mamakletst.nl

Author: info@vandongen-online.nl

  • Maik is geboren

    Nu had ik me toch zo voorgenomen om ervoor te zorgen dat de blogplanning waterdicht zou zijn rondom de bevalling. Niet wetende dat ik echt vroeger ging bevallen dan gepland. Het leek een week of 7 geleden bijna onmogelijk om de zwangerschap te voldragen, maar de laatste weken leek het toch te lukken om in elk geval de 37 weken te halen. Maar dat bleek niet zo te zijn. Onze Maik is al geboren, nog voor ik 37 weken zwanger was.

    Vorige week, vlak voor ik 36 weken zwanger was, voelde ik me niet goed. Ik twijfelde of ik het ziekenhuis moest bellen, maar deed dit toch. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog en er werd besloten me extra medicatie te geven en ze wilden me perse op zondagochtend nog in het ziekenhuis zien voor een extra controle. Die zaterdag zou ik samen met Joost uiteten gaan en naar de bioscoop, als een “laatste date-night” voor de bevalling en Luuk zou bij opa en oma logeren. Ik voelde me echter toch niet goed. Een onrustig gevoel borrelde in me en ik begon me ziek te voelen. Die avond brachten we in plaats van in een restaurant dus in het ziekenhuis door. Daar lag ik ruim 4 uur aan een CTG en ondertussen werd mijn bloed en urine onderzocht. Ik bleek in een paar dagen tijd 8 kilo te zijn aangekomen. Vocht. Wat kan kloppen gezien mijn hoge bloeddruk.

    Wij hielden stiekem al rekening met een ziekenhuisopname, maar de artsen vonden me nog net te goed voor een opname in het ziekenhuis. Wel werd er besloten me in de thuisopname te doen. Een ziekenhuisopname, maar dan in je eigen bed. Daar kon ik zelf een CTG maken, mijn bloeddruk meten en stond ik in direct contact met het ziekenhuis. Dit heb ik ook nog verteld in de zwangerschapsupdate met 36 weken. Maar nog geen paar minuten na de controles op maandagochtend werd ik gebeld, de artsen durfden het niet meer aan, ik moest naar het ziekenhuis komen en rekening houden met een opname tot na de bevalling.

    Twee uur later lag ik op mijn ziekenhuis bed en werden de eerste controles uitgevoerd. Ik proefde twijfel over of ik echt in het ziekenhuis zou blijven tot na de bevalling en hield er rekening mee de volgende dag gewoon naar huis gestuurd te worden. Mijn schoonzus kwam naar het ziekenhuis om met me mee te gaan naar de groeiecho die nog gepland stond. Daar bleek dat Maik al een ruime 7 pond zou zijn en dat alles heel goed met hem ging. Nog steeds bleef ik het gevoel hebben ieder moment naar huis gestuurd te worden om pas op zondag 2 oktober weer terug verwacht te worden voor de inleiding. Want de artsen wilden echt tot die dag wachten met ingrijpen. Dacht ik. Die ochtend bleek er toch ineens anders besloten te zijn.

    foto-01-10-16-10-45-26

    Ik zou diezelfde avond of de volgende ochtend nog ingeleid worden, de artsen durfden het niet meer aan, gezien mijn lijf steeds zieker werd. Er werd gestart met een magnesium infuus (vreselijk!) een extra medicijn om mijn bloeddruk te verlagen en die middag was ik helemaal van de kaart van alles wat ineens in gang gezet werd. De inleiding zou beginnen op het moment dat er plek zou zijn op de verloskamers en op de medium care, want daar zou Maik hoogstwaarschijnlijk komen te liggen. En ’s middags hoorden we dat ik op woensdagochtend ingeleid zou worden. Doodeng, maar het was ook heel fijn om nu te weten dat het klaar was. Joyce tegen de zwangerschap: 1-0. Ik heb het gehaald en overwonnen. Wat waren de afgelopen maanden vreselijk zwaar, wat heb ik me ongelooflijk rot gevoeld en wat ben ik blij dat het achter de rug is.

    Op woensdagochtend begon inderdaad de inleiding. En op vrijdagavond om 20:05 uur is onze Maik geboren. Dat lijkt een enorm lange weg geweest te zijn en dat was deels ook zo, maar mijn bevalling zelf heb ik als enorm fijn ervaren. Binnenkort zal ik het hele verhaal met jullie delen. De dagen na de bevalling waren zwaar, Maik lag inderdaad op de medium care, ik ben vlak na de bevalling nog halsoverkop naar de OK gereden voor een placenta verwijdering, ik verloor daarnaast een ruime liter bloed en ondertussen werd ik verscheurd tussen het in het ziekenhuis liggen, geen kamer te kunnen delen met mijn jongste zoon en mijn oudste zoon die thuis was bij papa. Maar nu zijn we thuis, compleet. We zijn een gezin van vier. En wat gaat het goed. Bijna lijken we de afgelopen maanden vergeten te zijn. Het gevoel hierover moet nog wel slijten en we gaan zien hoe dat de komende weken zal lopen.

    Voor nu genieten we enorm van onze twee kinderen. Luuk is enorm lief voor zijn kleine broertje en Maik doet het perfect en is een enorm tevreden mannetje. Mijn kraamweek is tot nu toe fantastisch en ik voel me na de afgelopen maanden wonderbaarlijk goed. Ik krijg ook weer heel veel zin om te bloggen, dus jullie kunnen veel Maik spam verwachten de komende tijd!

    ]]>

  • 36 weken zwanger

    Ik had een aantal weken geleden niet verwacht deze update nog te mogen schrijven, maar het is toch waar: Ik ben 36 weken zwanger! Wel is het einde nu echt in zicht. Mijn gezondheid lijkt me in de steek te laten en een zwangerschapsvergiftiging ligt op de loer. Daarom ben ik opgenomen. Niet in het ziekenhuis, maar thuis. Door middel van thuismonitoring mag ik thuis blijven, zoveel mogelijk plat op bed liggen en op die manier proberen de zwangerschap nog tenminste een weekje uit te zitten. We zullen zien of dit gaat lukken…

    Hoe voel ik me?

