Jeetje wat zijn de afgelopen weken voorbij gevlogen. Al voordat je het weet zit je ’s nachts weer rechtop in je bed om de kleine man te voeden en even later gaat de wekker van Joost omdat de dag weer begint. Nu begrijp ik waarom ouders altijd zeggen dat kinderen binnen no time 18 zijn. Want je knippert met je ogen en er is alweer een dag voorbij.
Maar wat is het fan-tas-tisch! Direct vanaf het moment dat Luuk ter wereld kwam is zo’n minimensje afhankelijk van je. En dat is even wennen. Niet de deur uit kunnen op de momenten dat het uitkomt of je even wat nodig hebt. We moeten plannen. Is er genoeg te eten in huis? Hebben we voldoende luiers liggen? Want stel nou dat Luuk een minder dagje heeft, dan lukt het helemaal niet om even richting de winkels te gaan, maar eten en poepen doet ie toch.. Is hij aan het huilen door krampjes of maagzuur biedt slapen op mijn borst de beste troost. Kan hij niet slapen om wat voor reden dan ook, dan is het toch het fijnst in mama’s armen. Met als resultaat dat ik soms niet voor 12 uur ’s middags uit bed ga, want dan lig ik al urenlang alleen maar naar dat kleine ventje in mijn armen te staren. En hij staart terug, steeds meer. En terwijl ik zie dat zijn ogen bijna dagelijks van kleur veranderen en zijn lange plukje haar bovenop de achterkant van zijn hoofd steeds van model veranderd, volgt hij mijn bewegingen, terwijl hij af en toe een gek gezicht trekt om zijn luier vol te produceren. Ik, die onrustig werd van helemaal niks doen de afgelopen maanden, lig uren op bed, alleen maar naar mijn eigen baby te kijken. Wie had dat ooit gedacht?
En zo leven we al een maand. 1 maand is er alweer voorbij sinds onze mooie Luuk geboren is. 1 maand.. Niet te geloven dat de tijd zo snel gaat. Maar nu hij elke dag meer lijkt te doen en steeds meer contact zoekt met zijn ogen en zijn handen, kan ik ook eigenlijk niet wachten op alles wat ons de komende maand gaat brengen. Ik ben alweer een maand moeder. En dat blijf ik ook nog eens voor de rest van mijn leven. Bizar, maar ook zo gaaf tegelijkertijd!
]]>