Author: info@vandongen-online.nl

Iedereen wist het

Soms lees ik boeken waarbij ik woedend en verdrietig tegelijk word. Waarom ik die verhalen dan toch lees? Omdat ik vind dat sommige boeken gelezen moet worden. En omdat ik het interessant vind om te lezen wat iemand bezielt. In dit geval trok het verhaal me omdat ik me niet kon voorstellen waarom Lydia bij haar stiefvader bleef en zes kinderen van hem kreeg. Ik las het boek ‘Iedereen wist het’ en vertel je wat ik ervan vind.

Waar gaat het boek over?

Lydia Gouardo’s lijdensweg begon op haar negende. Ze werd soms meerdere malen per dag verkracht door haar stiefvader en haar stiefmoeder deed niets om haar te helpen. Regelmatig werd ze dagen achtereen opgesloten op zolder. Soms, als ze erg werd mishandeld, liep ze weg, maar de politie bracht haar altijd binnen korte tijd weer thuis. Niemand greep in: de buren niet, de politie niet en ook de artsen in het ziekenhuis waar Lydia haar kinderen kreeg niet.Terwijl haar stiefvader er tegen hen zelfs over opschepte dat hij de vader van de kinderen was.

Na de dood van haar stiefvader in 1999 begon Lydia te beseffen dat wat haar was overkomen niet normaal was. En toen de zaak van Elisabeth Fritzl in Oostenrijk naar buiten kwam, gaf dat Lydia Gouardo de moed om eindelijk ook het verhaal te vertellen van de achtentwintig jaar dat zij door haar stiefvader werd misbruikt.

Het boek is in samenwerking met de bekroonde journalist Jean-Michel Caadec’h geschreven. Want Lydia Gouardo heeft nooit leren lezen en schrijven. Samen met haar kinderen woont in ze in haar geboortedorp, net buiten Parijs.

Wat vind ik van het boek?

Op de een of andere manier trekken boeken met dit soort waargebeurde verhalen mij altijd. Al vind ik het onvoorstelbaar dat er mensen, zelfs in zo’n land als Frankrijk, onder dit soort omstandigheden opgroeien. Niet wetende dat het hartstikke fout is.

Lydia kreeg zes kinderen van haar stiefvader en omdat iedereen bang was voor deze man, greep niemand in. Ik kan me niet indenken hoe vreselijk Lydia zichzelf heeft moeten voelen in al die jaren. Het boekt raakt me, maar zorgt ook voor ongeloof.

Al na het eerste hoofdstuk wilde ik het boek zo snel mogelijk uitlezen. Heel vaak neem ik niet de tijd om een boek snel uit te lezen, maar dit boek was met twee avonden uit. Het verhaal zorgde her en der voor wat vochtige ogen. Niet alleen vanwege het verdriet van Lydia, maar vooral vanwege de woede die ik zelf ging voelen voor de verschrikkelijke man die haar stiefvader was.

Een heftig verhaal, maar wel een die gelezen zou moeten worden. Ik vind het een echte aanrader.

BEOORDELING

★★★★☆ (4/5)

Je koopt het boek hier.

7 September 2015
Het regent, het regent, mijn laarzen worden nat

De meteorologische herfst heeft zijn intreden gedaan en dat is te merken ook aan het vele water dat uit de lucht komt vallen. En om natte schoenen en sokken te voorkomen, is het handig om met dit weer regenlaarzen aan te trekken bij je kindje. Luuk heeft laatst zijn eerste paar laarzen ontvangen, dus hij is klaar voor de herfst.

Luuk kan sinds hij 15,5 maand is lopen. En sindsdien vindt hij het helemaal niet meer fijn om in de kinderwagen mee te gaan. Zelf lopen is natuurlijk veel leuker! Ik vind het meestal ook heel leuk als Luuk zelf loopt. Het gaat op een heel langzaam tempo en we lopen vaker de verkeerde kant op, dan de goede. Maar dat mag de pret niet drukken.

Achter onze flat hebben we een heel fijn park om een wandeling doorheen te maken. Er is een speeltuin, er zijn moestuintjes en er zijn verschillende paden, plus een vijver. We proberen iedere ochtend een wandeling te maken en het park is net groot genoeg om zelf te kunnen lopen en ook nog het gevoel te hebben dat we een stukje gewandeld hebben. Ook tijdens mijn werk als gastouder is het park de favoriete plek om met de kinderen te rennen en spelen.