    Het gaat steeds minder goed. Ik krijg veel meer last van vochtophopingen in mijn benen en handen en daarnaast krijg ik last van hoofdpijnklachten. Ik begin het steeds meer zat te worden en het is niet alleen te wijten aan de “laatste loodjes”. Aan alles voel ik mezelf zieker worden en het is eng omdat ik dit herken van de vorige zwangerschap, wat uiteindelijk een zwangerschapsvergiftiging bleek te zijn.

    Gelukkig zijn ze in het ziekenhuis wel erg begripvol en willen ze meedenken waar het kan. Zo hebben we het gehad over een inleiding en ook al voordat ik me zieker begon te voelen, was dit zeker een optie. Wanneer is nog de vraag. Sowieso natuurlijk, maar ik ben ook niet van plan online te delen wanneer we gaan beginnen met het opwekken van de bevalling haha.

    Groei & Kilo’s

    Afgelopen donderdag besloot ik de weegschaal tussentijds eens op te stappen, omdat ik zo vreselijk veel vocht in mijn voeten had zitten. Wat bleek? In 5 dagen tijd was ik 7 kilo aangekomen. Vocht, vocht en nog meer vocht! De kilo’s vliegen er momenteel dus aan, zonder dat ik daar enige invloed op heb. Gelukkig weet ik ook dat deze kilo’s er heel snel weer vanaf zijn na de bevalling.

    Verder heb ik niet het idee dat mijn buik echt groter is geworden, wel verandert de vorm. Klaas ligt nog niet heel gunstig voor de bevalling en nog net te hoog, maar ik heb het idee dat hij toch al wat naar beneden aan het zakken is als ik de weekfoto eens goed bekijk.

    Afspraken afgelopen week

    Dinsdag had ik de reguliere controle bij de medisch verloskundige en de diabetesverpleegkundige. Hier was alles goed. Wel had ik wat eiwitten in mijn urine, maar niet heel veel en mijn bloeddruk kon er ook nog mee door. Alles leek dus stabiel te zijn. Toch was mijn bloeddruk wel aan de hoge kant en werd er besloten een verdubbeling aan medicatie te geven. Ik besprak ook met de verpleegkundige mijn bevalplan, die ik overigens niet heb. Maar ik kreeg de belinstructies weer even goed door en besprak wat puntjes die ik de vorige keer liever anders had gezien.

    Vrijdagochtend besloot ik het ziekenhuis te bellen vanwege de extreme toename in gewicht en ik moest niet veel later komen voor een CTG en een extra controle. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog. En dat ondanks de ophoging van de medicatie een paar dagen eerder. De CTG was prima en mijn bloed ook. Maar mijn urine bleek ineens nog maar een heel klein beetje onder de grens “zwangerschapsvergiftiging” te zitten. Shit, shit, shit. Dat was niet wat ik had verwacht. Ik kreeg er een extra pilletje bij om de bloeddruk te verlagen en er werd verteld zo rustig mogelijk te doen. Ook moest ik zondag terugkomen voor controle.

    foto-06-09-16-12-10-05

    Zaterdag bleek alleen dat die controle te lang zou duren, ik belde al eerder, want ik kreeg hoofdpijn klachten. Luuk zou al bij mijn moeder en stiefvader logeren, zodat Joost en ik een soort ‘laatste avondje samen’ zouden hebben voor de bevalling. Met het plan uiteten te gaan en een biosje te pakken, maar we brachten de hele avond op een verloskamer door. Daar heb ik ruim 4 uur aan de CTG gelegen, mijn bloed bleek in orde, maar die eiwitten waren nog meer opgelopen. Nog steeds net ietsje onder de grens voor opname. Maar te hoog om niets te doen. Er werd besloten me de thuisopname in te doen. Hierbij wordt er dagelijks een CTG gemaakt en een bloeddrukcontrole gedaan.

    Die thuismonitoring heb ik sinds gisteren. Een medisch verloskundige kwam aan huis om een CTG en een bloeddrukmeter te brengen en me uit te leggen hoe ik deze zelf kan bedienen en nu zal ik iedere ochtend zelf een CTG maken en mijn bloeddruk meten. Uiteraard overleg ik daarna met de arts hoe ik me voel en hoe we verder gaan. We hopen op deze manier nog zeker een dag of 10 te rekken. Het zorgt voor veel spanning. Maar ik ben blij dat ik thuis ben in plaats van in het ziekenhuis. Hopelijk kan ik me rustig genoeg houden en blijft de zwangerschapsvergiftiging op deze manier doorsluimeren in plaats van ineens hard toe te slaan. Want het is echt beter als Klaas nog wat langer blijft zitten.

    Ik weet precies waar ik op moet letten qua gezondheid en klachten, omdat ik bij Luuk ook een zwangerschapsvergiftiging heb gekregen. En ik ben blij dat ze vanuit het ziekenhuis ook genoeg vertrouwen op mijn eigen gevoel hierover. Nu maar eens zien hoe lang het nog vol te houden is op deze manier.

    Leuke dingen afgelopen week

    • Luuk ging logeren bij zijn opa’s en oma’s en daardoor had ik iets meer ruimte en rust om me heen, dat deed me goed!
    • De nesteldrang deed zijn werk en zorgde ervoor dat er flink wat opgeruimd werd in huis
    • Luuk leek ineens heel bewust afscheid te komen nemen van mijn buik en is heel erg bezig met de komst van de baby. Hopelijk kunnen de broertjes elkaar snel ontmoeten.
    • Leuke aanbiedingen tegenkomen voor spullen die we nog nodig hebben
    • We hoogden het bed op en ik moet nu via een kruk het bed in en uitstappen haha
    ]]>

  • Brugklaskamp. Leuk of moeilijk?

    Door Jenny – Mijn jongste dochter is vorige week gestart in de brugklas. Aangezien ze PDD NOS heeft (een vorm van autisme) was dat voor haar extra spannend. Alles is nieuw, onbekend en vreemd. En dan is er de tweede week het brugklaskamp. 

    Nieuwe leerkrachten, per uur verschillend en een gebouw waar je nog maar een paar keer bent geweest. Een nieuwe klas en een heel stuk fietsen naar school. Naar de brugklas is voor elk kind een hele overgang. De eerste week was vermoeiend, ook voor andere kinderen. En als je graag weet wat er allemaal gaat gebeuren, is de vermoeidheid nog groter.

    Toch is de eerste week goed gegaan. Helaas kreeg ze er nog extra spanning bij, doordat mijn moeder moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Dat gun je een kind eigenlijk niet in de eerste schoolweek. Maar dat hebben we natuurlijk niet in de hand.

    Brugklaskamp

    In de tweede schoolweek stond het brugklaskamp gepland. Van woensdag tot en met vrijdag gaan alle brugklassen op kamp. Vooral om elkaar beter te leren kennen. Veel kinderen vinden dit spannend, maar ook leuk. Ze kijken er naar uit.

    Alle klassen van de basisleerweg gingen mee op kamp. De locatie hadden we al doorgekregen, zodat ze thuis al foto’s kon bekijken. Het helpt mijn dochter altijd wel om voorbereid ergens naar toe te gaan.

    Wel of niet fietsen

    Haar mentor kent ze, dat helpt ook mee. Toch had ze erg veel spanning voor het kamp. Het feit dat het niet goed ging met haar oma, speelde daarbij een grote rol. Ze was bang niet op tijd thuis te kunnen zijn als er iets zou gebeuren. En ze wilde echt niet fietsen naar de kamplocatie. Normaal gesproken zou ik aandringen, omdat het vaak naderhand erg mee valt voor haar. Maar nu zag ik dat het te veel zou worden.

    In overleg met haar mentor hebben we besloten om haar ’s ochtends te brengen en elk avond op te halen. Zo had ze meer rust en zou de tijd daar hopelijk beter gaan.

    Achteraf

    Dit is de beste keuze die we hadden kunnen maken. Het blijft altijd een beetje een gok, waar je goed aan doet. Soms moeten we haar een beetje aanmoedigen om het toch te doen, nu bleek deze keuze beter.

    Zodra ze hoorde dat ze niet hoefde te fietsen, viel er een hele last en spanning van haar af. Ze ging veel geruster en opgewekter op kamp. Daardoor heeft ze goed met de spellen mee kunnen doen.

    Ze heeft contacten opgedaan en vond het leuk om meisjes uit andere klassen te leren kennen. ’s Nachts sliep ze in haar eigen bed en de volgende ochtend ging ze weer vrolijk mee. Achteraf gezien heeft ze er nu veel meer aan gehad, dan wanneer we hadden volgehouden dat ze moest fietsen.

    Keuzes

    Dit soort keuzes moet je natuurlijk niet alleen maken bij een kind met autisme. Dit geldt voor elk kind. Kijk goed naar je kind en luister naar je gevoel. Dan doe je het niet zo snel verkeerd.

    Weet je van jezelf dat je snel overbezorgd bent? Overleg dan met iemand die voor je kan relativeren. Iemand die je kind goed kent en die jij vertrouwt. En ben niet te streng voor jezelf. Vind je dat je iets anders had moeten aanpakken? Neem het als les mee voor de volgende keer.

    Ik ben soms te voorzichtig. Door je daar bewust van te zijn, neemt dat al af. En heb je uit bezorgdheid nee gezegd en bedenk je je? Bespreek dit dan met je kind. Ze hebben veel meer begrip dan je soms denkt.

    Welke keuze vond jij het moeilijkst?

    ]]>

  • Luuk is 2,5 jaar oud

    Waar blijft mijn kleine jongen toch? Luuk is vandaag precies 2,5 jaar oud en het is cliché maar waar; de tijd vliegt. Nog maar heel even en Luuk heeft alle aandacht niet meer voor zich alleen, maar zal het moeten delen met zijn broertje. De aanmelding voor de basisschool is gedaan en Luuk speelt al een tijdje twee ochtenden per week op de peuterspeelzaal. Luuk is een echte peuter, zit middenin de peuterpuberteit en is een enorm lekker jochie. Het leek me leuk om nog een laatste keer een artikel te schreven zoals ik het het eerste jaar iedere maand heb gedaan in de maandupdate. 

    ONTWIKKELINGEN

    Lengte & Gewicht

    We zijn in juli voor het laatst op het consultatiebureau geweest en het was aan Luuk’s kleding al te merken, dat hij niet heel erg hard gegroeid was. Hij volgt nog keurig zijn lijntjes. Op dat moment woog hij 14 kilo en was 90 centimeter lang. Een kleine jongen dus, maar dat heeft ook wel weer wat leuks.

    Praten

    Luuk praat erg goed. Zeker afgelopen zomer is hij met enorme sprongen vooruit gegaan. Hij zegt werkelijk alles na. We hebben gewoon een kleine papegaai in huis lopen. Soms zijn sommige woorden nog onduidelijk en begrijpen we niet direct wat hij bedoelt. Daar kan hij erg boos om worden. Maar dat komt steeds minder vaak voor omdat hij alles duidelijk begint te zeggen. Van ’s morgens vroeg tot hij ’s avonds naar bed gaat, staat zijn kwebbel open. De hele dag kletst hij de oren van ons hoofd. Best gezellig. Maar ik geniet des te meer van de rust in huis als hij slaapt haha.

    Peuterspeelzaal

    Luuk gaat sinds eind mei een ochtend per week naar de peuterspeelzaal en omdat dit heel goed ging, besloten we hem vanaf de zomervakantie twee ochtenden per week te laten gaan. Hij leert hier erg veel en vindt het heel erg leuk om er naartoe te gaan. Hij luistert goed, blijft keurig in de kring zitten, zingt mee met liedjes en doet de bewegingen daar ook bij. En de leidsters zijn gek op hem. Ze vinden hem een erg lieve jongen en altijd vrolijk.
    Dat vrolijk zijn kan wel kloppen, want dat kan hij vervolgens de rest van de dag niet meer zijn haha. Hij is duidelijk nog wel erg onder de indruk op de peuterspeelzaal en dat uit hij ’s middags thuis weer. Maar het gaat steeds beter. Ik ben allang blij dat hij enthousiast naar binnen rent ’s morgens. We brengen hem met een goed gevoel weg en hebben er alle vertrouwen in dat het goed gaat.

    op-buik-zitten

    Grote broer

    Nog maar even en hij is grote broer. Luuk is er steeds meer bezig dat er een baby in mama’s buik zit en begint er soms ook naar te vragen. Op andere momenten interesseert het hem ook helemaal niet. Het is natuurlijk ook nog maar vaag allemaal als je 2,5 bent. Ik bedoel, hoe moet hij nou begrijpen dat er straks een baby bij ons woont die nooit meer weggaat? Door middel van boekjes lezen proberen we het hem wel uit te leggen. En soms begint hij er uit zichzelf over. Dan probeert hij met een speelgoedzaag mijn buik open te zagen, om de baby eruit te halen haha. Ik ben heel erg benieuwd hoe hij het straks zal vinden.

    Auto-gek

    Luuk is stapelgek op het spelen met zijn auto’s. Hij rijdt ze de hele dag heen en weer over de bank, in rijen en vertelt daarbij de hele tijd van wie hij welke auto heeft gekregen. Ook als we ergens anders zijn speelt hij met de auto’s, want hij neemt er dan een aantal mee in een tasje. Het is heerlijk om naar te kijken.

    MATEN

    Luiers

    Maat 5+ zijn de luiers die hij draagt. Al een hele lange tijd, maar ze zitten nog steeds goed. Soms trekt hij zijn luier ook uit en dan wil hij in zijn blote billen rondlopen. Met als resultaat dat een plasje op een potje gedaan werd, maar verder heeft Luuk nog weinig interesse in zindelijk worden. Dat is ook prima, we geven hem daar de tijd voor.

    Kleding

    In kleding hangt Luuk een beetje tussen maat 92 en 98 in. Het verschilt per merk hoe het valt. Ik vind het wel fijn dat hij nu steeds langer met zijn kleding gaat doen. Zo krijgt hij de kans alles aan te krijgen (of nou ja, misschien moeten we niet zoveel kleding kopen, kuch..), maar Luuk krijgt zelf ook favoriete items en kan heel goed aangeven welke kleding hij het liefste aan doet.

    ETEN & DRINKEN

    Nog steeds mogen we niet echt klagen over het eten en drinken van Luuk. Hij drinkt het liefst water of melk. Met enige uitzondering (vooral bij opa en oma) krijgt hij appelsap. Maar water is toch wel echt het meest gedronken drankje.

    Eten doet Luuk erg goed. Zo’n vier boterhammen per dag en bij het avondeten eet hij vrijwel alles mee. We maken hem het meest blij met Hollandse pot. Spinazie of rode kool met aardappels bijvoorbeeld. Hij vindt het heerlijk. Hij houdt wat minder van kip en laat dit dan ook vaak liggen. Patat, pannenkoeken en pasta vindt hij ook lekker. Heel erg lekker zelfs. Tomaatjes zijn nog steeds zijn favoriete groenten en die eet hij ook nog wel eens als tussendoortje. We hebben echt maar weinig te klagen. Hopelijk blijft hij zo’n goede eter.

    TANDJES

    Op 1 kies na, is Luuk’s hele gebit compleet. Ik ben blij toe, want jeetje, wat een drama is dat toch steeds geweest als ze doorkwamen. Zijn laatste kies begint nu wel door te komen en dit gaat weer gepaard met veel gekwijl en Luuk kan ook goed vertellen dat hij pijn aan zijn mond heeft. Echt zielig. Hopelijk is zijn compleet gauw helemaal compleet.

    OVERIGE

    • Luuk kan van al zijn auto’s opnoemen van wie hij ze heeft gekregen en maakt daar zelden een foutje in, zo grappig.
    • Nog steeds is Luuk een erg vroege vogel, meestal is hij om 6 uur ’s morgens wakker. Daarentegen slaapt hij in de middag vaak ook nog 1,5 tot 2 uur.
    • Luuk en onze poes Zoey zijn geen erg goede vrienden, Luuk rent nogal hard achter haar aan en zij vindt dat eng, dus rent van hem weg.
    • Luuk denkt dat hij bepaalt waar iedereen mag zitten, een echte peuterpuber dus!

     

    ]]>

  • 35 weken zwanger

    Het aftellen is nu toch wel echt begonnen. Ik ben 35 weken zwanger, je kunt niet meer om mijn bolle buik heen en er zijn min of meer afspraken gemaakt over wanneer de bevalling zal gaan plaatsvinden na de controle afgelopen week. Ik ben ontzettend blij dat onze ‘Klaas’ op een goede termijn geboren gaat worden, maar ben ook wel heel erg blij dat het einde echt in zicht is nu. 

    Hoe voel ik me?

    Nadat ik in het ziekenhuis heb aangegeven best wel op te zien tegen de bevalling en al het onverwachte daarbij, gaat het eigenlijk wel beter. Er wordt echt rekening gehouden met mijn wensen en er wordt open kaart gespeeld over de mogelijke risico’s nu onze kleine man toch wel erg groot blijkt te zijn. En dat geeft rust. Ik heb er vertrouwen in dat ze me gaan helpen waar kan.

