Waarom ik graag wil verhuizen

Vierenhalf jaar geleden kwamen we hier wonen. Na een antikraak woning te moeten verlaten, konden we alleen hier een woning krijgen. Op dat moment waren we er erg blij mee. Een vierkamer appartement. Genoeg ruimte om te werken, wonen en ook nog kinderen groot te brengen. Inmiddels denk ik er een beetje anders over.

Onze buurt staat in deze omgeving absoluut niet goed bekend. Het is een echte multi culti wijk, met heel veel mensen op relatief weinig ruimte. Alleen in onze flat zijn al 360 woningen. En dan staan er nog 3 van zulke flats in dezelfde straat. Ik had nooit problemen met de buurt. Maar sinds ik moeder ben zijn er verschillende redenen waarom ik hier weg wil.

♥ Er worden nog wel eens dingen van de flat gegooid. Ik ben altijd erg op mijn hoede als ik met Luuk in de kinderwagen langs de flat af loop. Het zal je gebeuren dat er iets op je hoofd valt, wat van 13 hoog naar beneden wordt gegooid. Ik wil niet weten hoe dat afloopt.

♥ Wij hebben het niet zo op onze naaste buren en zij niet op ons. De dochter van mijn buurvrouw is 50+ en woont nog bij haar moeder. Daarbij heeft ze stemmen in haar hoofd en loopt de hele dag te roepen dat wij “geile hollanders” zijn. Niet wij, als in Joost en ik, maar gewoon in het algemeen. Ze zegt het de hele tijd als ze op het balkon is. Niet gezellig als je ligt te bakken in de zon. Daarnaast hebben we ook nog een blinde buurman die niet echt blind lijkt te zijn en de beste man klaagt werkelijk over alles. Terwijl ik me echt niet voor kan stellen dat hij last van ons heeft.

♥ Vorige week in de speeltuin was er een joch van een jaar of 7 die Luuk sloeg. Daarvoor zei hij al een aantal keer dat hij “baby’s haat”. En moeder stond erbij en keek ernaar, maar greep niet in. Ja ze deed alsof, maar toen ik Luuk oppakte om weg te gaan, omdat hij een klap kreeg van zo’n grote knul, mocht ik doodvallen van moeder. En een ziekte krijgen die met een K begint. Want tja, zo zijn kinderen nu eenmaal. Die slaan elkaar. Uh?

♥ Sowieso zijn de kinderen hier in de buurt nogal. Ehm. Vreemd. Ze gooien dingen naar je, roepen vreemde dingen. Sowieso staan ze elkaar altijd de hersens in te slaan en bovenal hebben ze niet geleerd wat respect is. En het idee dat Luuk daartussen gaat buitenspelen baart me zorgen. Sowieso moet ik er nog niet aan denken dat hij zonder ons gaat buitenspelen. Maar met zulke kinderen weet je bijna op voorhand al dat het niet goed gaat komen.

Er vliegen om de haverklap politie helikopters over. Het gebeurt niet voor niets. Er gebeuren nog wel eens nare dingen hier in de straat.

♥ Ik wil een tuin. We wonen nu op 8 hoog in een flat. Onze “achtertuin” is een park met een speeltuin. En het is lekker om erdoorheen te lopen als alle oudere kinderen op school zitten. Dan is het er heerlijk rustig. Maar ik mis toch echt een achtertuin. Het hoeft niet eens een grote te zijn. Maar als ik al lekker buiten kan zitten, zonder wasknijpers of etensresten van bovenburen voorbij te zien vliegen zou dat al fijn zijn.

♥ Sinds de renovatie van onze flat, is de lift om de haverklap kapot. De liften zijn nu net een maand open en ze zijn al minimaal 5 keer kapot geweest. Helaas in 50% van de gevallen in het weekend. Dat de lift op vrijdagmiddag kapot gaat en pas op maandagmiddag gemaakt wordt. Gelukkig kunnen we over de gallerij naar een ander portiek lopen met de kinderwagen. Want zie je me al met Luuk in de kinderwagen 16 trappen naar beneden af lopen? Nee. Ik ook niet.

♥ Ik mis mijn oude dorp. Verschrikkelijk. Ik was stiekem zo blij dat we daar weggingen 4,5 jaar geleden. Maar nu ik moeder ben, zou ik niets liever willen dan terugkeren naar waar ik vandaan kom. Daar ken ik alles. Daar ken ik bijna iedereen. Het zou ervoor zorgen dat ik een beter sociaal leven kan onderhouden en me waarschijnlijk veel beter zou gaan voelen.

Voorlopig is verhuizen nog een hele grote droom die niet uit komt. Ik reageer wel op huizen, maar we staan te kort ingeschreven om kans te maken op een huis. Een huis kopen gaat op dit moment niet lukken met maar 1 inkomen. En vrije sector huren is financieel ook niet mogelijk. Helaas pindakaas. Dus tot die tijd probeer ik een fijn huis te maken van ons appartement. En me niet teveel aan te trekken van de nare buurt waar we in wonen.

]]>


Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *