mamakletst.nl

Category: mama-en-kind

  • Zoektocht naar het ideale geboortekaartje

    Nu ik de babyuitzet vrijwel helemaal compleet heb is het tijd voor het volgende puntje op mijn to-do list. Namelijk het uitzoeken van het ideale geboortekaartje. Naast het uitzoeken van de naam misschien wel het allerlastigst om te doen tijdens de zwangerschap. Want er is zoveel keuze en dan hebben Joost en ik ook nog eens een hele andere smaak qua geboortekaartjes. 

    Hippe pastelkleuren

    Ik zag op de Negenmaandenbeurs hele toffe kaartjes in hippe pastelkleuren. Niet van die schreeuwerige kaartjes die niemand in zijn woonkamer op de kast zou willen zetten, maar lieve zachte kleurtjes. Stiekem was ik direct verkocht, al was ik nog maar 6 weken zwanger op dat moment. Gelukkig bleek achteraf dat Joost het ook hele mooie kaartjes vindt, al waren we het nog niet helemaal eens over welk kaartje het dan precies zou worden. De style was in elk geval alvast gekozen. En dat is toch het meeste werk denk ik.

    pastel-enveloppen

    Zelf maken

    Het zelf maken van het geboortekaartje bestond ook nog uit de mogelijkheden. Maar eerlijk is eerlijk, ik zou niet weten waar ik moet beginnen. En er zijn al zoveel leuke kaartjes te vinden, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Zelf maken betekent immers ook dat ik na de bevalling nog flink aan de slag moet, terwijl je bij de meeste geboortekaartjes shops met een paar laatste klikken het geboortekaartje voorziet van de juiste informatie. Daarnaast heb ik de ervaring dat ik tijdens mijn zwangerschapsverlof vooral veel tijd in het ziekenhuis doorbreng en ik heb voor mijn verlof eigenlijk echt geen tijd om zelf nog een kaartje te ontwerpen.

    Tekst op het geboortekaartje

    Na lang rondsurfen op internet met de kaartjes van de Negenmaandenbeurs in ons achterhoofd, vonden we al snel het perfecte kaartje. Hij past ook nog eens heel erg goed bij de naam die we onze zoon gaan geven. Want ja, ook dat weten we inmiddels. Het lastige nu gaat nog worden om de juiste tekst voor op het kaartje te bedenken of te vinden. Want poeh wat is er veel keuze en wat zijn er vooral heel veel teksten te vinden die we absoluut niet op het kaartje willen hebben. Gelukkig hebben we nog even de tijd om hier goed over na te denken.


    Welke tekst had jij op je geboortekaartje staan? 

    ]]>

  • Moeders voor Moeders

    Een van de eerste dingen die ik deed toen ik wist dat ik zwanger was, was mezelf aanmelden voor Moeders voor Moeders. Net als de vorige zwangerschap heb ik mijn urine opgevangen om vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen te kunnen helpen. In mijn ogen een kleine moeite voor een heel groot geluk. 

    Wat doet Moeders voor Moeders?

    Moeders voor Moeders is een landelijk actieve organisatie die stellen met vruchtbaarheidsproblemen wil helpen. Ze zamelen urine in van zwangere vrouwen. In urine van zwangere vrouwen zit het HCG-hormoon. En door farmaceutische bedrijven wordt dit hormoon gebruikt voor het maken van geneesmiddelen die worden gebruikt bij vruchtbaarheidsbehandelingen.

    Kost het veel moeite?

    Persoonlijk vind ik van niet. Plassen doe je toch. En of je dat nu in een kannetje doet of in het toilet, dat maakt niet zoveel verschil. Het lastigste vond ik eigenlijk vooral het thuis blijven en wachten tot de kannen werden opgehaald, maar dit komt omdat ik in een flat woon. Als je op de begane grond woont en een eigen ingang hebt, dan kun je de kannen ook voor de deur zetten en worden ze zonder dat je hiervoor thuis hoeft te zijn omgewisseld.

    De geur die uit de blauwe flessen komt is wat minder prettig. Zeker wanneer je, net zoals ik, heel veel last hebt van misselijkheid en overgeven. Maar je wordt er vanzelf handig in om niet door je neus te ademen tijdens het overgieten. Ik vind zelf dat de moeite niets voorstelt voor het grote geluk dat het zou kunnen betekenen. Je weet als zwangere vrouw immers heel goed hoe bijzonder het is om zwanger te zijn. En ik gun dat iedereen met een kinderwens, ook als zwanger worden niet lukt.

    Wist je trouwens dat mijn moeder met behulp van hormoonspuiten zwanger is geworden van mij? Onder andere met dank aan Moeders voor Moeders. Hierdoor voelde ik nog meer de verantwoordelijkheid om mee te doen aan dit initiatief.

