Category: mama-en-kind

Borstvoeding of flesvoeding?

Aan het begin van de zwangerschap wist ik zeker dat ik opnieuw borstvoeding wilde proberen te gaan geven. Bij Luuk heeft ons borstvoedingsavontuur maar drie weken geduurd en naarmate de zwangerschap vorderde en ik steeds meer last kreeg van verschillende complicaties, begon ik steeds meer te twijfelen. Ik wist niet meer of ik borstvoeding of flesvoeding wilde geven. Vlak voor ik werd opgenomen in het ziekenhuis drie weken geleden, schreef ik er nog een artikel over. Maar wat krijgt Maik nu? Is het gelukt borstvoeding te geven of zijn we hem kunstvoeding blijven geven?

Kunstvoeding op de neonatologie

Maik werd een uur na de bevalling naar de neonatologie gebracht, waar hij in elk geval 24 uur moest blijven, maar uiteindelijk zijn dit drie nachten geweest. Op de neonatologie kreeg hij kunstvoeding uit een fles. Omdat hij een randprematuur was, zou voeding uit een fles het minst vermoeiend voor hem zijn om te drinken en daarnaast was het heel belangrijk om voldoende te drinken vanwege mijn zwangerschapsdiabetes. Maik’s suikerwaardes moesten goed blijven, anders zou er een glucoseinfuus nodig zijn en dat wilden we natuurlijk voorkomen.

Kolven of niet?

Vier uur na de bevalling werd ik onverwachts alsnog naar de OK gereden voor een manuele placentaverwijdering, ik ging onder narcose en had toen ik bij kwam wat zuurstof ondersteuning nodig. Het was belangrijk dat ik zoveel mogelijk zou uitrusten, van kolven was voorlopig dus nog geen sprake. En daarbij wilde ik zodra het ook maar enigszins kon, vooral naar Maik toe. Ik had eigenlijk alleen de bovenkant van zijn hoofd nog maar gezien toen hij op mijn borst lag. Na een vluchtig bezoek (met bed en al) op de neonatologie waarbij ik Maik even gauw door een opening van de zijkant van het warmtebedje mocht aanraken, besloot ik toch te proberen te kolven. We zouden wel zien wat eruit zou komen. Moedermelk is over het algemeen beter om bij te voeden dan kunstvoeding in het geval van glucosecontroles dus alles wat ik uit mijn borsten zou krijgen, zou top zijn.

Natuurlijk kwam er die eerste keer niks. Zo’n operatie gaat je niet in de koude kleren zitten en sowieso kolven de meeste vrouwen de eerste keer hooguit een paar druppels. Na nog een aantal uurtjes slapen stuurde ik Joost richting de neonatologie om naar Maik te gaan. Hij mocht hem verzorgen en een flesje geven. En ondertussen probeerde ik een verdieping lager nog eens te kolven. Er kwamen een paar druppels melk, die zorgvuldig met een spuitje werden opgezogen. Voor de volgende voeding kon ik dus in elk geval alvast wat meenemen voor Maik.

De eerste keer aanleggen

Na de bevalling vond ik het belangrijker om Luuk zo snel mogelijk bij Maik te krijgen, waardoor we totaal de tijd niet hebben genomen om Maik de eerste keer aan te leggen. Dat had op dat moment voor ons gewoon geen prioriteit. Ruim 15 uur na de bevalling was ik voor het eerst bij een verzorgingsmoment aanwezig en de verpleging vroeg of ik wilde proberen Maik aan te leggen. Dat wilde ik wel. Hij hapte direct aan, ik was daar heel erg verbaasd over. Hij dronk geen druppel, maar heeft wel een paar minuten met mijn tepel in zijn mond gelegen. Daarna gaf ik hem een flesje en knuffelden we nog wat. Eenmaal terug op de kamer kolfde ik ruim 40cc. Hallo productie!

En dan naar huis…

De daaropvolgende uren en dagen was ik vaak te moe om te kolven. De afgelopen maanden hakten erin, de slopende dagen voor de bevalling echt op gang kwam, de bevalling zelf, de operatie daarna en het gescheiden zijn van elkaar zaten me absoluut niet in de koude kleren. En als het even kon probeerde ik vooral te slapen. Als ik kolfde, kwam er soms wel wat uit, maar soms ook niet. En ik bleef twijfelen over wat wijsheid zou zijn. Borstvoeding of “de makkelijke weg” kiezen en doorgaan met kunstvoeding? Toen we op dag 4 eindelijk naar huis mochten, zorgde ik ervoor dat Joost een kolf geregeld had voor thuis en kunstvoeding en flesjes lagen ook al klaar. We zouden wel zien wat ervan zou komen.

De eerste voeding thuis was kunstvoeding, waarna ik direct ben gaan kolven. In het ziekenhuis hadden we afgesproken de eerste dag alleen afgekolfde melk of kunstvoeding te geven, maar Maik nog niet aan te leggen. Omdat het belangrijk was dat hij van zijn geelzucht af zou komen.

Natuurtalent

Toen we Maik de volgende ochtend voor het eerst aanlegde, hapte hij gelijk goed aan en dronk. Dat had ik dus echt niet verwacht. Na al het gedoe met het aanleggen van Luuk, het gebruik van tepelhoedjes en de frustraties die daarbij kwamen kijken, ging het nu gewoon in een keer goed. En dat bleef het de voedingen daarna ook gaan. Maik kwam elke 3 uur uit zichzelf en dronk keurig steeds mijn borsten leeg. Hij blijkt een natuurtalent te zijn!

