Hoewel we maar 4 maanden “bezig” geweest zijn tot we een positieve zwangerschapstest in onze handen hadden, zijn er best wat negatieve testen aan vooraf gegaan. Met een lichaam dat zeer onregelmatige en zelfs soms extreem lange cyclussen heeft, gingen er best wat negatieve testen aan vooraf. Want elke keer weer dacht ik; zou het? Tot er ineens een twijfelachtig streepje tevoorschijn kwam. Wat moesten we daar nu weer mee?
Zwanger raken zelf vindt mijn lichaam blijkbaar niet zo moeilijk. Ook bij Luuk zijn we helemaal niet lang bezig geweest. Maar duidelijkheid geven in een cyclus is mijn lichaam dan weer niet zo goed in. Soms duurde een cyclus 30 dagen, maar er waren ook uitschieters van 65 dagen. Dus tja, probeer dan maar eens te gokken wanneer je eisprong plaatsvindt. Gelukkig bestaan er dan nog ovulatietesten, maar daar ga je onderhand ook failliet aan als je een cyclus van 65 dagen blijkt te hebben en dat verdomde pisstaafje maar niet donker kleurt.
En wat was ik teleurgesteld elke keer als ik dacht van alles te voelen en dan toch echt ineens ongesteld bleek te worden, of een aantal keer een negatieve zwangerschapstest in handen te hebben. Vier maanden duren niet zo lang, maar als je een hele sterke kinderwens hebt is iedere week nog teveel. Wachten is zeg maar niet mijn sterkste kant. Tot ik de laatste maand wat drukker was met andere dingen. Ik had een overvolle agenda en de tijd vloog voorbij. Op cyclusdag 34 bedacht ik dat het een goed idee was om een zwangerschapstest te doen. En zag ik dat nou goed? Was dat echt een licht streepje vlak naast de controlestreep?
Joost zag het niet, maarja, hij is een man. Tijd dus om de digitale test die achterin de kast lag tevoorschijn te halen. Na heel lang wachten zei die test ‘niet zwanger’. Wat een domper toch weer! En omdat ik toch wel nieuwsgierig was (en misschien ietwat baldadig) naar de binnenkant van zo’n digitale test, sloopte ik de test. En tot mijn grote verbazing stonden er twee streepjes op de teststrip. Hoe dan?! Op naar de Kruidvat dan maar en een paar uurtjes wachten tot ik zonder veel te drinken weer kon plassen. En toen was de test meer dan duidelijk. “Zwanger 1-2 ” stond erop en dat was echt even de bevestiging die ik nodig had. Voor die dag dan.
De daarop volgende week heb ik nog 8 zwangerschapstesten gedaan. Van die goedkope van de Action. Ik geloofde namelijk echt niet dat ik zwanger was. Ik voelde namelijk helemaal niks. Waar ik bij Luuk al misselijk was met 3,5 week, voelde ik me nu kiplekker. En dat maakte me gigantisch onzeker. Inmiddels is het andere uiterste aan de hand, aangezien ik zonder medicatie geen maaltijd binnen hou, maar dat kon ik toen natuurlijk nog niet weten. Gelukkig kon Moeders voor Moeders snel langskomen voor de intake en dat is dan ook de allerlaatste zwangerschapstest geweest die ik heb gedaan.
Inmiddels staat er achter mij in de kast een doosje vol met positieve zwangerschapstesten waar ik soms even in kijk als ik toch een enigszins onzeker momentje heb. Niet dat die testen me enige zekerheid kunnen bieden, want mocht het mis gaan, gaat het mis en daar maakt een zwangerschapstest niets anders van, maar toch.
Herinner jij je het moment van de positieve zwangerschapstest nog goed?
]]>