Vakantie

Als kind keek ik altijd enorm uit naar de zomervakantie. En ja, dan gingen wij ‘weg’. Ik vond het heerlijk en bijzonder dat ik dat kon zeggen. Want op vakantie gaan was in die tijd niet vanzelfsprekend, lang niet iedereen uit mijn klas deed dat. Onze vakantiebestemmingen waren verre van exotisch, maar ik genoot met volle teugen. Als je het mij vraagt wordt een exotische vakantie sowieso zwaar overschat. Ik ben gewoon niet zo van de extremen.

Toen kwam het moment dat ik zelf de vakanties moest gaan regelen en zelf de spullen moest inpakken. En aangezien ik op mijn negentiende mijn oudste zoon al had, moest ik natuurlijk ook voor hem inpakken. Noem me een zemel, maar man, wat is zo’n vakantie een hoop gedoe! Je wilt het toch goed geregeld hebben. Dan besef je ineens ook hoeveel je ouders al die tijd geregeld hebben.

Afgelopen herfstvakantie was het zover. Na twee jaar niet meer op vakantie te zijn geweest, gingen we weer eens op vakantie. Het werd een midweek op een vakantiepark. Het was een heerlijk huisje, helemaal ingericht op (kleine) kinderen. Waar ik persoonlijk echt enorm van heb genoten was het ligbad, ik was er dagelijks in te vinden. Maar ondanks dat ik er ontzettend van heb genoten, begin ik liever niet meer aan een midweek. Toen we namelijk de spullen hadden ingepakt leek het net of we gingen verhuizen in plaats van dat we op vakantie gingen!

Mijn oudste zoon Johan (14) daarentegen is nu op de leeftijd dat hij gek is op vakantie. En ik begrijp hem helemaal! Hij heeft twee paar opa’s en oma’s waar hij -bijna altijd- mee op vakantie mag en dat beperkt zich niet tot Nederland. Onze ouders gaan tegenwoordig ook meerdere keren per jaar op vakantie. Ik gun het ze van harte hoor, maar hoe anders is dat dan hoe het in ‘mijn’ tijd ging. Ik logeerde in de vakanties wel eens bij mijn opa en oma in Utrecht, of bij mijn oma in Leeuwarden. Ik vond het geweldig, de dagjes weg met mijn opa of oma staan me helder voor de geest. Maar gekker dan dagjes weg werd het niet. Het kwam ook niet bij me op dat je met je grootouders op vakantie zou kunnen gaan.

Wat ik wel eens lastig vind, is dat ik merk dat Johan de vakanties bijna als vanzelfsprekend ervaart. Ook hem gun ik de vakanties natuurlijk van harte, maar ik weet niet of hij zich voldoende realiseert dat vakanties geld kosten. Mijn vader is, en was, van de categorie: in de zomer ga je op vakantie. Manlief en ik zijn tegenwoordig van de categorie: wij vermaken ons thuis ook prima, op vakantie gaan is geen noodzaak. Vandaar dat wij deze zomer dan ook -weer- geen vakantieplannen hebben. Wij staan niet tegelijk met half Nederland in de file en hebben geen vertraging what so ever. Saai? Nee hoor, juist heerlijk rustig en relaxed! Daar zijn vakanties toch ook voor?