De eerste nacht thuis was pittig. Maik verschonen, melk opwarmen, melk in een flesje geven, laten boeren, nog even knuffelen, kolven, afgekolfde melk koud zetten. Kolfspullen en flesje afspoelen en schoonmaken en dan waren we zo een uur verder. De tweede nacht thuis hoefde ik niet te kolven, geen melk op te warmen en spullen af te spoelen. Sterker nog, ik kon gewoon in bed blijven, want daar had ik ook alle verschoonspullen bij de hand liggen. Ideaal! Nu begrijp ik waarom al die borstvoedingsmoeders vinden dat dit zoveel makkelijker is.

2 weken borstvoeding

De borstvoeding loopt nog steeds als een tierelier. Maik drinkt al 2 weken alleen nog maar uit de borst en heeft geen flesje meer gehad. Ik heb ook niet meer hoeven kolven en de melk die over is gebleven van twee weken terug, ligt keurig netjes in de vriezer. Ik had nooit verwacht dat ik zo ontspannen kon zijn bij het geven van borstvoeding. Het is dan ook een totaal andere ervaring dan de vorige keer. Ik maak me ook niet druk over de groei van Maik, aangezien ik een weegschaal heb aangeschaft tijdens de zwangerschap. Bij enige twijfel, leg ik hem ’s morgens voor de voeding op de weegschaal en hij is al zo’n 300 gram boven zijn geboortegewicht. Iedere dag komt hij nog aan en dat voelt geweldig.

Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn hoor. Nog steeds kan ik best voordelen zien van flesvoeding. Bijvoorbeeld dat Joost ’s avonds de laatste voeding, of bijvoorbeeld een voeding ’s nachts voor zijn rekening zou kunnen nemen, zodat ik wat langer door kan slapen. Want Maik clustert ’s nachts. Vaak ben ik dus een paar uur in de weer met een constant drinkende baby. Maar tegelijkertijd heeft het ook wel wat, die momentjes samen.

Ik ben heel erg benieuwd hoe lang ons borstvoedingsavontuur gaat duren. Misschien ben ik het over een aantal weken wel helemaal zat of ik heb over twee jaar nog een drinkende peuter aan m’n tiet hangen. Het kan allemaal, ik hou alle opties open en we zullen zien hoe het loopt. Ik ben allang blij dat de ervaring deze keer totaal anders en veel relaxter is.

Heb jij borstvoeding gegeven?
]]>

18 October 2016
3x ups and downs in de kraamweken

Door Thea – Isabel is inmiddels alweer 7 weken oud. Ze is al uit maat 50/56, hallo maat 62. En het einde van mijn verlof komt in zicht. Vandaag deel ik een paar ups en downs uit de eerste zes weken van haar leven. Misschien herkenbaar?

Down: De eerste week

De eerste down is de eerste week van Isabels leven. Hoewel ook daar goede momenten waren. Was het een zware eerste week, met opname in het ziekenhuis. Ik voelde me geleefd en er kwam veel op ons af. Wat was ik blij toen we naar huis konden.

Up: Hulp

Ik heb in de eerste week vrienden en familie gehad die me hielpen. Met onder andere een boodschapje doen, aangifte doen, kleren wassen, ons ophalen, en het huis versieren voor wanneer we thuiskwamen. Zo blij mee! Maar vooral de steun en liefde die we kregen was erg fijn. Zo kwamen we vooral de eerste pittige week door.

Down: Borstvoeding

Ik wilde heel graag borstvoeding geven, dit doe ik ook wel maar het loopt niet zoals gehoopt. Zo kon ik niet gelijk genoeg kolven en haar aanleggen dus ze werd gelijk bij gevoed met kunstvoeding. Na een korte periode volledig borstvoeding liep de productie terug en moest ik weer gaan bijvoeden.
De vraag is of we ooit weer op volledig komen, of dat ik misschien eerder ga stoppen dan dat ik vooraf dacht.

Up: Kraamvisite en kraamcadeaus

We zijn enorm verwend en hebben leuke kraamcadeaus gekregen. Van persoonlijke cadeaus tot cadeaubonnen. Het was/is allemaal leuk! We boffen met alle kraamvisite.
Isabel heeft al aardig wat mensen leren kennen. En zeker nu vindt ze het leuk. Want ze bekijkt nu iedereen goed van top tot teen!

Down: Lekker warm

Wat een mooie zomer. Maar wij vonden het toch wel een beetje te warm. Isabel had er ook echt last van een paar dagen. En ook ik was wel een beetje klaar met het zweten en plakken. Vooral toen mijn ventilator overleed en ook ’s nachts het huis eigenlijk niet afkoelde.

Up: Isabel!

De grootste en beste up van allemaal! Wat heb ik toch een heerlijk meisje. Ik geniet zo van haar, en van haar ontwikkeling. Ik smolt (letterlijk) toen ze het glimlachen echt door had en ik heel bewust de ene lach naar de andere kreeg. Ook de herkenning in haar ogen als ze me ziet doet me smelten. Inmiddels ziet ze nog meer en ontdekt de wereld. Zo mooi om te zien hoe ze ergens naar kan staren en dan lachen. Blijkbaar heb ik een mooi plafond, haha. Daarbij kan ze de leukste gezichten trekken waardoor ik gewoon zo om haar moet lachen. Ze is het mooiste cadeau wat ik ooit gehad heb!

Herkenbare ups en downs? Had jij vele ups of veel downs de eerste weken?
]]>

17 October 2016
Luuk voorbereiden op de komst van de baby

Wat een tweede zwangerschap heel anders maakt dan een eerste zwangerschap, is toch wel dat je rekening hebt te houden met je oudste kind. Niet alleen je eigen leven staat op z’n kop door de komst van de baby, maar ook die van je kind(eren). Luuk was nog geen 2 jaar toen we erachter kwamen weer zwanger te zijn. Heel veel zou hij er dus niet van meekrijgen dachten we. Maar hij is inmiddels zoveel wijzer dan een half jaar geleden. Hij is er soms zeker wel mee bezig. Ik vertel je hoe wij Luuk voorbereiden op de komst van de baby.

