buiten een bepaalde joggingbroek, geen broeken aan gehad. ‘s Morgens trek ik een legging aan en een jurk en that’s it. Ideaal en zo makkelijk om er verder niet over na te hoeven denken. Dat ga ik straks wel missen. Want welke kleding verbergt mijn after pregnancy buikje en ga ik uberhaupt weer in de broeken passen die ik voor de zwangerschap aan had?

    En daarnaast vraag ik me af of het borstvoeding geven deze keer gaat lukken en zo ja, wat voor kleding moet ik dan aan om zo makkelijk mogelijk m’n tiet kleding-vrij te maken? Ik vind die onbezorgdheid over mijn kleding de afgelopen maanden echt heerlijk. Jurkjes en leggings zitten het lekkerste en ik hoef me niet druk te maken over broeken die net te strak zitten of een shirtje die een vetrolletje niet voldoende verbergt. En dat zal ik zeker nog gaan missen.

    Het fantaseren over de kleine man

    Zal hij op Luuk lijken? Of zijn de bewegingen die al heel anders zijn dan bij Luuk, een teken van een heel ander karakter? Lijkt onze Klaas meer op mij of op Joost, of is het net als Luuk een echte mengelmoes van ons allebei? Hoe zal Luuk reageren op de komst van de kleine, pikt hij het dat hij minder aandacht zal krijgen of vindt hij het vreselijk en gaat hij enorm peuterpuberen? Gaat het inderdaad lukken om de laatste weken van mijn zwangerschapsverlof met z’n vieren leuke dingen te ondernemen als gezin, of voel ik me nog niet goed genoeg? Zal Klaas een huilbaby worden nadat we het met Luuk zo makkelijk hebben gehad de eerste maanden?

    We fantaseren veel over het straks zal zijn. Niet alleen over de kleine man, maar vooral over hoe het zal zijn als we straks met zijn vieren zijn. Al moet ik wel zeggen dat we door de 3D echo die we gehad hebben al meer een beeld hebben over hoe de kleine eruit gaat zien. Zoals het er toen naar uit zag, is het een kleine kopie van Luuk en ook tijdens de reguliere echo’s lijken we gelijkenissen te zien. Ik denk dat als de bevalling straks achter de rug is, we zo geleefd zullen worden, dat het fantaseren over hoe het na een tijdje zal zijn, even geen ruimte heeft. Dat we te druk zijn om stil te staan bij wat de toekomst gaat brengen. Dus ik denk dat we dat best nog wel eens zullen gaan missen.

    Foto 10-08-16 12 09 48

    De echo’s

    Tja, het grote voordeel van complicaties hebben tijdens de zwangerschap, is toch wel de vele echo’s die je krijgt. Niet alleen krijg ik iedere 2 a 3 weken een groeiecho, maar ook bij de normale controles wordt er een echo gemaakt. We hebben dus echt al heel veel echo’s gehad en hoewel we steeds minder kunnen zien op de beelden, omdat Klaas te groot wordt, blijft het leuk om nog even naar binnen te kunnen gluren. De groeiecho’s blijf ik wel spannend vinden, omdat deze de laatste weken slecht nieuws brengen, maar als er dan weer een arm voorbij komt zwaaien of je ziet de kleine zijn tong uitsteken voor een slokje vruchtwater, is het al snel weer goed. Maar goed, na de bevalling hoeven we geen ziekenhuiscontroles meer af te wachten om naar de kleine man te kunnen kijken.

    Het keer op keer opnieuw indelen van de kledingkast

    De kledingkast voor de baby stond al heel snel in elkaar. Ik kocht het via via nog voor we de eerste echo gehad hadden en toen de echo goed bleek, hebben we de kast in elkaar gezet. Zo konden we alle spullen die we verzamelden voor de komst van de kleine gewoon kwijt in een kast en lag het niet her en der verspreid door het huis. Maar het grote nadeel van het vroeg neerzetten van de kledingkast is toch wel dat je het maar in blijft delen. Elke keer weer deel ik alles opnieuw in. Volgens mij is het nu goed zoals het is, alles wat erin ligt is gewassen en ligt gesorteerd op maat en soort, dus ik denk dat het wel prima is. Maar je weet maar nooit wat er vlak voor de bevalling ineens nog verandert gaat worden.