    Natuurlijk had ik behoorlijk veel last van de warmte afgelopen week. Zo’n hittegolf is (hoog)zwanger echt geen pretje. Ik sliep nog slechter dan anders, hield nog meer vocht vast en waar ik normaal gesproken al vrijwel niets kan, kon ik het nu al helemaal niet. Bij de minste inspanning werd ik al misselijk en daardoor kon ik me maar slecht concentreren. Niet handig als je mailbox overstroomt van leuke mailtjes. Maar het is niet anders. Ik ben niet voor niets met zwangerschapsverlof.

    Ook Luuk heeft het maar zwaar met zo’n moeder die vrijwel niets kan. Hij test me vreselijk uit en we zitten elkaar met grote regelmaat in de weg. De muren komen op ons af en dat kun je merken. Gelukkig staan er voor komende week allemaal leuke dingen voor Luuk (en daardoor ook voor mijzelf) op de planning. Even een beetje los van elkaar om de momenten die we wel samen zijn extra van elkaar te kunnen genieten. Heel belangrijk nu we onze aandacht nog alleen aan Luuk kunnen geven, zonder dat hij het hoeft te delen met een baby.

    Groei & Kilo’s

    Dat groeien lukt aardig. Ik maak een enorme groeispurt en dat werd in het ziekenhuis afgelopen week ook opgemerkt. Mijn buik is nu vergelijkbaar met hoe groot het was toen ik 37 weken zwanger was van Luuk. Soms ben ik wel een beetje bang waar het gaat eindigen.

    In gewicht blijf ik hangen waar ik zat. Alleen maar fijn, want dat gaat betekenen dat ik na de bevalling lichter ben dan voor de zwangerschap haha.

    foto-13-09-16-16-53-42

    Afspraken afgelopen week

    Dinsdag was het weer tijd voor onze wekelijkse controle. Ook hadden we een groeiecho van te voren. Deze liet zien dat de buik van Klaas ruim 4 weken voor loopt. 4 weken! Ik schrok me kapot. Verder loopt de kleine man helemaal op schema, zijn hoofd en benen zijn precies op de juiste termijn gemeten, alleen dat buikje he.. Met dank aan de zwangerschapsdiabetes. Er werd dus besloten toch de insuline maar wat op te hogen, ook al zijn de suikers niet zo extreem hoog meer en er werd een nieuwe groeiecho ingepland.

    Ook zijn we gaan praten over het inleiden van de bevalling. Deze zal ingeleid gaan worden vanwege de grootte van Klaas, maar ook om mij enigszins rust te geven. Ik ben zo vreselijk bang dat de bevalling spontaan begint en ik totaal niet weet wat me overkomt. Gek misschien, maar na een inleiding bij de vorige zwangerschap, geeft dat me op de een of andere manier het vertrouwen dat ik tenminste een klein beetje weet wat me te wachten staat.

    Buiten het ophogen van de insuline is het niet nodig verdere medicatie op te hogen. Mijn bloeddruk is wel steeds aan de hoge kant en moet dus goed in de gaten gehouden worden. Maar het lijkt allemaal stabiel nu. Daarnaast lag Klaas eindelijk eens een keer met z’n hoofd naar beneden en hij leek ook ingedaald. Maar ik geloof dat hij toch alweer is omgedraaid haha. Ik ben benieuwd hoe we hem dinsdag aan gaan treffen tijdens de controle, want ik heb zelf geen idee hoe de kleine man nu ligt.

    Leuke dingen afgelopen week

    • We werkten verschillende puntjes van de to-do list af
    • Mijn moeder maakte een superleuke opbergzak voor aan het ledikant. Binnenkort zal ik hier eens een blog over schrijven!
    • De hittegolf verdween, ja daar was ik wel echt heel erg blij mee
    • Klaas is lekker beweeglijk en ook al doet dat soms pijn, het blijft toch wel erg leuk, dat getrappel
    • Cadeautjes krijgen voor Klaas en ook Luuk werd verwend
    ]]>

  • Wat ik ga missen aan de zwangerschap

    Nu het einde van mijn zwangerschap in zicht is, sta ik steeds meer stil bij de dingen die ik ontzettend ga missen aan de zwangerschap. Dingen die heel vanzelfsprekend zijn, maar waarschijnlijk ook dingen die ik me achteraf nog nauwelijks zal herinneren. Welke dingen ga ik missen aan de zwangerschap? 

    Het getrappel in mijn buik

    Vrij vanzelfsprekend lijkt me. Ik vind het getrappel heel vaak ook heel erg ongemakkelijk. Luuk voelde ik vaker niet dan wel, waardoor ik regelmatig met zorgen extra controles in het ziekenhuis had. Maar onze kleine Klaas laat erg veel van zich horen. Vanaf het moment dat hij zich goed liet voelen, is hij eigenlijk constant aan het bewegen geweest. En hard ook. Mijn placenta ligt deze keer aan de achterkant (bij m’n rug) en daardoor voel ik vrijwel alles.

    En toch ga ik het ondanks het ongemakkelijke gevoel wat ik vaak bij het getrappel en de bewegingen heb wel missen denk ik. Ik weet nog dat ik het bij Luuk heel erg leeg vond voelen in mijn buik die eerste periode. En ik kan me na zo’n drukke baby in mijn buik heel goed voorstellen dat dat straks misschien nog wel erger is. Daarnaast willen we niet meer dan 2 kinderen en zullen dit de laatste weken zijn dat ik het getrappel kan voelen. Ik probeer er dus nog extra van te genieten en ervan vast te leggen wat lukt.