Nu de herfst eraan komt is het in het park wel heel erg nat. Het is er in de zomer al een beetje drassig, kun je nagaan als het geregend heeft. Hoe vaak ik niet tegen de kinderen moet zeggen: “Pas op! Niet door de plassen lopen!”. Met een stel regenlaarzen aan vind ik dat al veel minder erg.

Luuk ontving via Regenlaarsexpert een paar regenlaarzen van Bergstein. En wat zijn ze mooi en soepel. Niet zo plastic achtig zoals bij de meeste goedkopere schoenenwinkels, maar degelijke regenlaarzen die lang mooi blijven. Nu gaat Luuk ze waarschijnlijk volgend jaar niet meer passen, maar anders had hij ze vast en zeker nog aangekund.

Momenteel zit Luuk een beetje in een groeispurt, waardoor het mij handig leek om de laarzen alvast een maatje groter te bestellen. Ze zijn dus nog iets aan de grote kant, maar kunnen deze herfst/winter zeker goed gedragen worden met een stel dikke sokken erin. Wel zo fijn als het koud is buiten.

Luuk is klaar om in de plassen te stampen buiten en dat gaat de komende dagen vast lukken met het regenachtige weer. Hopelijk krijgen we ook nog wat mooie dagen zodat we een beetje afscheid kunnen nemen van de zomer dit jaar.

Laat jij je kinderen in de plassen stampen?
]]>

5 September 2015
Zelf op de foto + win een fotoshoot!
Al jarenlang sta ik liever achter de camera dan ervoor, toch ben ik elke keer dat ik door een fotograaf wordt gekiekt erg blij met het resultaat. Toen ik vorige week bij vriendin Simone op kraambezoek ging, vroeg ze of ik het leuk vond als ze wat foto’s van me maakte. Daar zeg ik geen nee tegen! En om het nog mooier te maken besloot ze dat ze ook nog wel een fotoshoot wilde weggeven aan een van mijn lezers. Super leuk!

Zoals ik al eerder zei. Ik sta zelf niet graag op de foto. Al helemaal niet nu ik me helemaal niet zo goed voel in mijn eigen lijf. Simone en ik kennen elkaar al heel wat jaartjes. Van het bloggen én het fotograferen. Toen bloggen nog helemaal niet zo hip was en we als jonge meiden steeds serieuzer werden met fotograferen. We hebben elkaar ook al eerder ontmoet. We woonden nog maar net in Zeist toen Simone hier naartoe kwam treinen. Ook toen heeft ze me gefotografeerd. En nog steeds ben ik heel erg blij met die foto’s.

Maar inmiddels zijn we 5 jaar verder, ben ik een kind ~~en heel wat kilo’s~~ rijker. En tja, ik ben nog wel dezelfde persoon, maar mijn uitstraling is toch echt veranderd. Vorig jaar ging ik, samen met Luuk, ook al op de foto bij Aline. Met die foto’s ben ik ook nog steeds heel erg blij. Het is niet voor niets dat een van de foto is omgezet naar een header voor mijn blog. En iets meer dan een jaar pronkten de foto’s als profielfoto op verschillende social media kanalen en in de sidebar van mijn blog.

Toch is Luuk nu groter en mijn haar is twee keer zo lang als een jaar geleden. Tijd dus voor nieuwe foto’s. Ik was maar wat blij dat Simone het me aanbood, want ik ben erg gek op haar manier van fotograferen en bewerken. Terwijl haar man de kleine man de fles gaf, vertrokken wij naar buiten. Het was warm en erg zonnig, maar toch vonden we wat plekjes om het huis heen om foto’s te maken. Simone had al gauw het sleutelwoord te pakken om me aan het lachen te maken en samen hadden we de grootste pret.

Die pret is goed te zien op de foto’s. Ik denk niet dat je een oprechtere lach van me kunt krijgen, dan te zien op deze foto’s. En uiteraard denk ik af en toe, gets. Ik heb een onderkin. Oh nee, die armen. Oh nee, die vreselijke breedbek lach. Maarja. Het is wie ik ben. En Simone heeft me precies zo op de foto weten te zetten zoals ik ben.

