mamakletst.nl

Author: info@vandongen-online.nl

  • Nog maar een paar weken: van baby naar dreumes

    Mijn hemel, wat gaat een jaar snel! Ik roep dat al jaren. Zonder overdrijven. Een dag, een week, een maand? Het stelt niks meer voor. Vaak is het ineens juni en dan overheerst bij mij echt nog het ‘maar het was gister toch oudjaarsdag?’-gevoel. Een jaar heeft 4 seizoenen, voor mijn gevoel is de zomer net pas begonnen maar de kalender vertelt mij dat het over iets meer dan 2 weken alweer herfst is. Wat?! Ja, dat dus! Herfst. Dat betekent dus ook dat onze baby al snel jarig zal zijn. Ze verandert van baby naar dreumes.

    4 Oktober 2016 was de grote dag. De dag waarop mijn man en ik voor het eerst papa en mama werden. En vandaag, de dag waarop ik deze blog schrijf, zijn wij nog maar een paar weken verwijderd van haar verjaardag. De dag dat onze kleine baby van toen nog geen 3 kilo, een dreumes wordt. Dag baby!

    Niet met je ogen knipperen

    Ik kijk met zoveel plezier terug naar die eerste week. Het doet zelfs een beetje pijn als ik mij bedenk dat alles zo ontzettend snel is gegaan. Heb ik er wel genoeg van genoten? Je mag als moeder zijnde echt niet met je ogen knipperen. Want voordat je het in de gaten hebt, zijn ze 11 maanden en ben je ineens heel erg snel bij die eerste verjaardag. De dag dat ze dreumes worden. En dan? Zal elk jaar wat daarna volgt dan nog sneller gaan? Waarschijnlijk wel!

    Maar zo ver zijn we nog lang niet. Ons dametje is nu 11 maanden en WOW, wat is ze gegroeid! Ik heb al zoveel kinderen om mij heen zien opgroeien maar het is toch echt anders wanneer het je eigen vlees en bloed is. Je eigen pareltje. Je eigen wondertje. Je eigen alles!

    Trots!

    In die 11 maanden heb ik waarschijnlijk, net als elke moeder, elke maand wel staan stuiteren van enthousiasme. Elke week leek ze wel weer iets nieuws te kunnen. Al was het iets heel kleins, het gevoel wat je dan zelf hebt is groots. Enorm zelfs! Van omrollen naar tijgeren, zelfstandig zitten, kruipen, optrekken en nu ook bijna los staan. Maar ook het moment dat ze ineens volop begon te vertellen. Niks verstaanbaars uiteraard maar wel vol overtuiging. We weten nog precies welke dag dat dat was. 8 Mei. Ze was toen net 7 maanden en we stonden op het punt richting het ziekenhuis te vertrekken voor een dubbelblind test (dat is een provocatie test voor koemelkallergie). Ze zat in haar wipstoeltje en hele verhalen kwamen er uit. In die mate dat zowel ikzelf als wel mijn man vol verbazing naar haar toe liepen, elkaar aankeken en in de lach schoten. Hallo he! Heb je spraakwater gedronken afgelopen nacht?

    Heden den dag

    Ondertussen is het september en is dat kletsen van haar niet meer opgehouden. We hebben blijkbaar een heuse kwebbeltante op deze aardbol gezet. Ook stilzitten kent zij niet. Natuurlijk bewegen bijna alle baby’s veel, maar Abby is er eentje met peper in haar achterwerkje. Een heel ondernemend grietje met een, nu al, voorliefde voor turnen. We hebben haar al in veel posities zien liggen en staan en ze werkt heel veel met haar voetjes. Opvallend veel. Ik kan echt uren naar haar kijken en dan overdrijf ik niet eens. Ik ben zwaar gefascineerd door haar. Over wat ze allemaal kan en doet.

    Vorige week mochten we ons weer melden op het consultatiebureau. We waren zeer benieuwd naar haar lengte en gewicht, want we waren al zo’n 4 maanden niet meer geweest. 11 Maanden leek toen nog zo ver weg. We waren vooral benieuwd naar haar gewicht. Haar curve liet de laatste paar maanden een daling zien. Ze week af van haar eigen lijn en dat baarde de kinderarts wel wat zorgen. Maar tot onze grote opluchting liet de weegschaal deze keer een toename van 300 gram op 2,5 week tijd zien. Wij zijn dus heel tevreden. En op deze manier gaan we met een rustig gevoel haar verjaardag tegemoet.

    Eerste verjaardag is in zicht

    Nog minder dan een maandje. Nog maar een paar weken dan word ons dametje 1! En wat kijk ik er naar uit. Ik heb er echt enorm veel zin in. Ken je dat gevoel wat je vroeger zelf had, als kind? Enthousiasme ten top als je verjaardag er weer aan zat te komen? Dat gevoel heb ik nu weer. Voor mijn eigen verjaardag heb ik dat gevoel al heel lang niet meer. Ik vind het leuk om jarig te zijn maar ik ben het dan ook gewoon ineens. ‘Oja, morgen jarig!’ Zo ging dat dit jaar ook. Maar Abby’s verjaardag? Ik voel mij zelf ook weer even kind. Laat maar komen!

    We gaan er een paar mooie dagen van maken. Ze is op woensdag jarig en we vieren dat gezellig met ons gezinnetje en de zaterdag die volgt maken we er een iets groter feestje van. Al wil ik deze maand wel echt nog even genieten van onze baby. Nog even wat vaker kroelen, terwijl zij haar stinkende best doet om vooral vrij te zijn. Vrijheid blijheid ‘laat me los mahàààm’. Nog even genieten van het maken van een flesje melk, waarvan er momenteel nog maar 2 per dag over zijn in plaats van, ooit, 5. Vast voedsel smaakt haar 10x beter! Nog even iets vaker haar boxmobiel aanslingeren ook al geeft zij daar niet heel veel meer om. Nog even naar dat speentje kijken die nog op het keukenkastje ligt terwijl zij zelf al sinds 15 mei geen speen meer hoeft. Kortom, haar nog even als baby zien voordat ze een dreumes is! Want zodra ik met mijn ogen knipper is het vast zo ver. Wat gaat het allemaal snel!

    Vond jij het eerste jaar ook zo snel voorbij gaan?

    ]]>

  • Wat ik leuk vind aan bloggen

    Bloggen is leuk. Althans, dat vind ik. Het is niet voor niets mijn grootste hobby. Maar soms wordt me wel eens gevraagd wat ik leuk vind aan bloggen. En het leek me leuk dit eens op een rijtje te zetten. Misschien twijfel je er wel over om te beginnen met bloggen en haalt dit lijstje je over de streep!

    Ik kan er mijn ei in kwijt

    Inmiddels blog ik alweer 15 jaar. Een bizar lange tijd, maar daardoor heb ik ook de beginfase van het bloggen leren kennen. Op dat moment schreef ik echt alles wat er in me op kwam. Ik deelde de blogs alleen met vrijwel niemand. Zat ik ergens mee? Dan schreef ik het in een blog. Inmiddels doe ik dat nog steeds, maar wel in iets mindere mate. Mijn blog is te lezen voor iedereen, dus ik let wel meer op wat ik schrijf. Maar nog steeds durf ik heel persoonlijk te zijn. Bijvoorbeeld over hoe mijn lichaam eruit ziet na de zwangerschap. Op die manier kan ik mijn ei erin kwijt, dat werkt soms een beetje therapeutisch.

    Het technische gedeelte

    Bloggen is voor mij meer dan alleen maar stukjes schrijven. Ik vind het leuk aan mijn website te sleutelen, het te verbeteren waar het kan en om alles zelf te doen. Ik vraag vrijwel nooit hulp aan andere mensen als het op mijn blog aan komt. Nu is niet alleen het website gedeelte technisch, maar vind ik het ook leuk om me bezig te houden met SEO en me aan de nieuwste richtlijnen te houden en hier dus ook oude blogs zoveel mogelijk aan aan te passen. Dit is wel iets waar een deel van de bloggers echt een hekel aan heeft. Maar ik vind het heerlijk om te doen.

    Mezelf steeds weer dingen leren

    Dit is eigenlijk een aanvulling op het technische gedeelte. Ik weet namelijk ook niet alles. Soms hoor ik een term en dan heb ik geen flauw idee wat er bedoeld wordt. Maar dan zoek ik het uit en leer ik het mezelf aan. Twee jaar geleden had ik nog geen idee van SEO. Had ik nog nooit van Google Search Console gehoord en wist ik niets over responsive layouts. Inmiddels is dat wel anders. Ik vind het leuk te leren hoe alles werkt en dit dan ook toe te passen. Uiteindelijk leer ik het mijn klanten dan ook weer.

    Het leren kennen van andere bloggers

    Blogger zijn, kan soms best een beetje eenzaam zijn. Al denk ik dat het verse moederschap op zich er al voor zorgt dat contacten onderhouden best lastig is. Ik heb in mijn blogger tijdperk erg veel leuke meiden (en mannen) leren kennen. Zo heb ik bijvoorbeeld de bruiloft van Saskia en Jennifer mogen fotograferen een aantal jaar geleden. Zij zijn bij mij terecht gekomen door het bloggen. Ook Marije heb ik door het bloggen leren kennen en is inmiddels echt een hele goede vriendin geworden. Maar tijdens diverse bloggers events leer ik nu ook steeds weer nieuwe meiden kennen. En via social media (en Whatsapp) is het ook makkelijk om contact te houden. Het is leuk om met elkaar te sparren over samenwerkingen en nieuwe rubrieken op de blogs. Echt eenzaam is het dus allemaal niet!

    De kansen die ik krijg van bedrijven

    Het blijft bijzonder dat ik door bedrijven word benaderd om samen te werken. Dat bedrijven spullen willen toesturen zodat ik erover kan schrijven, dat er soms een leuk bedrag betaald wordt voor een blog waar het bedrijf in genoemd wordt. En dat ik word uitgenodigd voor allerlei leuke events of zelfs een weekend weg. Ik voel me vreselijk vereerd bij zulke aanvragen en vind het nog niet altijd even makkelijk om hier mee om te gaan. Ik wil niet hebberig overkomen, want zo steek ik absoluut niet in elkaar. Maar het maakt het bloggen wel nog leuker dan het al is.

    Ik kan dingen makkelijk terugvinden

    Het voordeel van het schrijven op mijn blog, is dat ik ook dingen kan terugvinden. Ik heb het er met vriendinnen wel eens over welke fases we doorgaan met de kinderen. En ik zoek dan heel eenvoudig op welke leeftijd Luuk ging staan bijvoorbeeld. Ik dacht dat Maik sneller was in zijn ontwikkeling, maar nu ik het op zocht, bleek toch dat ze gelijk op gaan. Dat is handig, want ik kan het overal opzoeken, onderweg en thuis. Het is een kwestie van zoeken op mijn eigen blog en er komen niet allerlei boeken (die ik helaas toch niet zo goed bij houd) aan te pas. Eigenlijk is mijn blog een soort naslagwerk van mijn leven en dat vind ik zo leuk!

    Blog jij ook? En wat vind jij leuk aan bloggen?

    Foto bloem met laptop komt van Shutterstock.

    ]]>

  • Weekoverzicht #154

    Wat een weer was het afgelopen week, ik waaide bijna uit mijn jas. En de jongens ook trouwens, toen we ons door de storm richting de huisarts waagden. Gelukkig is het weer nu een stuk beter. Ondanks het weer deden we toch allerlei dingen. Ik ging een middagje naar Rotterdam voor een afspraak, Luuk speelde fijn op de peuterspeelzaal, ik ging naar Arnhem voor de nieuwe C&A en Luuk logeerde gezellig bij zijn tante. Kijk je mee naar onze week 37?

    Maandag

    De week begint met het eerste artikel van een nieuwe rubriek. ‘De maagverkleining van’. Als eerste komt het verhaal van Marijke online en de bezoekersaantallen gaan sky high. Voor en na foto’s doen het blijkbaar goed haha. Snap ik wel, want ik vind dat zelf ook leuk om te zien!

    Samen televisie kijken.

    Aan het eind van de ochtend breng ik de jongens naar oma. En pak ik zelf de bus naar Utrecht, om met de trein verder naar Rotterdam te reizen.

    Ik werd uitgenodigd door Robeco om langs te komen voor uitleg over wat beleggen inhoudt. Het was een interessante middag!

    Als eerste was er een presentatie over wat beleggen is, hoe het werkt en wat de voor- en nadelen zijn.

    Vervolgens gingen we aan de slag met dit canvasdoek. Wat dit precies betekent, vertel ik je binnenkort!

    Nog nooit gezien, regenwater in het toilet, maar het klinkt erg goed!

    Op weg terug naar huis bleek er ineens stroomstoring te zijn bij Rotterdam Centraal, waardoor er geen treinen richting Utrecht vertrokken. Samen met een paar andere bloggers, stapte ik in een taxi die ons naar Gouda bracht, om vanaf daar verder te reizen.

    Home sweet home, bij deze kleine druif. Hij besloot een stuk krabpaal in de bench te leggen. Zucht.

    En kijk nou wat we cadeau kregen! Het geboortekaartje van Maik op een canvasdoek gemaakt.

    Maik wilde niet slapen ’s avonds. Uiteindelijk na veel geduld en veel geknuffel, viel hij rond 21:30 uur toch in slaap gelukkig.

    Dinsdag

    Haha, hij is nu al verpest met de tv. Kijk hem staan op zijn tenen!

    En deze meneer krijgt praatjes. De hele dag door brabbelt hij. Zo gezellig!

    Tijd om naar bed te gaan, in zijn nieuwe pyjama.

    Woensdag

    Ik ging na een sparsessie met een blogcollega, maar aan de gang met het maken van mooie Pinterest afbeeldingen.

    Deze jongens zitten elkaar zo in de weg momenteel. Maik wil met Luuk’s speelgoed spelen, maar dat mag niet. En dat gaat zo de hele dag door. We doen inmiddels pogingen aan betere 1 op 1 aandacht en dat lijkt wel te werken gelukkig.

    Die Iron Man is echt ontzettend lenig.

    Altijd maar in de weer met de speelgoedkasten. Ik kan maar geen goed systeem vinden om het speelgoed op te ruimen. Nu heb ik uit onze rommelkamer deze Expedit / Kallax kast gehaald. En we proberen uit of dit wel gaat werken.

    Donderdag

    Kleine lieve poppenvader.

    Ik ging naar de vernieuwde C&A in Arnhem en al deze lieve bloggende dames waren er ook. Het was ontzettend gezellig!

    En ehm, tja. Marije en ik konden natuurlijk weer niet normaal doen. Maar charmant is anders. Vooral aangezien ik met m’n ogen dicht op de foto sta. Vreselijk hahaha.

    Vrijdag

    Sinds wanneer is deze man zo groot geworden? Kijk hem wijs staan dan, in z’n nieuwe shirtje van de C&A. En hij kijkt ook zo lekker trots.

    Deze toffe laarzen kwamen binnen. We kregen ze van Sourcy. Voor Luuk en Maik allebei een paar. Vanaf komende maand kun je zelf ook sparen voor deze toffe laarzen.

    Luuk kreeg wat uitgeprinte foto’s mee van de week daarvoor. Samen met zijn twee vriendjes van de peuterspeelzaal op de foto. 1 van de twee was afgelopen week helaas voor het laatst, want hij is 4 geworden. Dat vond Luuk erg jammer, maar gelukkig heeft hij zijn andere vriendje nog haha.

    Zaterdag

    Jut en jul dit hoor. Dit zijn echt partners in crime. Zijn samen altijd rottigheid aan het uithalen. Luuk is vandaag een nachtje logeren bij zijn tante. Dus dan valt het nog meer op dat deze twee samen aan het klieren zijn.

    Zondag

    Logeren bij je tante, betekent leuke dingen doen. Dus Luuk ging met zijn tante naar het strand. Waar hij dode krabben vond en een boel schelpen. Die natuurlijk allemaal mee naar huis kwamen.

    Luuk geniet zo van het spelen op het strand. Het is jammer dat we niet wat dichterbij de kust wonen, dan zouden we er vaker naartoe kunnen.
    De rest van de zondag doen we rustig aan. Ik werk wat, Joost en Maik rommelen wat, Sjef rust uit en ’s avonds eten we met zijn vieren en gaan we moe maar voldaan allemaal slapen na een fijn weekend.

    Voor komende week staat er een hoop op de planning. Luuk logeert twee nachten bij zijn opa en oma, hij gaat naar de peuterspeelzaal, ik heb puppycursus, een bloggersevent en vrijdag vertrekken we met zijn viertjes heerlijk voor een paar dagen naar Frankrijk. Dat zien jullie uiteraard in het volgende weekoverzicht nog wel voorbij komen!

    Lees ook: Weekoverzicht #155

    ]]>

  • Living Arrows 37/52: Waar blijft de tijd?

    13 dagen nog. En dan wordt Maik 1 jaar. Ik herinner me het nog als de dag van gisteren dat hij geboren werd. En tegelijkertijd is het alsof Maik er altijd al bij heeft gehoord. Nog 13 dagen en dan vieren we dat we geen baby meer hebben. Over 13 dagen is het een jaar geleden dat ik bevallen ben van Maik. Waar blijft de tijd?

    Ik zie hem veranderen waar ik bij sta. Hij groeit als kool. Ineens zien we om de haverklap zijn handje over de eettafel glijden om te kijken of hij nog wat van ons af kan pakken. En hij hoeft echt niet meer vastgehouden te worden als hij in bad gaat. Als ik hem toch ondersteunend vast hou, krijg ik een blik alsof hij zeggen wil dat hij het wel alleen kan. Nu al!

    En ook al heeft hij de laatste tijd wat last van zijn sprongetje en lijkt zijn ontwikkeling voor hem zelf eventjes te snel te gaan, hij blijft onze kleine vrolijke druif. Er gaat geen dag voorbij waarin we zijn kuiltjes in zijn wangen niet zien. Want die komen tevoorschijn als hij lacht. Of hij nou verkouden is, net met zijn hoofd de vloer heeft gekopt of hard aan de kant wordt geduwd door zijn grote broer, Maik blijft lachen. En dat is heel leuk om te merken. Echt een kind met een positieve instelling.

    Emotioneel is het wel, die laatste dagen voor zijn eerste verjaardag. Het besef dat we hierna geen baby meer hebben, nooit meer, vind ik best wel heftig. Ik verbaas me erover hoe snel dit jaar toch weer voorbij is gegaan. En hoop tegen beter weten in, dat het tweede jaar ietsjes langzamer zal gaan, zodat we nog meer van onze kleine mannen kunnen genieten. Want dat doen we volop. Zelfs op de minder gezellige dagen!

    Dit is foto 37 van het Living Arrows project dit jaar. Wil je er meer over lezen? Dat kan hier!

    Doe je ook mee met het delen van een foto van je kind(eren) 1 keer per week, 52 weken weken lang? Post een foto op social media met de hashtag #LivingArrowsNL en ik kom de foto zeker bekijken!

    ]]>

  • Voorstellen nieuwe gastblogger Sylvia van Alovelyadventure.nl

    Joyce zocht onlangs diverse gastbloggers waaronder ook een mama in het buitenland. Gelijk voelde ik mij aangesproken want tja ik ben mama en woon ‘gedeeltelijk’ in het buitenland. Na wat e-mail contact te hebben gehad mag ik vanaf deze maand, eens per maand een gastblog gaan schrijven voor mamakletst.nl. Wat mij natuurlijk onwijs leuk lijkt! Omdat mijn situatie wat anders is dan normaal wil ik mezelf daarom ook even uitgebreid aan jullie voorstellen.

