Author: info@vandongen-online.nl

  • Blote mama buik van Tamara

    Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Tamara blogt zelf op The mommy diaries en is momenteel hoogzwanger van haar derde kindje.  

    Wie ben je?

    Ik ben Tamara, 24 jaar en mama van bijna 3 kindjes, Maxim, Floris en ik verwacht elk moment ons derde kindje, want ik ben 38 weken zwanger. Ik ben in het dagelijks leven thuismama voor de jongens en dus bestaan mijn dagen vooral uit de zorg voor de kinderen, het huishouden en alles daaromheen. Klinkt misschien een beetje saai, maar ik vind het wel heel bijzonder dat ik echt alles van mijn jongens heb meegemaakt de eerste jaren, (ook al zou ik stiekem nu wel weer eens aan het werk willen! haha).

    Hoe oud zijn Maxim en Floris?

    Maxim is 4 en Floris 2.

    Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

    Eigenlijk was ik best tevreden, ik had wel momenten dat ik graag wat wilde afvallen, maar ik ben altijd heel blij geweest met mijn lichaam.

    Hoe kijk je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

    Ik kijk steeds vol bewondering naar mijn lichaam. Vooral nu ik zwanger ben van ons derde kindje, kan ik niets anders bedenken dan dat ik het heel erg bijzonder vind wat er allemaal gebeurt in mijn lichaam en dat het gewoon in staat is om van bijna niets een mensje te laten groeien. Die buik, daar ben ik ook heel erg trots op! Als moest ik er in het begin wel erg aan wennen dat hij ineens zo snel dikker werd!

    DSC_0150

    Hoe zie je jezelf na de bevalling?

    Ik heb een periode gehad na de bevallingen van de eerste en de tweede dat ik heel erg onzeker was, natuurlijk, je hebt striae, je vel is allemaal wat losser en je kunt gewoon zien dat je lichaam even tijd nodig heeft om te herstellen. Gelukkig verdween na een paar maanden die onzekerheid wel weer, al vond ik het stiekem toch wel heel erg dat ik wat dikker bleef. Maar goed, die overtollige kilo’s en striae weerhouden mij er echt niet van om gewoon in een bikini rond te lopen in de zomer!

    Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

    Ja ik heb vooral op mijn buik behoorlijk wat striae, die inmiddels wel veel lichter geworden is. Ook was ik voordat ik weer zwanger raakte nog steeds overal wat dikker dan ik zou willen. Ik had me voorgenomen nadat ik gestopt was met borstvoeding wat aan mezelf te gaan werken, maar dat is er, mede door een nieuwe zwangerschap niet meer van gekomen.

    Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

    Op zich heel begrijpelijk, je lichaam word toch op bepaalde manieren ‘minder mooi’ van zwanger zijn. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat ze zo ontzettend blij was met haar lossere vel en striae! Haha. Maar echt, het is niet nodig om onzeker te zijn! Je lichaam heeft een topprestatie geleverd door een kindje te maken, dus je mag best trots zijn op je lichaam!

    Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

    Zoals ik al zei: wanneer je je onzeker voelt, bedenk dan wat een ontzettende prestatie jouw lichaam heeft geleverd. Er is een kindje in jouw buik gegroeid en uiteindelijk uit je buik gekomen. Je lichaam heeft tijd nodig om te herstellen, net zoals je zelfvertrouwen! Zolang je dat in je hoofd houd en wat geduld hebt, komt het met dat goed voelen ook wel weer goed!


    Bedankt voor het meedoen Tamara! En heel veel succes met de laatste loodjes. Ik ben toch zo benieuwd of je van een jongen of een meisje gaat bevallen!

    Wil je ook meedoen aan deze challenge?
    Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.

  • Jarig – 27 jaar!

    Hieperdepiep hoera! Ik ben jarig. Vandaag vier ik mijn 27e verjaardag. Mijn verjaardag is zo’n dag die ik van te voren liever niet wil vieren. Maar naar mate de dag dichterbij komt, nodig ik toch her en der wat mensen uit om wat te komen drinken en dit jaar zelfs om te komen eten. 

