Om eerlijk te zijn had ik nooit gedacht dat dit moment al zo snel zou komen. Luuk was namelijk echt verslaafd aan zijn speen. En zoals het een echte peuter betaamt, kon hij mij helemaal om zijn vinger winden en veel vaker met zijn speen rondlopen dan de bedoeling was. Een tijdje geleden maakten we al de deal dat hij zijn speen alleen nog maar zou hebben tijdens het slapen. Maar Luuk trok zich ook graag terug op de bank als hij moe was en dan gaf ik hem vaak ook zijn speen. Toch is het gelukt, mijn peuter heeft geen speen meer!
Waarom stoppen?
Tja, waarom zouden we al stoppen met de speen? Luuk is nog geen drie jaar. En er zijn heel veel kinderen die op die leeftijd (of zelfs ouder!) nog een speen hebben. Maar na een bezoekje aan de tandarts bleek dat Luuk’s tanden de vorm van zijn speen aanhouden. En wat blijkt? Als we zo snel mogelijk zouden stoppen met de speen, is de kans nog heel erg groot dat zijn gebit uit zichzelf weer netjes wordt, zonder beugel of andere ellende. Joost en ik hebben allebei beugels gehad en weten dat het geen pretje is. En dan hebben we het nog geen eens over de bijkomende kosten voor een beugelbekkie. Dat willen we dus, voor zover dat kan voorkomen voor Luuk.
Hoe zijn we gestopt?
Vorig jaar ontving ik het boek van de Lumies om te reviewen. Op dat moment vond ik Luuk nog te jong om definitief te stoppen met de speen, dus ik heb het bewaard voor een later moment. En dat moment was er afgelopen week. We hadden het met Luuk over hoe groot hij is en dat hij geen speen meer nodig heeft. En direct heb ik het boek erbij gepakt. We hebben het samen gelezen en aan het eind van het verhaal, heeft Luuk zijn speen in het doosje gestopt om aan de Lumiebaby te geven. Hij deed het zonder problemen. Daar was ik best een beetje verbaasd over. Omdat we op een flat wonen en het doosje dus niet in de tuin konden begraven (daarbij, wie gaat er met die vrieskou in een harde grond staan graven?!), heb ik het doosje samen met Luuk bij de voordeur gezet. Hier bleef hij bij zitten wachten. “Waar zijn de Lumies nou?” vroeg Luuk regelmatig. Dit hield hij een paar uur vol. Op een ongezien moment heb ik het doosje weggehaald en de keuken in gegooid. He wat jammer, de Lumies waren geweest zonder dat we het zagen, haha! Luuk was er toch een beetje van ontdaan.
De eerste nachten
Ik was best een beetje bang voor hoe de nachten zouden gaan. De eerste avond ging Luuk ruim 2,5 uur later slapen dan de bedoeling was. We hebben hem nadat hij niet in slaap kon komen (want hij probeerde te zuigen als hij in slaap viel en dat ging niet, dus werd hij weer wakker), nog maar even laten spelen in de hoop dat hij heel erg moe zou worden. Dat werkte. Maar zo wilden we het niet iedere dag gaan doen. We beloofden hem een cadeautje te geven als hij de hele nacht zonder speen zou slapen. Toen hij eenmaal sliep, bleef hij slapen tot de volgende ochtend. En had hij zijn cadeautje (een klein auto’tje) absoluut verdiend.
Lees ook: Groeipijn bij peuters
Een enkele keer vroeg Luuk nog om zijn speen, maar na korte uitleg dat hij nu groot is en geen speen meer nodig heeft, was het vaak alweer goed. Na de eerste nacht werd Luuk ziek en ik hield mijn hart vast om hoe hij nu in slaap zou vallen. Een zieke peuter is gewoon echt heel zielig. Maar hij ging slapen zonder problemen. En dat deed hij de derde nacht ook. En inmiddels tik ik deze blog terwijl hij voor de vierde nacht op rij zonder speen slaapt. Hij heeft er niet meer om gevraagd vandaag. Het is gelukt. Onze peuter is van zijn speen af en ik had niet verwacht dat dit zo gemakkelijk zou gaan.
Ik ben stiekem wel blij dat Maik totaal geen fan is van speentjes en ik hoop dat hij niet (net als ik vroeger) zal gaan duimen, want dat is veel moeilijker om af te leren. We hopen maar dat Luuk’s gebit gauw weer terug gaat vormen en er geen blijvende schade door zijn speengebruik zal zijn. Wij zijn in elk geval apetrots op onze kleine grote knul, dat hij dit zo ontzettend goed gedaan heeft.
Hoe heb jij de speen afgeleerd bij je kind?
]]>