13 dagen nog. En dan wordt Maik 1 jaar. Ik herinner me het nog als de dag van gisteren dat hij geboren werd. En tegelijkertijd is het alsof Maik er altijd al bij heeft gehoord. Nog 13 dagen en dan vieren we dat we geen baby meer hebben. Over 13 dagen is het een jaar geleden dat ik bevallen ben van Maik. Waar blijft de tijd?
Ik zie hem veranderen waar ik bij sta. Hij groeit als kool. Ineens zien we om de haverklap zijn handje over de eettafel glijden om te kijken of hij nog wat van ons af kan pakken. En hij hoeft echt niet meer vastgehouden te worden als hij in bad gaat. Als ik hem toch ondersteunend vast hou, krijg ik een blik alsof hij zeggen wil dat hij het wel alleen kan. Nu al!
En ook al heeft hij de laatste tijd wat last van zijn sprongetje en lijkt zijn ontwikkeling voor hem zelf eventjes te snel te gaan, hij blijft onze kleine vrolijke druif. Er gaat geen dag voorbij waarin we zijn kuiltjes in zijn wangen niet zien. Want die komen tevoorschijn als hij lacht. Of hij nou verkouden is, net met zijn hoofd de vloer heeft gekopt of hard aan de kant wordt geduwd door zijn grote broer, Maik blijft lachen. En dat is heel leuk om te merken. Echt een kind met een positieve instelling.
Emotioneel is het wel, die laatste dagen voor zijn eerste verjaardag. Het besef dat we hierna geen baby meer hebben, nooit meer, vind ik best wel heftig. Ik verbaas me erover hoe snel dit jaar toch weer voorbij is gegaan. En hoop tegen beter weten in, dat het tweede jaar ietsjes langzamer zal gaan, zodat we nog meer van onze kleine mannen kunnen genieten. Want dat doen we volop. Zelfs op de minder gezellige dagen!
Dit is foto 37 van het Living Arrows project dit jaar. Wil je er meer over lezen? Dat kan hier!
Doe je ook mee met het delen van een foto van je kind(eren) 1 keer per week, 52 weken weken lang? Post een foto op social media met de hashtag #LivingArrowsNL en ik kom de foto zeker bekijken!
]]>
Leave a Reply