    Helaas heb ik het deze zwangerschap vanwege de HG niet kunnen afmaken, door de uitdroging plaste ik nog nauwelijks en mijn lichamelijke toestand liet het niet toe hiermee bezig te zijn. Toch maakt dat niets uit. Moeders voor Moeders is blij met iedere druppel urine die je opvangt.

    Aanmelden

    Aanmelden kun je doen vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent, tot aan de elfde week van je zwangerschap. Meedoen kan vanaf de 6e tot de 16e week, in deze periode bevat je urine namelijk de meeste HCG hormonen.

    Je kunt je heel makkelijk via de website van Moeders voor Moeders aanmelden en een informatrice neemt dan zo snel mogelijk contact met je op.

    Heb jij meegedaan met Moeders voor Moeders?

  • De 20 weken echo

    Iedere zwangere krijgt ermee te maken, de 20 weken echo. De echo is niet verplicht om te laten maken, maar ik ken maar weinig zwangeren die de echo niet laten maken. Want hoe fijn is het dat je kindje halverwege de zwangerschap wordt nagekeken. Inmiddels is het alweer twee weken geleden dat we de 20 weken echo hadden, of in ons geval, de GUO. 

    Een GUO is een Geavanceerd ultrageluidonderzoek. Meestal wordt deze echo gedaan bij een zwangerschapsduur van 20 weken. Het verschil tussen de 20-weken echo en een GUO is met name de uitgebreidheid van de echo. Een GUO wordt verricht door gespecialiseerde artsechoscopisten die gebruik maken van zeer goede echo apparatuur. Een reden voor een GUO kan zijn omdat er bij de 20 weken echo een verdenking is op een afwijking. Maar je kunt ook een GUO krijgen omdat je als zwangere vrouw een verhoogd risico hebt op een kind met een afwijking.

    In ons geval kregen wij een GUO vanwege de hart- en vaatziekten die bij mij in de familie zitten. Namelijk bij mijn ouders en opa en oma. Op zich hoeven dit geen afwijkingen te zijn die al tijdens de zwangerschap of na de geboorte zichtbaar kunnen zijn. Maar ik vind het een prettig idee dat ze er toch even extra goed naar kijken. En zo’n straf vind ik het ook niet om behoorlijk lang naar een pompend klein hartje in mijn buik te kijken.

    Foto 01-06-16 12 02 43

    Twee weken geleden was het voor ons zover. We brachten Luuk naar de peuterspeelzaal en vertrokken samen richting het WKZ. Helaas liep het behoorlijk uit, waardoor we pas na een half uur aan de beurt waren. De kleine man had weinig zin om er echt goed voor te liggen. Hij lag met zijn voeten in mijn linkerzij en zijn hoofd in mijn rechterzij. Een echte dwarsligger. Omdat zijn hart precies achter mijn navel lag, was dit niet gelijk goed in beeld te krijgen. Net als zijn hoofd, hij bewoog zo druk, dat we ongeveer de helft van de tijd bezig zijn geweest met wachten tot hij goed lag, mijn adem inhouden en proberen zo stil mogelijk te liggen om de metingen te laten slagen. Uiteindelijk lukte het gelukkig, maar het had heel wat voeten in de aarde.

    Gelukkig kwam na ruim een uur de uitslag. Alles lijkt helemaal goed te zijn met de kleine man. Hij oogt gezond en dat is heel erg fijn. Het is bizar hoe veel drukker je je maakt als je een tweede kindje krijgt. Ik was bij Luuk ook zenuwachtig, maar nu maakte ik me toch meer zorgen over een eventuele verkeerde uitslag. Maar dat is voor veel moeders bekend heb ik inmiddels begrepen.

    Wij gaan dus met een gerust hart verder de zwangerschap in. De eerste helft zit erop en die was behoorlijk turbulent. Hopelijk is de tweede helft van de zwangerschap een stuk rustiger. Dat kunnen we wel gebruiken.

    ]]>

  • Wat als ik er niet meer ben?

    Er zijn van die dingen, daar wil je eigenlijk niet aan denken. Maar die wel belangrijk zijn om over na te denken. “Wat als ik er niet meer ben?”- is zo’n ding.  Ik wil er eigenlijk niet aan denken. Maar ik moet wel. Want als er iets met mij gebeurd, tijdens de bevalling of de jaren daarna… Wie zorgt er dan voor mijn kind?

    Je wilt er niet vanuit gaan. Je wilt er vanuit gaan dat je oud en grijs wordt. Je kind (en kleinkinderen) zien opgroeien en gelukkig zien worden. Maar laten we wel eerlijk zijn. Er zijn dingen die je niet in de hand hebt. Als een idioot besluit door rood te rijden, als ik op weg ben naar mijn werk o.i.d. Het kan. Je wilt het niet, maar het kan.