    Even voorstellen

    Ik ben Sylvia, 12 december word ik alweer 34 jaar oud. Ik woon samen met mijn vriend Richard en onze dochter Zoë (09 November 2014). Ook hebben wij een hele lieve kater met de naam Muis.

    Gek ben ik op de volgende dingen: Richard mijn vriend/maatje, Zoë mijn dochter, Muis mijn poezenbeest, Apie mijn knuffelaap, pinterest, paling, schoenen, lekker eten, gezelligheid, lachen, reizen, zon-zee-strand, strakblauwe lucht, een heerlijk zeebriesje, films/series kijken, boeken/tijdschriften lezen, mooie bloemen, DIY/knutselen, cup cakes eten en maken, armbandjes, tweedehands, rommel/vlooienmarkten en zo kan ik nog wel even doorgaan…

    Mijn of beter gezegd ons leven is niet het standaard (huur)huisje, boompje, beestje. Nu hebben wij het alle drie wel maar Richard werkt voor een grote touroperator in het buitenland, op dit moment Lanzarote (Canarische eilanden). Zoë en ik wonen officieel nog gewoon in Nederland maar aangezien wij Richard niet zoveel kunnen missen, reizen wij dus op en neer tussen Nederland en Lanzarote. We verblijven zogezegd een aantal maanden per jaar in Lanzarote en een aantal weken per jaar in Nederland.

    Omdat dit natuurlijk heel veel tijd en energie kost, werk ik niet voor een bedrijf en mag ik mijzelf een thuisblijfmama noemen. Wat natuurlijk ook gewoon heel veel werk is?. Om onze avonturen vast te leggen, ben ik begin dit jaar een blog begonnen met de naam alovelyadventure. Hierin beschrijf ik mijn/onze avonturen in Nederland en het buitenland maar ook over het grote avontuur van het mama zijn.

    Er gaat iets in ons leven veranderen

    Wat op dit moment in ons leven speelt is dat Richard de bestemming Lanzarote gaat verlaten. Wij gaan dus verhuizen. Inmiddels weten we dat hij gaat werken in Portugal – de Algarve. Hij zal hier aankomende winter (vanaf half december) waarschijnlijk een jaar gaan werken. Omdat niks in de reiswereld 100% zeker is, kan dit altijd nog veranderen. Hopelijk krijgen we binnen niet al te lange tijd de officiële toezegging, zodat ik alvast kan beginnen met het regelen van de verhuizing.

    Het lijkt mij ontzettend leuk om jullie ook op onze reis mee te nemen. Ik zal voornamelijk gaan schrijven over de verhuizing van Lanzarote naar Portugal, tegen welke problemen ik aanloop (ook als moeder zijnde), hoe het is om (gedeeltelijk) mama in het buitenland te zijn en nog heel veel meer.

    Nu hebben jullie waarschijnlijk vast al een heleboel vragen. Dus leek het mij leuk om voor volgende maand een Q&A (Question & Answer) te doen. Dus heb je een vraag stel ze gerust hieronder bij de comments. Volgende maand zal ik de gestelde vragen in een artikel behandelen.

    ]]>

  • 10x gedachtes vlak voor de bevalling

    Het welbekende herbeleven van de laatste periode van je zwangerschap en de bevalling is alweer volop aan de gang nu Maik over twee weken alweer 1 jaar oud wordt. Een jaar geleden werd de medicatie flink opgeschroefd en werd ik bijna iedere dag gecontroleerd omdat de zwangerschapsvergiftiging ieder moment kon toeslaan. In mijn hoofd was ik al druk met de bevalling bezig en de meest rare gedachtes gingen daar doorheen. Ik heb in die periode een paar gedachtes opgeschreven en vandaag laat ik je mijn gedachtes vlak voor de bevalling lezen.

    Wat als het toch een meisje blijkt te zijn?

    Dit is echt een vreemde gedachte geweest, er zijn maar weinig zwangere vrouwen die zoveel echo’s hebben gehad als ik. En vanaf 14 weken is het iedere echo meer dan duidelijk geweest dat we een tweede zoon zouden krijgen. Toch kwam daar ineens twijfel, niet dat het wat had uitgemaakt hoor. We hadden dan alleen niet direct een naam gehad denk ik haha.

    Krijg ik hem er wel uit?

    Tijdens de laatste groeiecho’s was gebleken dat Maik behoorlijk groot van stuk was. Met dank aan de zwangerschapsdiabetes. Langer dan 38 weken zwangerschap zouden ze me sowieso niet laten doorlopen, omdat daarna de kans op een natuurlijke bevalling steeds kleiner zou worden. Zelfs toen met net 36 weken zwangerschap bleek dat het een wonder zou zijn als ik pas met 37 weken zou bevallen, begon ik ‘m te knijpen. Want als hij zo groot is, hoe ga ik hem eruit krijgen dan? Ik bedoel, wat nou als bij de uitgang blijkt dat het helemaal niet past en ik hals overkop richting de OK gebracht zal worden? Bij de laatste echo (een dag voor de inleiding) bleek gelukkig dat hij een ruime 7 pond zou wegen. En er bevallen vrouwen van veel zwaardere baby’s. Maar toch zag ik een of andere enorme boeddha baby voor me.

    Wat als ze knippen?

    Tijdens mijn eerste bevalling heb ik 2 uur lang persweeën moeten wegpuffen. En echt, dat is verschrikkelijk, ik kan niet anders zeggen. Luuk bleek een sterrenkijker te zijn geworden tijdens de bevalling (hij was met zijn gezicht naar boven gaan liggen, in plaats van naar beneden) en dat zorgde voor persweeën, maar geen volledige ontsluiting. Ik heb een maand niet normaal naar de wc gekund en heb veel last gehad van een beurs onderkantje. En dat alleen maar doordat hij een dikke 3 uur voor de uitgang heeft gelegen. Gelukkig hield ik er alleen wat ‘schaafwondjes’ aan over. Maar dat vond ik al pijnlijk genoeg. Ik was dus als de dood dat ze deze keer een knip zouden zetten om hem eruit te krijgen.

