In de Mama valt af serie neem ik jullie iedere week mee in mijn strijd tegen de kilo’s. Er zijn verschillende redenen waarom ik graag wil afvallen. Misschien zijn ze voor de hand liggend, misschien ook niet. Ik vond het tijd om het op een rijtje te zetten. Vooral voor mezelf. Zodat ik soms even kan kijken waarom ik die strijd ook alweer aan ga. Om zo gemotiveerd te blijven. En misschien hebben jullie er ook wel wat aan.
Blij zijn met mijn spiegelbeeld
Ik ben totaal niet blij als ik in de spiegel kijk. Vanaf net boven mijn borst tot de bovenkant van mijn hoofd gaat het nog wel. Al kan ik daar natuurlijk ook erg kritisch over zijn. De rest van mijn lichaam vind ik verschrikkelijk. De after-zwangerschap littekens zijn erg zichtbaar. De striae zit niet alleen op mijn buik, maar ook op mijn borsten en benen. Wanneer ik afval, blijft het vel hangen. En ik weet dat ik dat alleen weg krijg door te trainen.
Het oplossen door leuke kleding te dragen werkt niet altijd. Sowieso vind ik het lastig om passende kleding te vinden die me leuk staat. Ik pak of te grote, of te kleine kleding. En echt veel nieuwe dingen aanschaffen zie ik niet zitten. Ik wil namelijk maar al te graag in die broek die een maatje te klein in mijn kast ligt te wachten tot hij gedragen wordt.
Een make-upje smeren doet wonderen. Eenmaal opgemaakt kan ik mezelf iets meer waarderen. Maar eigenlijk is het alleen maar een masker. Ik wil blij zijn met mijn spiegelbeeld. Zelf kunnen zien dat de kilo’s eraf zijn. Ik wil mijn lichaam meer kunnen waarderen.
Gezondheid
Met de erfelijke ziektes die door de familie heen gaan is het oppassen geblazen met sommige dingen. Goed voor mijn lichaam zorgen zou al een groot deel van de risico’s weg kunnen nemen. Mijn BMI omlaag krikken zou ook al helpen. Maar aan de andere kant is het ook zo makkelijk om even fastfood te eten als het qua gezondheid in de familie niet gaat zoals het hoort. Wanneer de zorgen voor een ander het zorgen voor mezelf wegneemt vind ik het verschrikkelijk moeilijk om de knop weer om te zetten.
Maar ik weet dat het moet. Toen in de zwangerschap bleek dat ik zwangerschapsdiabetes had, werd er direct duidelijk gemaakt dat ik binnen toen en 5 jaar diabetes type 2 kan gaan ontwikkelen als ik niet voor een goed eetpatroon zorg. Goed, gezond en gevarieerd eten is erg belangrijk als je in zo’n hoge risico groep valt. Daarnaast is de (erfelijke) hartafwijking die mijn vader heeft, er ook 1 die hoogstwaarschijnlijk beter in goede banen te leiden is als mijn lichaam verder gezond is. Wanneer ik niet ook nog eens extra kilo’s mee moet slepen. Maar zorg voor een conditie die op peil is en waar ik op terug kan vallen mocht er iets gebeuren.
En ook al kun je aan de erfelijkheid vrijwel niets doen. Wanneer ik ervoor kan zorgen dat de risico’s kleiner worden, door goed voor mezelf te zorgen. Dan ben ik dat verplicht naar mezelf én aan mijn gezin.
Ik wil trots zijn
Vrijwel nooit ben ik trots op mezelf. Ik vind dat ik altijd beter kan. Misschien ben ik wat te kritisch naar mezelf. Dat hoeft niet alleen maar een slechte eigenschap te zijn. Maar wat betreft de strijd tegen de kilo’s moet ik soms ook trots kunnen zijn vind ik. Elke pond die eraf gaat is een overwinning. En op iedere overwinning zou ik trots mogen zijn.
Wanneer ik trots ben op mezelf, straal ik dat uit. Dat weet ik. Dus moet ik proberen vaker het kritische aspect een beetje los te laten en het gevoel van trotsheid meer toelaten.
Goed voorbeeld voor Luuk
Buiten dat alles wil ik een goed voorbeeld zijn voor Luuk. Het leeg eten van een zak chips is niet het juiste voorbeeld. Wanneer ik vaker kies voor een gezond tussendoortje en verantwoorde maaltijden, dan weet ik dat Luuk dat automatisch zal overnemen. Als allebei je ouders de aanleg hebben om aan te komen, dan zal dat voor jezelf waarschijnlijk ook zo zijn. Ik hoop dat ik Luuk kan behoeden van een strijd met zichzelf en de strijd tegen de kilo’s.
Goed voorbeeld, doet goed volgen. En ik hoop dat we dit op een goede manier op Luuk kunnen overbrengen.
En jij? Waarom wil jij afvallen?
]]>