De afgelopen twee weken kwam ik nauwelijks toe aan bloggen, maar daardoor hebben jullie nog 2 fotodagboekjes van me tegoed. Deze heb ik samengevoegd tot 1 groot fotodagboek. Hoe verliepen mijn laatste zwangere dagen en hoe zagen de eerste dagen na de geboorte van Maik eruit? Ik laat het je zien in dit dubbele weekoverzicht.
Jeetje, wat een buik had ik met 35 weken zwangerschap. Ik praatte jullie bij in een zwangerschapsupdate en vertelde daarin onder andere dat we gesproken hadden over het inleiden van de bevalling. Ik was het zo vreselijk zat allemaal en was erg bang dat de zwangerschapsvergiftiging zou toeslaan.
Ik kon steeds minder en Luuk proefde dat aan alles. Boze blikken, gooien met spullen, mij uitdagen en vooral heel erg druk zijn met niet luisteren. Zo zagen de laatste weken van de zwangerschap er een beetje uit.
Maar aan de andere kant kon hij ook weer heel rustig en lief naast me op bed liggen en me kusjes en knuffels geven. Het is allemaal niet meegevallen voor deze kleine grote knul.
Vocht in m’n hoofd. Overal hield ik vocht vast. Ik voelde me met de dag slechter en zie nu ik bevallen ben pas echt het verschil in mijn gezicht.
Op weg naar de peuterspeelzaal kwamen Luuk en Joost een ambulance tegen. Dat vond Luuk natuurlijk geweldig!
Ik ging op dinsdag weer naar het ziekenhuis, waar de controles niet zo goed bleken te zijn, dus moest ik weer bloedprikken en alles opnieuw laten onderzoeken.
We besloten het bed alvast op te hogen voor de kraamweek. Ik had een kruk nodig om in en uit bed te stappen. Vreselijk haha.
Vocht, vocht, vocht…
Luuk was 22 september exact 2,5 jaar oud en ik vertelde in een artikel hoe het met hem gaat.
Dat ja… Pregnancy problems zullen we maar zeggen…
Luuk werd opgehaald door opa en oma om een nachtje te logeren. En dat was heerlijk, Joost had een bedrijfsuitje en ik had de hele avond voor mezelf.
Luuk vermaakte zich goed in Rotterdam!
Ik ging ’s avonds Expeditie Robinson kijken bij Thea en Isabel en waggelde daarna door de flat weer terug naar huis.
Op naar het ziekenhuis voor een extra controle. Ik maakte nog even een lift selfie, want ik wist niet zeker of ze me nog wel naar huis zouden sturen met deze klachten.
Mijn moeder ging met me mee en de controles waren inderdaad niet goed. Maar met extra medicatie en een afspraak voor een extra controle op zondagochtend mocht ik weer naar huis.
Luuk kookte ondertussen een maaltijd voor me. Haha hij vindt dat Koekiemonster schort zo leuk en draagt het vaak om lekkere dingen te “koken” voor mij en Joost.
Ik ontving de foto’s van de zwangerschapsshoot die Simone maakte. Binnenkort zien jullie het eindresultaat hiervan. Maar bovenstaande foto is toch wel mijn favoriet.
En nog een andere favoriet. Luuk wilde eigenlijk niet op de foto tijdens de fotoshoot, maar deze foto vind ik toch erg leuk geworden.
De afspraak op zondagochtend gingen we niet halen, al op zaterdag voelde ik me niet goed en belde ik naar het ziekenhuis om te overleggen hoe of wat. We moesten direct komen en daar bleek dat de zwangerschapsvergiftiging zo goed als was doorgebroken.
Toch mocht ik weer naar huis, in de thuismonitoring…
En ik bereidde me mentaal voor op een week bedrust met dit uitzicht. Tja, er zijn slechtere uitzichten, maar die bedrust zag ik niet echt zitten om eerlijk te zijn.
De poes vond het wel gezellig dat we zoveel tijd op bed doorbrachten haha.
Op zondagochtend werden de spullen voor de thuismonitoring gebracht en werd uitgelegd hoe het werkt. Ik vond het best spannend om zelf een CTG en bloeddrukcontroles te moeten maken, maar het bleek vrij simpel te zijn.
De volgende ochtend werd ik al 10 minuten na het insturen van alle controles gebeld dat ik naar het ziekenhuis moest komen voor opname. De artsen durfden het niet meer aan om me thuis te houden.
