Living Arrows 26/52: Kleine vriendjes

Wauw, Living Arrows #26 alweer. Dat betekent dat de eerste helft van mijn project erop zit! Het is voor het eerst dat ik een project dat zo lang duurt, zo goed vol kan houden. En hoewel ik het in 2018 op een hele andere manier wil vormgeven, vind ik het toch wel heel erg leuk dat ik er zo mee bezig blijf. Deze week deden we niet veel bijzondere dingen, behalve dan dat we de verjaardag van Fons mochten vieren. En dat de kleine vriendjes elkaar daardoor konden zien.

Je kleine vriend is niet elke dag jarig en daarnaast is die eerste verjaardag toch wel heel bijzonder. Dus vertrok ik zaterdagochtend samen met Maik bepakt en bezakt met onder andere cadeautjes naar het nieuwe huis van Marije om de eerste verjaardag van Fons te vieren. Luuk en Joost bleven thuis, dus het was een mama en Maik dagje. Ook wel eens gezellig! De twee kleine mannen vonden het heel erg leuk om elkaar te zien. Fons pakte al snel speelgoed af van Maik en Maik liet het allemaal lachend toe. Tja, die is met een grote broer in huis wel wat gewend natuurlijk.

Het was mooi om te zien hoe makkelijk Maik bij iedereen op schoot wilde uit zichzelf en naar iedereen ging lachen die tegen hem begon te kletsen. Hij at een rijstwafel, keek toe hoe iedereen wat zat te eten en stal de show met zijn lach.

De jongens schelen op de dag af 3 maanden van elkaar. Precies een jaar geleden schrok ik me rot omdat Marije mij heel erg vroeg in de ochtend een app stuurde om te laten weten dat ze in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. 5 weken te vroeg, dus dat was eigenlijk niet helemaal de bedoeling. Zo snel als ik kon bestelde ik een pakje in maat 44. Totaal in de war door mijn eigen hormonen, want natuurlijk kon Fons dat pakje de eerste tijd helemaal niet aan, omdat hij alleen een luier aan kreeg. Drie maanden later beviel ik ietsjes te vroeg van mijn eigen kleine Maik en nu zijn we 9 maanden verder. En kijk de jongens nu eens tegenover elkaar zitten. Allebei iets te vroeg op de wereld gekomen, maar allebei kerngezond en prachtige kereltjes.

Hopelijk blijven de ventjes het zo goed met elkaar vinden, net als Marije en ik. Dan gaan we in de toekomst vast en zeker nog vaker leuke speeldates hebben.