Category: mama-en-kind

Het was een pittige week met vooruitgang qua gezondheid, maar ook weer een flinke tegenvaller. Wat blijk ik toch ziek te worden van de zwangerschapshormonen. Helaas, maar waar! Gelukkig is de week inmiddels weer voorbij en ben ik alweer 17 weken zwanger. Zo gaan we langzaam aan echt richting de 20 weken echo, spannend!

Hoe voel ik me?

Het gaat best aardig, de misselijkheid lijkt echt verdwenen en ik heb op 1 avond na, geen medicatie nodig gehad deze week. Hopelijk betekent dit dat ik er echt vanaf ben. Want helaas zijn de volgende zwangerschapskwaaltjes om de hoek komen kijken. Ik heb namelijk vreselijk veel last van bandenpijn ineens. Bij Luuk had ik er soms wel wat last van, maar zo erg als nu is het toen nooit geweest. Een warme douche helpt gelukkig wel, maar dat kan natuurlijk niet de hele dag door.

Ook is afgelopen week gebleken dat de zwangerschapsdiabetes is teruggekomen. Ach ja, het kan er allemaal wel bij. Het zorgt wel dat ik mentaal een flinke klap te verwerken kreeg en hoewel ik me woensdag na de diagnose prima leek te redden, stortte ik ‘s avonds toch in. En dat bleef elke avond gebeuren de rest van de week. Ik kan maar moeilijk accepteren dat mijn lichaam zo ziek en zwak wordt door de zwangerschapshormonen. En al weet ik dat het allemaal tijdelijk is, het is gewoon wat veel allemaal.

Groei & Kilo’s

Was ik vorige week nog 1,8kg aangekomen, zijn ze er nu weer vanaf. De tussenstand staat dus op – 4,8 kg vanaf het startgewicht. Voorlopig zal het het waarschijnlijk ook niet echt oplopen door het dieet, ik zal in elk geval niet zoveel aankomen van eten.

Mijn buikomvang is de afgelopen week hetzelfde gebleven, maar ik merk wel dat mijn buik van vorm veranderd en ook aan de foto’s zie ik wel al verschil vergeleken met vorige week. Niet gek ook, want ik heb flink veel last gehad van bandenpijn. Volgens mij had ik een groeispurtje de afgelopen dagen.

Afspraken afgelopen week

Woensdag ging ik naar het WKZ voor de suikertest. De test zelf viel me alles mee, ik werd er niet misselijk of niet lekker van en heb me prima vermaakt met mensen kijken in de wachtkamer twee uur lang. Helaas bleek de uitslag niet goed en is de zwangerschapsdiabetes teruggekomen. Ik kon daarna dus nog meer bloed laten prikken, een potje urine inleveren en naar de verpleegkundige voor prik-uitleg. Al met al een 4 uur durende ziekenhuisafspraak. En ik kwam met een volle agenda weer thuis. Dat ik minder ga werken komt goed uit, want bijna al mijn vrije tijd wordt inmiddels opgeslokt door ziekenhuisafspraken. Maar goed, het is voor een goed doel en baby 2.0 en ikzelf worden erg goed in de gaten gehouden.

Leuke dingen afgelopen week

• Bedankt worden door de moeders van de kinderen vanwege de moederdagcadeautjes. Waardering voor de aandacht die ik toch aan die dag heb gegeven is fijn!
• Steun vinden via Instagram bij mensen van wie je het absoluut niet had verwacht.
• Gezellige Whatsapp gesprekken met mijn schoonzus die voor congressen in Barcelona zat. Zo ver weg, maar toch ook dichtbij.
• Verwend worden voor Luuk en baby 2.0 door mijn schoonouders in Frankrijk.
• Een groot deel van de baby uitzet compleet hebben dankzij wat fijne Marktplaats aankopen.
• Weer veel leren tijdens een cursusavond van het gastouderbureau.
• Een goede bloeddruk hebben! (Echt, na de vorige zwangerschap is het zo fijn die bevestiging steeds te krijgen!)

Alweer 16 weken zwanger, als ik er op terugkijk gaat de tijd best snel, al vind ik de dagen soms op een slechte dag toch nog wel wat lang duren. 16 weken zwanger zijn is voor nu best een mijlpaal, vanaf nu zal ik bij complicaties gewoon opgenomen worden in het WKZ waar ik ook de controles heb en niet in het UMC. Maar ik doe er natuurlijk zoveel mogelijk aan om niet meer in het ziekenhuis terecht te komen, maar of dat ook goed gaat?