Mee naar controles

We hebben Luuk al van begin af aan meegenomen naar controles. Inmiddels zijn het er heel veel en duren de controles vaak lang vanwege afwijkende uitslagen, waardoor we de afspraken vaker zonder hem plannen. Maar over het algemeen gaat hij naar (belangrijke) echo’s wel mee. Even naar de baby kijken en dit ook naar hem benoemen. Meestal vindt hij het heel erg leuk. En hij helpt de verloskundige graag mee als mijn bloeddruk gemeten wordt. Gelukkig betrekken ze hem er vanuit het ziekenhuis ook goed bij. Kletsen tegen hem en vragen over zijn broertje. Hij vindt het prachtig.

Boekjes lezen

Luuk is gek op boeken, om er zelf doorheen te bladeren, om te luisteren terwijl we hem voorlezen en het kan dan ook niet missen dat we een paar boekjes hebben die te maken hebben met de komst van een baby. Het helpt hem wel dingen te begrijpen merk ik. In het boek ‘Kaatje en mama’s buik‘ wordt er ook ingegaan op dat mama niet altijd mee kan spelen of heel erg moe is. En Luuk linkt dat al snel naar mij. Het is voor hem natuurlijk lastig dat ik al zo’n lange periode maar weinig met hem kan. Gelukkig kan ik wel nog voorlezen als de beste haha. Inmiddels kiest hij zelf al graag de boekjes uit over de komst van de baby om uit voorgelezen te worden. En komt dan lekker tegen mijn buik aan liggen.

De naam van de baby regelmatig laten vallen

Deze tip kreeg ik laatst. Om in plaats van de baby alleen maar ‘de baby’ te noemen, de baby juist bij naam te noemen. In ons geval dus ‘baby Klaas‘, waarbij Klaas uiteraard vervangen wordt voor zijn echte naam. Luuk kan de naam al erg goed uitspreken en weet inmiddels het verschil tussen, bijvoorbeeld de baby van Thea en baby Klaas. Hopelijk begrijpt hij dan na de bevalling ook al snel dat de baby die in mijn buik zat al die tijd, tegen die tijd in de wieg ligt.

Uitleggen waarom ik dingen niet kan

Ik ben al maandenlang beperkt in mijn doen en laten. De HG heeft erin gehakt aan het begin van de zwangerschap en de bekkeninstabiliteit zorgt voor veel pijn. Ik voel me regelmatig heel erg schuldig tegenover Luuk, omdat ik niet kan doen wat ik zo graag met hem zou willen doen. Maar ik heb wel gemerkt dat het helpt om uit te leggen hoe het komt. “Mama heeft pijn, mama kan niet op de grond zitten spelen.” of “Als de baby geboren is kan mama weer met je stoeien en gek doen”. Inmiddels vult hij het zelf al in en lijkt ook wel begrip voor de situatie te hebben.

Meubels bijtijds neerzetten

Omdat ik ook als gastouder werk en de box in mijn werk ook al kon gebruiken, staat deze al een tijd in de woonkamer. Maar ook de extra kledingkast in Luuk’s kamer en het ledikant die bij ons op de slaapkamer staat, staan er al een hele tijd. We hebben van begin af aan verteld aan Luuk dat dit voor de baby is en hij linkt het daar ook aan. Wil zelf niet in het ledikant liggen, want dat is voor de baby en hij zet graag de boxmobile aan voor de baby. Zo hoeft hij niet in een paar weken tijd te wennen aan allerlei nieuwe spullen in huis, maar straks ook nog aan een klein minimensje in ons gezin erbij.

Ik heb geen flauw idee of de bovenstaande dingen zullen helpen. Maar meer dan dit kunnen we ook niet doen denk ik. Uiteraard zullen we Luuk zo snel mogelijk naar het ziekenhuis laten komen na de bevalling, om de baby te kunnen ontmoeten. En oh ik kan al janken als ik alleen al aan dat moment denk. Ik ben heel benieuwd hoe Luuk het gaat vinden. En tegelijkertijd maak ik me er ook niet druk om. Er zijn zoveel mensen die ons voor zijn gegaan waarbij het hartstikke goed is gegaan, dus waarom zou het bij ons niet lukken?

Hoe heb jij je oudste kind voorbereid op de komst van nog een baby?
]]>

16 October 2016
Wat zat er in mijn vluchttas?
Dat ik in het ziekenhuis zou gaan bevallen, wist ik al in het begin van de zwangerschap. Ik wil niet zeggen dat mijn vorige bevalling me echt is bevallen, maar ik heb me in het ziekenhuis wel veilig gevoeld. En hield ook deze keer al rekening met complicaties waardoor ik een medische indicatie zou krijgen. Ook wist ik dat ik vanwege de zwangerschapsdiabetes tenminste 24 uur tot na de bevalling in het ziekenhuis zou moeten blijven. Dus dat waren dingen om rekening mee te houden tijdens het inpakken van de vluchttas.

Bovenstaande foto is gemaakt door Troost Fotografie

De belangrijkste spullen

We hadden al een tas ingepakt met de volgende spullen:
- Toilettas met tandenborstel, tandpasta, shampoo, douchegel
- 2 grote nachthemden om in te kunnen bevallen / in bed liggen
- pantoffels en slippers (voor tijdens het douchen)
- Extra (groot) ondergoed
- Kleding voor de baby (in maat 50 en 56) Ik had 3 setjes kleding bij me. 3 rompers, 3 pakjes, 3 paar sokjes en 3 mutsjes.
- Schone kleding voor na de bevalling, een joggingbroek en topjes met een vest
- Lijstje met telefoonnummers van het ziekenhuis en het kraambureau
- Fotocamera
- Omslagdoek voor de baby
- In de auto de maxicosi
- Wat losgeld voor een eventuele rolstoel en geld voor een taxi (voor het geval dat)
- Een cadeautje voor Luuk namens de baby, voor na de bevalling
Bepakt en bezakt naar het ziekenhuis voor opname

Extra spullen door ziekenhuisopname

Uiteindelijk werd ik al voor de bevalling opgenomen in het ziekenhuis en ik wist dat ze de bevalling nog zouden proberen uit te stellen zolang het kon. Dus was het nodig om nog meer ondergoed, nachthemden, grote shirts en wat spullen om me te vermaken mee te nemen.