    Heerlijk om daar zo mee bezig te zijn. Zodra de kleine geboren is en de kledingkast opnieuw ingedeeld moet worden omdat er een te kleine maat uit kan en de volgende maat erin, wordt het een beetje “moeten” en kan ik er niet meer zo van genieten zoals nu.

    Mijn uitslaapochtend

    Vanaf dat Luuk een aantal maanden oud was, hebben Joost en ik onze weekenden verdeeld. Ik slaap de zaterdagen uit en Joost de zondagen. Een afspraak die heel erg goed bevalt. Maar na de bevalling zullen we onze uitslaapochtenden toch moeten opgeven vrees ik. Het is allemaal al zo wennen in het begin, dat we maar beter allebei op kunnen staan om het onszelf makkelijker te maken denk ik. Of ik sta op voor de kleine en Joost voor Luuk. We zullen zien hoe het gaat lopen.

    Uiteindelijk komen die uitslaapochtenden wel weer terug, dat weet ik zeker. Zodra we onze draai gevonden hebben, kunnen we de ochtenden vast weer van elkaar overnemen om elkaar ook rust te kunnen. Toch zal ik die ochtenden de eerste periode enorm gaan missen vrees ik. Al hebben vroege, knusse herfst en winterochtenden ook wel weer wat denk ik.

    Er is genoeg om te missen aan het zwanger zijn, maar ik kijk toch ook wel erg uit naar het moment dat de zwangerschap voorbij is en we onze kleinste spruit kunnen knuffelen.

    Wat mis jij het meeste van je zwangerschap(pen)?

    ]]>

  • Inspiratie geboortetraktaties voor de peuterspeelzaal

    Onlangs besefte ik me ineens wat er zoal anders is bij de geboorte van een tweede kind, vergeleken bij de eerste keer. Niet alleen hoef ik me te bedenken wat ik ons kraambezoek voorschotel in plaats van beschuit met muisjes. Het is voor Luuk natuurlijk ook leuk om te trakteren op de peuterspeelzaal zodra hij grote broer geworden is. Gelukkig is er op Pinterest voldoende inspiratie te vinden voor geboortetraktaties. 

    Vrij simpel, maar wel leuk. Nijntje koekjes met muisjes. Met wat gesmolten witte chocolade zorg je ervoor dat de muisjes op de Nijntje koekjes blijven plakken.

    Datzelfde kun je natuurlijk ook doen met soepstengels en in plaats van witte chocolade gebruik je dan boter.

    Of je maakt ze met marshmallow’s.

    Toch ben ik voor peuters liever wat voorzichtiger met het voorschotelen van suiker. Daarnaast zou ik het ook heel erg praktisch vinden om de geboortetraktaties al op voorhand te kunnen maken, zodat ik niet vlak na de bevalling halsoverkop nog van alles in elkaar hoef te freubelen.

    Zelf een ooievaar maken en daar een koekje of snoepje aan vast maken kan natuurlijk ook.

    En ik denk dat het zoiets als bovenstaande gaat worden. Een ooievaar, met uiteraard een blauw lintje en daarachter een doosje rozijntjes geplakt. Dat lusten vrijwel andere kinderen, is niet zo’n suikerbom en kan ik tijdens mijn verlof voor de bevalling al maken.

    Wat het uiteindelijk precies geworden is, dat zal ik jullie na de bevalling uiteraard laten zien. Ik ben ook erg benieuwd hoe Luuk het vindt om te trakteren. Zijn verjaardag heeft hij nog nooit op die manier gevierd, dus dat wordt vast leuk!

    Wat liet jij je kind trakteren toen hij/zij grote broer of zus werd?

  • DIY geboortekrans

    Blog door Thea – Al voordat ik zwanger was, wist ik dat ik een geboortekrans aan mijn voordeur wilde. In mijn flat zag ik het niet echt voor me om zo’n ooievaar op het raam te plakken. En ik wilde toch iets van versiering ophangen. Dus toen ik zwanger was ben ik gaan Googlen en op Pinterest gaan kijken. Ik zag een heleboel leuke kransen, en besloot dat ik er zelf een zou gaan maken. Gedurende mijn zwangerschap alles gekocht. In de eerste week van mijn verlof ging ik ervoor zitten en binnen een uur had ik mijn geboortekrans gemaakt, eigenlijk een hart.