    Me niet druk maken om mijn kleding

    Al sinds juni heb ik buiten een bepaalde joggingbroek, geen broeken aan gehad. ‘s Morgens trek ik een legging aan en een jurk en that’s it. Ideaal en zo makkelijk om er verder niet over na te hoeven denken. Dat ga ik straks wel missen. Want welke kleding verbergt mijn after pregnancy buikje en ga ik uberhaupt weer in de broeken passen die ik voor de zwangerschap aan had?

    En daarnaast vraag ik me af of het borstvoeding geven deze keer gaat lukken en zo ja, wat voor kleding moet ik dan aan om zo makkelijk mogelijk m’n tiet kleding-vrij te maken? Ik vind die onbezorgdheid over mijn kleding de afgelopen maanden echt heerlijk. Jurkjes en leggings zitten het lekkerste en ik hoef me niet druk te maken over broeken die net te strak zitten of een shirtje die een vetrolletje niet voldoende verbergt. En dat zal ik zeker nog gaan missen.

    Het fantaseren over de kleine man

    Zal hij op Luuk lijken? Of zijn de bewegingen die al heel anders zijn dan bij Luuk, een teken van een heel ander karakter? Lijkt onze Klaas meer op mij of op Joost, of is het net als Luuk een echte mengelmoes van ons allebei? Hoe zal Luuk reageren op de komst van de kleine, pikt hij het dat hij minder aandacht zal krijgen of vindt hij het vreselijk en gaat hij enorm peuterpuberen? Gaat het inderdaad lukken om de laatste weken van mijn zwangerschapsverlof met z’n vieren leuke dingen te ondernemen als gezin, of voel ik me nog niet goed genoeg? Zal Klaas een huilbaby worden nadat we het met Luuk zo makkelijk hebben gehad de eerste maanden?

    We fantaseren veel over het straks zal zijn. Niet alleen over de kleine man, maar vooral over hoe het zal zijn als we straks met zijn vieren zijn. Al moet ik wel zeggen dat we door de 3D echo die we gehad hebben al meer een beeld hebben over hoe de kleine eruit gaat zien. Zoals het er toen naar uit zag, is het een kleine kopie van Luuk en ook tijdens de reguliere echo’s lijken we gelijkenissen te zien. Ik denk dat als de bevalling straks achter de rug is, we zo geleefd zullen worden, dat het fantaseren over hoe het na een tijdje zal zijn, even geen ruimte heeft. Dat we te druk zijn om stil te staan bij wat de toekomst gaat brengen. Dus ik denk dat we dat best nog wel eens zullen gaan missen.

    Foto 10-08-16 12 09 48

    De echo’s

    Tja, het grote voordeel van complicaties hebben tijdens de zwangerschap, is toch wel de vele echo’s die je krijgt. Niet alleen krijg ik iedere 2 a 3 weken een groeiecho, maar ook bij de normale controles wordt er een echo gemaakt. We hebben dus echt al heel veel echo’s gehad en hoewel we steeds minder kunnen zien op de beelden, omdat Klaas te groot wordt, blijft het leuk om nog even naar binnen te kunnen gluren. De groeiecho’s blijf ik wel spannend vinden, omdat deze de laatste weken slecht nieuws brengen, maar als er dan weer een arm voorbij komt zwaaien of je ziet de kleine zijn tong uitsteken voor een slokje vruchtwater, is het al snel weer goed. Maar goed, na de bevalling hoeven we geen ziekenhuiscontroles meer af te wachten om naar de kleine man te kunnen kijken.

    Het keer op keer opnieuw indelen van de kledingkast

    De kledingkast voor de baby stond al heel snel in elkaar. Ik kocht het via via nog voor we de eerste echo gehad hadden en toen de echo goed bleek, hebben we de kast in elkaar gezet. Zo konden we alle spullen die we verzamelden voor de komst van de kleine gewoon kwijt in een kast en lag het niet her en der verspreid door het huis. Maar het grote nadeel van het vroeg neerzetten van de kledingkast is toch wel dat je het maar in blijft delen. Elke keer weer deel ik alles opnieuw in. Volgens mij is het nu goed zoals het is, alles wat erin ligt is gewassen en ligt gesorteerd op maat en soort, dus ik denk dat het wel prima is. Maar je weet maar nooit wat er vlak voor de bevalling ineens nog verandert gaat worden.

    Heerlijk om daar zo mee bezig te zijn. Zodra de kleine geboren is en de kledingkast opnieuw ingedeeld moet worden omdat er een te kleine maat uit kan en de volgende maat erin, wordt het een beetje “moeten” en kan ik er niet meer zo van genieten zoals nu.

    Mijn uitslaapochtend

    Vanaf dat Luuk een aantal maanden oud was, hebben Joost en ik onze weekenden verdeeld. Ik slaap de zaterdagen uit en Joost de zondagen. Een afspraak die heel erg goed bevalt. Maar na de bevalling zullen we onze uitslaapochtenden toch moeten opgeven vrees ik. Het is allemaal al zo wennen in het begin, dat we maar beter allebei op kunnen staan om het onszelf makkelijker te maken denk ik. Of ik sta op voor de kleine en Joost voor Luuk. We zullen zien hoe het gaat lopen.

    Uiteindelijk komen die uitslaapochtenden wel weer terug, dat weet ik zeker. Zodra we onze draai gevonden hebben, kunnen we de ochtenden vast weer van elkaar overnemen om elkaar ook rust te kunnen. Toch zal ik die ochtenden de eerste periode enorm gaan missen vrees ik. Al hebben vroege, knusse herfst en winterochtenden ook wel weer wat denk ik.

    Er is genoeg om te missen aan het zwanger zijn, maar ik kijk toch ook wel erg uit naar het moment dat de zwangerschap voorbij is en we onze kleinste spruit kunnen knuffelen.

    Wat mis jij het meeste van je zwangerschap(pen)?