De tas werd dus aangevuld met:
- Extra kledingsetjes
- Laptop, met oplader
- Extra babykleding, want ik wist nu dat ik minimaal 48 uur na de bevalling in het ziekenhuis zou moeten blijven
- Een notitieboekje om dingen op te kunnen schrijven, bijvoorbeeld blog ideeën, maar ook dingen die artsen me zouden vertellen als Joost er niet bij was
Joost had ook een tas met wat spullen bij zich toen de inleiding begon. Hierin had hij:
- Een schoon shirt voor zichzelf
- Zijn laptop
- Wat te eten (krentenbollen, sultana’s etc)
- Drinken
Heel erg spannend was het allemaal niet, de inhoud van die tassen, maar met een ziekenhuisopname van een week, werden de spullen goed benut en moesten soms zelfs aangevuld worden her en der.

Wat vond jij onmisbaar in je vluchttas voor de bevalling?
]]>
14 October 2016
Hoe overleef ik een vliegreis met een baby
Door Lize – In een eerdere blog schreef ik over “hoe overleef ik een vakantie met een baby”. In deze blog schrijf ik over de vliegreis met ons kleine mannetje. Want dat vond ik van de hele vakantie wel het spannendste. Want wat als Huub het hele vliegtuig bij elkaar zou huilen, omdat hij het niet leuk vindt. Wat als hij van top tot teen zou doorlekken. Ik zag mezelf al staan in zo een mini vliegtuigwc’tje met een van top tot teen onder de poep zittende, huilende baby. Maar het ergste van allemaal: wat als meneertje pijn aan zijn oortjes zou krijgen? Ik kreeg al jankneigingen bij de gedachte. Gelukkig heb ik een nogal nuchtere man, die mijn doemdenkende hersenspinsels altijd snel de kop indrukt en er smakelijk om kan lachen. Dat relativeert een hoop moet ik zeggen. Ik vraag me dan altijd af of ik de enige moeder ben die zo lekker panisch kan doen om dit soort dingen. Of herkennen jullie jezelf hier ook in? Enfin, in deze blog dus mijn persoonlijke ervaring over vliegen met je kindje en een aantal tips.

De vliegreis

Op zaterdag 3 september vlogen wij vanaf Schiphol naar Ibiza. Normaal gesproken zijn wij altijd zo een 1,5 tot 1 uur van te voren op het vliegveld en dus niet de gebruikelijk 2 tot 3 uur. Als het aan Mike had gelegen hadden we dat nu ook gedaan. Goed, maar deze panische moeder wilde dit keer zeker 2 uur van te voren op het vliegveld zijn. Want Huub moest nog een fruithap en ik wilde toch wel zeker weten dat we op tijd de koffers en de kinderwagen incheckte. En oh ja, al die extra controles. Mike haalt dan heerlijk zijn schouders op: “wat jij wil schat, dan zijn we er 3 uur van te voren”.

Zo gezegd zo gedaan. Wij stonden netjes 3 uur van te voren op Schiphol. We konden lekker op het gemakje inchecken, door de douane, koffie drinken en zelfs nog even winkelen. Eerlijk gezegd best leuk allemaal.
Een half uur van te voren zorgden we dat we bij de gate waren. Dit was even een “spannend” moment, althans dat vond ik. Huub kreeg honger en werd wat onrustig, maar ik wilde hem pas een fles geven als we zouden opstijgen voor zijn oortjes. Gelukkig was hij gemakkelijk af te leiden. Toen we eenmaal op onze plek zaten en we aanstalten maakte om weg te gaan, maakte ik een flesje en heb deze tijdens het opstijgen gegeven.

Huub heeft het tijdens beide vluchten echt heel goed gedaan. Wat was en ben ik ongelooflijk trots op hem. Hij heeft geen kik gegeven, geen last van zijn oortjes gehad en zelfs geslapen. Hij zat lekker bij mij of Mike op schoot te spelen en stal de show met zijn gebrabbel en gelach naar iedereen. Heel even dacht ik dat het “mis” zou gaan, toen hij moe werd maar niet wilde gaan slapen. Gelukkig gaf hij toch snel toe aan de slaap toen ik even met hem ging rondlopen. Mama heeft zich dus weer om niets druk gemaakt.

Goed ik schets mezelf nu als een panische en zenuwachtige moeder, die zichzelf overal heel druk over maakt en dat is nou ook weer niet zo. Ik vond het gewoon heel spannend om met onze kleine een vliegtuig in te stappen. De voornaamste reden hiervoor was dat ik niet wist hoe Huub zou reageren op alles en dat je niet even weg kan lopen als hij moet huilen of heel onrustig is.

