Category: mama-en-kind

Terugblik – Zwanger en ziek

Vandaag en morgen neem ik jullie mee in mijn zwangerschapsverhaal in de laatste dagen voor de bevalling begon. Vorige week verhuisden we naar een camping in de buurt, vanwege de renovatie in onze flat. Daar leek ik meer te kunnen uitrusten, maar tegelijkertijd was ik ook erg alleen. Dat alleen zijn bleek maar van korte duur. Want nog voor de renovatie in onze woning begint, krijg ik extra checks in het ziekenhuis, omdat ze zich ook daar zorgen beginnen te maken.

Lees hier deel 1 – Zwanger in het ziekenhuis
Lees hier deel 2 – Zwanger en tegenslagen
Lees hier deel 3 – Zwanger en alleen
Lees hier deel 4 – Zwanger en verhuizen naar de camping

Dinsdag 11 maart 2014

Voor een nieuwe controle, rij ik zelf naar het ziekenhuis. Ik begin te wennen aan de medicatie om mijn bloeddruk lager te krijgen en val dus niet meer in slaap na het innemen van de pillen. Autorijden durf ik nu wel weer aan. Het zorgt ervoor dat ik iets meer vrijheid heb. Maar verder dan het ziekenhuis kan ik sowieso niet. Ik voel me te slecht om iets anders te doen.

De uitslag van de controle is twijfelachtig. De eiwitten in mijn urine zijn niet meer geworden, maar omdat ik zo vreselijk veel vocht vasthoud en ook weer regelmatig sterretjes zie en een drukkend gevoel onder mijn borst heb, besluiten ze toch even een echo te maken. Ondertussen schiet me nog te binnen dat ik wel eens vocht in mijn ondergoed voel. Niet veel, maar ik vraag me af of dat misschien afscheiding is ofzo, nu de zwangerschap toch richting het einde loopt. Volgens de echo doet de baby het goed. Hij beweegt en zijn hartslag klinkt prima. Maar met mijn verhaal over vochtverlies kijkt ze nog even extra goed naar het vruchtwater. Ze doet een meting en direct wordt ik naar de verloskamers gestuurd op 2 verdiepingen hoger. Het lijkt erop dat het vruchtwater is, gezien de hoeveelheid vruchtwater in mijn buik te weinig is.

Daar lig ik dan. Helemaal in mijn eentje op de verloskamer. Joost is gewoon op zijn werk, want hij is al zo vaak weggebleven van zijn werk, dat we liever hebben dat hij zijn dagen kan sparen voor de weken na de bevalling. Als ik hem bel, zorgt hij dat hij stand-by staat. Opnieuw word ik aan de CTG gehangen en een verloskundige komt later controleren of ik al ontsluiting heb. Dit is niet het geval. Mijn baarmoedermond begint wel te verweken, maar ze verwacht niet dat de bevalling snel zal beginnen. Na een korte check van het vochtverlies, blijkt dat het geen vruchtwater is en kan ik met een gerust hard weer naar huis terug.

Ergens ben ik teleurgesteld. Ik voel me zo beroerd, dat van mij de bevalling nu wel mag beginnen. Ook al weet ik dat het beter is voor de baby om nog te blijven zitten. Ik ben klaar met het zorgen maken. Als de baby eruit is weet ik tenminste zeker dat ze hem 24/7 in de gaten houden de eerste periode.

Donderdag 13 maart 2014

Omdat ons huis vanaf volgende week gerenoveerd wordt, moeten we nog wat dingen anders zetten in huis. De keuken, badkamer en wc moeten helemaal leeggehaald worden. En dat is nog een beste klus. Ik besluit mee te gaan met Joost, om hem te helpen waar ik kan. Maar ik kan niets. Bij alles dat ik doe krijg ik pijn, of een licht gevoel in mijn hoofd. Ik moet dus op de bank gaan zitten en daar besluit ik wat filmpjes te kijken die de lactatiekundige me heeft gestuurd. Zo kan ik leren kolven voor de bevalling. Hier mag ik op 20 maart mee starten van de gynaecoloog. En thuis hebben we natuurlijk gewoon internet. Dus ik doe online een beetje sociaal terwijl Joost de benen onder zijn lijf vandaan rent om alles klaar te krijgen.

Ook ben ik 36 weken zwanger vandaag. Iedere week weer vind ik de donderdag erg speciaal. Vooral omdat we 3 weken geleden nog dachten dat ik deze termijn niet zou halen.

Zaterdag 15 maart 2014

Ook vandaag gaat Joost weer hard aan de slag in ons huis. Hij krijgt hulp van mijn moeder en stiefvader. Alle gordijnen worden weggehaald en mijn moeder maakt alvast de losgekoppelde apparaten schoon. Ik trek het niet om mee te gaan. Maar zit dus ook niet echt rustig op de camping. Met de wetenschap dat er drie mensen heel hard aan het werk zijn in je huis, terwijl je zelf niets kunt en maar gewoon moet hopen dat het goed gebeurd, kan ik gewoon niet rustig blijven. Ik ben erg verdrietig vandaag. Zou willen dat het klaar is allemaal. Soms vraag ik me af waarom we dit ook alweer wilden allemaal. Maar als ik dan even later een trappelende baby in mijn buik voel, besef ik me ook weer waar we het voor doen.

Maandag 17 maart 2014

Om het vocht in mijn handen te laten bewegen, zodat het niet tussen mijn gewrichten blijft zitten en dus pijn gaat doen, haak ik veel. Mandjes, dekentjes. Van alles. Meestal haak ik iets en haal ik het aan het eind van de avond weer uit elkaar omdat het niet naar mijn zin is. Joost is vanavond de allerlaatste dingen in huis klaar aan het maken en laat een sleutel achter bij de bouwvakkers. Morgenochtend begint de renovatie. Ik mag vanaf nu van de gynaecoloog en Joost niet meer in ons huis komen. Gewoon om het allemaal maar niet te hoeven zien. Dan hoef ik me er ook niet druk om te maken.

Maar hoe je het ook went of keert. Het houdt je bezig. Het idee dat er tientallen bouwvakkers je huis in en uitlopen en daar de hele tent afbreken en weer opbouwen is gewoon niet fijn. Maar ik moet me eraan overgeven. Ik kan er toch niets aan doen. Morgen is het 18 maart. Ik roep al een aantal weken dat ik verwacht dat dit mijn bevaldatum gaat worden. Ik besluit dus bijtijds naar bed te gaan. Misschien moet ik wel heel hard werken morgen en dan kan ik alle extra beetjes energie natuurlijk goed gebruiken.

Dinsdag 18 maart 2014

We krijgen het bericht dat de renovatie is begonnen in onze woning. Gelukkig heb ik niet veel tijd om me daarmee bezig te houden. Ik moet namelijk voor een controle naar het ziekenhuis. Weer ga ik alleen. Joost kan vandaag niet mee, omdat hij een cursus heeft. Ik ben me alleen maar slechter gaan voelen afgelopen nacht en maak me zorgen over of de baby nog wel genoeg beweegt. Als ik op weg naar het ziekenhuis “mijn” nummer draai en de baby niet reageert, wat hij normaal altijd doet met deze muziek, weet ik dat het foute boel zou kunnen zijn. Bij het aanmelden zeg ik dus gelijk dat ik de baby nog niet heb gevoeld de afgelopen uren en direct mag ik gaan liggen voor een CTG.

