mamakletst.nl

Category: opvoeding

  • Schermvrije uurtjes

    Het is niet heel ongewoon dat wij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat met een scherm voor ons neus zitten. Als het onze telefoons niet zijn, zijn het wel de iPads, de televisie, de computers of de laptop. Ik schrijf graag, blog graag. Dus zit ik met mijn neus achter de iPad of de computer. Tussendoor nog even mijn social media checken en her en der wat reageren. Mijn werk vind grotendeels plaats achter een scherm. Tijdens het voeden snuffel ik graag wat rond op Pinterest. Eten maken doe ik ook regelmatig met een recept via mijn telefoon. Ook Joost zijn hobby vindt plaats met zijn laptop en zijn iPad. Maar dat Luuk met zijn leeftijd van 6,5 maand al zoveel van ons zou overnemen, hadden we niet verwacht. Tijd dus om schermvrije uurtjes in te lassen.

    Kleine vingertjes op een scherm

    De eerste maanden keek Luuk vooral naar de schermen. Af en toe gingen zijn ogen naar de kleurtjes, maar verder keek hij dan al gauw ergens anders naar. Maar een aantal weken geleden stak hij zijn handen uit naar onze telefoons. Dat vonden wij wel grappig. Terwijl hij aan het scherm voelde en probeerde de apparaatjes naar zijn mond te brengen, maakten wij foto’s. Zo leuk vonden we het, dat hij op zijn jonge leeftijd al door had dat die apparaten zo interessant zijn. We zorgden voor wat babyspelletjes op de iPads en lieten hem zo af en toe wat op de iPads slaan. Lachten mee als hij om de vrolijke figuurtjes moet lachen en stimuleerden het scherm aan te raken. Tot we ons ineens afvroegen waar we toch mee bezig waren.

    schermvrije uurtjes - www.mamakletst.nl

    Weg met die schermen

    Elke keer wanneer we met de iPad, of de telefoon op schoot zitten steekt Luuk zijn handen ernaar uit. Hij wil het ook aanraken, wil het bekijken, wil het in zijn mond stoppen. Maar dat doet hij niet alleen met de telefoons en de iPads. Als we zijn knuffel of ander speelgoed beethouden, wil hij het ook graag aanraken. En dat laatste is prima. Daar is het voor gemaakt. Daar leert hij veel van. Van die iPads leert hij nu nog niet zoveel, dat komt over een tijdje wel. Om het juist te stimuleren met andere dingen te spelen, hebben wij schermvrije uurtjes ingelast. Na het eten niet direct met de iPads voor ons, maar lekker wat voorlezen aan Luuk. We geven hem blokjes, waarmee we een toren bouwen, of het juist laten omvallen. En we maken contact door elkaar aan te raken en gekke geluidjes te maken. Dat is niet alleen goed voor Luuk, maar natuurlijk ook voor onszelf. Zo gezond is het niet om continue met je ogen aan zo’n scherm vastgeplakt te zitten.

    Het geeft rust

    Het zorgt voor veel rust ook, die schermvrije uurtjes. Het geeft rust om niet constant maar bezig te zijn met wat andere mensen online delen. Het geeft rust om me niet steeds in discussies op de verschillende social media kanalen te mengen. Want bij zo’n discussie komt altijd een stukje ergernis kijken, omdat je het niet altijd eens bent met iemand anders. Ik ben er een stuk gezelliger van geworden en heb veel meer aandacht voor Luuk. Samen zingen en lachen we wat af zonder die schermen erbij. En daarbij zorgt het er ook voor dat het nog interessant is als ik echt even gauw iets moet doen en Luuk even afgeleid moet worden. Hoe niet pedagogisch verantwoord dat misschien ook mag zijn. Volgens mij doet elke ouder het wel.

    Niet verbieden

    Toch ben ik niet van plan het gebruik op de apparaten te verbieden. Vrijwel elke school werkt inmiddels met iPads en ik wil natuurlijk wel dat Luuk daarin mee kan gaan. Dat hij niet op de basisschool pas voor het eerst een iPad in zijn handen heeft en geen idee heeft wat hij ermee aan moet. Maar het moet ook niet zo zijn dat hij de hele dag door met de iPad of de televisie bezig is. In mijn werk als gastouder was het normaal om tussen 17:00 en 18:00 uur scherm-tijd te hebben. Tot die tijd mochten de kinderen spelen met hun speelgoed, binnen of buiten. En pas na 17:00 uur ging de televisie aan, of werden de iPads tevoorschijn gehaald. Zo konden de ouders rustig het eten bereiden in dit hectische uurtje en kwamen de kinderen lichamelijk lekker tot rust.