    De benodigdheden:

      • Een krans, of zoals ik een (gevlochten) hart.
      • Drie (of meer) versieringen voor op de krans
      • Lint
      • Garen, schaar, naald

    Een deel van de spullen heb ik gekocht bij Xenos (lint) en Kruidvat (speen en lint), de rest had ik al in huis of heb ik hergebruikt.

    Ik ben begonnen met het oude lint te vervangen voor nieuw lint. Ik wilde namelijk een roze eraan hebben in plaats van een rode.

    Daarna heb ik 2 roze linten door het hart geregen. Ik maakte een uiteinde aan de achterkant vast en ben toen gaan rijgen. En zorgde dat het andere uiteinde aan de achterkant weer uitkwam en vastgemaakt kon worden. Zo kreeg het hart een roze tint. Soms was het rijgen lastig, maar met de schaar kon ik het lint sturen. (Let dan wel op dat je geen scherpe schaar gebruikt, anders prik je het lint wellicht kapot.)

    Toen heb ik de sokjes eraan gemaakt. Eerst naaide ik ze met wat garen aan elkaar vast. En daarna pas aan het hart vast. Ook hierbij probeerde ik de knoopjes van het garen aan de achterkant vast te maken. En zo min mogelijk zichtbaar garen te hebben.

    Na de sokjes heb ik de speen vast gemaakt. Ik heb de tuut van de speen vastgeklemd in het hart. En daarna aan de onderkant en bovenkant hem bevestigd met wat garen. Zo zit hij goed vast.

    En tot slot kwam het olifantje erop. Waarom een olifantje? Het leek me leuk iets van het geboortekaartje erin terug te laten komen. En op het geboortekaartje vind je olifantjes. Deze heb ik ook met garen vastgemaakt. Namelijk bij de buik/keel en beide achterpoten. Ook nu zoveel mogelijk geprobeerd het garen te verbergen.

    Ik heb er bewust voor gekozen om geen naam, geboortedatum etc. eraan te maken. Omdat ik dat niet nodig vind, niet iedereen die langsloopt hoeft dat te weten. Maar dat zou je er dus ook in kunnen verwerken. Ook zou je in plaats van een hart een ander figuur kunnen of gewoon een ronde krans. Ik vond het hart lekker meisjesachtig en niet zo standaard dus daar koos ik voor.

    En zo kwam mijn hart tot stand. En hangt hij nu na de geboorte aan de voordeur.

    Wat hing er bij jou aan de voordeur? Heb je zelf iets gemaakt?

  • Basisschool

    Blog door Wanda – Allebei mijn pubers, ze zijn bijna 14 en 12 jaar, gaan vanaf nu naar het voortgezet onderwijs. Het is nu echt het einde van de basisschool tijd. Dat betekent ook dat de jongste niet meer om iets over twee thuis is uit school elke dag. De hele dag werkte ik daar naar toe. Om twee uur wilde ik klaar zijn met eventuele klusjes in huis zoals poets en strijkwerk, zodat hij er geen last van had als hij met vriendjes zou komen spelen. En daarbij wilde ik ook tijd voor hem hebben als hij thuis zou komen. Achteraf bekeken vraag ik me ernstig af, waarom ik dit deed. Want wat gebeurde er echter negen van de tien keer in de praktijk?

    Scenario 1: Ik zit met een glas drinken op de bank. Het huis is aan kant, alles is op orde. Ik hoor Koen thuis komen. Hij loopt van de keuken in één ruk door naar de gang. Hij kijkt heel even op zij, zegt: “Hoi mam, ik ga naar René, doei!” Ik hoor hoe hij zijn tas onder de kapstok neer gooit. Hij opent de voordeur, maakt hem weer dicht, en weg is Koen.