    Weer zoveel weeënstormen overleef ik niet

    Al vanaf het begin van deze zwangerschap ben ik er duidelijk over geweest; ik wil niet meer zoveel weeënstormen als de vorige keer. Ook dat was een inleiding en ik had weeënopwekkers nodig om de boel op gang te helpen. Dat zorgde helaas wel voor een overkill aan weeën, ik vond het verschrikkelijk. Had nauwelijks de tijd om tussendoor op adem te komen en ik werd er vreselijk moe van. De artsen hebben met me meegedacht en daarom besloten we een ruggenprik te zetten voor er deze keer weeënopwekkers zouden worden toegediend. Dat was fijn, maar de angst bleef. Gelukkig heeft het gewerkt en heb ik geen last gehad van pijnstormen deze keer.

    Zal hij wel ademen?

    Zodra bleek dat Maik erg groot was, de zwangerschapsvergiftiging volledig was doorgebroken en mijn bloedwaardes steeds dubieuzer werden, werd de inleiding in gang gezet. Maik zou een prematuur worden. Een randprematuur, dat wel. Maar een baby die is gegroeid in een moeder met zwangerschapsdiabetes heeft meestal meer tijd gestoken in (te) groot worden, dan in rijp worden. Deze zwangerschap maakte ik van redelijk dichtbij een aantal vroeggeboortes mee, waarbij de baby’s een cpap nodig hadden om te ademen en mijn angst was dat Maik dit ook nodig zou hebben. Wat de artsen ook zeiden, deze gedachte kreeg ik niet uit mijn hoofd. Ik was dan ook maar wat blij toen hij heel hard ging huilen na de bevalling en ze direct vertelden dat hij het super goed deed.

    Waar is mijn camera?

    Ik had Joost al helemaal geinstrueerd dat hij af en toe wat foto’s moest maken. De foto’s die tijdens de bevalling van Luuk zijn gemaakt, hebben een aantal puzzelstukjes op zijn plaats laten vallen na de kraamweek, dus daar hoopte ik nu weer op. Ook zou er een geboortefotograaf bij de bevalling aanwezig zijn, maar ik ben al die tijd bang geweest dat ze er niet bij zou kunnen zijn om

    Als Joost maar op tijd terug is!

    Onze auto had nogal een probleem tijdens het rijden. Hij slipte alle kanten op als ik harder dan 80 km/u ging rijden. Dat is natuurlijk alles behalve veilig en ik had een paar weken voor ik ging bevallen al een afspraak gemaakt bij de garage. De automonteur is een oude vriend van me, dus ik had hem al gewaarschuwd dat de kans groot was dat ik de auto zelf niet zou kunnen brengen, maar ik zei dat het geregeld zou worden en dat de auto op tijd bij hem zou zijn.

    Alsof we het erom deden, mijn bevalling kwam na 2,5 dag aanmodderen na de inleiding dan toch echt eindelijk op gang. Mijn vliezen werden gebroken en ik kreeg een ruggenprik. En dat alles precies op de middag waarop we de auto zouden wegbrengen. Toen de ruggenprik erin zat en ik van de weeën door de ruggenprik nauwelijks last had, ging Joost vanuit het ziekenhuis de auto naar de garage brengen. Mijn stiefvader zou hem daar oppikken en terug naar het ziekenhuis brengen.

    Joost was de deur nog niet uit of de weeën braken door de ruggenprik heen. Ik raakte volledig in paniek, ik kon mijn telefoon niet vinden, de alarmknop niet en ik lag daar helemaal alleen. Gelukkig kwam er toevallig verpleging binnen die me een morfine pomp in mijn handen drukte en me gerust stelde. Joost zou vast op tijd terug zijn, maar daar was ik ineens helemaal niet meer zeker van. Hij was op tijd hoor, ruim op tijd gelukkig.

    Ik kan het niet, ik kan het niet

    De hele zwangerschap was ik zwak. Zwak van de misselijkheid en het vele overgeven. Zwak van de bekkeninstabiliteit. Ook de zwangerschapsdiabetes viel me zwaar deze keer en ik heb de hele zwangerschap met wallen tot mijn ballen rond gewaggeld. Om ten slotte met verplichte bedrust en veel (heel veel) medicatie koest gehouden te worden. Hoe zou het dan toch mogelijk zijn om een topprestatie als een bevalling te volbrengen? Ik dacht echt dat het me niet zou lukken.

    Wanneer ben ik voor het laatst naar de wc geweest?

    Als ik me iets herinner van de eerste bevalling is het wel de hoeveelheid poep die uit me is gekomen. TMI? Tja, misschien wel. Maar ik kan het niet mooier maken dan het is. Poepen op een andere plek dan thuis, lukt me eigenlijk nooit en ik lag al 5 dagen in het ziekenhuis toen de bevalling van Maik echt ging beginnen. Toen ik erover nadacht wist ik dat het al wel even geleden was dat ik naar de wc was geweest. Maar de dagen ervoor at ik ook nauwelijks, dus hopelijk zou dat helpen. Of dat het was weet ik niet, maar er is deze keer alleen een kind uitgekomen aan de onderkant. En verder niets 😉

    Hoe zal hij eruit zien?

    Natuurlijk had ik niet alleen maar vervelende gedachtes in de periode voor de bevalling. Ik was namelijk ook enorm nieuwsgierig naar hoe Maik eruit zou zien. Ik was reuze benieuwd of hij op Luuk zou lijken en of hij echt zo groot was als ze hadden gemeten via de verschillende groeiecho’s.

    Aan de grote kant was hij wel, toen hij met ruim 3600 gram op de wereld kwam na 36 weken en 5 dagen zwangerschap, maar op Luuk leek hij niet heel veel.

    Er spookte veel door mijn hoofd, maar eerlijk is eerlijk, de bevalling is me 100% meegevallen deze keer. Ik ben een van de vrouwen die na een helse bevalling, ook eens een fijne mee mocht maken, gelukkig!

    Waar dacht jij allemaal aan vlak voor je ging bevallen? Zijn bovenstaande gedachtes (deels) herkenbaar?

    De foto’s in dit artikel zijn gemaakt door Annebel van Troost fotografie.

    ]]>

  • Weekoverzicht #153

    Het was een vrij chaotische week, met een dagje in het ziekenhuis voor allerlei onderzoeken, een ritje naar de dierenarts met Sjef, veel regen, lekker eten en nog een heel leuk blogger event in Amsterdam, in het pakjes centrum van de pieten. He, nu al? In september? Ja zeker! Lees snel mee, dan zie je vanzelf wat we daar gingen doen. 

    Maandag

    Ik begon de week met een heel uitgebreid onderzoek in het UMC Utrecht. Mijn vaten, bloed, urine en bloeddruk werden onderzocht vanwege de Pre-eclampsie en HELLP tijdens de zwangerschap(pen). De hele ochtend bracht ik in het ziekenhuis door. Met dank aan het zeer lange wachten in het laboratorium om bloed te prikken. Maar goed. Het is achter de rug. Tijd om bij te komen.