Het leek ons leuk om ook een social media shoot weg te geven via mijn blog. Wat voor shoot het precies is?
- Een Social Media Shoot t.w.v. € 80,00 van Simone Nijssen Fotografie.
- Geldig voor één persoon
- Duur: ongeveer 30 minuten
- Inclusief 5 hoge resolutie foto’s in kleur en zwart-wit
- De foto’s worden binnen een week per mail verstuurd
- De fotoshoot vindt plaats in Arnhem op een buitenlocatie die jullie samen uitkiezen
Wat moet je doen om kans te maken op de fotoshoot?
- Laat een reactie achter onder dit artikel en laat daarin weten dat je meedoet
- Om extra kans te maken mag je de Facebook pagina’s van Simone Nijssen Fotografie en MamaKletst liken (dit is niet verplicht!)
Ik ben echt onwijs blij met de foto’s en weet zeker dat ze van de winnaar van de fotoshoot net zulke mooie foto’s gaat maken!

Laat jij wel eens foto’s van jezelf maken?

]]>
4 September 2015
My Breast Friends Tag

Wat als een geintje begon met een stel mamabloggers bij elkaar, werd uiteindelijk een echte tag. In de My Breast Friends Tag beantwoorden we vragen over onze borsten en vragen tegelijkertijd aandacht voor Pink Ribbon. Oktober is borstkanker maand, maar ook in september mogen we hier al bij stilstaan.

Zou je ooit iets aan je borsten laten veranderen (plastische chirurgie)?

Zeg nooit nooit. Als het niet zo vreselijk veel geld zou kosten, zou ik er waarschijnlijk sneller voor kiezen. Voor nu zou ik in elk geval met de kosten voor een operatie aan mijn borsten leukere bestemmingen weten.

Wat is jouw favoriete BH kleur?

Ik denk niet echt dat ik een favoriete kleur heb. Wel draag ik het meest een zwarte BH.

Controleer jij ze wel eens?

Ja soms wel, maar niet trouw maandelijks. Al denk ik dat je het onbewust tijdens het wassen onder de douche toch wel doet en het dan waarschijnlijk ook opvalt als er toch iets anders is dan anders.

Komt er borstkanker voor in jouw familie?

Nee, van alle ziektes die er in mijn familie voorkomt, is kanker er geen van.

Indien van toepassing, zijn je borsten veranderd tijdens/door je zwangerschap(pen)?

Nogal ja, ze groeiden als kool en al na een paar weken kon ik mijn eigen BH’s niet meer aan. Nadat ik stopte met borstvoeding was ik bang dat er helemaal niks meer van zou overblijven. Zonder bh stelt het ook niet heel erg veel voor. Toch heb ik wel een grotere cupmaat dan voor de zwangerschap. Maar ze zijn er niet mooier van geworden.

Heb jij en/of je man een naam voor je borsten?

Haha nee. Ik vind het geven van namen aan lichaamsdelen niet zo nodig eigenlijk.

Ken je de stichting Pink Ribbon?

Zeker, buiten dat het een goed doel voor borstkanker is, verkopen ze ook nog eens hele toffe spullen. Waarvan (een deel van) de opbrengst ook weer naar het goede doel gaat.

Wat is het eerste wat in je opkomt als je aan borstkanker denkt?

Om eerlijk te zijn denk ik dan aan de zogenaamd mysterieuze statusupdates op Facebook die eens in de zoveel tijd verschijnen. Daar heb ik zelf helemaal niets mee. Het helpt namelijk totaal niet. Ja je krijgt aandacht voor borstkanker. Maar van aandacht worden mensen niet beter.

Al twijfel ik ook wel eens aan de oprechtheid van goede doelen organisaties. Hoe vaak hoor je ten slotte niet dat er heel erg veel geld naar een of andere directeur gaat en er uiteindelijk maar weinig geld bij de onderzoeken zelf terecht komt? Toch twijfel ik daar bij Pink Ribbon veel minder over en help ik het goede doel vaak door een van de producten te kopen.

Niet alleen ik heb de ‘My Breast Friends Tag’ ingevuld. Lees ‘m ook bij Gwen, Saskia, Angela, Meike, Geertje, Fleur, Simone, Judith, Josan, Jess en Lieke.

Wil jij de tag ook overnemen? Graag! Hoe meer aandacht er komt voor Pink Ribbon hoe beter. Vergeet niet te vermelden dat je de tag bij één van ons bent tegengekomen! En laat het even weten in een reactie als je de tag hebt overgenomen, ik ben erg benieuwd naar jouw antwoorden.
]]>

2 September 2015
Bratz are back!
Vorige week woensdag mochten mijn dochter Norah en ik voor Mamakletst naar de herlancering van Bratz. Ik kende de poppen nog van mijn jongere zusje en nichtjes en hield ze er altijd uren mee bezig. Ik vond ze altijd veel leuker dan de standaard poppen die ik vroeger had. Hoewel ik zelf nooit echt een poppenmeisje was, had niet alleen mijn dochter maar ook ik een klein beetje kriebels in de buik. Noem het maar jeugdsentiment. Wij stapten op woensdagmiddag na school direct in de auto om van Rotterdam naar Amsterdam te scheuren.