De CTG is niet goed. De baby is te rustig en de verpleegster komt me steeds gerust stellen. Althans. Dat probeert ze. Waar ik normaal een half uur aan de CTG lig, moet het nu bijna anderhalf uur. Pas de laatste 20 minuten lijkt de baby weer normaal te doen. Voor de zekerheid moet ik gelijk naar het lab om bloed te prikken en ondertussen kijken ze mijn urine vast na. Mijn bloeddruk is ondanks de bloeddrukverlagers weer veel te hoog. 150/105. Als ik vervolgens in gesprek ben met de gynaecoloog vraag ik haar wanneer het genoeg is. En wanneer ze gaan besluiten me te helpen. Ik krijg als antwoord; “Zolang je baby het nog zo blijft doen, grijpen we niet in”. Ik begrijp er helemaal niets van. De CTG was niet goed, dus waarop wachten ze? Tot hij echt niet meer beweegt en het misschien te laat is? Of als ik zelf het loodje leg? Ik ben erg boos op de gynaecoloog en zeg dit tegen haar. Zij doet het af met “de zware laatste loodjes”. Donderdag moet ik maar weer voor een extra controle komen. En ik krijg nog te horen dat ik de baby per 24 uur in elk geval 8 keer moet voelen. Dus ik moet gaan turven. Voel ik hem 7 keer of nog minder, moet ik terwijl ik al in de auto zit bellen dat ik eraan kom.

Welja, zo ga ik natuurlijk lekker gerust naar huis, maar niet heus. Huilend bel ik naar Joost en later naar mijn moeder. Niemand begrijpt waarom er niet wordt ingegrepen. Mijn lichaam geeft duidelijk aan dat het genoeg is geweest, maar weer laten ze me naar huis gaan. Ik huil mezelf thuis in slaap en word redelijk rustig aan het eind van de middag weer wakker. Terwijl ik nog even lekker op bed lig kan ik goed contact maken met de baby. Dat stelt me gerust.

Als ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat ik 4 oproepen gemist heb van een onbekend nummer. Ook de voicemail is ingesproken. Het blijkt de gynaecoloog van vanochtend te zijn. Ze heeft nog even overleg gehad met haar supervisor en ze maken zich toch zorgen. De eiwitten in mijn urine lijken op te lopen, maar omdat ze twijfelen of het een zwangerschapsvergiftiging is moet ik naar het ziekenhuis komen om een urinecontainer op te halen. Dan kan ik 24 uur lang urine opvangen. Dit moet ik donderdag meenemen naar de controle. Ook moet ik vanaf vanavond een dubbele dosering bloeddrukverlagers innemen. Om zo mijn bloeddruk weer te stabiliseren.

Dus ik loop aan het begin van de avond de afdeling met de verloskamers op. Het is er rustig. Een mooie avond om te bevallen dacht ik nog. Maar met een lege urinecontainer keer ik weer terug naar huis. 18 maart is duidelijk niet de geboortedag van onze zoon. Maar ik hoop wel dat ik deze route naar de verloskamers binnen nu en heel snel weer mag lopen. Of zittend in een rolstoel. Na het innemen van de dubbele dosering bloeddrukverlagers val ik aan het eind van de avond zen in slaap. Goede drugs zijn die pillen. Ik wist niet dat dit voorlopig de laatste nacht zou zijn dat ik redelijk rustig zou slapen…
]]>

19 March 2015
Terugblik: Zwanger en alleen

Waar ik 2 jaar geleden heel druk (en zorgeloos) was met het maken van fotoshoots, was ik een jaar geleden zwanger aan het knokken om ons kleine mannetje vooral in mijn buik te houden. Ik lijk de ziekenhuis momenten helemaal her te beleven en besloot het toch eens van me af te schrijven.

Vorige week vertelde ik over de ontdekking van zwangerschapsdiabetes en de verplichte bedrust die ik voorgeschreven kreeg. De week daarna veranderde er niet veel. De controles waren prima, ik lag vooral op bed en verveelde me kapot. Hoe deze saaie week was lees je vandaag.

Kleine disclaimer: Het is allemaal goed afgelopen. Maar ben je zwanger en trek je je nare zwangerschapsverhalen aan, lees dan vooral niet verder.

Zwangerschapsdiabetes

Van de zwangerschapsdiabetes merk ik weinig. Ik blijf trouw iedere dag 5 keer in mijn vinger prikken om mijn bloedsuikers te meten. Deze zijn eigenlijk altijd goed. Steeds vaker beginnen we eraan te twijfelen of de meting niet verkeerd is gegaan vorige week. De avond voor de suikertest heb ik behoorlijk stevig gegeten, misschien heeft dat ermee te maken. In het ziekenhuis zeggen ze dat dit eigenlijk niet kan. Want de test zou betrouwbaar zijn en als ik vanaf 12 uur de nacht voor de suikertest al niets meer gegeten en gedronken heb zou de test al helemaal betrouwbaar zijn.

Met normaal eten hou ik dus de suikers goed onder controle. Gelukkig maar. Want ik was best bang dat er ook nog insuline aan te pas zou moeten komen. Dit lijkt nu helemaal van de baan te zijn. En dat zorgt voor enige rust.

Bedrust

Die bedrust zorgt eigenlijk alleen maar voor meer onrust. Ik erger me kapot aan alles in de slaapkamer. De was stapelt zich op, maar ik voel me te slecht om een was in de machine te gooien. Bukken is sowieso onmogelijk. Maar lopen doet ook al vreselijk veel pijn aan mijn enkels door het vele vocht dat zich daar ophoopt. Ik probeer me dus koest te houden met mijn haakwerkje. Soms wandel ik na een toiletbezoek even de babykamer in. Vol ongeloof. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er straks een klein hummeltje zal slapen. En dat ik daar al deze pijn en moeite voor doe. Letterlijk!

Als ik dan weer op bed lig en even op mijn linkerzij ga liggen maak ik even contact met onze kleine man. Hij draait zijn kontje van rechts naar links en mijn ronde buik veranderd in een punt. Ik krijg een box tegen mijn blaas en denk dat ik weer naar het toilet moet. Even niet. Een tukje dan maar. En zo kom ik de dagen door. Het is verschrikkelijk saai. Ik ben jaloers op Joost, die gewoon collega’s om zich heen heeft en af en toe iets anders ziet of hoort. Ik reageer dus regelmatig wat geïrriteerd. Niet dat hij het verdiend, integendeel, maar ik moet mijn frustraties kwijt.

Kilo’s

Terwijl ik de dagen op bed doorbreng kom ik deze week een halve kilo per dag aan. En het bestaat niet dat dit door eten komt. Ik volg immers een streng dieet vanwege de diabetes. Maar mijn lijf geeft al aan waar het wel door komt. Ik blaas helemaal op. Een halve kilo vocht per dag houdt mijn lichaam vast. Als ik moet plassen komt er nauwelijks wat uit. Dus alles wat ik drink blijft ergens in mijn benen, gezicht en armen hangen. Maar ik kan er niet zoveel aan doen. Teveel bewegen mag ik immers niet.

Gelukkig hoor ik van verschillende kanten dat je na de bevalling al heel snel al dat vocht kwijt bent. Ik hoop het maar. Ik kan me niet meer herinneren hoe mijn polsen en enkels er ooit uit zagen.

“Geniet van je zwangerschap!”