    Wij merken in elk geval al flink verschil. Voor elk half uurtje “scherm-tijd”, staat een half uurtje “scherm-vrij” spelen. We genieten er alle drie volop van. En als ik achter mijn computer zit, is het avond en ligt Luuk op bed, of is Luuk zelfstandig aan het spelen. Er moet natuurlijk wel gewerkt worden en dat verschil zal in de loop der tijd ook duidelijk gemaakt moeten worden aan Luuk. Ik ben benieuwd hoe dat proces gaat lopen, maar ik ben ervan overtuigd dat we daar ook onze weg weer in vinden.

    Laat je jouw kind wel eens met je telefoon/iPad spelen en zijn hier regels voor?

    ]]>

  • Natuurlijk Ouderschap – Balance

    In mijn zomer-serie over natuurlijk ouderschap, vertel ik hoe wij omgaan met de 7 B’s welke bij het natuurlijk ouderschap horen. In de introductieblog kun je lezen waar deze B’s voor staan. Elke woensdag behandel ik 1 van de B’s en schrijf over hoe wij het ervaren of zelfs toepassen in de opvoeding van Luuk. Vandaag gaat het over de 7e (en laatste!) B. Balance: Niet alleen de baby heeft aandacht nodig. Jij en je partner ook. Zorg dus ook goed voor jezelf en put jezelf niet volledig uit. Weet wanneer je om hulp moet vragen. 

    Ja, dit is nogal een onderwerp. Ik denk dat we hier niet helemaal in geslaagd zijn, maar het is ook niet zo dat er helemaal geen balans is. Sinds Luuk al vroeg in de avond gaat slapen is er meer tijd voor onszelf en voor elkaar. Dat is nu sinds 1,5 maand ongeveer. Maar nog steeds vind ik het lastig hoor, balans vinden tussen Luuk, werk, huishouden, relatie, sociale contacten. Maar volgens mij is dat niet heel gek, ik lees het meer bij kersverse ouders dat ze er moeite mee hebben om die balans te vinden. Je wil natuurlijk het liefst zoveel mogelijk bij je kindje zijn, maar af en toe even opladen kan ook echt geen kwaad.

    Als ik soms even alleen ga winkelen krijg ik wel eens scheve gezichten omdat Luuk niet bij me is. Als ik dan reageer met, tja, ik wil ook wel eens heel even mama-tijd hebben, komt er meestal een raar gegrinnik uit, maar ik zie aan hun gezicht dat ze het maar vreemd vinden. Ik vind het heerlijk om af en toe ook even Joyce te zijn, ik denk niet dat het verkeerd is, maar dat het juist fijn is dat ik soms een uurtje (of iets langer) de tijd neem om weer op te laden. Volgens mij word ik daar uiteindelijk alleen maar leuker en gezelliger van.

    balance

    Tijd voor mij en Joost samen is er in principe elke avond, maar we hebben sinds Luuk er is nog geen echt avondje samen gepland. Het komt zoals het komt, maar misschien moeten we binnenkort toch maar eens samen uit eten ofzo, even bewust tijd voor elkaar vrij maken en kletsen over van alles en nog wat. Om hulp vragen vind ik inmiddels al minder lastig worden. Dat heb ik tijdens de zwangerschap wel geleerd en als er eens iets is, dan trek ik Joost, of mijn moeder wel even aan hun mouw om me te helpen.

    Conslusie van deze zomerserie

    Al met al denk ik dat we ons aardig aan de 7 B’s houden. In de introductieblog kreeg ik als reactie veel te horen dat men niet perse aan natuurlijk ouderschap doet, maar vooral doet wat goed voelt en daarin herkennen ze wel veel punten in de 7B’s. Zo is dat voor ons ook, we houden ons niet aan een bepaalde opvoedmethode. Volgens mij kan dat ook niet, elk kind is uniek, heeft een ander karakter en heeft daar op aangepaste opvoeding nodig. Bij de een is dat vrijer dan bij de ander, maar bovenal doet iedereen wat voor zichzelf goed voelt.

    Het natuurlijk ouderschap zie ik vooral als een natuurlijk iets. Dat is het gene dat goed voelt voor ons en daarom gaan de meeste dingen als vanzelf, maar het was fijn om er de laatste weken bij stil te staan en alle reacties erop te lezen. Er was veel herkenning en soms ook helemaal niet. Dat mag natuurlijk!

    Lees hier de introductieblog over Natuurlijk Ouderschap
    Lees hier deel 1: Birth Bonding
    Lees hier deel 2: Breastfeeding
    Lees hier deel 3: Babywearing
    Lees hier deel 4: Bedding close to baby
    Lees hier deel 5: Belief in the language value of your baby’s cry
    Lees hier deel 6: Beware of baby trainers

    Hoe denk jij over het natuurlijk ouderschap na het lezen van mijn blogserie? 