    Het gebeurde ook wel dat mijn puber een vriendje mee nam. Dan gebeurde er dit:

    Scenario 2: “Hihihihahahhihihihahah,” daar komen Koen en een vriend ons huis binnen. Het is net twee uur geweest, de school is uit. Als er vrienden in de buurt van mijn puber mannen zijn, mag ik een paar dingen niet. Ik zeg het rijtje even snel op in mijn hoofd. Ik mag niet zingen. Ik mag niet knuffelen en ik mag ze geen schat noemen. Dus daar houd ik me netjes aan. Althans, ik doe een poging. Ze lopen van de keuken naar de gang. “Hoi mam,” zegt Koen. “Hoi!” zegt zijn vriend. Ik hoor hoe de tassen onder de kapstok gegooid worden. Ze lopen regelrecht terug naar de snoeptrommel. Ze pakken wat drinken. En Koen zegt: “We gaan op het schoolplein spelen, doei mam!” Al lachend verdwijnen ze weer.

    koen

    De derde optie was dat Koen alleen thuis kwam, en ook met niemand afgesproken had. Dan kon ik dit verwachten:

    Scenario 3: “Hai mam,” Ik groet terug en vraag of hij niet afgesproken heeft. “Geen zin,” zegt hij dan. De tas wordt, zoals altijd, in de hoek gesmeten. De weg naar de snoeptrommel en het drinken word wederom gevonden. Dan zegt hij: “Ik ga naar boven, ik ga Minecraften, doei!” En weg is hij. Achter zijn computer zou ik hem terug kunnen vinden.

    Het is een ideaal plaatje natuurlijk. Kindjes komen uit school, mam zit klaar met een kopje thee. Samen gaan we even de dag door nemen. De vragen die een moeder dan stelt zijn: “Wat is er gebeurd op school? Heb je nog huiswerk? Heb je nog een punt terug gekregen?” Enzovoort. In de praktijk is dit toch een heel ander verhaal. Tenminste…… bij ons. Dat ideaalplaatje gaat hier niet op. De theepot kan op Marktplaats. De basisschool tijd zit er op.

    ]]>

  • 34 weken zwanger

    Woehoe! Ik ben 34 weken zwanger en dat is wat mij betreft een hele bijzondere mijlpaal. Longrijpingsprikken zijn niet meer nodig bij een eventuele bevalling en de termijn om te bevallen wordt steeds veiliger. Sterker nog, ik krijg er wel vertrouwen in dat ik over een week of 3 pas ga bevallen op zijn vroegst, waarom weet ik niet. Maar dat is mijn gevoel. Ik praat je bij over afgelopen week. 

    Hoe voel ik me?

    Niet slechter dan de afgelopen weken. De klachten waar ik al last van had, blijven een beetje hetzelfde en dat is goed nieuws. Het lijkt erop dat ik me er toch nog wel aardig doorheen sla, dat zag er een paar weken geleden nog wel anders uit.

    Wel begin ik echt slecht te slapen momenteel. De buik gaat in de weg zitten en ik word met grote regelmaat wakker geschopt door de kleine man. Echt genieten van de zwangerschap kan ik niet. Ik kijk enorm uit naar het moment dat het klaar is en dat we onze tweede zoon in onze armen kunnen sluiten.

    Groei & Kilo’s

    Ja ik groei wel door, die buik is echt enorm aan het worden en gaat ook zeer doen bij aanraking. Mijn huid staat strak en jeukt als een gek. Smeren, smeren, smeren dus. Maar ook dat voelt niet heel fijn meer. Bij Luuk was mijn buik volgens mij echt nog wel een stukje groter, dus ik ben benieuwd waar het gaat eindigen.

    Afgelopen week ben ik bijna een hele kilo aangekomen. Niet gek, want met dat warme weer hou ik immers wat meer vocht vast. Ook kan ik door de groeiende baby niet goed meer uitplassen, waardoor ik voor mijn gevoel een beetje “vol” zit.

    foto-10-09-16-15-10-59

    Afspraken afgelopen week

    Dinsdag was het tijd voor de wekelijkse controle. Mijn bloeddruk was weer aan de hoge kant, maar het was nog niet nodig de medicatie op te hogen. Wel werd er direct weer een urine en bloedonderzoek gedaan, waarvan de uitslagen nog niet afwijkend genoeg waren voor een opname. Omdat ik het weekend daarvoor regelmatig heb getwijfeld of ik zou bellen over de bewegingen van de kleine, moest ik wel aan de CTG.