Doordat ik de hele zwangerschap al ziek, zwak of misselijk ben geweest is mijn wereldje erg klein geworden. Ik zoek mijn heil online en vind daar heel veel begrip. Maar aan de andere kant lees ik ook meerdere keren per dag “het is wel zwaar, maar je moet wel genieten! Je gaat de zwangerschap nog missen!” of “het is voor een goed doel!” en “het is het waard”. Regelmatig heb ik schreeuwend op bed gezeten. Hoe bestaat het dat mensen het lef hebben om dat tegen me te zeggen. Ze hebben geen idee. En ja, het is allemaal goed bedoeld. Maar ik geniet absoluut niet van deze zwangerschap. Hoe moet ik dat doen dan? Natuurlijk vind ik het fijn om de bewegingen in mijn buik te voelen. Maar dat is het. Ik baal van mijn lichaam. Ik ben boos op het feit dat mijn lichaam blijkbaar niet gewoon normaal zwanger kan zijn. Andere vrouwen kunnen dit toch ook? Fluitend en fietsend tot een paar dagen voor hun bevalling? Waarom lig ik hier dan als een zielig hoopje op bed?

Het deed verschrikkelijk veel pijn om zulke opmerkingen te krijgen. Maar ik weet ook dat dit vooral aan mezelf lag. En wat moet je anders zeggen tegen een hoogzwangere die helemaal gek wordt van pijn en eenzaamheid?

De verbouwing

En als dat allemaal nog niet genoeg was, komen de verbouwingsgeluiden ook erg dichtbij. Na een nacht nauwelijks slapen van de bekkenpijn of hoofdpijn hoop je dan in elk geval op een ochtend slaap. Maar vanaf half 7 ’s morgens lopen er tientallen luidruchtige bouwvakkers vlak langs het slaapkamerraam en dan word ik wakker. Vervolgens gaan ze met drilboren, hamers en ander grof geschud aan de gang tot een uur of 4 ’s middags. Tegen de tijd dat ik weer kan gaan slapen komt Joost dus alweer bijna thuis. En dan ben ik allang blij dat ik even met iemand kan praten.

Het is gekkenwerk. Op deze manier kan ik niet opladen voor de bevalling, die natuurlijk hoe dan ook zwaar gaat worden. We besluiten ons probleem met het medische circus eromheen aan te kaarten bij de woningbouw. Ze beloven zo snel mogelijk met een oplossing te komen.

De 34 weken grens

Ik ben 34 weken zwanger. Ik heb deze fantastische termijn gehaald. Waarschijnlijk heeft onze kleine man vanaf nu geen hulp meer nodig met ademenen als hij geboren wordt. Ik mag volgens het ziekenhuis geen longrijpingsspuiten vanwege de zwangerschapsdiabetes. Dus het was erg belangrijk om in elk geval de 34 weken door te komen. En dat is gelukt. Wat zijn we opgelucht. Vanaf nu gaan we gewoon weer voorzichtig per dag verder kijken.

En zo rommelen we maar aan. Vanaf komende week gaat er steeds meer gebeuren. Niet gek ook. Want we komen natuurlijk steeds dichter bij 22 maart. De verjaardag van Luuk.
]]>

6 March 2015
Blote mama buik van Deborah

Na mijn oproep om mee te doen aan de Blote Mama Buiken Challenge kreeg ik veel reacties en aanmeldingen. Vanaf vandaag zal er iedere maandag een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Stoere Deborah bijt het spits af. Zij is de mama van Jessie (december 2014).

Wie ben je?

Ik ben Deborah, op Instagram ook bekend als @deb.jessie.lauren. Ik heb 1 zoontje Jessie. In het dagelijks leven ben ik thuisblijf mama. Maar het huishouden en voor je kleintje zorgen is al een fulltime baan opzich.

Hoe oud is Jessie?

Jessie is geboren op 30-12-2014 na een razendsnelle bevalling.

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Met mijn maatje 40/42 keek ik best redelijk naar mijn lichaam, ik voelde me mooi. Natuurlijk had ik graag een maatje minder gehad, zoals 5 jaar geleden. Toen paste ik nog met gemak in maatje 36/38. Maar toen werkte ik ook 60 uur per week in de horeca. Dat was mijn lust en leven! In de zomer van 2014 had ik mij eindelijk over mijn issue “dikke benen” gezet en kon je mij spotten in een jurkje wat net boven de knie kwam. Wat was ik trots, en ook nog eens 12 weken zwanger.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Ik vond mijn lichaam mooi, mijn buik was al snel enorm. Alles kwam een beetje in proportie. Die tieten, ik zou willen dat ze konden blijven haha. Ik kreeg veel opmerkingen over mijn buik. Hij was groot, rond en mooi. Daar kwam een beetje verandering in toen de eerste striae zich aandiende. Op me bovenbeen welliswaar, dit werd geleidelijk aan meer en meer en meer. Het verspreide zich naar mijn kuiten, dijen, heupen. Maar eigenlijk boeide het me toen niet zo. In de laatste 2 weken van mijn zwangerschap kreeg ik wat streepjes op mijn buik en ook op mijn borsten. Pas tijdens het persen werd de striae erger op mijn buik.

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Ik vind dit best een lastige. Ik vind mezelf niet lelijk, integendeel! Zelfs mijn buik vind ik niet lelijk en mijn heupen, tja ook daar valt best mee te leven. En me borsten show ik ook niet aan jan en alleman dus who cares dat ook die vol strepen zitten. Maar de striae op mijn benen, kuiten en dijen, die maken me onzeker. Ik voel me niet meer sexy. Dit kan je pas begrijpen als je het gezien hebt. Geloof me als ik zeg dat ik zo bij Artis kan solliciteren voor nieuwe tijger in het tijgerverblijf. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben ontzettend trots op mijn lijf, we hebben dit samen toch maar even geflikt. Een gezond klein mannetje op de wereld gezet.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

Ja, naast mijn oksel, beide borsten, beide heupen, buik, beide bovenbenen (dijen inclusief), en beide kuiten zitten onder de striae. Niet 1 streepje, maar zoals je hierboven kan lezen. Een tijger zou er jaloers op zijn.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik snap het wel! Je bent vanaf het moment dat je zwanger test een ander mens. Je bent totaal vergeten wie je “ik” is. Alles draait om veranderingen van jezelf, je lijf en je baby. Na je zwangerschap gaat dat door, je bent onzeker over je kleintje, doe ik het wel goed? En daar komt ook je lijf bij, ben ik nog wel sexy genoeg? Gaan die strepen ooit weg? Of in iedergeval worden ze minder? Ik ben nog niet zo lang moeder, maar na 1 blik op mijn kleintje en ik vergeet even hoe onzeker ik ben/was. It’s all worth it!

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Geloof in jezelf, en kijk naar wat je 9 maanden lang hebt moeten doen. Een kindje groot laten worden in je buik. Neem van andere aan dat je nog mooi bent, en dat je er goed uitziet. Dit zeggen ze echt niet als ze het niet menen. Deze mensen spreken de waarheid! Je bent mooi zoals je bent, met een maatje meer, striae of wat je ook aan de zwangerschap hebt overgehouden.

Deborah, ontzettend bedankt voor het meedoen aan deze challenge. Ik vind het heel erg stoer van je, ook al ben je onzeker over hoe je benen eruit zien. Ik vind je een prachtmens!

