Het is 3 weken geleden, dat Nicole van Meisje Eigenwijsje contact met me opnam om te vragen of ik mee wilde doen met haar zelfbedachte fotografie project Mama kijkt anders. Dit leek mij een erg leuk idee en ik plaatste de introductie blog nog geen paar dagen later online. Direct al kwamen er meer aanmeldingen en toezeggingen van mensen die mee wilden doen. Nicole had van te voren nooit kunnen denken dat het zo’n groot succes zou worden. Vanaf 1 augustus kwamen de eerste foto’s online en al snel waren er maar liefs 51 mensen die mee wilden doen. Zij heeft van bijna alle deelnemers de foto’s gebruikt voor hele gave collages. Zo zie je maar dat elke mama anders kijkt.
Weet je niet wat Mama kijkt anders inhoudt? Lees dan vooral mijn intro-blog nog even door.
Vanwege privé-omstandigheden kwam ik er niet elke dag aan toe om de foto te maken en uploaden, maar na een inhaalslag heb ik de eerste week toch volbracht. Kijken jullie mee naar de foto’s?
Dag 1: Beste vriend. Luuk’s beste vriendin is op dit moment toch Akira. Tijdens de voedingen en het verschonen van Luuk “helpt” Akira mee door bijvoorbeeld aan Luuk’s voetjes te likken of hem in zijn nek te kriebelen met haar snorharen.
Dag 2: Eten. Luuk krijgt alleen nog maar melk. Wel waren we begonnen met vaste voeding, maar hij is hier duidelijk nog niet aan toe, dus krijg hij lekker alleen maar de fles. De voedingen zijn echte rustmomentjes hier thuis. Meestal geef ik hem de fles ook lekker bij ons op bed, hij ligt dan op het voedingskussen en zo kunnen we elkaar goed aankijken en contact maken. Meestal liggen we hand in hand tijdens de voedingen en daarna is het knuffel en kroeltijd.
Dag 3: Haar. Op Luuk’s kale plek op zijn achterhoofd beginnen weer haartjes te groeien. Als ik naar foto’s van net na de bevalling kijk zie ik wat een volle bos haar Luuk eigenlijk had, daar is niet veel van over gebleven, behalve het matje net boven zijn nek haha. Heel fijn dus dat het lekker begint te groeien, ik kan niet wachten tot we met gel een kuif kunnen maken!
Dag 4: Water. Luuk is niet zo’n fan van in bad gaan. Samen douchen gebeurt hier dus vaker dan badderen. Maar daar maak ik geen foto’s van. Hier dus een al wat oudere foto. Luuk was hier geloof ik een week of 6. Het is eigenijk de enige bad-foto waar je hem ziet genieten. Meestal kijkt hij wat angstig om zich heen, we doen hem dus vrij weinig in bad, tenzij het echt nodig is om wat poeprestjes te weken haha.
Dag 5: Groen. Luuk is dol op bomen en struiken, vooral als ze groen zijn. Hij kan er minutenlang met open mond naar staren. Helaas voor hem heeft mama geen groene vingers, de meeste planten overleven het maar een paar dagen hier thuis, dus er is maar weinig groen te vinden hier. Gelukkig wonen we tussen de bossen, tijdens elke wandeling kan hij dus zijn ogen uitkijken.
Dag 6. Trots. Ik spreek niet snel naar een ander uit dat ik trots op hem of haar ben, ik ben een open boek, maar geef mijn hart maar zelden bloot. Maar bij Luuk spat ik bijna uit elkaar van trots en sta ik regelmatig te dansen en te kraaien naast de box als hij weer iets nieuws probeert en roep dan uit hoe trots ik op hem ben. Tot groot vermaak van Luuk, die vrolijk mee kraait en lacht. Ik ben apetrots op hem, op alles wat hij nu al kan en doet. Hoe hij met een vrolijk gezicht de wereld bekijkt, hoe hij voorloopt op de ontwikkeling van de meeste leeftijdsgenootjes, hoe hij snel alles door heeft. Heerlijkheid, ik word elke dag trotser op hem en stiekem ook op mezelf. Een vrolijke baby geeft (volgens mij) toch aan dat hij zich goed voelt bij ons, dat hebben we maar mooi geflikt!
Dag 7: Dieren. Na een pittig weekje waarin we moeilijke keuzes moesten maken was het gisteren tijd om samen even naar Dierenpark Amersfoort te gaan (tevens 1 van de doelen van mijn Day Zero Project!). Luuk heeft het grootste deel van de tijd lekker liggen slapen, maar toen ik even op een bankje bij de giraffen was gaan zitten om een boterhammetje te eten werd Luuk wakker. Ik haalde hem uit de wagen en liet hem de giraffen zien, hij kraaide het uit van pret. En bleef ze maar volgen met zijn ogen. Later zaten we op een terrasje om allebei wat te drinken en achter ons waren een stel aapjes ruzie aan het maken, dat geluid trok Luuk’s aandacht en met grote ogen keek hij over mijn schouder heen naar de apen. Zo leuk om te zien dat hij meer oog krijgt voor de dingen om zich heen. Een dagje dierentuin is zo wel heel leuk, gelukkig hebben we een abonnement. Dus we gaan gauw weer!
]]>
Leave a Reply