    Een jaartje dichterbij de 30

    30 jaar worden is zo’n grens waar je tegenop begint te zien zodra je de 25 gepasseerd bent. Althans, ik heb dat wel een beetje. Niet dat het leven dan ineens ophoudt ofzo. Maar als twintiger kun je je op de een of andere manier altijd nog een beetje verschuilen achter je leeftijd. De komende 2 jaar en 364 dagen zal ik dat dus ook vooral blijven doen haha. Maar toch, 27 worden, betekent dat je weer een jaartje dichter bij de 30 komt.

    Ouders van een twintiger

    En nu ik voor het eerst van mijn leven de verjaardag van mijn zoon heb mogen vieren het afgelopen jaar, heb ik gemerkt hoe belangrijk ik die dag vond. Ik keek er enorm naar uit en stiekem ook tegenop. De tijd was voorbij gevlogen. Maar hoe zal het dan voor mijn eigen ouders zijn? Zij zijn vandaag al 27 jaar papa en mama en mijn verjaardag is vast niet meer zo bijzonder als die allereerste verjaardag van 26 jaar geleden. Maar ik denk toch dat je als ouders zijnde toch even flink stilstaat bij zo’n dag. Ik kan me er nog helemaal niets bij voorstellen dat wij hopelijk ooit de 27e verjaardag van Luuk mogen vieren. Het lijkt me raar.

    Feestje?

    Vandaag houden we het klein. Er komt eigenlijk alleen familie en we drinken wat en een deel van de familie blijft ook een hapje eten. We doen nooit zoveel aan onze verjaardagen, maar puntje bij paaltje staat toch de hele koelkast vol met eten en drinken en zit in de loop van de dag de woonkamer vol met visite. Tot de visite er is houden we het lekker rustig. We gaan met zijn drieën even lunchen en doen verder niets bijzonders. Ik wil er ook geen al te grote big deal van maken.

    Dus nee, bij mij vind je geen winactie op mijn verjaardag, zoals bij veel andere bloggers wel het geval is. Maar ik ben natuurlijk altijd bereid om een virtueel stukje taart aan te bieden!

    Bovenstaande foto is gemaakt door Aline.

    ]]>

  • Mama valt af: Extra beweging met de Jawbone

    Ik had grote moeite met het omzetten van de zogenaamde knop. Afgelopen weekend was ik het helemaal zat. De motivatie kwam terug en ik besloot spijkers met koppen te slaan. Sporten, maar ook tussendoor voldoende bewegen en letten op mijn voeding. Ik heb hiervoor een hulpmiddeltje gekocht en ik ben er super blij mee.

    Aan het begin van deze week werd de Jawbone up bezorgd. Alvast als verjaardagscadeautje voor mezelf. Dit armbandje is een stappenteller en houdt ook nog eens bij hoe je slaapt. Daarnaast kun je in de app bijhouden wat je eet en welke andere activiteiten je hebt gedaan. Het helpt me vooral om buiten het sporten om voldoende te bewegen. Inmiddels ben ik vrienden geworden via de UP app en zo zijn we een groot team. Dit stimuleert enorm. Als ik zie dat een van mijn teamgenootjes net 7000 stappen heeft gelopen, krijg ik gelijk zin om buiten ook een flinke wandeling te gaan maken.

    Het sporten bij Curves moet ik ook echt beter gaan oppakken. Want het is deze week bijvoorbeeld niet gelukt om 3 keer te gaan. Er kwamen afspraken tussendoor, of ik had geen oppas op de momenten dat de sportschool open is. Ik baal dan van mezelf, terwijl ik er eigenlijk niet zoveel aan kan doen. De openingstijden zijn niet al te gunstig en daardoor lukt het me niet om elke week 3 keer te gaan.

    Maar ik wil ook niet balen van mezelf. Iedere keer dat ik wél ben geweest is eigenlijk al goed genoeg. Volgende week wil ik dus proberen om minimaal 2 keer te gaan. Mocht het de derde keer toch lukken, is dat alleen maar fijn, maar ik wil het mezelf niet verplichten. Ik ben veel te bang dat ik anders alleen maar teleurgesteld raak in mezelf. En met de extra beweging die ik dankzij de Jawbone doe, maakt het ook eigenlijk niet zoveel uit of ik 2 of 3 keer ga sporten.

