Category: mama-en-kind

Overbelly buikband van Carriwell

Net als tijdens mijn vorige zwangerschap, groeit mijn buik als kool. Ik had al snel een flinke buik mee te dragen, wat in combinatie met bekkenpijn soms best voor problemen zorgt. Mijn houding veranderde en daardoor was het helemaal lastig om flinke stukken te lopen of om een poosje te staan. Via de webshop Prettymum ontving ik de Overbelly buikband van Carriwell, ter ondersteuning van mijn buik en hopelijk zou het ook helpen tegen mijn rugklachten.

Ik was even bang dat de buikband misschien te klein zou zijn voor mij. Ik heb een vrij grote broekmaat en vaak zijn dit soort buikbanden toch meer geschikt voor maatje 40. Toch zit deze band bij mij ook heel erg goed. De banden overlappen elkaar nog genoeg om het goed te bevestigen met het klittenband.

Hoewel het me bij 16 weken zwangerschap nog niet echt ondersteuning bood, was het wel fijn om een band strak net onder mijn buik te kunnen dragen. Ik droeg de band bij fotografie opdrachten en bij het bezoeken van een markt of op andere momenten dat ik langere tijd zou staan en lopen. De ‘flap’ die over je buik heen gaat, rekt naarmate de zwangerschap vordert genoeg mee. In het begin zat deze uiteraard wel wat losser.

Inmiddels zit de buikband (met 28 weken zwangerschap) perfect. Mijn buik is best groot en wat geeft het verlichting als ik de buikband om doe. Het tilt mijn buik echt een beetje op en de band die over mijn buik heen gaat zit lekker. Meestal draag ik er een topje onder en mijn broek en nog een ander shirt (of een jurkje) gaan er dan nog overheen. Je ziet het over het algemeen niet zitten onder de kleding.

Het is geen buikband om te dragen als je steeds gaat zitten of staan. Wanneer ik de buikband om doe en ik ga vervolgens met de auto naar de plek waar ik langere tijd ga staan of lopen, moet ik de band wel weer even goed doen. Hoe strak ik de band ook doe, zodra ik ga zitten schuift het een beetje omhoog. Maar dat is ook niet heel gek. En het is ook niet zo’n probleem. Je schuift de band zo weer op de juiste plaats.

De band is erg makkelijk los en vast te maken. De twee flappen kun je over elkaar heen leggen om het met klittenband vast te maken. Op deze manier kun je het zo los of zo strak doen als je zelf wilt. Oh en je kunt ‘m na je zwangerschap nog eens uitlenen aan je vriendin of zus die misschien een andere maat draagt.

Ik kan op de dagen dat ik iets ga doen, bijvoorbeeld werken of even wandelen buiten, echt niet meer zonder de buikband. Het helpt niet tegen de bekkenpijn, het is immers geen bekkenband, maar het ondersteunt mijn buik wel heel goed. En dat is prettig, want die buik wordt alsmaar zwaarder naar mate de zwangerschap vordert.
De buikband is te koop in de kleuren zwart en wit en kost bij Prettymum.nl € 29,95.

6 August 2016
Zwangerschapsdiabetes – Hoe gaat het nu?

Het is alweer 12 weken geleden dat er voor de tweede keer tijdens een zwangerschap zwangerschapsdiabetes bij me werd ontdekt. Tijdens de vorige zwangerschap was dit pas met 32 weken het geval en nu was de uitslag met 16 weken al overduidelijk. Hoe gaat het nu ik al ruim 3 maanden een aantal keer per dag bloedprik en me aan een dieet hou?

Suikerwaardes

Al bij de eerste uitslag werd me in het ziekenhuis direct verteld dat ik hoogstwaarschijnlijk deze keer, in tegenstelling tot de vorige zwangerschap, wel insuline zal moeten spuiten. Omdat je over het algemeen later in de zwangerschap de suikerwaardes steeds minder goed onder controle kunt houden.

Gelukkig lijkt dat tot nu toe nog steeds niet het geval bij mij. Mijn suikerwaardes blijven met her en der een uitschieter nog binnen de perken. Wel merk ik bij de gekste dingen dat het steeds moeilijker wordt om de suikerwaardes laag te houden.

Het liefst zien ze dat ik geen waardes boven de 7.0 heb, wat voor een “echte” diabetespatiënt nog erg laag is. Op sommige dagen lukt het niet om hieronder te blijven, zonder dat ik echt iets geks doe. Ik hoop dus dat ik het vol kan blijven houden zonder insuline. Want nog steeds zit ik er niet op te wachten om in mijn buik te moeten spuiten. De vingerprikjes voor het bloedprikken vind ik al vervelend genoeg.