De tips

Om wat meer rust in mijn hoofd te creëren heb ik mezelf van te voren goed voorbereid met tips van internet, mijn moeder en vriendin die met haar kindjes al een paar keer gevolgen heeft.
1. In mijn blog over op vakantie gaan met je baby heb ik als tip al geschreven: neem de draagzak mee. Veel vliegmaatschappijen worden steeds strenger met het meenemen van de kinderwagen naar de gate, zelfs van een paraplubuggy. Een draagzak biedt echt uitkomst. Je kindje kan lekker rondkijken en slapen als het nodig is. En jij loopt niet de hele tijd met je kindje te “zeulen”.
2. Neem genoeg eten en drinken mee. Je mag zoveel voeding meenemen als je zelf denkt nodig te hebben. Je mag alleen maar 100 ml water of andere vloeistof meenemen. Ik heb dus na de douane een flesje water gekocht, zodat ik in het vliegtuig toch een flesje van 180 cc kon maken.
3. Geef je kindje de fles (melk, water, thee of sap) of de borst tijdens het opstijgen, maar vooral tijdens het dalen. Tijdens het stijgen en dalen kan je kindje last van de oortjes krijgen en door te zuigen en drinken kan je dit minimaliseren of zelfs voorkomen.
4. Neem een speen mee. Je kindje kan hier aan zuigen en dat helpt ook tegen pijn aan de oortjes.
5. Echt een top tip van mijn vriendin. Neem doppen van flessen mee en zet dit op de oortjes van je kindje. Dit neemt ook de druk weg en hierdoor kan je pijn ook minimaliseren tot voorkomen.
6. Neem voldoende speeltjes mee.
  Je moet je kindje echt even een paar uur entertainen. Er is natuurlijk niet veel te doen en ze moeten toch vermaakt worden. Ik had iets nieuws voor hem gekocht zodat hij weer een hoop had om te ontdekken.
7. Doe je kindje voldoende kleding aan. Het kan erg fris worden in een vliegtuig, maar ook opeens warm. Het is dus handig als je je kindje iets uit kan doen of weer aan kan trekken.
Verder is het gewoon echt afwachten hoe je kindje gaat reageren op een vliegreis. Je weet niet of ze last van hun oortjes krijgen of het gewoon echt niet leuk vinden. Ik heb uiteindelijk Mike zijn voorbeeld maar gevolgd en het lekker op me af laten komen. Uiteindelijk waren wij samen heel relaxed en dat heeft denk ik ook meegeholpen. Huub heeft het fantastisch gedaan. Wij gaan zeker nog een keer op vakantie met het vliegtuig.

Hoe ging jou vliegreis met je kindje? En wat zijn jouw tips?
]]>
11 October 2016
Zwangerschapsfotoshoot – Het resultaat

Na de fotoshoot in de vorige zwangerschap, heb ik mijn lesje wel geleerd. Ik baalde van de manier waarop de foto’s genomen werden door een amateurfotograaf en had spijt dat ik niet had geïnvesteerd in een betere fotograaf. Ook tijdens deze zwangerschap twijfelde ik of ik wel weer een zwangerschapsfotoshoot wilde laten maken. Maar Simone sloeg die twijfel al vroeg in de zwangerschap weg, zij wilde ons een zwangerschapsshoot cadeau doen en zo spraken we het tweede weekend van september af op de Hilversumse hei om mijn bolle buik vast te leggen.

Mijn zwangerschap verliep niet vlekkeloos en even hebben we getwijfeld of we de datum van de fotoshoot niet nog wat naar voren moesten halen, niet zeker wetende of ik begin september nog wel zwanger zou zijn. Gelukkig was dit wel het geval en was het ontzettend mooi weer op de dag van de fotoshoot. Sterker nog, het was bloedheet. Totaal geen temperaturen voor een (hoog)zwangere met een hoge bloeddruk.

Ik heb al eerder voor de camera gestaan bij Simone en zoals altijd stelde ze me al snel gerust. Ik baalde als een stekker van de hoeveelheid vocht die ik vasthield en zat totaal niet lekker in mijn vel, maar Simone maakte me aan het lachen en daardoor zijn de foto’s spontaan en leuk geworden.

Luuk daarentegen had totaal geen zin om op de foto te gaan. Hij had last van de warmte, een doorkomende kies en vond het veel leuker om naar de vliegtuigen en de koeien te kijken. We hebben hem dus vooral zijn gang laten gaan en toch heeft Simone nog wat mooie plaatjes van hem kunnen vangen.

Zelf hou ik absoluut niet van fotoshoots met wit met blauwe muisjes, knuffeltjes, echofoto’s en andere cliche foto’s die je veel voorbij ziet komen. Gelukkig houdt Simone daar ook niet van en daardoor zijn de foto’s heel erg puur en staan we op de foto zoals we zijn. Zonder poespas en gedoe.

Het liefst wilden we wel dat Luuk met de letterblokken zou gaan spelen en zo op de foto zou gaan voor de geboorteaankondiging op Facebook. Maar hij had er echt geen zin in, waardoor we de blokken zelf vastgehouden hebben. Als je me volgt op Instagram heb je een foto met de naamblokken voorbij kunnen zien komen.

Ik ben ontzettend blij met het eindresultaat van de fotoshoot. En zeker nu ik niet meer zwanger ben, kan ik echt met een glimlach terugkijken naar die enorme buik. Wat heb ik ervan gehouden en wat baalde ik er ook regelmatig van. Het was een mooie afsluiting van een hele moeilijke periode om met elkaar deze fotoshoot te doen. En ik ben dan ook enorm blij dat Simone dit voor ons wilde doen.

Mijn favoriete foto is toch wel die van ons drietjes samen. Volgend jaar zorgen we er maar eens voor dat we met zijn vieren op de foto staan. En tot die tijd lijsten we deze in.

Simone blogt niet alleen fanatiek op Liefde voor fotografie, maar ze heeft daarnaast ook nog haar eigen fotografie en webdesign bedrijf waarbij ze o.a. bovenstaande fotoshoots doet. Simone, onwijs bedankt!!

Welke foto is jouw favoriet?
]]>

10 October 2016
Kruidvat mama pakket

Tijdens de zwangerschap, kun je bij verschillende winkels gratis babydozen ophalen. Ik schreef al eens welke 5 gratis babyboxen er zoal zijn en in de afgelopen maanden heb ik de inhoud van de Baby-Dump babydoos, de blije doos en de Ouders van nu zwanger box al eens laten zien. Maar ook bij Kruidvat kun je terecht voor een cadeautje als zwangere. Ik laat je zien wat er in het Kruidvat mama pakket zit.

