Afgelopen week haalden we onze nieuwe vriend op, een hondenvriend. Sjef de Jack Russel. En Luuk was helemaal door het dolle heen. De afgelopen twee weken duurden te lang voor hem. Dat was de tijd dat hij moest wachten, vanaf het moment dat we hem vertelden dat we een hondje zouden krijgen.
Het lange wachten viel niet mee voor Luuk. Ik heb hem regelmatig uitgelegd dat Sjef nog te klein was om al opgehaald te worden en dat Sjef nog melk moest drinken bij zijn mama. Net als Maik een tijdje melk bij mij gedronken heeft. En om het duidelijker te maken, tekende ik een hondenpootjes met vakjes in mijn bullet journal. Elk vakje stond voor een nachtje slapen. En iedere ochtend gingen we samen het vakje inkleuren om af te tellen.
De nieuwigheid is er nu wel een beetje vanaf. Luuk leert steeds beter om Sjef wat vaker met rust te laten, als hij ligt te slapen of aan het eten is. En leert steeds beter om te gaan met het puppygedrag waarbij Sjef ineens aan Luuk’s broekspijp hangt. Hij vindt Sjef met grote regelmatig erg vervelend. Wat ook mag, puppy’s zijn erg schattig, maar hebben wel hele scherpe tanden en nagels. Maar bovenal is hij heel erg dol op Sjef. Aan iedereen op straat vertelt hij dat we Sjef hebben. Als we visite hebben, vertelt hij dat ze Sjef maar even met rust moeten laten en hij gaat graag met hem spelen met een touw of een bal.
Joost en ik zijn zelf opgegroeid met een hond thuis. En hebben hier veel goede herinneringen aan. Natuurlijk hopen we dat onze jongens het ook erg leuk gaan vinden en een goede band met Sjef zullen krijgen. Maar ik verwacht bijna niet anders. Dat komt vast en zeker goed!
Dit is foto 33 van het Living Arrows project dit jaar. Wil je er meer over lezen? Dat kan hier!
Doe je ook mee met het delen van een foto van je kind(eren) 1 keer per week, 52 weken weken lang? Post een foto op social media met de hashtag #LivingArrowsNL en ik kom de foto zeker bekijken!
]]>
Leave a Reply