    Het gaat dus goed! En vanaf volgende week ga ik ook weer strikter met mijn eten worden. Dat gaat komend weekend met al mijn plannen toch niet gelijk lukken vrees ik haha.

    Dit artikel is geschreven in samenwerking met Curves. De komende weken zal er wekelijks een artikel online komen over mijn vorderingen. De Jawbone up heb ik zelf gekocht en is dus niet gesponsord. 

    ]]>

  • Gelezen: Een kikker in mijn buik

    Een boek over kanker lezen is vaak niet perse omdat het zo leuk is. Ik lees ze vooral omdat het me boeit wat zo’n ziekte doet met jezelf en je omgeving. Nooit eerder las ik een boek over een kind met kanker. Maar achteraf ben ik, hoe gek het ook klinkt, blij dat ik het nu toch gedaan heb. Ik las het boek ‘Een kikker in mijn buik’.

    Waar gaat het boek over?

    Valerie is zeven als blijkt dat ze nierkanker heeft. Er volgt een spoedopname in het ziekenhuis. Een van haar nieren wordt operatief verwijderd. Ze wordt bestraald. Tien maanden lang krijgt ze chemotherapie.

    Bijna twintig jaar later kijkt Valerie terug op haar tijd als kankerpatiënt. Door de ogen van het kind van toen lees je de ondraaglijke taak van haar moeder om de haren van haar toch al kalende hoofd te knoppen. De onmacht van haar vader. De ontelbare pijnlijke prikken in haar hand. De misselijkheid. De afgedragen petjes. Het pesten op het schoolplein. Maar een kikker in mijn buik gaat ook over de jaren daarna. Over de angst voor terugkeer van de tumor, de mogelijke nawerkingen van de chemo en bestraling, over de problemen waar Valerie in haar puberteit tegen aanloopt.

    kikkerinmijnbuik

    Wat vind ik van het boek?

    Ik ging redelijk open het boek in. Had nauwelijks recensies gelezen en had dus geen idee wat me te wachten stond. In het begin moest ik dan ook flink wennen aan de kinderlijke manier waarop het geschreven is. Schrijfster Valerie gaat echt terug in de tijd en schrijft precies wat ze als 7-jarig meisje gedacht heeft. Het is een bijzonder boekje waardoor je de belevenis van een kind met kanker eens op een andere manier belicht ziet. Als ouders zijnde is het al onvoorstelbaar wat er allemaal gebeurt en gaat alles in sneltreinvaart op het moment dat je hoort dat het mis is. Maar voor een kind is het helemaal onwerkelijk. Wat kun je een kind vertellen en wat niet? Je wilt niet dat het bang wordt. Dat kinderen toch meer begrijpen dan we als volwassenen denken, blijkt echt uit dit boekje.

    Wat me nog het meest raakte was dat Valerie vertelde wat voor impact het had op haar leven als puber. En ook de jaren daarna. De angsten die ze heeft gehad. Maar ook de gevolgen die kanker met zich mee kunnen brengen op latere leeftijd. Eenmaal genezen betekent niet dat je zomaar verder kunt gaan met je leven. Dat blijkt uit alles in dit boek. Ik vind het een must-read voor iedereen. Maar vooral met de mensen die met kinderen werken.

    Beoordeling

    ★★★★☆ (4/5)

    Wil je het boek ook lezen? Je vindt het boek hier.

  • Een leven zonder auto

    Toen ik tweeënhalf jaar geleden mijn rijbewijs haalde, stond er al een auto voor de deur. Een grote auto, handig voor mijn fotoshoots en alle spullen die ik daarvoor nodig had. Op dat moment had ik nooit verwacht dat we ooit nog een leven zonder auto zouden hebben. Maar we zijn nu toch echt auto-loos. 

    De keuze om een thuisblijfmoeder te zijn is er niet perse een omdat we het makkelijk redden met maar 1 salaris. Het is meer omdat we er toch niets aan overhouden als ik wel zou gaan werken. We hebben het niet slecht, maar kunnen niet alles doen wat we zouden willen. We zijn al maanden niet uiteten geweest, kunnen niet altijd nieuwe schoenen kopen als we zouden willen en we geven liever geld uit aan Luuk dan aan onszelf. De auto bleek steeds meer een luxe-ding te zijn. En eigenlijk stond het ding vaker stil dan dat ik er nog gebruik van maakte. Waarom zouden we ‘m dan houden?