     

    ]]>

  • Natuurlijk ouderschap – Beware of baby trainers

    In mijn zomer-serie over natuurlijk ouderschap, vertel ik hoe wij omgaan met de 7 B’s welke bij het natuurlijk ouderschap horen. In de introductieblog kun je lezen waar deze B’s voor staan. Elke woensdag behandel ik 1 van de B’s en schrijf over hoe wij het ervaren of zelfs toepassen in de opvoeding van Luuk. Vandaag gaat het over de 6e B. Beware of baby trainers: Pas op voor mensen die vinden dat je je baby moet laten huilen, moet trainen door niet naar hem te luisteren en door allerlei strenge methodes te hanteren. Een baby heeft geen training en strengheid nodig maar een liefdevolle ouder.

    Dit is een mooie aanvulling op mijn blog van vorige week, over het huilen van je baby. Daarin gaf ik al aan dat ik regelmatig te horen krijg dat het helemaal niet zo verkeerd is om Luuk te laten huilen. Als ik aangeef dat dit totaal tegen mijn gevoel in gaat, krijg ik een sussende reactie, want: “zo hoort het nu eenmaal, daar worden ze zelfstandig van”. Maar wil ik wel dat mijn baby zelfstandig is?

    BabytrainersIntro1

    Uiteraard weet ik dat al die tips, trucs en opmerkingen ontzettend goed bedoeld zijn, laat ik dat voorop stellen. En hoe zeer ik ook begrijp dat de meeste van de mensen die dit lezen ook op die manier zijn grootgebracht, ik denk niet dat het de manier is om je kind te laten huilen, je baby zelfstandig te laten worden door hem alleen te laten zijn etc.

    Wel ben ik erg voor het leven en laten leven. Zelf heb ik ook wel eens mijn twijfels bij hoe een moeder/ouder iets aanpakt in de opvoeding, maar tegelijkertijd denk ik dan ook, diegene zal wel doen wat hem het beste lijkt en wie ben ik dan om daar wat over te zeggen? Het valt me sowieso op dat vrijwel iedere moeder commentaar heeft op een andere moeder. En eigenlijk word ik daar ontzettend moe van.

    Babytrainers

    Zelf probeer ik me in elk geval weinig aan te trekken van alle tips en trucs die niet bij ons passen. Sowieso is het voor elk kind anders. En gelukkig maar, want dat betekend dat ieder kind een eigen karakter heeft waar je op in zult moeten spelen. Heb je nog tips nodig om die ‘baby trainers’ van je af te schudden? Ik heb voor jou de volgende tip, zeg gewoon ja en amen en laat het je ene oor in gaan en je andere oor uit. Wordt vooral niet boos, want diegene bedoeld het goed, vergeet dat niet!

    Heb jij ‘last’ (gehad) van de zogenaamde ‘baby trainers’?

     

    ]]>

  • Natuurlijk Ouderschap – Babywearing

    Vorige maand kwam mijn introductie blog over natuurlijk ouderschap online. En omdat ik graag wat uitgebreider in wil gaan op de “7 B’s” heb ik besloten elke woensdag een blog online te laten komen en zo een zomer blog serie online te zetten over mijn idee en ervaring over het natuurlijk ouderschap.

    Vandaag lees je deel 3 van mijn blogserie, het gaat over de 3e B, welke staat voor Babywearing: Draag je baby! Op je arm, in een doek of in een drager. Draag de baby zoveel mogelijk en laat hem bijvoorbeeld ook lekker zijn middagslaapjes op jouw lichaam doen in een doek. Dit is goed voor de binding met je kind en creëert een veilige basis voor je hem. Ook leert je kindje ontzettend veel omdat hij meekijkt met jouw dagelijkse bezigheden.

    Al voordat ik überhaupt zwanger was, wist ik dat ik mijn kind(eren) zou willen dragen met een draagdoek. Vanwege de goede binding en omdat het meestal ook nog eens veel praktischer is dan een kinderwagen.

    Babywearing

    Foto door Aline

    Tijdens de zwangerschap verdiepte ik me in alle verschillende draagdoeken en koos met behulp van een draagconsulente online, voor een Little Frog. Deze doeken kosten rond de € 50,- en zijn dus erg betaalbaar vergeleken met sommige andere doeken. En wat is het een uitkomst. Vanaf dat Luuk 2,5 week oud was ben ik hem gaan dragen in de doek. In eerste instantie vooral thuis, om ervoor te zorgen dat Luuk tijdens zijn darmkrampjes lekker tegen mij aan kon liggen en ik toch mijn handen een beetje vrij had om bijvoorbeeld te lunchen of even naar het toilet te kunnen gaan zonder dat Luuk direct weer ging huilen.