    Als je een partner hebt kun je nog denken hij/zij is er dan nog. Maar dat stukje valt al weg bij mij. Ik ben alleen (bewust voor gekozen). Dus wie zorgt er dan voor mijn kind. Al in de aanloop naar mijn zwangerschap heb ik er wel over nagedacht. Maar in de loop van de tijd veranderd je visie, je leven en je omgeving. Als ik niks zou vastleggen dan zou de jeugdrechter beslissen (wel in overleg met familie) maar dan hebben ze mijn mening niet.

    Je zou dan misschien zeggen: je ouders. Ook dat gaat bij mij het niet worden. Mijn ouders zijn al in de 70, en dat wil ik ze niet aan doen. Ineens weer de zorg voor (wellicht) een klein kind. En wat als zij dan wegvallen? Dan moet mijn kind weer naar een ander. Dan kom je al gauw op broers/zussen die je hebt of een goede vriendin (of ander familielid).

    roos

    Maar er zijn nog meer overwegingen:

    • Willen zij wel de zorg voor mijn kind?
    • Vind ik hun geschikte opvoeders?
    • Wat is/hoe goed is de relatie met mijn kind?
    • Kunnen zij het financieel wel dragen?
    • Hebben ze zelf al kinderen/ervaring?
    • Zijn zij sterk genoeg om in zo’n situatie de zorg over te nemen?
    • Wil ik iemand voor de opvoeding en een apart iemand die het financiële gedeelte beheert?

    En zo zijn er nog veel meer gedachten voorbijgekomen.

    Rond 20 weken begon ik er steeds meer over na te denken. En besloot ik eigenlijk ook dat ik het wel vast wilde leggen voor het einde van de zwangerschap. Want wat als er wat gebeurt bij de bevalling (hoeft overigens niet gelijk sterfte te zijn, je kan ook in coma raken door een of ander iets).

    Ik besloot het ook bij mijn familie neer te leggen. Ik vond hun visie en mening ook belangrijk. Het is geen leuk onderwerp om te bespreken maar wel belangrijk. En daarbij vroeg ik binnen de Verenging Bam-mam.nl ook hoe zij het geregeld hadden en waarom. Maar ook waar.

    Ik ben er denk ik uit. Toch durf ik het nog niet helemaal vast te leggen. Dat is toch wel een drempeltje…

    Heb jij hier ook over nagedacht? Iets geregeld?

    ]]>

  • Borstvoeding geven – mijn verhaal

    “Ga je borstvoeding geven?” Deze vraag heb ik heel vaak gehad tijdens mijn zwangerschap en vond ik soms mega irritant. Niet omdat mensen niet mochten weten of ik wel of geen borstvoeding ging geven, maar omdat er bij sommige mensen al zo een oordelend toontje in lag. Zo van: “als je nee zegt, nou, dan ben je wel een hele slechte moeder.”. Gelukkig heb ik hele een lieve man, vrienden en familie, die mijn keuzes hierin respecteerde en mij hielpen bij het maken van de voor mij juiste keuze!

    Wel of geen borstvoeding?

    Voor mijn zwangerschap zei ik altijd: ik ga geen borstvoeding geven. Even vooropgesteld, ik heb absoluut niets tegen borstvoeding en ben mezelf ervan bewust dat dit de allerbeste voeding voor baby’tjes is, maar ik had er totaal geen gevoel bij. Toen ik eenmaal zwanger was, ging ik er natuurlijk toch meer over nadenken en over lezen. Na het lezen van vele artikelen en vele gesprekken met vriendinnen, mijn moeder en mijn man besloot ik om toch borstvoeding te gaan geven. Ik wilde het in ieder geval geprobeerd hebben.

    Onze kleine is middels een keizersnede geboren en in het ziekenhuis werd mij verteld dat het dan wel even kan duren voordat je borstvoeding goed op gang is. Bij mij kwam het sneller dan verwacht op gang en kon ik Huub gaan voeden. Het aanleggen vond ik wel een ding en in het ziekenhuis was de begeleiding niet optimaal. Je ziet zoveel verschillende verpleegsters, de een helpt heel goed en dan ander weet het niet zo goed of heeft geen tijd. Uiteindelijk kreeg ik een tepelhoedje en hiermee ging Huub beter drinken. Toch was het niet genoeg en de tweede nacht in het ziekenhuis vroeg ik om bijvoeding. Ook omdat Huub afviel en geel begon te zien.