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.
]]>

2 March 2015
De Negenmaandenbeurs

Dit jaar is de 30e editie van de Negenmaandenbeurs alweer. Van woensdag 25 februari tot en met zondag 1 maart 2015 in Amsterdam RAI. Voor mijn blog werd ik uitgenodigd om een bezoekje te brengen aan dit leuke evenement. Samen met schoonzus Maaike vertrok ik gisterochtend in alle rust naar het zonnige Amsterdam.

Na het aanmelden in de perskamer, mochten we even boven de Huishoudbeurs rondlopen om foto’s te maken. De deuren waren nog niet open, dus het was er heerlijk rustig. Zelf was ik nog nooit op de Huishoudbeurs geweest, maar aan de drukte beneden in de hal te zien, kon ik wel raden dat het er vreselijk druk zou worden.

En of het dat werd. Toen om 11:00 uur de deuren opengingen stonden we met open mond te kijken naar de hoeveelheid mensen dat naar binnen kwam wandelen. Op zoek naar mooie koopjes en gratis producten. De trolleys waren niet aan te slepen.

Na zelf ook over de Huishoudbeurs te wandelen, kwamen we er al achter dat het niets voor ons was. We zijn best koopjes jagers, maar het was er zo druk en het was zo dringen, dat we al gauw verlangden naar rust. Op naar de Negenmaandenbeurs dus.

Op de Negenmaandenbeurs zagen we veel mooie stands, leuke bedrijven en mooie producten. Het gastouderbureau waar ik bij ben aangesloten stond er ook en zowaar stond daar zelfs “mijn” consulente om de stand te bemannen. Na even kort bij te kletsen besloten we langs de stands af te wandelen.

Op de foto zie je een stand met houten geboorte kaartjes. Die waren zo leuk en gaaf. Had ik dit geweten toen ik nog zwanger was, dan was dit een goede kanshebber geweest om het geboortekaartje te laten worden. Ik vind het een ontzettend leuk en uniek idee. En de prijs viel ook nog reuze mee. Ik kwam al een geboortekaartje tegen voor € 2,99. Dat vind ik vergeleken met de “gewone” papieren geboortekaartjes een hele schappelijke prijs.

Natuurlijk waren er ook de nodige stands gevuld met de meest hippe kinderwagens, kinderkamers en stoeltjes waar je baby in kan zitten. In bovenstaande babyswings lagen geen baby’s, dus ze gingen iets harder dan wanneer ze gevuld zijn. Maar het zag er leuk uit. Al hoeft het voor mij persoonlijk niet zo automatisch te gaan allemaal.

Op het PuurBabyPlaza kwam ik de stand van Naif tegen. Wat leuk om hen nu eens in levende lijven te ontmoeten. Daarnaast ontdekte ik de stand van Squiz. Zij verkopen handige knijpzakjes, waar je bijvoorbeeld fruit of yoghurt in kunt doen. Om zo een soort knijpfruit te maken. Ik vind het een erg leuk concept en ik ben heel benieuwd naar het product. Ik heb een knijpzakje meegekregen om uit te proberen, dus hier volgt absoluut nog een review over. Ook bij Weleda waren ze erg behulpzaam en kwamen met verschillende proefverpakkingen voor Luuk’s rode billetjes. Ik ben heel benieuwd of, na maandenlang steeds iets anders te proberen, de Weleda producten wel werken.

Het was leuk om te merken dat veel bedrijven de tijd namen om even een praatje te komen maken als ze in de gaten hadden dat je een blogger bent. Op deze manier kon ik veel mensen achter het bedrijf ontmoeten en kom je toch net iets extra’s over bepaalde producten te weten.

Ik genoot volop van alle zwangere buiken, kleine baby’s en trotse oma’s die rondliepen op de beurs. We keken onze ogen uit en hebben soms zelfs even ergens gezeten om verder om ons heen te kijken. Onder het genot van een hapje en een drankje. Hier genoot ik van een ijsje gemaakt van geitenmelk. Dat smaakte zo goed. Dat had ik stiekem niet verwacht.

Het was goed geregeld allemaal. De Negenmaandenbeurs was ruim opgezet en het was niet heel erg druk, waardoor het overzichtelijk en gemoedelijk was. Een wereld van verschil met de Huishoudbeurs even verderop.

Bepakt en bezakt met veel informatiefolders en wat fijne producten keerden we naar huis terug. Zelfs mijn schoonzus die niet zwanger is en ook geen kind heeft vond de Negenmaandenbeurs leuk. Het was dus absoluut voor herhaling vatbaar.

Ben jij op de Negenmaandenbeurs geweest dit jaar? Of ga je nog?

28 February 2015
Terugblik – Zwanger en tegenslagen

Waar ik 2 jaar geleden heel druk (en zorgeloos) was met het maken van fotoshoots, was ik een jaar geleden zwanger aan het knokken om ons kleine mannetje vooral in mijn buik te houden. Ik lijk de ziekenhuis momenten helemaal her te beleven en besloot het toch eens van me af te schrijven.

Vorige week schreef ik al over de ontdekking van een zwangerschapsvergiftiging en de zware medicatie die ik kreeg om mijn bloeddruk omlaag te krijgen. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en kreeg te horen niet naar huis te mogen zonder bevallen te zijn. En 3 uur later werd ik toch ineens uit het ziekenhuis ontslagen. Zonder baby. Hoe dit verder ging lees je vandaag.

Kleine disclaimer: Het is allemaal goed afgelopen. Maar ben je zwanger en trek je je nare zwangerschapsverhalen aan, lees dan vooral niet verder.

Dinsdag 18 februari 2014

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten. Een stevige maaltijd zodat ik wat reserves zou hebben voor de vreselijke glucosetest deze morgen, waarbij ik tot tenminste 11 uur ’s morgens nuchter moet zijn. Ik besluit wat spullen mee te nemen naar het ziekenhuis. Waaronder een tandenborstel en schoon ondergoed. Ik verwacht ergens dat ik namelijk weer opgenomen ga worden, door een fout. Hoe kan ik anders ineens naar huis mogen? In het ziekenhuis sta ik te tollen op mijn benen. De bloeddrukverlagende medicatie zorgt ervoor dat ik heel erg moe ben. Ik wil alleen maar slapen. Na het bloedprikken en het drinken van het suikerdrankje blijf ik zo stil mogelijk zitten. Ik wil lezen, maar kan me niet concentreren.

Joost zit te werken naast me en ik kijk alleen maar heel stil om me heen naar alle andere zwangere vrouwen die net als ik een suikertest doen. 2 uur lang moeten we allemaal wachten tot de volgende dosis bloedprikken. Ik voel me flauw en vecht tegen mijn slaap. De verpleging houdt me vanaf de zijkant van de wachtkamer goed in de gaten. Ze hebben door dat ik niet begrijp waarom ik naar huis mocht gisteren en maken zich zorgen over hoe ik me voel. Een van de verpleegkundigen besluit direct na de suikertest een gesprek te regelen met de gynaecoloog. Zodat ik mijn vragen kan stellen en hopelijk meer van de hele situatie ga begrijpen. Wat een tof mens. Achteraf ben ik zo blij dat zij er waren in al die wacht periodes in het ziekenhuis. Zij hebben het wachten heel erg kunnen verzachten en ervoor gezorgd dat we ons altijd welkom voelden.