Dieet

Me aan het dieet houden vind ik misschien nog wel het meest vervelend. Al neem ik ook regelmatig nog wel iets lekkers. Op de een of andere manier reageert mijn suiker daar niet enorm op, dus zolang het goed blijft gaan, neem ik ook zeker af en toe iets lekkers. Ik vind het wel vervelend dat ik elke dag bezig moet zijn met wat ik wel en niet kan eten. Even buiten de deur eten gaat niet zo makkelijk. Want je moet rekening houden met de hoeveelheid koolhydraten en suiker dat ergens in zit.

Maar het is allemaal prima te doen. De scores zijn perfect als ik een beetje aardappelen met veel groente en een lekker stuk vlees neem, dus dat is fijn. Ik heb ook geen honger gedurende de dag en dat schijnen veel vrouwen met zwangerschapsdiabetes wel te hebben, dus ik mag in mijn handjes knijpen wat dat betreft.

De groei

De groei van de baby en mijn buik wordt nauwkeurig in de gaten gehouden. Door middel van het meten van mijn buik tijdens controles en ik krijg extra groeiecho’s om te zien of de baby niet te hard groeit. Voornamelijk bij het buikje, want die groeit vaak te hard als een moeder te maken heeft met zwangerschapsdiabetes.

Bij de laatste controle bleek het buikje van de baby een aantal dagen voor te lopen. Waar de echoscopiste dit allemaal nog wel mee vond vallen, vonden de medisch verloskundige en diabetesverpleegkundige dit toch wel zaak om heel goed in de gaten te houden. Waardoor ik nu iedere 3 weken een groeiecho zal krijgen. Ik vind het in elk geval nog niet zo schokkend allemaal en maak me er voorlopig ook zeker nog niet druk over. We zien wel hoe de groei doorzet de komende weken.

Over het algemeen gaat het dus prima en hoop ik dat ik de rest van de zwangerschap zo door kan gaan, dat zou heel fijn zijn. En als dat niet zo is, weet ik zeker dat het ook wel weer goed komt. Ze houden ons immers zo goed in de gaten!
]]>

5 August 2016
Grappige peuter uitspraken
Luuk begint steeds meer te kletsen, naast dat hij vrijwel alles nazegt wat wij zeggen, is hij ook heel nieuwsgierig naar hoe alles heet en hij bedenkt zelf de meest grappige peuter uitspraken. De leukste uitspraken schrijf ik op, maar het leek me ook leuk om ze op mijn blog te delen.
- Blijkbaar zeggen we vaak ‘wat doe je nou?’ als Luuk iets laat vallen of een beetje onhandig doet. Een tijdje geleden stond hij op het balkon om wat speelgoed te pakken en we hoorden de bak met buitenspeelgoed van tafel vallen, met veel kabaal. Vervolgens zagen we een kleine peuter voor het raam heen en weer lopen met zijn handen heel onschuldig omhoog gestoken en hij vroeg om de haverklap “Wat doe je nou?”. Joost en ik hebben binnen eerst even uitgeschaterd voor we hem zijn gaan helpen.
- De verschillen tussen mannen en vrouwen worden Luuk langzaamaan duidelijk. Sowieso is het lichaam iets wat Luuk heel erg interessant vindt. Tijdens het verschonen noemen we Luuk’s buik vaak liefdevol een lieve dikke buik. Luuk neemt dat over en vertelt trots aan iedereen die het maar wil horen (terwijl hij zijn shirt omhoog trekt) dat hij een dikke buik heeft. Toen hij laatst onder de douche vandaan kwam en nog even in zijn blootje door het huis heen huppelde zei hij terwijl hij op zijn buik wees “dikke buik!” Maarja, daar hangt ook wat onder en vol trots zei hij daarna “dikke piemol!!” Ehhh ja knul, haha!
- Toen ik laatst belangrijke post verwachtte, wilde ik na een werkdag even met Luuk naar de brievenbus beneden. We wonen immers in een flat en de brievenbus bevindt zich 8 verdiepingen lager. Terwijl we daar naartoe liepen vertelde ik Luuk dat we naar de brievenbus gingen. Hij vond het wel gezellig en hielp me met het openhouden van de brievenbus en daarna met de post. Toen we twee minuten later weer in de lift naar boven stonden vroeg hij me teleurgesteld “busje nou?”. Blijkbaar dacht hij dat we met de bus weg zouden gaan. Was dat even een tegenvaller!
- Bij het kijken in een zoekboek en tijdens het opnoemen van een papegaai, vraagt Luuk mij hoe het heet. Ik zeg dat het een papegaai is. “Papagaai” zegt hij direct. Vervolgens kijkt hij naar mij en zegt vastbesloten: “mamagaai!”
- Op vakantie in Frankrijk charmeerde hij de Franse campingbuurtjes regelmatig met Franse woorden. “Bonjour”, “Au revoir” en “bon appetit” kwamen regelmatig zijn mond uit.
- Als Luuk iets heel graag wil en ik niet direct (lees: binnen een halve seconde) reageer komt hij bij me staan, kijkt heel lief en zegt dan “ahh pleaeaeaeaese?”. We hebben geen idee hoe hij daarbij is gekomen. Vast door een of ander tekenfilmpje dat hij wel eens kijkt. Probeer na zo’n vraag maar eens nee te zeggen…
Wat is het meest grappige wat jouw kind onlangs heeft gezegd?
]]>
2 August 2016
Zwangerschapsverlof als gastouder

