Blog door Wanda – Allebei mijn pubers, ze zijn bijna 14 en 12 jaar, gaan vanaf nu naar het voortgezet onderwijs. Het is nu echt het einde van de basisschool tijd. Dat betekent ook dat de jongste niet meer om iets over twee thuis is uit school elke dag. De hele dag werkte ik daar naar toe. Om twee uur wilde ik klaar zijn met eventuele klusjes in huis zoals poets en strijkwerk, zodat hij er geen last van had als hij met vriendjes zou komen spelen. En daarbij wilde ik ook tijd voor hem hebben als hij thuis zou komen. Achteraf bekeken vraag ik me ernstig af, waarom ik dit deed. Want wat gebeurde er echter negen van de tien keer in de praktijk?
Scenario 1: Ik zit met een glas drinken op de bank. Het huis is aan kant, alles is op orde. Ik hoor Koen thuis komen. Hij loopt van de keuken in één ruk door naar de gang. Hij kijkt heel even op zij, zegt: “Hoi mam, ik ga naar René, doei!” Ik hoor hoe hij zijn tas onder de kapstok neer gooit. Hij opent de voordeur, maakt hem weer dicht, en weg is Koen.
Het gebeurde ook wel dat mijn puber een vriendje mee nam. Dan gebeurde er dit:
Scenario 2: “Hihihihahahhihihihahah,” daar komen Koen en een vriend ons huis binnen. Het is net twee uur geweest, de school is uit. Als er vrienden in de buurt van mijn puber mannen zijn, mag ik een paar dingen niet. Ik zeg het rijtje even snel op in mijn hoofd. Ik mag niet zingen. Ik mag niet knuffelen en ik mag ze geen schat noemen. Dus daar houd ik me netjes aan. Althans, ik doe een poging. Ze lopen van de keuken naar de gang. “Hoi mam,” zegt Koen. “Hoi!” zegt zijn vriend. Ik hoor hoe de tassen onder de kapstok gegooid worden. Ze lopen regelrecht terug naar de snoeptrommel. Ze pakken wat drinken. En Koen zegt: “We gaan op het schoolplein spelen, doei mam!” Al lachend verdwijnen ze weer.
De derde optie was dat Koen alleen thuis kwam, en ook met niemand afgesproken had. Dan kon ik dit verwachten:
Scenario 3: “Hai mam,” Ik groet terug en vraag of hij niet afgesproken heeft. “Geen zin,” zegt hij dan. De tas wordt, zoals altijd, in de hoek gesmeten. De weg naar de snoeptrommel en het drinken word wederom gevonden. Dan zegt hij: “Ik ga naar boven, ik ga Minecraften, doei!” En weg is hij. Achter zijn computer zou ik hem terug kunnen vinden.
Het is een ideaal plaatje natuurlijk. Kindjes komen uit school, mam zit klaar met een kopje thee. Samen gaan we even de dag door nemen. De vragen die een moeder dan stelt zijn: “Wat is er gebeurd op school? Heb je nog huiswerk? Heb je nog een punt terug gekregen?” Enzovoort. In de praktijk is dit toch een heel ander verhaal. Tenminste…… bij ons. Dat ideaalplaatje gaat hier niet op. De theepot kan op Marktplaats. De basisschool tijd zit er op.
]]>