Aan het begin van de middag worden we binnen geroepen. Slecht nieuws. Ik blijk inderdaad zwangerschapsdiabetes te hebben. Dus naast de antibiotica en de bloeddrukverlagers moet ik nu ook nog langs de diabetespoli om een spoedcursus bloedprikken te krijgen. Want ik zal vanaf vandaag 5 keer per dag mijn suikers moeten prikken. Wat een tegenvaller. Ik laat de tranen de vrije loop. Wat baal ik van deze hele situatie. Mijn bloeddruk wordt gemeten en deze is extreem hoog. 145/100. Dit is zelfs met bloeddrukverlagers heel erg hoog. We besluiten even rust te nemen in de wachtkamer en na een half uur opnieuw te meten. Met deze bloeddruk mag ik namelijk niet naar huis. Maar stress speelt nu waarschijnlijk ook een grote rol..

Er lijkt inderdaad een fout gemaakt te zijn met het meten van de eiwitten in mijn urine de dag ervoor. Deze zaten namelijk na een uitgebreide check net onder de grens van opname. Daardoor mocht ik naar huis. Maar de kans is wel aannemelijk dat het binnen nu en korte periode als nog fout gaat en ik weer opgenomen zal worden. Ik moet alert zijn op klachten en direct bellen als ik het niet vertrouw. Na een uur wachten krijg ik groen licht. Ik mag met een tas vol prikspullen naar huis. Om 2 dagen later voor een uitgebreide controle terug te keren. Tot die tijd mag ik niet uit bed.

Woensdag 19 februari 2014

Ik hou me braaf aan de voorgeschreven regels. Met een kussen onder mijn benen lig ik de hele dag op bed. Joost is gewoon aan het werk, dus ik heb een fles drinken, wat te eten en mijn suikerprikspullen naast me liggen. Mijn suikerwaardes zijn goed vandaag. En om heel eerlijk te zijn geloof ik ook niet echt in het diabetes verhaal. Maar ik wil ook niet twijfelen aan de artsen, dus ik prik mezelf netjes vijf keer per dag in mijn vinger. Hou me aan het dieet en vermaak me verder uitstekend met de laptop op schoot.

Als ik het internet toch niet had in deze tijd, had ik echt niet geweten hoe ik de dagen door had moeten komen. Morgen mogen we weer voor een check naar het ziekenhuis. En vandaag wil ik alleen maar rust.

Donderdag 20 februari 2014

Ik ben 33 weken zwanger vandaag. Als ik de kleine man nog een week binnen kan houden, heb ik geen longrijpingsspuiten nodig. Het wordt dus steeds veiliger om te bevallen. Vandaag weer naar het ziekenhuis voor een controle van mijn bloeddruk en urine. Deze zijn stabiel gebleven. Het is nog steeds hoog allemaal, maar niet erger dan afgelopen dinsdag, dus ik mag weer naar huis.

Wat een opluchting. We hebben wel besloten bij elke controle nu een tas met spullen mee te nemen zodat ik een eerste dag tijdens een eventuele opname genoeg spullen bij me heb. Eigenlijk is het niet normaal om daar zo mee bezig te zijn. Maar we zijn heel onzeker geworden. We twijfelen aan alles. We beginnen zelfs te twijfelen aan de artsen, terwijl we daar eerder in een spannende periode van de zwangerschap juist zo over te spreken waren. Als je je arts al niet kunt vertrouwen, wat blijft er dan nog over?

Zaterdag 22 februari 2014

Vandaag ben ik onrustig. Vanwege de grote renovatie die in onze flat aan de gang is, is er door een of andere fout geen warm water vandaag. Terwijl douchen momenteel de enige manier is om volledig te ontspannen. Joost kocht een krukje, zodat ik zittend kan douchen. Buiten de 26 weken lang misselijk zijn inclusief overgeven, heb ik namelijk nog een heel vervelende zwangerschapskwaal. Bekkeninstabiliteit. En ik kan je vertellen dat die er niet beter op wordt als je alleen maar stil mag liggen de hele dag. Ik kan me van de pijn in mijn bekken en de enorme buik die ik bij me draag, absoluut geen houding geven op bed. Ook het vocht in mijn benen wordt alsmaar erger. Ik draag al 2 dagen geen sokken, maar de afdrukken van 3 dagen geleden staan nog in mijn enkels.

De enige manier waarop ik normaal kan ademen en redelijk pijnloos ben is om op mijn linkerzij te liggen. Maar alles schreeuwt in me dat ik ook zo graag op mijn rechterzij zou willen liggen. Alleen het omdraaien is al dramatisch en zorgt voor veel tranen door de pijn.

Gelukkig zijn de suikerwaardes tot nu toe helemaal goed. Een enkele keer zijn ze iets verhoogd, maar dan heb ik iets verkeerds gegeten. Met het dieet kan ik dus voorlopig de enorme uitschieters goed beperken.

Maandag 24 februari 2014

Het valt niet mee om te ontspannen. Er wordt gerenoveerd in onze flat en de bouwgeluiden komen steeds dichterbij. Ze zijn nog maar een paar huizen verderop en ik begin me zorgen te maken over hoe we het hier allemaal moeten gaan doen met de verbouwing. De woningbouw heeft beloofd vervangende woonruimte te regelen, maar helaas hebben we nog niet gehoord waar en wanneer we die woning krijgen.

Terwijl ik op bed lig kan ik de televisie steeds minder goed horen overdag. De hond en de katten worden ook langzaam gek van de herrie. Eigenlijk ben ik dus alleen maar gespannen. En ik weet dat gespannen zijn helemaal niet goed is voor mijn bloeddruk. Hopelijk krijgen we gauw duidelijkheid.

Ik probeer mijn dagen te vullen met een haakwerkje, Netflix en ik hou me bezig met het geboortekaartje. Heel soms loop ik even de babykamer in. Mijn gevoel om alles af te maken is heel sterk. Een bedje opmaken, een hoes om het verschoningskussen doen enzo. Maar het heeft geen zin. 18 maart start de renovatie bij ons in huis en moet alles afgedekt worden, zodat het niet onder de bouwstof komt. Ik heb nesteldrang, maar kan er niets mee. Gelukkig komt mijn moeder regelmatig het hoog nodige even poetsen. Zoals de wc en de badkamer. Ik vind dat verschrikkelijk, maar vind het nog erger om op een vies toilet te zitten. Ik moet het loslaten en accepteren dat ik hulp nodig heb, maar jeetje. Wat valt dat zwaar. Gelukkig kan ik de kinderwagen wel klaarmaken. Die gaat namelijk de auto in en zal niet onder de bouwstof komen.

De dagen duren verschrikkelijk lang op deze manier. Ik ben nog elke dag blij dat ik nog niet bevallen ben. Maar kijk ook ontzettend uit naar het moment dat ik me weer goed ga voelen. En ik weet dat dat pas is op het moment dat ik bevallen ben. We bijten dus door. Al valt dat niet altijd mee.

Volgende week lees je over hoe we plotseling in een caravan terecht komen om de verbouwing in ons huis te ontvluchten en hoe ik de artsen smeek me te helpen.
]]>

27 February 2015
Mijn verzonden mamaswap
Nadat ik vorige week liet zien wat ik mocht ontvangen voor de Mamaswap kwam gelijk de vraag of ik mijn verzonden Mamaswap ook wilde laten zien. Natuurlijk wil ik dat! Bij deze dus mijn verzonden Mamaswap.

Ik kende mijn Swapmama totaal niet. En heel eerlijk gezegd kon ik ook maar vrij weinig met de beschrijving en de steekwoorden die waren meegestuurd. Toch wilde ik er een persoonlijke swap van maken. Door twee verschillende fotoproducten met een foto van de dochter van mijn Swapmama erbij te doen.