Hoe zit dat nou, als je niet voor een baas werkt? Krijg je dan ook gewoon zwangerschapsverlof? Dat is een vraag die me regelmatig gesteld wordt. Sommige mensen denken dat ik gewoon blijf werken als gastouder en alleen een korte periode na de bevalling vrij zal nemen. Maar daar moet ik eerlijk gezegd niet aan denken. Je hebt immers ook recht op zwangerschapsverlof als gastouder.

Het is niet iets waar ik van te voren bij heb stilgestaan, dat er misschien nog een moment zou komen dat we een tweede kindje zouden willen en ik daardoor een bepaalde periode niet zou kunnen werken. Maar ik was toen ik eenmaal als gastouder werkte en opnieuw een kinderwens kreeg, blij om te merken dat hier toch het een en ander voor geregeld is.

Je kunt als zelfstandig ondernemer (wat ik ook ben als gastouder), een zwangerschapsuitkering (ZEZ) aanvragen bij het UWV. Een echte vetpot is het niet, maar iets is beter dan niets. Normaal gesproken ben je als onverzekerde zelfstandig ondernemer de pineut als je niet kunt werken. Want als je niet werkt, krijg je over het algemeen ook niet betaald. Met de ZEZ uitkering krijg je maximaal het minimum inkomen voor het aantal uren dat je werkt. Wanneer je normaal gesproken weinig uren werkt, maar wel een hoge uurprijs heb, kun je daardoor flink moeten snijden. Als gastouder valt het voor mij wel mee, omdat ik nu geen volle bak heb met kinderen.

Al snel nadat ik mijn eerste echo heb laten maken, heb ik de definitieve periode voor mijn verlof doorgehakt voor mezelf. Zo kon ik de ouders van mijn gastkinderen bij het op de hoogte brengen van mijn zwangerschap, direct op de hoogte brengen voor welke periode zij vervanging nodig hebben. Wat dat betreft heeft mijn gastouderbureau perfect ingesprongen en ervoor gezorgd dat er plekjes waren bij een andere gastouder. Van wie ik overigens een jaar geleden kinderen opving omdat zij zelf met zwangerschapsverlof was.

Zwangerschapsverlof

Half september ga ik dan ook met zwangerschapsverlof. 6 weken voor mijn uitgerekende datum. Mocht ik net als bij Luuk al eerder bevallen, dan heb ik in elk geval nog een aantal weken rust voor de drukte van het vierkoppige gezin gaat beginnen. En mijn verlof is verlengt met nog een weekje (onbetaald) vakantie erachteraan, zodat ik na de kerstvakantie weer lekker kan beginnen met werken. Ik heb dus, net als ieder ander, 16 weken zwangerschapsverlof. 100% garantie dat de gastkinderen dan terugkomen heb ik natuurlijk nooit. Misschien bevalt het ze wel zo goed bij de andere gastouders dat ik in januari weer helemaal opnieuw moet beginnen, dat risico blijf je altijd houden. Maar daar ga ik zeker niet vanuit.

Naast mijn werk als gastouder doe ik ook nog andere dingen als zelfstandige, zoals onder andere mijn blog. Bloggen blijf ik natuurlijk gewoon doen, dat is meer een hobby dan werk. En ja, ik verdien er soms ook wel wat mee. Hoe dat precies zal gaan lopen tijdens mijn verlof zie ik dan wel. Wat dat betreft heb ik weinig verantwoording naar andere mensen toe. En als het me niet uitkomt om te bloggen of mailtjes te beantwoorden, dan doe ik dat dus lekker niet. Al hoop ik nu dat ik er wel mee door kan blijven gaan, ook tijdens mijn zwangerschapsverlof. Alleen het bouwen en beheren van andere websites zal ik niet meer doen. Dat komt wel weer zodra mijn zwangerschapsverlof achter de rug is.

Hoe was jouw zwangerschapsverlof geregeld?