    Inmiddels heeft Luuk niet of nauwelijks nog last van krampjes, maar we gebruiken de doek veel. Wanneer we naar een verjaardag gaan waar veel mensen zijn, of als we een familie dag hebben, gaat Luuk lekker mee in de draagdoek. Hij kan om zich heen kijken als hij daar behoefte aan heeft, maar kan zich bovenal terugtrekken als hij er geen behoefte aan heeft. Wil hij slapen, kan hij slapen en doordat hij continue contact met me heeft, krijgt hij geen last van een teveel aan prikkels.

    Hoewel ik op straat af en toe het gevoel heb dat men naar ons kijkt of we een stel aapjes zijn, vind ik dit een hele fijne manier van samen zijn. We vinden het heerlijk om zoveel contact te hebben en worden er allebei rustig van. Luuk huilt vrijwel nooit in de draagdoek, terwijl hij dat in de kinderwagen best wel eens doet. En ja, ik krijg wel eens de opmerking dat het voor Luuk beter zou zijn om in de kinderwagen of gewoon in zijn bed te slapen. Maar ik laat dat allemaal langs me heen gaan, er is namelijk helemaal niets mis met een dutje in de draagdoek.

    Op dit moment draag ik Luuk alleen nog maar op mijn buik en dat is prima, maar binnenkort ga ik wel een draagconsult inplannen om ook te leren rugdragen. Stiekem lijkt dat me nog makkelijker, omdat ik dan mijn ‘voorkant’ helemaal vrij heb, maar Luuk toch dicht tegen me aan heb. Al blijft het buikdragen waarschijnlijk favoriet, omdat ik dan lekker aan zijn bolletje kan snuffelen en hem steeds kusjes kan geven. Het dragen van je baby – op welke manier dan ook – maakt dus onderdeel uit van het ‘natuurlijk ouderschap’. Voor ons is het vooral heel normaal om te doen en ik hoop dat we er nog heerlijk lang van kunnen genieten!

    Heb jij je kindje ook gedragen, of doe je het nog steeds?

    Lees hier mijn introductieblog over natuurlijk ouderschap 
    Lees hier over de 1e B: Birth Bonding
    Lees hier over de 2e B: Breastfeeding

    ]]>

  • Je tablet als babysitter

    Tot mijn grote verbazing zag ik gisteren een artikel verschijnen op AD.nl. Voor sommige mensen is het blijkbaar heel normaal om een iPad als ‘babysitter’ te gebruiken, om zelf even boodschappen te gaan doen, of zoals in het interview staat ‘even naar een cafeetje te gaan’. Jaja. En dan straalbezopen thuiskomen zeker?

    Het artikel wordt afgesloten met een verhaal over ouders die op nieuwjaarsnacht een paar huizen verderop feest vieren en niet gemerkt hebben dat het netwerkbereik niet werkte, waardoor de kinderen door de brievenbus om hulp zijn gaan roepen. Ik schrik ervan als ik zulke dingen lees. Waarom zou je vertrouwen op die technologie? Omdat de buren de sleutel hebben en er een rookmelder is geïnstalleerd?

    ipadalsoppas

    Ik begrijp wel dat het niet altijd mogelijk is om betaalde oppas te regelen. Maar als je geen oppas kunt betalen en ook niemand kunt vinden die het gratis doet, dan blijf je toch gewoon thuis? Ik zou Luuk nooit alleen thuis laten met een iPad als babyfoon om zelf boodschappen te doen of het cafe in te duiken. Gaan we ergens op visite, dan gaat Luuk gewoon mee. Die boodschappen doe ik wel als Luuk wakker is, of we wandelen terwijl hij slaapt met de kinderwagen naar de supermarkt. Ook ouders die hun baby in de auto laten zitten om zelf even gauw een boodschap te halen snap ik niet. Natuurlijk ben je langer bezig als je baby mee gaat, maar je weet nooit welke gek er langs je auto loopt om bijvoorbeeld je kind mee te nemen. Mij niet gezien dus!

    Wel ben ik benieuwd, zou jij vertrouwen op de babyfoon op de iPad om even gauw boodschappen te gaan doen? 

    ]]>

  • Natuurlijk Ouderschap – Breastfeeding

    Twee weken geleden kwam mijn introductie blog over natuurlijk ouderschap online. En omdat ik graag wat uitgebreider in wil gaan op de “7 B’s” heb ik besloten elke woensdag een blog online te laten komen en zo een zomer blog serie online te zetten over mijn idee en ervaring over het natuurlijk ouderschap.

