Lid van de sportschool

Al een tijdje twijfelde ik over het sporten in een sportschool. Jaren geleden was ik lid van een sportschool in de buurt en ik ging vaker niet dan wel. In eerste instantie omdat het niet uitkwam, daarna omdat mijn sportmaatje en ik nauwelijks op dezelfde tijden konden. Toch besloot ik vorige week de stoute (sport)schoenen aan te trekken en me aan te melden bij een sportschool hier vlakbij.

Het afvallen gaat niet zoals verwacht. Terwijl ik weet dat ik het veel beter vol kan houden als ik er ook bij sport. Hoewel ik voor ik ga nooit zin heb, ben ik achteraf altijd blij dat ik toch ben gegaan. Ik krijg er energie van en vind het zonde om foute dingen te eten, omdat ik net zo goed bezig ben geweest. Daarbij gaat het drinken van water altijd een stuk beter wanneer ik ben gaan sporten.

Het klinkt misschien wat gek, maar ik ben nog nooit de allereerste keer alleen naar de sportschool gegaan. Ik ging altijd samen met iemand. Een vriendin, een vriend of mijn moeder. Met als resultaat, dat ik wanneer zij niet gingen, zelf ook niet meer ging. Maar alleen een sportschool binnen stappen, waar in mijn ogen, allerlei slanke mensen zich in het zweet staan te werken, zag ik niet zo zitten. Het leek een hele grote stap te zijn. Maar wel een die nodig was, anders zou ik waarschijnlijk ook weer thuisblijven als mijn sportmaatje een keer niet kan.

Daarom besloot ik twee weken terug online een abonnement aan te vragen bij Fit For Free. Die sportschool is hier nog net geen tien minuten fietsen vandaan en is goed te betalen. En ik ging. Vorige week zondag pakte ik, zodra Joost uit bed was, mijn spullen en reed naar de sportschool toe. Ik schrok me rot, het was super druk op de parkeerplaats en even kreeg ik koudwatervrees. Ik was bang dat ik nu steeds moest wachten tot er apparaten vrij waren. En wat doen mensen die staan te wachten? Die kijken om zich heen. Maar worden ook bekeken. En dat is iets waar ik altijd zo bang voor ben in een sportschool.

Toch ging ik naar binnen, ik meldde me bij de balie en kreeg mijn sportpas en kreeg gelijk een rondleiding door de sportschool. Het was wel druk, maar ik zag ook dat er voldoende ruimte was en dat er niemand stond te wachten tot er een apparaat vrij was. Ik kreeg zelfs wat bemoedigende glimlachjes her en der en dat was fijn. Ik ging richting de kleedkamer om me om te kleden en stapte zelfverzekerd met mijn eigen muziek in mijn oren de sportzaal weer in. De crosstrainer op om er 10 minuten later weer vanaf te stappen. Ik deed een rondje fitness apparaten en merkte weer hoe slecht mijn conditie eraan toe is.

Maar wat ik vooral merkte was de relaxte sfeer. Niemand keek naar elkaar. Nu is de indeling van de sportschool daar ook wel op gebouwd. Iedereen kijkt dezelfde kant op. Je kunt elkaar dus ook nauwelijks aankijken, tenzij je op zij kijkt. En daardoor voelde ik me al snel op mijn gemak. Na vijf kwartier trainen liep ik terug de kleedkamer in, omkleden en met een rood en bezweet hoofd weer naar buiten. Op naar huis. Met een goed gevoel. Mijn zondag kon niet meer stuk. Het is waar, sporten geeft je energie! Ik ben blij dat ik deze stap genomen heb.

Sport jij in een sportschool?