    We maakten de keuze de auto te verkopen en na maanden twijfelen, hakten we afgelopen weekend de knoop door. De auto werd verkocht. We gaan dus gebruik maken van onze benen om te wandelen, onze fietsen om op andere plekken te komen en de boodschappen te doen en het openbaar vervoer om ook nog eens buiten de provincie te komen.

    LuukFietskopie

    Gelukkig kocht ik een paar maanden geleden al een fijne mamafiets. Want ik paste met mijn omvang nauwelijks nog tussen het fietsstoeltje en mijn zadel. En nu hebben we een veilige fiets waarbij het stuur op slot kan, waarop ik voldoende ruimte heb en er ook nog een buggy mee kan. Ik twijfelde nog even tussen een fiets met een rekje aan de voorkant, waar ik een mooi krat op kon zetten, of een fiets met een mandje. En het is de laatste geworden. Deze Montego fiets.

    Lees ook: Groot gezin? In deze auto’s passen jullie allemaal

    Luuk vindt fietsen voorlopig veel leuker dan met de auto te gaan en ik kan er denk ik ook wel aan wennen. Ik ben vooral benieuwd of het er daadwerkelijk voor gaat zorgen dat we geld besparen. Want het openbaar vervoer is natuurlijk ook niet gratis. We kiezen in elk geval het juiste moment uit om eraan te wennen, aangezien we de zomer ingaan. Waarschijnlijk vind ik het in de winter minder leuk. Maar dat komt vast goed!

    Zou jij zonder auto kunnen?

    Dit artikel is geschreven in samenwerking met Fietsen op Fietsen.

    ]]>

  • 5x favoriete peuterboekjes

    Luuk verslindt boeken. Letterlijk. Sommige boekjes vallen nu al van ellende uit elkaar. Daarom probeer ik zoveel mogelijk boekjes tweedehands te krijgen. Zodat het niet zo’n pijn doet als er bladzijdes uitvallen. En de mooie boeken blijven hoog in de kast staan. Het leek me leuk om 5 van Luuk’s favoriete peuterboekjes met jullie te delen.

    Nijntje in de dierentuin

    Eigenlijk zijn al deze boekjes van Dick Bruna goed. Luuk verslind ze echt. Terwijl hij rustig alle Nijntje figuurtjes aanwijst in de hoop dat wij opnoemen wat hij aanwijst, zie je zijn ogen schitteren. Hij vindt Nijntje sowieso heel leuk. Ook de tekenfilmpjes vindt hij prachtig. We hebben inmiddels vrij veel boekjes van Dick Bruna, maar volgens mij is de verzameling voorlopig echt nog niet compleet.

    Je koopt het boek hier.

    Kikker en Eend

    Alle boekjes van Kikker zijn leuk. Vlak voor kerst kreeg Luuk van zijn tante een boekje over Kikker die kerst viert. En sinds dien lezen we veel boekjes van Kikker en zijn vriendjes. We hebben inmiddels al een hele verzameling. Waaronder Kikker is jarig, Kikker en Haas, mijn Kikker telboek. En er zijn er nog veel meer te krijgen.

    Je koopt het boek hier.

    Dikkie dik

    Misschien vinden wij de Dikkie Dik boeken nog wel leuker dan Luuk zelf. Het doet me herinneren aan de verhaaltjes die voorgelezen werden in Sesamstraat. Maar we merken ook dat Luuk de boekjes leuk gaat vinden. Hij vindt de “mauw” erg leuk en aait Dikkie Dik om de haverklap zodra de boekjes opengeslagen zijn. De bladzijdes zijn wel aan de dunne kant, dus eigenlijk niet echt geschikt voor grijpgrage peuterhandjes.

    Je koopt het boek hier.

    Gonnie

    Dit lieve eendje is echt een favoriet. Ik heb het idee dat het boekje Luuk vooral aanspreekt vanwege de simpele tekeningen en de weinige tekst die erin staan. Er zijn verschillende boekjes van te krijgen, met allemaal verschillende eendjes. En Gonnie zelf maakt ook verschillende avonturen mee.

    Je koopt het boekje hier.