Waarom een herlancering

Bratz werden oorspronkelijk in 2001 op de markt gebracht en was daarmee vrijwel gelijk een grote concurrent van Barbie. In Amerika was Bratz zelfs groter dan de blondine die het altijd voor het zeggen heeft gehad. Dit had uiteraard zoals alleen dames dit kunnen, een echte catfight tot gevolg en is Bratz een beetje naar de achtergrond geraakt. Nu komt Bratz terug met een compleet nieuwe collectie van vijf poppen, in vijf verschillende thema’s.
- Bratz Hello My Name Is
- Bratz Fierce Fitness
- Bratz #Selfie Snaps
- Bratz Study Abroad
- Bratz #SnowKissed
Vanaf 1 september zijn ze in alle speelgoedwinkels te verkrijgen en is er zelfs een #BratzAreBack kortingsactie.

Wat kenmerkt Bratz

De Bratz poppen worden gekenmerkt door fashion en trends en staan voor zelfexpressie, individuele persoonlijkheid, diversiteit, zelfvertrouwen en creativiteit. Doordat de poppen heel divers zijn, kan elk meisje op de wereld zich hierin herkennen en op deze manier worden zij aangemoedigd om hun eigen wereld te creëren. In een multiculturele samenleving als die van ons, vind ik dit persoonlijk een heel groot pluspunt. Voor elke nationaliteit is er een pop beschikbaar en daar slaan ze met de meeste poppen toch wel een beetje de plank mis. Je hebt dan of een blanke pop of een bruine pop. Mijn dochter en ik vallen nu net niet in die categorie maar juist er tussen. Heel leuk dus dat ze nu een eigen popje kan kiezen die bij haar past.

Het event

De uitnodiging van het event beloofde heel veel goeds. Haren laten vlechten en je nagels laten doen, welk meisje vindt dat nu niet leuk. Norah kreeg dan ook meteen een gelukkig snuitje toen ze binnen kwam. “Wauw mam, gaan we tutten?” Aan alles was gedacht. Lekkere smoothies, patatjes, hamburgertjes en mini donuts waar we volop van gesmuld hebben tijdens het wachten tot de haren en nagels gedaan werden.

Ik het kader van het #Selfie Snaps thema stond er een fotohokje waar je echte Bratz pasfoto’s kon maken. Een groot succes bij Norah. Die was hier niet meer weg te slaan en heeft dan ook iets meer pasfoto’s gemaakt dan gebruikelijk is. Deed mij ook weer een beetje aan vroeger denken. Ik heb vroeger zelf talloze keren de meest onnozele pasfoto’s met vriendinnen gemaakt in deze hokjes.

Omdat Norah net 4 is en nog niet zo heel veel geduld heeft was het erg lastig om haar te laten wachten in de rij om haar nagels te laten doen, wat zij zo graag wilden. Helaas hebben we dit dan ook niet meer kunnen doen, omdat de nagelstyliste geen tijd meer had. Gelukkig heeft mama thuis nog genoeg lakjes staan en plannen we deze week nog een nagelmiddagje samen.

Cadeautjes

Een beetje verdrietig vanwege haar nageltjes zijn wij naar de uitgang gelopen en daar was het verdriet als sneeuw voor de zon weer verdwenen. Ze had namelijk de hele middag met de poppen mogen spelen en kreeg nu zelfs een tas met een Bratz en accessoires mee naar huis. Haar dag kon niet meer stuk en door mijn tripje down memory lane kon mijn dag ook niet meer stuk!

Mamakletst, Super bedankt!
2 September 2015
Weekoverzicht #61: Eerste week fulltime werken

De weken hiervoor was ik al aan het “proefdraaien”, maar sinds afgelopen week waren dan echt alle kinderen aanwezig die hier horen te komen. En daardoor ging ik mijn eerste week fulltime werken. Sinds tijden! Dat viel dus wel een heel klein beetje tegen qua energie. Het is dan ook niet gek dat er maar weinig blogs online kwamen.