    Toch wilde ik doorzetten en kijken hoe het thuis zou gaan als ik hulp van de kraamhulp zou hebben. Ik had echt een fantastische kraamhulp en zij heeft mij enorm goed geholpen met de borstvoeding. Ik besloot wel om te gaan kolven, zodat mijn man zo af en toe een flesje kon geven. Ik was na de zware bevalling en uiteindelijk keizersnede enorm moe en hierdoor kon ik ’s avonds vroeg naar bed gaan tot aan de nachtvoeding. Na de kraamweek was de borstvoeding was goed op gang, Huub hapte mooi aan, begon steeds beter te drinken en ik kreeg ook meer handigheid in het aanleggen. Maar toch…

    Stoppen met borstvoeding.

    Ik heb vier weken borstvoeding gegeven en toen besloot ik om te stoppen. Waarom ik ben gestopt? Ik vond er niets aan! BAM, ik heb het gezegd. Noem me egoïstisch,  noem me een opgever, maar dit was voor iedereen de beste keuze. En geloof me, deze keuze heeft een hele hoop tranen gekost. Ik kan niet goed uitleggen waarom ik borstvoeding geven niet leuk vond. Ik weet alleen dat die vier weken stressvol waren en dit was niet goed voor mij, maar al helemaal niet voor Huub. Hij merkte natuurlijk ook dat er iets met zijn mama was. Hij ging slechter en korter drinken, en ik kreeg het idee dat hij niet voldoende binnen kreeg.

    In week drie kwam hij op sommige dagen om het uur en ’s nachts om de 2 uur. Dit was slopend voor mij en ik werd hier alleen maar enorm labiel door. In week vier besloot ik te stoppen door af te gaan bouwen (elke paar dagen een voeding vervangen door een fles). Met lood in mijn schoenen belde ik het consultatiebureau voor advies hoe af te bouwen. Nadat ik de woorden ‘ik ga stoppen met borstvoeding geven’ had uitgesproken, brak ik in tranen uit. De verpleegster die ik aan de telefoon had was heel lief en zei: aan een ongelukkige mama heeft Huub ook niets. Ik was zo blij met het begrip.

    IMG_3933

    Vol goede moed begon ik aan het afbouwen en dacht er zelfs nog even aan om ’s ochtends en ’s avonds nog wel borstvoeding te geven. Na een paar dagen sloeg de stress rondom borstvoeding geven toch weer toe. Uiteindelijk besloot ik na precies vier weken borstvoeding te hebben gegeven helemaal te stoppen en volledig over te gaan op flesvoeding.

    Voor mij een van de beste, maar ook een van de moeilijkste beslissingen die ik tot nu toe heb genomen in het moederschap. Ik werd meteen minder gestrest en emotioneel. Huub dronk goed en accepteerde de flesjes meteen. En zoals de verloskundige nog tegen mij zei: ‘een happy mama is een happy baby’; dat was echt van toepassing op ons.

    En deze happy mama is met een happy baby en een happy man een wijntje gaan drinken om een emotionele periode af te sluiten en aan een volgend hoofdstuk te beginnen.

    Opgelucht, maar toch…

    Ik was enorm opgelucht nadat ik deze beslissing had genomen. Ik genoot/geniet van het geven van de flesjes en ook als mijn man Huub een flesje geeft geniet ik er enorm van om naar ze te kijken. Toch heb ik mij ook schuldig gevoeld. Schuldig naar Huub omdat ik het niet kon (emotioneel gezien) en hem onthoud van de beste voeding voor baby’tjes, schuldig naar mijn man omdat ik niet heb doorgezet (hij heeft me nooit, maar dan ook nooit, het gevoel gegeven dat ik faalde. Hij heeft mij juist enorm gesteund), schuldig naar mama’s die heel graag borstvoeding willen geven, maar waarbij het lichamelijk niet lukt.

    Ik vond het enorm moeilijk om aan andere mensen uit te leggen waarom ik was gestopt. Op een of andere manier is borstvoeding geven een beladen onderwerp, waar veel mensen een sterke mening over hebben. Ik heb veel ‘smoesjes’ bedacht, als ‘ik had niet genoeg voedzame voeding’ of ‘Huub kreeg niet genoeg binnen’. Inmiddels ben ik zover dat ik dus durf te zeggen: ‘Ik vond er niets aan en daardoor werd het alleen maar een stressvolle bedoeling’. En eigenlijk krijg ik alleen maar positieve reacties van mensen en dat is zo fijn. En die paar mensen die wel veroordelend keken of met een ondertoontje zeiden: ‘als dat het beste is voor jou’, die neem ik voor lief. En hé, het is ook prima als je er een andere mening over hebt, maar respecteer die van een ander ook.