    Waar is Dribbel?

    Ook dit is een boekje waar ik zelf herinneringen aan heb. Ik weet niet goed of ik het zelf had, of dat ik het ken door de bibliotheek. Maar het haalt herinneringen naar boven. Luuk is dol op het boekje, omdat je door middel van flapjes in de kast en onder het kleed kunt kijken om Dribbel te zoeken. Hij is er maar al te druk mee als we het boekje voorlezen. En had al gauw door hoe de flapjes werken.

    Je koopt het boekje hier.

    Wat is het favoriete voorleesboekje van jouw kindje?

  • Blote mama buik van Samantha

    Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Samantha vond voor haar zwangerschap dat ze wel wat zwaarder mocht zijn. Daarom is ze erg blij met wat extra kilo’s die zijn blijven hangen na de bevalling. 

    Wie ben je?

    Ik ben Samantha de Graaf, moeder van Owen. En op het moment ben ik fulltime mama en ben ik blij dat ik die mogelijkheid heb.

    Hoe oud is Owen?

    Owen is 2 jaar.

    Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?

    Ik was tevreden met mijn lichaam. In die zin dat alles mooi strak was. Wel vond ik dat ik wat zwaarder mocht zijn. 55 kilo vind ik te weinig voor mijn lengte.

    Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

    Het is heel raar, maar ik vond mezelf niet mooier of lelijker tijdens de zwangerschap. Vanaf 6 maanden werd het ook eigenlijk pas zichtbaar dat ik zwanger was. Ik heb mezelf nooit anders bekeken. Ik was zwanger en meer was het niet. Ik was meer bezig met het wonder dat er kindje groeide in mijn buik. Dat zich daar een mens vormde.

    samanthababy

    Hoe zie je jezelf na de bevalling?

    Ik zie mezelf qua uiterlijk eigenlijk hetzelfde als voor de bevalling. Daarin is niet veel veranderd. Behalve dan de extra kilo’s, waar ik stiekem best blij mee ben.

    Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?

    Ik heb uiteindelijk na veel ellende een spoedkeizersnede gehad. Ik heb dus een litteken, maar die is voor anderen niet zichtbaar. Ook niet als ik een bikini aan heb. Maar het is wel een herinnering voor mij aan een moeilijke bevalling. Niet alleen voor mij, maar nog meer voor Owen. Hij had door een mislukte vaccuumpomp poging flink wat schade. Verder zijn door de keizersende mijn buikspieren flink verslapt. Maar door oefeningen te doen is het aardig bijgetrokken. Daarnaast doe ik aan hardlopen sinds een jaar. Hierdoor worden mijn buik, benen en billen ook weer wat strakker. Wat overigens ook wonderen deed voor mijn figuur was de borstvoeding. Binnen no time was dat buikje weg.

    Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?

    Ik snap die onzekerheid absoluut! Ik heb het zelf ook gevoeld. Ik denk ook dat het een combinatie is van een ander lichaam en het gebrek aan tijd om jezelf goed te verzorgen. Ik voelde mij op een dag dat wat make-up en leuke kleding droeg stukken beter dan een dag in een joggingbroek.

    Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

    Het is inmiddels al zo vaak gezegd. Maar een kind dragen en baren is niet niks. Bewonderenswaardig zelfs! En ben je echt ontevreden over je lichaam? Probeer dat dan te veranderen door te sporten of op je voeding te letten. Doe in elk geval iets waardoor jij je beter en zekerder gaat voelen.


    Bedankt Samantha, dat je hebt meegedaan aan deze rubriek. En wat een heerlijke foto van jouw lieve kleine Owen!

    Wil je ook meedoen aan deze challenge?
    Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.

  • Het ging mis met de ruggenprik

    Een ruggenprik als pijnstilling wordt tijdens een bevalling vrij vaak gebruikt. Dat dit niet altijd even veilig is, daar wordt maar weinig over verteld. Dat een ruggenprik niet altijd veilig is, heb ik helaas zelf ondervonden. En ik mag hier op MamaKletst in 3 gastblogs mijn verhaal doen. De afgelopen weken kon je al lezen over mijn bevalling en het zetten van de ruggenprik. En over de kraamperiode en hoe het ziekenhuis me steeds weer wegstuurde. Hoe het daarna ging? Dat lees je vandaag. 