    Of nou ja, bijkomen… Ik ging aan het werk toen ik thuis was en aan het eind van de middag was Sjef aan de beurt om onderzocht te worden. Zijn eerste bezoekje aan onze eigen dierenarts. Hij kreeg een inenting en werd natuurlijk even nagekeken. Hij vond het er wel leuk.

    No pictures please! Even lekker de laatste fles van de dag drinken en dan slapen.

    Zodra Maik slaapt, ga ik nog even het bos in met Sjef. Dat kan nog net na het eten, maar dat duurt niet lang meer, want het begint vroeg donker te worden.

    Ik schreef over de mentale tegenslagen die ik heb tijdens het traject voor de maagverkleining.

    Dinsdag

    Als je ’s nachts aan het spoken bent, is het moeilijk om wakker te blijven in de kinderwagen. Met een koekje in zijn hand, viel hij in slaap. Gelukkig kon ik hem eenmaal thuis zo overleggen in zijn bed. Luuk was op de peuterspeelzaal, dus ik kon aan het werk.

    Gelukkig werd Maik een stuk vrolijker wakker. En kijk die kleine boef op rechts. Hij heeft speelgoed ingepikt. Daar hebben we momenteel echt een dagtaak aan.

    Luuk kan er gelukkig wel om lachen, terwijl hij een filmpje kijkt.

    Opa en oma koekkoek hebben schoenen meegenomen vanuit Frankrijk. Maat 28. Slik, ik dacht dat ze nog te groot zouden zijn, maar eigenlijk passen ze al prima. Luuk leeft op grote voet!

    En hij is zo trots op zijn nieuwe schoenen.

    Woensdag

    Om 06:50 uur ging de deurbel, het tuincentrum stond voor de deur. Binnenkort lees je meer over de planten waarmee ons huis ineens volstond.

    Het staat wel leuk hoor, weer een keer echte planten, in plaats van die nepperds.

    Ook Maik vindt de planten erg interessant.

    Slaap, Maikie slaap.

    Deze speelgoedkist kocht ik onlangs voor een leuke prijs bij de kringloopwinkel, maar het is echt een doorn in mijn oog. Ik word gek van het speelgoed. In mijn hoofd begon ik wat te schuiven met kasten. Komend weekend gaan we de boel maar even om zetten om te zien of we speelgoed op een betere manier kunnen opbergen.

    Even op een lelijke manier het kastdeurtje dichtgeplakt, want Maik trekt echt alles open momenteel. En deze deurtjes gaan scheef open. Dat hoort bij dit meubel, maar daardoor is kastdeurbeveiliging eigenlijk niet mogelijk. Zo irritant!

    Well hello nieuwe vriend! Ook hierover lezen jullie binnenkort meer!

    Over twee en halve week vieren we Maik’s eerste verjaardag. En dit shirtje bestelde ik voor hem.

    Als ik straks de maagverkleining gehad heb, moet ik veel pillen slikken. Vitaminepillen, maagbeschermers en eventueel pijnstilling. Dus ik besloot via Ali Express een medicijndoosje te kopen. Het duurde even, maar hij kwam toch echt binnen. Best een handig ding!

    Dat verstoppen onder iets tijdens het drinken is echt nieuw voor Maik.

    Donderdag

    ’s Avonds of ’s morgens, het maakt allemaal niet uit, hij verstopt zich.

    ’s Morgens hadden we een kennismaking op de nieuwe basisschool voor Luuk. En de rest van de middag heb ik gewerkt, terwijl Joost bij de kinderen was. Ik maakte aan het eind van de dag een lekkere prei-spek quiche. Ik ben echt dol op quiche’s en we eten iedere week een quiche met een andere vulling. Ik heb er nog geen een kunnen ontdekken die niet smaakt. Deze was ook heerlijk!

    Vrijdag

    Volgende week mogen we een paar daagjes naar Frankrijk voor de blog en terwijl ik allerlei dingen begon te regelen, bedacht ik me gelukkig ook nog dat Maik nog geen ID-kaart had. Dus we maakten pasfoto’s en gingen een ID-kaart aanvragen. Dat verbaasde koppie op de foto vind ik zo mooi. Hij mag niet lachend op de foto, dus het moest helaas deze worden. Gelukkig maak ik zelf genoeg lachende foto’s van hem.

    De poes liet zich aaien door Luuk. Dat gebeurt vrijwel nooit!

    Sjef werd er een beetje jaloers van.

    Kijk dit nou, onze drie kinderen. Want Sjef staat ook tegen een been van Joost aan. Hahaha, ik heb echt zo hard moeten lachen toen ik dit zag. Allemaal luisteren naar het verhaaltje.

    Nederland, where are you?

    Zaterdag

    Zaterdagochtend hadden we in de stromende regen puppycursus. Ik hou niet van regen, maar Sjef al helemaal niet. Hij weigerde normaal mee te lopen en wilde absoluut geen speelgoed of een stokje vasthouden om te leren los te laten bij het juiste commando. Pas toen het was afgelopen leek hij te accepteren dat hij toch al nat was en ging meedoen hahaha. Gelukkig doet hij het verder heel goed thuis, dus hopelijk is het komende zaterdag droog en laat hij het ook zien tijdens de cursus.

    En na de cursus is het tijd om te slapen. Want cursus is zo vermoeiend. Ik ga ondertussen hard aan het werk.


    Yes! Spinazie! Luuk’s favoriete eten.

    Zondag

    Voor vandaag werden we uitgenodigd in het pakjescentrum van Sinterklaas en de pieten. Sinterklaas zit zelf natuurlijk nog in Spanje, maar we mochten alle nieuwe speelgoedcollecties komen bekijken en uitproberen. En er waren ook twee lieve pietjes aanwezig.

    En je ziet het vaker voorbij komen, Luuk is dol op Spiderman. Hij heeft er nog nooit filmpjes van gezien, maar hij is echt fan. Heeft er een pop van en staat regelmatig een zogenaamd web uit zijn pols te schieten. Hij was dan ook door het dolle heen toen hij deze stelling zag. En terecht! Wat een tof Spiderman spul allemaal!

    Een web wing set is natuurlijk wel echt een musthave voor een kind dat dagelijks webben wegschiet. Maar door de kleine onderdelen is het nog niet heel handig vrees ik, met een pup en een kruipende baby in huis. Toch onthouden we het maar even voor over 2 jaar ofzo.

    Kijk dat koppie, helemaal onder de indruk van alle mooie spullen.