    Stoppen met borstvoeding geven was niet makkelijk en tegen anderen zeggen dat je bent gestopt en waarom was nog minder makkelijk. Je wil je kindje het allerbeste geven en uiteindelijk is dat borstvoeding. Maar de kunstvoeding die we tegenwoordig hebben is een heel goed alternatief als je om wat voor reden dan ook geen borstvoeding kan of wil geven. En welke reden je ook hebt om wel of geen borstvoeding te geven, is oké! Jij bent de mama en jij weet het beste wat je moet doen. De enige waarmee je dit hoeft te bespreken is met de papa van je kindje en verder heeft helemaal niemand iets te maken met de keuze die je maakt.

    ]]>

  • 19 weken zwanger

    Jeetje, nog maar een week en ik zit op de helft van de zwangerschap! Althans, als ik langer zwanger ben dan ik van Luuk was, anders ben ik inmiddels al over de helft heen. Komende week hebben we de 20 weken echo, want ik ben nu 19 weken zwanger. Maar hoe ging het afgelopen week?

    Hoe voel ik me?

    Het gaat wel, ik ben nog steeds erg somber en zit niet lekker in mijn vel. Ik vind het heel erg moeilijk om mijn grenzen te leren kennen om niet teveel pijn te hebben, waardoor ik vaak over die grenzen heen ga en ik weer een tijdje nodig heb om bij te komen.

    Maar afgelopen week waren mijn laatste werkdagen met alle gastkinderen. De contracten zijn afgelopen, waardoor ik een stuk minder uren ga werken en ook maar 1 kind per dag erbij heb. Dat geeft me heel veel rust. Niet alleen in mijn hoofd, maar ook qua tillen en dergelijke scheelt het een stuk. Hopelijk ga ik me daardoor ook snel een stuk beter voelen, dat zou fijn zijn.

    De misselijkheid gaat goed gelukkig. Ik weet precies wat me misselijk maakt en wat niet en ik heb daardoor geen medicijnen meer nodig. Ik durf nog niet te vroeg te juichen, omdat het de vorige zwangerschap na 30 weken ineens terug kwam, maar misschien bof ik deze keer haha.

    Groei & Kilo’s

    De misselijkheid is minder en het overgeven gebeurt eigenlijk niet meer. Ik had dus wel verwacht dat de kilo’s er nu aan zouden vliegen, maar niets is minder waar. Ik ben in een week tijd een halve kilo aangekomen en zit dus nog 4 kilo onder mijn startgewicht.

    Mijn buikomvang heb ik deze week niet gemeten, maar ik merk wel dat mijn buik is gegroeid. De striae begint te jeuken en ik hoorde de afgelopen dagen van verschillende mensen dat mijn buik nu toch wel echt zichtbaar begint te worden.

    19 weken zwanger

    Afspraken afgelopen week

    Vorige week ging ik weer naar de POP poli om te praten over de manier waarop de zwangerschap verder begeleid zou worden. Er kwam niet heel veel bijzonders uit. Ze kunnen immers niet garanderen dat ik deze keer geen vervelende ervaringen zal krijgen wat betreft de uitleg van sommige artsen. Maar ze willen wel proberen er zoveel mogelijk voor te zorgen dat alles goed aan me wordt uitgelegd. En ik zal stap voor stap samen met de gynaecoloog aan mijn bevalplan gaan werken, om daar duidelijk mijn wensen in te zetten. Het zal mij benieuwen of ik daadwerkelijk verschil ga merken met de vorige zwangerschap. Ik hoop het wel!

    Komende week heb ik een drukke WKZ week. Ik moet op een middag naar de diabetesverpleegkundige en de medisch verloskundige voor een standaard controle. Ook zijn we een ochtendje in het ziekenhuis voor de GUO (medische 20 weken echo) en ik ga eind van de week een middagje op bezoek bij de maatschappelijk werker. Dat worden dus weer flink wat ritjes naar het ziekenhuis. Het is zo jammer dat niet alles op een dag gepland kan worden, maar de poli’s waar ik heen moet zijn er niet op dezelfde dagen, waardoor ik af en toe dus drie keer in een week tijd naar het ziekenhuis moet. Niets aan te doen helaas!