    Na de bloodpatch

    En dan ben je na 2 weken eindelijk hoofdpijn vrij. Wel nam ik mezelf voor het nog even rustig aan te doen en niet teveel hooi op mijn vork te nemen. Ik was veel te bang dat het bloedpropje los zou schieten. Ik kon eindelijk van Danique genieten en voor mij begon de kraamweek nu pas. Ik heb het wel rustig gehouden. Niet teveel kraamvisite. Want dat kon ik nog niet aan. Ik dacht alleen maar, als ze Danique willen zien, dan kan dat altijd nog over een paar maanden. Soms moet je gewoon echt even aan jezelf denken. Al zullen sommige andere mensen dit heel egoïstisch vinden. Ik ben nog nooit zo trots geweest als toen ik voor het eerst met Danique naar buiten ging. Daar heb ik echt van genoten. Ik kon eindelijk mijn meisje showen.

    Sinds de ruggenprik ben ik wel heel erg vatbaar voor hoofdpijn lijkt het. Ik heb nu, 4 jaar later, gemiddeld twee keer per week hoofdpijn. En 1 a 2 keer per maand zware migraine. Dat is geen pretje. Vooral niet met twee kinderen. Gelukkig is er op de momenten dat ik hoofdpijn heb altijd iemand thuis. Want het is voornamelijk ’s avonds. Dus dan kan ik rustig aan doen en zorgt mijn man voor de kinderen.

    Nog een ruggenprik

    Zo’n zes maanden geleden ben ik bevallen van mijn prachtige zoon, Aaron. Wat een wonder. Net als bij Danique was ik vanaf de eerste seconde meteen verliefd. Na 9 maanden lang fantaseren over hoe je kleintje eruit ziet, begin je vanaf de eerste seconde al te vertellen op wie hij lijkt.
    Deze bevalling was werkelijk een hel. Het was een drama. En dat gun je niemand. Ik had heel veel pech met de verpleegsters. Ondanks alles heb ik er toch weer voor gekozen om een ruggenprik te nemen, want de ontsluiting ging heel langzaam. Ik had rug-, buik-, en beenweeën. Ik kon niet alle weeën verdragen. Na 3 uur weeën gehad te hebben, was er maar 1 centimeter ontsluiting bijgekomen.

    Ik was vreselijk bang voor de ruggenprik. Want ondanks de pijn besefte ik me heel goed dat het de vorige keer mis is gegaan. Maar als ik heel eerlijk ben, maakte het me op dat moment niet uit. Wel heb ik gezegd dat ik geen anesthesist in opleiding wilde, omdat dit de vorige keer het geval was. En toch kwam er een anesthesist in opleiding. Ik zag het eigenlijk al gelijk niet meer zitten. Maar het ging deze keer goed. Uit voorzorg werd er nog een andere anesthesist bijgehaald. De ruggenprik werd goed gezet.

    Na de bevalling had ik helemaal geen hoofdpijn. Het voelde ontzettend goed om vanaf de eerste minuut voor mijn zoon te zorgen. Zonder klachten! Hoe de bevalling verder ging en hoe de afgelopen maanden verder zijn gegaan kun je lezen op mijn blog.

    Jouw ruggenprik

    Is jouw ruggenprik ook verkeerd gezet? Blijf dan alsjeblieft aandringen bij het ziekenhuis. Je bent absoluut geen zeikerd als je heel vaak belt, langsgaat en aandringt op een oplossing. Een ruggenprik gaat vaker goed dan fout gelukkig. Mijn grootste fout was om na de bevalling gelijk naar huis te willen. Terwijl er op dat moment al bekend was dat de ruggenprik verkeerd gezet was. Als ik er op terug was gekomen na de bevalling, hadden ze gelijk een bloodpatch kunnen doen, waardoor ik helemaal geen hoofdpijn gehad zou hebben. Maar gelukkig is het goed afgelopen.

  • Mama valt af – Het ging even niet zo lekker

    Het afvallen gaat moeizaam. De welbekende knop is niet te vinden door een tegenslag. En doordat ik die knop niet kan vinden, word ik boos op mezelf, met als resultaat dat ik alleen nog maar minder zin krijg om er weer tegenaan te gaan. Er moet iets veranderen. En snel ook!