Wat zat er in mijn verzonden Mamaswap?
- 3 (oude) mama tijdschriften
- Theezakjes Winterthee
- Een teddybeer voor de dochter van mijn swapmama
- Een zelfgehaakte slinger in de kleuren wit, mintgroen en grijs
- Een sleutelhanger met daaraan een hanger met een foto, plus een hanger met de naam van de dochter van mijn swapmama
- Een letterbak in hart-vorm
- Een douchegel uit Frankrijk. Deze had ik nog liggen. Ik vind het zulk fijn spul!
- 2 fotoblokken. 1 met een foto van de dochter van mijn swapmama en 1 met een mooie quote
- Een kaars
Mijn swapmama vond de swap erg leuk. Dit was mijn allereerste swap en ik ga zeker proberen er de volgende keer meer creativiteit in te stoppen. De cadeautjes leuker in te pakken en er zo een nog leuker cadeau van te maken.

Ik heb er veel plezier van gehad om de swap te maken en was heel erg benieuwd naar de reactie. Een volgende keer doe ik zeker weer mee!

Deed jij mee met de Mamaswap? En wat heb je opgestuurd?
]]>
25 February 2015
Luuk is 11 maanden

Luuk is 11 maanden oud en dat betekent dat het tijd is voor een nieuwe maandupdate. Natuurlijk hebben we ook weer een video gemaakt samen.

Afgelopen maand is Luuk meer gaan stappen langs de bank af, hij krijgt meer klanken, kletst de oren van ons hoofd en begint ons op sommige momenten ook goed uit te proberen.

Ontwikkelingen

Lengte en gewicht

We mogen komende week pas weer naar het consultatiebureau na 3 maanden, dus zijn lengte en gewicht is nog even afwachten. Daar komt uiteraard nog een aparte update over. Ik ben wel heel benieuwd. Want we merken goed dat hij is gegroeid.

Hij krijgt wat meer spek op zijn lijf en schiet enorm de lengte in.

Staan & lopen langs de bank

Dit doet hij zo goed! Het gaat steeds beter, steviger en stabieler. Heel soms laat hij zichzelf wel eens los. En als hij dat doorheeft begint hij te wiebelen. Maar je voelt dat hij maar weinig steun nodig heeft van de bank en de tafel.

Met de salontafel gaat hij graag aan de wandel. En soms wil hij ook wel een paar stappen achter zijn loopwagentje zetten. Alleen als ik dat wil filmen of fotograferen zakt hij gelijk door zijn benen om verder te gaan kruipen. Tja.. Hopelijk lukt het komende maand wel.

Stembanden trainen

De hele dag is Luuk aan het kletsen. Hij maakt veel klanken. Zet soms zijn keel open om even te gillen of schreeuwen. En her en der komt er al een woordje uit. Papa en mama zegt hij inmiddels regelmatig. En Nana is ook een veelgebruikt woord. Zijn Zingende Woezel knuffel zingt “lalala”. Luuk zegt dan “nanana”. En als hij Nana roept, betekend het, dat hij zijn knuffel aan wil hebben. Zo leuk!

Hij zegt ook veel na. Met liedjes zingen maakt hij vrijwel dezelfde mondbewegingen. Hij kijkt bij alles wat ik zeg naar mijn mond om het na te doen. En ondertussen oefent hij flink door. Kletst tegen zijn houten blokken, lacht om de poes die voorbij komt en ook op de fiets heeft hij hele verhalen.

Nee schudden

Daar begon hij vorige maand mee, maar toen kon hij de link met “nee” nog niet leggen. Inmiddels wel! Hij doet soms dingen die niet mogen (lees: de kasten leegtrekken) en inmiddels begint hij zelf al nee te schudden als hij doet. Om vervolgens heel hard te lachen. Jazeker, hij weet het dondersgoed. Maar is ons lekker aan het uitproberen.

Haren trekken

Zodra Luuk de kans krijgt, trekt hij heel hard aan mijn haar. Inmiddels vind ik het niet grappig meer, want de tranen schieten er regelmatig van in mijn ogen. Ik hoop dus maar dat het een fase is. We hebben hem in elk geval geleerd om in 99% van de haartrek gevallen mijn haar te aaien. Maar soms vind hij het nog erg leuk om er heel hard aan te trekken.

Zwaaien

Kan hij nog steeds als de beste! Maar hij doet het niet meer de hele dag door. Wel als ik zeg, kom we gaan naar de keuken, zeg maar dag poes! Dan gaat Luuk even zwaaien haha. Daaraan kun je merken dat hij steeds beter gaat begrijpen wat we zeggen.

Huilen als hij zijn zin niet krijgt

Dit deed hij eigenlijk nooit. Maar toen hij laatst een kast opentrok en ik zei dat dat niet mocht, begon hij na het trekken van een enorme pruillip hartverscheurend te huilen. Met tranen! Luuk huilt vrijwel nooit met tranen. Sterker nog, ik vroeg me laatst nog af of zijn traanbuisjes niet verstopt zitten. Maar hij kan dus wel huilen met tranen. Hij was erg zielig toen hij niet aan de kast mocht komen. En ik op mijn beurt moet dan echt proberen niet heel hard te gaan lachen.

Maten

Luiers

We zijn weer een maatje verder met de luiers. Luuk draagt maat 5! Van de maat 4+ hebben we uiteindelijk maar 2 pakken gebruikt. Maat 5 zit goed.

Kleding

De laatste keren dat hij maatje 74 draagt zijn nu echt aangebroken. Alles wat nog in de kast ligt, krijgt hij nog een keer aan en daarna gaat het schoon gewassen in de bak met te kleine kleren. Hij heeft dus ook al regelmatig maat 80 aan en dat zit goed.

De rompers in maat 74/80 zitten niet goed meer, dus we zijn overgestapt op maat 86/92. En die zien er zo groot uit als je ze in de winkel tegenkomt. Maar ze zitten toch echt goed. Zijn alleen bij de mouwen nog iets te lang, maar dat is een kwestie van oprollen.

Eten & Drinken

Nog steeds eet Luuk alles wat we hem geven, hij laat nooit iets staan. Hij krijgt ’s morgens zijn pap vanaf de lepel, tussendoor eet hij fruit. Met lunchtijd een boterham. Halverwege de middag nog een fles en ’s avonds eet hij warm om daarna nog een papfles leeg te drinken.

Wel denk ik dat we er snel een fles vanaf gaan halen. Hij vraagt er ’s middags eigenlijk niet meer om. Waardoor we hem meer uit gewoonte een fles geven.

Tandjes

Nog steeds heeft Luuk alleen de twee onderste tandjes. Wel hebben we al een week of 2 last van zuur ruikende luiers, rode billen en een hele verdrietige Luuk. Bovenin zien we ook duidelijk een tandje aankomen, maar deze wil maar niet doorkomen. Hopelijk gaat niet zo lang meer duren.

Tandjes krijgen is voor Luuk duidelijk een groot drama. Erg balen!

Maandfoto

]]>

22 February 2015
Boterham voor je baby
Luuk eet iedere dag al heel goed een boterham (of twee) mee. Hier zijn we mee begonnen toen hij 6 maanden was. Wil jij je baby ook laten beginnen met het eten van een boterham? Misschien heb je dan wat aan deze stappen.

Onderstaande stappen hebben we puur op gevoel gedaan. Je merkt al snel genoeg of je baby er klaar voor is of niet. Durf je het niet aan? Wacht dan ook nog even. Of overleg met het consultatiebureau.