    Vandaag gaat het over de tweede B. Breastfeeding. Borstvoeden. Daar waar mogelijk geef je je kindje borstvoeding voor langere tijd. Dit is helaas 1 van de B’s die ik tot mijn grote verdriet niet heb kunnen waarmaken. En dat, terwijl ik tijdens mijn zwangerschap alles op alles wilde zetten om de borstvoeding te doen slagen en om het dan zo lang mogelijk te kunnen geven. Toevallig is het deze week ook nog eens wereld borstvoedingsweek, dus je zal op veel blogs deze week een borstvoedingsverhaal tegenkomen.

    BreastfeedingIntro

    Zwangerschapsdiabetes en borstvoeding

    Toen bekend werd dat ik zwangerschapsdiabetes bleek te hebben, ben ik gaan uitzoeken wat dit zou kunnen betekenen voor mijn wens om borstvoeding te geven. In het ziekenhuis werd er laks op mijn vragen gereageerd en ik besloot contact op te nemen met een lactatiekundige. Wat bleek nu, als je zwangerschapsdiabetes hebt, wordt er binnen een uur na de bevalling bloedgeprikt bij je baby, om de suikers te meten. Wanneer deze te laag zijn, wordt er direct gestart met bijvoeding. Deze bijvoeding is over het algemeen kunstvoeding. Dit wilde ik absoluut niet, maar als Luuk een lage suikerspiegel zou hebben, had ik geen keuze. Tenzij ik van te voren zou beginnen met kolven. Ik kreeg een mini spoedcursus kolven door middel van stimulering met de hand van de lactatiekundige en ik kreeg allemaal bakjes en spuitjes om de druppeltjes melk in te kunnen opvangen. Zo kon ik de moedermelk invriezen en meenemen op het moment dat we naar het ziekenhuis zouden vertrekken. Wel mocht ik pas beginnen met kolven vanaf 37 weken zwangerschap, omdat het zou kunnen dat het kolven de bevalling op gang zou brengen.

    Toen ik precies 37 weken zwanger was, moesten we al vroeg in het ziekenhuis zijn voor een extra controle, ik had dus geen tijd om rustig te gaan zitten kolven. Helaas waren de uitslagen die dag slecht, waardoor ik nog geen paar uur later werd opgenomen in het ziekenhuis om ingeleid te worden. Ik had dus geen tijd meer om voldoende melk te kolven. Dat werd dus duimen, dat Luuk’s suikerwaardes perfect zouden zijn.

    Na de bevalling

    Direct werd Luuk op mijn borst gelegd, zoals je vorige week hebt kunnen lezen en Luuk begon gelijk met zoeken naar mijn tepel. We probeerden hem te helpen en legden hem aan, maar hij hapte niet aan. Dat geeft niets, had gewoon tijd nodig. Vlak daarna werd er bloed geprikt bij Luuk. De uitslag was slecht, direct werd er een cupje met kunstvoeding bij Luuk naar binnengegoten. Het allerergste vind ik nog, dat deze melk is gegeven door de verpleegkundige, niet eens door mij of Joost. In de 23 uren die nog volgden werd er steeds weer gecontroleerd hoe het ervoor stond met Luuk’s bloedsuikers. Deze bleef laag, dus heeft Luuk een keer of 7 een cupje kunstvoeding gekregen. Inmiddels was bij mij de productie op gang gekomen door middel van kolven. De volgende dag mocht ik het zelf proberen, Luuk hapte alleen niet aan, het werd hem de dag ervoor natuurlijk ook wel erg makkelijk gemaakt door de kunstvoeding uit een cupje.

    Gelukkig kreeg ik op de tweede avond een fijne verpleegkundige die echt de tijd nam om ons te helpen. Zij pakte ergens een spuitje vandaan en hielp mee om Luuk aan te leggen, inmiddels gebruikte ik al een tepelhoedje, omdat mijn tepel te vlak was om gewoon te pakken voor Luuk. En terwijl hij aan het tepelhoedje begon te zuigen (nog net niet hard genoeg), spoot de verpleegkundige met het spuitje wat melk in Luuk’s mond. En ineens had hij het door, hij dronk uit mijn borst, voor de eerste keer. Luuk was toen 36 uur oud en ik bleef huilen van geluk. Dit zouden we gaan doen. De verpleging gaf aan dat ze er alle vertrouwen in hadden dat het ons zou lukken nu. Ik barstte bijna uit elkaar van vertrouwen en trots op dat moment.