Hoe voel ik me?

Het gaat best goed zolang ik me een beetje rustig hou. Soms komt er even wat (werk)stress om de hoek kijken en blijkt dat het toch niet helemaal zo lekker ging als ik dacht, maar als ik me rustig hou gaat het best prima. Ik braak een stuk minder en neem dan ook een stuk minder vaak medicijnen in. Het lijkt waar wat ze voorspelden in het ziekenhuis, vanaf een week of 16 ga je je hoogstwaarschijnlijk beter voelen. Maar ik durf nog niet te vroeg te juichen.

Want blijkbaar is de HG totaal niet blij met lekker warm weer. Het kwam in alle hevigheid terug toen ik op het warme balkon zat afgelopen zaterdag. Ik ben daarom de hele dag binnen gebleven met een ventilator op me gericht. En toen ging het wel weer.

Wel heb ik nog veel last van bekkenpijn, zeker als ik op een dag teveel gedaan heb. Maar sommige dingen moeten ook gewoon gebeuren, dus als ik daarna een of twee dagen wat minder kan, dan is dat jammer, maar ook wel weer logisch. Ik vind het nog erg moeilijk om mijn grenzen te kennen en ga er dan ook al snel overheen.

Groei & Kilo’s

Het niet overgeven resulteert in stijgende cijfers! In een week tijd ben ik 1,8 kg aangekomen. Lijkt vrij veel, maar als je van weinig tot niet eten ineens weer normaal gaat eten, gaat het gewoon even hard. Daarbij was Joost jarig en aten we taart. Tja, ook van dat soort dingen mag ik best wel genieten.

Ik zit dus nog -3 kg onder mijn startgewicht.

Mijn bloedsuikers zijn ook niet echt onder controle merk ik door het prikken wat ik een aantal keer per dag doe. En ik vrees dus een beetje voor de uitkomst van de GTT (suikertest) komende week. Grote kans dat ik op een dieet gezet word. Nou ja, we zullen het wel zien.

Ook mijn buik heeft een groeispurtje gehad, 4cm buikomvang sinds vorige week. Met de extra kilo’tjes ook niet heel gek. Inmiddels is mijn buikomvang sinds de eerste meting 5cm gegroeid.

Afspraken afgelopen week

We hadden geen zwangerschapsgerelateerde afspraken. Dat was wel even fijn en rustig. Komende week heb ik de GTT (suikertest) en als die slecht uitpakt, komt er vast nog een afspraak met de diabetesverpleegkundige bij. Maar dat is van latere zorg.

Ook heb ik komende week de controle bij de verloskundige. Dat wordt vast een lange afspraak waarin we de afgelopen 6 weken gaan bespreken. En jeetje, als ik daar op terug kijk is er vrij veel gebeurt. Het bezoek aan de POP poli die het een en ander in werking heeft gezet, de ziekenhuisopname door uitdroging, de geslachtsbepalende echo en de gesprekken met de maatschappelijk werker. Ik ben benieuwd op welke manier we verder zullen gaan qua afspraken.

Leuke dingen afgelopen week

Ik hoor de laatste weken vaak terug dat mensen het zo knap vinden dat ik de positieve en leuke dingen elke week weer kan benoemen. Ik moet ook toegeven dat ik dit het moeilijkste kopje vind om in te vullen. Maar ik weet ook dat ik het nodig heb om naderhand ook met een goed gevoel op de zwangerschap terug te kijken. Vandaar dat ik de leuke dingen (die soms echt maar heel klein zijn) echt wil blijven benoemen.

• De eerste barbecue van het jaar was een feit!
• Het zomerse weer
• De gezellige verjaardag van Joost
• Steun en begrip uit onverwachte hoek krijgen
• De schuur is eindelijk opgeruimd met hulp van mijn moeder
• Net als het balkon, heerlijk om weer rustig op te kunnen zitten zonder tegen troep aan te kijken
• Leuke Marktplaats aankopen scoren
• Een nieuwe koelkast bestellen, eindelijk, want als zelfs de tomaat bevriest gaat er iets niet goed met de huidige
• Verwend worden met moederdag

Wat ging de afgelopen week snel, tegen de tijd dat ik weer thuis was na de ziekenhuisopname, vloog de week voorbij! Ik ben inmiddels alweer 15 weken zwanger. En dat betekent dat het tijd is voor een nieuwe update. Onze kleine spruit is nu ongeveer 11,6 centimeter lang en weegt ongeveer 100 gram. 