Broodkorstje

Toen Luuk 6 maanden oud was kregen we op het consultatiebureau te horen dat we mochten starten met het geven van een broodkorstje. Dit vond ik doodeng. Maar ik merkte al snel dat Luuk er goed mee om kon gaan. En ja, soms verslikte hij zich erin, omdat hij het broodkorstje te ver in zijn mond stopte. Maar ik heb nooit hoeven ingrijpen gelukkig.

Ik liet steeds meer stukjes brood aan de korst zitten, die Luuk er vervolgens zelf vanaf sabbelde. Broodkorstjes eten was een groot feest. Luuk werd helemaal enthousiast als hij de broodkorstjes zag liggen.

Vanaf de vork

Na een paar weken oefenen met de broodkorstjes, besloten we de rest van het brood in stukjes te snijden en met een vork aan Luuk te geven. Hij hapte de stukjes brood er goed vanaf en tussendoor at hij de broodkorstjes op.

De kontjes van de broodkorstjes lagen meestal na de lunch verspreid om zijn stoel heen. Maar zodra we merkten dat er steeds minder brood op de grond bleef liggen zijn we ook de korstjes mee gaan snijden. En lieten deze dus aan het brood zitten om dit net als de rest via de vork te geven.

Met de hand

Het eten vanaf de vork ging een hele tijd goed. Maar samen lunchen was wel erg gezellig. Luuk wilde steeds vaker het stukje brood met zijn hand eten. Dat doen wij immers zelf ook. Dus dat ging hij na doen.

Nu eet hij al een poosje zelf zijn boterham op. We leggen het op zijn kinderstoel en hij smult ervan. Zoals je op de foto’s kunt zien zit over het algemeen alles onder. De broodkruimels zitten in zijn haar en op zijn wang. Maar het eten is een groot feest.

Tussendoor heeft hij een hapje voor mama en dan weer een hapje voor zichzelf. En zo lunchen we iedere middag gezellig samen. We proberen inmiddels ook het brood op zijn bord te laten liggen en dit aan hem te geven. Zoals je begrijpt ligt het bord regelmatig met de stukjes brood op de vloer. Je kunt hier dan letterlijk van de vloer eten.

Maar ook dit zal hij zeer binnenkort vast en zeker begrijpen.

Beleg

We geven hem verschillend beleg op brood. We proberen iedere dag iets anders te geven. Hij vindt alles lekker, dus dat is fijn.

We geven hem;
- Kaas
- Ham
- Smeerkaas
- Appelstroop
- Geprakte banaan
- Pindakaas
Wel ben ik nog op zoek naar ander lekker broodbeleg voor de afwisseling. Hebben jullie nog tips?

Luuk geeft dus zelf goed aan wat hij wel en niet kan wat eten betreft. En dat is fijn. Ik ga af op wat hij aangeeft en samen vinden we steeds meer manieren uit om te eten.

Hoe heb jij het aangepakt om je baby brood te laten eten?
]]>
20 February 2015
Luuk in de sneeuw

Dol op de winter ben ik nooit geweest. Als kind vond ik sneeuw geloof ik wel leuk. Maar ik herinner me ook vooral het voorzichtige fietsen in het donker met gladheid ’s morgens vroeg om naar school te gaan. Dat vond ik helemaal niks aan. Maar toen er afgelopen week een laagje sneeuw viel in ons kleine landje vond ik dat we eraan moesten geloven. Luuk moest kennismaken met de sneeuw en daar wilde ik uiteraard foto’s van maken.

Joost was toevallig vrij en dus besloten we met zijn drietjes door het park achter de flat te gaan wandelen. Met zijn drieën wandelen we eigenlijk nooit. Op de een of andere manier komt dat er nooit van. Dus het was extra genieten zo.

Luuk kletste maar aan in de kinderwagen. En toen we door het park onder de bomen doorliepen vielen er al dikke druppels uit. Het begon flink te dooien en de meeste sneeuw was al weg. Gelukkig vonden we toch nog een groot stuk op het gras waar het nog wel wit was.

We hadden Luuk thuis in een warm skipak gehezen en een muts opgezet. Hij zou het dus niet koud krijgen. Ik zocht een plekje uit en liet hem zitten in de sneeuw. Dat vond hij maar wat vreemd. Hij begon gelijk aan de sneeuw te voelen en toen hij doorhad dat het koud spul was begon hij te huilen. Luuk’s eerste ervaring met sneeuw was dus niet echt een succes.

Gelukkig was papa mee en die kreeg Luuk al snel weer aan het lachen. Terwijl hij met Luuk begon rond te zwieren gierde de kleine man het uit van het lachen. Geweldig ook om zo’n foto te hebben. Luuk is best een mama’s kindje, maar lekker keten met papa vindt hij prachtig!

De sneeuw was geen succes. Voor ons alle drie niet trouwens. Doe ons het voorjaar maar. We kunnen niet wachten tot de eerste bloemetjes zichtbaar worden en de temperatuur een stuk omhoog gaat. En Luuk is natuurlijk niet voor niets op de tweede dag van de lente geboren!

Ben jij een wintermens?
]]>

1 February 2015
TAG: This or That – Mommy style

De This or That tag gaat al langere tijd door blogland heen. Linda bedacht daarop de This or That – mommy style tag. Joyce vulde ‘m in en besloot mij te taggen. Dus ik ging op mijn beurt zitten en koos steeds tussen 2 dingen. Uiteraard tag ik ook twee mensen.

Zwangerschap & Bevalling

~~Thuisbevalling~~ of ziekenhuisbevalling: Thuisbevallen mag na mijn vorige zwangerschap niet meer. En gelukkig gaat daar mijn voorkeur sowieso al niet naar uit. Ik vind het wel prettig dat alles bij de hand ligt en ik om pijnbestrijding kan vragen als dit nodig is.
~~Verloskundige~~ of Gynaecoloog: Mijn beste ervaringen zijn met de gynaecoloog. Al is mijn bevalling (op het nippertje) door een verloskundige in het ziekenhuis begeleid. Al ging op het laatst wel alles in overleg met de gynaecoloog.
~~Eten voor twee~~ of geen hap door keel vanwege maagzuur: En eigenlijk vooral omdat ik niets binnen kon houden. 24 weken lang ben ik kots en kotsmisselijk geweest. Regelmatig zat ik te knuffelen met de wc-pot. Mocht dit bij een volgende zwangerschap weer zo zijn, ben ik niet meer eigenwijs en zal ik vragen om medicatie. Het kan namelijk echt een groot deel van de zwangerschap verpesten.
Nesteldrang ~~voor~~ of na bevalling: Voor, tijdens en na de bevalling werd ons huis verbouwd door de woningbouw. Pas toen we na de kraamweek weer naar huis gingen kwam de nesteldrang op gang. Ook omdat ik voor de bevalling al wekenlang bedrust moest houden. Dus ik mocht toch niets doen.
Wel / ~~geen~~ foto’s van bevalling: Ik heb wel foto’s van de bevalling. En ook al heb ik ze pas een keer teruggekeken. Ik ben heel blij dat ik ze heb.
Geslacht bekend of ~~onbekend voor bevalling~~: Bij Luuk wisten we het met 15 weken. Toch vind ik het ook wel z’n charmes hebben om het niet te weten. Alleen weet ik niet of ik mijn nieuwsgierigheid ooit in bedwang zou kunnen houden.
Wel of ~~geen~~ buikband: Ik kon niet meer zonder broeken met buikband. Mijn buik groeide zo hard dat ik het echt nodig had als ondersteuning.
~~Zomer~~ of winter zwangerschap: Absoluut een winter zwangerschap. Als ik in de zomer ook zoveel vocht vast had gehouden, was het door de warmte vast nog meer geweest. En dan had ik helemaal niets meer kunnen doen vrees ik.
~~Pufcursus~~ of zwangerschapszwemmen: En dan vooral omdat ik zwemmen lekker vind. Maar eigenlijk wil ik geen van beide. Niets voor mij.

