365 dagen geleden was het zover. Eindelijk konden we hem in onze armen houden na al die maanden knokken om hem binnen te houden. Wat waren we blij en trots! Onze Luuk was geboren. Hij maakte ons papa en mama.
Hoe vaak ik niet heb gehoord dat de tijd zo snel gaat als je eenmaal kinderen hebt. Ik geloofde er niets van. Waarom zou de tijd nog sneller gaan als je eenmaal ouders geworden bent? Inmiddels begrijp ik het helemaal. Het afgelopen jaar was fantastisch, fijn, mooi en soms heel erg vermoeiend. Maar een groot deel van dat jaar werden we geleefd. Geleefd door de kraamweek, het kraambezoek, het wennen aan elkaar en her en der door de sprongetjes waar Luuk doorheen ging.
Soms is het zo hard werken, dat je vergeet om ook regelmatig te genieten. Te genieten van het spelen samen, te genieten van de nieuwe dingen die hij leert en te genieten van het feit dat hij nog een baby is. Want hij werd een dreumes waar we naast stonden. Je knippert drie keer met je ogen en hij kan ineens nog meer dan daarvoor.
Maar wat hebben we het goed gedaan met zijn drietjes het afgelopen jaar. Soms was het een beetje uitvogelen hoe we sommige dagen nu weer door moesten komen of wat er met Luuk aan de hand was als hij huilde. Maar over het algemeen lukte het altijd door ons gevoel te volgen.
Vandaag vieren we Luuks verjaardag met naaste familie en vrienden. Ik ben zo benieuwd naar wat hij van alle versiering en visite gaat vinden. En of hij zin heeft om flink in de taart te gaan meppen. Natuurlijk maken we foto’s en gaan we jullie mee laten nagenieten van deze dag.
Mijn baby is een dreumes geworden. Mijn baby is geen baby meer. Hij is 1 jaar!
]]>
Leave a Reply