    Die CTG was hilarisch, want blijkbaar houdt Klaasje niet van zo’n dop op mijn buik. Hij begon als een gek te bewegen, waardoor ik uiteindelijk ruim 5 kwartier aan de CTG gelegen heb, zijn hartslag zakte steeds weg. Dat dat kwam doordat hij zich omdraaide wist ik wel, ik maakte me dus ook geen zorgen.

    Ook hadden we de zwangerschapsfotoshoot waar ik al tijden naar uit keek. Lieve vriendin Simone maakte de foto’s en de voorproefjes die we al gezien hebben beloven heel veel goeds. Ik ben zo benieuwd naar het eindresultaat. En die ga ik uiteraard met je delen!

    Leuke dingen afgelopen week

    • De fotoshoot!
    • Het is elke keer weer een verrassing hoe de kleine man in mijn buik ligt, zo bleek hij dinsdag onverwachts ineens met zijn hoofd naar beneden te liggen. Maar een paar uur later voelde ik hem alweer omdraaien haha. Inmiddels ben ik de tel kwijt van de draaien die hij heeft gemaakt, dus ik ben benieuwd hoe hij komende week ligt
    • We zijn steeds meer klaar voor de komst van de kleine man. Zelfs de luiertas is gewassen, haha! Nesteldrang? UHU!
    • Wat was het lekker weer. Al ben ik die warmte stiekem ook wel een klein beetje zat aan het worden, ik kan al zo weinig en als het dan ook nog benauwd is, valt het helemaal tegen
    ]]>

  • In de luiertas van Ellen

    Ik ben altijd heel erg nieuwsgierig naar welke spullen andere moeders allemaal met zich meeslepen in een luiertas. In ‘in de luiertas van’ laten verschillende moeders de inhoud van hun luiertas zien. De luiertas van Ellen, is eigenlijk niet echt een luiertas, maar een leuke rugtas voor haar dochter. Klein maar fijn. En Ellen laat zien wat er allemaal in de tas meegaat. 

    Wie ben je?

    Ik ben Ellen 34 jaar en ben dit jaar 5 getrouwd. Ik ben gastouder 4 dagen in de week van 6 verschillende kinderen. Wij hebben een dochter van 3. En ik blog zelf op Mama Scrapelle.

    Wat voor een luiertas heb je?

    Wij hadden eerst een luiertas die handgemaakt kwam uit Zuid – Afrika via een project van de tante van mijn man. Toen dochterlief 1 werd ongeveer gingen wij over op een rugtas van Woezel en Pip en daarna een van Dora. Beide had ik op de Negenmaandenbeurs gekocht vlak voor haar eerste verjaardag. De prijs weet ik eerlijk gezegd niet meer.

    Wat neem je allemaal mee in de luiertas?

    • Luiers van Kruidvat afhankelijk van de duur dat we weggaan zo’n 3 a 5 luiers.
    • Lotiondoekjes van Kruidvat een half pak meestal. Ik wissel dus regelmatig met de pakjes van thuis dat ik niet met een vol pak in de tas heb, maar ook niet een bijna leeg pak en mis kan grijpen.
    • Weggooi slabbers van de kruidvat.
    • Een setje kleding. Bij voorkeur iets wat dun en klein op te vouwen is.
    • Een verschoonmatje
    • Een pakje appelsap of een drinkbeker met diksap
    • Een dora kinderkoekje en een doosje rozijntjes van de AH/Hema
    • Pakje zakdoekjes
    • Haar zorgpas van de verzekeraar
    • Multiblind baby billenspray
    • Bepanthen baby zalf
    • Luierzakjes
    • Tube zonnebrandcreme F50 Oriflame
    • Vallen en stotenzalf van VSM
    • Etuitje met haarspeldjes en een kleine kam
    • EHBO creme van HeltiQ
    • Potloden en een klein boekje
    • Als baby had ik er ook altijd een hydrofiel inzitten, een flesje met een poedertoren, soms een thermoskan heet water en een flesje spa blauw, geloof 100 heet en 80 koud water was de ideale combinatie. Ook had ik er vaak 2 setjes kleding inzitten omdat zeker met kiesjes er nog al eens de nodige spuitluiers achter elkaar kunnen komen.