30 July 2016
Unboxing: De Blije Doos

Cadeautjes krijgen is altijd leuk, wanneer je zwanger bent kun je diverse cadeauboxen aanvragen bij verschillende winkels. Ik heb de 5 leukste babydozen al eens voor je op een rijtje gezet. Inmiddels heb ik alle babydozen in huis en ik deel maar al te graag de inhoud met je. De inhoud van de verschillende boxen kan wel eens verschillen, maar in grote lijnen zit er bij iedereen hetzelfde in. Deze keer de inhoud van De Blije Doos die je bij de WIJ kunt aanvragen.

Joost was zo lief de doos voor me op te halen, aangezien er geen Prenatal meer hier in de buurt zit en ik niet zo gemakkelijk meer door de stad heen wandel met mijn bekken. Wat ziet de doos er leuk uit zeg! Met dit uiterlijk is het helemaal niet erg de doos (tijdelijk) op een kast te zetten.

Bij het openmaken van de doos zag ik al direct dat deze goed gevuld is. Leuk! Ik ben gek op uitpakken.

Hoewel wij zelf altijd de Kruidvat luiers gebruikt hebben bij Luuk, ben ik maar wat blij met deze luiers van Pampers. Luiers kun je immers niet genoeg hebben. En deze hebben een plasindicator, wat we bij Luuk toen heel erg handig vonden.

Uiteraard zit er ook een tijdschrift in van de WIJ. Een speciale geboorte uitgave. Ik heb er alleen nog maar even gauw doorheen gebladerd, op de een of andere manier trekt het me deze zwangerschap veel minder om zwangerschapsgerelateerde tijdschriften te lezen dan de vorige keer. Misschien omdat ik het al eens heb meegemaakt. Maar het is altijd handig om bij de hand te houden voor bijvoorbeeld tijdens mijn verlof.

Ook zitten er de nodige flyers, reclamefolders en kortingsbonnen in. Sommige handig en andere helemaal niet. Maar het is wel leuk om er even tussen te kijken of er nog wat leuks tussen zit.

Ach, kleine babysokjes. Ik vind ze zo lief! En weer een kortingsbon om bij de Prenatal te kunnen gebruiken. Handig!

Dit zijn echt ideale tandenborstels, we gebruiken het voor Luuk. En hoewel deze variant wel een beetje meisjeskleurtjes heeft, komt het zeker van pas zodra de kleine man zijn eerste tandje heeft.

Een mini potje Sudocrem. Fijn om de billetjes van je baby mee in te smeren na een poepluier. Al gebruiken wij liever de billencreme van Naïf, deze is heel handig om bij oma neer te leggen, of om mee te nemen in de luiertas.

Hmmm Radler! Ik ben er gek op, jammer dat het maar een klein blikje is haha. Deze variant van Bavaria smaakt erg goed.

Hoewel ik, denk ik, van plan ben om borstvoeding te geven, komt dit flesje van Philips Avent zeker van pas. Bij Luuk gebruikten we dit merk flessen altijd. En ik ben ook als ik borstvoeding geef, van plan soms ook wat te kolven en Joost of iemand anders een flesje te laten geven. Dat kan altijd handig zijn als ik eens de deur uit ben.

En last but not least dit schattige I love mama speentje van Bibi. Hoewel ik de baby liever geen speen geef, bij Luuk faalden we daar al vrij snel in haha.

Kortom, De Blije Doos van de Prenatal is erg leuk, heeft een prima inhoud met spullen waar je echt iets aan hebt. Zeker een aanrader om aan te vragen.

Bekijk hier ook de inhoud van de Baby-Dump babybox die ik eerder al op de foto heb gezet.

Heb jij De Blije Doos ook ontvangen tijdens je zwangerschap en wat vind je van de inhoud?

26 July 2016
Als alleenstaande mama naar zwangerschapscursus

Blog door Thea – Ik heb wel even moeten nadenken wat ik zou doen. Ik wilde op zich heel graag naar een zwangerschapscursus. Het leek me leuk en leerzaam. En ook ontspannend. Even een uur bezig zij met jezelf en je zwangerschap. Maar zou ik gaan voor een speciale groep met alleenstaande moeders, of toch gewoon een voor stelletjes? Ergens was ik bang dat het heel raar zou zijn om als single tussen de mama’s met partner te zitten. Dat het heel ongemakkelijk zou zijn.

Ik heb in mijn omgeving rondgevraagd waar zij de cursus hadden gedaan. En eentje werd echt aangeraden: de cesar zwangerschapscursus. Nou ja, vooral de vrouw die hem gaf. Omdat zij ook bekkenklassen had, en daar ook veel aandacht aan schenkt. Een soort specialisme (cesartherapeute). Na wat mailen besloot ik me bij haar aan te melden. Het was een fijne vrouw om mee te communiceren.