Een heel groot pakket is het niet, vergeleken met bijvoorbeeld de Baby-Dump babydoos. Maar toch zijn de producten die je gratis krijgt bij Kruidvat, wel heel erg nuttig.

Het handigste in de Kruidvat tas, zijn toch wel deze luiers. Ik ben sowieso erg fan van de Kruidvat luiers en voor Luuk gebruik ik ze dan ook altijd. Luiers heb je nooit genoeg en deze maat 1 luiers zijn dan ook ideaal voor in de kraamweek. Luuk ging al heel snel over naar maat 2 luiers en ik ben benieuwd hoe lang we deze keer de maat 1 luiers nodig zullen hebben.

Ook deze shopper krijg je bij de Kruidvat, handig om je gratis gekregen spulletjes in te doen, maar sowieso erg praktisch om bijvoorbeeld mee te nemen naar het ziekenhuis tijdens de bevalling of gewoon om boodschappen mee te doen.

Ook krijg je een flesje Kruidvat Schuimbad. Heel lekker spul, maar Luuk kon er helaas niet heel erg goed tegen. Voor Maik heb ik dan ook badspulletjes van Naïf en dit Schuimbad flesje gaat denk ik naar een vriendin die het wel gebruikt voor haar kleine.

De koelbijtring vond ik voor Luuk altijd erg handig en ik ben dan ook erg blij met een nieuw exemplaar. Deze is heel fijn als je kind doorkomende tandjes heeft. Je legt de bijtring een tijdje in de koelkast en het helpt daardoor goed tegen de tandjespijn omdat het zo verkoelend is.

Zoals ik eerder al schreef, is de inhoud niet heel uitgebreid, maar wel heel praktisch. En het is zeker aan te raden het pakket op te halen bij een Kruidvat winkel.

Je kunt de Kruidvat mama tas ophalen bij iedere Kruidvat winkel met je Jouw extravoordeelkaart. Wel moet je van te voren even inloggen op de website van Kruidvat om het mama pakket te activeren.

9 October 2016
Maik is geboren

Nu had ik me toch zo voorgenomen om ervoor te zorgen dat de blogplanning waterdicht zou zijn rondom de bevalling. Niet wetende dat ik echt vroeger ging bevallen dan gepland. Het leek een week of 7 geleden bijna onmogelijk om de zwangerschap te voldragen, maar de laatste weken leek het toch te lukken om in elk geval de 37 weken te halen. Maar dat bleek niet zo te zijn. Onze Maik is al geboren, nog voor ik 37 weken zwanger was.

Vorige week, vlak voor ik 36 weken zwanger was, voelde ik me niet goed. Ik twijfelde of ik het ziekenhuis moest bellen, maar deed dit toch. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog en er werd besloten me extra medicatie te geven en ze wilden me perse op zondagochtend nog in het ziekenhuis zien voor een extra controle. Die zaterdag zou ik samen met Joost uiteten gaan en naar de bioscoop, als een “laatste date-night” voor de bevalling en Luuk zou bij opa en oma logeren. Ik voelde me echter toch niet goed. Een onrustig gevoel borrelde in me en ik begon me ziek te voelen. Die avond brachten we in plaats van in een restaurant dus in het ziekenhuis door. Daar lag ik ruim 4 uur aan een CTG en ondertussen werd mijn bloed en urine onderzocht. Ik bleek in een paar dagen tijd 8 kilo te zijn aangekomen. Vocht. Wat kan kloppen gezien mijn hoge bloeddruk.

Wij hielden stiekem al rekening met een ziekenhuisopname, maar de artsen vonden me nog net te goed voor een opname in het ziekenhuis. Wel werd er besloten me in de thuisopname te doen. Een ziekenhuisopname, maar dan in je eigen bed. Daar kon ik zelf een CTG maken, mijn bloeddruk meten en stond ik in direct contact met het ziekenhuis. Dit heb ik ook nog verteld in de zwangerschapsupdate met 36 weken. Maar nog geen paar minuten na de controles op maandagochtend werd ik gebeld, de artsen durfden het niet meer aan, ik moest naar het ziekenhuis komen en rekening houden met een opname tot na de bevalling.

Twee uur later lag ik op mijn ziekenhuis bed en werden de eerste controles uitgevoerd. Ik proefde twijfel over of ik echt in het ziekenhuis zou blijven tot na de bevalling en hield er rekening mee de volgende dag gewoon naar huis gestuurd te worden. Mijn schoonzus kwam naar het ziekenhuis om met me mee te gaan naar de groeiecho die nog gepland stond. Daar bleek dat Maik al een ruime 7 pond zou zijn en dat alles heel goed met hem ging. Nog steeds bleef ik het gevoel hebben ieder moment naar huis gestuurd te worden om pas op zondag 2 oktober weer terug verwacht te worden voor de inleiding. Want de artsen wilden echt tot die dag wachten met ingrijpen. Dacht ik. Die ochtend bleek er toch ineens anders besloten te zijn.

Ik zou diezelfde avond of de volgende ochtend nog ingeleid worden, de artsen durfden het niet meer aan, gezien mijn lijf steeds zieker werd. Er werd gestart met een magnesium infuus (vreselijk!) een extra medicijn om mijn bloeddruk te verlagen en die middag was ik helemaal van de kaart van alles wat ineens in gang gezet werd. De inleiding zou beginnen op het moment dat er plek zou zijn op de verloskamers en op de medium care, want daar zou Maik hoogstwaarschijnlijk komen te liggen. En ’s middags hoorden we dat ik op woensdagochtend ingeleid zou worden. Doodeng, maar het was ook heel fijn om nu te weten dat het klaar was. Joyce tegen de zwangerschap: 1-0. Ik heb het gehaald en overwonnen. Wat waren de afgelopen maanden vreselijk zwaar, wat heb ik me ongelooflijk rot gevoeld en wat ben ik blij dat het achter de rug is.