    20160214_145021_resized

    Neem je naast de luiertas ook nog een eigen tas mee?

    Ja ik heb altijd mijn handtas bij me waar ik standaard 2 portemonnees in heb zitten, een klein toilettasje voor mijzelf, kauwgom, suikervrije reep, een flesje water en zo nog wat dingen.

    Wat is echt onmisbaar in een luiertas volgens jou?

    Buiten het geijkte als luiers, billendoekjes en een matje is de stoten en vallen zalf bij dreumesen en peuters erg handig om bij je te hebben! In de zomermaanden een tube zonnebrandcrème en wat om zich te vermaken is erg handig. En de luiertasjes om de vuile luiers en/of vuile kleding in te doen. Onmisbaar!!

    Wat neem je wel mee, maar heb je stiekem eigenlijk niet nodig?

    De EHBO zalf zit nog steeds dicht, en de haarspeldjes en kam heb ik eigenlijk nog niet nodig gehad. De rest heb ik alles wel eens gebruikt.

    Heb je tips voor aanstaande moeders voor de aankoop van een luiertas?

    Zorg voor voldoende vakjes of kleine tasjes in de grote tas zodat je spullen snel kan vinden en vervangen. Zeker omdat manlief of een opa/oma/oppas ook wel eens in de tas moet zijn om wat te zoeken en het niet zo handig is als de luiertas net zo’n zooitje is als je handtas 😉

    Wil jij ook laten zien wat je zoal meeneemt in je luiertas? Ik ben nog op zoek naar moeders die de inhoud van hun luiertas willen laten zien en hierover willen vertellen. Mail me op info@mamakletst.nl om meer informatie te ontvangen.

    ]]>

  • Waarom de bijnaam voor de baby ‘Klaas’ is

    Vrijwel ieder stel dat een baby verwacht heeft wel een bijnaam voor de baby. Sommige bijnamen zijn werkelijk verschrikkelijk. Andere zijn wel grappig. Zelf noemden wij Luuk altijd gewoon de kleine of de baby. Terwijl we hem onderling thuis wel al ‘Luuk’ noemde. Het viel niet mee om zijn naam niet uit te schreeuwen. Vooral omdat er erg gevist werd naar zijn naam. Sinds we weten dat we nu in verwachting zijn van opnieuw een zoon, noemen we de baby Klaas. Maar waarom eigenlijk? 

    Terug in de tijd

    Kinderen zijn eerlijk en zeggen vaak wat ze denken. Zo deed ook mijn broertje dat vroeger. Het was nog niet zo vanzelfsprekend dat jongens langer haar hadden en toen hij na zijn zwemles werd afgedroogd door mijn moeder, keek hij om zich heen. Hij zag een ander kind dat ook afgedroogd werd in de jongens kleedkamer en zei verbaasd tegen mijn moeder “Klaas is een jongen!”. Door zijn lange haar, was mijn broertje blijkbaar in de veronderstelling dat het een meisje was.

    We grappen nog regelmatig om die uitspraak. Het is immers altijd leuk om een familielid met zoiets om z’n oren te slaan. Zo gaat dat tenminste bij ons en daardoor weet ik dat m’n broertje deze openbaring op mijn blog vast niet erg vindt haha.

    De geslachtsbepaling

    Toen we eind april voor de geslachtsbepaling naar Utrecht gingen, kwam mijn moeder mee naar de echo. Ik was er eigenlijk van overtuigd dat we nu een dochter zouden krijgen en was dus ietwat flabbergasted dat mijn verwachtte dochter een piemel bleek te hebben. Op weg naar buiten begonnen we dus alweer te grappen en grollen en ineens zei mijn moeder, op net zo’n verbaasde manier als mijn broertje toentertijd “Klaas is een jongen!”.

    Vanaf dat moment werd de bijnaam voor onze baby Klaas. Alleen pakte niet alleen mijn moeder dat al heel snel op, maar ook mijn schoonfamilie, vrienden en kennissen en zo werd de baby ook op mijn blog al snel ‘Klaas’ genoemd.