Na de intake ging ik al naar huis met fijne tips/oefeningen voor mijn bekken. En een week later bekeken we de vooruitgang. Vlak daarna begon ik aan de lessen. Elke maandagavond direct vanuit mijn werk. Dat was wel pittig, maar ook fijn. Onder andere omdat de praktijk om de hoek was van mijn werk. Ik had gelukkig een klein groepje, iedereen had wel een verhaal. Een slechte bevalling, speciale klachten en ik, ik was alleen. Daardoor vond ik het al gelijk minder erg.

De cursus had een duidelijke opbouw, en bestaat uit 8 lessen. En evt. na de geboorte nog 4 lessen, die starten ongeveer 4 weken na de bevalling. De zevende les was een partnerles. Ik mocht kiezen wat ik wilde. Ik kon hem overslaan en een andere les bij een andere groep doen. Ik kon iemand meenemen (bijv. wie bij de bevalling zou zijn), maar ik kon ook alleen komen. Dat gebeurde ook weleens bij stellen omdat de partner niet wilde. Tja wat zou ik doen?

Ik besloot dat ik een vriendin die bij de bevalling zou zijn (althans dat is het plan, dat ze erbij is) te vragen en de keuze bij haar te laten. Als ze het leuk vond, en meewilde dan was ze van harte welkom. En als ze niet wilde dan begreep ik het ook en dan zou ik alleen gaan. De agenda liet het toe en ze ging mee.

De lessen waren heel leuk, gezellig, leerzaam en helemaal niet gek. De partnerles was dat soms wel.
Ik heb geen relatie, dus om bijvoorbeeld te horen hoe je “partner” naast je kan komen liggen in bed en je op een bepaalde manier kan masseren is wel gek. Maar gelukkig hebben wij allebei een gezonde dosis humor, dus we konden er ook wel om lachen. We hebben eruit gehaald wat voor ons werkte. Ondanks dat het wel gericht was op stelletjes.

De 8 lessen heb ik nu achter de rug, en heb geen spijt gehad. Ik heb er veel geleerd en het was een leuk en gezellig groepje. Ik heb me maar op weinig momenten een single gevoelt. Ik was vooral een aanstaande moeder. Ik weet nog niet of ik de 4 lessen na de bevalling ga doen, dat zie ik dan wel. Eerst maar eens zien hoe het is om een alleenstaande moeder te zijn.

Heb jij een zwangerschapscursus gevolgd? Hoe vond je dat?

15 July 2016
Blote mama buik van Wilma

Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. In deze blote mama buik rubriek zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Wilma had op haar 18e een eetprobleem en viel na haar bevalling alweer heel snel veel kilo’s af. De antwoorden op onderstaande vragen zijn overigens al een aantal maanden geleden gegeven. Inmiddels is Wilma zwanger van haar tweede kindje!

Wie ben je?

Mijn naam is Wilma en ik ben 22 jaar oud. Ik heb een meisje van 1 jaar oud. Ik blog op Wilmaaa en ga in 2016 een avondopleiding tot kapper volgen. Door ziekte kon ik mijn opleiding niet afmaken, vandaar dat ik nu geen diploma heb.

Hoe oud is je dochter?

Zij is 1 jaar oud en heet Yarah.

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Ik heb een eetprobleem gehad rond mijn 18e, dus heel positief was dat toen niet. Het ging een stuk beter voordat ik zwanger werd, mede doordat ik meer zelfvertrouwen kreeg. De ene dag vond ik mezelf wel mooi en de andere dag een stuk minder.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Ik vond mezelf prachtig, ik was enorm trots op mijn buik. Heel fijn vond ik het om eindelijk niet op kwabjes e.d. te hoeven letten. Wel wilde ik niet meer dan 12 kilo aankomen, haha dat was een soort doel. Uiteindelijk ben ik dat precies aangekomen, dus helemaal prima!

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Het is dus nu iets meer dan een jaar geleden en ik vind mezelf mooi. Ik viel heel erg af na de bevalling, mede door de borstvoeding denk ik. Mijn energie sloop weg en dat was niet goed voor mijn gezondheid. Mijn gezondheid was namelijk niet al te beest. Ik weeg nu iets minder dan voor de zwangerschap. Mijn borsten zijn kleiner, dat moest ik wel accepteren.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