Hoe voel ik me?

Sinds vorige week voel ik me een stuk rustiger. Of dit komt door bepaalde beslissingen die ik heb gemaakt, de rust die ik heb genomen of de gesprekken die ik heb gehad, weet ik niet. Misschien komt het wel door alles bij elkaar. Het overgeven gebeurt bijna niet meer en de medicijnen lijken hun werk te doen. Van de blaasontsteking heb ik nog wel wat last, hopelijk is dat gauw voorbij als ik de antibiotica trouw blijf innemen.

Geestelijk heb ik wel een enorme klap gehad vorige week door de ziekenhuisopname. Ik voelde me vreselijk schuldig naar Luuk toe dat ik er niet voor hem kon zijn. En dat hij zich zo tegen mij afzette. Hij wilde niets van me weten in het ziekenhuis en ook thuis moest ik langzaam zijn vertrouwen weer winnen. Het zorgt er wel voor dat ik alles op alles wil zetten om uit het ziekenhuis te blijven en er alleen nog kom te liggen als er daadwerkelijk een baby mee naar huis zal komen. Hiervoor heb ik wel moeten besluiten, in overleg met de artsen, een stuk minder te gaan werken. En op het moment dat ik die knoop doorhakte wist ik dat dit is waar ik al weken tegenaan hik. Ik red het niet meer, om 45 tot 50 uur per week te werken. Het is niet te doen in deze situatie. Eind deze maand zal ik nog maximaal 28 uur per week werken en ik kijk er ontzettend naar uit, al zal ik de kindjes wel gaan missen.

Weten dat we een zoon krijgen geeft me ook rust. We kunnen gericht opzoek naar een naam, rustig opzoek naar leuke kleding en alle spullen die we nog hebben kunnen uitgezocht worden.

Groei & Kilo’s

Tja, qua kilo’s kun je goed merken dat het vorige week even helemaal mis ging. De teller staat op – 4,8 kilo inmiddels sinds de start van de zwangerschap. Gelukkig heb ik wel wat reserves, maar meer afvallen is echt niet de bedoeling. Hopelijk kan ik er de komende tijd dus weer wat bij optellen, dat zou fijn zijn en betekenen dat het weer de goede kant uitgaat met me.

Vergeleken met twee weken geleden ben ik ook 2 cm buikomvang kwijt. Dat kan goed kloppen. Ik meet ter hoogte van mijn navel en daar zit met name vet, in plaats van een babybuikje. En met het afvallen verlies ik dan uiteraard ook centimeters. Ach, die buik groeit vanzelf nog wel de komende tijd!

Afspraken afgelopen week

Buiten de twee dagen in het ziekenhuis om, had ik nog twee afspraken. Ik ging naar de maatschappelijk werker om te praten. Naast alle andere ellende kamp ik namelijk ook nog met een prenatale depressie. Dat gesprek was fijn, het gaf nieuwe inzichten, maar het maakte me ook wel helemaal leeg.

En natuurlijk hadden we ook nog de geslachtsbepalende echo waarbij we hoorden dat we opnieuw een zoon gaan krijgen.

Komende week heb ik helemaal geen zwangerschapsgerelateerde afspraken. Gelukkig maar, het is wel tijd voor een weekje rust wat dat betreft.

Leuke dingen afgelopen week

• Met stipt op 1: Thuis komen na 2 dagen in het ziekenhuis
• De geslachtsbepalende echo en horen dat we weer een zoon krijgen
• Boekjes lezen samen met Luuk
• Even met Joost en Luuk over de vrijmarkt en wat drinken samen
• Ontzettend veel reacties krijgen via social media en mijn blog op de geslachtsonthulling, zo leuk!
• Blauwe kleding kunnen shoppen
• Een weekje (noodgedwongen) rust nemen qua werk en merken dat het me heel erg goed doet
• Moederdagcadeautjes maken
• Leuke samenwerkingen voor de blog regelen

Afgelopen zondagochtend 6 uur werd ik wakker, kotsmisselijk. Dit is nieuw, normaal gesproken word ik niet wakker van de misselijkheid en al voor ik me dat goed en wel besef moet ik sprinten richting het toilet om over te geven. Dit blijf ik doen. Wel eten, niet eten, wel drinken, niet drinken, het maakt niet uit. Alles komt eruit, zelfs als ik niets in mijn maag heb moet ik braken. En het doet zeer. Veel zeer. Als ik een aantal uur later het ziekenhuis bel, moet ik direct komen, niet wetende dat ik pas twee dagen later weer naar huis toe zou mogen.