    ]]>

  • Inspiratie geboortetraktaties voor de peuterspeelzaal

    Onlangs besefte ik me ineens wat er zoal anders is bij de geboorte van een tweede kind, vergeleken bij de eerste keer. Niet alleen hoef ik me te bedenken wat ik ons kraambezoek voorschotel in plaats van beschuit met muisjes. Het is voor Luuk natuurlijk ook leuk om te trakteren op de peuterspeelzaal zodra hij grote broer geworden is. Gelukkig is er op Pinterest voldoende inspiratie te vinden voor geboortetraktaties. 

    Vrij simpel, maar wel leuk. Nijntje koekjes met muisjes. Met wat gesmolten witte chocolade zorg je ervoor dat de muisjes op de Nijntje koekjes blijven plakken.

    Datzelfde kun je natuurlijk ook doen met soepstengels en in plaats van witte chocolade gebruik je dan boter.

    Of je maakt ze met marshmallow’s.

    Toch ben ik voor peuters liever wat voorzichtiger met het voorschotelen van suiker. Daarnaast zou ik het ook heel erg praktisch vinden om de geboortetraktaties al op voorhand te kunnen maken, zodat ik niet vlak na de bevalling halsoverkop nog van alles in elkaar hoef te freubelen.

    Zelf een ooievaar maken en daar een koekje of snoepje aan vast maken kan natuurlijk ook.

    En ik denk dat het zoiets als bovenstaande gaat worden. Een ooievaar, met uiteraard een blauw lintje en daarachter een doosje rozijntjes geplakt. Dat lusten vrijwel andere kinderen, is niet zo’n suikerbom en kan ik tijdens mijn verlof voor de bevalling al maken.

    Wat het uiteindelijk precies geworden is, dat zal ik jullie na de bevalling uiteraard laten zien. Ik ben ook erg benieuwd hoe Luuk het vindt om te trakteren. Zijn verjaardag heeft hij nog nooit op die manier gevierd, dus dat wordt vast leuk!

    Wat liet jij je kind trakteren toen hij/zij grote broer of zus werd?

  • Slotenmaker Hoofddorp deelt basis regels veiligheid in huis voor ouders en kinderen

    Gastblog – Als ouder maak je jezelf altijd zorgen om de veiligheid van je kinderen. Het liefste loop je heel de dag achter ze aan om ervoor te zorgen dat hen niks overkomt. De realiteit is echter dat dit onmogelijk is. Een belangrijk deel van de opvoeding is daarom dan ook om je kinderen te leren hoe ze zichzelf veilig kunnen houden. De volgende basis regels voor veiligheid in huis zijn gedeeld door de slotenmaker Hoofddorp en speciaal bedoeld voor ouders en kinderen. Het is een goed begin om samen te zorgen dat je kinderen veilig blijven.

    Maak een duidelijk plan

    Om de veiligheid van je kinderen in huis te garanderen moet je als ouders een duidelijk plan maken voor verschillende situaties. Dit plan zorgt ervoor dat je kind exact weet wat hij of zij moet doen in geval van een noodgeval. De slotenmaker Hoofddorp adviseert hen bijvoorbeeld te leren om te verstoppen wanneer een inbreker probeert het huis binnen te komen, hoe zij het snelste uit huis kunnen komen in geval van een brand en om 112 te bellen in geval van nood.

    Belangrijke telefoonnummers onthouden

    Help je kinderen om belangrijke telefoonnummers te onthouden, zoals je eigen mobiele nummer en 112. Het onthouden van deze nummers kan op een spelende wijze aan je kinderen geleerd worden. Andere belangrijke telefoonnummers kan je opschrijven en op een plek bewaren waarvan je kind altijd weet waar zij deze kunnen vinden.

    Introduceer je kinderen bij de buren

    Als ouders van kinderen is het belangrijk om een goede vertrouwensrelatie met je buren te hebben. Wanneer je zelf een keer niet thuis bent dan voelen je kinderen zich vertrouwd om bij de buren om hulp te vragen. De goede relatie met de buren is natuurlijk de verantwoordelijkheid van de ouders. Nadat duidelijke afspraken zijn gemaakt introduceer je je kinderen bij de buren.

    Stel een veiligheidskit samen

    Laat je kinderen helpen bij het samenstellen van een veiligheidskit voor in huis. Hierin zitten bijvoorbeeld een EHBO kit, een zaklamp, radio en belangrijke telefoonnummers. Door je kinderen te laten helpen om deze kit samen te stellen weten ze waar ze de kit kunnen vinden en waar alle spullen voor gebruikt kunnen worden.

    Duidelijke regels voor contactmomenten

    Maak met je kinderen duidelijke regels op welke momenten zij contact met je op moeten nemen. Maak bijvoorbeeld een regel dat wanneer ze thuiskomen en er niemand thuis is dat ze moeten bellen om te laten weten dat ze thuis zijn. Ook slim is het om hen altijd te laten bellen wanneer er iemand voor de deur staat en ze alleen thuis zijn.

    Richtlijnen voor gebruik social media

    Wanneer je kinderen oud genoeg zijn om social media te gebruiken is het belangrijk dat je als ouder hiervoor duidelijke richtlijnen vaststelt. Laat hen bijvoorbeeld weten dat ze nooit op social media moeten delen dat ze alleen thuis zijn, wat hun adres is of dat ze op vakantie zijn.
    Bron: http://slotenmakershoofddorp.nl

    ]]>

  • DIY geboortekrans

    Blog door Thea – Al voordat ik zwanger was, wist ik dat ik een geboortekrans aan mijn voordeur wilde. In mijn flat zag ik het niet echt voor me om zo’n ooievaar op het raam te plakken. En ik wilde toch iets van versiering ophangen. Dus toen ik zwanger was ben ik gaan Googlen en op Pinterest gaan kijken. Ik zag een heleboel leuke kransen, en besloot dat ik er zelf een zou gaan maken. Gedurende mijn zwangerschap alles gekocht. In de eerste week van mijn verlof ging ik ervoor zitten en binnen een uur had ik mijn geboortekrans gemaakt, eigenlijk een hart.