Nee dat valt allemaal dik mee, ik heb goed gesmeerd in de zwangerschap, wellicht heeft dat geholpen. Wel heb ik nu slappe kleinere borsten waar ik van baal, maar hé ik heb een prachtig meisje, dus dat was het allemaal waard.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik snap het heel erg goed! Ik had veel plannen gemaakt van te voren, ik zou veel gaan sporten en buikspieroefeningen gaan doen. Eigenlijk was ik al onzeker van te voren. Het pakte alleen allemaal anders uit en de kilo’s vlogen er vanzelf af, eigenlijk zelfs teveel. Het is dat het bij mij zo makkelijk ging, maar anders zou ik hoe dan ook tijd hebben vrij gemaakt om weer een lichaam te krijgen die ik mooi vind en kan accepteren. Ook moet je accepteren dat het nooit hetzelfde wordt, want hebt een kindje op de wereld gezet en dat is niet niks. Het is alleen soms moeilijk allemaal in te plannen om gezond te eten en te sporten. Ik zou het alleen wel doen, gewoon voor jezelf, omdat je het waard bent. Ook zou ik wel positief over jezelf blijven, anders gaat je eigenwaarde er helemaal aan. Ieder persoon is prachtig en uniek! Probeer jezelf te accepteren en blijf goed voor jezelf zorgen.

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Goed voor jezelf te blijven zorgen! Dan hoef je echt niet een strak lijf te hebben, maar het geeft je wel een goed gevoel.

Bedankt voor het meedoen Wilma! En ik wens je een hele fijne tweede zwangerschap, hopelijk voel je je snel beter.

Wil je ook meedoen aan deze rubriek?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe. Je mag ook in een reactie onder dit artikel laten weten dat je graag mee wilt doen.

10 July 2016
Keuzes maken lastig? Nu niet meer!

Gastblog – Als je een kindje krijgt, komt er ontzettend veel op je af. Zo ben je waarschijnlijk voordat je kindje geboren wordt al bezig met het bedenken van een naam, de inrichting van de babykamer en alvast de eerste spulletjes te kopen voor als het kindje geboren is. Alles is nieuw en van veel spulletjes heb je nog geen verstand en ervaring, omdat je dat nog nooit eerder nodig gehad hebt. Hoe moet je dan een goede keuze maken?

Oriënteren in de winkel of op internet?

Uiteraard begin je altijd met het oriënteren! Dit kan zowel op Internet als in de winkel zelf. Het voordeel van de winkel is dat je de producten goed kunt bekijken en soms zelf uitproberen. Internet is wat meer laagdrempelig en sneller te benaderen. Een ander voordeel van Internet is dat je jezelf niet beperkt tot het assortiment in de winkel, maar direct het gehele assortiment van Nederland of zelfs wereldwijd kunt bekijken. Internet kan vaak wel overweldigend overkomen met de vele websites en producten, maar daar is nu een oplossing voor, namelijk Wooki.nl!

Wat is Wooki?

Op Wooki.nl kun je eenvoudig op een snelle manier achter het beste product wat bij jou past komen. Dit gaat als volgt in zijn werk. Stel, je zoekt een babydrager om je kindje eenvoudig te vervoeren, dan ga je naar de test en moet je antwoord geven op een aantal vragen, bijvoorbeeld “Tot welke leeftijd wilt u uw kindje meenemen met de babydrager?” of bijvoorbeeld “Van wat voor materiaal moet de babydrager gemaakt zijn?”. Je kunt eenvoudig antwoord geven door op de knoppen te klikken en na het invullen van de vragen komt er gratis en direct een top 5 van, in dit geval, babydragers die het beste passen bij de antwoorden die je op de vragen gegeven hebt. Zeer eenvoudig en snel!

Assortiment

Op dit moment heeft Wooki plusminus 60 testen in de categorieën baby en kind, medische testen, funtesten, bruingoed, witgoed en muziek. De funtesten zijn leuke testen die vaak een grappige uitslag geven, waarbij de medische testen juist weer heel serieus zijn en een snelle indicatie geven of je een bepaalde ziekte wel of niet hebt. Ben je dus op zoek naar een kinderwagen, een babyfoon of bijvoorbeeld een fietsstoeltje, zoek niet langer en maak eerst de test op Wooki. Met de uitslag kun je vervolgens naar de winkel gaan om de producten te bekijken of je kunt ze direct online bestellen.

Vond jij keuzes maken ook zo lastig?

9 July 2016
Als zwanger zijn je ziek maakt

We hebben de opmerking allemaal wel eens gehoord: “Je bent niet ziek, je bent zwanger!”. Deels is dat natuurlijk ook zo. Bij een zwangerschap kunnen er veel ongemakken komen kijken. Maar wat als de zwangerschapshormonen je wel degelijk ziek maken? Ik heb getwijfeld of ik dit wil delen, want ik wil niet zeuren. Maar er niet over schrijven voelt ook niet goed.

Depressie

Vanaf het begin van de zwangerschap greep de angst op herhaling van mijn vorige zwangerschap me naar de keel. Hoewel ik er vanuit wil kunnen gaan dat het helemaal anders zou kunnen lopen, voelde dit niet zo. De vele ziekenhuisafspraken, het onbegrip uit mijn omgeving, de goedbedoelde opmerkingen, de diabetes met bijbehorende prikken meerdere keren per dag, de zwangerschapsvergiftiging en de vervelende bloeddrukverlagende medicatie en vooral het niet kunnen genieten. Ik werd gelijk bang voor een herhaling hiervan.

Zwanger zijn is niets voor mij. Hoe onwijs blij ik ook ben met het kleine jongetje in mijn buik. Ik ben nog blijer als het hele zwanger zijn achter de rug is en ik dit nooit meer hoef te doen. Maar toen ik dat uitsprak bij de verloskundige gingen bij haar de alarmbellen rinkelen. Ze verwees me door naar de huisarts om hier vooral over te praten. En de huisarts deed niets. Nam me niet serieus en gaf me vooral het gevoel dat ik teveel zou zijn.

Hoewel ik het een aantal weken heb proberen weg te drukken, door een masker voor te houden, moest ik het toch onder ogen gaan zien. Ik ben depressief. Ik heb last van een prenatale depressie. De stijging van de zwangerschapshormonen zorgen ervoor dat ik extreem moe, angstig en somber ben. Gelukkig voelde de verloskundige dit feilloos aan en zorgde zij ervoor dat ik bij de juiste personen terecht kwam. Want als de huisarts niets wilde doen, zorgde zij voor een directe doorverwijzing naar de POP poli.

Lees ook: Beste zwangerschapsboeken voor aanstaande mama’s en ook mannen

Hyperemesis Gravidarum

Een beschuitje eten en lauwe cola drinken helpt helaas niet altijd tegen de misselijkheid die je tijdens de zwangerschap kunt ervaren. Ik heb dagen gehad dat ik nog geen slokje water binnenhield. Elke vorm van voedsel of van drinken kwam er nog sneller uit dan het erin ging. Tot het niet meer ging en mijn lichaam aan gaf dat het genoeg was. Ik droogde uit en werd opgenomen met 14 weken zwangerschap. Tijd om aan een vochtinfuus te liggen en op die manier hopelijk weer aan te sterken. Hyperemesis Gravidarum (HG) bleek de boosdoener te zijn. Een extreme vorm van zwangerschapsbraken. Heb ik dat.

Gelukkig bleek het tijdens de opname een kwestie te zijn van het juist afstellen van de medicatie en ruim 10 weken later kan ik zeggen dat het al een aantal weken, met heel soms nog een braaksessie tussendoor, heel erg goed gaat. Maar ook dit bleek weer een dingetje door de zwangerschapshormonen te zijn.

Zwangerschapsdiabetes

En misschien nog wel een van de bekendste vormen van ziek worden tijdens de zwangerschap, is toch wel zwangerschapsdiabetes. En jawel, ook daar kom ik niet onder uit. Met 16 weken werd deze keer ontdekt dat ik deze vorm van diabetes heb en met een priksetje om mezelf 5 keer per dag te prikken, plus een dieet werd ik weer naar huis gestuurd. Ik moet wel toegeven dat de vorm bij mij weer heel erg mee blijkt te vallen, net als de vorige keer. Maar goed, ik moet niet te vroeg juichen, ik heb immers nog een maand of 3 te gaan.

Wel blijven genieten!

Door al het bovenstaande – en dan heb ik het nog geen eens gehad over de bekkeninstabiliteit, maar dat is vooral onhandig – vind ik het heel erg moeilijk om te genieten van mijn zwangerschap. En het lijkt wel een soort standaard zinnetje die men zegt om een bepaalde leegte op te vullen. “Vergeet niet te genieten, het is voorbij voor je het weet!”. Heel erg lief bedoeld natuurlijk, maar ik hoop niets liever dan dat het snel voorbij is allemaal. Dat ik mijn lijf weer terugkrijg en ik me niet meer hoef bezig te houden met welke pil ik wanneer moet nemen, op welke tijden ik bloed moet prikken en dat niet alles wat ik doe me pijn doet.

Toegegeven: Ik schreef het grootste deel van dit artikel al een maand of twee geleden, toen het echt niet goed met me ging. Inmiddels gaat het beter en betrap ik mezelf erop dat ik onwijs kan genieten van het getrappel in mijn buik. En stiekem vind ik het ook heel erg leuk dat ik zoveel extra echo’s krijg vanwege de complicaties tijdens de zwangerschap. En dan ineens lees ik ergens weer “zwanger zijn is geen ziekte” en sta ik weer met beide voeten op de grond. Want nee, de zwangerschap an sich is geen ziekte, maar het kan je wel heel erg ziek maken. En wat zou het fijn zijn, als daar iets meer begrip voor zou komen. Sommige mensen hebben helaas de pech wel degelijk ziek te worden van de zwangerschap. En wie zijn wij met zijn allen dan om te bepalen dat zwanger zijn niets met ziek zijn te maken heeft?

