De 20 weken echo

Iedere zwangere krijgt ermee te maken, de 20 weken echo. De echo is niet verplicht om te laten maken, maar ik ken maar weinig zwangeren die de echo niet laten maken. Want hoe fijn is het dat je kindje halverwege de zwangerschap wordt nagekeken. Inmiddels is het alweer twee weken geleden dat we de 20 weken echo hadden, of in ons geval, de GUO. 

Een GUO is een Geavanceerd ultrageluidonderzoek. Meestal wordt deze echo gedaan bij een zwangerschapsduur van 20 weken. Het verschil tussen de 20-weken echo en een GUO is met name de uitgebreidheid van de echo. Een GUO wordt verricht door gespecialiseerde artsechoscopisten die gebruik maken van zeer goede echo apparatuur. Een reden voor een GUO kan zijn omdat er bij de 20 weken echo een verdenking is op een afwijking. Maar je kunt ook een GUO krijgen omdat je als zwangere vrouw een verhoogd risico hebt op een kind met een afwijking.

In ons geval kregen wij een GUO vanwege de hart- en vaatziekten die bij mij in de familie zitten. Namelijk bij mijn ouders en opa en oma. Op zich hoeven dit geen afwijkingen te zijn die al tijdens de zwangerschap of na de geboorte zichtbaar kunnen zijn. Maar ik vind het een prettig idee dat ze er toch even extra goed naar kijken. En zo’n straf vind ik het ook niet om behoorlijk lang naar een pompend klein hartje in mijn buik te kijken.

Twee weken geleden was het voor ons zover. We brachten Luuk naar de peuterspeelzaal en vertrokken samen richting het WKZ. Helaas liep het behoorlijk uit, waardoor we pas na een half uur aan de beurt waren. De kleine man had weinig zin om er echt goed voor te liggen. Hij lag met zijn voeten in mijn linkerzij en zijn hoofd in mijn rechterzij. Een echte dwarsligger. Omdat zijn hart precies achter mijn navel lag, was dit niet gelijk goed in beeld te krijgen. Net als zijn hoofd, hij bewoog zo druk, dat we ongeveer de helft van de tijd bezig zijn geweest met wachten tot hij goed lag, mijn adem inhouden en proberen zo stil mogelijk te liggen om de metingen te laten slagen. Uiteindelijk lukte het gelukkig, maar het had heel wat voeten in de aarde.

Gelukkig kwam na ruim een uur de uitslag. Alles lijkt helemaal goed te zijn met de kleine man. Hij oogt gezond en dat is heel erg fijn. Het is bizar hoe veel drukker je je maakt als je een tweede kindje krijgt. Ik was bij Luuk ook zenuwachtig, maar nu maakte ik me toch meer zorgen over een eventuele verkeerde uitslag. Maar dat is voor veel moeders bekend heb ik inmiddels begrepen.

Wij gaan dus met een gerust hart verder de zwangerschap in. De eerste helft zit erop en die was behoorlijk turbulent. Hopelijk is de tweede helft van de zwangerschap een stuk rustiger. Dat kunnen we wel gebruiken.