    Een andere naam

    Ik krijg via social media en per mail regelmatig de vraag waarom ik de naam van onze baby nu al deel met iedereen. Eigenlijk moet ik daar heel erg om lachen. Want hoewel dat nog altijd onze eigen keuze zou zijn, hebben wij de echte naam die onze ‘Klaas’ krijgt, nog aan helemaal niemand verteld. Ik vind Klaas helemaal geen leuke naam en het past ook niet bij ons.

    Het zal wel wennen gaan worden voor de mensen om ons heen om de baby straks geen Klaas meer te noemen denk ik. Ik kan me nu al verheugen op het gestotter vanwege het verspreken haha. En ik ben natuurlijk erg nieuwsgierig naar wat iedereen van de echte naam van onze ‘Klaas’ gaat vinden. Niet dat het het heel veel uitmaakt, het is niet zo dat we de naam veranderen als men de naam niet leuk zou vinden haha.

    Wat voor bijnaam voor de baby had jij?

    ]]>

  • Terugblik op mijn zwangerschap

    Blog door Thea – * Een kleine notitie: Thea is op 7 augustus 2016 bevallen van haar dochter Isabel. Dit artikel is geschreven toen zij nog zwanger was * Ik zal het nooit vergeten. Die positieve zwangerschapstest, nog voor 7u in de ochtend op de wc. Hij zei al voor de tijd voorbij was: positief. Ik was zwanger! Na 8 inseminaties was het gelukt. Er volgde een spannende, leuke, en mooie tijd. Vandaag blik ik even terug op mijn zwangerschap. Hoe kijk ik erop terug en zou ik dit nog eens willen?

    Iedereen hoopt op een fijne zwangerschap, met niet al te veel klachten (liever geen) en vooral veel genieten en mooie momenten. Ik weet echter van vriendinnen om me heen dat dit niet voor iedereen is weggelegd. Een zwangerschap kan heel mooi zijn maar ook heel zwaar en naar. Ik begon gelukkig goed met weinig tot geen misselijkheid, wel wat vermoeidheid. En eigenlijk ben ik de hele zwangerschap goed doorgekomen met weinig problemen.

    Ik had een paar keer een blaasontsteking, paar keer een verkoudheid/griep en wat bekkenklachten. Dat laatste merkte ik vooral op de maandagen als ik werkte als gastouder en als ik veel/lang moest lopen. Maar met goede oefeningen van de fysio was dat ook goed te doen. Mijn bloeddruk bleef mooi stabiel, keurig zelfs op het einde. De enige “complicatie” die ik had, was dat er met 33 weken (tweede keer suikertest) zwangerschapsdiabetes werd vastgesteld. Maar met een dieet kreeg ik ook dat onder controle. Een dieet wat ik al kende en goed vol te houden was.

    Heb ik me dan nooit zorgen gemaakt? Natuurlijk wel, de eerste weken was ik bang voor een miskraam (verhoogde kans bij vrouwen met overgewicht), daarna bij de 20 weken echo, over mijn snelgroeiende baby, de vorm/wijze van bevalling en ook wel kon ik blijven werken tot het einde (ben zzp’er). En hoewel ik enorm veel gewaarschuwd ben voor een zware zwangerschap (vanwege mijn overgewicht). Kijk ik heel tevreden op mijn zwangerschap terug.

    11

    Ik vond het een vrij vlekkeloze zwangerschap en niet zwaar. Ik heb volop genoten van de echo’s, het kloppende hartje, huisje klaar maken, het shoppen en natuurlijk de danssessies die de kleine in mijn buik hield. Ook al waren ze op een moment dat ik liever ging slapen.

    En tja als het dan goed gaat. Krijg je natuurlijk de vraag: nog een? Gebaseerd op wat ik net schreef zou ik zo ja zeggen. Vooral omdat de intentie er is (en al was) om flink af te vallen en ik toen al goed op weg was. Maar ik weet ook dat het geen garantie is op weer een fijne zwangerschap. En ik kan het niet alleen hierop baseren. Ik ben dan al een mama van een kindje, en in dit huis zal het niet passen. En zo zijn er nog meer dingen om mee rekening te houden

    Ik sluit het vooralsnog niet uit. Maar wil eerst eens even een tijdje mama zijn van deze kleine meid. En dan kijk ik wel of ik nog een tweede keer wil en kan.

    Hoe kijk jij terug op je zwangerschap(pen)?

    ]]>