Op woensdagochtend begon inderdaad de inleiding. En op vrijdagavond om 20:05 uur is onze Maik geboren. Dat lijkt een enorm lange weg geweest te zijn en dat was deels ook zo, maar mijn bevalling zelf heb ik als enorm fijn ervaren. Binnenkort zal ik het hele verhaal met jullie delen. De dagen na de bevalling waren zwaar, Maik lag inderdaad op de medium care, ik ben vlak na de bevalling nog halsoverkop naar de OK gereden voor een placenta verwijdering, ik verloor daarnaast een ruime liter bloed en ondertussen werd ik verscheurd tussen het in het ziekenhuis liggen, geen kamer te kunnen delen met mijn jongste zoon en mijn oudste zoon die thuis was bij papa. Maar nu zijn we thuis, compleet. We zijn een gezin van vier. En wat gaat het goed. Bijna lijken we de afgelopen maanden vergeten te zijn. Het gevoel hierover moet nog wel slijten en we gaan zien hoe dat de komende weken zal lopen.

Voor nu genieten we enorm van onze twee kinderen. Luuk is enorm lief voor zijn kleine broertje en Maik doet het perfect en is een enorm tevreden mannetje. Mijn kraamweek is tot nu toe fantastisch en ik voel me na de afgelopen maanden wonderbaarlijk goed. Ik krijg ook weer heel veel zin om te bloggen, dus jullie kunnen veel Maik spam verwachten de komende tijd!
]]>

5 October 2016
36 weken zwanger
Ik had een aantal weken geleden niet verwacht deze update nog te mogen schrijven, maar het is toch waar: Ik ben 36 weken zwanger! Wel is het einde nu echt in zicht. Mijn gezondheid lijkt me in de steek te laten en een zwangerschapsvergiftiging ligt op de loer. Daarom ben ik opgenomen. Niet in het ziekenhuis, maar thuis. Door middel van thuismonitoring mag ik thuis blijven, zoveel mogelijk plat op bed liggen en op die manier proberen de zwangerschap nog tenminste een weekje uit te zitten. We zullen zien of dit gaat lukken…

Hoe voel ik me?

Het gaat steeds minder goed. Ik krijg veel meer last van vochtophopingen in mijn benen en handen en daarnaast krijg ik last van hoofdpijnklachten. Ik begin het steeds meer zat te worden en het is niet alleen te wijten aan de “laatste loodjes”. Aan alles voel ik mezelf zieker worden en het is eng omdat ik dit herken van de vorige zwangerschap, wat uiteindelijk een zwangerschapsvergiftiging bleek te zijn.

Gelukkig zijn ze in het ziekenhuis wel erg begripvol en willen ze meedenken waar het kan. Zo hebben we het gehad over een inleiding en ook al voordat ik me zieker begon te voelen, was dit zeker een optie. Wanneer is nog de vraag. Sowieso natuurlijk, maar ik ben ook niet van plan online te delen wanneer we gaan beginnen met het opwekken van de bevalling haha.

Groei & Kilo’s

Afgelopen donderdag besloot ik de weegschaal tussentijds eens op te stappen, omdat ik zo vreselijk veel vocht in mijn voeten had zitten. Wat bleek? In 5 dagen tijd was ik 7 kilo aangekomen. Vocht, vocht en nog meer vocht! De kilo’s vliegen er momenteel dus aan, zonder dat ik daar enige invloed op heb. Gelukkig weet ik ook dat deze kilo’s er heel snel weer vanaf zijn na de bevalling.

Verder heb ik niet het idee dat mijn buik echt groter is geworden, wel verandert de vorm. Klaas ligt nog niet heel gunstig voor de bevalling en nog net te hoog, maar ik heb het idee dat hij toch al wat naar beneden aan het zakken is als ik de weekfoto eens goed bekijk.

Afspraken afgelopen week

Dinsdag had ik de reguliere controle bij de medisch verloskundige en de diabetesverpleegkundige. Hier was alles goed. Wel had ik wat eiwitten in mijn urine, maar niet heel veel en mijn bloeddruk kon er ook nog mee door. Alles leek dus stabiel te zijn. Toch was mijn bloeddruk wel aan de hoge kant en werd er besloten een verdubbeling aan medicatie te geven. Ik besprak ook met de verpleegkundige mijn bevalplan, die ik overigens niet heb. Maar ik kreeg de belinstructies weer even goed door en besprak wat puntjes die ik de vorige keer liever anders had gezien.

Vrijdagochtend besloot ik het ziekenhuis te bellen vanwege de extreme toename in gewicht en ik moest niet veel later komen voor een CTG en een extra controle. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog. En dat ondanks de ophoging van de medicatie een paar dagen eerder. De CTG was prima en mijn bloed ook. Maar mijn urine bleek ineens nog maar een heel klein beetje onder de grens “zwangerschapsvergiftiging” te zitten. Shit, shit, shit. Dat was niet wat ik had verwacht. Ik kreeg er een extra pilletje bij om de bloeddruk te verlagen en er werd verteld zo rustig mogelijk te doen. Ook moest ik zondag terugkomen voor controle.

Zaterdag bleek alleen dat die controle te lang zou duren, ik belde al eerder, want ik kreeg hoofdpijn klachten. Luuk zou al bij mijn moeder en stiefvader logeren, zodat Joost en ik een soort ‘laatste avondje samen’ zouden hebben voor de bevalling. Met het plan uiteten te gaan en een biosje te pakken, maar we brachten de hele avond op een verloskamer door. Daar heb ik ruim 4 uur aan de CTG gelegen, mijn bloed bleek in orde, maar die eiwitten waren nog meer opgelopen. Nog steeds net ietsje onder de grens voor opname. Maar te hoog om niets te doen. Er werd besloten me de thuisopname in te doen. Hierbij wordt er dagelijks een CTG gemaakt en een bloeddrukcontrole gedaan.