In het ziekenhuis werden de hoognodige controles gedaan, mijn bloeddruk was netjes, maar mijn hartslag was 130 en daar schrokken ze van. Zodra ze een ader in mijn arm zag die nog te prikken was, werd er direct een infuus gezet. En nadat ik met veel moeite urine op kon vangen, was de uitslag al snel duidelijk, uitgedroogd. Teveel ketonen in mijn urine, dus het zou een opname worden. En met een rolstoel werd ik naar boven gereden naar mijn bed voor de komende nacht.

Omdat ik nog geen 16 weken zwanger ben, kwam ik niet zoals verwacht in het WKZ te liggen, maar op de gynaecologie afdeling in het UMC. Tussen de vrouwen die hun baarmoeder hebben moeten laten verwijderen, door bijv. baarmoederhalskanker. Gezellig. Want daartussen zitten helaas ook vrouwen met een kinderwens. Een lastige situatie. Maar zoals de verpleegkundige lief zei, je mag best een beetje egoïstisch zijn als je hier ligt, ook jij bent ziek en je ligt hier ook niet voor je lol.

Ik werd direct aangesloten aan vochtzakken en mocht het aangeven als ik iets wilde eten of drinken. Alles waar ik zin in zou hebben mocht ik vragen. Maar de realiteit was toch wel dat ik niets durfde te eten of drinken, terwijl mijn lichaam schreeuwde om eten en vocht. Mijn maag maakte echt hele enge geluiden haha. Aan het begin van de avond leek het te lukken om een kopje bouillon binnen te houden, maar na nog een half kopje water, kwam alles er toch weer uit. Wat een narigheid.

De volgende ochtend waren de bloed en urine uitslagen dan ook niet helemaal goed, waardoor besloten werd me alsnog een nacht te laten blijven. Dat vond ik een tegenvaller, want door de vitamines die ik de hele nacht via het infuus binnengekregen had, voelde ik me stiekem kiplekker. Ik had zelfs weer ontbeten!

Uiteindelijk bleek dat ik last heb van een virusinfectie, gewoon een simpel griepje. Die alarmbellen gingen af nadat ik ’s avonds ineens hoge koorts kreeg en Luuk thuis ook was begonnen met overgeven. Maar doordat mijn maag al zo prikkelbaar is momenteel, slaat het bij mij direct over in overmatig braken. Na zo’n 40 uur vocht en vitamines toegediend te hebben gekregen mocht ik gelukkig weer naar huis.

En thuis gaat het wisselend. Ik ben nog regelmatig misselijk, soms braak ik nog, maar het is niet meer zo vaak als zondagochtend gelukkig. Ineens ben ik heel erg gevoelig voor geurtjes. Kipfilet van de Albert Heijn ruikt zo mega sterk dat ik al bijna over mijn nek ga als ik een boterham klaarmaak voor Luuk, dus lieg ik dat het op is en geef hem een plak kaas. De luchtverfrissers thuis kan ik ook niet verdragen, dus komen er weer wat andere luchtjes boven drijven, want tja, we verschonen in huis nu eenmaal luiers, hebben een kat en er komt ook wel eens een vreemd eetluchtje bij de buren vandaan.

Maar ik ben in elk geval weer thuis. En ik krijg weer de behoefte mijn verhaal te delen en soms even lekker achter de laptop te kruipen. Ik wilde jullie in elk geval niet onthouden waarom het zo stil is geweest de afgelopen dagen.
Wist je trouwens dat ik via Instagram en Twitter wel actief ben, ook als het even niet goed met me gaat?

*Edit: Het ziekenhuis belde vlak na het publiceren van dit artikel. De onstekingswaarden bleken niet van de griep te zijn, maar van een urineweginfectie. Het was dus toch helaas de HG die keihard toesloeg afgelopen weekend. Nu maar hopen dat er geen herhaling volgt!

Zondag was ik alweer 13 weken zwanger. Het was tijd voor een nieuwe foto en ik ga je bijpraten over mijn dertiende zwangerschapsweek. Het was een heftige week door een lastige afspraak, maar daar gaan wel hele goede dingen uit komen. En Joost en ik hadden zaterdag quality time samen, waarbij we wel iets heel erg leuks deden. Lees je mee?

Hoe voel ik me?