    Breastfeeding

    En dan kom je thuis

    Ja, dan kom je thuis. We werden op gang geholpen door een leuke kraamhulp. Ook zij had er wel vertrouwen in dat het goed zou komen met de borstvoeding en ook zeker binnen de kortste keren zou kunnen afbouwen met het tepelhoedje. Daar was ik blij om zeg. Als zoveel mensen daar vertrouwen in hebben, krijg je dat zelf immers ook. De volgende dag kwam er een andere kraamhulp, zij zou de rest van de week bij ons zijn. Luuk werd gewogen en bleek afgevallen. Volgens de kraamhulp was Luuk teveel afgevallen en zij raadde aan, om een kolfapparaat te gaan huren. Joost ging op pad en kwam met het hele zooitje weer terug. Ik begon met kolven na elke voeding en had binnen no time een flinke voorraad in de koelkast staan. Maar nog steeds bleef Luuk afvallen. De kraamhulp wilde dat ik alleen nog maar zou kolven, om precies te kunnen zien wat Luuk binnenkreeg. Ik was naïef en heb dat advies opgevolgd. We konden zo precies bijhouden hoeveel Luuk dronk en dat was veel te weinig volgens haar. Hij dronk maar 40 cc en moest toch al minstens 70cc drinken en de volgende dag zelfs 80cc. Ik geloofde dat, want tja, ik had nog helemaal geen ervaring met dit soort dingen natuurlijk. Daarbij had ik ook niet echt de beschikking over internet, omdat we in een caravan zaten, dus ik kon ook niet echt makkelijk iets opzoeken.

    Nog steeds ging het niet goed met Luuk’s gewicht en de kraamzorg stuurde erop aan dat we voorlopig bleven kolven om het zo in de gaten te kunnen houden. Op dag 8 zwaaide ze en liep de deur uit. Vanaf nu waren we met zijn drietjes. Maar ik was de dagen daarvoor helemaal onzeker gemaakt. Die middag kwam de verloskundige nog op huisbezoek, zij is ook lactatiekundige, dus ik sprak mijn zorgen uit en zij wuifde het maar weg, gewoon doorgaan zoals ik al deed was haar advies. 6 dagen lang heb ik alleen maar gekolfd en mijn melk via een fles gegeven. Soms legde ik Luuk nog wel aan, maar natuurlijk dronk hij niet, hij wist niet hoe. Na deze 6 dagen besloot ik te stoppen met kolven en te kijken of Luuk ontevreden zou zijn na alleen maar uit de borst te drinken. En dat was hij niet, hij bleef tevreden, deed wel wat langer over het drinken, maar dat maakte niet uit. Een paar dagen later kwam de jeugdverpleegkundige op huisbezoek om Luuk onder andere te wegen. Hij was aangekomen, meer dan genoeg. En dat op mijn melk! Ik werd weer trots, trots op mijn lijf, blijkbaar kon ik het toch wel!

    breastfeeding2

    Huilen

    Eind goed, al goed zou je denken. We begonnen weer te stoeien met de borstvoeding. Elke avond en nacht was het een groot drama om Luuk aan te leggen, hij had honger, maar wilde de borst niet. Hij werd gefrustreerd, overstrekte zichzelf en huilde heel hard als ik hem wilde voeden. Ik kon niet meer, ik was helemaal op. Joost nam een voeding in de nacht over en Luuk dronk dan perfect en zo ging dat langzaam aan ook op de dag. De fles was Luuk’s enige troost. De borst werd niet meer geaccepteerd. En ik heb met verschrikkelijk veel pijn in mijn hart gekozen om te stoppen met de borstvoeding, hij wilde niet meer, ik kon het niet meer opbrengen ervoor te vechten en begon samen met Luuk alleen maar te huilen zodra er weer behoefte was aan een voeding.

    Conclusie

    Achteraf had ik nooit naar de kraamhulp moeten luisteren. Moedermelk is anders van samenstelling dan kunstvoeding. Dat Luuk 70cc moest drinken, was in het geval van kunstvoeding juist geweest, maar omdat je niet weet hoe vet je melk is, of hoe waterig het juist is, kun je niet over een bepaalde hoeveelheid spreken. Daarbij verschilt de samenstelling ook in de loop van de dag. Zo kun je bijvoorbeeld ’s morgens hele dikke melk hebben en ’s avonds juist hele dunne. De kraamhulp heeft het verkeerde advies gegeven en ik heb me daar verder op dat moment niet over kunnen inlezen. Dat Luuk afviel, was niet verkeerd, hij heeft nooit teveel gewicht verloren, dus al die onzekerheid op dat moment was nergens voor nodig. Aan het beleid in het ziekenhuis omtrent de kunstvoeding is vrij weinig te doen, helaas. Maar mocht het bij een volgende zwangerschap weer zo zijn dat ik zwangerschapsdiabetes krijg, zal ik kijken of ik donormelk kan krijgen van een andere moeder. En dan zal ik nooit meer zo uitgaan van wat de kraamhulp zegt. Deze B is dus niet helemaal geslaagd. Wel heeft Luuk 4 weken lang borstvoeding gekregen en daar ben ik blij om.

