In de 33e week van mijn zwangerschap werd er zwangerschapsdiabetes bij me geconstateerd. Een lastige “ziekte”. Mijn hormonen zorgden ervoor dat mijn lichaam de suikers die ik at niet goed kon verwerken en zo teveel suikers naar mijn toen nog ongeboren baby toe stuurde. Met als resultaat dat Luuk in mijn buik uit verhouding begon te groeien. Zijn buikje werd groter dan nodig en hierdoor moest ik op een strikt dieet en 5 keer per dag zelf mijn bloedsuikers prikken.
Na het opstaan, 2 uur na het ontbijt, 2 uur na de lunch, 2 uur na het diner en voor het slapen gaan moest ik mijzelf door middel van bovenstaand apparaatje in mijn vinger prikken en een druppeltje op de chip leggen, zodat het apparaatje mijn bloedsuiker kon gaan meten. Was het te hoog, moest ik nagaan wat ik had gegeten en dat voorlopig even laten en was het te laag, wist ik dat ik de volgende keer wat meer kon eten. 9 van de 10 keer waren de uitslagen goed en kon ik dus met mijn dieet de bloedsuikers goed in bedwang houden. Dat dieet was overigens niet een heel vervelend dieet hoor, eigenlijk mag je alles wel eten, met mate en veelal lightproducten. Wel moest ik erg wennen aan het ontbijten elke morgen, want dat was ik totaal niet gewend. Gelukkig hoefde ik geen insuline te spuiten. Wel moet ik er rekening mee houden dat ik binnen nu en 5 jaar diabetes type 2 zal ontwikkelen. Dit zou ik kunnen vermijden door ook nu goed op mijn voeding te letten en veel te bewegen.
Vorige week moest ik op nacontrole komen op de diabetespoli. Luuk ging gezellig mee en gewapend met een lijstje met daarop mijn gemeten suikers van 2 dagen daarvoor kwamen we in het ziekenhuis aan. Het gekke is, dat zodra je zwangerschap voorbij is, je eigenlijk niet meer hoeft te prikken, geen dieet meer hoeft te volgen en dus weer gezond verklaard bent. Die hormonen zijn toch gekke dingen! De diabetesverpleegkundige stak uiteraard als eerste haar hoofd in de kinderwagen om Luuk eens even te bekijken. Na een kort praatje hoe het met ons gaat, werd het tijd om mijn gemeten suikers van de 2 dagen daarvoor te bekijken. Niets mis mee, die hoef ik dus niet meer te meten. Wat fijn! Wel moest ik nog even door om bloed te laten prikken en urine op te vangen. Na wat gekluns op het invalidetoilet met de kinderwagen (want ik laat Luuk natuurlijk niet in het lab staan tussen de vreemde mensen..) en een blauwe arm rijker, omdat zelfs de ervaren prikkers moeite hebben mij in een keer goed te prikken, vertrokken we weer naar huis.
Vanochtend werd ik gebeld met de uitslag van het bloed- en urineonderzoek. Alles was goed, zeker met de suikers. Wel was mijn cholesterol ietwat aan de hoge kant, dus ik kreeg de tip om daar wat voeding betreft wat op te letten. Tja, als je suikervrij moet eten, ga je hartiger eten en dat is weer niet goed voor je cholesterol gehalte. Om het even makkelijk te maken, haha! Na een discussie over of gestopte rokers wel of niet zwak zijn (ik ben as we speak ruim 10 maanden gestopt. En mevrouw de verpleegkundige vond dat ze even moest melden dat elke roker zwak is, zelfs als je gestopt bent, aardig niet?), werd het ziekenhuis tijdperk wat betreft deze zwangerschap definitief gesloten. Heerlijk om daar een punt achter te kunnen zetten en weer vooruit te kunnen kijken.
]]>