En omdat ik te laat was om nog mijn eigen avondeten te bestellen, kreeg ik een maaltijd die overbleef.. Een of ander pompoen prutje. Gadver!
Mijn uitzicht voor in principe een week. Althans, dat was de bedoeling.
En zo zouden mijn ochtenden beginnen, met een CTG. Zo’n grafiek is mooi, want ze wilden dat de kleine man lekker zou blijven bewegen.
Daar lig je dan, met die banden om je buik…
De tweede avondmaaltijd was heerlijk! Hier wist ik overigens net dat ik de volgende ochtend ingeleid zou worden. Het eten kreeg ik niet op, want ik had vreselijk veel last van het die middag aangesloten magnesium infuus.
Ik keek wat naar Holland’s Next Top Model terwijl ik me geestelijk voorbereidde op de inleiding de volgende ochtend.
Daar lagen we dan, allebei op de verloskamer. Joost maakte zich het zo makkelijk mogelijk en had gelukkig zijn laptop meegenomen om zichzelf een beetje te kunnen vermaken.
We begonnen de inleiding met een CTG en daarna werd er gel toegediend waardoor ik nog langer aan de CTG moest liggen.
Het was vooral heel lang wachten de hele dag door en ik keek veel naar TLC om de tijd te doden, terwijl ik tussendoor wat weeën wegpufte..
Na 2 dagen inleiden en gel toegediend te krijgen, werden we teruggebracht naar de zwangeren afdeling, waar Joost gelukkig ook gewoon mocht blijven slapen. Dit was donderdagavond.
Luuk vermaakte zich ondertussen uitstekend bij opa en oma.
Op vrijdagochtend stuurde ik een vriendin deze foto van een van mijn infusen, ook mijn andere hand was voorzien van een infuus en ik wist inmiddels al dat ik deze dag zou gaan bevallen van onze kleine man.
En ja hoor, daar was hij. Deze foto stuurden we naar familie om te laten weten dat Maik geboren was. Hij werd kort hierna opgenomen op de neonatologie en 3 uur later werd ik halsoverkop naar de OK gereden voor een operatie aan mijn baarmoeder.
Pas halverwege de nacht was ik goed genoeg om vervoerd te worden naar de medium care om Maik eens goed te mogen bekijken. En aanraken… Hij mocht er niet uit en ik vond dit echt verschrikkelijk.
Kijk ons nou… Helemaal gebroken allebei… Achteraf weet Joost nog vrij weinig van dit moment.
De volgende ochtend werd ik verwend door het ziekenhuis met een lekkere verse smoothie.
En ik mocht weer naar Maik!
Voor het eerst na het moment na de bevalling dat hij in mijn armen lag. Ruim 14 uur oud. Jeetje wat was dit fijn zeg. Ik was heel moe, maar zo blij dat ik hem vast mocht houden.
Mijn kleine knappe binkie.
Mijn stiefzus beloofde het aan het begin van de zwangerschap al, ze bezorgde een broodje filet american. Heerlijk!
Het kolven ging best wel goed, wat was ik trots!
Terwijl Maik en ik nog (apart van elkaar) in het ziekenhuis lagen, waren de 2 oudste mannen thuis herenigd. En ze deden even lekker gek samen voor het slapen gaan.
Ondertussen kregen we een sneakpeak van de geboortefotograaf. Ik vroeg hier aan Joost of hij wilde kijken of Maik op Luuk lijkt.
Zondagochtend mocht Maik nog eventjes lekker bij me komen knuffelen, voor hij onder de blauwe lamp moest vanwege geelzucht.
Kijk die knappe bink nou liggen met z’n zonnebril. Echt wat was het verschrikkelijk om hem zo op de medium care te moeten achterlaten. Hij was heel onrustig en ik kon hem niet aanraken of vasthouden om hem gerust te stellen.
Mijn stiefzussen gingen die middag mee naar het verzorgingsmoment en maakten deze foto van Joost met Maik samen. Ik vind de blik van Maik hier zo mooi!
Zondagavond deed ik het voedingsmoment, terwijl mijn schoonzus mee was. Ik hoopte heel hard dat we Maik de volgende ochtend mee zouden mogen nemen, maar die kans werd heel erg klein geschat. Ik wist wel dat ik de volgende ochtend ontslagen zou worden, dus ik baalde als een stekker.
Komende week heel veel foto’s van mijn kraamweek. Of deze is gegaan zoals ik gehoopt heb van te voren, lees je dan!
Lees ook: Weekoverzicht #109
]]>
Leave a Reply