Het is wisselend. Ik heb goede dagen en slechte dagen. Op de goede dagen heb ik zin om allerlei dingen te ondernemen, die me vervolgens weer een aantal dagen bijkomen kosten. En daar kan ik heel slecht aan wennen. Ik heb last van bekkeninstabiliteit en de misselijkheid breekt steeds door de medicatie heen, waardoor ik ook weer aan het braken ben. Maar aan de andere kant begin ik steeds vaker voorzichtige plopjes te voelen in mijn buik en kijk ik heel erg uit naar het moment dat ik de kleine goed kan voelen. Ik bekijk het maar per dag, geniet van de goede dagen en neem mijn rust waar nodig op de minder goede dagen.

Groei & Kilo’s

Ik ben weer aan het afvallen, de teller staat op – 1,5 kg sinds mijn startgewicht. Dat is niet gek, aangezien ik weer aan het overgeven ben geslagen. Mijn avondeten krijg ik nauwelijks weg. Het enige dat wel redelijk goed blijft zitten is brood. Tenzij er iemand een ei staat te bakken. Ook dan hoef ik geen brood meer haha.

En er is sinds vorige week 1 centimeter buikomvang bij. Woehoe! Mijn buikie groeit!

Afspraken afgelopen week

Vorige week had ik een afspraak op de POP poli (Psychiatrie, Obstetrie (verloskunde) en Pediatrie). Ergens had ik verwacht dat het heftig zou worden, maar het was meer dan dat. Er kwam al snel ter sprake waar ik bang voor was. Ik kamp met een prenatale depressie. Maar dat is niet iets waar niets aan gedaan kan worden. De oorzaak lijkt (deels) duidelijk te zijn. Blijkbaar heb ik mijn vorige zwangerschap niet goed verwerkt en ben ik nu ontzettend bang voor herhaling. Ik heb last van angstaanvallen, ben achterdochtig en bovenal ben ik totaal mezelf niet. Niet alleen lastig voor mezelf, maar ook voor mijn omgeving.

Gelukkig wordt er goed meegedacht in het ziekenhuis. De gynaecoloog helpt me op medisch vlak en gaat zorgen dat de afspraken zo soepel mogelijk gaan verlopen en mocht ik toch weer complicaties krijgen, dit op de juiste manier begeleid zal gaan worden. Dus ga ik binnenkort nog een keer terug om de knelpunten van de vorige keer rustig door te nemen en een stappenplan te maken samen. Ook zal ik met een maatschappelijk werker gaan praten om te leren het een ander los te laten. Zij zal ook zorgen dat ik na de bevalling weer bij de juiste personen terecht kom om verder behandeld te worden, zodat ik nu niet te heftige therapieën zal krijgen. Aangezien dit te stressvol zal zijn voor de baby. En het zal onder invloed van de zwangerschapshormonen ook niet veel zin hebben nu.

Het was heftig, maar ik voelde me zoveel lichter de dagen daarna. Ik merk wel dat dit positieve gevoel weer weg ebt, dus ik hoop dat ik snel een afspraak kan maken met de maatschappelijk werker.

Leuke dingen afgelopen week

• Na het heftige gesprek was de gynaecoloog zo lief om te vragen of ik even gauw een echo wilde. Zo kon ik weer even naar onze kleine smurf kijken. En wat was hij of zij alweer gegroeid zeg!
• Samen met Joost door de Babydump, Prenatal en Ikea rondstruinen. Zwijmelen bij de kleine babykleertjes en kijken welke spullen we nog nodig hebben of aan vervanging toe is.
• Cadeautjes krijgen voor de baby! Zo schattig die kleine babykleertjes.
• Nog meer toffe kleding kopen via de Z8 veiling groep op Facebook. Ik word helemaal blij van het legen van de brievenbus tegenwoordig.
• Steeds meer mede zwangeren ontdekken. Facebook vrienden, oud collega’s, maar ook via social media kondigt de een na de ander aan zwanger te zijn. Zo leuk!

Gisteren was ik alweer 11 weken zwanger. Nog maar heel even en het eerste trimester is achter de rug. Daarom vind ik het ook tijd voor mijn eerste zwangerschapsupdate. Hopelijk ga ik het volhouden dit wekelijks voorbij te laten komen om zo stil te staan bij de leuke dingen tijdens de zwangerschap. Want die positieve vibes kan ik wel gebruiken.. 

Hoe voel ik me?