    De benodigdheden:

      • Een krans, of zoals ik een (gevlochten) hart.
      • Drie (of meer) versieringen voor op de krans
      • Lint
      • Garen, schaar, naald

    Een deel van de spullen heb ik gekocht bij Xenos (lint) en Kruidvat (speen en lint), de rest had ik al in huis of heb ik hergebruikt.

    Ik ben begonnen met het oude lint te vervangen voor nieuw lint. Ik wilde namelijk een roze eraan hebben in plaats van een rode.

    Daarna heb ik 2 roze linten door het hart geregen. Ik maakte een uiteinde aan de achterkant vast en ben toen gaan rijgen. En zorgde dat het andere uiteinde aan de achterkant weer uitkwam en vastgemaakt kon worden. Zo kreeg het hart een roze tint. Soms was het rijgen lastig, maar met de schaar kon ik het lint sturen. (Let dan wel op dat je geen scherpe schaar gebruikt, anders prik je het lint wellicht kapot.)

    Toen heb ik de sokjes eraan gemaakt. Eerst naaide ik ze met wat garen aan elkaar vast. En daarna pas aan het hart vast. Ook hierbij probeerde ik de knoopjes van het garen aan de achterkant vast te maken. En zo min mogelijk zichtbaar garen te hebben.

    Na de sokjes heb ik de speen vast gemaakt. Ik heb de tuut van de speen vastgeklemd in het hart. En daarna aan de onderkant en bovenkant hem bevestigd met wat garen. Zo zit hij goed vast.

    En tot slot kwam het olifantje erop. Waarom een olifantje? Het leek me leuk iets van het geboortekaartje erin terug te laten komen. En op het geboortekaartje vind je olifantjes. Deze heb ik ook met garen vastgemaakt. Namelijk bij de buik/keel en beide achterpoten. Ook nu zoveel mogelijk geprobeerd het garen te verbergen.

    Ik heb er bewust voor gekozen om geen naam, geboortedatum etc. eraan te maken. Omdat ik dat niet nodig vind, niet iedereen die langsloopt hoeft dat te weten. Maar dat zou je er dus ook in kunnen verwerken. Ook zou je in plaats van een hart een ander figuur kunnen of gewoon een ronde krans. Ik vond het hart lekker meisjesachtig en niet zo standaard dus daar koos ik voor.

    En zo kwam mijn hart tot stand. En hangt hij nu na de geboorte aan de voordeur.

    Wat hing er bij jou aan de voordeur? Heb je zelf iets gemaakt?

  • Basisschool

    Blog door Wanda – Allebei mijn pubers, ze zijn bijna 14 en 12 jaar, gaan vanaf nu naar het voortgezet onderwijs. Het is nu echt het einde van de basisschool tijd. Dat betekent ook dat de jongste niet meer om iets over twee thuis is uit school elke dag. De hele dag werkte ik daar naar toe. Om twee uur wilde ik klaar zijn met eventuele klusjes in huis zoals poets en strijkwerk, zodat hij er geen last van had als hij met vriendjes zou komen spelen. En daarbij wilde ik ook tijd voor hem hebben als hij thuis zou komen. Achteraf bekeken vraag ik me ernstig af, waarom ik dit deed. Want wat gebeurde er echter negen van de tien keer in de praktijk?

    Scenario 1: Ik zit met een glas drinken op de bank. Het huis is aan kant, alles is op orde. Ik hoor Koen thuis komen. Hij loopt van de keuken in één ruk door naar de gang. Hij kijkt heel even op zij, zegt: “Hoi mam, ik ga naar René, doei!” Ik hoor hoe hij zijn tas onder de kapstok neer gooit. Hij opent de voordeur, maakt hem weer dicht, en weg is Koen.

    Het gebeurde ook wel dat mijn puber een vriendje mee nam. Dan gebeurde er dit:

    Scenario 2: “Hihihihahahhihihihahah,” daar komen Koen en een vriend ons huis binnen. Het is net twee uur geweest, de school is uit. Als er vrienden in de buurt van mijn puber mannen zijn, mag ik een paar dingen niet. Ik zeg het rijtje even snel op in mijn hoofd. Ik mag niet zingen. Ik mag niet knuffelen en ik mag ze geen schat noemen. Dus daar houd ik me netjes aan. Althans, ik doe een poging. Ze lopen van de keuken naar de gang. “Hoi mam,” zegt Koen. “Hoi!” zegt zijn vriend. Ik hoor hoe de tassen onder de kapstok gegooid worden. Ze lopen regelrecht terug naar de snoeptrommel. Ze pakken wat drinken. En Koen zegt: “We gaan op het schoolplein spelen, doei mam!” Al lachend verdwijnen ze weer.

    koen

    De derde optie was dat Koen alleen thuis kwam, en ook met niemand afgesproken had. Dan kon ik dit verwachten:

    Scenario 3: “Hai mam,” Ik groet terug en vraag of hij niet afgesproken heeft. “Geen zin,” zegt hij dan. De tas wordt, zoals altijd, in de hoek gesmeten. De weg naar de snoeptrommel en het drinken word wederom gevonden. Dan zegt hij: “Ik ga naar boven, ik ga Minecraften, doei!” En weg is hij. Achter zijn computer zou ik hem terug kunnen vinden.

    Het is een ideaal plaatje natuurlijk. Kindjes komen uit school, mam zit klaar met een kopje thee. Samen gaan we even de dag door nemen. De vragen die een moeder dan stelt zijn: “Wat is er gebeurd op school? Heb je nog huiswerk? Heb je nog een punt terug gekregen?” Enzovoort. In de praktijk is dit toch een heel ander verhaal. Tenminste…… bij ons. Dat ideaalplaatje gaat hier niet op. De theepot kan op Marktplaats. De basisschool tijd zit er op.

    ]]>