    Leuke dingen afgelopen week

    • Luuk ging voor het eerst naar de peuterspeelzaal
    • Ik maakte van de vrije tijd gebruik door lekker een paar uurtjes naar de kapper te gaan en een hele nieuwe coupe te laten knippen
    • Ik was jarig
    • Samen met mijn schoonzus ging ik naar de Ibiza markt hier in het dorp
    • De zwanger box van de Ouders van Nu is binnen, binnenkort deel ik de inhoud op mijn blog
    • Ik werkte de laatste volledige week met alle gastkinderen, vanaf nu werk ik een stuk minder en komt er nog maar 1 kind per dag
    • De rommelkamer is zo goed als opgeruimd met dank aan de hulp van mijn schoonzus, zo fijn!
    • Tot de ontdekking komen dat op het boxkleed en wat kleine prulletjes na, de baby uitzet helemaal compleet is
    • Ik had voor het eerst sinds tijden weer eens make-up op, Luuk bekeek het even goed en zei “mama kleuren!” toen ik vroeg of hij het mooi vond zei hij nee, haha!
    ]]>

  • Help ons aan een babynaam

    Nu we het geslacht van de baby weten, komen er allerlei praktische zaken op de to-do lijst te staan. Want naast het kopen van jongenskleren, moeten er meer dingen gebeuren. Waaronder het uitkiezen van een jongensnaam. Maar dat valt nog niet mee als je wat babynamen betreft allebei een hele andere smaak hebt. 

    Bij Luuk waren we al vrij snel over uit. Nadat we allebei verschillende favoriete namen op een rijtje hadden gezet, kwam alleen de naam Luuk overeen. En toen bleek dat we in verwachting waren van een zoon, wisten we direct dat onze baby Luuk zou gaan heten.

    Maar deze keer komt er niets overeen, waar ik de wat apartere namen erg leuk vind, vindt Joost de echte Nederlandse namen erg leuk. En op onze lijstjes met favoriete namen staat geen enkele keer dezelfde naam. Dat zou nog wel eens lastig kunnen worden.

    We hebben een aantal eisen:

    • Een korte stoere naam (het liefst één lettergreep)
    • Niet eindigen op een S of X, want dat bekt niet lekker met zijn achternaam, als hij slist zou dat echt zielig zijn in dat geval
    • Het moet goed bij Joost, Joyce en Luuk passen
    • Geen Henk, Piet, Jan of Klaas (of andere namen in die trant)

    Op zich lijkt het niet heel moeilijk met bovenstaande eisen. Maar toch komen we er op de een of andere manier echt niet uit. Nu weet ik dat we nog ruim 20 weken de tijd hebben om een naam te bedenken, maar het zou me rust geven hier toch een beslissing over te nemen. Ik zou er niet aan moeten denken dat baby 2.0 te vroeg wordt geboren en we hem naamloos door het leven moeten laten gaan, of maar gewoon een naam kiezen op zo’n moment omdat we wel wat anders aan ons hoofd hebben. Een naam bedenken staat bovenaan mijn to-do list en ik hoop dat we dat puntje gauw kunnen afstrepen. Op de een of andere manier maakt het ook heel echt om de baby al een naam te kunnen geven. Ik vond het heel fijn om Luuk tijdens de zwangerschap al daadwerkelijk ‘Luuk’ te noemen onderling.

    Natuurlijk is het vooral grappig bedoelt om hulp te vragen voor een naam. Maar je weet het niet, misschien komt dé naam wel tevoorschijn in een reactie onder dit artikel en kunnen we de namenzoektocht achter ons laten. Dus weet jij een leuke naam die door ons eisenpakket heen komt? Laat het dan vooral weten in een reactie.

    Na de bevalling laten we weten of we dé naam uiteindelijk via zo’n reactie hebben gevonden of niet, want hoe leuk ik het ook vind om heel veel over de zwangerschap te delen, de naam blijft geheim. Ik vond het zo’n magisch moment om Luuk’s naam voor het eerst hardop uit te spreken waar andere mensen bij waren nadat hij was geboren. Dat moment wil ik echt niet missen deze keer!

    Was jij snel uit de naam voor je kind? En welke naam vind je bij ons passen?

    ]]>

  • 18 weken zwanger

    Inmiddels ben ik alweer 18 weken zwanger, de eerste helft van de zwangerschap zit er bijna op! Het was niet makkelijk de afgelopen weken, maar hoe gaat het nu? Ik vertel het je in deze zwangerschapsupdate. 

    Hoe voel ik me?

    Het gaat best aardig deze week. Ik ben nog redelijk vaak terneergeslagen, maar ik merk dat ik afleiding vind in het opruimen van de ruimtes in huis. Daar had ik zoveel behoefte aan. En een opgeruimd huis betekent een opgeruimd hoofd. Ik ben er nog lang niet, maar het begin is in elk geval gemaakt.

    Het lijkt er ook op dat ik minder last van bekkenpijn heb, of ik leer er beter mee omgaan, dat kan natuurlijk ook. Als ik de zwangerschap op deze manier voort zou kunnen zetten, dan zou ik geen klagen hebben. Ik red me zo prima en dat is eigenlijk voor het eerst sinds 18 weken.