    Ben jij zwanger en wil je borstvoeding gaan geven, lees je dan van te voren goed in, volg een borstvoedingscursus en zorg dat je op de hoogte bent van hoe alles werkt. Ik ben ervan overtuigd dat je dan al veel minder onzeker wordt op het moment dat je commentaar of kritiek krijgt. En aarzel nooit om contact op te nemen met een goede lactatiekundige. Achteraf zou ik willen dat ik dit allemaal beter had voorbereid. Maargoed, Luuk wordt van de kunstvoeding ook groot, dat blijkt wel de laatste maanden. Maar bij een (hopelijk) volgend kindje, is de wens om langdurig borstvoeding te geven waarschijnlijk in alle hevigheid terug. En dan zal ik alles op alles zetten om het echt te doen slagen, ik weet nu zoveel meer dan de eerste keer.

    Geef jij borstvoeding, of heb jij borstvoeding gegeven?

     

    Lees hier de introductieblog over mijn Natuurlijk Ouderschap serie.
    Lees hier deel 1 van mijn Natuurlijk Ouderschap serie, over Birth Bonding. 

    ]]>

  • Natuurlijk Ouderschap – Birth Bonding

    Twee weken geleden kwam mijn introductie blog over natuurlijk ouderschap online. En omdat ik graag wat uitgebreider in wil gaan op de “7 B’s” heb ik besloten elke woensdag een blog online te laten komen en zo een zomer blog serie online te zetten over mijn idee en ervaring over het natuurlijk ouderschap.

    Vandaag gaat het over de eerste B. Birth Bonding. Dit houdt het volgende in; Zorgen voor een fijne zwangerschap, binding met je kindje in de buik en een zachte geboorte. De eerste uren na de geboorte houd je je kindje zoveel mogelijk bij je zodat jullie goed met elkaar kunnen binden.

    Birth Bonding

    Echt een fijne zwangerschap heb ik niet gehad, zoals jullie wel hebben kunnen lezen in onder andere deze blog. Maar ik ben wel dagelijks heel bewust geweest van de baby in mijn buik en heb er op vaste momenten op de dag de tijd voor genomen om contact te maken. Aan het eind van de zwangerschap voelde ik Luuk vaker niet dan wel, waardoor ik regelmatig aan de CTG geslingerd werd om te controleren of alles nog wel goed ging daarbinnen. Ik was er van overtuigd dat ik de bevalling als iets geweldigs zou ervaren. Ik was ook totaal niet bang voor wat er zou gebeuren, liet alles maar een beetje over me heen komen en maakte me al helemaal niet druk over alles wat er mis zou kunnen gaan.

    En toen was het zo ver. Op 20 maart ging de telefoon om 17:00u. “Hallo mevrouw S. u heeft, zoals wij al dachten, inderdaad een zwangerschapsvergiftiging. Wij verzoeken u nu direct naar het ziekenhuis te komen voor opname en u wordt morgenochtend vroeg ingeleid”. In overleg met de arts mocht ik nog even lekker eten thuis (lekkere vette pasta met heel veel zalm, yum!) om aan het begin van de avond richting ziekenhuis te vertrekken, waar ik zoals beloofd, de volgende ochtend direct werd ingeleid. De bevalling duurde lang, was erg pittig en ik was helemaal uitgeput op het moment dat de persweeën zich aandienden. Er werd nog even een echo apparaat op mijn buik gedrukt waarmee de verloskundige tot de ontdekking komt dat Luuk zich had omgedraaid, hij was gaan sterrenkijken, dus het was niet verstandig al te gaan persen. Puffen dus en vooral niet toegeven aan die verschrikkelijke drang down under. 2 uur lang. Gesmeekt heb ik, of ik mocht persen. En uiteindelijk mocht het. Het allerlaatste beetje energie wat ik achterin mijn kleine teen nog kon vinden heb ik ingezet om Luuk er zelfstandig uit te krijgen, dat had die verloskundige mooi niet gedacht, net als de gyneacoloog die de OK al aan het klaarmaken was…

    001

    En dan wordt er zo’n klein warm mannetje op je borst gelegd. De birth bonding kon echt beginnen, want van een zachte geboorte was absoluut geen sprake.. Maar ik had eigenlijk de energie niet eens om Luuk te bekijken. Ik heb geen traan gelaten, ik kon niet meer, ik was helemaal op. Maar ik heb ruim 3 kwartier met Luuk bloot op mijn blote borst gelegen. Hij ontdekte mij en ik hem en wat was dat ondanks de vermoeidheid fijn. En zo bleven we dat doen, Joost heeft geholpen met Luuk aan te kleden, terwijl ik toe keek met een beschuit met muisjes. Luuk is geen seconde van mijn kamer weggeweest. Joost bleef bij Luuk, terwijl ik onder de douche werd gezet door de verpleegkundige en met Luuk in mijn armen werd ik naar een andere kamer in het ziekenhuis gereden.