Maandagochtend ging Luuk me helpen de tafel te dekken voor het ontbijt. De eerste werkdag van de week. Luuk vond het zo gezellig dat alle kinderen er waren. Alleen moet hij nog goed leren geduld te hebben. Hij wil het liefst direct zijn boterham hebben.

Maandagmiddag met alle drukte in huis deed Luuk het zo ontzettend goed! Wel wilde hij veel bij me zitten, maar dat mag ook. Het is voor ons allemaal heel erg wennen.

Woensdag was Luuk moe. Heel erg moe. En toen moest ik nog 2,5 dag werken.

Nadat de laatste kinderen zijn opgehaald, duik ik daarom lekker met Luuk op de bank om te knuffelen en samen Sesamstraat te kijken. Even tijd voor ons samen. Dat hebben we allebei hard nodig aan het eind van de dag.

Zaterdag vertrok ik richting Arnhem om op kraambezoek te gaan bij Simone. Haar zoon is inmiddels alweer twee maanden oud. We kennen elkaar al een jaar of 7 via internet en hebben elkaar een keer eerder ontmoet. Met een korte pauze hebben we altijd contact gehouden. Zo leuk dat we nu allebei moeder zijn!

Simone is ook fotograaf. En 5 jaar geleden maakte ze al mooie foto’s van me. Ook nu bood ze aan om wat nieuwe profielfoto’s te schieten. En hoewel ik nog niets op groot formaat gezien heb, maken dit soort sneak peaks me al heel erg blij!

Luuk was dolblij toen ik weer thuis was na een middagje Arnhem. Hij pikte mijn zonnebril gelijk in en deed hem op zijn eigen neus. Blij ei. Een dagje rustig thuis deed hem veel goeds zoals je kunt zien. En dat kwijlen? Tja, zijn tweede hoektand is aan het doorkomen en ook aan de bovenkant van zijn mond begint wat door te komen, dus zijn gebit is bijna compleet!

Deze sneak peak stuurde Simone me zaterdagavond nog. Ik vind het zo’n grappige foto. Een echtere lach kun je niet van me krijgen. Simone raakte de juiste snaar tijdens het maken van de foto’s. Ik word er nog vrolijk van als ik dit zo zie.

Zaterdag was het ook alweer een jaar geleden dat ik mijn tattoo liet zetten. Jeetje, een jaar alweer! Het is de hoogste tijd voor een nieuw ‘plakplaatje’!

Zondagochtend samen aan tafel om te ontbijten. Buiten regende en onweerde het heel hard, dus het was donker in huis. Maar dat maakte niet uit. Samen hadden we dolle pret.

En toen papa aan het eind van de ochtend uit bed kwam was het tijd om kappertje te spelen. Zeg maar dag tegen de lange lokken van Luuk! We gingen voor coupe kort!

Luuk’s nieuwe favoriete boekje. Met tekeningen van Fiep Westendorp. Hij probeert alle woordjes na te zeggen. Auto lukt hem al goed. We zijn nu druk aan het oefenen om hem ‘opperdepop’ te laten zeggen. Hij red het al tot “oppe-poh-poh” Zó leuk!

Zondagavond besteedde ik mijn vrije tijd nuttig door een aantal blogs te schrijven voor deze week. Met het vele werken van vorige week schoot het er nogal eens bij in. Vooruit werken helpt me wel goed, dus dat probeer ik nu te doen. Ik ben dus benieuwd of het me lukt mijn blogplanning deze week online te laten komen!

Ook komende week is weer een drukke werkweek. Maar ik ben ervan overtuigd dat het elke week makkelijker zal worden.

Hoe was jouw week?

Lees ook: Weekoverzicht #62
]]>

1 September 2015
Best gelezen artikelen van augustus

Dol ben ik op Google Analytics. Iedere maand kijk ik naar mijn bezoekersaantallen, maar ik vind het daarnaast ook leuk om te zien welke artikelen het meest gelezen zijn. Sinds kort deel ik maandelijks de 5 best gelezen artikelen van de maand ervoor. En deze maand zijn het de best gelezen artikelen van augustus. Met “maar” 2 blote mama buik artikelen.

Blote mama buik van Natasja

De blote mama buik van Natasja is afgelopen maand het best gelezen artikel. Natasja was zo vreselijk misselijk tijdens haar zwangerschap dat ze heel wat kilo’s afviel. Blijkbaar vinden mensen dat toch interessant om te lezen.

