Het was eind april, toen ik een lastige beslissing moest nemen. Ik kwam in het ziekenhuis terecht vanwege uitdrogingsverschijnselen door het vele braken en moest een stapje terug nemen. Niet alleen mijn lichaam gaf dit aan, maar ook de artsen kwamen dit regelmatig aan me vertellen. Ze verklaarden me voor gek dat ik nog volledig aan het werk was. “Ga toch de ziektewet in!” werd me steeds verteld. Maar dat is als zelfstandig ondernemer niet zo makkelijk. Toch ging ik minder werken en of dat bevalt?
De beslissing om minder te gaan werken viel niet mee. Ik werk als gastouder en heb te maken met contracten die ik met ouders heb. Van de ene op de andere dag stoppen met werken was voor mij geen optie. Maar er moest duidelijk wel iets gebeuren. Vier lange dagen van 8 tot 18 werken en op een enkele dag zelfs tot 19/19:30, werd iets te gortig. Mijn lijf kon het niet meer aan. Helaas. Ik voerde veel gesprekken met mensen die dichtbij me staan om te kijken wat ik zou kunnen doen. Maar de conclusie werd al snel duidelijk. Toch contracten beëindigen en er maar met eentje doorgaan, waardoor mijn werkdagen nog ‘maar’ 7 uur zouden duren.
Uiteraard hield ik me aan de maand opzegtermijn en dat was best wel even door bikkelen. Gelukkig kreeg ik waar het kon hulp aangeboden om de lange dagen toch nog enigszins goed door te komen. Maar het brak me wel op. Tot de laatste werkdag was aangebroken. Ik voelde vrijwel alleen maar opluchting en dat gaf wel aan dat onbewust voor mijzelf de koek toch ook wel een beetje op was.
Nu werk ik nog 7 uur per dag. Iedere middag om 15:00 uur eindigt mijn werkdag en heb ik tijd voor ziekenhuisafspraken, tijd voor Luuk of tijd om even lekker met mijn benen omhoog te gaan zitten. Ik hoef niet na te denken op welke dagen welke kinderen komen, dit is namelijk iedere werkdag hetzelfde en dat geeft me veel rust. Terwijl de kinderen zelfstandig spelen, doe ik mijn kleine rondje in het huishouden en als zij rusten, rust ik mee. Tussendoor knutselen we en als het even kan gaan we naar buiten.
Ik ben zoveel meer uitgerust in de weekenden. Ik lig niet meer 2 dagen op bed om bij te komen van de werkweek. Dit kan ik immers doordeweeks gewoon al doen aan het einde van de dag. Hierdoor heb ik meer energie om af en toe wat leuks te doen. Of om iets in huis aan te pakken. Want tja, die nesteldrang die is nog steeds volop aanwezig.
Hoewel het maken van de beslissing absoluut niet makkelijk was, ben ik blij te merken dat het wel de juiste beslissing was. Natuurlijk mis ik de kindjes. En natuurlijk mis ik de inkomsten. Ik heb namelijk maar liefst de helft hiervan moeten inleveren. Maar het was of dit of helemaal stoppen met werken omdat mijn lijf het niet aan zou kunnen. De artsen hadden dus zeker gelijk. En ik weet zeker dat wanneer ik gewoon een baan in loondienst zou hebben gehad, ik die periode in de ziektewet zou zijn gegaan. Misschien had ik er zelfs nog steeds wel (deels) ingezeten, terwijl ik nu door een stapje terug te doen, vrijwel hetzelfde bereikt heb. Namelijk rust in mijn hoofd en een lichaam die de zwangerschap weer aan lijkt te kunnen.
]]>
Leave a Reply