    Vorige week met bevrijdingsdag werd ik wakker met vreselijke kiespijn. Onhoudbare kiespijn. Ik kon bij de buurvrouw wat sterkere pijnstillers ophalen en probeerde de “feestelijke” dag uit te zitten. Want ik vond het niet nodig om de feestdag-toeslag te betalen voor de tandarts. Laat die man ook lekker een dagje vrij hebben…

    Eten ging dus nauwelijks. Het moest aan de andere kant van mijn mond, maar inmiddels ging mijn hele gebit zeer doen, dus dat schoot niet op. Ik was mega zwak. De volgende dag bij de tandarts bleek mijn kies waarschijnlijk niet meer te redden. Dus besloten we de kies er maar uit te halen. Dat zou zo gepiept zijn dacht ik. Maar niet dus. De tandarts moest zijn hele lichaam van links naar rechts gooien om de kies eruit te krijgen. Met een beurs tandvlees tot gevolg. Maar ik was tenminste van die kiespijn af.

    Eten ging nog steeds moeizaam. Niet gek natuurlijk. Maar zonder voldoende voeding, lukt het me niet om te sporten. De weg naar de fiets, of zelfs de auto was al vermoeiend na 2 nachten slecht slapen en weinig eten. En de dagen daarna ging het steeds beter met eten, maar was ik alweer uit het ritme om te gaan sporten. Dit schiet niet op!

    Nu kan ik eindelijk weer gewoon eten, dus daar geniet ik van met volle teugen. Een beetje teveel zelfs. En daar is het ook een beetje vakantie voor denk ik dan. Ik moet er alleen wel weer tegenaan. Goed eten, sporten en het dagelijkse ritme weer oppakken. Ik ben dus heel snel weer in de sportschool te vinden!

    Dit artikel is geschreven in samenwerking met Curves. De komende weken zal er wekelijks een artikel online komen over mijn vorderingen. 

    ]]>

  • Naamketting

    Al sinds Luuk geboren is ben ik opzoek naar een mooi sieraad om hem met me mee te dragen. Maar ik hou niet zo van de standaard naamkettingen. En een hartje, kinderhoofdje of voetjes met daarin een gegraveerde naam is ook niet helemaal mijn ding. Gelukkig kwam ik iets tegen dat wel bij me past. 

    Door Names4ever werd ik gevraagd of ik een naamketting wilde reviewen. En toen ik het assortiment zag wilde ik dat zeker. Ook deze website staat vol met kettingen die niet bij me passen. Maar waar een ander waarschijnlijk wel erg blij van wordt. Ik twijfelde heel erg tussen twee hangers. Een geboortesteenhanger en een monogram ketting. Het werd de laatste. Vooral omdat ik deze nog nooit gezien had.

    sieradendoosje

    Ik koos ervoor om de letters JLJ in de ketting te laten zetten. De letters staan natuurlijk voor onze drie namen Joost, Luuk & Joyce. Na het bestellen was de ketting al binnen 3 werkdagen in huis. Dat vond ik erg snel! De ketting werd geleverd in dit schattige blauwe doosje. Zo is het dus ook nog eens leuk om cadeau te geven aan iemand.

    Ik vind de hanger erg mooi. Het is precies groot genoeg en het staat erg mooi. Wel heb ik zo mijn twijfels over de ketting. Deze vind ik iets aan de korte kant voor zo’n grote hanger en ik vind ‘m te dun. Als Luuk zijn hand eromheen doet ben ik bang dat het gaat breken. Hier ga ik dus binnenkort toch een andere ketting voor uit zoeken denk ik. Tegen dit probleem loop je bij de meeste andere hangers trouwens niet op, want bij de meeste hangers wordt geen ketting geleverd. Deze kun je wel apart bestellen.

    De meeste mensen die de ketting zien, vinden het erg mooi en zien niet direct welke letters erin staan. Dat vind ik dan wel weer fijn. Zo is het toch iets van mezelf.

    naamketting

    Bij Names4ever kun je kiezen uit heel veel verschillende mama sieraden. Er is voor ieder wat wils. Ik ben in elk geval erg blij met mijn ketting en draag het vol trots.