    Spiderman, auto’s en motoren, dat is waar Luuk’s wereld uit bestaat. Hij bleef maar terug lopen naar deze Captain America met z’n motor. Daar maakte mama dus maar gauw een foto van, zodat we het kunnen onthouden om aan Sinterklaas te vragen. Hij wilde zelf al aan de pieten vragen of hij het mee mocht nemen, de schat.

    Ook deze Transformers waren heel interessant vond Luuk. Ze moesten uit elkaar en weer in elkaar transformeren. De auto’s maken geluid, door er een blokje in te stoppen. Dat blokje werkt door het op te laten met een USB kabel, dus zonder batterijen! Wat is dat ideaal zeg. Het wordt tijd dat meer speelgoed wordt voorzien van zo’n soort blokje. Scheelt een hoop geld aan batterijen!

    Half oktober komt er een nieuwe My Little Pony film in de bioscoop en daarom is er nu al allerlei tof nieuw speelgoed van. Heerlijk al dat regenbooghaar dat je kunt kammen. En er zijn complete My Little Pony huizen te krijgen. Luuk vond het (als superhelden fan) niet heel interessant, maar wil gelukkig wel mee naar de film over een paar weken.

    Ohhhh nieuwe Fur Real Friends! Deze enorm knuffelige beestjes bewegen en je kunt ze op en top verzorgen. Luuk vond de tijger wel heel lief.

    En als je als Spiderman fan, geschminkt mag worden als Spiderman, zeg je daar natuurlijk geen nee tegen.

    Hij was alleen zo verlegen, door alle verschillende mensen die tegen hem gingen praten. Hij was ook wat onder de indruk van de Pieten en kreeg natuurlijk ook heel veel indrukken van de hoeveelheid speelgoed die hij zag, dus een lachje kon er niet echt vanaf.

    Nou vooruit, met ook nog wat rode haren, kon er toch nog een verlegen lachje vanaf.

    Luuk mocht ook nog even brullen voor een bruldiploma. Niet zo hard als dat hij thuis kan,maar hij tikte toch de 65 decibel aan en kreeg een bruldiploma.

    Ohhh van dit Monopoly Gamers spel gaat mijn Nintendo hart toch wel echt een beetje sneller kloppen hoor. Wat een gave uitvoering is dit. De straten zijn ook allemaal bekende plekken uit de Nintendo spellen. Echt een aanrader voor gamers dit. Kunnen ze ook eens gezellig met de familie aan tafel een spelletje spelen, haha!

    Luuk ging ook nog even vechten met een Jedi. Want er was ook allerlei tof Star Wars speelgoed te bekijken. En op de achtergrond zie je nieuwe Nerf spullen. Met een soort apparaatjes om auto’tjes weg te kunnen schieten om ze over een hindernisbaan heen te krijgen. Ook daar was Luuk niet weg te slaan trouwens.

    Na twee uurtjes heb ik een huilende Luuk weer mee naar huis genomen, helemaal op was hij. En terecht, er was zoveel tof nieuw speelgoed te bekijken en uit te proberen. Ik hoop binnenkort nog veel meer over de leukste spullen te kunnen vertellen. To be continued!

    Eenmaal thuis knuffel ik wat met Maik en geef hem niet veel later een flesje. Kijk die natte trui dan, hij kwijlt als een malle. Slaapt slecht, is verkouden, krijgt een tandje en zit denk ik ook nog eens middenin zijn 11 maanden sprongetje. Het zijn pittige dagen. Niet alleen voor ons, maar vooral voor hem. Het is lastig om te zien dat hij zo met zichzelf in de knoop zit.

    Slaap maar lekker kleine man.

    Ik ga ook nog even liggen. Ik heb wat last van mijn buik de laatste dagen en ben zo vreselijk moe van de gebroken nachten. Gelukkig hoef ik niet perse nog iets te doen die middag. En ’s avonds kruip ik lekker op de bank bij Penoza en Heel Holland Bakt. De week is weer voorbij!

    Deze week heb ik een afspraak in Rotterdam met een klant, ga ik naar de huisarts voor heel veel bloeduitslagen, ga ik naar een blogevent in Arnhem, heb ik weer puppycursus en Luuk gaat komend weekend logeren bij zijn tante, dus dan hopen we een hoop in huis te kunnen doen.

    Hebben jullie nog leuke plannen deze week?

    Lees ook: Weekoverzicht #154

    ]]>

  • Luuk’s favoriete Netflix kinderseries

    Televisie kijken vind ik voor een kind niet zo’n ramp. Over het algemeen leert Luuk er heel veel van. En daarnaast breekt het de dag lekker. Hij vindt het heerlijk om televisie te kijken als hij moe is. En op die manier heb ik mijn handen vrij om even in huis of met Maik aan de slag te gaan. Voorheen keek Luuk voornamelijk naar NPO 3. Zappelin en Kindertijd. Maar de laatste tijd zetten we steeds vaker series op Netflix aan. En ik vond het tijd om Luuk’s favoriete Netflix kinderseries eens op een rijtje te zetten.

    Penelope

    Penelope is een koalabeer. Ze houdt van spelen en leren. En de filmpjes gaan over haar en de avonturen die ze met haar vrienden en ouders beleeft. Het is een leuke (en oude) tekenfilm voor kinderen. En erg leerzaam, maar het nadeel van Penelope op Netflix is dat het geluid zo ongelooflijk hard staat. Zelf vinden wij Penelope niet zo heel leuk om te kijken, dus dan erger je je natuurlijk al snel aan het volume. Luuk kijkt het liefst elke dag naar Penelope.

    Robocar Poli

    Wanneer Bezemstad wordt getroffen door rampspoed, staan superpolitieauto Poli, brandweerwagen Roy en hun vrienden van het reddingsteam klaar om iedereen te redden. Luuk vindt eigenlijk alle filmpjes met auto’s wel leuk. Maar dit heeft ook nog een hoog superhelden gehalte en dat is voor Luuk helemaal geweldig. Hij houdt van Robocar Poli en kwam laatst tot de ontdekking dat er ook speelgoed auto’s van worden verkocht. Oh jee, dat wordt een mooie verlanglijst schrijven voor Sinterklaas!

    True en het regenboogrijk

    Dit is een komische en avontuurlijke serie voor peuters. True is een intelligent en inventief meisje en waakt over het magische Regenboogrijk met haar beste vriend Bartleby de kat. De twee zijn vindingrijk en creatief als het gaat over het oplossen van kleine en grote problemen en brengen evenwichtigheid en liefde in het leven van iedereen. Meisjesachtig en roze of niet. Luuk kijkt hier ademloos naar en leeft helemaal mee met True.

