De nesteldrang is in volle gang en hoewel je zou denken dat ik daardoor ook druk bezig ben met een babykamer, is dat toch niet waar. Wij hebben straks namelijk geen eigen kamer voor de baby. Maar dat blijkt men toch over het algemeen wel gek te vinden.
Wij wonen in een vier kamer appartement. Hebben een ruime woonkamer, een grote slaapkamer en daarbij nog twee kleine slaapkamers van ieder 8 vierkante meter. Joost en ik slapen in de grote slaapkamer en Luuk neemt een kleine slaapkamer in gebruik. In de tweede kleine slaapkamer die we hebben, staan twee stapelbedden voor mijn gastkinderen. Daarnaast staan er nog wat kasten in de kamer om ook nog wat opbergruimte te hebben. Want daar hebben we (zoals bijna iedereen) wel gebrek aan.
Je zou kunnen zeggen dat het handiger is om de baby straks een eigen kamer te geven. Ik krijg dan ook regelmatig de vraag waarom ik de gastkinderen niet gewoon in campingbedjes verspreid over de drie slaapkamers neerleg en de kamer voor de gastkinderen als babykamer inricht. Maar dat is niet wat we willen.
Omdat ik als gastouder werk, moet het hele gezin al behoorlijk wat inleveren qua privacy. De ouders van de kinderen komen immers bij ons in huis, evenals de kinderen. De woonkamer wordt daardoor echt gedeeld. Het speelgoed dat daar staat, mag gebruikt worden door alle gastkinderen en de woonkamer is de plek waar het grootste gedeelte van de dag wordt geleefd. In onze slaapkamer wordt niet gespeeld of geslapen. Dat is ons domein en hoef ik dus ook niet aan ouders te laten zien tijdens een rondleiding. Daar heeft verder niemand iets te zoeken (en kan ik dus met een gerust hart eens iets neerleggen, zoals een stapel was).
Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat Luuk een eigen plek voor zichzelf heeft. Dat heeft hij op zijn kamer. En hoewel hij er nog niet vaak speelt, is dat ook zeker geen plek om nog een ander gastkindje te laten slapen. Ik wil dat Luuk de mogelijkheid heeft zich terug te trekken, als hij die behoefte heeft.
Ook vind ik het samen slapen met je baby, in elk geval het eerste half jaar een goed idee. Ik had er niet aan moeten denken dat Luuk al in zijn eigen kamer zou slapen die eerste periode en ik genoot enorm van het feit dat hij in een wiegje naast ons lag. Die babykamer hebben we dus eigenlijk de eerste periode niet eens nodig gehad. Ja we verschoonden Luuk daar, maar dat was het. En dat gaat met de baby nu ook gebeuren. Ik heb een co-sleeper naast ons bed staan en daar zal de baby zo lang als wij het fijn vinden in gaan slapen.
En tegen de tijd dat de baby eraan toe is op een eigen kamer te slapen, zullen Luuk en de baby samen op een kamer slapen. Zo hebben ze de privacy binnen het gezin. En tegen de tijd dat ze ieder de behoefte hebben aan een eigen kamer, hoop ik dat we verhuisd zijn en tenminste 4 slaapkamers hebben, om ieder zijn eigen ruimte te geven.
Hoewel we niet druk bezig hoeven te zijn met een babykamer, moet er dus behoorlijk wat geschoven worden in de slaapkamers. In Luuk’s kamer staat een extra kledingkast, vol met kleding voor de baby. De commode ligt nu nog vol met Luuk’s ondergoed en pyjama’s, maar hier zal ook plek gemaakt moeten worden voor rompers en sokjes voor de baby. En in onze slaapkamer moest natuurlijk ook weer ruimte gemaakt worden voor een co-sleeper. Kortom er is nog genoeg te doen en ik kan mijn nesteldrang lekker z’n gang laten gaan.
Had jij een babykamer de eerste periode?