    Groei & Kilo’s

    Afgelopen week ben ik 0,3 kg aangekomen en ik heb niet overgegeven. Dus het aankomen gaat gelukkig heel rustig. Ik zit nog op – 4,5 kg onder mijn startgewicht.

    Omdat Luuk met mijn meetlint aan de haal is gegaan (haha!) heb ik mijn buikomtrek deze week niet kunnen meten. Maar ik merk aan de hoeveelheid nieuwe striae op mijn buik dat er wel groei in zit. Ach, dan heb ik na de bevalling weer een leuke blote mama buik om online te zetten!

    Afspraken afgelopen week

    Ik ging afgelopen week voor het eerst naar de diabetespoli voor een afspraak. En daar bleken mijn bloedsuikers nog helemaal niet zo erg te zijn als ik stiekem een beetje had gedacht. Sterker nog, voorlopig mag ik zelfs minder vaak prikken. Wel werd duidelijk dat de kans groot is dat de zwangerschapsdiabetes zich veel meer gaat ontwikkelen deze zwangerschap dan de vorige keer. Maar daar hield ik ook al rekening mee, dus dat was eigenlijk niets nieuws.

    Verder was het een rustige week qua afspraken. Ook wel eens lekker.

    Leuke dingen afgelopen week

    • Samen met mijn moeder ruimde ik de slaapkamer op en deelde alles opnieuw in, klaar voor de co-sleeper. Je kunt er niet vroeg genoeg mee zijn!
    • Ik kreeg weer leuke cadeautjes voor de baby.
    • Ik haalde de kinderwagen op, een hele leuke groene van Mutsy, via Marktplaats.
    • Een positieve afspraak bij de diabetespoli
    • Eindelijk ‘dakjes’ op de stapelbedjes van de gastkinderen, zo kan ik écht gaan opruimen thuis.
    • Ik ontdek nesteldrang en dat is best grappig, want ik herken mezelf daarmee totaal niet.

    Oh ja. En vandaag ben ik jarig, 28 lentes jong ben ik geworden. Woehoe!

    ]]>

  • Zwangerschapsdiabetes; Symptomen, suikertest waardes en ervaringen zwangerschapssuiker.nl

    Tijdens mijn vorige zwangerschap kreeg ik met 32 weken totaal onverwachts te horen dat ik zwangerschapsdiabetes bleek te hebben, terwijl 6 weken eerder de uitslag nog goed was. Het was een flinke domper bovenop alle andere zwangerschapsproblemen. Ik heb altijd al begrepen dat de kans op herhaling van zwangerschapsdiabetes tijdens de zwangerschap daarna erg groot is. Daarom was het noodzakelijk deze zwangerschap al met 16 weken de Glucose Tolerantie Test (GTT ofwel suikertest) te doen om te zien of de zwangerschapsdiabetes zich al uitte. De uitslag was niet heel verrassend. 

    Tijdens de ziekenhuisopname een aantal weken geleden kwam uit de bloeduitslagen al dat ik vrij hoge suikerwaardes had. Terwijl ik nauwelijks eten binnen hield, laat staan de slechte koolhydraten waar je bloedsuikers van omhoog schieten. Ik hield dus al rekening met een slechte uitslag tijdens de GTT. En jawel, het gezicht van de verloskundige die het me ging vertellen sprak boekdelen. Samen met een potje om urine op te vangen werd ik naar het laboratorium gestuurd om vervolgens een afspraak te maken met de gynaecoloog en de diabetesverpleegkundige. Want met zwangerschapsdiabetes word je een medisch geval en zijn de controles niet meer bij de verloskundige.

    Wat is zwangerschapsdiabetes?

    Tijdens je zwangerschap, maakt je lichaam andere hormonen aan. Deze hormonen zorgen ervoor dat je lichaam tijdelijk minder goed reageert op insuline. Insuline is het hormoon dat de bloedsuiker regelt. Tijdens een normale zwangerschap maakt je lichaam extra insuline aan om de bloedsuiker goed te houden. Maar bij zwangerschapsdiabetes gebeurt dat niet of niet genoeg. Daardoor blijft er teveel suiker in je bloed zitten. Het risico van zwangerschapsdiabetes is dat je baby erg groot is bij de geboorte, waardoor de bevalling moeilijker of zelfs gevaarlijker is. Je baby kan er zelf ook blessures door oplopen. En zowel moeder als kind hebben later meer risico op diabetes type 2.

    Ervaringen zwangerschapsdiabetes

    Ik heb er heel veel aan gedaan om de zwangerschapsdiabetes deze keer te voorkomen. Omdat ik er bij de vorige zwangerschap genoeg aan had om mijn eetpatroon aan te passen, was ik ervan overtuigd dat dit nu weer het geval zou zijn. Toch blijkt dit niet zo te zijn. Want ook mijn nuchtere waardes zijn aan de hoge kant en daar heb ik zelf met eten geen invloed op.