Baby moment cards van HEMA

En jawel, daar is ie weer. Het artikel over de baby moment cards van de HEMA. Iedere maand weer wordt dit artikel heel vaak gelezen via bezoekers die binnenkomen via Google. Nu zijn het natuurlijk ook wel hele leuke kaarten.

Blote mama buik van Mandy

Ook de blote mama buik van Mandy werd erg veel gelezen. Er was veel herkenning. Veel moeders dachten hun eigen buik op de foto te zien en dit zorgde voor veel gesprekken via social media. Vervolgens druppelden er ook weer aanmeldingen binnen om mee te doen aan de rubriek. En dat blijf ik nog het meest bijzondere vinden. Dat er moeders zijn die dit durven, ook al zijn ze bijna geen van allen trots op hun buik. Super gaaf dat ik dan toch zoveel mailtjes mag ontvangen iedere week.

Kussen met je kind mag niet meer

Het nieuwsbericht dat je niet meer met je kind mag kussen werd ook veel besproken. Vooral via Facebook en onder het artikel zelf kwamen er veel reacties binnen. Het is dan ook een bizarre manier van denken van die psychologe vind ik persoonlijk.

De Loedermoeder tag

En, vrij verrassend, ook de loedermoeder tag staat in de top 5 best gelezen artikelen van afgelopen maand. Meestal worden tags niet heel goed gelezen. In elk geval niet door noemenswaardig veel mensen. Toch valt de loedermoeder tag duidelijk in de smaak. Goed bedacht dus door Bibian en Manon!

Heb jij alle artikelen al gelezen?
]]>

1 September 2015
Lid van de sportschool

Al een tijdje twijfelde ik over het sporten in een sportschool. Jaren geleden was ik lid van een sportschool in de buurt en ik ging vaker niet dan wel. In eerste instantie omdat het niet uitkwam, daarna omdat mijn sportmaatje en ik nauwelijks op dezelfde tijden konden. Toch besloot ik vorige week de stoute (sport)schoenen aan te trekken en me aan te melden bij een sportschool hier vlakbij.

Het afvallen gaat niet zoals verwacht. Terwijl ik weet dat ik het veel beter vol kan houden als ik er ook bij sport. Hoewel ik voor ik ga nooit zin heb, ben ik achteraf altijd blij dat ik toch ben gegaan. Ik krijg er energie van en vind het zonde om foute dingen te eten, omdat ik net zo goed bezig ben geweest. Daarbij gaat het drinken van water altijd een stuk beter wanneer ik ben gaan sporten.

Het klinkt misschien wat gek, maar ik ben nog nooit de allereerste keer alleen naar de sportschool gegaan. Ik ging altijd samen met iemand. Een vriendin, een vriend of mijn moeder. Met als resultaat, dat ik wanneer zij niet gingen, zelf ook niet meer ging. Maar alleen een sportschool binnen stappen, waar in mijn ogen, allerlei slanke mensen zich in het zweet staan te werken, zag ik niet zo zitten. Het leek een hele grote stap te zijn. Maar wel een die nodig was, anders zou ik waarschijnlijk ook weer thuisblijven als mijn sportmaatje een keer niet kan.

Daarom besloot ik twee weken terug online een abonnement aan te vragen bij Fit For Free. Die sportschool is hier nog net geen tien minuten fietsen vandaan en is goed te betalen. En ik ging. Vorige week zondag pakte ik, zodra Joost uit bed was, mijn spullen en reed naar de sportschool toe. Ik schrok me rot, het was super druk op de parkeerplaats en even kreeg ik koudwatervrees. Ik was bang dat ik nu steeds moest wachten tot er apparaten vrij waren. En wat doen mensen die staan te wachten? Die kijken om zich heen. Maar worden ook bekeken. En dat is iets waar ik altijd zo bang voor ben in een sportschool.

Toch ging ik naar binnen, ik meldde me bij de balie en kreeg mijn sportpas en kreeg gelijk een rondleiding door de sportschool. Het was wel druk, maar ik zag ook dat er voldoende ruimte was en dat er niemand stond te wachten tot er een apparaat vrij was. Ik kreeg zelfs wat bemoedigende glimlachjes her en der en dat was fijn. Ik ging richting de kleedkamer om me om te kleden en stapte zelfverzekerd met mijn eigen muziek in mijn oren de sportzaal weer in. De crosstrainer op om er 10 minuten later weer vanaf te stappen. Ik deed een rondje fitness apparaten en merkte weer hoe slecht mijn conditie eraan toe is.