Opvoeding

~~Uitslapen~~ of vroeg op: Het liefst zou ik uitslapen. Maar helaas hebben wij een zoon die vroeg op is. Maar dan hebben we nog wat aan de dag.
~~Negeren of time-out~~: Geen van beide. Maar dat zeg ik nu. Ik denk dat ik het op een andere manier ga aanpakken. Vertel waarom iets wel of niet mag. Negeren wil ik eigenlijk sowieso niet. Dat is voor niemand goed lijkt me.
Vast dagritme of ~~kindvolgend~~: Het liefst ben ik kindvolgend. Dit zijn we ook geweest de eerste 9 maanden. Maar de laatste weken heeft Luuk een heel strak dagritme nodig. En aangezien hij het daar goed op doet, is het geen straf.
Wel / ~~geen~~ toetje bij niet eten: Absoluut wel. Ook in een toetje zitten voedingsstoffen. En iets eten is beter dan niets. Als het maar wel een verantwoord toetje is.
~~Kind eerder van tafel~~ of blijven zitten tot iedereen het op heeft: Dat spreekt voor zich lijkt me. Ik vind dat normaal.
Tv aan of ~~uit~~ overdag; Ik ben geen moeder die perse de televisie uithoudt overdag. Maar ik wil niet de hele dag kinderfilmpjes aan hebben staan. Daar heb ik geen geduld voor.
Beneden spelen of ~~op de kamer~~: Wij wonen gelijkvloers, maar Luuk speelt nu nog heel veel in de woonkamer. Wel spelen we soms samen in zijn eigen kamer.
Binnen of ~~buiten~~: Nu vooral binnen, maar ik hoop dat dit veranderd zodra Luuk kan lopen. En we samen naar de speeltuin kunnen hier achter de flat.
~~Om plassen heen lopen~~ of in de plassen stampen: Dat vind iedereen wel eens lekker toch? Ik ga dat Luuk niet verbieden. Tenzij hij hele nette kleding aanheeft vanwege een feestje ofzo.

Kindermode

Meisjes in jurk / rok of ~~broek met trui~~: Ik vind een jurkje bij meisjes altijd wel erg leuk. Maar ze kunnen ook prima een broek met trui aan.
~~Online~~ of offline shoppen: Mijn voorkeur gaat toch uit naar een stenen winkel. Dan kan ik een product voelen en kan ik beter inschatten of het stevig is of niet.
Pastelkleuren of ~~felle kleuren~~: Ik ben dol op pastelkleuren. Het hoeft van mij allemaal niet zo schreeuwend.
~~Effen~~ of met print: Printjes vind ik altijd leuk.
~~Nieuw~~ of tweedehands: Tweedehands kleding vind ik prima. Luuk gaat nu langzaam aan in maat 80 en ongeveer 80% van de kleding in maat 80 die hij heeft is tweedehands. Maar het ziet er nog prima uit. Zonde dan om alles nieuw te kopen toch?
~~Truitjes~~ of vestjes: Het is altijd wel makkelijk als je iets makkelijk aan en uit kunt trekken als de temperatuur veranderd. En een vestje hoef je nu eenmaal niet over je kindjes hoofd heen te trekken. Lekker makkelijk.
Rompertjes met korte of ~~lange~~ mouwen: Korte mouwen hebben dan toch mijn voorkeur. Met daaroverheen een shirtje met lange mouwen.
~~Biologische producten~~ of betaalbaar: Biologisch is hartstikke goed. Maar we kunnen het ons niet veroorloven biologische producten te kopen. Daar hebben we nu eenmaal het budget niet voor.
Sale of ~~nieuwe collectie~~: Ik ben gek op de sale!

Food

Koeienmelk of ~~geitenmelk~~: Zelf drink ik alleen maar koeienmelk.
Appel of ~~kiwi~~: Een appel vind ik heerlijk. En Luuk ook.
~~Banaanpannenkoeken~~ of boterham: Boterhammen vind ik makkelijker. Maar op zijn tijd is een banaanpannenkoek ook heerlijk.
Yoghurt of ~~ijs~~: Dan kies ik toch voor het verantwoorde toetje.
Water of ~~limonade:~~ Ik drink best veel water op een dag. Limonade eigenlijk nooit.
~~Zoute stengel~~ of rijstwafel: Luuk eet bijna dagelijks een mini rijstwafel. En die vind ik zelf ook erg lekker.
Boterham met ~~smeerkaas~~ of plak kaas: Luuk en ik zijn allebei gek op kaas.
~~Hollandse pot~~ of Italiaans / Oosters: Absoluut Italiaans of Oosters. Ook Luuk heeft een voorkeur voor niet-Nederlands eten.
Vers fruit of ~~knijpfruit~~: Vers fruit is wel zo lekker.
~~Pannenkoeken~~ of patat: Dan absoluut patat! Maar dat heeft Luuk nog nooit gehad. Pannenkoeken ook niet trouwens.

Online

Foto’s delen op ~~Facebook~~ of Instagram: Dan toch op Instagram. Op Facebook deel ik steeds minder foto’s. Ik vind de interactie op Instagram zo leuk.
Filmpjes kijken via Netflix of ~~Youtube~~: Dan toch via Netflix. Via YouTube kijk ik eigenlijk alleen vlogs of muziekclips.
~~Spelletjes~~ of filmpjes kijken: Ik kijk liever een filmpje.
Zappelin app of ~~Kindermodus~~: Ik heb de Zappelin app niet, maar dit lijkt me wel handig om soms eens een filmpje voor Luuk op aan te zetten. Verder is de kindermodus niet nodig. Hij mag zelf niets aanzetten.
Blogjes lezen of ~~nieuwssites lezen~~: Dan toch echt blogjes lezen. Het journaal kijk ik een keer per dag. Maar daar word ik meestal niet zo vrolijk van.
Smartfoon of ~~laptop~~: Dit vind ik wel een lastige. Maar ik zou echt minder goed zonder mijn smartfoon dan mijn computer kunnen denk ik.
~~Forum~~ of Facebook groep: Ik was altijd lid van fora. Maar sinds de Facebook groepen ben ik nooit meer actief geweest op een forum. Het is zo lekker makkelijk omdat je alles in 1 app kunt bekijken.
Whatsapp of Facebook messenger: Hier kan ik echt niet uit kiezen. Whatsapp gebruik ik veel met familie. En Facebook messenger is voor mij de MSN van vroeger. Even lekker bijbeppen met internetvriendinnen. Heerlijk vind ik dat!
~~Skypen~~ of bellen: Dan toch bellen. Al denk ik dat wanneer Luuk wat ouder is het soms erg handig kan zijn even te skypen met familie die wat verder weg woont. Kunnen ze elkaar toch even zien.

Ik daag Marlieke en Geertje uit om de tag ook in te vullen!
]]>

31 January 2015