Die thuismonitoring heb ik sinds gisteren. Een medisch verloskundige kwam aan huis om een CTG en een bloeddrukmeter te brengen en me uit te leggen hoe ik deze zelf kan bedienen en nu zal ik iedere ochtend zelf een CTG maken en mijn bloeddruk meten. Uiteraard overleg ik daarna met de arts hoe ik me voel en hoe we verder gaan. We hopen op deze manier nog zeker een dag of 10 te rekken. Het zorgt voor veel spanning. Maar ik ben blij dat ik thuis ben in plaats van in het ziekenhuis. Hopelijk kan ik me rustig genoeg houden en blijft de zwangerschapsvergiftiging op deze manier doorsluimeren in plaats van ineens hard toe te slaan. Want het is echt beter als Klaas nog wat langer blijft zitten.

Ik weet precies waar ik op moet letten qua gezondheid en klachten, omdat ik bij Luuk ook een zwangerschapsvergiftiging heb gekregen. En ik ben blij dat ze vanuit het ziekenhuis ook genoeg vertrouwen op mijn eigen gevoel hierover. Nu maar eens zien hoe lang het nog vol te houden is op deze manier.

Leuke dingen afgelopen week
- Luuk ging logeren bij zijn opa’s en oma’s en daardoor had ik iets meer ruimte en rust om me heen, dat deed me goed!
- De nesteldrang deed zijn werk en zorgde ervoor dat er flink wat opgeruimd werd in huis
- Luuk leek ineens heel bewust afscheid te komen nemen van mijn buik en is heel erg bezig met de komst van de baby. Hopelijk kunnen de broertjes elkaar snel ontmoeten.
- Leuke aanbiedingen tegenkomen voor spullen die we nog nodig hebben
- We hoogden het bed op en ik moet nu via een kruk het bed in en uitstappen haha
]]>
26 September 2016
Brugklaskamp. Leuk of moeilijk?

Door Jenny – Mijn jongste dochter is vorige week gestart in de brugklas. Aangezien ze PDD NOS heeft (een vorm van autisme) was dat voor haar extra spannend. Alles is nieuw, onbekend en vreemd. En dan is er de tweede week het brugklaskamp.

Nieuwe leerkrachten, per uur verschillend en een gebouw waar je nog maar een paar keer bent geweest. Een nieuwe klas en een heel stuk fietsen naar school. Naar de brugklas is voor elk kind een hele overgang. De eerste week was vermoeiend, ook voor andere kinderen. En als je graag weet wat er allemaal gaat gebeuren, is de vermoeidheid nog groter.

Toch is de eerste week goed gegaan. Helaas kreeg ze er nog extra spanning bij, doordat mijn moeder moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Dat gun je een kind eigenlijk niet in de eerste schoolweek. Maar dat hebben we natuurlijk niet in de hand.

Brugklaskamp

In de tweede schoolweek stond het brugklaskamp gepland. Van woensdag tot en met vrijdag gaan alle brugklassen op kamp. Vooral om elkaar beter te leren kennen. Veel kinderen vinden dit spannend, maar ook leuk. Ze kijken er naar uit.

Alle klassen van de basisleerweg gingen mee op kamp. De locatie hadden we al doorgekregen, zodat ze thuis al foto’s kon bekijken. Het helpt mijn dochter altijd wel om voorbereid ergens naar toe te gaan.

Wel of niet fietsen

Haar mentor kent ze, dat helpt ook mee. Toch had ze erg veel spanning voor het kamp. Het feit dat het niet goed ging met haar oma, speelde daarbij een grote rol. Ze was bang niet op tijd thuis te kunnen zijn als er iets zou gebeuren. En ze wilde echt niet fietsen naar de kamplocatie. Normaal gesproken zou ik aandringen, omdat het vaak naderhand erg mee valt voor haar. Maar nu zag ik dat het te veel zou worden.

In overleg met haar mentor hebben we besloten om haar ’s ochtends te brengen en elk avond op te halen. Zo had ze meer rust en zou de tijd daar hopelijk beter gaan.

Achteraf

Dit is de beste keuze die we hadden kunnen maken. Het blijft altijd een beetje een gok, waar je goed aan doet. Soms moeten we haar een beetje aanmoedigen om het toch te doen, nu bleek deze keuze beter.

Zodra ze hoorde dat ze niet hoefde te fietsen, viel er een hele last en spanning van haar af. Ze ging veel geruster en opgewekter op kamp. Daardoor heeft ze goed met de spellen mee kunnen doen.

Ze heeft contacten opgedaan en vond het leuk om meisjes uit andere klassen te leren kennen. ’s Nachts sliep ze in haar eigen bed en de volgende ochtend ging ze weer vrolijk mee. Achteraf gezien heeft ze er nu veel meer aan gehad, dan wanneer we hadden volgehouden dat ze moest fietsen.

Keuzes

Dit soort keuzes moet je natuurlijk niet alleen maken bij een kind met autisme. Dit geldt voor elk kind. Kijk goed naar je kind en luister naar je gevoel. Dan doe je het niet zo snel verkeerd.

Weet je van jezelf dat je snel overbezorgd bent? Overleg dan met iemand die voor je kan relativeren. Iemand die je kind goed kent en die jij vertrouwt. En ben niet te streng voor jezelf. Vind je dat je iets anders had moeten aanpakken? Neem het als les mee voor de volgende keer.

Ik ben soms te voorzichtig. Door je daar bewust van te zijn, neemt dat al af. En heb je uit bezorgdheid nee gezegd en bedenk je je? Bespreek dit dan met je kind. Ze hebben veel meer begrip dan je soms denkt.

Welke keuze vond jij het moeilijkst?
]]>

24 September 2016