Maar wat ik vooral merkte was de relaxte sfeer. Niemand keek naar elkaar. Nu is de indeling van de sportschool daar ook wel op gebouwd. Iedereen kijkt dezelfde kant op. Je kunt elkaar dus ook nauwelijks aankijken, tenzij je op zij kijkt. En daardoor voelde ik me al snel op mijn gemak. Na vijf kwartier trainen liep ik terug de kleedkamer in, omkleden en met een rood en bezweet hoofd weer naar buiten. Op naar huis. Met een goed gevoel. Mijn zondag kon niet meer stuk. Het is waar, sporten geeft je energie! Ik ben blij dat ik deze stap genomen heb.

Sport jij in een sportschool?
]]>

28 August 2015
Blote mama buik van Joyce

Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Joyce is voor haar zwangerschap verslaafd geweest aan de laxeerpillen.

Wie ben je?

Ik ben Joyce, ik ben 24 jaar oud en heb een zoontje, Jari. Ik ben een thuisblijfmoeder.

Hoe oud is Jari?

Jari is 3 maanden oud.

Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

Voor de zwangerschap was ik niet tevreden met mijn lichaam. Dit is al zo sinds mijn veertiende. Ik kwam al vroeg in de puberteit en daardoor kreeg ik al op jonge leeftijd vrouwelijke vormen. Daar ben ik op school ontzettend mee gepest. Ik was altijd bezig met een dieet en ben zelfs, helaas, een half jaar lang verslaafd geweest aan de laxeerpillen.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Tijdens mijn zwangerschap voelde ik me iedere week mooier worden in het begin. Maar op het eind werd dit steeds minder. Ik kreeg striemen. En had complicaties tijdens de zwangerschap (zwangerschapshypertensie – hoge bloeddruk). Daardoor mocht ik niets meer doen en voor mijn gevoel ben ik toen aangekomen.

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Ik ben trots op mijn lichaam. Dat het na de hypertensie en de medicijnen daarvoor, toch een gezond mannetje heeft laten groeien met alles erop en eraan. Maar na de keizersnede vind ik mijn buik niet meer mooi. Ik krijg het er niet af. Ook al sport ik 5 tot 6 keer per week een uur. Vooral het flubbertje boven het litteken zit vind ik erg lelijk.

Ik moet meer geduld hebben, want bij de een gaat het ontzwangeren sneller dan bij de ander. Ik besef me maar al te goed dat je lichaam nu eenmaal verandert als er een mensje in gewoond heeft.

Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

Ik heb striae op mijn buik en een litteken van de navelpiercing. Ook heb ik een flubber boven mijn litteken van de keizersnede. En ik heb bredere heupen.

Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

Ik begrijp als geen ander dat vrouwen onzeker zijn na hun zwangerschap. Dat ben ik zelf ook. Maar besef je wel dat in die buik, die je niet goed en mooi vindt, in negen maanden tijd je kostbaarste bezit heeft kunnen groeien. Eigenlijk verdiend je buik het dus niet om lelijk gevonden te worden.

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Geniet van het leven, van je kind en je gezin. Laat niet de media bepalen wat mooi is en wat niet. Alle mama’s zijn prachtig. Het maakt niet uit hoe je eruit ziet. Wees trots op je lijf en jezelf. Je hebt ’t ‘m geflikt. And you earned your stripes!

Bedankt Joyce, voor het meedoen aan de blote mama buik rubriek. En ik weet zeker dat je binnenkort toch verschil gaat merken door het vele sporten!

Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.
]]>

24 August 2015
Zonnebrandcrème test

Ook al is het einde van de zomer al een beetje in zicht, de zon laat zich nog regelmatig zien en het is belangrijk om jezelf, maar vooral je kinderen daartegen te beschermen. Omdat niet alle zonnebrandcrème fijn in gebruik is, besloot ik drie verschillende merken te testen en mijn ervaringen te delen in dit artikel.

Het zijn niet alleen drie verschillende merken, maar ook nog eens drie verschillende soorten. Namelijk een zonnebrand creme van No-Ad, een spray van Garnier en een mousse van Vichy. Ik ben geen beautyblogger die weet hoe ik dit soort ‘smeersels’ moet testen. Maar daarom is het misschien juist zo leuk. Ik deel mijn ervaringen en vertel alles wat me opvalt, tegenvalt of juist goed bevalt aan de zonnebrand. Ze zijn alle drie factor 50 en daardoor heel geschikt voor kinderen.