Kon jij genieten van je zwangerschap?
]]>

8 July 2016
Als zwanger worden makkelijk gaat

Vanaf het moment dat je besluit om zwanger te willen worden, weet je dat het wel eventjes kan duren. Soms zelfs wel langer dan eventjes. Maar iedere maand die het vanaf dat moment duurt, is een maand te lang. Dat merkte ik niet alleen bij mezelf, maar ook bij vriendinnen om me heen die met mij deelde zwanger te willen worden. De blijdschap is dan ook enorm als blijkt dat je binnen een paar maanden zwanger bent en zwanger worden makkelijk gaat.

Laat ik voorop stellen dat ik zelf blijkbaar erg makkelijk zwanger word. De eerste twee maanden nam ik de tijd om mijn cyclus te leren kennen en bij Luuk waren we binnen 3 maanden zwanger en deze keer duurde het maar vier maanden. We boffen dus enorm en daar ben ik me ook erg van bewust. Ooit had ik de angst, om net als mijn ouders, jarenlang te moeten doen om deze wens in vervulling te laten gaan. En ik kende niet alleen de verhalen van mijn ouders, maar ook van vriendinnen en kennissen. Die jaar op jaar aan het knokken waren om zwanger te worden. Gelukkig is ons dat bespaard gebleven.

Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet moeilijk vond dat andere mensen om ons heen zwanger werden, terwijl bij mij de zwangerschapstesten spierwit bleven. Want iedere maand die je moet wachten, is een maand te lang. Natuurlijk hou je in je achterhoofd dat het zeker een half jaar zou kunnen duren en wellicht zelfs wel langer. Er is geen garantie dat het net zo makkelijk zal gaan als de vorige keer. Ik kon mezelf dan ook helemaal gek maken als er opnieuw geen streepje op de zwangerschapstest verscheen. Want ook ik voelde van alles en nog wat. Iedere maand weer voelde mijn lichaam alsof het zwanger was. Waardoor ik er de 4e maand niet eens meer vanuit durfde te gaan dat het zo zou zijn.

Lees ook: Beste zwangerschapsboeken voor aanstaande mama’s en ook mannen

Wanneer het dan toch zo blijkt te zijn dat het weer heel snel is gelukt, is het vervolgens heel erg moeilijk om dit te vertellen aan mensen waarvan je weet dat zij al een hele tijd bezig zijn met zwanger worden. Ik was behoorlijk bang voor de reacties van sommigen en dat is soms helaas ook terecht gebleken. Jaloerse reacties, misgunnende reacties als “eerst maar eens afwachten of alles wel goed zit”, zijn geen dingen die je wil horen op dat moment. Want natuurlijk is die eerste periode ontzettend spannend en geeft een streepje op een zwangerschapstest geen garantie dat het goed zit.

Maar niet alleen mensen die dicht bij me staan konden soms jaloers of gemeen reageren. Ook via social media kreeg ik pijnlijke berichten. Of ik me wel besefte dat er heel veel mensen zijn die niet zo makkelijk zwanger kunnen worden. En of ik me niet kon inhouden wat betreft het delen van mijn blijdschap, omdat zij daar niet tegen konden. Vreselijk vond ik het. Net of ik niet blij mocht zijn vanwege de kleine kruimel die in mijn buik aan het groeien was. Ik kan er tenslotte niets aan doen dat het bij andere mensen langer duurt of zelfs helemaal niet lukt. Natuurlijk vind ik het vreselijk. Ik vind dat iedereen met een kinderwens het verdiend om te ervaren papa en mama te worden. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij ben met mijn eigen zwangerschap.

Makkelijk zwanger worden is ontzettend fijn. Want hoewel ik het gevoel had dat die vier maanden de langste vier maanden van mijn leven waren, is het allemaal toch echt heel erg snel gegaan. Maar een onbezorgde zwangerschap heb ik niet. Ik krijg mijn portie wel met de ziekenhuisopname vanwege uitdroging en o.a. de zwangerschapsdiabetes. En ik weet van de vorige keer dat er nog veel meer boven mijn hoofd zou kunnen hangen. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij ben met nog een kindje op komst. En laten we wel wezen, je kunt niet altijd rekening houden met de gevoelens van anderen. Hoe lastig dat soms ook is.
]]>

3 July 2016