Het is stil op mijn blog en social media kanalen de laatste tijd. En hoewel ik weet dat het niet zo is, vind ik toch dat ik jullie als vaste lezers uitleg verschuldigd ben over de reden hiervan. Ons leven staat namelijk op zijn kop. En dat is zachtjes uitgedrukt. Wij zijn momenteel namelijk bezig onze scheiding te regelen. We gaan uit elkaar.
10 jaar aan de kant geschoven?
Het is heftig, zo’n beslissing te nemen als je al 10 jaar samen bent. Want wat hebben we ongelooflijk veel meegemaakt in die 10 jaar. Onze relatie begon al met enorme hobbels en zo is dat altijd wel gebleven. Gebeurtenis op gebeurtenis volgden elkaar op en het enige wat echt stabiel was en bleef, was onze relatie. Zelfs met moeizame zwangerschappen, een heftige start na de bevalling van Maik, maar ook met alles rondom mijn maagverkleinende operatie. Maar soms is stabiliteit niet genoeg. Is veiligheid niet genoeg. Het afgelopen jaar is er veel gebeurd op prive gebied, maar ben ik ook enorm gegroeid. Door het afvallen. Ik ben mezelf op een andere manier gaan leren kennen, begon te merken dat ik ondanks dat ik alles thuis had wat ik nodig had, toch dingen ging missen. Gevoel vooral. En als de liefde over is, kun je gewoon niet anders dan elkaar los laten. Hoe vreselijk moeilijk dat ook is. Niet alleen voor ons, maar bovenal natuurlijk voor de kinderen.
Op zoek naar woonruimte
De grootste vraag die gesteld wordt als we vertellen dat we in scheiding liggen is; waar gaan jullie wonen? Joost blijft wonen in ons huidige huis en ik ben druk opzoek naar andere woonruimte. Wat er waarschijnlijk op neer gaat komen dat ik in dezelfde straat (die ruim 2 kilometer lang is) terecht zal komen. Zonder urgentie, dus we hebben een beetje geduld nodig. En totdat ik andere woonruimte heb, woon ik nog in ons huidige huis, samen met de kinderen. Dit is niet altijd makkelijk, maar we geven elkaar de ruimte om met regelmaat even de deur uit te gaan en niet teveel op elkaars lip te zitten. Het is niet zo dat we ruzie hebben, dus we zitten elkaar nou ook weer niet enorm in de weg gelukkig.
Co ouderschap
Voor de kinderen is deze situatie natuurlijk totaal nog niet te bevatten. Ze weten dat papa en mama niet meer verliefd zijn, maar elkaar nog wel lief vinden. En dat ik uiteindelijk ergens anders zal gaan wonen. Vooral het laatste is verwarrend. Luuk vraagt regelmatig of hij dan wel bij me mag logeren. En of hij een eigen kamer krijgt in mijn nieuwe huis. En uiteraard krijgt hij dat. Het is het wachten waard op een mooie woning, waarbij ruimte is voor ons alle drie. Want de kinderen zullen de helft van de tijd bij mij wonen. We hebben ervoor gekozen om voor co ouderschap te gaan. 3 dagen per week zijn de kinderen bij mij, 2 dagen per week bij Joost en dan om het weekend. Een beslissing waar we allebei direct volledig achter stonden. Ik wil niet scheiden en van Joost een “weekendvader” maken. Gelukkig is deze manier ook te regelen met zijn werk en het zorgt ervoor dat de kinderen ons allebei niet heel lang hoeven te missen.
Veranderingen op werkgebied
Aangezien ik straks alleenstaande moeder zal zijn en dan zelf voor alle kosten op zal moeten draaien, ben ik druk geweest met solliciteren de laatste tijd. En met succes gelukkig. Want ik heb dit weekend een contract getekend voor 24 uur per week in een winkel. Geen droombaan, maar het zorgt wel voor heel veel stabiliteit en nog veel belangrijker; geen geldzorgen. Met dit inkomen zorg ik er namelijk voor dat ik geen bijstand nodig ga hebben, naast mijn bloginkomsten. En dat geeft enorm veel rust. In december start ik met werken. Het is zo echt een heel nieuw leven, maar ik kijk er naar uit om alles op te pakken. Hopelijk vind ik tegen die tijd ook snel woonruimte en kunnen we allemaal beginnen aan een nieuwe start.
We staan aan de start van een leven apart van elkaar, waarbij we 2 goede huizen voor de kinderen kunnen bieden. En een doorstart van een vriendschap die tussen ons wel altijd goed heeft gezeten. Ik hoop met heel mijn hart dat we dat kunnen volhouden, goed uit elkaar kunnen gaan en met een goed gevoel meerdere keren per week bij elkaar over de vloer kunnen komen voor de kinderen. Makkelijk zal het niet worden, maar de wil is er in elk geval wel.
]]>