    Brandweerman Sam

    Brandweerman Sam gaat over Sam de brandweerman. Hij is samen met de andere brandweermannen de held van alle afleveringen. Er gebeuren allerlei dingen waardoor zijn vrienden in spannende situaties terecht komen. Ze zitten vast in een brandend gebouw, kunnen niet meer van een hoge rotswand af of verdwalen in een grot. Gelukkig is de dappere Brandweerman Sam altijd in de buurt om ze te helpen. Brandweerman Sam is wel echt een favoriet van Luuk, hij heeft er ook auto’s, poppetjes en een dekbedovertrek van. En hij speelt vaak dat hij Brandweerman Sam is.

    Casper en Emma

    Een meisje (Emma) en een jongen (Casper) van vijf worden beste vrienden op school als ze erachter komen dat ze allebei een knuffel hebben die kan praten. In tegenstelling tot de andere favorieten, is dit geen tekenfilm. Casper en Emma zijn echte kinderen en daardoor lijkt het beter herkenbaar voor Luuk. Hij vindt het leuk om de avonturen van Casper en Emma te bekijken en vraagt zich regelmatig af of hij ook al naar de grote school mag, net zoals Casper en Emma.

    Kleine rode tractor

    Vroom, Vroom! Kleine Rode Tractor is aangekomen. Samen met eigenaar Stan en zijn vrienden uit het dorpje Babbelbroek, beleeft Kleine Rode Tractor de leukste avonturen. Hij mag dan klein zijn maar angsten kent deze bijzondere tractor niet. Kleine Rode Tractor is veel kleiner dan de sterke voertuigen uit het dorp, maar door lef te tonen en zijn verstand te gebruiken, lost hij de grootste problemen op.

    Wat is de favoriete serie (op Netflix) van jouw kind momenteel? En ken je bovenstaande series al?

  • Living Arrows 36/52: Sprongetjestijd voor Maik

    De afgelopen week is het wat onrustig met Maik. Hij wordt ’s nachts steeds wakker en ook aan het eind van de avond wil hij vaak nog even een fles drinken. Het valt niet altijd mee om hem dan weer in slaap te krijgen. En dat zijn we niet van hem gewend. Maar ja, hij is 11 maanden oud en ik gok dus dat het sprongetjestijd is. Of nou ja, gokken. Ik weet het wel zeker, want hij ontwikkelt zich terwijl we naar hem kijken. 

    Nieuwe woordjes

    We twijfelden even of we het goed hoorden van de week. Toen hij keihard op een boekje zat te rammen en erbij aan het schreeuwen was. Maar we hoorden het goed. Hij riep “Kijk! Kijk! Kijk!”, terwijl hij met zijn vinger naar een plaatje in het boek wees. Zijn woordenschat begint in rap tempo uit te breiden. Papa, mama, aai, ja, nee, kijk, klaar. En hij lijkt ons steeds beter te begrijpen. Ik was even vergeten hoe leuk deze periode is. We hebben enorm veel interactie en wat is dat toch gezellig!

    Meer en beter eten

    Maik eet al een aantal weken heel erg goed. Maar hij krijgt nu ook steeds meer de behoefte om dit zelf te doen. Hij wil zelf een lepel vasthouden, zelf zijn fruit af happen en maakt allemaal tevreden geluidjes. Wat een gezelligheid. Hij eet echt alles, dus het is 1 groot feest aan tafel tijdens de maaltijden.

    Of je nu gelooft in sprongetjes of niet, het is wel heel goed merkbaar dat hij huileriger en hangeriger is dan anders, maar ook heel veel dingen leert. Steeds vaker zet hij losse stapjes, hij kletst op zijn manier de oren van ons hoofd. En hij heeft steeds meer interactie met ons, maar ook met Luuk. Al kunnen de jongens ook al heel goed ruzie maken. Waar Joost en ik nu nog heel hard om moeten lachen.

    Onze baby wordt een dreumes. Het gaat ineens heel erg hard!

    Dit is foto 36 van het Living Arrows project dit jaar. Wil je er meer over lezen? Dat kan hier!

    Doe je ook mee met het delen van een foto van je kind(eren) 1 keer per week, 52 weken weken lang? Post een foto op social media met de hashtag #LivingArrowsNL en ik kom de foto zeker bekijken!

    ]]>

  • Weer naar school

    Ben ik een slechte moeder als ik het fijn vind dat de schoolvakantie weer voorbij is? Ik voel me er eerlijk gezegd wel schuldig over. Maar ja, het is zo. Ik heb dit gevoel elk jaar weer opnieuw. Ik ben blij dat er weer een beetje structuur komt in de dag als de jongens weer naar school gaan.

    Ik zit in de auto en zie een spandoek van veilig verkeer Nederland hangen aan de kant van de weg.  “wij gaan weer naar school!” staat er op. Ik maak een denkbeeldige high five met mezelf. “Jaaaaaa, fijn!”  zeg ik hardop. Direct daarna spreek ik mezelf vermanend toe. “Foei, het is niet netjes om daar zo blij over te zijn. Moeders horen het fijn te vinden dat hun kroost dicht in de buurt is.” Maar… eerlijk gezegd ben ik toch echt blij dat de vakantie voorbij is.

    Mijn twee jongens zijn geen druktemakers. Ze zetten het huis niet elke dag op z’n kop en hebben leuke vrienden die langskomen. We hebben een heerlijke vakantie gehad, leuke, stoere en gezellige dingen gedaan. Ik heb rekening gehouden met hun wensen. We hebben lekker uitgegeten en heb ze zo nu en dan op een ijsje getrakteerd. Ze hebben gelogeerd, er hebben jongens bij ons geslapen. Ik heb ze uit laten slapen als ze de avond er voor laat naar bed gingen. Ik heb ze naar feestjes gebracht en gehaald. Nieuwe kleding met ze gekocht. Het was heel fijn om vakantie te hebben met ze. Maar nu is het wel klaar. Ik ben nu wel weer toe aan het normale leventje.

    Als de mannen overdag naar school zijn is er weer rust in huis. Ik kan wat meer mijn eigen plan trekken. Een keer wat langer weg blijven als ik in gedachte heb. Eens niet thuis eten als dat even niet zo uitkomt. Het huishouden doen zonder dat er iemand in de weg zit. Natuurlijk ben ik blij als later op de dag weer veilig uit school thuis zijn. Maar ik ben ook best opgewekt als ik ze in de ochtend in alle vroegte uitzwaai. Met een beetje schuldgevoel. Dat wel.

    ]]>