    En hoewel ik rekening hield met een slechte uitslag, want ik was zelf al begonnen met het prikken van dagcurves en had al een week of 2 door dat ik niet zoveel invloed (meer) had op de suikerwaardes in mijn bloed, viel de uitslag tegen. Ik had op de een of andere manier verdrongen hoe streng de controle tijdens de zwangerschap wordt wanneer je zwangerschapsdiabetes blijkt te hebben. En ik schrok van de hoeveelheid afspraken die ik weer meenam naar huis voor de komende drie weken.

    Natuurlijk is het fijn dat de controle goed is, dat ze de gezondheid van baby 2.0 en natuurlijk mijn eigen gezondheid scherper in de gaten houden, maar mijn angst voor het zwanger worden is waarheid geworden. Ik zal vaker in het ziekenhuis zijn dan me lief is en dat doet veel met me. Zeker nu ik sowieso al kamp met een prenatale depressie.

    Maar ik wil er niet over klagen. Zeker niet zolang ik het zonder insuline af kan. Want dat lijkt me echt vreselijk, al schijnt het prikken van insuline ook heel snel te wennen. Mijn dagen bestaan nu uit 5 keer per dag bloedprikken in mijn vinger, 6 maaltijden eten waarbij ik koolhydraten over de dag verspreid en bijhouden wat ik eet, zodat ik kan zien waarvan ik hoge waardes krijg.

    Het is intensief om zo met eten bezig te zijn en ik moet er nog erg aan wennen dat ik 1,5-2 uur na elke (hoofd)maaltijd bloed moet prikken. Hopelijk went het deze keer snel en zal het sneller in mijn systeem passen allemaal. Het schijnt wel zo te zijn, dat hoe langer de zwangerschap nog duurt, de kans op insuline prikken steeds groter wordt. Maar goed, dat is van latere zorg. Momenteel kijk ik niet veel verder dan een dag vooruit. Iedere dag die we achter de rug hebben is er weer een dichter bij de bevalling. En dat is het moment waar ik toch wel echt naar uit kijk.

    Want hoewel ik weet dat we in onze handjes mogen knijpen dat we weer een kindje verwachten, vind ik de manier waarop dit gebeurt gewoon echt niet leuk. Het maakt me angstig voor het verdere verloop van de zwangerschap en dat is iets waarvan ik had gehoopt dat het ons deze keer bespaard zou blijven.

    Maar helaas…

  • Het leuke van Geboortepost

    Met zwanger zijn komen er ook weer to-do lijstjes tevoorschijn. Zo hebben we niet alleen een nieuwe kinderwagen, extra kleding en wat meubels nodig, maar binnenkort zullen we ons ook gaan bezighouden met het uitkiezen van geboortekaartjes. Maar waar moet je beginnen? De geboortekaartjes van Geboortepost zijn erg leuk, maar nog leuker zijn alle tips en voorbeelden die je op de website kunt vinden.

    Geboortekaartjes

    Veel mensen kiezen er nog steeds voor om geboortekaartjes te verzenden. Volgens mij lang niet zoveel meer als vroeger, maar het voelt ook niet goed om in elk geval de familieleden niet een kaartje te sturen. Er zijn geboortekaartjes te krijgen in allerlei verschillende soorten en maten. Met foto, zonder foto, hippe geboortekaartjes van karton met een clean uitstraling of een ouderwetse look met vooral hele leuke teksten. Bij Geboortepost is er heel veel keuze en voor ieder wat wils.

    geboortekaartje

    Tekst op het geboortekaartje

    Het moeilijkste van alles vind ik toch wel het uitkiezen van de teksten. Want ik hou niet zo van afgezaagde teksten die op bijna ieder kaartje te krijgen zijn. De tekst op het geboortekaartje van Luuk ben ik eens op internet tegengekomen en dat sprak me direct aan. Ook bij Geboortepost hebben ze allerlei pagina’s om inspiratie op te doen voor de tekst op het geboortekaartje. Misschien zit er voor jou wel een hele geschikte tekst tussen als je nog opzoek bent naar de juiste tekst.

    Al met al denk ik dat het uitkiezen van een geboortekaartje voor iedereen lastig is. Want hoe je het ook went of keert, we willen allemaal het perfecte kaartje voor ons kind. Ik denk dat het voor ons in elk geval nog een hele lastige keuze gaat worden over een paar maanden.


    Vond jij het uitkiezen van het geboortekaartje en de tekst ook zo moeilijk?

     

    ]]>