Het gaat. En daar is bijna alles wel mee gezegd. Ik ben nog extreem moe. Naast werken bestaan mijn dagen vooral uit op bed liggen en slapen. Maar als dat alles zou zijn… De misselijkheid is nog in alle hevigheid aanwezig. Mijn medicatie helpt wel goed tegen het overgeven. Maar soms moet ik toch af en toe braken. Ik mag nog een dosering extra van de medicatie nemen en het lijkt erop dat ik daar toch wel mee moet beginnen. Maar ja, dat geeft niet, als het maar helpt!

Daarnaast heb ik behoorlijk last van mijn bekken. Of het echt alweer bekkeninstabiliteit is weet ik niet, maar mijn bekken doen pijn. Enorm veel pijn. Het beperkt me in mijn werk, maar ook in het dagelijks leven. Het huishouden doen lukt eigenlijk niet meer. Dat komt allemaal op Joost neer. Ik herken het van de vorige zwangerschap en alle tips en trucs die ik van die tijd nog weet, probeer ik uit. Maar mijn baan is fysiek behoorlijk zwaar. De kinderen moeten opgetild worden, als ze vallen moet ik snel door mijn hurken om ze overeind te helpen, het speelgoed moet opgeruimd worden en ga zo maar door. Het gaat prima, maar zorgt er wel voor dat ik verder enorm beperkt ben in de dingen die ik kan doen. Een stuk wandelen gaat nog wel, rustig in beweging blijven is prima. Maar stilstaan zorgt voor pijn.

Maar bovenal ben ik erg blij met het leven dat weer in me groeit. Hoewel de lichamelijke ongemakken het echt niet leuk maken, weet ik uiteraard wel waar ik het voor doe. Toen Luuk geboren werd waren mijn klachten ook direct weg. Dus hopelijk is dat deze keer ook zo. Dan kan het echte genieten namelijk beginnen!

Groei & Kilo’s

Vorige week hoorde ik het voor het eerst; “Jeetje Joyce, je krijgt al een echte ronde zwangere buik!”. En dat is ook wel zo ja. M’n buikje begint te groeien en ik kan geen normale broeken meer aan. Ik loop dus al lekker rond in positiekleding en dat is heerlijk! Buiten dat groeien mijn melkfabrieken ook enorm met als resultaat dat ik een nieuwe bh die 2 cupmaten groter was nodig had. Hopelijk houden die dus gauw even op met groeien haha.

In gewicht ben ik nog nauwelijks wat aangekomen. Ik was 2,1 kilo afgevallen en daar is nu 0,5 kilo bij gekomen. De tussenstand is dus – 1,6 kilo. Dat is netjes, aangezien ik nu niet echt goede keuzes maak qua voeding. Gezonde maaltijden maken me misselijk. Hoe raar dat ook mag klinken.

Afspraken afgelopen week

We hadden een controle bij de verloskundige en de termijnecho was afgelopen week. Alles was in orde. Omdat ik een leerling echoscopiste trof konden we ruim een kwartier kijken naar het bewegende baby’tje in mijn buik. De termijn bleef hetzelfde, dus ik was op het moment van de echo 10,3 weken zwanger en het kindje was al volop aan het bewegen, rondzwemmen en draaien. Geweldig om te zien!

Ook deed ik de eerste nuchtere suikertest. Of nou ja, ik moest nuchter bloedprikken om te zien hoe het met mijn suikerwaardes was en die waren helemaal prima. Van zwangerschapsdiabetes lijkt dus nog geen sprake. Maar dat zullen we over 5 weken zeker weten zodra ik de GTT gehad heb (suikertest met glucosedrankje).

Wel maakt de verloskundige zich wat zorgen over mijn psychische gesteldheid en moet ik me volgende week even melden op de POP-poli om te kijken of ze me in het ziekenhuis kunnen helpen. Een beslissing waar ik volledig achter sta, dus ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren. Hopelijk ga ik me gauw wat beter voelen. Want ik zit echt niet lekker in mijn vel.

Leuke dingen afgelopen week

• We hadden een echo!
• We gingen naar een paasparty bij kennissen en het was heerlijk weer.
• Omdat shoppen in stenen winkels met mijn bekken niet zo’n goed idee is, ben ik lekker online gaan shoppen. De pakketbezorger blij en ik ook. Wat een leuke spullen kwamen er allemaal binnen!
• Leuke en fijne gesprekken met Marije via Whatsapp
• Samen met mijn schoonzusje ging ik naar de Ibiza markt. Deels om te werken, maar we kochten ook hele leuke spullen.
• De geslachtsbepalende echo is gepland!