Vichy Mousse

Als eerste de mousse. Deze mousse van Vichy ontving ik om te testen. Ik was nog helemaal niet bekend met zonnebrand mousse. Wist zelfs niet eens dat het bestond. Daarom was ik er juist heel erg nieuwsgierig naar.

Wat me als eerste opvalt aan de mousse is dat er al snel vrij veel uitkomt. Net als bij haar mousse ‘ontpopt’ het zich nog een beetje op je hand. Je hebt dus al snel teveel op je handen zitten. Het smeert wel fijn. Het is makkelijk te verdelen en het trekt snel in. Een groot pluspunt. Ook ruikt het heel erg lekker. Ik vind zonnebrandcrème vaak een aparte geur hebben. Maar deze mousse ruikt lekker zoet.

Het nadeel vind ik dat je huid er helemaal van verkleurt. Het krijgt een soort perzikkleur. De binnenkant van mijn handen kleurt lichtroze en het plakt. Dat vind ik niet fijn. Al helemaal niet als ik op het strand lig. Al dat zand dat dan aan je blijft plakken ben ik liever kwijt dan rijk.

Het werkt wel goed. Luuk is niet verbrand en is na het insmeren met de mousse een aardig tijdje in de zon geweest. Het is voor ons een ideale zonnebrandcrème voor bij het zwembad. Als je niet in aanraking komt met zand.

De mousse is redelijk aan de prijs. Online vond ik prijzen vanaf € 18,50. Maar ik betaal liever meer voor zonnebrandcrème dan te verbranden. En Luuk wil ik al helemaal niet laten verbranden.

No-ad crème

Na het lezen van verschillende reviews kochten we deze zonnebrandcrème bij de Kruidvat. Het is een simpele tube, maar daardoor juist wel erg fijn.

De crème is precies goed. Niet te dik, niet te dun en het smeert makkelijk uit. De geur is zoet, het lijkt een beetje op de geur van de Vichy mousse. Lekker dus! Ik vind dat altijd wel verfrissend tussen de zoute zeelucht of de chloorlucht bij het zwembad.

Wat ik fijn vind aan deze tube, in vergelijking met de andere zonnebrand in dit artikel, is dat je heel goed zelf de hoeveelheid die je nodig hebt eruit kunt halen. Deze tube hebben we vrijwel standaard in de luiertas zitten momenteel. Het smeert makkelijk tussendoor. En is ideaal om even gauw Luuk’s gezicht mee in te smeren voor we gaan fietsen of iets anders waarbij hij niet half bloot gekleed is.

De prijs is erg fijn. Namelijk € 4,99.

Garnier

En tot slot de spuitfles van Garnier. Het grote pluspunt hiervan vind ik dat je de spuitmond niet hoeft aan te raken en het daardoor schoon blijft. Toch vind ik de zonnebrandcrème nog vrij dik en lastig uit te smeren. Je blijft lang een witte waas zien na het insmeren.

En het ruikt naar gewone zonnebrandcrème. Zo’n geur waar iedereen naar ruikt op het strand en bij het zwembad.

De hoeveelheid die eruit komt na één pompje is wel wat weinig. Je moet daardoor wel vaak pompen om genoeg uit de fles te krijgen om je hele lichaam in te smeren. Het voordeel daarvan is wel dat je niet makkelijk teveel uit de fles haalt.

Deze zonnebrandcrème kost rond de € 9,00 bij o.a. Wehkamp. En is daardoor goed te betalen.

Conclusie

Het is eigenlijk maar net waar je voorkeur naar uitgaat. Wat vind je fijner, een spuiflesje, een tube met crème of de mousse. Ze beschermen alle drie voldoende tegen de zon. Sowieso is het belangrijk om niet alleen op de zonnebrandcrème te vertrouwen en je kindje niet teveel aan zonlicht bloot te stellen.

Luuk is niet verbrand tijdens het gebruiken van de verschillende zonnebrandcrèmes en dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste. Voor ons is de No-Ad het meest gebruiksvriendelijk en daarom zit die standaard bij ons in de luiertas. Om indien nodig, Luuk tussendoor goed te kunnen insmeren. Maar dat wil niet zeggen dat we de andere twee niet zullen gebruiken. Ze komen absoluut van pas tijdens een dagje strand of zwembad.
Zit jouw favoriete zonnebrandcrème erbij?

22 August 2015