    Luuk is ook de dagen daarna niet van mijn zijde geweken. Ik zorgde ervoor dat er iemand bij hem was als ik naar het toilet moest, (was ik ff blij met die katheter de eerste 24 uur!), of ging douchen of ik nam hem mee met ziekenhuiswieg en al…. En zo bleven we bij elkaar de eerste week. En eigenlijk zijn we nog steeds zoveel bij elkaar, tot grote vreugde van ons allebei!

    Dus, wat vind ik van birth bonding? Het hebben van een goede zwangerschap en een zachte bevalling heb je niet altijd zelf in de hand. Vaker niet dan wel zelfs, denk ik. Of ik moet gewoon pech gehad hebben… Maar het huid op huid contact, het voelen aan elkaar, het ruiken aan elkaar en het samen zijn in vooral het eerste uur na de bevalling was fantastisch en dat zou ik nooit anders willen. Nu heb je natuurlijk de kans op een keizersnede, maar er wordt in steeds meer ziekenhuizen gedaan aan “natuurlijke keizersnedes” en dat zou zeker iets zijn waar ik veel voor over zou hebben mocht een eventuele volgende zwangerschap op een keizersnede neerkomen. Luuk en ik hebben een hele sterke band en ik ben ervan overtuigd dat dit deels te maken heeft met hoe wij onze eerste uren samen hebben beleefd.

    Hoe denk jij over birth bonding? En als je al een kind hebt, hoe heb jij het eerste uur na je bevalling beleefd? 

    ]]>

  • Ouderschap, natuurlijk!

    Op de website van Linda (Mamaliefde) zag ik een gastblog van Mama Anders en later zag ik ook een blog hierover bij Linda (Leef en laat leven). Zij schreven over natuurlijk ouderschap. Een vorm van opvoeden/grootbrengen waar ik me erg in thuis voel. Online vind ik veel (h)erkenning bij andere mamabloggers en in Facebook groepen, maar offline merk ik vaak onbegrip en krijg ik om de haverklap goedbedoelde adviezen die helemaal niet bij ons passen.

    NO_intro

    Wat natuurlijk ouderschap (Attachment Parenting of A.P.) inhoudt lees je hieronder.

    A.P. brengt opvoeden terug naar de basis. Het gaat uit van een aantal principes: De 7 B’s.

    1. Birth Bonding: Zorgen voor een fijne zwangerschap, binding met je kindje in de buik en een zachte geboorte. De eerste uren na de geboorte houd je je kindje zoveel mogelijk bij je zodat jullie goed met elkaar kunnen binden.
    2. Breastfeeding: Borstvoeden. Daar waar mogelijk geef je je kindje borstvoeding voor langere tijd.
    3. Babywearing: Draag je baby! Op je arm, in een doek of in een drager. Draag de baby zoveel mogelijk en laat hem bijvoorbeeld ook lekker zijn middagslaapjes op jouw lichaam doen in een doek. Dit is goed voor de binding met je kind en creëert een veilige basis voor je hem. Ook leert je kindje ontzettend veel omdat hij meekijkt met jouw dagelijkse bezigheden.
    4. Bedding close to baby: Houd je baby bij je. Ook ‘s nachts. Laat hem bij je op de slaapkamer slapen. Bij jou in bed, in een co-sleeper aan de bed vast of in een wiegje naast je bed. Geloof me, als je beter wilt slapen is dit de oplossing!
    5. Belief in the language value of your baby’s cry: Als jouw baby huilt wil hij jou wat vertellen. Dan is hij niet opzettelijk lastig. Luister naar hem en reageer op hem. Geef hem de liefde en de aandacht die hij verdiend. Hiermee creëer je veiligheid en vertrouwen.
    6. Beware of baby trainers: Pas op voor mensen die vinden dat je je baby moet laten huilen, moet trainen door niet naar hem te luisteren en door allerlei strenge methodes te hanteren. Een baby heeft geen training en strengheid nodig maar een liefdevolle ouder.
    7. Balance: Niet alleen de baby heeft aandacht nodig. Jij en je partner ook. Zorg dus ook goed voor jezelf en put jezelf niet volledig uit. Weet wanneer je om hulp moet vragen.

    (Bron: AskDrSears.com)

    Wat mijn visie en ervaring is met deze 7 B’s lees je de komende 7 weken.

    Wat denk jij in eerste instantie over natuurlijk ouderschap? Is het iets dat bij jou past?

    ]]>